SAINT GEORGE’S DAY..
Ανήμερα του Αγίου Γεωργίου, το Hoopfellas καταπιάνεται με «Δράκους».. Τον «Δράκο» που δε μπόρεσε να υποτάξει ο Παναθηναϊκός και τον «Δράκο» που κρύβει το παιχνίδι του φέτος.. Με τον δικό του St. George μπροστάρη, ο Ολυμπιακός πηγαίνει σήμερα να λογχίσει έναν άλλον «Δράκο» στη μάχη της χρονιάς..
ΤΕΡΜΑ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ..
..τα σινεμά κλειστά. Ο Παναθηναϊκός πάλεψε αλλά παραδόθηκε στη δυνατή δόση ρεαλισμού που του έδωσε το παιχνίδι της ΤΣΣΚΑ. Μιας σπουδαίας ομάδας η οποία ποιοτικά υπερέχει κατά τη γνώμη μου απέναντι σε κάθε αντίπαλο αλλά θα χρειαστεί να δουλέψει πολύ τις ημέρες που μένουν για να κεφαλαιοποιήσει αυτήν της την υπεροχή φτάνοντας στο άγιο δισκοπότηρο του Ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Για τον Παναθηναϊκό θα κάνουμε σύντομα ένα απολογισμό στη διοργάνωση, όμως σε πρώτη φάση νιώθω την ανάγκη να πω δύο πράγματα. Αποτελεί επιτυχία το ότι, την πρώτη χρονιά ενός απαιτητικού πρότζεκτ (του οποίου βέβαια η ακριβής εκτέλεση την οποία δεν έχουμε δεί, επέβαλλε στην ομάδα βαθύτερες τομές και μεγαλύτερο κόστος σε επίπεδο στόχων) έφτασε μέχρι τους «8». Να είστε σίγουροι ότι δε μπορούν να το κάνουν πολλές ομάδες στην Ευρώπη αυτό. Παραμονή στο κορυφαίο επίπεδο ανεβάζοντας σε πρώτο ρόλο αθλητές με μικρή ή μηδαμινή εμπειρία σε αυτό. Η νίκη μάλιστα απέναντι στην ΤΣΣΚΑ έφτιαξε μια πολύ ωραία ανάμνηση για τους οπαδούς της ομάδας και εξασφάλισε (μαζί με την «στο όριο» προσπάθεια περίπου 25’ εχθές) το χειροκρότημα στο τέλος της σειράς. Είναι δεδομένο ότι με βάση το φετινό του performance καθ’όλη τη διάρκεια της σεζόν στη διοργάνωση, ο Παναθηναϊκός έφτασε το ταβάνι του σαν ομάδα. Δεν έδειξε στο δεύτερο μισό της σεζόν σε καμία περίπτωση ότι αποτελεί F4 Material και περισσότερο συντηρούταν στις συζητήσεις γιατί και οι υπόλοιποι θεωρητικοί διεκδικητές δεν είχαν –για διαφορετικούς λόγους- παρουσιάσει πειστικά δείγματα. Εκεί είναι η περίοδος που περιμένεις το «μαύρο άλογο» που θα βγεί μπροστά. Την ομάδα που θα ρολάρει, θα φορμαριστεί στο κατάλληλο σημείο και θα ανεβάσει το performance της μπαίνοντας με το καλύτερο μομέντουμ στη τελική ευθεία. Ο Παναθηναϊκός είχε θεωρητικά τις προδιαγραφές να είναι αυτή η ομάδα, όμως φάνηκε πολύ πειστικά σε κάθε ευκαιρία που του δόθηκε ότι δε μπορούσε. Όταν οι υπόλοιποι διεκδικητές άρχισαν να ανεβάζουν στροφές και να ξεχωρίζουν (Φενέρ, ΟΣΦΠ), οι «πράσινοι» βρίσκονταν σε ελεύθερη πτώση. Οπότε, μην αμφισβητούμε ότι επικράτησε δικαιοσύνη. Ακόμα και με καλύτερο πλασάρισμα (το οποίο δεν έκανες και δε δικαιούσουν) και ματσάρισμα απέναντι σε πιο συμβατό με το μπάσκετ σου αντίπαλο (Φενέρ π.χ.) το F4 δε θα ήταν πραγματικά κοντά. Το φετινό μπάσκετ σου δεν ήταν για εκεί.. Μια θέση στα playoffs και μια –shooting the lights out- νίκη απέναντι στη ΤΣΣΚΑ ήταν το μάξιμουμ που δικαιούσαι βάσει αυτού που παρουσίασες..
Πάμε και στην άλλη όψη του νομίσματος.. Όσο δεδομένο είναι ότι «ότι με βάση το φετινό του performance καθ’όλη τη διάρκεια της σεζόν στη διοργάνωση, ο Παναθηναϊκός έφτασε το ταβάνι του σαν ομάδα» αλλά τόσο (και παραπάνω..) δεδομένο είναι ότι με βάση το ρόστερ τους, το μπάσκετ που παρουσίασαν οι πράσινοι ήταν κάτω των δυνατοτήτων τους. Μη αφήσετε κανέναν να σας πουλήσει το παραμύθι της «φθήνιας και της χαμηλής ποιότητας» που διαγράφει κάθε παραπάνω απαίτηση για καλύτερο μπάσκετ. Εκτός και αν έχετε βέβαια μείνει στις εποχές των 20-25 εκατομμυρίων.. Το ρόστερ του Παναθηναϊκού ήταν αρκετά γεμάτο για να παρουσιάσει πολύ καλύτερο μπάσκετ από αυτή τη μετριότητα που είδαμε τους τελευταίους μήνες. Και μέσα από το καλό μπάσκετ θα ερχόταν και η «ώθηση» που αναζητά μια ομάδα αυτού του στάτους για να κάνει τη μεγάλη υπέρβαση σε επίπεδο στόχων. Αυτό δεν έγινε λόγω της πολύ κακής διαχείρισης του έμψυχου υλικού που σταδιακά προκάλεσε νευρικότητα εντός της ομάδας μιας και ήταν φανερό ότι οι παίκτες εξυπηρετούσαν το σύστημα και όχι το σύστημα τους παίκτες. Ένα «σύστημα» (αγωνιστικό πλαίσιο καλύτερα..) που απείχε από το πολυπόθητο winning basketball που κατοικούσε τόσα χρόνια στο ΟΑΚΑ και μοίραζε σε πολλούς αθλητές αναρμόδιους, μακριά από τις δεξιότητες τους ρόλους.
Απογοητεύτηκα πλήρως από τον κόουτς Ιβάνοβιτς στη σειρά με την ΤΣΣΚΑ. Θα το επαναλάβω, για όσους δε διαβάζουν τη σελίδα καθημερινά, όχι σε επίπεδο αποτελέσματος αλλά σε επίπεδο ιδεών, προσαρμογών, αγωνιστικού πλάνου και διορατικότητας για την πρόληψη καταστάσεων. Θεωρώ ότι έπιασε πάτο. Ακόμα και στο τρίτο ματς που η ομάδα με ένα εκπληκτικό κρεσέντο από την περιφέρεια και ωθούμενη από το ένστικτο της επιβίωσης, τη μεγαλύτερη δύναμη στον άνθρωπο, πήρε τη νίκη..Μια σπουδαία νίκη.
Του πήρε περίπου 90 αγωνιστικά λεπτά για να κατανοήσει ότι η pick & roll based-offense της ΤΣΣΚΑ έπινε το αίμα της ομάδας του όσο ο Μπατίστα βρισκόταν στο παρκέ, χτυπώντας κυνικά πάνω του.
Έφτασε στο 4ο ματς, με τον Κιριλένκο στα όρια του νταμπλ-νταμπλ στο ημίχρονο, για να δοκιμάσει την «προσαρμογή» την οποία η φτωχή μας σελίδα είχε παραθέσει ως βασικό πλάνο μάχης. Τρείς ψηλοί και ο Γκιστ στο «3» για να ματσάρει τη παρουσία του «αρπακτικού» που λέγεται Κιριλένκο. Το χιούμορ του με τον Γιάνκοβιτς πάνω στον Ρώσο με την εκπληκτική κίνηση μακριά από τη μπάλα δε το κατάλαβε κανείς.. Θεωρώ ότι εξέθεσε τον ίδιο του παίκτη.
Το ξέρω είμαι αυστηρός αλλά θα συνεχίσω.. Γνωρίζοντας τον Λαουάλ και αυτά, τα συγκεκριμένα πράγματα που φέρνει στο τραπέζι, θα έλεγα ότι ήταν ο παίκτης που έπρεπε να κάνει το βήμα μπροστά (σε χρόνο συμμετοχής) αναλογικά με το στυλ του αντιπάλου σε αυτή τη σειρά. Παίκτες σαν τον Νιγηριανό είναι σούπερ απαραίτητοι σε μια ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός απέναντι σε έναν αντίπαλο με το μέγεθος και το aggressiveness στο ζωγραφιστό όπως η ΤΣΣΚΑ. Δεν έχω διασταυρώσει αν το θέμα ήταν πειθαρχικό ή όχι ακόμα. Όμως είναι γεγονός ότι και πριν συμβεί το οτιδήποτε, ο Λαουάλ δε βρισκόταν στα πλάνα του Ντούσκο. Σαφώς (και σας το είπα από την αρχή) δεν ήταν επιλογή του. Τέτοιοι ψηλοί δεν «υπάρχουν» στο μπάσκετ του, δε τους βλέπει καν.. Έχει κανείς αμφιβολία ότι ο Χάινς π.χ. θα έπαιζε 5λεπτα στο φετινό ΠΑΟ?
Η διαχείριση του backcourt έχει ταβανιάσει το performance της ομάδας και στις δύο πλευρές του παρκέ, παρ’όλο που υπάρχει βάθος και ένα καλό επίπεδο ποιότητας. Το καλοκαίρι είχαμε χαράξει εδώ μέσα ένα ξεκάθαρο πλαίσιο μέσα στο οποίο θα είναι η συγκεκριμένη γραμμή πιο λειτουργική. Η ομάδα έπρεπε να προστατέψει τον Διαμαντίδη βάζοντας τον να παίζει στο «2» μαζί με τον Νέλσον ως «1» (αλληλοσυμπληρώνονται πολύ καλά στη βάση ότι ο ένας καλύπτει τις αδυναμίες του άλλου) και όχι τον έναν πίσω από τον άλλον. Όπως έκανε άψογα ο Πεδουλάκης (με λιγότερο βάθος) στη θητεία του. Off-guards όπως ο Σλότερ και ο Μπλούμς δεν ήταν λειτουργικοί σε αυτό το πλαίσιο, με την παρουσία του Παππά. Ένας Pick & roll-δημιουργός χρειαζόταν που θα «τρέχει» την επίθεση της ομάδας (εν απουσία του αρχηγού) στο μισό γήπεδο. Το να βλέπω τον Διαμαντίδη να πιέζει (θα πέσει κεραυνός να μας κάψει..) τη μπάλα στα ¾ σπαταλώντας ανάσες είναι θέαμα αποκρουστικό..
Ο Νίκος Παππάς έβαλε με καρφιά την ταμπέλα «ασυμβίβαστος» πάνω από το στάτους του. Κατέθεσε ότι είχε στα δύο ματς του ΟΑΚΑ και ειδικά εχθές η προσπάθεια του στην άμυνα ήταν εντυπωσιακή. Μου έβγαζε «άνθρωπο» διατεθειμένο να πεθάνει στο παρκέ. Μπράβο στο παιδί που λόγω των πολλών SGs στο ρόστερ έχασε λεπτά αλλά πλέον κέρδισε με την αξία του την σκυτάλη του επόμενου leader. Ενός διαφορετικού leader από τον προηγούμενο. Μπράβο στο παιδί που κέρδισε και ένα νέο συμβόλαιο. Και είχε πολύ υπομονή μέσα στη σεζόν για να βγεί στον αφρό. Συνέχεια θέλει πλέον..
Ο Δημήτρης Ιτούδης έκανε ένα εμφατικό “outcoach” στον Ντούσκο Ιβάνοβιτς. Ο Έλληνας κόουτς έχει δουλέψει πολύ για να φτάσει μέχρι εδώ. Τίποτα δε χαρίζεται.. Του άξιζε το χειροκρότημα και η αναγνώριση που έλαβε από τον κόσμο του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι το όνομα του είναι στη κορυφή της λίστας για τον επόμενο ευρωπαίο προπονητή που θα κάνει το μεγάλο ταξίδι περνώντας τον Ατλαντικό.. Πρώτα όμως έχει να τελειώσει τη «δουλειά» στην Ευρώπη αποτάσσοντας το μαύρο σύννεφο των F4 πάνω από το κεφάλι της «αρκούδας»..
Η χρονιά συνεχίζεται για τον Παναθηναϊκό. Υπάρχει ο μεγάλος στόχος του πρωταθλήματος. Γιατί φέτος, με αυτά τα παιδιά επαναλαμβάνω σε πρώτο ρόλο, είναι πραγματικά μεγάλος. Όσο απογοητευμένος να είμαι από το μέχρι στιγμής performance του κόουτς Ιβάνοβιτς, θα μείνω σταθερός σε αυτά για τα οποία δεσμευτήκαμε, τουλάχιστον η κοινότητα μας ή μέρος αυτής, το καλοκαίρι. Περιμένουμε να τελειώσει η σεζόν, κάνουμε ταμείο της πρώτης χρονιάς, αξιολογούμε τα δεδομένα και τότε κρίνουμε.
Το σχόλιο του κόουτς «Πίτι» Ουρτάδο για το τρίτο ματς της μεγάλης σειράς μεταξύ της Μπαρτσελόνα και του Ολυμπιακού..
«Τα κλειδιά ενός τεράστιου παιχνιδιού:
1.) Οι παίχτες της Μπαρτσελόνα ασχολήθηκαν και επηρεάστηκαν πολύ από τα σφυρίγματα των διαιτητών. Ξέρεις εκ των προτέρων ότι όταν βρίσκεσαι στον Πειραιά, πρέπει να συγκεντρωθείς απόλυτα στο παιχνίδι και όχι σε άλλους παράγοντες.
2.) Πρίντεζης.. Ειλικρινώ αγαπώ αυτόν τον τρόπο παιχνιδιού. Δε χρειάζεται τη μπάλα (για να είναι επικίνδυνος), παίζει για τους συμπαίκτες του, εκτέλεση μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου, υψηλά ποσοστά. Πολύ συγκεντρωμένος στις ανάγκες της ομάδας.
3.) Πολύ μοναξιά για τον Ναβάρο. Είναι ένας σκληρός πνευματικά παίκτης αλλά κανένας συμπαίκτης του δε τον ακολούθησε.
4.) H μαλθακότητα των ψηλών του Πασκουάλ. Δε χρησιμοποίησαν σωστά το κορμί τους και άφησαν πολλά rolls των Ντάνστον-Χάντερ να καταλήξουν στο καλάθι (μάλιστα και με φάουλ). Λάμπε και Τόμας, όπως και ο Ντόλεμαν, υπήρξαν σοφτ στο ξεκίνημα του αγώνα.
5.) Ο Σπανούλης είχε χειρότερα ποσοστά σε σχέση με το 2ο ματς. Ο Σατοράνσκι τον κυνήγησε και έμεινε στη πλάτη του στα κάθετα σκρινς και τις hand off συνεργασίες. Οι ψηλοί της Μπαρτσελόνα δε βγήκαν πολύ έξω με τον Σατοράνσκι κολλημένο πίσω από τον Έλληνα γκαρντ.
6.) Η pick & roll άμυνα της 4ης περιόδου. Οι ερυθρόλευκοι ψηλοί έκαναν Long Flash και γενικά οι γηπεδούχοι έβγαλαν πολύ ενέργεια στα αμυντικά rotations. Η Μπαρτσελόνα σχεδόν δε πέτυχε καλάθι. Καταπληκτικό..
7.) Πέτγουεη, Ντάνστον και Χάντερ (προσέθεσαν 23 πόντους). Έτοιμοι να παίξουν για και να βοηθήσουν την ομάδα.
8.) Το 2ο φάουλ του Σατοράνσκι και το τρίτο του Τόμιτς ήρθαν πολύ νωρίς για τη Μπαρτσελόνα.
9.) Ο Όλεσον είχε 2 ελεύθερα τρίποντα για να κερδίσει το ματς. Δεν είναι σε καλή κατάσταση (λόγω του τραυματισμού του) όμως προσέξτε στο 4ο ματς. Είναι το κλειδί για τη Μπαρτσελόνα καθώς μπορεί να αποδώσει σπουδαία σε επίθεση και άμυνα..»
Δύο κουβέντες και από εμένα τώρα..
Η ώρα έφτασε για τον Ολυμπιακό και είναι σήμερα το βράδυ. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Το περιμέναμε όλη τη χρονιά (τους ερυθρόλευκους σε μια τέτοια κατάσταση-θέση βολής) όπου η σελίδα αξιολογούσε ψηλά στα δικά της Rankings την ομάδα του Πειραιά. Νομίζω διαβάσαμε τη σειρά πολύ καλά από την αρχή. Ακόμα καλύτερα το έκανε το ερυθρόλευκο coaching staff φυσικά. Ο Ολυμπιακός παίρνει τρομερή ενέργεια από την άμυνα του, λες και κάθε άστοχο σουτ ή αποτυχημένη γενικά επίθεση του αντιπάλου, κάνει loading στο ερυθρόλευκο ντεπόζιτο και «σπρώχνει» την ομάδα στην επίθεση.
Το αμυντικό αποτέλεσμα της 4ης περιόδου στο τρίτο ματς είναι αντιπροσωπευτικό του τι παράγει αυτή η Mean Machine που λέγεται «άμυνα του Ολυμπιακού». Και εάν δεν είναι –το ξαναγράφω- ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο, αυτό το σύγχρονο αθλητικό κράμα Νταλί και Γκαντί που κινείται ακόμα και σήμερα στα όρια μεταξύ υπερεαλισμού και παράνοιας η οποία πηγάζει από τη φοβερή εμπιστοσύνη στα χέρια του, το κάστρο της Μπαρτσελόνα θα είχε πέσει. Μετά το πρώτο ματς ο Ολυμπιακός έχει κυριαρχήσει απενεργοποιώντας τα base line cuts των φόργουορντς του Πασκουάλ με τον τελευταίο παίκτη (φόργουορντ) να κάνει πολύ καλή δουλειά. Η ελληνική ομάδα παρουσιάζει πολύ έτοιμα πόδια για να ανταποκριθεί στα αμυντικά rotations και μια σπουδαία ικανότητα να κατευθύνει τη μπάλα αφήνοντας στοχευμένα ανοιχτές πάσες στην inside-out επίθεση των Καταλανών. Λατρεύω την άμυνα θέσης του Ολυμπιακού. Τον τρόπο που κερδίζει εκατοστά στο παρκέ και σπρώχνει έξω από τη ρακέτα του τα μεγάλα κορμιά της Μπαρτσελόνα. Κάποτε στο.. Λονδίνο μια ομάδα έπιασε το απόλυτο σε αυτό το κομμάτι παίζοντας σεμιναριακή άμυνα θέσης με παίκτες όπως ο Άντιτς, ο Πάουελ και ο Χάινς κάνοντας τους αντιπάλους να φαίνονται αδύναμοι στις διεκδικήσεις.. Η Μπαρτσελόνα προσπαθεί να βρεί λύσεις απέναντι στη πολύ ενεργητική hedge out άμυνα του Σφαιρόπουλου στο pick & roll αλλά από ένα σημείο και μετά γίνεται προβλέψιμη με τον Ναβάρο (κύριος δημιουργός στο προηγούμενο ματς) να διώχνει τη μπάλα σε πρώτο χρόνο με σκαστή πάσα στον ψηλό ο οποίος , με κλειδωμένη τη base line αναγκάζεται να κοιτάζει τα φτερά στη περίμετρο συνεχώς. Και η close out άμυνα της ελληνικής ομάδες είναι (πιστέψτε με) αρκετά καλή για να διαχειριστεί τέτοιες καταστάσεις..
Ειδική μνεία στον St. George του Ολυμπιακού, Γιώργο Πρίντεζη. Πριν τα playoffs το Hoopfellas τον χαρακτήρισε ως παίκτη-κλειδί για τη σειρά. Βασικά δεν έβλεπα ποιος μπορεί να τον ματσάρει από το ρόστερ του Πασκουάλ. Ο Πρίντεζης στις δύο νίκες του Ολυμπιακού –σε δύο από τα κομβικότερα παιχνίδια της σεζόν- παίζει ως ο «καλύτερος φόργουορντ της Ευρώπης». 20.5 PTS (13/15 2PT-4/10 3PT) 6.5 REB σε 27’ με εκπληκτικό effort στην άμυνα και αποφασιστικότητα να κρατήσει στη πλάτη του κάθε αντίπαλο για να κερδίσει η ομάδα του τις διεκδικούμενες μπάλες στη ρακέτα της. Ο Πρίντεζης έχει περάσει σε αυτά τα ματς σε πρώτο ρόλο, δεν είναι ο «υπαρχηγός». Απλά η φιλοσοφία του σαν άνθρωπος και το αγωνιστικό του στυλ του δίνουν κατευθείαν τον ρόλο του τέλειου supporter. Ουσιαστικά όμως όποτε στράφηκε, σε κάθε δύσκολη, σε αυτόν η ομάδα κεφαλαιοποίησε.. Ο Πρίντεζης είναι γεμάτος δηλητήριο, σκοτώνει και πάλι σε τοπ-επίπεδο και στα ματς που θέλουν κότσια και το ίδιο πρέπει να κάνει και σήμερα για να στείλει την ομάδα του σε ένα ακόμα F4. Mε την ασπίδα και το κοντάρι στο χέρι..
Φυσικά αναμένεται μάχη και σήμερα. Η Μπαρτσελόνα και ειδικά ο σπουδαίος Τσάβι Πασκουάλ δεν παραδίδονται εύκολα. Όπως είπε και ο «Πίτι» θέλει πολύ προσοχή ο Όλεσον, που θα είναι πιθανόν πιο έτοιμος και πεισμωμένος από τα δύο άστοχα σουτ στο τέλος του τρίτου ματς. Είναι ο πιο κομπλέ παίκτης αυτής της ομάδας με βάση την ποιότητα του και στις δύο πλευρές του παρκέ ενώ βγάζει και μια σκληράδα που λείπει από την ομάδα. Επίσης, είναι σύνηθες φαινόμενο η Μπαρτσελόνα να στρέφεται στον Τόμιτς σε τέτοιου τύπου ματς-τελικούς. Και αυτός στις περισσότερες περιπτώσεις αποτελεί τον καλύτερο της παίκτη.. Θέλει προσοχή και πολύ υπομονή το 4ο ματς. Τίποτα δε θα έρθει γρήγορα ή εύκολα. Ελπίζω όμως το βράδυ να πανηγυρίσουμε την επιστροφή του Ολυμπιακού στα F4..
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ
