Ο Μπράουν είναι ένας πραγματικά ποιοτικός παίχτης, δε χωρά καμία αμφιβολία περί αυτού. Έχω ανταλλάξει κολακευτικά λόγια για το παιχνίδι του στο πρόσφατο παρελθόν με τους σκάουτερς της Μπάμπεργκ οι οποίοι τον έχουν στο μικροσκόπιο. Έχει στοιχεία που μπορούν να εντάξουν οι καλές ελληνικές ομάδες στο παιχνίδι τους. Με ύψος 1.86μ. αλλά δυνατό κορμί (ιδιαίτερα ο κορμός του) λειτουργεί περισσότερο ως big guard με τον τρόπο που κινείται στο γήπεδο παρά ως speedy περιφερειακός. Χωρίς να είναι ιδιαίτερα αθλητικός, χρησιμοποιεί άριστα το σώμα του και επιδιώκει την επαφή παίζοντας πάνω στον αντίπαλο στη προσπάθεια του να πάει προς τα μέσα. Είναι πανέξυπνος στο να κερδίζει εκατοστά και να βγάζει εκτός πορείας τον αμυντικό με σωστή τοποθέτηση ή αλλαγή κατεύθυνσης. Αυτό που τον κάνει ξεχωριστό όμως αναφορικά με το δικό μας μπάσκετ είναι ο τρόπος που αντιλαμβάνεται και αποκωδικοποιεί τις αντίπαλες άμυνες, ειδικά στο μισό γήπεδο. Έξυπνος παίχτης. Μετράει τον αντίπαλο, ζυγίζει και επιτίθεται. Πολύ αποτελεσματικός στο να επιλέγει τη δράση του μετά από «αλλαγή» στα pick & rolls. Έχω δει ελάχιστα γκαρντς να παίζουν τόσο έξυπνα και αποτελεσματικά σε καταστάσεις απομόνωσης απέναντι σε ψηλούς όπως ο Λάσμε ή Γκιστ (ο Έησι Λο μου έρχεται τώρα στο μυαλό). Αν και η προωθητική του ταχύτητα με τη μπάλα δεν είναι κάτι εντυπωσιακό, διαθέτει εκρηκτικό πρώτο βήμα και χρησιμοποιεί σε σωστό timing την αντίθετη κατεύθυνση πάνω στο σκριν, χαρακτηριστικά που του δίνουν πλεονέκτημα στο μικρό χώρο παρότι δε φθάνει ψηλά για να τελειώσει.
Σαφώς το καλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού του είναι το περιφερειακό σουτ. Πολύ καλός σουτέρ, αυτό άλλωστε ήταν το όπλο του στο Τέξας του Ρικ Μπαρνς ο οποίος είχε ετοιμάσει πολλές καταστάσεις μέσα από ball screen offense τον gunner του. Αν και η απελευθέρωση του δεν είναι ιδιαίτερα γρήγορη (όχι ότι κρίνεται αργή, τον βοηθάει ότι δε πηγαίνει ψηλά για να απελευθερώσει μάλιστα)η κίνηση του στην εκτέλεση έχει μια ροή που σου δίνει την αίσθηση του ότι ζυγίζει κάθε σουτ. Τον βοηθούν πολύ (και εδώ εστιάζω) τα ballhandling skills του ώστε να φτιάχνει το χώρο ενώ σε συνδυασμό με την ικανότητα του στο να βλέπει γήπεδο και να πασάρει, τον μετατρέπει σε απειλή στη close out επίθεση. Μεταφράζοντας αυτά τα στοιχεία στο ρόστερ των πρασίνων καταλήγουμε ότι ο Μπράουν μπορεί να αποτελέσει μεγάλη δύναμη στη weak side δίπλα σε γκαρντς όπως οι Καλάθης-Διαμαντίδης οι οποίοι μπορούν να μετακινούν εύκολα, γρήγορα και σε σωστούς χρόνους τη μπάλα από τη δυνατή στην αδύνατη πλευρά. Και ένα «2» με τέτοια ικανότητα στη περιφερειακή εκτέλεση που ξέρει να πασάρει όπως αυτός (αξιοποιεί πολύ τους παίχτες της τελικής γραμμής) σου δίνει πλεονέκτημα στο σύγχρονο pace & space ευρωπαϊκό μπάσκετ. Προσθέστε σε όλα αυτά ότι ο Μπράουν είναι γκαρντ που πηγαίνει (λόγω του στυλ του) συχνά στη γραμμή των προσωπικών από όπου σουτάρει άψογα.
ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ
Σίγουρα έχουμε και τρωτά σημεία. Δε μιλάμε άλλωστε για σούπερ σταρ.. Η άμυνα του χωρίς να είναι κακή (ώστε να γίνεται στόχος) είναι συζητήσιμη σε υψηλό επίπεδο. Ενώ μπορεί να αμυνθεί πάνω στη μπάλα, έχω παρατηρήσει πρόβλημα συγκέντρωσης και αμυντικής πειθαρχίας όσο τρέχουν τα λεπτά του στο παρκέ. Επίσης θα πρέπει, εφόσον θέλει να σταδιοδρομήσει στο υψηλότερο επίπεδο να φιλτράρει ακόμα περισσότερο τις επιλογές του στα σουτ και σίγουρα να αφήσει κάθε αίσθηση χαλαρότητας που μερικές φορές τον χαρακτηρίζει στην άκρη. Ένας προπονητής όπως ο Τζόρτζεβιτς θεωρώ ότι μπορεί να τον πιέσει να το κάνει, με τον σωστό τρόπο, χωρίς να τον χάσει. Πρώτα από όλα όμως εξαρτάται από τον ίδιο τον παίχτη που θα πρέπει να δεσμευθεί, σε πρώτη φάση με τον εαυτό του. Αλλιώς η Τούρκ Τέλεκομ είναι μια χαρά και τα λεφτά πιο ξεκούραστα.. Το γράφω αυτό γιατί η ικανότητα του να σκοράρει και να λειτουργήσει σωστά ακόμα και απέναντι σε καλές άμυνες είναι δεδομένη.
Overall, ο J’Covan Brown είναι μια καλή περίπτωση στην οποία οι πράσινοι αξίζει να δείξουν κατ’εμέ ενδιαφέρον. Στο πρόσωπο του μπορούν να βρούν τον σκόρερ των 8-9 π.μ.ο. που ψάχνουν με το καλό περιφερειακό σουτ και κυρίως το υπόβαθρο να βάλει μεγάλα σουτ που κρίνουν καταστάσεις. Είναι σημαντικό να είσαι σκόρερ αλλά πιο σημαντικό να μπορείς να σκοράρεις στα τελευταία λεπτά ενός κλειστού ματς.. Σίγουρα δε μιλάμε για έναν παίχτη με γαλόνια στο υψηλό επίπεδο αλλά δε γεννήθηκαν όλοι σε αυτό το περιβάλλον. Εννοείται λοιπόν ότι από τη στιγμή που ψάχνεις κάτι οικονομικό, η κίνηση σου θα έχει και το ανάλογο ρίσκο. Και η περίπτωση του συγκεκριμένου παίχτη εμπεριέχει ρίσκο.. Ταλέντο υπάρχει. Είναι ευθύνη του προπονητικού τιμ και φυσικού του ίδιου του αθλητή από εκεί και πέρα να ενταχθεί σωστά στο σύνολο και να παράγει είε μιλάμε για τον Μπράουν είτε για κάποια ανάλογη περίπτωση. Πιστεύω ότι ο 25χρονος Αμερικανός έχει τις δυνατότητες. Μια ενόχληση στη Τουρκ Τέλεκομ δε θα ήταν άσχημη σκέψη..
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
Σίγουρα η δήλωση του Κώστα Παπανικολάου δεν αφήνει πολλά περιθώρια στους φίλους του Ολυμπιακού.
«Έχοντας επικεντρώσει όλη μου την ενέργεια στην προετοιμασία με την Εθνική Ελλάδος, ενημερώθηκα ότι νωρίτερα στη διάρκεια της σημερινής ημέρας κάποιος χρησιμοποίησε το όνομά μου για να δημιουργήσει τις λάθος εντυπώσεις. Η φωτογραφία μου που “ανέβηκε” σε ψεύτικο λογαριασμό του instagram ίσως έκανε αρκετούς να πιστέψουν ότι θα επιστρέψω στον Ολυμπιακό. Οι “ερυθρόλευκοι” ήταν και θα είναι για πάντα στη καρδιά μου, όμως αυτή τη στιγμή είμαι παίκτης των Denver Nuggets και το μυαλό μου είναι μόνο σε αυτούς και το ΝΒΑ. Επίσης για αποφυγή παρόμοιων παρεξηγήσεων στο μέλλον, θα ήθελα να ενημερώσω άπαντες πως η μοναδική μου επαφή με τα social media είναι το προσωπικό μου προφίλ στο Facebook. Οτιδήποτε άλλο αποτελεί προσπάθεια ορισμένων να παραστήσουν τον εαυτό μου και σε συνεργασία με τους εκπροσώπους μου θα κινήσουμε όλες τις απαραίτητες διαδικασίες προκειμένου κάτι τέτοιο να μην επαναληφθεί».
Ο παίχτης, εννοείται πολύ σωστά, θα κυνηγήσει τη συνέχεια του ονείρου μετά από μια σεζόν η οποία ξεκίνησε αρκετά καλά όμως δε τελείωσε με τον ίδιο τρόπο. Πιστεύω οι περισσότεροι θα συμβουλεύαμε τον φόργουορντ της Εθνικής μας ομάδας να παραμείνει στην Αμερική για το δικό του καλό και τη προσωπική του βελτίωση παρότι μια ενδεχόμενη επιστροφή του στον Ολυμπιακό θα ισχυροποιούσε σημαντικά τους ερυθρόλευκους. Από την άλλη, δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι οι Νάγκετς θα θελήσουν να τον διατηρήσουν στο ρόστερ τους, παρότι είναι μια ομάδα που έχει μάθει να δουλεύει με μη Αμερικανούς αθλητές.
Τη δική μου λογική επίσης τη γνωρίζετε.. Εκτιμώ επιλογές/δύσκολες αποφάσεις όπως αυτή του Ολυμπιακού, οι οποίες φτιάχνουν χώρο ώστε να αναπτυχθούν νέα παιδιά παρόλο που σε πρώτη φάση το ρίσκο είναι προφανές. Καθαρά αγωνιστικά οι ερυθρόλευκοι χρειάζονται παίχτη πίσω από τον Πρίντεζη με τα τωρινά δεδομένα και μάλιστα παίχτη που να μπορεί να σουτάρει. Και πιθανόν να πάρουν έναν τέτοιο μέσα στη σεζόν. Πιθανόν, όχι σίγουρα.. Αυτή είναι όμως η «γοητεία της ανάπτυξης». Να φτιάχνεις τον χώρο για τον νέο παίχτη συνειδητά γνωρίζοντας την αδυναμία στο ρόστερ σου τη στιγμή της απόφασης, ποντάροντας στη δουλειά σου μαζί του. Στη περίπτωση που κάνει κάποια στιγμή στη σεζόν το βήμα μπροστά και καλύψει το κενό όμως έχεις κερδίσει πολλά παραπάνω.
Ναι, ο Ολυμπιακός υπάρχει περίπτωση να πονέσει (τουλάχιστον στην αρχή) σε περίπτωση απουσίας του Πρίντεζη στο «4», όμως εφόσον επαναλαμβάνω μέσα στη χρονιά καλύψει αυτό το κενό με τους Έλληνες φόργουορντς που έρχονται από πίσω (Παπαπέτρου-Αγραβάνη) οι ερυθρόλευκοι θα έχουν κερδίσει διπλά. Και κάποιον νέο παίχτη και τη σιγουριά ότι έχουν τη τεχνογνωσία να αναπτύξουν τέτοιους αθλητές ξεκινώντας από οποιαδήποτε βαθμίδα ατομικού ταλέντου. Άλλωστε ο Ολυμπιακός έχει δείξει τεχνογνωσία τα τελευταία χρόνια σε αυτό το κομμάτι..
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ