NOT IN MY HOUSE!
Πειστικές νίκες από τους γηπεδούχους μετά τα πρώτα ματς των Playoffs της Ευρωλίγκας. Πολύ κάτω των στάνταρντς τους οι Ελληνικές ομάδες που δέχτηκαν ηχηρά χαστούκια. Δυσκολεύτηκαν Φενέρ-Ρεάλ παίρνοντας όμως νίκες-χρυσάφι.. Το Hoopfellas δίνει τη δική του οπτική για την πρώτη αγωνιστική των αναμετρήσεων ενόψει των δεύτερων «καυτών» ματς.
ΤΣΣΚΑ-ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ
Σας είπα ότι η «αρκούδα» είναι μια ομάδα που σου βάζει τη μούρη στον καθρέπτη, ξεμπροστιάζοντας πολύ κυνικά κάθε αδυναμία του αντιπάλου. Διαβάζει, αποκωδικοποιεί και χτυπάει σε πραγματικά γρήγορους χρόνους. Ήταν ευτύχημα για αυτήν το ότι ο Παναθηναϊκός δεν παρουσίασε τίποτα καινούργιο. Απλά δε την έβαλε στη διαδικασία να σκεφτεί, να το φιλτράρει και να προσαρμοστεί. Απολύτως τίποτα καινούργιο προσαρμοσμένο στον αντίπαλο και στη φύση της σειράς. Η ομάδα του Ιβάνοβιτς έδωσε στο πιάτο του αντιπάλου ένα παιχνίδι το οποίο είχε προετοιμαστεί άριστα να παίξει. Χτυπάει «άσχημα» να βλέπεις την ομάδα να παίζει στον αυτόματο. Είτε παίζει με την Άλμπα, είτε με τη Ζάλγκιρις είτε με την ΤΣΣΚΑ.. Η ίδια κατεύθυνση, γεγονός που έχει κάνει την ομάδα ευανάγνωστη. Πόσο μάλλον για έναν προπονητή σαν τον Δημήτρη Ιτούδη..
Τα λίγο πιο εξειδικευμένα στατιστικά δίνουν μια καλή απεικόνιση της «σφαγής» που συντελέστηκε στο Universal Sports Hall της Μόσχας.
CSKA MOSCOW PANATHINAIKOS
125.7 OFF RATING 86.8 (αντίστροφα τα νούμερα για το DEF RATING)
37.0 OFF REB% 16.1
83.9 DEF REB% 63.0
69.4 EFF FG% 53.6
Mε λίγα λόγια, πάλι καλά που το παιχνίδι τελείωσε στα 40 λεπτά γιατί όσο συνεχιζόταν το μαρτύριο θα μεγάλωνε..
Ο Παναθηναϊκός δεν υστέρησε σε κατοχές (αντίθετα είχε και ένα πολύ ελαφρύ προβάδισμα) αλλά ήταν απελπιστικός στο αμυντικό κομμάτι. Και σε επίπεδο προετοιμασίας και execution στο παρκέ. Το να αμύνεσαι έτσι με τον Μπατίστα απέναντι σε μια ομάδα την οποία χαρακτηρίσαμε Pick&roll Monster κόουτς, είναι μάλλον αλαζονικό. Επέτρεψε μου.. Κάθε Pick & roll που έστηνε η ομάδα του Ιτούδη πάνω στον Μπατίστα, δημιουργούσε αυτόματα μια αμυντική ανισορροπία στους πράσινους, είτε αυτοί επέλεγαν άμυνα Hedge out (στον Τεόντοσιτς ο οποίος έβγαζε άμεσα τη μπάλα από πάνω του) είτε προσπαθούσαν να οδηγήσουν τον δημιουργό με πλάγια βήματα στις γωνίες (Ουίμς). Με το που έφευγε η μπάλα από τον ballhandler οι Ρώσοι αποκτούσαν τεράστιο πλεονέκτημα (με τον Μπατίστα ψηλά απενεργοποιημένο αφού τα recovers του είναι πολύ αργά) σε καταστάσεις στις οποίες καλούνταν να επιτεθούν άμεσα με έξτρα παίκτη, κομμάτι στο οποίο είναι μια από τις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη (για να μη πω η καλύτερη).
Η άμυνα στη Weak Side ήταν συνέχεια του έργου που είδαμε στο Βελιγράδι και τα νέα plays που έχει δημιουργήσει ο Ιτούδης για να εντάξει ομαλά τις δεξιότητες του Κιριλένκο (πάσα, cuts, παιχνίδι χωρίς τη μπάλα) στο επιθετικό κομμάτι βρήκαν άμεση εφαρμογή σε ..στρωμένο κρεβάτι. Σαφώς και το είχε διαβάσει ο Ιτούδης. Είτε ανέβαζε τον Κιριλένκο στη γραμμή των προσωπικών για να «μαζέψει» την άμυνα και να «σπάσει» τη μπάλα προς οποιαδήποτε κατεύθυνση (Κάουν στη base line) είτε φέρνοντας τον με κατά μήκος πάσα από τη πλάτη της άμυνας, εφόσον πρώτα είχε στήσει όλο το σκηνικό «αποπροσανατολισμού» στη Strong side (Κάουν «δόλωμα» στο ποστ). Αντίθετα οι πράσινοι έπαιξαν πάνω στη συνηθισμένη τους Α-SET επίθεση με πολύ μικρή επιτυχία. Kάποιες Screen the screener καταστάσεις για τον Μαυροκεφαλίδης, μετρημένες pick & roll συνεργασίες και παιχνίδι με τον Γκιστ στο ποστ, ήταν ότι καλύτερο είχαν να παρουσιάσουν.
ΕΝΟΨΕΙ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΑΓΩΝΑ..
Αυτό που με στεναχώρησε περισσότερο στο πρώτο ματς δεν έχει να κάνει με το πολύ κακό performance, την αστοχία και τα λάθη αλλά την πλήρη έλλειψη ανταγωνιστικού πνεύματος και αθλητικού εγωισμού από την ομάδα. Πλήρης παράδοση που ξεκίνησε από τον πάγκο και τον τρόπο που αντιμετώπισε ο κόουτς το παιχνίδι. Με έκανε να σκεφτώ, μετά την ανάλυση κάποιων «προσαρμογών» που σας έγραψα στη προηγούμενη ανάρτηση σχετικά με τη σειρά, ότι δεν αλλάζει τίποτα και σπάμε όλοι το μυαλό μας για να βρούμε πως θα γυρίσει το καράβι.. Αυτό το ανταγωνιστικό πνεύμα περιμένω να δω από τα παιδιά στο δεύτερο παιχνίδι. Παίζεται η αθλητική τους υπερηφάνεια και ο εγωισμός. Θέλω να δω «δόντια» στη μπάλα, πολύ δύναμη στις προσωπικές μονομαχίες και σκύλιασμα. Αυτά τα παιδιά πρέπει να μάθουν να παίζουν στη «κόντρα», όταν όλα γύρω τους μοιάζουν χαμένα. Να δώσουν νόημα στη κάθε μπάλα, να τρέξουν πίσω στην άμυνα μετά το λανθασμένο σφύριγμα για να κερδίσουν την επόμενη φάση. Άσχετα με τα ποσοστά και το τελικό σκορ. Χλωμά πρόσωπα και συμπεριφορά προβάτων επί σφαγήs δε συνάπτουν με την ελληνική μπασκετική κουλτούρα.. Είναι πάνω σας πλέον.
ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
Ο Ισπανός κόουτς και συνεργάτης μου, Μανουέλ Πίτι Ουρτάδο σχολιάζει το παιχνίδι του Παλάου Μπλαουγκράνα.. Θα ακολουθήσει εντός της ημέρας (θα συμπληρωθεί στη παρούσα ανάρτηση) και βίντεο-ανάλυση.
Φανερά ο Ολυμπιακός έφτασε στο Παλάου Μπλαουγκράνα, όχι με την καλύτερη “φυσική κατάσταση”. Με τον “Κill Bill” και άλλους συμπαίκτες του σε περίοδο ανάρρωσης.
Τα κλειδιά του παιχνιδιού ήταν:
1.) H φυσική/σωματική υπεροχή των Τόμιτς/Λάμπε/ Πλάης κοντά στο καλάθι. Η Μπαρτσελόνα πάσαρε πολύ καλά τη μπάλα βρίσκοντας πάσες επικοινωνίας με και για τους ψηλούς της.
2) Pick and roll defense vs Spanoulis: Ο Τόμιτς έκανε πολλές φορές “flash” με επιθετικό τρόπο καλύπτοντας πολύ καλά τη μπάλα και παρ’όλο που μερικές φορές βρέθηκε εκτεθειμένος κυνήγησε το να χαλάσει τις γραμμές πάσας και βοήθησε στο να αλλοιώσει στη τελική προσπάθεια του αντιπάλου.
3.) Satoransky: Ο καλύτερος αμυντικός εχθές, σταμάτησε τον Kill Bill με το μέγεθος και την επιθετικότητα του. Πέρναγε τα σκρινς δυναμικά. O Βασίλης ήτα φυλακισμένος σε όλο το ματς (όπως θα δείτε στο βίντεο που σας ετοιμάζω).
4.) Ο Ναβάρο δεν είναι στο ίδιο επίπεδο με δύο-τρία χρόνια πριν αλλά μετά την ήττα από την Ρεάλ τη Κυριακή ήθελε πολύ να οδηγήσει την ομάδα και πήρε πολλές ευθύνες. Χρησιμοποιώντας πολύ staggered screens και μακρινά σουτ μετά από pick & roll.
5.) O Oλυμπιακός έχει καρδιά πολεμιστή. Στη Βαρκελώνη περιμένουν ένα πολύ διαφορετικό δεύτερο ματς. 57 πόντοι παραείναι μικρό νούμερο. Θα δούμε..
Χαιρετισμούς σε όλους τους αναγνώστες της σελίδας και τους Έλληνες που αγαπούν το μπάσκετ.
Coach Manuel “Piti” Hurtado
Να συμπληρώσω και εγώ με δύο λόγια..
Δε θέλω απογοήτευση. Τίποτα δεν έχει αλλάξει αναφορικά με τις παραμέτρους που ζυγίζαμε πριν το πρώτο ματς. Αυτό που μας βάζει σε σκέψεις είναι η εικόνα της λαβωμένης από τραυματισμούς ομάδας και ειδικά του κεντρικού άξονα της Βασίλη Σπανούλη. Εκεί είναι όλο το παιχνίδι. Στο κατά πόσο αυτό το σύνολο θα μπορέσει να είναι καλά στο «φυσικό» κομμάτι για να αντεπεξέλθει σε αυτή τη σειρά. Γνωρίζοντας τα intangibles αυτής της ομάδας πιστεύω ότι οι ερυθρόλευκοι θα σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Έφαγαν το χαστούκι με τον κατάλληλο τρόπο (υπάρχει μεγάλη σημασία σε αυτό) για να γυρίσουν στο δεύτερο ματς «θυμωμένοι» (και όχι ζαλισμένοι) και έτοιμοι για απάντηση. Δεν έχω αλλάξει άποψη για τη σειρά, αρκεί να μπορέσει να ανταγωνιστεί ο Ολυμπιακός υγιείς και όχι χτυπημένος (στο μέτρο του δυνατού) από εξωγενείς παράγοντες.
Στο κομμάτι της τακτικής, ο Τσάβι Πασκουάλ έδειξε γιατί αποτελεί έναν από τους πραγματικά καλούς σύγχρονους κόουτς. Είχε διαβάσει καλά τον αντίπαλο, έδωσε κάτι (τζόγος στο τρίποντο του Πρίντεζη) κερδίζοντας σε μέτρα και χώρους στο ζωγραφιστό. Παράλληλα (με την αστοχία του “Πρι”) ευτύχησε να χαλάσει το spacing των φιλοξενούμενων, Τα γκαρντς του ήταν πολύ επιθετικά μένοντας βδέλλα στη πλάτη του αντιπάλου ballhandler μετά το σκριν κατεύθυνσης στο Pick & roll, μην επιτρέποντας το midrange σουτ με το οποίο μπορούσε να χτυπήσει ο Ολυμπιακός την θέση «πίσω» των ψηλών κορμιών των Καταλανών. Μου άρεσε πολύ η ενέργεια και οι άμυνες που έβγαλε ο Ντάρντεν στο ξεκίνημα του ματς, δείγμα της νοοτροπίας που χρειάζεται να μπεί ο Ολυμπιακός στο δεύτερο ματς.
Η σημαντικότερη (για αυτό την άφησα για το τέλος) βέβαια προϋπόθεση για μπορέσει ο Ολυμπιακός να παρουσιάσει το μπάσκετ που θέλει και χρειάζεται για να φύγει με το διπλό από τη Βαρκελώνη είναι το αμυντικό ριμπάουντ. Αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο. Οι παίκτες του Σφαιρόπουλου πρέπει να «πεθάνουν» στο παρκέ για αυτές τις μπάλες και τις μάχες των θέσεων για να ματσάρουν την υψομετρική διαφορά υπέρ του αντιπάλου. Πέρυσι ο Ολυμπιακός έμεινε εκτός F4 γιατί τα έκανε όλα σωστά αλλά τα 4αρια του δε κατάφεραν να κρατήσουν στη πλάτη τους τον Ρέγιες. Θα είναι κρίμα να επαναληφθεί αυτό και φέτος..
Υ.Γ: Παίκτης-κλειδί για τον Ολυμπιακό στη σειρά είναι ο Πρίντεζης. Πρέπει να βάλει τη μπάλα στο παρκέ, να ευστοχήσει από την περίμετρο και να πάρει το αμυντικό ριμπάουντ. Τον περιμένω..
ΦΕΝΕΡ-ΜΑΚΑΜΠΙ
Το είχε το ματς η Μακάμπι.. Διαβασμένη και έτοιμη πνευματικά να μπεί και να κάνει θόρυβο, με το δίδυμο Πάργκο-Τάιους να «κεντάει» και άμυνα αρκετά καλή κατά διαστήματα, ειδικά ψηλά. Έμεινε από ανάσες όμως.. Όσο περνούσε το ματς η Φενέρ «κεφαλαιοποιούσε» το βάθος της. Καθαρό μυαλό ο Ζοτς «χτύπησε» τον Σοφοκλή στην επίθεση, απενεργοποιώντας (10’27’’ συμμετοχή) ένα σημαντικό όπλο στο αντίστοιχο παραγωγικό κομμάτι για την Μακάμπι. Συγκλονιστικός ο Βέσελι, σε ένα από τα καλύτερα performances στη φετινή Ευρωλίγκα (23PTS 11/14 FG-7 REB σε 21’), έκανε τη διαφορά στο τέλος και στις δύο πλευρές του παρκέ. Πόσο καλύτερη είναι η Φενέρ με έναν τόσο ικανό mobile ψηλό στη σύνθεση της, ειδικά στο τέλος των παιχνιδιών όπου της δίνει μεγάλο πλεονέκτημα στις προσωπικές μονομαχίες (ειδικά στα μετόπισθεν όπου μπορεί να αμυνθεί παντού και να καλύψει πολλά κενά και λάθη συμπαικτών του με την ταχύτητα και το «μάκρος» του. Είναι σημαντικό το πώς θα διαχειριστεί η Μακάμπι το πρώτο ματς. Αν μείνει στο feeling της «χαμένης ευκαιρίας» θα θυσιάσει και το επόμενο. Αγωνιστικά οι Ισραηλινοί δεν είναι μακριά από τη Φενέρ. Η σειρά έχει δρόμο..
ΡΕΑΛ-ΑΝΑΝΤΟΛΟΥ
Ο Ντούντα είχε ετοιμάσει τους παίκτες για «μάχη» και η Αναντολού είχε ζυγίσει πολύ καλά τον αντίπαλο καταστρώνοντας ένα πολύ σωστό πλάνο αναχαίτισης του. Όμως δεν άντεξε την αντεπίθεση που έκανε το «βαρύ πυροβολικό» στη τρίτη περίοδο. Ο Ίβκοβιτς προσπαθεί να φτιάξει μια two-way team, αλλά ακόμα «χτίζει» καθώς η ομάδα του παρουσιάζει μεταπτώσεις μέσα στο 40λεπτο. Ο Κ.C. Rivers (οι πιο παλιοί θα θυμούνται ότι ήταν ο παίκτης που μου άρεσε για το «3» του Παναθηναϊκού όταν ξεκινούσε η πρώτη χρονιά του Πεδουλάκη και πριν υπογράψει τον Ματσιούλις) ήταν εντυπωσιακός και είναι εύλογο ότι όταν μια ομάδα σαν τη Ρεάλ παίρνει τέτοια ώθηση από έναν role player (πολυτελείας βέβαια..) όπως αυτός, δύσκολα σταματιέται. Η Αναντολού χτύπησε με Pick & roll, ο Λάσο απάντησε με τον Σλότερ (και στις δύο γραμμές άμυνας, μπροστά στην αγαπημένη του 3-2 και πίσω σε προσωπική) και πήρε κεφάλι με την υπεροχή της στο ριμπάουντ και το Efficiency του κορυφαίου παίκτη της φέτος, Φελίπε Ρέγιες. Δεύτερο ματς αύριο και οι Τούρκοι θα πρέπει να βγάλουν την ίδια ενέργεια στην άμυνα αλλά να κάνουν λιγότερα λάθη. Τα 16 απέναντι σε αυτή την ομάδα είναι αριθμός καταδικαστικός..
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ
