Αναρχία..

Βαδίζοντας στην τελική ευθεία της πρώτης φάσης, το πλασάρισμα μεν ξεκαθαρίζει αλλά τα συμπεράσματα είναι πολύ χρήσιμα. Οι ομάδες μας έχουν αδυναμίες που πρέπει να δουλέψουν ενόψει ενός TOP 16-φωτιά που ακολουθεί. Εδώ θα εστιάσουμε σήμερα. Πάμε..

3 ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ


–Ένα σημαντικό θέμα προς επίλυση για τον φετινό Ολυμπιακό είναι το σουτ από τη θέση “4”, το οποίο είναι ζωτικής σημασίας για την παραγωγικότητα της ομάδας. Οι περισσότεροι προπονητές έχουν διαγνώσει το πρόβλημα και προσαρμόζουν τις άμυνες τους “τζογάροντας” ψηλά και γεμίζοντας μέσα, γεγονός που τείνει να περιορίσει σημαντικά τους χώρους για τους ερυθρολεύκους. Το σουτ από τη συγκεκριμένη θέση είναι σημαντικός ρυθμιστικός παράγοντας για το spacing του Ολυμπιακού. Είχαμε αναλύσει μετά το πρώτο ματς της Κλαπέιντα (όπου το πρόβλημα χτύπησε “κόκκινο”) το πόσο επηρέασε πνευματικά την ομάδα αυτή η αδυναμία, σε σημείο που η μπάλα κατευθυνόταν (από μια ..αόρατη δύναμη και μαγνητικά πεδία, εγώ το λέω κατεύθυνση που έδινε στοχευμένα η αντίπαλη άμυνα και ακολουθούσε λανθασμένα ο χωρίς εναλλακτική τότε Ολυμπιακός) συνεχώς στον προκλητικά ελεύθερο Πετγουέη (1/8 εκείνο το βράδυ). Είναι πρόβλημα για τον φετινό Ολυμπιακό η έλλειψη ενός Strech-4 από το ρόστερ και δε ξέρω κατά πόσο μπορεί να βελτιωθεί η κατάσταση με την επιστροφή του Πρίντεζη. Για αυτό και είχα προτείνει να δοκιμαστεί ο Ντάρντεν εκεί. Μέχρι πριν το ματς της Παρασκευής, η θέση “4” των ερυθρολεύκων σούταρε 8/37 τρίποντα, ποσοστό 21.5%.. Και είναι αλήθεια ότι ο Πετγουέη πλέον ζυγίζει περισσότερο τις επιλογές του beyond the arc και δε σουτάρει ασυναίσθητα κάθε φορά που έχει χώρο (συχνά δοσμένο από την αντίπαλη άμυνα) ενώ ο Αγραβάνης τουλάχιστον σταδιακά δείχνει ότι αποβάλλει αυτή τη διστακτικότητα που τον διέκρινε μπροστά σε τέτοια σουτς. Απέναντι στους Λιθουανούς στο Φάληρο, η θέση “4” των ερυθρολεύκων έγραψε 5/11 τρίποντα (4/8 ο Πετγουέη, 1/3 ο Αγραβάνης), νούμερο εντυπωσιακό για τα φετινά δεδομένα των Πειραιωτών. Με τον Πρίντεζη (όταν και όποτε επιστρέψει) το θετικό είναι ότι η επίθεση της ομάδας προσθέτει έναν παίκτη που μπορεί να βάλει τη μπάλα στο παρκέ, να επιτεθεί στα close outs και να κοιτάξει την αδύνατη πλευρά (πράγματα που δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή στη θέση) όμως η πραγματική αλλαγή σε επίπεδο χώρων θα έρθει όταν οι ερυθρόλευκοι μετακινήσουν ψηλά τον αντίστοιχο αμυντικό PF στην επίθεση τους.. Το 2011-12 ήταν η τελευταία σεζόν που ο Γιώργος Πρίντεζης σούταρε καλά από την περιφέρεια, διατηρώντας ένα ποσοστό σταθερά άνω του 30% στην Ευρωλίγκα το οποίο πλησίαζε και το 40% στην Ελλάδα. Αυτή τη στιγμή οι δύο PFs του Γιάννη Σφαιρόπουλου μετρούν συνολικά 13/48 σουτ τριών πόντων συνολικά (ήτοι 27%) όμως είναι πολύ σημαντικό το ότι στην πλειοψηφία τους αυτά τα σουτ είναι ελεύθερα ή τουλάχιστον κάτω από εξαιρετικές προϋποθέσεις δηλ. υπάρχει διαφορά με το αντίστοιχο ποσοστό (σχεδόν της ίδιας τάξης) του Πέρο Άντιτς, ο οποίος όμως κρατούσε μόνιμα έναν αμυντικό ψηλά.. Ίσως λοιπόν εδώ η λύση βρίσκεται στη θέση “3”. Και ο Ντάρντεν και ο Παπαπέτρου (όταν επιστρέψει) ίσως μπορούν να φέρουν κάτι στο τραπέζι..

-O Oλυμπιακός είχε διάθεση στο αμυντικό κομμάτι και έδειξε μερικά από τα καλά στοιχεία που τον  χαρακτηρίζουν στα μετόπισθεν στην εποχή Σφαιρόπουλου, όπως η πίεση στη μπάλα όπου η ομάδα παίρνει υψηλό βαθμό. Παρ’όλα αυτά η μαύρη τρύπα (γιατί περί τέτοιας πρόκειται απέναντι στη Νεπτούνας) του αμυντικού ριμπάουντ επηρέασε σημαντικά την αμυντική αποτελεσματικότητα  των γηπεδούχων. Ενώ λοιπόν η close out άμυνα των ερυθρολεύκων ήταν αρκετά καλή (πολύ καλός ο Πετγουέη σε αυτό το κομμάτι), η αμυντική ανισορροπία που δημιουργήθηκε στις περιστροφές κόστισε μπάλες. Διέγνωσα πρόβλημα μετά τα “switch” όπου ο Μάκσβιτις πήγαινε συνεχώς στο ποστ και ο Πετγουέη ερχόταν για βοήθεια ψηλά και ο τελευταίος παίκτης της πίσω γραμμής άμυνας (συνήθως το “3”) αδυνατούσε να βγεί μπροστά έγκυρα από τον ψηλό της Νεπτούνας, με συνέπεια να χαθούν πολλά αμυντικά ριμπάουντς σε τέτοιες καταστάσεις, ειδικά όταν δε βρισκόταν ο Ντάρντεν στη πεντάδα (σε μια περίπτωση έκανε το τέλειο μπλοκ άουτ δηλ.  μετά από σουτ η μπάλα χτύπησε στο παρκέ..)και οι ερυθρόλευκοι παρατάσσουν τρία γκαρντς. Η Νεπτούνας πήρε 15 επιθετικά ριμπάουντς και ουσιαστικά συντηρήθηκε από αυτά στα σκορ.. Overall θα πω ότι οι γηπεδούχοι αδίκησαν το αμυντικό τους performance με αυτή τους την αδυναμία καθώς ο βαθμός τους στα μετόπισθεν θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερος χωρίς αυτήν. Προσωπικά δεν είμαι ικανοποιημένος. 

-Οι ερυθρόλευκοι είχαν 6 παίκτες με διψήφιο PIR, με κορυφαίους τους Αμερικανούς της βασικής φροντκόρτ του (Πέτγουεη και Ντάνστον), τον Βασίλη Σπανούλη να κάνει ένα κομπλέ παιχνίδι (5 ριμπ.-9 τελικές-2 κλεψίματα) και μαζί με τον Σλούκα να μοιράζουν 14 ασσίστς, όμως εγώ θα σταθώ στο δίδυμο των Ντάρντεν και Λαφαγιέτ. Οι δύο τους κάνουν (όταν συνυπάρχουν στο παρκέ) τον Ολυμπιακό πιο “φυσικό” και δυνατό και αυτό βγαίνει στο αμυντικό κομμάτι όπου πιέζουν πολύ καλά τη μπάλα, είναι ενεργητικοί και συγκεντρωμένοι δημιουργώντας προϋποθέσεις για τρανζίσιον επίθεση. Είναι αλτρουιστές, γνωρίζουν το παιχνίδι και όταν σουτάρουν καλά και απ’έξω (4/5 προχθές) αποτελούν μεγάλο συν για τον Ολυμπιακό καθώς αποτελούν την επιτομή του role player σε υψηλό επίπεδο. Ειδικά με τον Σλούκα  σε πιο passive mood (και τους Λοτζέσκι-Πρίντεζη στα πιτς..), είναι σημαντικό για τον Λαφαγιέτ να βελτιώσει την αποτελεσματικότητα του στα “ενδιάμεσα τελειώματα” του όπου μέχρι τώρα είναι το μελανό του σημείο, σε αντίθεση με το τρίποντο που ακουμπά το 39%..

Ειδική μνεία στον Βασίλη Σπανούλη.. Μπορεί να πέρασε στο..σιγανό, όμως έγινε ο μόνος παίκτης στη διοργάνωση που βρίσκεται πλέον στο TOP-5 σε πόντους και ασσίστς.. Αυτό δείχνει ένα κάποιο domination.. Και ας μη ξεχνάμε ότι ακολουθούν και άλλα ρεκόρ για τον Έλληνα αθλητή που αποτελεί living legend για την Ευρωλίγκα. Μπράβο Μπιλ..

ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΚΑΚΟΣ & ΑΥΤΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΧΡΗΣΙΜΟ


-Ο Παναθηναϊκός έπαιξε το ματς της Πόλης με σοβαρές απουσίες. Σύμφωνοι. Ναι, ανήκω σε αυτούς που πιστεύουν ότι με το δίδυμο Διαμαντίδη-Μπατίστα στο παρκέ οι πράσινοι θα είχαν πραγματικά καλή τύχη στο ματς. Όμως, όπως επιτάσσει η φιλοσοφία του Ιβάνοβιτς, οι δικαιολογίες (ακόμα και εάν είναι σοβαρές) είναι για τους αδύναμους. Ο Παναθηναϊκός ήταν κακός στη Πόλη. Πολύ κακός. Και κρίνω ρεαλιστικά το συνολικό performance αυτών που βρίσκονταν στο παρκέ. Προσέξτε.. Δε μιλάω για νίκη ή ήττα. Άλλωστε σας έχω υπογραμμίσει το πόσο σημαντική είναι για την πορεία της ομάδας μέσα στη σεζόν η παρουσία στο παρκέ των Διαμαντίδη-Μπατίστα (ειδικά του πρώτου που είναι ο μόνος δημιουργός που μπορεί να τρέξει την επίθεση του Ιβάνοβιτς)..

Το πιο ανησυχητικό κομμάτι στο ματς της Πέμπτης ήταν το ότι οι πράσινοι στο δεύτερο ημίχρονο ΠΑΡΑΤΗΣΑΝ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥΣ. Αυτές που τους διέπουν σαν ομάδα από την αρχή της σεζόν. Χωρίς τον Διαμαντίδη στο παρκέ για τόσο μεγάλο διάστημα και απέναντι σε ποιοτικό αντίπαλο, ο Παναθηναϊκός ήπιε θάλασσα και στις δύο πλευρές του παρκέ. Μιλάμε για την ίδια ομάδα που είχε μειώσει τα λεπτά του αρχηγού φέτος και παρουσίαζε εξαιρετική συμπεριφορά μέσα από την επίθεση κίνησης & παραγωγής ευκαιριών μέσα από αυτήν, χωρίς αυτόν στον αγωνιστικό χώρο. ΚΑΝΕΝΑΣ απολύτως από τους γκαρντ της ομάδας δε κατάφερε να φέρει ηρεμία μέσα στη καταιγίδα, την ώρα που ο Ζοτς είχε διαγνώσει το πρόβλημα και ανέβαζε την πίεση στην περιφέρεια. Μποχωρίδης,  Παππάς, Μπλούμς (παρότι άστοχος πήρε παραπάνω χρόνο για να αμυνθεί στον Goudelock), Σλότερ. Ειδικά ο Αμερικανός, παρότι ήταν αρκετά επιθετικός και ανταγωνιστικός προς τον έταιρο Αμερικανό της Φενέρ σε μια μονομαχία “κανονιέρηδων” στο τοπ-επίπεδο, απέτυχε να φέρει playmaking στην επίθεση των πρασίνων. Η μπάλα κόλλαγε συνεχώς στα χέρια ψηλού σε διάταξη σκριν επιλογής στην Α-Set στο high post (μοναδική πηγή δημιουργίας, στατικά βέβαια χωρίς ντρίμπλα, ο Γκιστ) και κατέληγε σε προβλέψιμο ένας-ένας από περιφερειακό παίκτη απέναντι σε άμυνα που περίμενε.. Η αναλογία των 13 τελικών/16 λαθών για τη συγκεκριμένη επίθεση είναι καταδικαστική. Θα ήθελα να δω την ομάδα με τον Νέλσον στη συγκεκριμένη κατάσταση. Δεν είναι ο δημιουργός όμως είναι σίγουρα κάποιος που μπορεί να βάλει τους υπόλοιπους να παίξουν..

–Σαφώς το πράσινο αμυντικό performance του τρίτου δεκαλέπτου ήταν αυτό που κόστισε κάθε πιθανότητα νίκης για την ελληνική ομάδα. 31 πόντοι παθητικό είναι νούμερο που προβληματίζει καθώς το σύνολο του Ιβάνοβιτς δεν είχε δείξει τέτοια σημάδια μέχρι τώρα. Οι Παππάς-Γιάνκοβιτς έχαναν τον αντίπαλο από την πρώτη πάσα εισαγωγής στο μισό γήπεδο (ο δεύτερος ήταν πολύ νωθρός σε όλο το ματς), ο Μποχωρίδης συνεχώς ένα βήμα πίσω, οι περιστροφές διακρίθηκαν από πολύ κακούς χρόνους (και εδώ μεγάλη ευθύνη τα γκαρντς), stops στην τρανζίσιον άμυνα δίνονταν μόνο με φάουλ (πάλι καλά που το execution της Φενέρ στο επιθετικό τρανζίσιον ήταν μέτριο). Οι Τούρκοι “πάτησαν” με τα περιφερειακά σουτ του Goudelock και στη συνέχεια σημάδεψαν με κυνισμό το ζωγραφιστό, καθαρίζοντας το ματς. Στο σχήμα της 4ης περιόδου με τους Χαραλαμπόπουλο-Γιάνκοβιτς στα φόργουορντς, η μπάλα σε κάθε switch οδηγούνταν στη καρδιά της ρακέτας όπου οι ψηλοί της Φενέρ έκαναν πάρτι μιας και στη πλάτη τους ο πράσινος wing δε μπορούσε να μαρκάρει στη πίσω γραμμή άμυνας όπως ο Ματσιούλις ή ο Μπράμος. 

-Οι δύο κόουτς είχαν ετοιμάσει πράγματα για το παιχνίδι. Ο Ιβάνοβιτς παρουσίασε play με cross screens μεταξύ των ψηλών στο high post και άμεση επίθεση με τον ψηλό που έμενε με τον Ερντέν (καλό play, Μπατίστα-Ράιτ θα μπορούσαν να είχαν κάνει ζημιά με αυτό εφόσον το “έτρεχε” ο Διαμαντίδης), έδειξε ότι σχεδιάζει να παίξει switch στον Πρέλντζιτς, στέλνοντας άφοβα τον Διαμαντίδη χαμηλά με τον Έρντέν (λίγο ειρωνικό σε σχέση με αυτό που ακολούθησε μετά) όμως overall δε του βγήκε το ματς και δε μπόρεσε να παρέμβει στη καταστροφική αμυντικά τρίτη περίοδο. Ο Ομπράντοβιτς με τη σειρά του παρουσίασε μια Diamond Offense για τον Andrew Goudelock και χτύπησε πολύ στα close out με τον Μπιέλιτσα ενώ ξερίζωσε την καρδιά του αντιπάλου φορτώνοντας μπάλες στο ζωγραφιστό.

Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος ήταν το κέρδος των πρασίνων στη Πόλη. 7 πόντους (2/3 FG-2/2 FT) 3 ριμπ.-1 ασσίστ-2 τάπες σε 17′..Λιτός και απέριττος στο παιχνίδι του, χρειάζεται να πάρει παιχνίδια για να αποκτήσει μεγαλύτερη αμεσότητα στις αποφάσεις του και να λυθεί. Αυτό έρχεται με την εμπειρία και τα χιλιόμετρα.. Έχω πεί ότι μπορεί να παίξει. Ακόμα και αν χρειαστεί να φάει τα μούτρα του.. Θα είναι πολύτιμο για αυτόν στη συνέχεια. Μπορεί να παίξει πάντως, το θεωρώ δεδομένο.

Overall, ο Παναθηναϊκός πέραν των απουσιών ήταν κακός και για αυτό έχασε και τη διαφορά από έναν αντίπαλο που έχει πολύ ατομική ποιότητα αλλά σαν ομαδικό performance έγινε.. μάγκας από την κακή βραδιά της ελληνικής ομάδας. Ο τρόπος με τον οποίο εξελίχθηκε το ματς μπορεί να αποτελέσει οδηγό για τα σημεία που πρέπει να δουλέψει η ομάδα ενόψει TOP-16. Στην Αθήνα το ματς μάλιστα, ήταν για πολύ περισσότερους πόντους και όμως χάθηκε και η διαφορά στην Πόλη σε ένα παιχνίδι που η διαφορές μεταξύ των αντιπάλων δεν ήταν τόσο ξεκάθαρες για ένα μεγάλο μέρος του. Η ήττα βέβαια δε θα κοστίσει στους πράσινους. Ίσως μάλιστα να τους βγεί και σε καλό στη συνέχεια. Με τα σημερινά δεδομένα, η Φενέρ δε θα ήταν καθόλου κακός αντίπαλος σε μια σειρά play-offs..