EUROBASKET 2015 HOOPFELLAS’ POWER RANKINGS
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ευρωπαϊκά τουρνουά ξεκινά σε λίγες ημέρες και οι 24 μονομάχοι μετά από μια έντονη Preseason που παρήγαγε σημαντικά συμπεράσματα για το παρών Status τους, μπαίνουν στη γραμμή εκκίνησης. Το Hoopfellas επιστρέφει δριμύτερο με τα Power Rankings του Εurobasket 2015..
Περίμενα στοχευμένα το τέλος των παιχνιδιών προετοιμασίας τα οποία παρακολούθησα αδηφάγα ώστε να έχω όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένη εικόνα για τη κάθε ομάδα και την εξελικτική πορεία της μέσα στο τελευταίο μήνα μιας και αυτά τα τουρνουά με την ιδιαιτερότητα του χρόνου στον οποίο εκτείνονται παίζονται σε διαφορετικές νόρμες και οι προπονητές θα πρέπει να δουλέψουν σε διαφορετικά πλαίσια για να πάρουν τον καρπό στο καλύτερο δυνατό σημείο. Πάμε να δούμε την αξιολόγηση της σελίδας για την κάθε ομάδα και την κατάταξη αυτών στη pole position..
1. ΓΑΛΛΙΑ: Η Γαλλία απολαμβάνει την αύρα του ALPHA DOG στη κορυφή του λόφου μετά από πολλά χρόνια προσπαθειών με χαστούκια και αποκαρδιωτικές ήττες. Η ομάδα είναι έτοιμη, παιγμένη σε αυτό το επίπεδο και περιμένει με ανυπομονησία να μπει στο τουρνουά. Ο Κολέ έκοψε τον Ερτέλ κάνοντας focus σε ένα πιο blue collar πρόσωπο και ένα ρόστερ με πιο διακριτούς ρόλους προσευχόμενος να μην έχει κανένα παρατράγουδο και χτυπάει το κεφάλι του που δεν έχει το leadership του συγκεκριμένου PG από πίσω. Οι Γάλλοι είναι μια Two-way team η οποία μπορεί να σε νικήσει σε οποιοδήποτε στυλ. Άλλωστε πάτησε κορυφή γιατί έμαθε να κερδίζει τα κλειστά ματς βελτιώνοντας τις αποφάσεις της υπό πίεση χρόνου στο μισό γήπεδο. Αυτά τα παιδιά (μαζί και ο προπονητής τους) ωρίμασαν “μαζί” μέσα από τα καλοκαίρια των τελευταίων ετών και πλέον βρίσκονται για πρώτη φορά με τη ταμπέλα του φαβορί. Θεωρώ ότι η Γαλλία είναι η καλύτερη ομάδα του τουρνουά. Έχω όμως σοβαρές αμφιβολίες για το εάν μπορεί να το διαχειριστεί. Νομίζω αυτή η διοργάνωση θα αποτελέσει ενδιαφέρον πείραμα για τη γαλλική “φύση” και ιδιοσυγκρασία. Προσεχώς..
2. ΣΕΡΒΙΑ: Αυτό το τουρνουά θα δείξει εάν οι Σέρβοι θα είναι η επόμενη μεγάλη ομάδα στο Ευρωπαϊκό στερέωμα, το αφεντικό για την ημέρα που ξημερώνει. Το σύνολο του Τζόρτζεβιτς φοράει ακόμα τις δάφνες του εκπληκτικού Παγκοσμίου πρωταθλήματος της Ισπανίας και έρχεται να υπερασπιστεί τον τίτλο της καλύτερης ευρωπαϊκής ομάδας στο αντίστοιχο τουρνουά. Η Σερβία έχει ελάχιστες διαφορές σε σχέση με πέρυσι μιας και ο πυρήνας παραμένει ο ίδιος. Ο Τζόρτζεβιτς πιέζει πολύ τους παίχτες του στην άμυνα και τα αποτελέσματα είναι εξαιρετικά μιας και οι περισσότεροι από αυτούς έχουν μπει στη νοοτροπία του “δε κλέβω στα μετόπισθεν, καμία εξοικονόμηση ανάσας, από την άμυνα κερδίζω τα λεπτά μου”. Σε εξαιρετική κατάσταση ο Νέντοβιτς που μαζί με τον Μπιέλιτσα μπορούν να κάνουν μεγάλο τουρνουά. Ο Σάλε έχει μοιράσει ρόλους πολύ σωστά κάνοντας το σύνολο πολύ λειτουργικό, ενώ ο ανεβασμένος Μάρκοβιτς του δίνει την ευκαιρία να παίξει τον “Ταχυδακτυλουργό” Μίλος στο “2” όποτε κρίνει αναγκαίο. Το μεγαλύτερο τείχος στη πορεία των Σέρβων προς τα μετάλλια, τουλάχιστον όπως το αντιλαμβάνομαι προσωπικά σαν φαν της συγκεκριμένης ομάδα από παιδί και με την επιθυμία (είναι γνωστό άλλωστε εδώ μέσα) να τους δω να διακρίνονται πάλι στα ύψη, είναι το ότι πλέον ο δείκτης των απαιτήσεων έχει ανέβει αισθητά. Η Σερβία είναι μια από τις 2-3 καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη και ΠΡΕΠΕΙ να “παραδώσει” σε αυτό το τουρνουά. Θα διαχειριστεί την πίεση..; Η ιστορία περιμένει..
3. ΙΣΠΑΝΙΑ: Για τους “Spaniards” τα είπαμε στη προηγούμενη ανάρτηση αναλυτικά. Έχουν μια πολύ ταλαντούχα ομάδα με ευαίσθητες ισορροπίες σε επίπεδο δομής και λειτουργικότητας ρόστερ. Φυσικά ο Σέρτζιο “Ten Seconds” Σκαριόλο δεν εμπνέει με την αύρα του όλους εμάς ότι θα μπορεί να γυρίσει το τιμόνι όταν το όχημα πάρει λάθος δρόμο όμως καλό είναι να περιμένουμε. Παρουσίασαν πολύ FLEX Offense και καταστάσεις Diamond με Cross Screens για τον Μίροτιτς ο οποίος μπορεί να ανεβάσει σημαντικά την επίθεση τους εφόσον μοιραστούν σωστά οι μπάλες. Παίχτης-κλειδί ο Ρέγιες, σημείο-κλειδί τα λεπτά του Γκασόλ που πρέπει να αποφύγει τη φθορά γιατί χωρίς αυτόν στο παρκέ αλλάζουν τα κόζια. Εξομολόγηση: Αν και μπορεί να πέσει το ταβάνι της προϊστορίας και να με πλακώσει με το που τελειώσω τη πρόταση, προτιμώ σε ένα πιθανό χιαστί των “8” τους Ισπανούς από τους Σέρβους για την ομάδα μας..
4. ΚΡΟΑΤΙΑ: Έλα μωρή Hvratska.. Οι Κροάτες με τον Περάσοβιτς στο τιμόνι παρουσιάζονται πολύ πιο φιλόπονοι στο αμυντικό κομμάτι και αυτό μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία για κάτι πολύ καλό σε αυτό το τουρνουά. Τελείωσαν την preseason με το καλύτερο ρεκόρ από όλες τις ομάδες (9-0) παρουσιάζοντας εξαιρετικό πρόσωπο σε αρκετά ματς (ακόμα και όταν αυτά πήγαν κλειστά). Έχουν πολύ βάθος με την “ενδιάμεση” τριάδα των Χεζόνια-Μπογκντάνοβιτς-Σάριτς να είναι από τις καλύτερες του τουρνουά. Ο Ντρέηπερ αντικατέστησε τον τραυματία Λαφαγιέτ και ο Περάσοβιτς δήλωσε αισιόδοξος πως θα κουμπώσει άμεσα φέρνοντας συγκεκριμένα πράγματα (ειδικά στο αμυντικό κομμάτι) στο παρκέ τα οποία η ομάδα έχει ανάγκη. Οι Κροάτες έχουν πολύ καλή ομάδα, καλύτερο προπονητή από τον Ρέπεσα αυτή τη φορά και θα δώσουν μάχη με αντιπάλους και προσωπικά φαντάσματα. Must watch για αυτή τη διοργάνωση..
5. ΕΛΛΑΔΑ: Η δική μας ομάδα είναι αναμφίβολα μέσα στις πιο ταλαντούχες τις διοργάνωσης όμως ακόμα δεν έχει δημιουργήσει τους κώδικες επικοινωνίας στο παρκέ για να μπορέσει να αποκτήσει “ροή” στο παιχνίδι της και να “λυθεί”. Δεν είμαι ικανοποιημένος ακόμα με τα δείγματα γραφής και ίσως αυτό το “ακόμα” να είναι το πιο σημαντικό κομμάτι του συμπεράσματος. Συμφωνώ πως η πιθανότητα να ρολάρουμε μέσα στο τουρνουά είναι αυξημένη και τότε θα μιλάμε για ιδανικό timing γιατί μπορούμε να φτιάξουμε “μομέντουμ” και να πατήσουμε σε αυτό. Τα παιδιά κάνουν μεγάλη προσπάθεια αμυντικά (αν και απέναντι σε συγκεκριμένους αντιπάλους πρέπει να εγκαταλείψουμε την ιδέα της μονής άμυνας στο ποστ με τον Κουφό) όπου είμαστε σε αρκετά ικανοποιητικό επίπεδο όμως το πρόβλημα βρίσκεται στο περιφερειακό σουτ και αυτό εάν δε τον αντιμετωπίσεις σωστά μπορεί να σε καταρρακώσει μέσα σε ένα ματς και να σε πνίξει.. Είχαμε υπογραμμίσει από την αρχή αυτό το πρόβλημα και θεωρώ ότι θα πρέπει να είμαστε πολύ ενεργοί (με πρώτο το τεχνικό τιμ) ως προς τους εναλλακτικούς τρόπους αντιμετώπισης του. Γνώμη μου είναι ότι 1.) θα πρέπει σταδιακά να απλώσουμε κι άλλο τις άμυνες μας ώστε να κυνηγήσουμε περισσότερους πόντους στο ανοιχτό γήπεδο (και παράλληλα να κρύψουμε κάποιες αδυναμίες των ψηλών στη Pick & Roll άμυνα) ματσάροντας το τυχόν πρόβλημα που θα μας δημιουργήσουν τα κακά περιφερειακά ποσοστά σε σετ καταστάσεις 2.) να εξαντλήσουμε κάθε πιθανότητα στη δημιουργία ενός πλαισίου το οποίο θα βοηθήσουμε τους παίχτες μας και δη τους τους πιο προικισμένους στη προσωπική φάση να φθάσουν όσο το δυνατόν περισσότερες φορές στη γραμμή των προσωπικών και 3.) να υποστηρίξουμε την επίθεση μας με επιθετικό ριμπάουντ. Οι ομάδες που ρολάρουν μέσα από την άμυνα πάντως κατά τη διάρκεια του τουρνουά ξεκινούν από καλύτερη βάση στα παιχνίδια-θανάτου και ελπίζω τουλάχιστον η ομάδα μας να αποκτήσει αυτό το στάτους μέσα στον Σεπτέμβρη.
Κάτι τελευταίο αλλά πολύ σημαντικό. Ελπίζω σε αυτή τη προσπάθεια να είμαστε “όλοι μαζί”. Αλλιώς, όσο ταλαντούχα ομάδα και να έχουμε, θα διαλυθούμε κάποια στιγμή και μη σας παραξενέψει καθόλου αυτό. Οι ισορροπίες είναι πρωτόγνωρα λεπτές..
6. ΙΤΑΛΙΑ: Καλώς τα παιδιά.. Για τα “ραγκάτσια” έγραψα πριν ημέρες τη γνώμη μου και καταλαβαίνετε ότι σε καμία περίπτωση δε μπορείς να ακουμπήσεις με εμπιστοσύνη πάνω τους για τον απλούστατο λόγο ότι η ομάδα αυτή δεν έχει την τεχνογνωσία της νίκης ή αν θέλετε το winning mentality σε αυτά τα παιχνίδια, το οποίο πήρε μαζί της η σκληροτράχηλη γενιά των Μπαζίλε-Σοράνια-Μπουλέρι. However, οι Ιταλοί είναι μετά από χρόνια μια πραγματικά ποιοτική ομάδα με μεγάλο βάθος στη περιφέρεια και τρείς NBAers σε ώριμο σημείο της καριέρας τους. Στα αποδυτήρια ο Πιανιτζιάνι έχει ποτίσει το “πρέπει επιτέλους να φέρουμε την ομάδα αυτή ξανά στον αφρό” ενώ στο γήπεδο παίζει το γνωστό δικό του μπάσκετ, με εκτέλεση στο τρανζίσιον, πολλές απομονώσεις, ψηλούς που παίζουν με πρόσωπο και δημιουργούν χώρους στη ρακέτα και χέρια στην άμυνα όπου είναι το κομμάτι στο οποίο θα πρέπει να βελτιωθούν οι Ιταλοί. Τότε θα έχουν βάσιμες ελπίδες να αποτελέσουν το underdog του τουρνουά γιατί χωρίς άμυνα δεν έχουν δόντια.. Κάτι μου λέει πάντως ότι (εφόσον περάσουν τον σκόπελο της πρώτης φάσης) θα είναι ομάδα με αρκετό δηλητήριο για ένα νοκ-άουτ ματς.. Αρκεί να μη φορέσουν το προσωπείο της ζελεδιασμένης φράντζας αλλά αυτό του fight dog..
7. ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ: Το πιο δυνατό χαρτί τους είναι η εμπειρία του προπονητικού τιμ και ο στρωμένος δρόμος βάσει προγράμματος/διασταυρώσεων. Οι Λιθουανοί έχουν και πάλι ένα καλό σύνολο το οποίο όμως δεν έχει το ταλέντο και την ποιότητα της Ελλάδας, της Κροατίας ή ακόμα και της Ιταλίας. Μπορεί κάλλιστα όμως να βρεθεί πάνω από όλους αυτούς στην τελική κατάταξη. Παίζουν αποτελεσματική άμυνα όντας αρκετά δυνατοί στη πίσω γραμμή και στο ριμπάουντ όταν ο Βαλαντσιούνας βρίσκεται στο παρκέ (στο ίδιο σχήμα με τον Ματσιούλις) και έχουν την τεχνογνωσία να κερδίζουν σημαντικά παιχνίδια γεγονός που (επαναλαμβάνω) το πιστώνω στην εμπειρία του Καζλάουσκας ο οποίος έχει δείξει πραγματικά έργο στα διεθνή τουρνουά της FIBA. Η “Λιέτουβα” αντιμετώπισε στη preseason θέματα spacing συχνά τα οποία έκαναν την επίθεση της αρτηριοσκληρωτική και την απέτρεψαν να πάρει το μάξιμουμ από το δικό της υπερόπλο στη ρακέτα (Βαλαντσιούνας). Για αυτό και θεωρώ ότι ένας παίχτης όπως ο Μίλακνις μπορεί να να αποδειχθεί σημαντικός στη πορεία ανοίγοντας τις αντίπαλες άμυνες με συνέπεια.
8. ΤΟΥΡΚΙΑ: Οι Τούρκοι μου αρέσουν αρκετά σαν προπονητική δουλειά με το δίδυμο Αταμάν-Σαρίτσα να παρουσιάσει ένα σύνολο με κατεύθυνση που προσπαθεί να επιβάλλει στο παρκέ το δικό του μπάσκετ, χωρίς elite-Euroleague talent. Οι απλωμένες άμυνες που χρησιμοποιούν με στόχο να κρύψουν την αδυναμία των ψηλών τους να αμυνθούν στο pick & roll έχουν αφομοιωθεί πλήρως από τους Τούρκους παίχτες δίνοντας στο παιχνίδι της ομάδας έναν πιο εντυπωσιακό μανδύα. Ο Αταμάν έχει γκαρντ με δυνατά πόδια που μπορούν να πιέσουν (Γκιουλέρ-Μπαλμπάι), παίχτες που μπορούν να σουτάρουν (Μαχμούτογλου σε πολύ καλό φεγγάρι) και μεγάλα κορμιά (ειδικά ο Ερντέν είναι μεταλλαγμένος..) που να κερδίσουν “θέσεις” στο ζωγραφιστό. Μου αρέσει πολύ ο ρόλος του Ιλιασόβα ο οποίος έχει τις προϋποθέσεις να κάνει καλό τουρνουά. Ο όμιλος είναι σούπερ-δύσκολος και μια ομάδα που στοχεύει τουλάχιστον στα προημιτελικά θα μείνει έξω από νωρίς.
9. ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Καλή ομάδα. Μου αρέσει πολύ το γεγονός ότι έχουν σταδιακά απογαλακτιστεί από τον Ντιρκ ενώ σε αυτό το τουρνουά θα τον έχουν μαζί τους για να τους δώσει το Magic Touch. Ο Φλέμινγκ έχασε τον Ζirbes (τραυματίστηκε) που ήταν σημαντικός στο “5” με το τραχύ στυλ του αλλά έχει σε αρκετά καλή κατάσταση τον Pleiss. Δουλεύει ακόμα προς την κατεύθυνση να δημιουργήσει μια επίθεση με ροή αλλάζοντας συνεχώς σχήματα στα φιλικά παιχνίδια όπου έδωσε λεπτά στον νεαρό Paul Zipser της Μπάγερν στο “3”. Βαρόμετρο ο Denis Schroeder που μπορεί να μετατρέψει τους Γερμανούς σε άλλη ομάδα όταν συνδεθεί με το καλάθι αλλά και με τους συμπαίχτες του.. Δίπλα στον Σαφάρτζικ υπάρχει πλέον και ο Γκαβέλ. Θα δούμε μεγάλη μάχη στο γκρούπ για την πρόκριση και περιμένω το ματς της Γερμανίας με τους Τούρκους. Καλές ομάδες μου αρέσουν και οι δύο..
10. ΣΛΟΒΕΝΙΑ: Η Σλοβενία βρίσκεται σε διαρκή άνοδο από την αρχή της προετοιμασίας, σε μερικά παιχνίδια της οποίας έπιασε εντυπωσιακή απόδοση. Ο Ζντοβτς χρησιμοποιεί πολλούς παίχτες-ρόλων που τον βοηθούν να ανεβάζει τον πήχη όσον αφορά την απόδοση της ομάδας του στο αμυντικό κομμάτι όμως είναι φανερό ότι χωρίς τον Goran Dragic οι Σλοβένοι δεν είναι η ίδια ομάδα. Το άλλοτε “ξανθό σκυλί” ξεκινάει τον Σλόκαρ στο “5” φέρνοντας τον Όμιτς από πίσω (σε αρκετά καλή κατάσταση), εναλλάσσει Ζούπαν-Μπάλαζιτς στο “4” και προτιμά τον βετεράνο Γιοκσίμοβιτς -ως έναν παίχτη που θα παίξει άμυνα, θα πασάρει έχοντας έτοιμα χέρια για τρίποντο παράλληλα- στη starting lineup κρατώντας στο μανίκι του χαρτιά-σκόρερς όπως ο Μπλάζιτς και ο Πρέπελιτς στο backcourt. Ο Ζόραν Ντράγκιτς είναι ο πλέον ο go to guy σε μια ισορροπημένη επίθεση. Οι Σλοβένοι παίζουν σωστή άμυνα και τρέχουν πολύ καλά στο transition όμως χωρίς τον σταρ του Μαϊάμι είναι πιο ευανάγνωστοι και φαινομενικά έχουν ταβάνι. Αν ο Ζντοβτς τους πάει στο Προολυμπιακό θα είναι μάγκας..
11. ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ: Η Φινλανδοί είναι η ομάδα με τη μεγαλύτερη πρόοδο στο ευρωπαϊκό στερέωμα μετρώντας δύο αξιόλογες παρουσίες στα τελευταία τουρνουά (2011 και 2013) με συνολικό ρεκόρ 8-8 μάλιστα. Ο Ντέτμαν, μετά την επιτυχημένη θητεία του στην Εθνική Γερμανίας χτίζει και τους Φινλανδούς, οι οποίοι έχουν να αντιμετωπίσουν προβλήματα τραυματισμών με κυριότερο αυτό της “σβούρας” Σαλίν. Ο Κοπόνεν (ένας παίχτης που θέλω πολύ να δω στην Ελλάδα) είναι πραγματικός leader, πηγή έμπνευσης και δημιουργίας ενώ τα γνωστά πλέον “μούτρα”, Χαφ-Λι-Μέρφι δίνουν την απαιτούμενη σκληράδα. Ο Τζαμάρ Ουίλσον (της γαλλικής Rouen) έχει σημαντικό ρόλο στη περιφέρεια δίνοντας την ευκαιρία στον Ντέτμαν να απελευθερώσει τον Κοπόνεν στο “2”. Οι Φινλανδοί δείχνουν συνέχεια και πλέον κανείς δε μπορεί να είναι ήσυχος απέναντι τους. Καλή δουλειά..
12. ΒΕΛΓΙΟ: Το Βέλγιο ακολουθεί το παράδειγμα της Γαλλίας (σε διαφορετική κλίμακα βέβαια) δουλεύοντας σταθερά και σε συνέχεια με τον Eddy Casteels ο οποίος φέρνει την ομάδα σε τελικό τουρνουά Ευρωμπάσκετ για τρίτη συνεχόμενη φορά (2011, 2013). Διακρίνω μια συνεχή άνοδο και βελτίωση στους Βέλγους που μου αρέσει αρκετά. Το performance τους σε συνεχόμενα παιχνίδια απέναντι σε τοπ-ομάδες του τουρνουά (Ελλάδα, Ισπανία, Γαλλία) μόνο τυχαίο δεν είναι. Ο Casteels στηρίζει πολλά στον Βαν Ρόσομ, τη δεσποτική παρουσία του Ερβέλ και φυσικά στον Ματ Λοτζέσκι. Οι τρείς τους αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ομάδας. Δίπλα στα playmaking abilities του πόιντ γκαρντ της Βαλένθια οι Serron (Οστάνδη, καλό σουτ από το “2”) -Tambu συμπληρώνουν το rotation στο backcourt ενώ ο Κογκολέζος Τumba πλαισιώνει τον Ερβέλ. Οι Βέλγοι παίζουν καλή άμυνα, βάζουν πολύ τα χέρια τους στη μπάλα και διατηρούν ανταγωνιστικό χαρακτήρα όμως ακόμα “χτίζουν” αυτό το mentality πράγμα που σημαίνει ότι πνευματικά σαν ομάδα βρίσκονται σε ευαίσθητο σημείο. Μ’αρέσουν, τους περιμένω να πάνε καλά αν και ο όμιλος κρύβει παγίδες.
12. ΒΕΛΓΙΟ: Το Βέλγιο ακολουθεί το παράδειγμα της Γαλλίας (σε διαφορετική κλίμακα βέβαια) δουλεύοντας σταθερά και σε συνέχεια με τον Eddy Casteels ο οποίος φέρνει την ομάδα σε τελικό τουρνουά Ευρωμπάσκετ για τρίτη συνεχόμενη φορά (2011, 2013). Διακρίνω μια συνεχή άνοδο και βελτίωση στους Βέλγους που μου αρέσει αρκετά. Το performance τους σε συνεχόμενα παιχνίδια απέναντι σε τοπ-ομάδες του τουρνουά (Ελλάδα, Ισπανία, Γαλλία) μόνο τυχαίο δεν είναι. Ο Casteels στηρίζει πολλά στον Βαν Ρόσομ, τη δεσποτική παρουσία του Ερβέλ και φυσικά στον Ματ Λοτζέσκι. Οι τρείς τους αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ομάδας. Δίπλα στα playmaking abilities του πόιντ γκαρντ της Βαλένθια οι Serron (Οστάνδη, καλό σουτ από το “2”) -Tambu συμπληρώνουν το rotation στο backcourt ενώ ο Κογκολέζος Τumba πλαισιώνει τον Ερβέλ. Οι Βέλγοι παίζουν καλή άμυνα, βάζουν πολύ τα χέρια τους στη μπάλα και διατηρούν ανταγωνιστικό χαρακτήρα όμως ακόμα “χτίζουν” αυτό το mentality πράγμα που σημαίνει ότι πνευματικά σαν ομάδα βρίσκονται σε ευαίσθητο σημείο. Μ’αρέσουν, τους περιμένω να πάνε καλά αν και ο όμιλος κρύβει παγίδες.
13. ΛΕΤΟΝΙΑ: Η Λετονία είναι η ομάδα που μπορεί κυριολεκτικά να κερδίσει και να χάσει από οποιονδήποτε. Ο Μπάγκατσκις έχει δημιουργήσει ένα καλό σύνολο το οποίο όμως παρουσιάζει σκαμπανεβάσματα μέσα στο 40λεπτο με διαστήματα που “σκοτώνει” και άλλα που κάνει “βουτιές” στην απόδοση του. Οι Λετονοί πειραματίζονται με ψηλές ή γρήγορες lineups, έχουν τον Κάσπαρς Μπέρζινς σε εξαιρετική κατάσταση και παίζουν ένα aggressive style ψάχνοντας περιφερειακά σουτ στο τρανζίσιον. Κοιτάζουν ψηλά στον όμιλο της Ρίγα, μπορούν να δώσουν ένα πολύ καλό παιχνίδι στους Λιθουανούς..
14. ΓΕΩΡΓΙΑ: Οι Γεωργιανοί έχουν ποιοτικό ρόστερ (ποιοτικότερο από ομάδες όπως το Βέλγιο, η Φινλανδία ή η Λετονία) όμως προσπαθούν να βάλουν όλα τα κομμάτια του μαζί. Ο Κοκόσκοφ προσπαθεί να σπρώξει τη μπάλα γρήγορα στη επίθεση ψάχνοντας ανοιχτό γήπεδο και καταστάσεις απομόνωσης όμως θα πρέπει να βελτιώσει το σύνολο του στο αμυντικό κομμάτι για να πάρει το μάξιμουμ των δυνατοτήτων του. Ο Πούλεν έχει εγκλιματιστεί, Μαρκοϊσβίλι-Πατσούλια-Σενγκέλια πήγαν πολύ καλά στα φιλικά όπως o Beka Burzanadze (21χρονος φόργουορντ που παίζει στη LEB με τη Κορούνια) που προσπαθεί να αρπάξει την ευκαιρία αν και μπροστά του υπάρχει δυνατός ανταγωνισμός )(Σανικίτζε-Σενγκέλια).
15. ΠΟΛΩΝΙΑ: Μπορεί η Πολωνία να αποτελέσει “νέα Ουκρανία” στο ρόλο της “Σταχτοπούτας” της διοργάνωσης; Μη βιαστείτε να απορρίψετε το ενδεχόμενο.. Το γκρούπ Α άλλωστε προσφέρετε για πολλά δεδομένου του ότι από τη 2η μέχρι την 6η θέση η απόσταση φαίνεται μικρή. Ο Αμερικανός κόουτς Μάικ Τέηλορ (γνωστός από τη θητεία του στην Ουλμ και στους Maine Red Claws, τη θυγατρική των Σέλτικς στη D-League) πειραματίζεται αρκετά ψάχνοντας τον κλειδάριθμο που θα ανοίξει το χρηματοκιβώτιο της χημείας, δοκιμάζοντας πράγματα. Έχει τους Γκόρτατ-Κούλιγκ στο ζωγραφιστό, ανέβασε τον A.J. Slaughter μέχρι και στο “1” αν και είναι προφανές ότι ο Αμερικανός σουτέρ παίζει καλύτερα στο “2” με τον Koszarek δίπλα του από ότι με δύο “πλάγιους” όπως οι Ponitka-Waczynski (της Ομπραντόιρο) που κάνουν την ομάδα πιο ψηλή και αθλητική αλλά λιγότερη λειτουργική όσον αφορά τη κυκλοφορίας της μπάλας στην επίθεση όπου με τον Κοszarek αποκτά ροή και δημιουργία. Καθόλου άσχημα..
16. ΡΩΣΙΑ: Δε τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση στους Ρώσους.. Παραείναι μέτρια η ομάδα τους παρά τις προσπάθειες του Πασούτιν να μαζέψει τη κατάσταση. Αναγνωρίζω το βαθμό δυσκολίας λόγω των απουσιών και των προβλημάτων με την ομοσπονδία που δημιουργήθηκαν πρόσφατα. Με τους Μοζγκόφ-Σβεντ αυτή η ομάδα θα ήταν σίγουρα πολύ καλύτερη. Ο Πασούτιν φείδεται ποιοτικού γκαρντ και ψηλού και προσπαθεί με εξτρεμιστικές μεθόδους (πολλά φόργουορντς-μπαλαντέρς.-άμυνα ζώνης) να αντισταθμίσει τη κατάσταση. Το θέμα είναι ότι -χωρίς βάθος/ποιότητα στη περιφέρεια- οι Ρώσοι αδυνατούν να ελέγξουν τον ρυθμό και παίζουν σχεδόν πάντα εκεί που τους πηγαίνει ο αντίπαλος.
17. ΟΥΚΡΑΝΙΑ: Δύσκολη περίοδος στη μετά-Φρατέλο εποχή με τη πολιτική κατάσταση στη χώρα να έχει αλλάξει όλα τα δεδομένα. Η νέα διοίκηση της ομοσπονδίας έκανε σοβαρές περικοπές και εμπιστεύτηκε τα κλειδιά της ομάδας στον Yevgen Murzin, απόφαση την οποία πολλοί παίχτες δεν είδαν με το καλύτερο μάτι, αρνούμενοι τελικά τη πρόσκληση για το τουρνουά. Οι Ουκρανοί δε θα έχουν στη διάθεση τους τους τραυματίες Lishchuk-Gladyr, τον Jeter (οι δύο τελευταίοι αποτελούσαν το φτεροπόδαρο backcourt πάνω στο οποίο βάσισε όλο το πλάνο του ο Φρατέλο), τον Mikhayluk του Kansas, τον Len, τον Kravtsov, τον Bolomboy (Ουέμπερ Στέητ) ενώ ο νέος κόουτς δεν έστειλε καν κλήση στους Pecherov-Drozdov. Σε πολύ καλή κατάσταση ο Φεσένκο που αποτελέσει εφιάλτη για πολλές frontcourts τη περίοδο προετοιμασίας. Τα προβλήματα είναι τόσα πολλά στη χώρα που κανείς δε περιμένει κάτι από αυτή την ομάδα. Ίσως αυτό να είναι το μεγαλύτερο ατού της..
18. ΤΣΕΧΙΑ: Με τον Ισραηλινό Ronen Ginzburg (σταθερή αξία της Νίμπουργκ) να δουλεύει το επιθετικό κομμάτι όπου έχει διαγνωσθεί πρόβλημα, οι Τσέχοι μπαίνουν στον 4ο όμιλο για να διεκδικήσουν τις πιθανότητες τους. Βέσελι, Σατοράνσκι, Γιέλινεκ, οι «παλιοσειρές του ’80» Μπάρτον-Γίρι Ουέλς με νατουραλιζέ τον Μπλέηκ Σιλμπ (έρχεται από τον πάγκο), ο κορμός της ομάδας. Στα ματς προετοιμασίας δούλεψαν πολύ Horns Offense που στα περισσότερα plays καταλήγει με το “4” ψηλά να προσπαθεί για εισαγωγική πάσα στη ρακέτα είτε σε cuts είτε στον ψηλό. Το γκρούπ είναι πολύ ζυγισμένο πίσω από τη Λιθουανία και οι Τσέχοι έχουν τύχη.
19. ΙΣΡΑΗΛ: Το Ισραήλ δεν έχει μπορέσει ακόμα να παίξει «μαζί» και αυτό φαίνεται σε κάθε ματς προετοιμασίας που δίνει. Ο Εντελστάιν φέρει μερίδιο όμως έχει ακόμα χρόνο να παρουσιάσει κάτι καλύτερο μιας και το φετινό σύνολο παρά τις απουσίες έμπειρων αθλητών μπορεί να διεκδικήσει τουλάχιστον την πρόκριση στην επόμενη φάση. Οι Ισραηλινοί στηρίζονται στο πολύπλευρο ταλέντο του Κάσπι και τα playmaking abilities του Μέκελ, έχουν τον Φίσερ στο ζωγραφιστό και παιδιά που μπορούν να παίξουν ρόλους από πίσω. Ο Εντελστάιν παίζει πολύ τον Κάσπι στο «4» σε σχήμα με δύο γκαρντς (Μέκελ-Λιμονάντ), έναν swingman στο «3» (Ντόουσον) συν τον Φίσερ. Η πορεία τους θα κριθεί από το αμυντικό τους performance καθώς δε είναι η ομάδα που θα κάνει outscore στον αντίπαλο.
20. ΣΚΟΠΙΑ: Μπαα… Χωρίς Πέρο και Μακάλεμπ οι Σκοπιανοί δε φοβίζουν καν. Το πρόσωπο που έχουν παρουσιάσει στα παιχνίδια προετοιμασίας είναι επιεικώς μέτριο όμως ο όμιλος τους αφήνει το περιθώριο να διεκδικήσουν το εισιτήριο για την επόμενη φάση της διοργάνωσης. Θα πρέπει να δουλέψουν στο αμυντικό κομμάτι για να είναι ανταγωνιστικοί καθώς μέχρι τώρα μπορούν να αποδίδουν ικανοποιητικά στην άμυνα μόνο για κάποια λεπτά. Ο Σαμαρτζίσκι, οι Στογιανόσφκι, ο μπάρμπα-Ιλιέφσκι έχουν εικόνες από τέτοια παιχνίδια ενώ σημαντική ενίσχυση στο ζωγραφιστό αποτελεί ο Ρίτσαρντ Χέντριξ που πήρε διαβατήριο, αν και θεωρώ ότι η ομάδα είχε μεγαλύτερη ανάγκη από έναν «νατουραλιζέ» γκαρντ.
21 ΒΟΣΝΙΑ: Τους είδα σε τρία ματς και με απογοήτευσαν πλήρως. Καταλαβαίνω απόλυτα ότι ο Ιβάνοβιτς έχει να διαχειριστεί σημαντικές απουσίες όμως η ομάδα του μέχρι τώρα παίζει κάτω από αυτό που μπορεί ανάλογα με τις ικανότητες (αυτές που έχει) του ρόστερ σε ατομικό επίπεδο. Σημαντικό πρόβλημα στο αμυντικό κομμάτι. Το δίδυμο των ψηλών, Κικάνοβιτς-Στιπάνοβιτς είναι ότι καλύτερο έχουν να παρουσιάσουν μέχρι στιγμής ενώ ο Ντούσκο έχει και τον Ρένφροε (Μπάγερν) στα γκαρντς που κάνει φιλότιμες προσπάθειες να απορροφηθεί στο shooting-style παιχνίδι των Βόσνιων.
22. ΕΣΘΟΝΙΑ: Πολύ μέτρια ομάδα οι Εσθονοί, τυχεροί που βρίσκονται σε ένα γκρούπ που τους αφήνει ανοιχτό το παράθυρο της ελπίδας αν και αποτελούν ακόμα και εκεί την πιο αδύναμη ομάδα του ομίλου. Στηρίζονται πολύ στο δίδυμο των Σιμ-Σάντερ Βένε (έπαιξε στην Ευρωλίγκα με τη Ζαλγκίρις) και Κρίστιαν Κάνγκουρ (της Βαρέζε, πιθανόν θα τον θυμάστε από τη θητεία του στη Μοντεπάσκι και το Μιλάνο) στα φόργουορντς. ‘Εκαναν ένα εξαιρετικό παιχνίδι απέναντι σε μια σαφώς καλύτερη ομάδα όπως η Λετονία όμως overall η προετοιμασία τους χαρακτηρίστηκε από πολλές διακυμάνσεις.
23. ΟΛΛΑΝΔΙΑ: Οι Ολλανδοί κάνουν καλή προσπάθεια και θα βελτιώνονται συνεχώς όσο παίζουν απέναντι στους καλύτερους. Ο Helfteren έχει δημιουργήσει ένα αθλητικό σύνολο που τρέχει και κυνηγάει τα ριμπάουντς με κολώνα τον Norel και ηγέτη τον εξαιρετικό Kloof όμως είναι φανερό ότι οι παίχτες του στερούνται «χιλιομέτρων» σε αυτό το επίπεδο. Ο όμιλος είναι σίγουρα δύσκολος όμως πιστεύω ότι μπορούν να είναι ανταγωνιστικοί και να διεκδικήσουν τη μια νίκη απέναντι σε αυτόν που θα τους υποτιμήσει.
24. ΙΣΛΑΝΔΙΑ: Η Ισλανδία παίζει ένα πολύ ιδιαίτερο μπάσκετ, ξεχωρίζοντας από τους υπόλοιπους μονομάχους του τουρνουά, παρατάσσοντας μια πολύ «χαμηλή» ομάδα με πολλά παιδιά να βρίσκονται λίγο πάνω από το 1.90μ. σε ένα ιδιόμορφο small ball που στηρίζεται καθαρά στο τρίποντο. Βρίσκονται στον πιο δύσκολο όμιλο (2ο) και δεν έχουν βλέψεις όμως τα παιχνίδια με τόσο δυνατές ομάδες μπορούν να τους δείξουν μια διαφορετική κατεύθυνση για το άθλημα τους που απέχει ακόμα αρκετά από την προηγμένη μπασκετικά Ευρώπη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ
Υ.Γ: Η Μπάμπεργκ τερμάτισε τη συνεργασία της με τον Scouter Μπρένταν Ρούνεη. Είναι ο τύπος που βρήκε λαβράκια όπως ο Χάινς, ο Μπράιαν Ρόμπερτς κλπ.. Εξαιρετικός γνώστης της Αμερικανικής αγοράς. Δε χρειάζεται να κάνω Scouting Report του Scouter..
