2015 “ΗΟΟPFELLAS” EUROLEAGUE PLAYOFFS-PREDICTIONS
Τα Playοffs της Ευρωλίγκας έφτασαν και το Hoopfellas βαράει κόκκινα αναλύοντας τις παραμέτρους σε κάθε ζευγάρι και δίνοντας τις εκτιμήσεις του μαζί με αυτές διάφορων μεγάλων προσωπικοτήτων του ευρωπαϊκού μπάσκετ σε μια σπέσιαλ ανάρτηση. Προσδεθείτε και ξεκινήστε με την καλύτερη μύηση τις δύο συναρπαστικότερες εβδομάδες της σεζόν..
Είναι η καλύτερη περίοδος της σεζόν.. Αυτή που ονειρευόμαστε από το ξεκίνημα αυτής. 8 μονομάχοι, η ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ χωρισμένη σε 4 ζευγάρια, παίζει τη ζωή και το θάνατο σε 5 γύρους σε ένα μπασκετικό ρινγκ. Τέρμα τα ψέματα..
Τα playoffs είναι το κάτι άλλο για αυτό και ετοίμασα κάτι σπέσιαλ για σήμερα. Πέρα από το αναλυτικό σχόλιο για κάθε σειρά και τις καθιερωμένες εκτιμήσεις μου, επικοινώνησα με μπασκετικό κόσμο σε όλη την Ευρώπη ζητώντας τις δικές του εκτιμήσεις. Πολλούς φίλους, συνεργάτες αλλά και ειδικούς με τους οποίους έχω συχνή επικοινωνία. Σκοπός ήταν να βγάλω ένα ποσοστό σχετικά με το τι πιστεύει η Ευρώπη για τα 4 ζευγάρια των playoffs.
Γενικά η Ρεάλ και η ΤΣΣΚΑ (περισσότερο) εκτιμούνται ως γκραν φαβορί. Ειδικά οι Μοσχοβίτες. Ο Νενάντ Μάρκοβιτς, αν και τείνει προς τα φαβορί, αφήνει αρκετά καλή πιθανότητα εκπλήξεως στον Ολυμπιακό και την Εφές, το ίδιο και ο Σλόμπονταν Σούμποτιτς που βλέπει μάλιστα ελάχιστο προβάδισμα της Ρεάλ σε μια σειρά σχεδόν «50-50» όπως μου είπε. Τα φιλαράκια μου από το Ισραήλ (Σαρπ, Κάσπι κτλ.) βλέπουν Μακάμπι φανατικά με τη.. Σαρπάρα (αγαπημένος παίκτης-μαχητής, από τους πρώτους που θα πήγαινα μαζί στον πόλεμο) να προβλέπει νίκη της Μακάμπι επί της Ρεάλ και της ΤΣΣΚΑ επί της Μπαρτσελόνα στη Μαδρίτη και κατάκτηση της πρώην ομάδας του με MVP τον Τζ. Πάργκο!! Ο Ντέηβιντ Μπλού αδυνατούσε να δώσει προγνωστικό καθώς έχει κάνει τον τελευταίο καιρό πλήρη αποτοξίνωση από το άθλημα και έχει πέσει με τα μούτρα στη νέα καριέρα του (έχει οικονομικής φύσεως πόσο στη Merrill Lynch). Μιλάμε για τον παίκτη που έκρινε την πρόκριση της Μακάμπι πριν έναν χρόνο στον τελικό της διοργάνωσης.. Ο Αντρέα Ματζόν, παραδοσιακός, πήρε όλες τις έδρες και την σιγουριά του «άσσου» ενώ ο πρώην πρωταθλητής Ευρώπης με τη Λιμόζ, Τζιμ Μπιλμπά διάλεξε Μακάμπι και τρείς άσσους όπως έπραξε και ο Ντούσαν Γιέλιτς αλλά και ο κόουτς Πίτι Χουρτάδο με τον Ολυμπιακό. Γενικά στη προπονητική δεξαμενή υπάρχει πίστη στον Ολυμπιακό (ειδικά στους πρώην Γιούγκο-κόουτς) και στη Φενέρ. Τα ποσοστά που συγκέντρωσα σε δείγμα (σχεδόν) 250 ατόμων του αθλήματος..
ΡΕΑΛ-ΑΝΑΝΤΟΛΟΥ 88-12%
ΦΕΝΕΡ-ΜΑΚΑΜΠΙ 66-34%
ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ-ΟΣΦΠ 56-44%
ΤΣΣΚΑ-ΠΑΟ 93-7%
Πάμε στις δικές μου εκτιμήσεις τώρα..
REAL MADRID-ANADOLU EFES
Πολύ ενδιαφέρον προπονητικά match up σχετικά με το τι μπορεί να κάνει ο μεγάλος Ντούσαν Ίβκοβιτς απέναντι στην ίσως καλύτερη ομάδα του TOP-16 και τη διοργάνωσης συνολικά. Θα σας μιλήσω straight για αυτά που έχω στο μυαλό μου.. Πηγαίνοντας λίγο πιο πίσω, λίγο πριν την έναρξη της φάσης των «16», και βλέποντας αυτή τη μονομαχία να έρχεται (τουλάχιστον με καλή πιθανότητα έτσι όπως είχαν διαμορφωθεί οι όμιλοι) ομολογώ ότι γοητευόμουν από τις πιθανότητες που είχε το σύνολο του Ντούντα απέναντι στη «Βασίλισσα». H ενέργεια που έβγαζε η Αναντολού και στις δύο πλευρές του παρκέ και ιδιαίτερα η ένταση στο αμυντικό κομμάτι η οποία την καθιστούσε τότε την καλύτερη αμυντική ομάδα της διοργάνωσης, θεωρώ ότι θα μπορούσε να βάλει δύσκολα στο φαβορί. Αυτή η εικόνα όμως μοιάζει μακρινό παρελθόν σήμερα. Το μίνι-λίφτινγκ της Αναντολού, με την προσθήκη του Ερτέλ και την επιστροφή (με πλήρη ένταξη στο ροτέησιον) του Κρίστιτς έχει αλλάξει πολύ το παιχνίδι της. Η ομάδα έχασε την τραχιά υφή της και τα δόντια της στο αμυντικό κομμάτι. Είναι πιο «κλασσάτη» αλλά λιγότερο φιλόπονη. Το σύνολο που παρουσίασαν οι Ίβκοβιτς-Αγγέλου στο TOP-16 μοιάζει με μια fake version ισπανικής ομάδας (της Ρεάλ γαρ) περισσότερο από ότι με τον Ολυμπιακό του 2012 που αποτέλεσε την καλύτερη transition (σε άμυνα και επίθεση) ομάδα της λίγκας τότε. Είναι φανερό ότι τα ποιοτικά στοιχεία των παικτών-προσθηκών δεν εντάχθηκαν σωστά. Η Αναντολού παίζει σε περισσότερες κατοχές πλέον αλλά καλύπτει αποστάσεις, ειδικά αμυντικά στο μισό γήπεδο σε μεγαλύτερους χρόνους πράγμα που σημαίνει ότι είναι πιο αργή.
Απέναντι της έχει την καλύτερη Shooting team της Ευρώπης. Μια ομάδα με πολύ δημιουργία, πολύ καλό spacing, low mistake basketball και αρκετά διαβασμένη άμυνα, την πιο αποτελεσματική στον τρόπο με τον οποίο κατευθύνει τα σουτ του αντιπάλου μακριά από τα καλά του σημεία. Ο Ίβκοβιτς θα χτυπήσει στο ποστ παιχνίδι, ένα από τα λίγα μελανά σημεία των Μαδριλένων στο αμυντικό κομμάτι όμως πρέπει να βρεί τη χρυσή τομή στα λεπτά του Κρίστιτς (βασικός ποστ ψηλός) γιατί θα χάσει στα μετόπισθεν όπου η Ρεάλ θα παίξει πάνω στον Σέρβο. Όσο και να σας φανεί περίεργο, η Αναντολού πρέπει να τρέξει. Όχι να ανεβάσει απαραίτητα το σκορ αλλά να εκμεταλλευτεί κάθε πιθανότητα ανοιχτού γηπέδου μέσα από την οποία βρίσκει ρυθμό η επίθεση της. Στο μισό γήπεδο, απέναντι σε αυτή την άμυνα θα έχει πρόβλημα ειδικά αν τα ποσοστά της από το τρίποντο κατέβουν από το 32-33%, οπότε το «χειρόφρενο» δεν έχει πολύ νόημα. Θα χρειαστεί όμως να πιάσει το απόλυτο στο αμυντικό τρανζίσιον, που σημαίνει πολύ Ντράπερ (ο καλύτερος αμυντικός PG της διοργάνωσης ίσως), Οσμάν, Λάσμε, Σάριτς στο παρκέ και να μη δώσει δεύτερες επιθέσεις κυριαρχώντας στο αμυντικό ριμπάουντ, πράγμα δύσκολο με τη παρούσα εικόνα μιας και η Αναντολού πονάει στο συγκεκριμένο κομμάτι.
Ο Λάσο θα πιέσει τη μπάλα (14.7 λάθη οι αντίπαλοι του, 1η η Ρεάλ εδώ και καταλαβαίνετε ότι λάθος με τη μπάλα ζωντανή σημαίνει lay up σε συντριπτικό ποσοστό..), έχει τον Ματσιούλις για το post παιχνίδι του Περπέρογλου, θα σημαδέψει τα αργά πόδια του Κρίστιτς και ξέρει ότι με ένα καλό περιφερειακό ποσοστό (39-40 είναι τα στάνταρντς αυτής της ομάδας) έχει το πάνω χέρι. Η Αναντολού διατηρεί την ικανότητα της πάντως να χαλάει τη δημιουργία του αντιπάλου (η πιο δυνατή σε αυτό το κομμάτι μαζί με τον Ολυμπιακό) και αυτή η μάχη, απέναντι στην ομάδα με τις περισσότερες τελικές και μια σπουδαία ικανότητα να δημιουργεί ρήγματα, μπορεί να αποτελέσει σημαντικό στοιχείο. Κομβικής σημασίας για την Αναντολού να κρατήσει τους Ισπανούς μακριά από το επιθετικό ριμπάουντ. Ειδικά ο Ρέγιες πρέπει να μείνει στη πλάτη του Σάριτς.. Οι δεύτερες επιθέσεις υποστηρίζουν στο έπακρο μια ήδη πολύ efficient offense στο μισό γήπεδο.
ΕΚΤΙΜΗΣΗ: Φαβορί η Ρεάλ. Η Αναντολού θα παλέψει ένα ματς στη Μαδρίτη όμως θα χρειαστεί να πιάσει το αμυντικό performance της κανονικής περιόδου για να επιφέρει χτύπημα στην αυτοπεποίθηση της Ρεάλ (οπότε και μεγαλώνει τότε την πιθανότητα upset). 65-35 για τη «Βασίλισσα»..
FENERBAHCE-MACCABI TEL AVIV
Το περιμένω πως και πως.. Μου θυμίζει, σαν προσέγγιση, το περυσινό Ρεάλ-Ολυμπιακός και ο τρόπος που μπήκε η Μακάμπι στη post season (το αγωνιστικό και ψυχολογικό toughness που έβγαλε στο Βερολίνο) καθιστούν τη σειρά ακόμα πιο ενδιαφέρουσα. Ο Ομπράντοβιτς επιστρέφει σε θέση βολής για το F4, με τη Φενέρ να πηγαίνει στα play offs για πρώτη φορά στην ιστορία της με το πλεονέκτημα έδρας. Ξέρει καλύτερα από τον καθένα τι έχει να αντιμετωπίσει και πώς να διαχειριστεί μια τέτοια σειρά. Ας μη γελιόμαστε.. Το μεγάλο όπλο της Φενέρ απέναντι στους Ισραηλινούς είναι ο mastermind στην άκρη του πάγκου.
Η Μακάμπι είναι ένα Fight Dog των play offs. Ο Ομπράντοβιτς το γνωρίζει άριστα. Κουβαλάει τεράστια παράδοση και το club από γενιά σε γενιά μεταφέρει κάτω από τη φανέλα intangibles σπάνια για τον χώρο. Σε επίπεδο τακτικής όλα ξεκινούν από το κομμάτι του ρυθμού. Έχουμε να κάνουμε δύο διαφορετικές ομάδες και αυτή που θα επιβάλλει το τέμπο της και θα πάει τη σειρά στο «δικό της» αγωνιστικό στυλ παίρνει αυτόματα προβάδισμα. Το πλοίο της Φενέρ μετά από 1.5 χρόνο, αλλαγές και πολύ δουλειά έχει πάρει την κατεύθυνση που θέλει ο Ζοτς, λανσάροντας ένα μπάσκετ μισού γηπέδου, χτίζοντας σε σταθερές όπως τα miss matches (χτυπούν στοχευμένα με προσωπική φάση πάνω σε αυτά και λιγότερο μπάσκετ συνεργασίας μιας και η φιλοσοφία του Ομπράντοβιτς υπογραμμίζει το σουτ κάτω από ευνοϊκές συνθήκες σε συνάρτηση με το σωστό timing που εξασφαλίζει ισορροπία για την επόμενη άμυνα)και το μέγεθος. Η Φενέρ (μαζί με την ΤΣΣΚΑ) είναι η πιο «μακριά» ομάδα στη διοργάνωση και το “length” της πνίγει τον αντίπαλο στον κλειστό χώρο με τους παίκτες καλύπτουν τους όχι ιδιαίτερα γρήγορους χρόνους στα recovers με τα μακρά άκρα τους, αφήνοντας λίγα uncontested shots. Είναι η ομάδα που τελειώνει τις περισσότερες φάσεις στο βαμμένο (εξασφαλίζοντας ισορροπία στο αμυντικό τρανζίσιον, ότι πιο σημαντικό σε αυτή τη σειρά) όμως στον αντίποδα η Μακάμπι, η οποία είναι η πιο midrange ομάδα τους TOP-16 πατώντας στο ζωγραφιστό στο μισό γήπεδο κυρίως με τον Σοφοκλή και λόμπες μετά από Pick & rolls, είναι η πιο εύστοχη εντός ρακέτας με Close Range percentage που αγγίζει το 76.1% (εντυπωσιακό).
Το πιο σημαντικό στοιχείο στην αναμέτρηση είναι το ριμπάουντ. Πρόκειται για δύο από τις καλύτερες rebounding teams της διοργάνωσης (36.5 και οι δύο συνολικά, πολύ δυνατές στο αμυντικό ριμπάουντ με πολύ καλά rebounding-guards). Η Φενέρ υπερέχει σε μέγεθος ενώ η Μακάμπι είναι πιο «φυσική». Αυτός που θα κυριαρχήσει ψηλά έχει βάλει το πρώτο λιθαράκι..
Οι Γκούντες-Γκέρσον θα επιδιώξουν να ανοίξουν το γήπεδο. Η άμυνα της Φενέρ είναι πολύ βελτιωμένη (αν και σας έχω υπογραμμίσει ότι η απουσία του Χίκμαν ειδικά στην τρανζίσιον άμυνα είναι σημαντική καθώς ήταν ο γκαρντ που κυνηγούσε τη μπάλα μέχρι τέλους και έστελνε στις πλάγιες γραμμές τον ballhandler) και η Μακάμπι θα έχει πρόβλημα σσε σετ καταστάσεις όπου το ζωγραφιστό θα είναι γεμάτο κορμιά, aggressive ντουμπλαρίσματα down low με συνεχή κατεύθυνση της μπάλας μετά την εξωτερική πάσα στον Οχαγιόν ή τον Ραντλ στην περιφέρεια. Οι πρωταθλητές Ευρώπης τρέχουν καταπληκτικά το γήπεδο (ακόμα και μετά από καλάθι). Ειδικά το δίδυμο Ραντλ-Τάιους όπως σας έχω πεί από το τέλος της regular season, τρέχει τον κεντρικό διάδρομο όπως κανένα άλλο στη διοργάνωση. Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε επίσης αν ο Γκούντες θα πάει σε Small ball με τον Σμιθ στο «4» ή θα ακολουθήσει τον αντίπαλο με τον Αλεξάντερ μπαλαντέρ (σημαντικός παίκτης) σε Big lineups. Η παρουσία του Μπιέλιτσα και η άμυνα σε όλες τις γραμμές του Βέσελι δίνει ένα πλεονέκτημα εδώ στη Φενέρ.. Για τη Μακάμπι επίσης θα χρειαστεί να βρεθεί ένας έξτρα παίκτης που θα δώσει ώθηση στο επιθετικό κομμάτι. Ίσως ο Λίνχαρτ ο οποίος ταιριάζει στα σχήματα που εκτελούν κομμάτια της Princeton Offense που εφάρμοζε ο Ντέηβιντ Μπλατ (ή ο Λάντεσμπεργκ που ανανέωσε), τα οποία συνδυάζονται με match up ζώνες ή total switch στα μετόπισθεν.
ΕΚΤΙΜΗΣΗ: Ο Ομπράντοβιτς θα προσπαθήσει να πάει τη σειρά στα σίγουρα. Την πεπατημένη.. Γνωρίζει ότι εάν η Μακάμπι κάνει το break σε ένα από τα δύο πρώτα ματς, η σειρά είναι πολύ πιθανόν να τελειώσει στο 1-3 μιας και στο Τελ Αβίβ ισχύουν άλλοι νόμοι στα playoffs. Μικρό προβάδισμα στους Τούρκους σε μια σειρά που είναι πολύ πιθανόν να πάει και στα 5 ματς (3-2). 55-45% η Φενέρ..
ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
Μεγάλο ζευγάρι σε μια σειρά που μπορεί να γράψει «αναμνήσεις» που θα αποτυπωθούν στο μυαλό μας και μετά το τέλος αυτής της σεζόν. Θα σας εκφράσω αυτό που έχω φιλτράρει, όσο το δυνατόν πιο ξεκάθαρα. Από τη στιγμή που χάθηκε το πλεονέκτημα έδρας για το F4, η Μπαρτσελόνα δε κρίνεται άσχημος αντίπαλος για τον Ολυμπιακό. Το αντίθετο. Έχω ξεκάθαρη γνώμη και για τις δύο ομάδες. Όμως υπάρχουν και εξωγενείς παράγοντες οι οποίοι έχουν θολώσει το τοπίο. Και στα play offs η ετοιμότητα (αγωνιστική/ψυχολογική), το timing και ο τρόπος που διαχειρίζεσαι κάθε τι (θετικό/αρνητικό) σου προσθέτουν ή σου αφαιρούν πόντους.
Η μαχητικότητα που επιδεικνύει ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια σε τέτοια ματς (ανοιξιάτικα.. αν με καταλαβαίνετε) είναι μοναδική και έχει θαυμαστεί υπέρ του δέοντος σε όλη την Ευρώπη. Παρότι η ομάδα υποχώρησε βαθμολογικά από την κορυφή του ομίλου στο TOP-16 το αγωνιστικό της status παραμένει υψηλό. Θεωρώ ότι είναι πιο F4 material από τη συγκεκριμένη Μπαρτσελόνα η οποία μοιάζει soft μπροστά του. Φυσικά και παραμένει μια πολύ ποιοτική ομάδα, ένα μεγάλο brand που θα έχει μαζί της την έδρα και όλα τα παρελκόμενα σε αυτή τη σειρά όμως το απόσταγμα των σκέψεων μου με οδηγεί εκεί. Τα πράγματα άλλαξαν μετά τους συνεχόμενους τραυματισμούς που αντιμετώπισε η ελληνική ομάδα, με τελευταίο τον (πολύ σημαντικό) του Χάντερ. ΕΛΠΙΖΩ όλο αυτό το πέπλο μυστηρίου για την κατάσταση του να είναι μια καλή «μπλόφα» που θα «δώσει» πόντους σε επίπεδο μομέντουμ στους ερυθρόλευκους. Ο Ολυμπιακός πρέπει να παραταχθεί πλήρης γιατί στο βάθος της φροντκόρτ υστερεί, με την έννοια ότι πιθανόν χρειαστεί να ανεβάσει παιδιά στο ροτέησιον που τουλάχιστον ακόμα δεν είναι έτοιμα για να ματσάρουν ψηλούς όπως αυτούς του Πασκουάλ (μιλάω για τον Αγραβάνη και κυρίως τον Καββαδά). Η Μπαρτσελόνα έχει και αυτή ένα θέμα με τον Ντόελμαν (αμφίβολος) και ο Νάχμπαρ που ανέβασε τα λεπτά του στο «4» σουτάρει άσχημα από το τρίποντο με 3/16 στα τελευταία 5 ματς. Το κρατάμε αυτό..
Σε αντίθεση με ότι θα διαβάσετε τριγύρω, η Μπαρτσελόνα βάζει τη μπάλα στο ποστ με βασικό σκοπό πρωτίστως να δημιουργήσει και μετά να εκτελέσει. Η παρουσία του Τόμιτς είναι καταλυτική με τον Πασκουάλ να παίζει την εξωτερική πάσα και σε πρώτο ή δεύτερο χρόνο να ανεβάζει στη γραμμή των προσωπικών τον πασέρ Τόμιτς για βρεί cuts στη base line ή να «μαζέψει» την άμυνα για εξωτερική πάσα σε κάποιον sniper. Σπουδαία η ικανότητα του Κροάτη επίσης να μεταφέρει τη μπάλα στην αδύνατη πλευρά όπου οι Καταλανοί ψάχνουν close out επίθεση στην οποία είναι αρκετά αποτελεσματικοί (κλειδί η ετοιμότητα του Πέτγουεη που μπορεί να αμυνθεί πραγματικά στα close outs). Tα passing skills και το court vision του Τόμιτς χρησιμοποιούνται και ως δόλωμα στη ball screen offense επίσης. Γενικά ο Πασκουάλ πολλές φορές πλασάρει εύκολα ότι «κάνει αυτό» για να κάνει τελικά «κάτι άλλο» στην επίθεση του και με τον Κροάτη έχει ένα σκαλοπάτι ή μάλλον πύργο ελέγχου που διαβάζει τα πάντα στην αντίπαλη άμυνα. Η Μπαρτσελόνα είναι μια ομάδα με καλές συνεργασίες, με κύριο πεδίο δράσης της τον χώρο που ορίζεται από τα 5.5 μέτρα και μέσα. Αυτό κρίνεται θετικό αν αποκωδικοποιήσουμε μετά από αυστηρή αξιολόγηση τις αρετές της ομάδας του Σφαιρόπουλου..
Στο παιχνίδι του φετινού Ολυμπιακού διακρίνω κομμάτια, στα μετόπισθεν κυρίως, όπου το ερυθρόλευκο performance τοποθετείται στη κορυφή της διοργάνωσης. Ο Ολυμπιακός έχει την ικανότητα να ελέγχει και ενίοτε να ρίχνει τον ρυθμό (ώστε να εκμεταλλευτεί το efficiency της επίθεσης του) στα δικά του επίπεδα (παίζει στο πιο χαμηλό pace της διοργάνωσης φτάνοντας το 69.8 σε αντίθεση με το 71.9 της Μπαρτσελόνα). Έχει τα γκαρντς να το κάνει. Η περιφερειακή του γραμμή είναι μια από τις κορυφαίες στην Ευρώπη όσον αφορά τη ποιότητα, το βάθος και κυρίως τη συνοχή. Μπορεί να ελέγξει τη μπάλα, να ανταπεξέλθει σε καταστάσεις πίεσης κυκλοφορόντας την και δημιουργώντας ροή σε αυτήν, μπορεί γενικά να ελέγξει τέτοια παιχνίδια, γεγονός πολύ σημαντικό. Πάμε παρακάτω και σε κάτι που βρίσκει εφαρμογή στον συγκεκριμένο αντίπαλο. Οι ερυθρόλευκοι έχουν τη μαγική ικανότητα να κατεβάζουν τα ποσοστά του αντιπάλου. Προστατεύουν πολύ καλά το ζωγραφιστό τους (2οι στη λίγκα) όντας αποτελεσματικοί στην άμυνα θέσης αλλά και σε αυτή ψηλά, αμύνονται εξαιρετικά στα midrange shots (30.9% σουτάρουν οι αντίπαλοι τους) και γενικά στα δίποντα (35.1%) με τη πίεση που ασκούν στη μπάλα, το physicality και την αμυντική τους ετοιμότητα κατεβάζουν τη δημιουργία του αντιπάλου στο πάτωμα (1οι αφού αφήνουν 15.0 τελικές μ.ο.). Μια ομάδα που αγωνίζεται όπως η Μπαρτσελόνα σίγουρα δε θα έχει εύκολο έργο απέναντι σε αυτή την άμυνα ειδικά από τη στιγμή που θα βρίσκεται ο Χάντερ στη διάθεση του κόουτς Σφαιρόπουλου.
Σε προσωπικό επίπεδο θα ήθελα να δω εάν ο Σφαιρόπουλος θα τζογάρει σε κάποια κομμάτια με μονή άμυνα στον Τόμιτς. Είναι ρίσκο αλλά παίζει σαν σκέψη αναλογιζόμενοι την ετοιμότητα των Καταλανών να παίξουν καταστάσεις με έξτρα παίκτη και της ικανότητας του Τόμιτς να βγάζει τη μπάλα από πάνω του στα νταμπλ τιμς. Ο Παπαπέτρου μπορεί να ματσάρει τη δύναμη του Τόμας στο ποστ και ο Ντάρντεν είναι ικανός στο Fighting Through Screens για να μείνει με τους Αμπρίνες-Χεζόνια. Ο Πασκουάλ θα πάει με ψηλότερο παίκτη στον Σπανούλη και έχω την εντύπωση ότι μπορεί να παρουσιάσει και σύνθετη άμυνα. Το κεντρικό Pick & Roll των ερυθρολεύκων είναι επίσης ένας γρίφος για τον κόουτς της Μπαρτσελόνα μιας και δεν έχει τον ψηλό που του δίνει γκάμα επιλογών. Από την άλλη με βάζει σε βαθιές σκέψεις το βάθος των Καταλανών στη φροντκόρτ. Ο Ντάνστον (και δε μιλάμε για τον άγριο πέρυσι Ντάνστον που έπαιζε μόνος του τους ψηλούς της Ρεάλ) θα πρέπει να ανέβει κατακόρυφα και να μείνει μακριά από φθορά τη στιγμή που ο Πασκουάλ βλέπει τον Πλάης να ανεβάζει χρόνο και παραγωγή στα τελευταία ματς.
ΕΚΤΙΜΗΣΗ: Πριν τον τραυματισμό του Χάντερ και με δεδομένη την παρουσία (με οποιονδήποτε βαθμό ετοιμότητας) τον Σπανούλη-Πέτγουεη είχα κυκλώσει το 45-55% υπέρ του Ολυμπιακού. Ακόμα πιστεύω ότι οι ερυθρόλευκοι είναι F4 material, σίγουρα περισσότερο από την ομάδα του Πασκουάλ, όμως με τα προβλήματα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή και τα ερωτηματικά είμαι υποχρεωμένος να πάω στο 50-50..
ΤΣΣΚΑ-ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ
Remake της περυσινής σειράς που χάρισε σπουδαίες στιγμές και παράλληλα ένα από τα πιο κλασσικά ευρωπαϊκά ντέρμπι με τεράστια παράδοση αναμετρήσεων στην ελίτ. Ήμουν ξεκάθαρος πριν μερικές εβδομάδες στη κουβέντα μας στο μπλογκ. Η ΤΣΣΚΑ ήταν η διασταύρωση που θα ήθελα να αποφύγει ο Παναθηναϊκός. Οι πράσινοι μάτσαραν καλύτερα με τη Φενέρ η οποίας έχει πολλά ups & downs από βράδυ σε βράδυ τα οποία αφήνουν ανοιχτό παράθυρο από το οποίο μπαίνει φως ελπίδας. Η ήττα από την Άλμπα έσβησε το περιθώριο επιλογής και οι πράσινοι είχαν σαν αποκλειστικό σκοπό την είσοδο στην οχτάδα η οποία (όσο και εάν κάποιοι την υποτιμούν) είναι σημαντικό επίτευγμα στη φάση που βρίσκεται φέτος η καινούργια ομάδα των πρασίνων.
Η ΤΣΣΚΑ είναι ίσως η πιο ποιοτική ομάδα της λίγκας. Είπαμε πολλά πράγματα αρχές Οκτώμβρη στην τότε ανάλυση μας και νομίζω τα είδατε στο παρκέ σε μεγάλο ποσοστό τους μήνες που ακολούθησαν. Η ομάδα του Ιτούδη (όπως μπορείτε να διαβάσετε στα τακτά σχόλια μας στα Power Rankings του Hoopfellas) γνώρισε μια καμπή στην απόδοση της όταν επιχείρηση, μπαίνοντας στο TOP-16 μια μετάβαση σε ένα πολύ πιο γρήγορο τέμπο ανεβάζοντας τις κατοχές της κατά πολύ (από 72.6 σε 80+) κάτι που της κόστισε στο αμυντικό κομμάτι μιας και δεν είχε ισορροπία και ήταν ευάλωτη στο αμυντικό τρανζίσιον. Το κυριότερο όμως, δεν είχε «συνέχεια» στο παιχνίδι της καθώς αδυνατούσε να βρεί ρυθμό περνώντας από τη μια κατοχή στη μπάλα και μέσα από τη σταθερή ροή άμυνας-επίθεσης. Ο Ιτούδης διέγνωσε το πρόβλημα και έκανε στροφή στο αμυντικό κομμάτι (ειδικά μετά την προσθήκη του Κιριλένκο ο οποίος ουσιαστικά παρότι περνάει λεπτά στο «3» αυξάνει τη γκάμα επιλογών/συνδυασμών στη φροντκόρτ ματσάροντας με τη παρουσία του στα φόργουορντς και το «μάκρος» του την έλλειψη μεγέθους στο «5» όταν ο Κάουν παίρνει ανάσες) κατεβάζοντας λίγο το pace (76.0) αλλά κερδίζοντας σε αποτελεσματικότητα στα μετόπισθεν κάτι που βοήθησε την ΤΣΣΚΑ να ελέγξει σημαντικά ματς στον δεύτερο γύρο και να αναρριχηθεί στη πρώτη θέση ενός δύσκολου γκρούπ.
Ο κόουτς Ιτούδης έχει δημιουργήσει μάλλον την καλύτερη Pick & Roll ομάδα στην Ευρώπη φέτος. Η παρουσία του Μίλος Τεόντοσιτς δίνει άλλη διάσταση σε μια ήδη πολύ ικανή, σε αυτό το κομμάτι, ομάδα. Ο τρόπος που μεταφέρει τη μπάλα από τη δυνατή στην αδύνατη πλευρά είναι εξωπραγματικός δημιουργώντας μεγάλο πλεονέκτημα για παίκτες πολύ ικανούς στη close out-επίθεση όπως ο Ουίμς και ο Ντε Κολό. Αν σε αυτό το πλαίσιο προσθέστε τους ακροβολισμένους snipers αλλά και τους finishers που κινούνται κατά μήκος της base line έχετε μπροστά σας ένα βιβλικό τέρας του Pick & Roll. Θα είναι πολύ ενδιαφέρον να δούμε τι μπορεί να ετοιμάσει ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς σε αυτό το κομμάτι απέναντι στους Ρώσους.. Η «αρκούδα» θα στερηθεί τις υπηρεσίες του Βιτάλι Φριντζόν, σημαντικού παίκτη (μιας και πρόκειται για έναν εκ των καλύτερων Ευρωπαίων σουτέρ) για τη διατήρηση του εξαιρετικού spacing πάνω στο οποίο έχει χτίσει την επίθεση της η ρωσική ομάδα. Έχω πάντως την εντύπωση ότι ο Έλληνας κόουτς θα βγάλει στη σειρά μπροστά τους ρολίστες του (Τζάκσον, Μαρκοϊσβίλι κλπ.) για πετύχει μεγαλύτερη ένταση στο αμυντικό κομμάτι και να κρατήσει αναμμένες τις μηχανές και ψηλά το ανταγωνιστικό πνεύμα για 40 λεπτά. Οι Role-players του πάγκου παίζουν ΠΟΛΥ σημαντικό ρόλο στην post season..
Έχω ξεκάθαρη γνώμη για το πώς οι πράσινοι πρέπει να παραταχτούν απέναντι στην ΤΣΣΚΑ και τι κατεύθυνση πρέπει να ακολουθήσουν για αλλάξουν τα δεδομένα με τα οποία μπαίνουμε στη σειρά. Σίγουρα και πέρα από κάθε συζήτηση αντιμετωπίζουν μια ομάδα που έχει απάντηση στο κάθε τι, όμως το ιερό βιβλίο των play offs έχει να παρουσιάσει τεράστια upsets με μομέντουμ και δεδομένα να γκρεμίζονται μέσα σε ένα βράδυ αλλά και outsiders να γιγαντώνονται κάνοντας γαργάρα όλα τα προγνωστικά. Έμαθα ότι εκεί που σταματάει η λογική, αρχίζει η post season.. Πάμε να δούμε λοιπόν τι χαρτιά πρέπει να πετάξει ο Παναθηναϊκός στη μάχη.
-Με τη παρούσα κατάσταση και όσο ..διεστραμμένο μπορεί να σας φαίνεται αυτό, το πρόβλημα με τον Σλότερ και το παρκάρισμα του Λαουάλ ακούγονται στα αυτιά μου ως μουσική.. Όχι, προσωπικά δε θα άφηνα στην Αθήνα τον Νιγηριανό γιατί αγωνιστικά απέναντι σε μια pick & roll ομάδα με τέτοιο μέγεθος, σίγουρα μπορούσε να βοηθήσει. Όμως ο Ιβάνοβιτς δε τον υπολογίζει, είναι φανερό. Και έμπηξε πιο βαθιά το μαχαίρι επιλέγοντας τον Παπαγιάννη. Αυτό, σε συνδυασμό με την ατυχία του Σλότερ μπορούν να συμβάλλουν στη δημιουργία ενός πιο σκληρού, πιο αποφασιστικού προφίλ για την ομάδα η οποία πραγματικά καλείται να αντιμετωπίσει θεούς και δαίμονες..
Παράλληλα, μπορεί να υποδείξει ένα διαφορετικό ροτέησιον πάντα με γνώμονα το πλάνο μάχης. Ο Παναθηναϊκός (Pace 71.1) πρέπει να εκτελέσει κάποια πράγματα στην εντέλεια για να ρίξει χαμηλά το τέμπο του παιχνιδιού. Αμυντικό ριμπάουντ και low mistake basketball. Οι δύο ομάδες αναγκάζουν τους αντιπάλους τους σε πολλά λάθη με την ΤΣΣΚΑ (2η με 13.9) να πατάει στο μέγεθος της για να μπεί στα passing lanes και να πνίξει την επίθεση στο μισό γήπεδο. Αυτή τη μάχη πρέπει να κερδίσει ο Παναθηναϊκός αρχικά. Μιλάω για συγκέντρωση και μαχητικότητα. Αν νικήσεις σε αυτά τα δύο πεδία (ριμπάουντ, λάθη) δημιουργείς το πλαίσιο για να ελέγξεις τον ρυθμό.
-Οι πράσινοι χρειάζονται κάποιες «προσαρμογές». Περιμένω να τις δω από τον κόουτς Ιβάνοβιτς γιατί αλλιώς η ελληνική ομάδα πάει ως πρόβατο στη σφαγή. Ως συνέχεια μιας εισαγωγής που έκανα πιο πάνω, θα πω ότι ένα πιο κλειστό 8-man rotation ίσως μπορέσει να βοηθήσει στη συγκεκριμένη φάση. Με την τριάδα Νέλσον-Διαμαντίδη-Παππά στα γκαρντς (η οποία σας είχα πεί ότι κατά τη γνώμη μου πρέπει είναι ο σκληρός πυρήνας του μπακόρτ με τον Σλότερ 4ο ως σουτέρ από τον πάγκο) και τους Φώτση-Γιάνκοβιτς και Γκιστ στα φόργουορντς και τα δύο σέντερς (συν Χαραλαμπόπουλο-Παπαγιάννη). Η βασική μου προσαρμογή θα ήταν η χρησιμοποίηση του Γκιστ ως μπαλαντέρ στα φόργουορντς ως κίνηση που εντάσσεται γενικότερα σε μια στροφή σε Heavy Lineups με τρείς ψηλούς και απαραίτητα δύο γκαρντς. Ο Ιτούδης θα μπεί να ποστάρει τον Κιριλένκο στο «3» και με γνώμονα την αδυναμία του Γιάνκοβιτς στη ποστ άμυνα (ειδικά απέναντι σε ένα τέτοιο κορμί) επιβάλλεται μια τέτοια μετακίνηση που θα σε βοηθήσει να ελέγξεις το ριμπάουντ και να ρίξεις το τέμπο, ΠΑΝΤΑ με το σουτ του Φώτση δίπλα στα φόργουορντς ώστε να διατηρείς αποστάσεις στην επίθεση. Σε βοηθά επίσης να ποστάρεις το «3» στην επίθεση και να δημιουργήσεις φθορά και ισορροπία στην άμυνα κερδίζοντας ανάσες για τα γκαρντς.
-Ο Παναθηναϊκός έχει απέναντι του μια ομάδα που κάνει τα πάντα σχεδόν καλά. Πρέπει λοιπό να διακρίνει τι κάνει λιγότερο καλά και ανάλογα να προσαρμόσει την τακτική του (και εφόσον μπορέσει να κατευθύνει την ΤΣΣΚΑ ώστε να κάνει κάτι για το όποιο νιώθει άβολα). Οι Ρώσοι είναι μια εκπληκτική περιφερειακή ομάδα που σουτάρει όλη τη χρονιά 40% από το τρίποντο. Αντίθετα οι παίκτες της δε νιώθουν ιδιαίτερα άνετα τελειώνοντας μέσα από το ζωγραφιστό (εδώ ήθελα τον Λαουάλ..) όπου η «αρκούδα» ήταν 9η μεταξύ των 16 ομάδων της προηγούμενης φάσης (μόνο το κάθετο μπάσκετ του Ντε Κολό και ο Κάουν προσφέρουν υψηλό επίπεδο ασφάλειας) ενώ ήταν 12η σε ποσοστό επιτυχημένων εκτελέσεων από μέση απόσταση. Ίσως ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να ρισκάρει με μονή άμυνα στον Κάουν (ακόμα και αν ξεκινήσει να βάζει, πολύ πιθανό) απέναντι σε μια ομάδα με πολύ υψηλά ποσοστά επιτυχίας στην επίθεση με έξτρα παίκτη.
%2B(18).jpg)
%2B(18).jpg)
-Περιφερειακή ευστοχία. Το άφησα τελευταία γιατί είναι κάτι που δε μπορεί να καθοριστεί. Δεν είναι στο χέρι σου.. Με τα τωρινά δεδομένα και λαμβάνοντας υπόψη ότι η ΤΣΣΚΑ προστατεύει πολύ καλά το ζωγραφιστό της (το 59.8% των αντιπάλων της είναι η 3η καλύτερη αμυντική επίδοση στο TOP-16) ίσως ο Παναθηναϊκός χρειαστεί τα υψηλότερα ποσοστά της σεζόν για να φύγει με διπλό από τη Μόσχα. Ίσως κάτι σε 45% με (σαφώς) διψήφιο νούμερο επιτυχημένων προσπαθειών..
ΕΚΤΙΜΗΣΗ: Η ΤΣΣΚΑ είναι ξεκάθαρο φαβορί. Όμως έχει να αποδείξει πράγματα στην τελική ευθεία της σεζόν και ο Παναθηναϊκός μπορεί να ποντάρει στην ψυχολογική αποσταθεροποίηση της εφόσον της επιφέρει ένα δυνατό χτύπημα. Δε θα είναι εύκολο. «Απαιτώ» όμως πίστη από τους πράσινους και καινοτόμες ιδέες/πλάνο μάχης από τον κόουτς Ιβάνοβιτς. Αν πάει συμβατικά, δεν έχει τύχη. 68-32% η ΤΣΣΚΑ..
Υ.Γ: Μανουέλ «Πίτι» Ουρτάδο και Hoopfellas και φέτος.. Ο Ισπανός κόουτς μου υποσχέθηκε ότι (εκτός απροόπτου) θα είναι μαζί μας στο σχόλιο όπως έπραξε, με μεγάλη επιτυχία και πέρυσι..
