ΦΑΚΕΛΟΣ HAKIM WARRICK

Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, μετά από ένα πολύκροτο σήριαλ που άγγιξε καλοκαιρινές ..θερμοκρασίες, υπέγραψε τον Hakim Warrick ο οποίος έκανε το (ολιγόλεπτο) ντεμπούτο του απέναντι στη Λαμποράλ . Το Hoopfellas ρίχνει τη ματιά του στον καινούργιο ψηλό των ερυθρολεύκων..

Hakim Warrick λοιπόν για τον Ολυμπιακό.. Μια επιλογή που ξένισε λίγο αν και όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα έγινε υπό καθεστώς πίεσης με τον χρόνο να είναι ο βασικός αντίπαλος των ερυθρολεύκων οι οποίοι όπως σας έχω γράψει νωρίτερα προσέγγισαν παίχτες όπως ο Jerrelle Benimon (CBA, πρώην Ιdaho) και ο Devin Booker (ES Chalon) αλλά για διαφορετικούς λόγους κάθε φορά δεν επιτεύχθηκε  συμφωνία. Πάμε μαζί να δούμε μερικές από τις σημειώσεις μου για τον Warrick τον οποίο φέτος έχω παρακολουθήσει σε 2 ματς στην Αυστραλία (ένα νωρίς στη σεζόν με τους Χοκς του Kirk Penney και του Kevin Lisch και ένα τελευταία με τους Breakers όπου ήθελα να δω τον Κόρει Ουέμπστερ, πέρυσι της σερβικής Mega Leks) αλλά σε αρκετά τη περυσινή του (μισή) σεζόν στη Τουρκία..

-Παιδί του Jim Boeheim και του Syracuse με το οποίο πάτησε στη κορυφή το 2003 κατακτώντας τον τίτλο του NCAA σε έναν τελικό όπου από μοιραίος (το φάντασμα των ελευθέρων βολών της προηγούμενης σεζόν, όταν και είχε 2/12 στο elimination game εναντίον του Τεμπλ, ξαναγύρισε όταν αστόχησε πριν την τελευταία κατοχή του Κάνσας με το Syracuse στο +3) σε ήρωας (νικητήριο κόψιμο στο τρίποντο που θα έφερνε το ματς στα ίσα). Γαλουχήθηκε δίπλα ε παίχτες όπως ο Καρμέλο Άντονι ή ο γνωστός μας Τζέρι Μακναμάρα (με τον οποίον αποτέλεσε η βάση στο παιχνίδι του Πανεπιστημίου στα χρόνια της κοινής τους θητείας) στη παραδοσιακή ζώνη 2-3, “ένα από τα ισχυρότερα όπλα στο παγκόσμιο μπάσκετ” όπως έχει χαρακτηριστεί από προπονητές που έχουν βιώσει (και ξαναβιώσει) το “βραχυκύκλωμα”.

Η ζώνη αυτή ήταν ένας από τους λόγους της επιτυχίας σε κολεγιακό επίπεδο για τον Warrick καθώς του έδινε τη δυνατότητα να “μακιγιάρει” αδυναμίες του στη προσωπική άμυνα. 1st Rounder με μια πολύ δυνατή τριετία στο Μέμφις και αρκετά καλή καριέρα ως role player για αρκετά χρόνια (συνολικά 532 ματς).

-Το Physical/Athletic Profile του Warrick παραμένει μια πολύ σημαντική παράμετρος η οποία επηρεάζει το όλο παιχνίδι του, θετικά ή αρνητικά (ανάλογα με τον τομέα που θέλουμε να εστιάσουμε) παρά το πέρασμα των χρόνων. Στα 33 του χρόνια διατηρεί ένα καλό αθλητικό πακέτο το οποίο σε συνδυασμό με το μήκος του (7’2” άνοιγμα χεριών) αποτέλεσε σημείο αναφοράς σε όλη του τη καριέρα. Γρήγορος με καλό επιτόπιο άλμα αλλά μέτριο footwork και πλέον σε αυτή τη φάση της καριέρας του αμφισβητήσιμο motor (το πρώτο δείγμα του με τον Ολυμπιακό ήταν πάντως άκρως θετικό). Αδύνατος “κορμός”. Πάντα χρειαζόταν κιλά στο Upper body για αυτό και δε μπόρεσε ποτέ να παίξει πραγματικά το “4” στο ΝΒΑ αλλά ήταν παγιδευμένος μεταξύ του “3” και του “4”. Όχι αρκετά skilled για να ανέβει στο “3”, όχι αρκετά δυνατός για να αμυνθεί χαμηλά στο post στο “4”, σε μια εποχή όπου ακόμα στην αμερικανική λίγκα οι post up-PFs ήταν σημείο αναφοράς.

Δύο είναι οι σταθερές πάνω στις οποίες βασίζονται τα περισσότερα σχόλια μας για το παιχνίδι του Warrick.

# Δεν έχει δυνατό κορμό για παίχτη ρακέτας

#Είναι παίχτης με επιθετικές αρετές και όχι αυτός που ξεκινάει να βρίσκει ρυθμό μέσα από την άμυνα.

Σημειώσεις:

-O Warrick είναι face up ψηλός. Η ιδιαιτερότητα του κορμιού του και του δικού μας μπάσκετ φέρνει έναν αθλητή με σπουδαίο μήκος και αθλητικά προσόντα σε μια περιοχή του γηπέδου (ζωγραφιστό) η οποία στο τοπ-ευρωπαϊκό επίπεδο χαρακτηρίζεται “πολεμική” και απαιτεί συγκεκριμένα όπλα για να επιβιώσει κάποιος. Ο 2.06μ. C/F του Ολυμπιακού δεν είναι ο παίχτης που θα σπρώξει ή θα παρουσιάσει ανθεκτικότητα στα σπρωξίματα των αντιπάλων για αυτό και υστερεί σε ένα πολύ βασικό κομμάτι που αφορά το παιχνίδι εντός του ζωγραφιστού, το positioning.

-Καλός ριμπάουντερ. Όχι fundamental. Χρησιμοποιεί τα τεράστια του άκρα και τα καλά του άλματα για να φτάσει πρώτος στη μπάλα. Κερδίζει το ριμπάουντ ψηλά, όχι στο έδαφος.

-Η απέχθεια του για να σπρώξει ή να σπρωχτεί στο post χαρακτηρίζει το παιχνίδι του σε όλες του τις εκδηλώσεις. Επιθετικά μιλάμε για έναν αξιόλογο σκόρερ. Δε θα πάρει τη μπάλα βαθιά στο post. Όταν θα βρεθεί “πλάτη” του αρέσει να γυρίζει στη baseline (παίζοντας στον ώμο του αντιπάλου) ενώ συχνά (και χωρίς πολύ επιμονή για να βρεθεί στο καλύτερο δυνατό σημείο) θα προτιμήσει στο turnaround jumper του. Χρησιμοποιεί καλά τις προσποιήσεις. Μου αρέσει αυτό, ειδικά σε παίχτες που έχουν το athleticism του Warrick (όχι τόσο συχνό φαινόμενο).

-Είναι εξαιρετικός όταν παίρνει τη μπάλα σε κίνηση (κοντά) στο ζωγραφιστό. Εξαιρετικός. Σε αυτή τη βάση θα δείτε πολλές από τις καλύτερες του στιγμές στη θητεία του στη χώρα μας. Είναι αρκετά μακρύς και μπορεί να σηκωθεί πάνω από το πλήθος ενώ το ότι παίρνει τη μπάλα σε κίνηση τον βοηθάει αφού σε μια τέτοια κατάσταση παρακάμπτονται τα δύο σπρωξίματα εδάφους από πιο δυνατούς αμυντικούς που θα τον βγάλουν εκτός θέσης. Αντίθετα τώρα αυτός έχει το πλεονέκτημα. Τα γκαρντς του Ολυμπιακού έχουν την ικανότητα να τον βγάλουν αρκετές φορές φάτσα με το καλάθι. Τότε ο Warrick θα ενθουσιάσει (αρκεί να πάει straight to the hoop όπως συνηθίζει σε τέτοιες περιπτώσεις και να μη σταματήσει με τη μπάλα στα χέρια).

-Με αφορμή τη παραπάνω παρατήρηση να σημειώσουμε ότι ο Warrick είναι αρκετά αποδοτικός σε καταστάσεις Fake Screen όπου του δίνουν το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει την εκρηκτικότητα του και να πάρει τη μπάλα κόβοντας δυνατά προς το καλάθι.

-Θα παρατηρήσετε σύντομα ότι σε Pick & Roll καταστάσεις έχει μια ροπή στο Pop Out και αυτό όχι πάντα για να εκτελέσει. Του αρέσει να βάζει τη μπάλα στο παρκέ στις close out καταστάσεις που δημιουργούνται μέσα από τέτοια συνθήκη, επιλογή η οποία εκτιμώ ότι στις εδώ άμυνες (Ελλάδα, EL TOP-16 Level) χαρακτηρίζεται από υψηλό βαθμό επικινδυνότητας μιας και οι άμυνες βοήθειας είναι συχνά aggressive. Στο ρεπερτόριο του υπάρχει η εκτέλεση από τα 5.5 μέτρα όπως και τα σκαμπανεβάσματα όσον αφορά την αποτελεσματικότητα της. Η βάση του προβλήματος έγκειται στον χρόνο που απελευθερώνει (πάντα σε συνδυασμό με το άλμα που χρησιμοποιεί κατά την εκτέλεση). Στη Τουρκία πέρυσι έδειξε ότι μπορεί να σκοράρει από μέση απόσταση και εφόσον μπορέσει να το βγάλει αυτό φέτος στη χώρα μπορεί να αποτελέσει σπουδαίο βοήθεια για τον τρόπο που επιτίθεται ο Ολυμπιακός. Είναι δεδομένο ότι ο Γιάννης Σφαιρόπουλος μπορεί να χρησιμοποιήσει μια εκτέλεση από το High post. Δεν είναι όμως δεδομένο ότι ο Warrick μπορεί να παρέχει κάτι τέτοιο με σχετική ασφάλεια.

-Βλέπει γήπεδο και έχει τη θέληση να συνεργαστεί όμως υστερεί στη τεχνική πάσας.

-Ενώ έχει το mobility και το αθλητικό πακέτο δε κατάφερε ποτέ να πιάσει το προσδοκούμενο impact στην άμυνα. Τον χαρακτηρίζει η έλλειψη ισορροπίας στη περιφερειακή άμυνα καθώς δεν αποδίδει το απαιτούμενο footwork και τη ταχύτητα στα πλευρικά και πίσω βήματα. Τα χέρια του, το “μήκος και η ταχύτητα” του αποτελούν εξαιρετικές προδιαγραφές τις οποίες ποτέ δε κατάφερε να κεφαλαιοποιήσει πραγματικά στα μετόπισθεν. Όσο καλά μπορεί να τρέξει τον κεντρικό διάδρομο (γεγονός που του ανοίγει πόρτες για παραγωγή στη τρανζίσιον επίθεση) τόσο οκνηρός κατά διαστήματα είναι στο αμυντικό κομμάτι. Αυτό που έχω υπογραμμίσει σε όλες σχεδόν τις επαφές που έχω με τον παίχτη παρακολουθώντας παιχνίδια του είναι ότι είναι αρνητικός στη προσπάθεια του να χαμηλώσει, βγαίνοντας έξω από το “βαμμένο” είτε ψηλά στη περιφέρεια μετά από PnR είτε σε Close out καταστάσεις.

-Ο αδύνατος κορμός του είναι το μεγαλύτερο μείον του Warrick όταν κληθεί να αμυνθεί στο post απέναντι σε πιο δυνατούς αντιπάλους. Παρότι τα μακριά του χέρια και τα δεύτερα του άλματα τον βοηθούν να “είναι εκεί” δεν έχει το αμυντικό touch ακόμα και όταν χρειαστεί να κόψει ψηλά ένα περιφερειακό που κατευθύνεται δυναμικά προς το καλάθι του. Ποτέ λοιπόν, τη στιγμή που το πακέτο του είναι εξαιρετικό, δε κατάφερε να γίνει ο rim protector που όλοι προσδοκούσαν. Μπορεί να είναι χρήσιμος ερχόμενος ως βοήθεια ψηλά από τη Weak Side, να μαζέψει ριμπάουντ με την ικανότητα του να παίζει πάνω από τη στεφάνη όμως θα δυσκολευτεί σημαντικά με μεγάλα κορμιά πιο δυνατά κορμιά και post ψηλούς που ξέρουν να πηγαίνουν στα καλά τους σημεία στοπ ζωγραφιστό. Η άμυνα εδάφους λοιπόν θα είναι ένα πρόβλημα από τη στιγμή που οι αντίπαλοι του κάνουν push around εύκολα (και υπάρχουν πολλοί “μάστορες” σε αυτό στην Ευρώπη). Στη Τουρκία πέρυσι και τη Κόνιασπορ χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από τον Bekir ως τελευταίος παίχτης σε ένα 2-2-1 press όπου ήταν αποτελεσματικός όταν χρειάστηκε να ανέβει και να βγει στη μπάλα απέναντι σε βαθιές πάσες αλλά όχι τόσο όταν χρειάστηκε ως τελευταίος παίχτης να προστατέψει το καλάθι (συχνά έκανε φάουλ ακόμα και απέναντι σε κοντύτερους παίχτες).

Στον Ολυμπιακό..

Η περίπτωση του Warrick καλύπτει ως μεταγραφική κίνηση κάποια ζητούμενα τα οποία είχαν οι ερυθρόλευκοι βγαίνοντας στην αγορά αλλά όχι τα βασικά. Για παράδειγμα είναι πολύ θετικό ότι πρόκειται για έναν βετεράνο αθλητή, με χιλιόμετρα στο ΝΒΑ, αρκετά καλό background και κάποια ευρωπαϊκή εμπειρία. Έχει το προφίλ δηλαδή του αθλητή που μπορεί γρήγορα να βοηθήσει με αποκλειστικό στόχο τη φετινή σεζόν χωρίς απαραίτητα να δημιουργεί δεσμεύσεις που μπερδεύουν τους υπόλοιπους και μπορεί να χαλάσουν ακόμα και το κλίμα. Μπορεί να σκοράρει συνεργαζόμενος με τα ερυθρόλευκα γκαρντς, να τρέξει το γήπεδο και να δώσει φάσεις πάνω από το καλάθι αλλά ας μη γελιόμαστε. Ο Ολυμπιακός ήθελε διαφορετικό παίχτη. Το Hoopfellas το είχε υπογραμμίσει πρώτο. Η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου ήθελε έναν ψηλό που θα της δώσει μέγεθος, δύναμη, κιλά και rim protection στο βάθος του ζωγραφιστού. Αυτή θα ήταν η ιδανική συνθήκη. Θα ήταν πολύ χρήσιμο ακόμα και αν μπορούσε να προσθέσει έναν ψηλό όπως ο Khem Birch (που επίσης δεν έχει “κιλά”) που έχει εξαιρετικό αμυντικό impact όμως ο Warrick δεν είναι τέτοιος. Θα είναι επίτευγμα για τον κόουτς του Ολυμπιακού δουλεύοντας μαζί του να του δείξει τον δρόμο ώστε να ψάχνει τα λεπτά του μέσα από την άμυνα και να αφήσει τις ευκαιρίες στην επίθεση να τον βρούν μέσω των περιφερειακών των ερυθρολεύκων μειώνοντας τις καταστάσεις προσωπικής φάσης όπου θα χρειαστούν παραπάνω ντρίμπλες. Ο Ολυμπιακός χρειαζόταν επειγόντως έναν παραπάνω παίχτη με βάση τη κατάσταση που βίωνε η ομάδα, όμως σε συνάρτηση με τις πραγματικές ανάγκες της ομάδας αναμενόταν κάτι διαφορετικό. Ας δούμε λοιπόν πόσο βαθιά στο rotation με τις παρούσες συνθήκες μπορεί ο Σφαιρόπουλος να εντάξει τον καινούργιο του ψηλό και τι μπορεί να πάρει από αυτόν.. Προσωπικά παραμένω αισιόδοξος για τη μετέπειτα πορεία των ερυθρολεύκων στο υπόλοιπο του TOP-16. Δε θα πέσουν τόσο εύκολα..

Υ.Γ: Το “Μπέρτανς στον Πρίντεζη” με ξεπερνά κύριε Περάσοβιτς.. Είναι επιλογή που φανερώνει έλλειψη γνώσεως της πραγματικής κατάστασης εντός των τεσσάρων γραμμών του παρκέ..

Υ.Γ1: Καλή επιλογή για τη Ζάλγκιρις ο Τζερόμ Ραντλ στη θέση του PG. Πρόκειται για ένα παιδί που έχει παίξει εξαιρετικό μπάσκετ στη Τουρκία και έψαχνε την ευκαιρία για να αναρριχηθεί σε μια ομάδα της Ευρωλίγκας. Καλή περίπτωση για τη θέση του PG στο μπάσκετ που παίζει η Ζάλγκιρις. Το ντεμπούτο του ήταν αρκετά θετικό. Το 2012 μάλιστα βρισκόταν στην καλοκαιρινή λίστα του Hoopfellas.

http://hoopfellas.blogspot.gr/2012/07/2012-2.html

Υ.Γ2: Χωρίς πολλούς προλόγους και εισαγωγές, τα παιχνίδια Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού αυτή την εβδομάδα για την Ευρωλίγκα είναι απλά αίμα και άμμος..

Υ.Γ3: Κυπελλούχος Ελλάδας ο Παναθηναϊκός. Πρώτος τίτλος για τον κόουτς Τζόρτζεβιτς και τελευταίος στο θεσμό για (τον αθλητή) Δημήτρη Διαμαντίδη. Δυστυχώς το προϊόν έχει απαξιωθεί τόσο που και μόνο η αναφορά στον τροπαιούχο μοιάζει υπεραρκετή. Νομίζω είναι πλέον κατανοητό το τι πρέπει να κάνουμε και ποιο δρόμο (αναφορικά πάντα με τον συγκεκριμένο θεσμό) πρέπει να ακολουθήσουμε. Αλλιώς δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης.