MADE IN USA: ΠΑΙΚΤΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ (2016)

Η πρόσφατη επιτυχία ομάδων με χαμηλό προϋπολογισμό μεν αλλά και  προσεκτικές κινήσεις στην αγορά κάνει τη καθιερωμένη λίστα του Hoopfellas πιο επίκαιρη από ποτέ. Σε αυτή τη πρώτη επιλογή προτίμησα να εστιάσουμε σε παιδιά από τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα τα οποία δείχνουν ότι μπορούν να ανέβουν γρήγορα στο υψηλό επίπεδο και εντός διετίας να αποτελέσουν τους νέους Adams/Mike James/Wanamaker  αυτού του κόσμου.. Από πίσω έχουμε και αθλητές με πολύ πιο χαμηλό κασέ αλλά και παίχτες από την Αμερική τους οποίους πιθανόν να παρουσιάσουμε σε μια δεύτερη version της φετινής λίστας, μετά το ντραφτ του ΝΒΑ, ώστε να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη άποψη και μεγαλύτερο εύρος ερεθισμάτων στη συζήτηση μας.

Εκτός αυτού, η δυνατότητα άλλωστε ένταξης περισσότερων ξένων παιχτών τα τελευταία χρόνια (σε σχέση πάντα με το παρελθόν) στις ομάδες της Α1, δίνει σε αυτές το περιθώριο να κοιτάξουν και “υποστηρικτούς” παίχτες-ρόλων, όχι αποκλειστικά πρωταγωνιστές που θα τα κάνουν όλα.. Ειδικά οι ομάδες που θα βγάλουν μπροστά νέους Έλληνες παίχτες και θα τους υποστηρίξουν με σωστές επιλογές από την αγορά των ξένων (με παίχτες που δε θα τους “κουκουλώνουν” αλλά επαναλαμβάνω θα τους υποστηρίζουν αγωνιστικά) χτίζουν στη σωστότερη βάση και παράλληλα δουλεύουν στη σωστή κατεύθυνση για το άθλημα στη χώρα μας. Να υπενθυμίσω ότι δεν είναι όλοι οι ξένοι ..Made in USA αλλά και φέτος έχουμε προσθήκες από άλλες χώρες ενώ απέφυγα να βάλω στη λίστα παίχτες που έχουμε ήδη αναφέρει στο μπλογκ (Florence, Quattara, Rautins).
Πιθανόν να τα πούμε και μετά το ντραφτ ανάλογα πάντα με τις εξελίξεις. Πάμε να δούμε τι έχουμε ξεχωρίσει φέτος..

Karvel Anderson (1.88-G-1991)

Το “κρυμμένο μυστικό” της Serie A2, πρώην σταρ των Colonians του πανεπιστημίου του Ρόμπερτ Μόρις (Πίτσμπουργκ), τελείωσε φέτος τη δεύτερη επαγγελματική του σεζόν στην Ίμολα. Το παιδί έχει παρακολουθήσει πολύ, μα πολύ, Ρέι Άλεν.. Αναμφίβολα ο Άντερσον είναι ένας από τους καλύτερους Αμερικανούς σουτέρ που φιλοξενεί σήμερα το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Το να τον βλέπεις να κινείται στο πλαίσιο μια ball screen (για αυτόν) επίθεσης είναι μια από τις πιο ωραίες εικόνες που έχει να παρουσιάσει το μπάσκετ της γείτονος χώρας. Indiana native, διαθέτει έναν από τους ομορφότερους μηχανισμούς εκτέλεσης και εξαιρετικά γρήγορο release. Ουσιαστικά δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αν σουτάρει πάνω σε άμυνα ή όχι. Φέτος είχε βάλει στο μάτι τη Roseto (του έτερου πολύ καλού γκαρντ της Serie A2, Bryon Allen) απέναντι στην οποία, στα δύο ματς της κανονικής περιόδου “έγραψε” 37 ( 5/9 δίποντα, 5/8 τρίποντα, 12/13 προσωπικές) και 45 πόντους (6/9 δίποντα, 8/15 τρίποντα, 9/9 προσωπικές σε 30′) αντίστοιχα. Δυστυχώς πόνεσε την ομάδα μου (Mensana) στα playoffs (3-2 η Ίμολα) όπου υπήρξε καθοριστικός.. Χρειάζεται να δουλέψει περνώντας προς τα μέσα και σκοράροντας πάνω σε επαφή ώστε να είναι το ίδιο παραγωγικός και σε υψηλότερο επίπεδο μιας και αυτή τη στιγμή φέρει τη ταμπέλα του shooter με scoring abilities και όχι του scorer με το πλούσιο ρεπερτόριο. Μακριά άκρα που τον βοηθούν εκτός από το κομμάτι της εκτέλεσης και στο ριμπάουντ. Eίναι SG που βλέπει ξεκάθαρα πρώτα το καλάθι και το playmaking του χρίζει βελτίωσης. Οι Ρόκετς τον έχουν στο ραντάρ τους τη τελευταία διετία..
Στη Serie A2: 17.3 PTS (49.8% 2PT- 39.2% 3PT- 88% FT) 3.8 REB- 2.0 AST- 0.8 STL

Melsahn Basabe (2.01-F/C-1992)

O Νεοϋορκέζος φόργουορντ/σέντερ του Iowa έκανε καταπληκτικό ξεκίνημα φέτος στο Βέλγιο με την Αntwerp τραβώντας όλα τα βλέμματα μέχρι να τον σταματήσει ο τραυματισμός στο γόνατο (μέσα Ιανουαρίου) ο οποίος τον κράτησε μακριά από τα γήπεδα για σχεδόν 4 μήνες. Το παιδί έχει όλα τα εργαλεία για να ξεχωρίσει στο σύγχρονο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Αυτό που ξεχωρίζω είναι ο ανταγωνιστικός του χαρακτήρας, στοιχείο το οποίο πάντα τοποθετώ στη κορυφή των σημειώσεων μου ειδικών για τέτοια παιδιά που περνούν τον Ατλαντικό σε αυτή την ηλικία μιας και μπορεί να μας δώσει μια εικόνα του κινήτρου και της φιλοδοξίας τους να παίξουν επαγγελματικά μπάσκετ σε υψηλό επίπεδο μακριά από τη χώρα τους. Το 7’2” wingspan του, η ταχύτητα του και το timing στο μπλοκ (γενικά οι γρήγορες αντιδράσεις των άκρων του και ο χρόνος στον οποίο μπορεί να βγει στη μπάλα) μεταφράστηκαν άψογα στις press άμυνες του Fran McCaffery (γνωστός assistant του “δικού μου” Notre Dame, μετέπειτα κόουτς στους Siena Saints) στα 3/4. O Βasabe έχει αρκετά πράγματα να μάθει όμως η πρώτη ύλη του είναι άκρως ενδιαφέρουσα καθώς περιλαμβάνει μια σπουδαία ικανότητα στο ριμπάουντ, πολύ καλά τρεξίματα κατά μήκος του γηπέδου και μια διαρκώς ακμάζουσα ικανότητα στο να τελειώνει μπάλες που έρχονται στα χέρια του γύρω από το καλάθι. Προσπαθεί να βάλει στο ρεπερτόριο του το σουτ από μέση και μακρινή απόσταση (δε το έχει κάνει με συνέπεια μέχρι τώρα) και να μειώσει τα λάθη του, πολλά από τα οποία έρχονται από φάσεις στις οποίες αποφασίζει να βάλει τη μπάλα στο παρκέ και να περάσει στο ζωγραφιστό (άλλο ενδιαφέρον στοιχείο για τέτοιου είδους παίχτη). Προτεραιότητα να είναι απολύτως υγιής και εκεί πρέπει να εστιάσει η ομάδα που θα ενδιαφερθεί να τον υπογράψει.
Στο Βέλγιο φέτος με την Antwerp: 16.5 PTS (60.6% 2PT- 26.7% 3PT- 84.3% FT) 7.2 REB- 1.2 STL- 1.0 BLK

Tashawn Thomas (2.03-F-1993)

Well-Rounded player. Kαλό πακέτο με συμμετοχή σε πολλά κομμάτια του παιχνιδιού. PF post και face up παιχνίδι, αποτελεσματικό midrange shot και passing skills (μπορεί να δημιουργήσει με πλάτη από το ζωγραφιστό, ως ενδιάμεσος στα short picks ή ως παίχτης κορυφής σε high-low καταστάσεις) τα οποία τον κάνουν σημαντικά πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση. Μετά από 3 χρόνια στο πανεπιστήμιο του Χιούστον ενσωματώθηκε στην Οκλαχόμα και τους Sooners του Buddy Hield καταφέρνοντας όχι μόνο να βρει ρόλο, σε ένα σύνολο στο οποίο δεν αποτελούσε βασική επιθετική επιλογή, αλλά και να διακριθεί με αρκετά καλά νούμερα. Με 7’2” άνοιγμα χεριών και καλό timing στο μπλοκ, μπορεί να σταματήσει ψηλά πολύ περισσότερες επιθέσεις από ότι κάποιος θα υποθέσει βλέποντας τον με την πρώτη ματιά στο γήπεδο. Δε τσιμπάει σε προσποιήσεις εύκολα, ριμπάουντερ θέσης (ικανός στο επιθετικό). Όπως και ο Κρις Σίνγκλετον της Κουμπάν, δεν είχε τα ball handling skills και το εξωτερικό σουτ για να σταθεί στο “3” στην Αμερική (ο Thomas δε βρήκε καν συμβόλαιο παρότι δούλεψε με πολλές ομάδες) και έφτασε στην Ευρώπη όπου θα μετακινηθεί καθαρά πλέον στο ζωγραφιστό (από SF/PF, τώρα PF/C). Θέλει δουλειά στη πλευρική ταχύτητα, μπορεί να παρουσιάσει καλύτερο footwork. Έπαιξε αρκετά καλά φέτος στη BBL και στην Mitteldeutscher μιας από τις πιο αδύναμες ομάδες της Μπουντεσλίγκα.
Στην MBC και τη Bundesliga: 12.8 PTS (60.5% 2PT- 30.3% 3PT- 69% FT) 7.2 REB- 2.3 AST- 1.2 STL- 1.7 BLK

Dominique Johnson (1.94-G/F-1987)

Πάμε και σε ένα παιδί που φέτος έκανε το προσωπικό του step up σε μια απαιτητική λίγκα όπως η TBL κλέβοντας παράλληλα τις εντυπώσεις και στο Eurocup. Ο Dominique Johnson (έστω στα 29 του) είναι έτοιμος να πάρει καλύτερα χρήματα μιας και μετά τα χρόνια του ..αγροτικού σε Πολωνία και Ισραήλ απέδειξε ότι είναι EL Material. Σαφέστατα ένας αρκετά καλός παίχτης. Αποτέλεσαν μαζί με τον Courtney Fortson στη Μπάνβιτ ένα από τα πιο ατρόμητα, πιο δυναμικά, πιο “αρσενικά” backcourts που είδε φέτος η Ευρώπη. Ο Johnson είναι ένας πολύ ενεργητικός wing με χτιστό κορμί, δυνατά πόδια και ικανότητα στη προσωπική φάση. Δε φοβάται να πάει κατευθείαν στη καρδιά της ρακέτας αν και το καλό του κομμάτι στην επίθεση είναι η περιφερειακή εκτέλεση. Αρκετά καλός σουτέρ είτε στημένος είτε μετά από ντρίμπλα. Κεφαλαιοποιεί τον δυναμισμό αθλητικό του πακέτο στην άμυνα όπου είναι πολύ φυσικός και μπορεί να αμυνθεί το ίδιο αποτελεσματικά πάνω ή και μακριά από τη μπάλα. Θεωρώ ότι μπορεί να βρει ρόλο σε ομάδα Ευρωλίγκας άμεσα ως 3&D πλάγιος. Το παιχνίδι του είναι λιγότερο “πολιτισμένο” από του Φελντέιν όμως είναι πολύ πιο τραχύς και υπερέχει σε intangibles.
Στη Banvit και το Eurocup: 14.6 PTS (54.7% 2PT- 38.7% 3PT- 80.6% FT) 3.1 REB- 2.0 AST- 1.2 STL

Nicolas Laprovittola (1.90-PG-1990)


H Aργεντινή έχει δημιουργήσει τη δική της παράδοση στη θέση του PG μετά τους θρυλικούς Σάντσεθ και Πριγκιόνι. Καμπάτσο και Λαπροβιτόλα μπορεί να μη φτάσουν να θεωρούνται masters του PnR ή top floor generals σε παγκόσμιο επίπεδο όμως έχουν ήδη σημαντική επιτυχία στην απαιτητική ισπανική λίγκα. Ο Λαπροβιτόλα είναι καλή περίπτωση παίχτη και το περιβάλλον της Εστουντιάντες ιδανικό ως προς την ανάπτυξη του. Κουβαλάει όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν περιφερειακούς της χώρας του. Είναι σκληροτράχηλος, καλός τεχνικά και διακατέχεται από αυτό το No fear attitude που μπορεί να “σηκώσει” το παιχνίδι του. Πόιντ ο οποίος μπορεί να προσφέρει σε πολλούς τομείς του παιχνιδιού. Καλός οργανωτικά, προσπαθεί να αναμείξει τους συμπαίχτες του στην επίθεση της ομάδας. Αποτελεσματικός στη περιφερειακή εκτέλεση αν και ο μηχανισμός του μόνο άρτιος δε μπορεί να χαρακτηριστεί (είναι αρκετά ιδιαίτερος από τη στιγμή που η μπάλα παίρνει θέση στα χέρια του μέχρι την απελευθέρωση). Συνεπής αμυντικός που καταθέτει effort ακόμα και αν του λείπουν τα φυσικά/αθλητικά εργαλεία. Αυτό που πρέπει άμεσα να βελτιώσει (αν θέλει να κάνει το επόμενο βήμα) είναι η σκέψη του και η αγωνιστική του συμπεριφορά τις βραδιές που είναι πραγματικά άστοχος καθώς τον χαρακτηρίζει μια επιμονή να πάει στο καλάθι και να σπάσει τη κακοδαιμονία η οποία κοστίζει στην ομάδα και στο δικό του shot selection. Θετικό πέρασμα από το Βίλνιους, τον έχει βοηθήσει σημαντικά η συμμετοχή του στα διεθνή τουρνουά με την εθνική ομάδα της χώρας του.

Στην ACB με την Εστουντιάντες:   13.8 PTS  (40% 2PT – 37.5% 3PT- 79.4% FT ) 2.9 REB- 4.4 AST- 1.55 STL

John Roberson (1.83-PG-1988)

Η φετινή ανακάλυψη της Σαλόν η οποία παρουσίασε στη Pro A έναν πραγματικό δολοφόνο που μέχρι τώρα ..βολόδερνε στα γήπεδα της Σουηδίας. Πρόκειται για έναν ταχύτατο γκαρντ ο οποίος μπορεί να κόψει μια άμυνα στα δύο με την ικανότητα να ντριμπλάρει, να πάει παντού με τη μπάλα και να εκτελέσει από το τρίποντο (σουτάρει με ένα ποσοστό καριέρας κάπου στο 40%..). Επιτίθεται στον αντίπαλο αμυντικό με μια σειρά από ντρίμπλες, εντοπίζει τη παραμικρή αδυναμία σε επίπεδο αμυντικής ισορροπίας και τότε χτυπάει ακαριαία με μια εκτέλεση την οποία χαρακτηρίζει το ταχύτατο release. Πολύ αποτελεσματικός στο σουτ μετά από ντρίμπλα, ικανός passer. Θα ήθελα να δω πως θα ανταποκρινόταν σε έναν λιγότερο ball dominant-ρόλο, παίζοντας στην αδύνατη πλευρά. Η Σαλόν (όπως μου είπαν πρόσφατα) σκοπεύει να χτίσει πάνω του την ομάδα της επόμενης σεζόν.

Στην ProA: 14.8 PTS (51% 2PT- 45.7%  3PT- 91.1 FT) 2.4 REB- 6.0 AST- 0.9 STL- 2.1 TO

Scott Bamforth (1.89-G-1989)

Οι Ισπανοί έχουν χτίσει τεράστια παράδοση στο να βρίσκουν fundamental shooters από την Αμερικανικοί αγορά και ο πρώην αστέρας του Weber State εντάσσεται σε αυτό το πλαίσιο. Ο Bamforth επέστρεψε στη Σεβίλλη πέρυσι το καλοκαίρι μετά από μια σεζόν στη Μούρθια και φέτος έκλεισε μια τριετία στην Ιβηρική. Πρόκειται για έναν πολύ καλό σουτέρ, τόσο σε spot up καταστάσεις τόσο όμως και μετά από ντρίμπλα. Ο μηχανισμός του είναι άρτιος και μπορεί να παράγει τόσο στο μισό γήπεδο όσο και σε καταστάσεις transition. Φέτος ήταν βελτιωμένος με τη μπάλα στα χέρια αν και το scoring first mentality κυριαρχεί στην αγωνιστική του ταυτότητα καθώς ακόμα και όταν τρέχει Pick & Rolls ως δημιουργός κοιτάζει πρώτα το καλάθι και ουσιαστικά χάνει χρόνο στη προσπάθεια του να δημιουργήσει χώρο εκτέλεσης. Παρόλα αυτά δεν είναι κακός πασέρ και είναι καλύτερος αμυντικός από ότι αρχικά φαίνεται (αν και ακόμα αξιολογείται ως αμυντικός θέλησης και όχι fundamental). Πρέπει να δουλέψει τον κορμό του καθώς δυσκολεύεται να αξιοποιήσει την ικανότητα του να τελειώσει μετά από επαφή ενώ στην άμυνα χάνει θέσεις, κατάσταση την οποία προσπαθεί να ματσάρει με την επιμονή του να κυνηγήσει και τη ταχύτητα του. Φέτος έκανε τη καλύτερη του σεζόν στην ACB, γεγονός σημαντικό για ένα παιδί που βήμα-βήμα δείχνει να βελτιώνεται ειδικά στον τρόπο που διαβάζει και χειρίζεται το shot selection του. Θα πρέπει να δουλέψει για να προχωρήσει τον δρόμο του Ράιαν Τούλσον. Αν μη τι άλλο, δε θα είναι λίγο..
Στην ACB: 12.5 PTS (41.7% 2PT- 44.5% 3PT- 83.3% FT) 3.5 REB- 2.4 AST- 0.8 STL

Johannes Voightman (2.12-F/C-1992)

O Voightman είναι ιδιαίτερη περίπτωση. Πρόκειται για έναν seven footer ο οποίος τρέχει αρκετά καλά το γήπεδο, πασάρει σαν point-forward, έχει μέσα-έξω παιχνίδι και μπορεί να αποτελέσει miss match nightmare για τον αντίπαλο εάν δουλέψει πιο εντατικά σε συγκεκριμένα πράγματα στο παιχνίδι του. Σημαντικό κομμάτι της φετινής επιτυχίας των Skyliners (στους οποίους βρίσκεται από το 2012). Ο “αγαπημένος” μας θεωρητικός, κόουτς Γκόρντον Χέρμπερτ δούλεψε πολύ μαζί του Pick & Pop καταστάσεις φέτος (ένας από τους πυλώνες της επίθεσης των Skyliners) είτε στον άξονα είτε στη πλευρά, ψάχνοντας άμεση εκτέλεση ή playmaking από το High post από τον Voightman. Αμυντικά ενώ για το κορμί του είναι πολύ γρήγορος (και με τη μπάλα, εντυπωσιακό..) δε δουλεύει καλά τα χέρια του και χάνει συχνά τη θέση του. Δεν έχει τα intangibles που (εκτός των άλλων) κάνουν τους Theiss-Zirbes να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους ψηλούς συμπατριώτες τους.  Ξεκίνησε να παίζει μεγάλος μπάσκετ και είναι ακόμα σε διαδικασία εκμάθησης. Έχει ιδιαίτερα όμως στοιχεία επαναλαμβάνω και είναι πολύ πιθανόν να τον δούμε σύντομα εκτός Φρανκφούρτης..
Στη BBL: 11.0 PTS (62.4% 2PT- 38.2% 3PT- 75% FT) 5.3 REB- 2.1 AST- 0.7 BLK

Tyrus McGee (1.88-G-1991)

Παιδί του Φρεντ Χόιμπεργκ στο Iowa State o McGee φαίνεται να βρίσκει τον δρόμο του μέσα από το ιταλικό πρωτάθλημα. Στα 25 του μετράει ήδη 4 σεζόν σαν επαγγελματίας στην Ευρώπη. Εξαιρετικός φέτος με τη Κρεμόνα, θα πληρωθεί καλύτερα το καλοκαίρι. Ήδη φημολογείται ότι έχει συμφωνήσει με τη Βενέτσια. Πρόκειται για ένα παιδί το οποίο παίζει εξαιρετικά σκληρά. Μου άρεσε από τη πρώτη του σεζόν στην Ευρώπη (Breogan-Ισπανία) το γεγονός ότι δεν έκανε πίσω απέναντι σε αρκετά σκληρούς παίχτες. SG με scoring abilities, ικανός στη προσωπική φάση. Διακρίνεται από μια ροπή να κυνηγάει τη miss match κατάσταση (εκβιαστικά πολλές φορές) ώστε να παίξει κάθετα όντας αρκετά ανθεκτικός στη τελική προσπάθεια. Καλός σουτέρ τριών πόντων. Είναι καλοπροπονημένος και το κορμί του τον βοηθάει να σκοράρει απέναντι σε άμυνα ακόμα και εάν μιλάμε για δημιουργία χώρου και σουτ από τη περίμετρο. Του λείπει το playmaking, λειτουργεί ως δημιουργός σε drive & kick καταστάσεις συνήθως.
Φέτος με τη Κρεμόνα στη Lega A: 13.0 πόντους (58.1% 2PT- 45.8% 3PT- 83.8% FT) 3.2 REB- 1.7 AST- 0.7 STL- 2.4 TO σε 22.0′

Ondrej Balvin (2.17-C-1992)

Oκ, εδώ ο παίχτης είναι αρκετά γνωστός και φυσικά δε συνιστά καμία σοβαρή ανακάλυψη απλά θέλησα να του “ανοίξουμε” φάκελο στη σελίδα μιας και δε νομίζω να έχουμε αναφερθεί/συζητήσει (διορθώστε με) στο παρελθόν για αυτόν. Ο Τσέχος γίγαντας (και alter ego του Πορζίνγκις) αναπτύχθηκε ένα τικ πιο αργά από ότι περίμενα όμως φέρνει στο τραπέζι ένα ιδιαίτερα ιντριγκαδόρικο πακέτο που περιέχει athleticism, εξαιρετική για το κορμί του ταχύτητα, rebounding και τελειώματα. Φέτος βελτίωσε σημαντικά τη συμπεριφορά του στο Pick & Roll ενώ έχει περιθώρια να δουλέψει κι άλλο τη πλευρική του ταχύτητα και τα πίσω βήματα ώστε να αναπτύξει τη περιφερειακή του άμυνα και τον έλεγχο του κορμιού του. Ανέβηκε κατακόρυφα από τον Ιανουάριο και μετά..
Φέτος στην ACB: 9.6 PTS (66.2% 2PT- 71% FT) 7.4 REB- 0.9 BLK


Σημείωση: Ο Βalvin έχει δουλέψει με αρκετά ποιοτικά γκαρντ στη Σεβίλη όλα αυτά τα χρόνια (Σατοράνσκι, Κάλογουεη) όμως και τώρα έχει ταλέντο για να συνεργαστεί στο backcourt με το δίδυμο Μιλιένοβιτς-Ραντίσεβιτς. Ο Ραντίσεβιτς (1.97-PG-1994) είναι ένα από τα καλύτερα PnR PG που έρχονται από πίσω στην ευρωπαϊκή σκηνή αυτή τη στιγμή. Έχει σούπερ ball handling, σκανάρει εξαιρετικά το γήπεδο και μπορεί να βάλει τη μπάλα εκεί που πραγματικά θέλει. Το μέγεθος του τον βοηθά να βλέπει και να περνά πάσες πάνω από την άμυνα. Είναι αρκετά ταχύς με τη μπάλα και το ισπανικό μπάσκετ του ταιριάζει. Παρ’όλα αυτά θα ήθελα να τον δω πολύ στη χώρα μας..

Trevor Lacey (1.91-G/F-1991)

Ένας από τους παίχτες που μου άρεσε περισσότερο στο φετινό ιταλικό πρωτάθλημα. Ο πρώην γκαρντ του North Carolina State έκανε μια σπουδαία σεζόν στο Πέζαρο ξεδιπλώνοντας αρετές του ταλέντου του. Ο Lacey ουσιαστικά είναι φτιαγμένος για Ευρώπη καθώς δεν έχει το ύψος για να παίξει SG στο ΝΒΑ ούτε τα playmaking skills για να ανέβει στον “άσσο”. Στη πραγματικότητα μιλάμε για έναν εξαιρετικό “πλάγιο” παίχτη. Έχει στοιχεία που τον κάνουν να ξεχωρίζει. Είναι πολύ δυνατός για το ύψος του και μπορεί να πάρει μαζί του στο drive τους περισσότερους γκαρντ που θα προσπαθήσουν να του κόψουν τον δρόμο. Έχει το χάρισμα να κάνει τα πιο δύσκολα σουτ να μοιάζουν με ρουτίνα. Πολύ δυνατός στη προσωπική φάση. Στη τελευταία του σεζόν στο NCAA ήταν στατιστικά ο πιο αποτελεσματικός 1 on 1 παίχτης ολόκληρου του πρωταθλήματος. Είναι clutch. Παίχτης που θα “αναλάβει” στο τέλος ενός κλειστού ματς. Καλός σουτέρ, ειδικά από μέση απόσταση μετά από ντρίμπλα. Με τον κορμό και τη δύναμη που διαθέτει θα μπορούσε να είναι καλύτερος αμυντικός. Η Ιταλία του πάει. Και εδώ φημολογείται έντονο ενδιαφέρον της Βενέτσια..

Στη Lega A και το Πέζαρο: 14.6 PTS (57.2% 2PT- 33.8% 3PT- 74.6% FT) 4,8 REB- 2.6 AST- 1.3 STL- 2.3 TO

Mark Lyons (1.85-G-1989)

Ο πρωταθλητής πλέον Ισραήλ Lyons είναι ένας προικισμένος scoring guard ο οποίος σύντομα θα πάρει την ευκαιρία στο επόμενο επίπεδο. Πρόκειται για έναν πολύ παραγωγικό σκόρερ, “παιδί” του γνωστού στους περισσότερους κόουτς Sean Miller (με την έννοια ότι αυτός τον έφερε στο Xavier και σε αυτόν επέστρεψε ο Lyons για τη τελευταία του σεζόν στην Αριζόνα). Με τον κόουτς Miller ο Lyons ανέβηκε στο “1” και άλλαξε στο βαθμό που ήταν αυτό δυνατό τη κατεύθυνση του ως παίχτης βλέποντας περισσότερο τους συμπαίχτες του. Αποτελεσματικός με τη μπάλα στα χέρια ή στημένος στην αδύνατη πλευρά, αρκετά αθλητικός, καλός ball handler με ανεπτυγμένη επαφή με το καλάθι. Μπορεί να το “ματώσει” από οπουδήποτε. Το θέμα βέβαια είναι (σχετικά με τη μετάβαση του) ότι εφόσον θέλει να χτυπήσει τη πόρτα των πραγματικά μεγάλων ομάδων θα πρέπει να καταλάβει ότι πρέπει να σταματήσει να είναι one speed player και παράλληλα το πως να είναι παραγωγικός χωρίς να κάνει 20 προσπάθειες τη βραδιά.
Στο Ισραήλ με τη Μακάμπι Ρισόν: 16.0 PTS (47.2% 2PT- 34.6% 3PT- 81.2% FT) 2.3 REB- 4.9 AST- 1.1 STL- 2.8 TO

Scott Wood (1.99-SF-1990)

One dimensional.. Ναι, σίγουρα. Όμως πόσους παίχτες ξέρετε αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη που μπορούν να σουτάρουν τη μπάλα όπως ο SF, πρώην του North Carolina State και νυν της Μούρθια..; Εγώ ελάχιστους. Ο Wood είναι ένας μοναδικός σουτέρ. Όταν εκτελεί μοιάζει με ένα κράμα Κόνερ Χένρι (ναι, τέλη ’90s, Σπόρτινγκ, Περιστέρι, τώρα assistant στους Μάτζικ) με Πέτζα Στογιάκοβιτς μιας και ο έλεγχος του κορμιού και της κίνησης είναι πραγματικά σε πολύ υψηλό επίπεδο. Όμως κάνει μόνο αυτό. Θα υπάρξουν βραδιές που θα θυμίζουν εκείνη που έβαλε στο χρονονοντούλαπο της ιστορίας το ρεκόρ τριπόντων του (κόουτς πλέον) Rodney Monroe όπως φέτος απέναντι στη Σαραγόσα (33π. 8/15 τρίποντα) και άλλες που θα μοιάζει νικημένος από τις αδυναμίες του (άμυνα, παιχνίδι με τη μπάλα στα χέρια). Ο Wood είναι ιδανικός floor spacer, ένας “υποστηρικτικός” παίχτης τον οποίον ο προπονητής ο οποίος θα τον διαλέξει θα πρέπει να έχει πλήρη γνώση της επιλογής του. Τότε θα μπορέσει να χρησιμοποιήσει προς όφελος της ομάδας του έναν πραγματικό “σπεσιαλίστα”. Και ίσως ο Wood φτάσει το status του Jon Diebler, βρίσκοντας χώρο σε ένα καλό ρόστερ..

Στην ACB με τη Μούρθια: 8.5 PTS (55.2% 2PT-  41.1% 3PT- 100%  (23/23!)  FT) 2.1 REB- 0.9 AST σε 20.2′

Gerald Robinson (1.86-G-1989)



Η Νanterre πάντα κάνει προσεγμένες επιλογές από την εκτός-Γαλλίας αγορά και ο Gerald Robinson εντάσσεται σε αυτό το πλαίσιο. Ο 27χρονος PG/SG άλλωστε έρχεται από τη VEF της Ρίγας, ένα κλαμπ που δημιουργεί σταδιακά τη δική του παράδοση με καλούς Αμερικανούς παίχτες στη θέση “1”. Ο Ρόμπινσον είναι ένα flashy PG με καλή αθλητική βάση, δυνατό κορμί και κυρίως ένα εξαιρετικό πρώτο βήμα το οποίο του δίνει πλεονέκτημα στη προσωπική φάση. Toυ αρέσει πολύ να πηγαίνει προς τα μέσα, είναι πρώτα slasher και μετά εμπιστεύεται τη περιφερειακή του εκτέλεση η οποία είναι ακόμα ασανσέρ. Πρόκειται για έναν dynamic scoring guard ο οποίος με το ballhandling του μπορεί να σπάσει πιεστικές άμυνες και να φτάσει στο καλάθι. Καλός αμυντικός, έχει τα φυσικά εργαλεία άλλωστε για αυτό.

Στη ProA με τη Nanterre: 13.1 PTS (55.1% 2PT- 35.1% 3PT- 86.2% FT) 3.0 REB- 4.1 AST- 1.4 STL- 1.7 TO

Για Holmes o Άρης..

Μετά τον Τόνι Κρόκερ, ο Άρης φαίνεται να έχει στη λίστα του και τον Τζόναθαν Χολμς για τον οποίον κάναμε πολύ κουβέντα πέρυσι. Εξαιρετικοί παίχτες και οι δύο, το ξέρετε ότι μου αρέσουν αρκετά. Ο Χολμς που έρχεται από τραυματισμό βέβαια, θα είναι η πιο δύσκολη περίπτωση εκ των δύο καθώς εφόσον είναι καλά θα έχει πιθανότητες να βρει συμβόλαιο στην Αμερική με την ικανότητα του να αμυνθεί στη περίμετρο και τη πίσω γραμμή άμυνας. Προσωπικά θα θεωρήσω επιτυχία της διοίκησης Λάσκαρη να υπογράψει τον forward του Τέξας. Ο Κρόκερ έρχεται από εξαιρετική σεζόν. Δε κρύβω ότι θα ήθελα να παραμείνουν οι Μακνίλ-Χάγκινς (πάντα στη σωστή τιμή) όμως σε περίπτωση υπογραφής των δύο forwards οι κίτρινοι (αλλάζοντας το “ύφος” τους στη θέση “1” με έναν πιο δημιουργικό στο μισό γήπεδο πόιντ) μπορούν να παρουσιαστούν βελτιωμένοι.

Υ.Γ: Νομίζω δεν υπήρχε καμία αμφιβολία και κανένα σήριαλ για τη παραμονή του Βασίλη Σπανούλη στο λιμάνι.. Ο αρχηγός των ερυθρολεύκων υπέγραψε το νέο συμβόλαιο διάρκειας δύο χρόνων. Ο Ολυμπιακός τον “προστάτεψε” αγωνιστικά άριστα τα τελευταία χρόνια (που ούτως ή άλλως τα πόδια του κρατούσαν καλά). Θα πρέπει να το κάνει και τώρα για να πάρει το μάξιμουμ από τον Σπανούλη..



Εννοείται ότι οποιαδήποτε συζήτηση για ΝΒΑ οut δεν υφίσταται σε κλαμπ τέτοιου επιπέδου..

Υ.Γ1: Το Μιλάνο επιτέλους φαίνεται να εστιάζει στο να φτιάξει έναν καλό κορμό γηγενών παιχτών και σε αυτή τη κατεύθυνση κινείται στην αγορά. O Awudu Abass είναι αρκετά καλή κίνηση εφόσον ολοκληρωθεί. Αφήστε που έτσι κι αλλιώς η ομάδα χρειάζεται λίγο “ζοριλίκι” μιας και έχει “φλωρέψει” υπερβολικά..

Υ.Γ2: Έχει αναπτυχθεί μια έντονη φημολογία (καθόλου αβάσιμη) ότι  Πάνγκος απλά έχει προταθεί και δεν έχει λάβει πρόταση από τον Παναθηναϊκό.  Η είδηση περί τελικού σταδίου επαφών πιθανόν βγήκε σκόπιμα  προς τα έξω ως μέσω πίεσης για να υπογράψει ο Ντρέηπερ ο οποίος είχε πραγματικά υψηλές απαιτήσεις. Και η εξέλιξη των πραγμάτων οδηγεί σε κάτι τέτοιο. Αυτό που έχω να πω εγώ είναι ότι εφόσον ο Παναθηναϊκός δεν είναι διατεθειμένος να επενδύσει ένα ποσό της τάξεως των 800.000-1 εκατομμυρίου για περιφερειακό αλλά πολύ λιγότερα χρήματα, καλό θα ήταν να κοιτάξει πραγματικά τη περίπτωση του Πάνγκος.. Eφόσον πάει σε οικονομικό παίχτη (τη γνώμη μου τη ξέρετε) οφείλει να το κάνει. 



Σύμφωνα με φρέσκες πληροφορίες (ενημέρωση πριν λίγο) ο Γιάννης Μπουρούσης απάντησε αρνητικά στη παρούσα πρόταση του Παναθηναϊκού.

Y.Γ3: Edelstein..? Really..?

Και μη ξεχνάτε..