BREAKING NEWS: TO FACE LIFTING TOY ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΎ ΕΝΟΨΕΙ PLAYOFFS
Tι μπορεί να φέρει στο παιχνίδι του Παναθηναϊκό η πιθανή απόκτηση του πακέτου DJ Cooper-Kenyon Martin; Το Hoopfellas, με μια έκτακτη –λόγω των εξελίξεων- ανάρτηση αξιολογεί τα δεδομένα και εκτιμά τις «προσαρμογές» στο πράσινο rotation..
Oι εξελίξεις τρέχουν και θεώρησα υποχρέωση να κάνουμε το ανάλογο σχόλιο για το mini-lifting που επιχειρούν οι πράσινοι ενόψει playoffs μιας και τις επόμενες ημέρες θα επικεντρωθούμε στο F4 της Μαδρίτης. Η προθεσμία τελειώνει αύριο για τον Παναθηναϊκό που κοιτάζει την αμερικανική αγορά με την ελληνική ομάδα να έχει καταλήξει στο δίδυμο DJ. Cooper-Κ.Martin το οποίο θα κλείσει εκτός και προκύψει η έκπληξη της τελευταίας στιγμής (διόλου απίθανο, πιστέψτε με).
Στη προηγούμενη ανάρτηση εξηγήσαμε την ιδιαιτερότητα της κατάστασης που βίωνε ο Παναθηναϊκός στην αγορά λόγω timing. Κοιτάς κάτι οικονομικό (οπότε παίχτη χωρίς συμβόλαιο) το οποίο μπορεί να παίξει και να σε βελτιώσει άμεσα. Πως λοιπόν μπορεί να βελτιώσει το πακέτο των DJ Cooper-Kenyon Martin το παιχνίδι των πρασίνων;
Ο Παναθηναϊκός είχε δικαίωμα 2 αλλαγών αλλά και ένα μεγάλο πρόβλημα να διαχειριστεί. Αυτό έγκειται στο ότι η φανερή πλέον έλλειψη πίστης στον Λαουάλ συνέπεσε χρονικά με την αποπομπή του Γκιστ, με γαρνιτούρα την απόφαση της ομάδας να προσθέσει παίκτη και στη περιφέρεια. Το πράγμα έμπλεξε. Έπαιξε αρκετά η σκέψη αθλητών (και στις δύο γραμμές) οι οποίοι μπορούν να συνδυάσουν χαρακτηριστικά δύο παικτών όμως η αγορά τώρα είναι πολύ συγκεκριμένη για κάτι τέτοιο. Όπως (συγκεκριμένοι) είναι και οι Έλληνες που θα μπορούσαν να ενταχθούν και να προσφέρουν σε αυτό το επίπεδο και στη συγκεκριμένη κατάσταση.
Η σκέψη για Καϊμακόγλου «έπαιξε» για τον απλούστατο λόγο ότι οι πράσινοι αποφάσισαν να καλύψουν το «5» υπογράφοντας έναν –καθαρά- παίκτη-ρακέτας αντικαθιστώντας ουσιαστικά τον Λαουάλ και όχι τον Γκιστ. Δε στράφηκαν λοιπόν σε combo-forward και κάπως έπρεπε να γεμίσουν το «4», παρότι ο Έλληνας της Ούνικς έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από τον Γκιστ. Η ανευθυνότητα του Αμερικανού (ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει αν έχει καταναλώσει κάνναβη ή είναι «ντουμανάκιας» όπως άφησαν να εννοηθεί, το παράπτωμα απέναντι στην ομάδα είναι το ίδιο) κοστίζει πολύ στον Παναθηναϊκό ο οποίος με τον Γκιστ στο ρόστερ του αυτή τη στιγμή θα είχε κλείσει σχεδόν κάθε τρύπα.
«ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΕΣ» ΣΤΟ ROTATION
Οι έκτακτες καταστάσεις απαιτούν έκτακτα μέτρα. Το προπονητικό επιτελείο στη προσπάθεια του να βρεί τον ..12ψήφιο κωδικό για να ανοίξει το χρηματοκιβώτιο της «χημείας & λειτουργικότητας» στο rotation, πρέπει να κόψει χρόνο (πιθανόν και συμβόλαιο/α αν κριθεί απαραίτητο) από παίχτες που προϋπήρχαν στο ρόστερ. Είναι μέρος της συνθήκης της ελεύσεως νέων παικτών..
1.) Backcourt-Έλευση DJ Cooper
Ως εισαγωγή διαβάστε το σχόλιο του Hoopfellas για τον DJ Cooper, ένα χρόνο πριν..
Τη γνώμη μου τη γνωρίζετε από το καλοκαίρι για το πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει ο συγκεκριμένος παίχτης στη πράσινη περιφερειακή γραμμή όταν και το Hoopfellas, μπροστά στο αδιέξοδο της υπόθεσης Καλάθη είχε προτείνει ως PLAN B την ταυτόχρονη έλευση των DeMarcus Nelson-DJ Cooper, κάνοντας ουσιαστικά breakdown στα χαρακτηριστικά του πακέτου που προσέφερε ο διεθνής Έλληνας πόιντ γκαρντ. Ο κόουτς Ιβάνοβιτς προτίμησε αντί του Cooper έναν off-guard με εξειδίκευση στο περιφερειακό σουτ όμως στο δεύτερο μισό της σεζόν, και με την ομάδα να μεταφέρει το πεδίο μάχης στο μισό γήπεδο, η αποτελεσματικότητα στο επιθετικό κομμάτι έπεσε κατακόρυφα με τον Παναθηναϊκό να γίνεται υπερβολικά προβλέψιμος σε σετ καταστάσεις. Όταν μάλιστα ο Ιβάνοβιτς μπροστά στο αδιέξοδο, τράβηξε τον Σλότερ «πίσω» στο rotation «έλαμψε» ο Παππάς για τον οποίο είχαμε υπογραμμίσει ότι πρέπει να είναι το μόνο off-guard στη περιφερειακή γραμμή καλύπτοντας το «2» μαζί με τον Διαμαντίδη (ο αρχηγός «έλιωσε» μεταφέροντας τη μπάλα από την εισαγωγή τρώγοντας πολύ πίεση). Η μη έλευση λοιπόν ενός έξτρα δημιουργού στη θέση «1» χαντάκωσε στην ουσία 4 παίκτες.
-τον Διαμαντίδη που αναγκάστηκε να σπαταλήσει πολύτιμες ανάσες σε αυτή την ηλικία αναλαμβάνοντας κατά αποκλειστικότητα το δημιουργικό κομμάτι, αφού πρώτα σκορπούσε 10 ντρίμπλες και άλλες τόσες ανάσες για να μεταφέρει τη μπάλα (αντί να είναι ο playmaker μετά την πρώτη πάσα).
-τον Νέλσον από τον οποίο ζητήθηκε να δημιουργήσει χωρίς να είναι ποτέ στη καριέρα του ο pick & roll PG
-τον Παππά, ο οποίος ποτέ δεν απόλαυσε το προνόμιο-Γιάνκοβιτς έχοντας «άδικα» να συναγωνιστεί δύο παίκτες-επιλογές του προπονητή του
-τον ίδιο τον Σλότερ, ο οποίος ελλείψει Διαμαντίδη δεν είχε δίπλα του τον παίκτη που θα τον βάλει και θα τον βρεί στις «καλές του θέσεις» για να εκτελέσει.
Ορθά-κοφτά, η δική μου οπτική. Ταιριάζεις Νέλσον-Διαμαντίδη ως ένα δίδυμο στο backcourt με γνώμονα ότι αλληλοσυμπληρώνονται τα χαρακτηριστικά τους (άμυνα-δημιουργία) και τον Cooper με τον Παππά. Φυσικά όλοι μπορούν να παίξουν με όλους με τα συν και τα πλην τους (με Κούπερ-Νέλσον η ομάδα χάνει στο σουτ μιας και ο DJ παρουσιάζει ακόμα αστάθεια στη περιφερειακή εκτέλεση ενώ με Κούπερ-Διαμαντίδη χάνει στην άμυνα καθώς ο DJ δεν έχει τον κορμό ούτε το athleticism για να μείνει με δυνατά γκαρντς στο ποστ ή τη προσωπική φάση). Πέμπτο γκαρντ τον Μποχωρίδη. Είναι σίγουρα κατανοητό ότι είναι πολύ δύσκολο να κόψεις είτε τον Σλότερ είτε τον Μπλούμς. Είναι shooters σε ένα backcourt που του λείπει ο εκτελεστής από την περίμετρο. Φανερά στα λίγα λεπτά που περισσεύουν ο Μπλούμς (που έχει μπεί στο πετσί του role player) μοιάζει πιο λειτουργικός καθώς ο Σλότερ ζητάει χρόνο και μπάλες για να αποδώσει. Όμως κάνεις στην άκρη έναν παίκτη ο οποίος στη καλή του ημέρα μπορεί να σου σκοτώσει οποιονδήποτε αντίπαλο..; Σίγουρα δύσκολη απόφαση.
Ο Cooper έχει μια δύσκολη αποστολή σε αυτά τα ματς που απομένουν στην ομάδα για αυτό και θα πρέπει ο κόουτς Μανωλόπουλος να απομονώσει τις αδυναμίες του και να εντάξει στο παιχνίδι τα καλά του στοιχεία. Είναι πολύ δυνατός στη pick & roll δημιουργία και μπορεί να αναδείξει τους ψηλούς του Παναθηναϊκού. Δε περιμένεις σκορ τόσο με τη μορφή της εκτέλεσης αλλά της δημιουργίας ώστε να αποκτήσει ροή η επίθεση των πρασίνων όταν ο αρχηγός παίρνει ανάσες στον πάγκο.
2.) Frontcourt-Έλευση Kenyon Martin
Ξεκινώντας θα σας πω ότι λατρεύω τον Κένιον Μάρτιν. Ένα από τα αγαπημένα μου εξώφυλλα ήταν αυτό του Sports Illustrated αρχές των ‘00s με το άγριο μούτρο του Μάρτιν και τον τίτλο “Bad Boy. Nets Flagrant flyer, Kenyon Martin, attacks playoffs”. Διαχρονικά παίζοντας τα Dynasty Mode παιχνίδια, επεδίωκα να τον έχω στις ομάδες μου. Σωματοφύλακας και «παιδί» του Τζέησον Κιντ τον οποίο ο Μάρτιν αγαπούσε μέχρι θανάτου. Όμως η απόκτηση του από τον Παναθηναϊκό τώρα, αποδεικνύει του πόσο δύσκολη ήταν η κατάσταση αλλά και το μέγεθος της πίεσης του χρόνου. Ο Μάρτιν είναι ένας πασίγνωστος αθλητής και αν πραγματικά μας δοθεί η ευκαιρία θα γράψουμε αναλυτικά. Το μεγαλύτερο μείον του στη παρούσα κατάσταση έχει να κάνει με το κίνητρο του. Διατηρώ σημαντικές επιφυλάξεις για αυτό το στοιχείο το οποίο ιεραρχείται πολύ υψηλά σε πρότζεκτς όπως αυτό των πρασίνων.
Ο Μάρτιν είναι «5» για το ευρωπαϊκό μπάσκετ και ως τέτοιο τον απέκτησε ο Παναθηναϊκός. Σωματικά έχει βάλει κιλά και δεν έχει σίγουρα τη σπιρτάδα του παίχτη που θυμάστε (έστω στη τελευταία θητεία του στους Νικς). Θα ταιριάξει με τον Μαυροκεφαλίδη κυρίως. Είναι ακόμα πολύ καλός στο positioning, ξέρει να κρατάει τη θέση του και να οριοθετεί τον δικό του χώρο στο ζωγραφιστό. Δε σουτάρει τρίποντο, τουλάχιστον μέτριος σουτέρ προσωπικών. Ο μηχανισμός του (στα midrange) χρίζει μελέτης (είναι λίγο ανορθόδοξος) εξ ου και το γεγονός ότι εάν νιώσει καλά στο πρώτο σουτ θα το ξαναεμπιστευθεί αλλιώς θα το «θάψει». Ξέρει να τελειώνει γύρω από το καλάθι. Δεν είχε ποτέ την πλαστικότητα ή τις αυτοματοποιημένες κινήσεις στο ποστ όμως σταδιακά κατάφερε να καλλιεργήσει ένα baby hook το οποίο λανσάρει και τώρα σε μεγάλη συχνότητα.
Υπήρξε ένας από τους πλήρεις αμυντικούς παίκτες που είδε το ΝΒΑ την τελευταία 15ετία, ικανός να αμυνθεί στο απόλυτο στη ρακέτα και την περίμετρο. Τώρα έχει χάσει σε πλευρική ταχύτητα και πίσω βήματα προσπαθώντας να καλύψει τους χρόνους του με το τεράστιο wingspan. Το γεγονός ότι έχει μείνει πάνω από δύο μήνες μακριά από το γήπεδο θα έχει πολύ πιθανό κάποιον αντίκτυπο στο παιχνίδι του (ειδικά στο επιθετικό κομμάτι). Γενικά το ιστορικό NBAers σε ανάλογη ηλικία και φάση της καριέρας τους πάντως δεν είναι καλό, όσον αφορά το performance τους στην Ευρώπη. Ο Παναθηναϊκός ποντάρει στον αθλητικό εγωισμό και το aggressiveness που μπορεί να του βγάλει μια μάχη με τους ψηλούς του Ολυμπιακού. Αν ο Μάρτιν όντως είναι αποφασισμένος να παίξει και αντιλαμβάνεται το που έχει έρθει, θα δώσει πράγματα. Αλλιώς θα μεγαλώσει τη λίστα των μεγάλων σε ηλικία ΝΒΑers που πέρασαν για βόλτα από τα ευρωπαϊκά γήπεδα..
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ
Εν κατακλείδι, είναι φανερό ότι οι πράσινοι ποντάρουν πολύ στην κατάκτηση του τίτλου της Α1 και κάνουν τα πάντα για να πάνε πάνοπλοι στη μάχη. Μέσα στο σωστό πλαίσιο ξένων παιχτών θα αναδειχθούν και οι Έλληνες. Ξένοι παίχτες οι οποίοι δε θα «σκεπάσουν» αλλά θα βοηθήσουν τα νέα παιδιά να ανέβουν επίπεδο σε μικρότερο χρόνο. Καλώς ή κακώς (κατά τη γνώμη μου κακώς) όπως ήρθαν τα πράγματα, πολλά πρόσωπα και καταστάσεις θα κριθούν στη μάχη των playoffs του ελληνικού πρωταθλήματος.
