ΕΓΚΛΗΜΑ & ΤΙΜΩΡΙΑ..

“Κεραυνοί” με την έναρξη της σεζόν.. Ο βελτιωμένος Παναθηναϊκός σκότωσε τον Ολυμπιακό (και την εγκληματική αδράνεια του) βάζοντας οριστικά τέλος στην εποχή Μπαρτζώκα στο λιμάνι. Το Hoopfellas σε μια χορταστική ανάρτηση αναλύει το ντέρμπι και εστιάζει, γράφοντας τις σκέψεις του, στον πρώην πλέον προπονητή των ερυθρολεύκων ..




Ξεκινάω με μερικά στοιχεία, άξια συζήτησης, στο κομμάτι της τακτικής από το ντέρμπι και συνεχίζουμε φυσικά με το θέμα των ημερών, την παραίτηση του Γιώργου Μπαρτζώκα.



-Στην pre-game ανάρτηση για το ντέρμπι και στις σκέψεις μας σε επίπεδο τακτικής, είχαμε κυκλώσει (για πολλούς διαφορετικούς λόγους) το όνομα του Εστεμπάν Μπατίστα. Όχι άδικα όπως αποδείχθηκε μιας και ο Ουρουγουανός σημάδεψε και σημαδεύτηκε πολλάκις και στις δύο πλευρές του παρκέ, επιλογές που αποτέλεσαν βάση στην αμυντική και επιθετική κατεύθυνση των δύο αντιπάλων στο παρκέ. Περιμένοντας ουσιαστικά τον Ολυμπιακό, ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς έστησε όλη την αμυντική τακτική του πάνω στη φιλοσοφία του να τζογάρει -προκλητικά μάλιστα- το σουτ των ερυθρολεύκων από τη θέση “4” στις pick & roll καταστάσεις, αφήνοντας ακάλυπτη εκεί την πάσα αφού το δικό του “4” έπαιρνε τον παίκτη που ρόλαρε στη ρακέτα και ο τελευταίος αμυντικός της base line (κάποιος εκ των δύο wings αναλόγως την πλευρά που βρισκόταν η μπάλα) κάλυπτε κατευθείαν (χωρίς την παραμικρή αναστολή) τον ερυθρόλευκο “πλάγιο” (Λοτζέσκι στις περισσότερες των περιπτώσεων) στη γωνία. Ουσιαστικά ο Παναθηναϊκός κατεύθυνε τη μπάλα (show στη πάσα στο “4” του αντιπάλου) και πηδώντας μια περιστροφή διάλεγε το σουτ των ερυθρολεύκων. Αυτή η τακτική καθόρισε το μομέντουμ στο ξεκίνημα του παιχνιδιού καθώς οι ερυθρόλευκοι ήταν άστοχοι και αυτό αποτέλεσε το πρώτο χτύπημα των γηπεδούχων δημιουργώντας στον αντίπαλο διστακτικότητα. Ο Ολυμπιακός μπήκε στο ματς έχοντας πλάνο αλλά και πολύ κακό execution. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό πόσες καταστάσεις pick & roll με δημιουργό τον Σπανούλη (ξεκάθαρα ο Μπαρτζώκας είχε επιλέξει αυτόν και τον παίκτη του Μπατίστα) κατέληξαν σε τρίποντο.. Οι φιλοξενούμενοι δε μπορούσαν στα πρώτα λεπτά να αλλάξουν τη ροή της επίθεσης τους με την κυκλοφορία της μπάλας να ακολουθεί ουσιαστικά τις πόρτες που εσκεμμένα άφηνε ανοιχτά ο Ιβάνοβιτς.

-Σταδιακά οι ερυθρόλευκοι άλλαξε την εικόνα του ματς, όταν μπήκε ο Λαφαγιέτ ο οποίος, σε συνδυασμό με τον Σλούκα (πολύ μακράν του δευτέρου ο πιο δημιουργικός παίκτης της ομάδας του στο ματς, θα μπορούσε να έχει τελειώσει υπό συνθήκες με 10+ τελικές),  πίεσε πολύ αποτελεσματικά τη μπάλα δημιουργώντας πρόβλημα στα γκαρντς του Παναθηναϊκό. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας άπλωσε την άμυνα του στα 4/4,  επέμενε στο επιθετικό κομμάτι σε συνεργασίες (σε διάταξη τριγώνου) από τον άξονα ψάχνοντας  τον Χάντερ πάνω στην κίνηση (με το “4” σε ρόλο πασέρ) ενώ μέσα από την πίεση στη μπάλα βρήκε ευκαιρίες με “καλές ματιές” στο τρανζίσιον, όπου όμως η ομάδα του ήταν συνολικά άστοχη. Ο κόουτς των ερυθρολεύκων παρουσίασε επίσης ένα down screen στους δύο πλάγιους το οποίο ακολουθούσε κυκλική κίνηση του wing μέσα από τη ρακέτα μέχρι το απέναντι “φτερό”, επιλογή (σουτ, side pick αν παίζει εκεί ο Μπατίστα) ή συνέχεια της ίδιας κίνησης από τον απέναντι wing. Το είδαμε πολύ με Σπανούλη -Λοτζέσκι στις θέσεις των “πλαγίων”. Ο Αμερικανός ήταν όλα τα λεφτά μάλιστα για τον Ολυμπιακό τη Πέμπτη το βράδυ..

Το καλύτερο διάστημα των ερυθρολεύκων στο παιχνίδι ήταν το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου όπου απέδειξαν ότι υπερτερούν σε ποιότητα του αντιπάλου αυτή τη περίοδο παίρνοντας το τιμόνι του παιχνιδιού  πολύ γρήγορα. Με τον Ντάνστον να παίζει ενεργητικά από μπροστά τον Μπατίστα, η επίθεση των γηπεδούχων έχασε τη σταθερά της, το σημείο που ακουμπούσε τη μπάλα για να δημιουργήσει καταστάσεις, να ξεκουράσει τους περιφερειακούς και να φθείρει την αντίπαλη φροντκόρτ (το πέτυχε στο πρώτο ημίχρονο). Ο Ολυμπιακός έχτισε ένα καλό προβάδισμα εδώ γιατί απλά άλλαξε ολοκληρωτικά τη συμπεριφορά του στις καταστάσεις pick & roll, με τον Σπανούλη να αρχίζει να περνάει προς τα μέσα όντας πιο επιθετικός, δημιουργώντας παράλληλα ρήγματα ενώ φάνηκε ότι υπήρχε σαφή εντολή στους παίκτες να επιδιώκουν να τελειώνουν φάσεις μέσα από το ζωγραφιστό (και εδώ απόρροια  της αλλαγής στη συμπεριφορά του Σπανούλη).

-Ο Παναθηναϊκός, λαμβάνοντας υπόψη τις απουσίες που είχε και το χρονικό σημείο που κλήθηκε να παίξει ένα τέτοιο ματς, μου άφησε αρκετά καλές εντυπώσεις όντας σαφώς βελτιωμένος σε σχέση με τα παιχνίδια προετοιμασίας. “Άλλο ματς” ο προημιτελικός με τον αιώνιο φυσικά με τελείως διαφορετικό ψυχολογικό υπόβαθρο. Το θετικό είναι ότι η ομάδα αρχίζει να βάζει σιγά σιγά κάποια πράγματα στο παιχνίδι της.

Οι πράσινοι παρουσίασαν καταστάσεις μέσα από επίθεση A-Set (σας είχα μιλήσει για αυτήν στη παρουσίαση του Ιβάνοβιτς), αρχικά με κορυφή τον Σλότερ (PG) ψάχνοντας side picks με τον Διαμαντίδη -για ευνόητους λόγους δεν επεδίωξε με τον αρχηγό το γνωστό σκρίν χαμηλά για cut κατευθείαν στο κέντρο της ρακέτας, αντίθετα το είδα σε δύο περιπτώσεις με τον Γιάνκοβιτς που όμως ήταν διστακτικός (α ρε Σαν Εμετέριο..) και δε πήρε τη μπάλα- και τον Μπατίστα. Ο Μπαρτζώκας απάντησε με Deny στον Διαμαντίδη στέλνοντας τη μπάλα στον απέναντι πλάγιο (Παππάς) για να δημιουργήσει, κατάσταση που έφερε κέρδος στους φιλοξενούμενους. Γενικά φάνηκε ξεκάθαρα η πρόθεση του Ιβάνοβιτς να απομονώσει στην ίδια πλευρά το δίδυμο Διαμαντίδη-Μπατίστα και να παίξει πάνω σε καταστάσεις 2 εναντίον 2. Είδα επίσης περισσότερη κίνηση συνολικά, με αρκετά give & go που απέτρεψαν τη στατικότητα ακόμα και όταν η ομάδα δεν είχε κανέναν pick & roll γκαρντ στο παρκέ. Κρατείστε το αυτό. Θέλω να δω συνέχεια.

Ο Ουρουγουανός κέρδισε δίκαια τις εντυπώσεις με το παιχνίδι του απέναντι στη φροντκόρτ του Ολυμπιακού. Ωμό post παιχνίδι, έξυπνες τοποθετήσεις, πλήρη εκμετάλλευση του πλεονεκτήματος που του προσφέρει ο συνδυασμός χαμηλού κέντρου βάρους/πλαστικότητας. Στην άμυνα ο Ιβάνοβιτς του έστελνε βοήθεια τον Φώτση όταν βρισκόταν χαμηλά με τον Ντάνστον ενώ έπαιξε καθαρά προσωπική άμυνα με τον Χάντερ. Το νικητήριο κάρφωμα ήταν το κερασάκι στη τούρτα για τον σέντερ των πρασίνων σε μια εξαιρετική για αυτόν βραδιά.

-Το ψυχολογικό προφίλ που είχαν χτίσει με τις διψήφιες διαφορές οι ερυθρόλευκοι γκρεμίστηκε από τα συνεχόμενα επιτυχημένα περιφερειακά σουτ των πρασίνων και τολμώ να πω ότι αντικαταστάθηκε μάλιστα από φόβο. Φόβος στα μάτια των παικτών που αδυνατούσαν να εγκαταστήσουν το status της ποιοτικά ανώτερης και κυρίως πιο έτοιμης ομάδας στο παρκέ. Φόβος που τροφοδότησε την επιθετικότητα του αντιπάλου και τις κακές σκέψεις του παρελθόντος για τους φιλοξενούμενους. Είναι πραγματικά must να προσέξετε το πόση διαφορά έχει ο τρόπος που παίζουν άμυνα οι δύο αντίπαλοι στα τελευταία λεπτά του παιχνιδιού. Ο Ολυμπιακός επιτρέπει πραγματικά “πολλά” (αυτή η μαλθακότητα πέρασε και στο επιθετικό κομμάτι την ίδια ώρα που ο αντίπαλος έχει σταθεί όρθιος με τους Μποχωρίδη-Διαμαντάκο να βγάζουν δουλειά στο αμυντικό κομμάτι και προσπαθεί με τους Διαμαντίδη-Μπατίστα να κάνει το μεγάλο κόλπο. Η άμυνα των πρασίνων είναι σαφώς πιο επιθετική με μεγαλύτερο “πιστεύω”, πιο διεκδικητική στις μπάλες και τις θέσεις. Το σχήμα με τον Γιάνκοβιτς στο “4” ήταν νομίζω η τελευταία επιλογή του Ιβάνοβιτς για να αλλάξει κάτι στο ματς και “έδεσε” καλά με την παρουσία ενός μεγάλου κορμιού στο “5” όπως ο Διαμαντάκος. Με την παρουσία των Μποχωρίδη-Διαμαντάκου, σε ένα δύσκολο για την ομάδα σημείο, στο παρκέ οι πράσινοι κέρδισαν χρόνο για τους Διαμαντίδη-Μπατίστα. Με την εμφάνιση τους, χρόνο (και ηρεμία) για να δουλέψουν το πρότζεκτ.. Τον είχαν εξασφαλίσει πολύ πριν ο Μπατίστα σκοράρει το νικητήριο καλάθι..

-Game changer και εντυπωσιακός στο δεύτερο ημίχρονο, ο Νίκος Παππάς. Δεν έχω να πω πολλά.. Είχα γράψει ότι αν ξεκινήσει να σουτάρει από θέση καλύτερα θα ανέβει η απόδοση του στην επίθεση του Ιβάνοβιτς. Έδειξε πολύ πάθος αν και αυτά που είδαμε από τον 24χρονο γκαρντ γνωρίζουμε ότι μπορεί να τα κάνει ακόμα και σε τέτοια ματς. Το θέμα είναι να βελτιωθεί με τη μπάλα στα χέρια και να γίνει καλύτερος decision-maker. Τότε θα γίνει πραγματικά καλύτερος παίκτης και όχι όταν βάζει 19-20 πόντους σε ένα ντέρμπι, ικανότητα που όπως είπα ήδη υπάρχει αλλά δε του εξασφαλίζει τη μετάβαση στο επόμενο επίπεδο. Πάντως νομίζω καταλαβαίνετε γιατί φώναζα το καλοκαίρι για Pick & roll-PG πακέτο με τον Νέλσον (είχα γράψει για τον Κούπερ) και όχι για ένα combo που θα σκουντουφλάει με τον Έλληνα γκαρντ.. Πόσο πιο λειτουργική θα ήταν η περιφερειακή γραμμή του Παναθηναϊκού και έτοιμη να διαχειριστεί το πρόβλημα με τον Νέλσον..?

-Η τελευταία φάση με το νικητήριο καλάθι είναι άνευ σχολιασμού και αναλύσεως. Δείχνει την ψυχολογική κατάσταση και την τρικυμία στην οποία βρίσκεται ο Ολυμπιακός. Μεγάλη ευθύνη ο Σπανούλης που έχασε επειδή σκέφτηκε να κερδίσει το παραπάνω δευτερόλεπτο στο ρολόι. Είναι δίκοπο μαχαίρι σε αυτές τις περιπτώσεις αυτή η σκέψη. Από τον πάγκο όντως υπήρχε εντολή για φάουλ. Λάθος θέση ο Ντάνστον, χλιαρή συνολικά προσέγγιση της πιο κρίσιμης άμυνας του ματς. Ο Διαμαντίδης δε τα συγχωρεί αυτά.. Κανένα άλλο σχόλιο..

-Overall.. Η δική μου οπτική σε τέτοιες περιπτώσεις και μετά από τέτοιου είδους ματς είναι “μακριά από το υπερβολικό συναίσθημα”. Δε θέλει ούτε πολύ χωρά, ούτε υπερβολική πίκρα. Βέβαια, ο τρόπος που ήρθε η ήττα για τους ερυθρόλευκους είναι από αυτούς που ..γράφει μέσα σου όμως ο καλός προπονητής το μετατρέπει σε κίνητρο. Δε θα μάθουμε πως θα το διαχειριζόταν ο Γιώργος Μπαρτζώκας μετά και τις τελευταίες εξελίξεις. Θεωρώ ότι ο Ολυμπιακός, με τον συγκεκριμένο -πρώην πλέον- προπονητή (με τα -κατά τη γνώμη μου- συν και  πλην του τα οποία παραθέτω παρακάτω) είχε καλή τύχη να διεκδικήσει ένα εισιτήριο για τη Μαδρίτη, όσο και εάν αυτό σε κάποιους φαίνεται κάπως τώρα. Περιμένουμε τις αποφάσεις πλέον και αξιολογούμε. Από την άλλη οι πράσινοι έδωσαν χαρά και κέρδισαν χρόνο πάντα αναφορικά στη σχέση τους με τον κόσμο τους. Ο Ιβάνοβιτς προσέγγισε σωστά το πρώτο του ελληνικό ντέρμπι και αρχίζει σιγά σιγά να βάζει πράγματα στο παιχνίδι της ομάδας, πολεμώντας τις απουσίες. Σαφώς και έκανε κι αυτός τα λάθη του. Στο τέλος ειδικά όταν είδα να αφήνει για την τελευταία άμυνα στο παρκέ τον Σλότερ (αντί να τον αλλάξει με τον Μπλούμς) ήμουν σίγουρος ότι οι ερυθρόλευκοι θα επιτεθούν με τον Σλούκα. Επίσης απέσυρε τον Παππά (και όχι τον Σλότερ που ναι μεν είχε πετύχει δύο σημαντικά drives αλλά προερχόταν από κακό περιφερειακό σουτ στο 72-75) όταν θέλησε να “ψηλώσει” στις βολές του Σλούκα. Λεπτομέρειες που υπό κανονικές συνθήκες θα μπορούσαν να του είχαν κοστίσει. Είπαμε δεν είναι και ο καλύτερος closer, όμως το ντεμπούτο του είναι σίγουρα θετικό. Και κάτι τελευταίο.. Αυτές οι ομάδες (σαν του Παναθηναϊκού) έχουν πολλά πάνω-κάτω στην απόδοση τους. Πάρτε το ως δεδομένο αυτό. Αύριο-μεθαύριο που μπορεί να έρθει η ήττα από το Ρέθυμνο π.χ. χρειάζεται υγιή σκέψη και πάνω από όλα υπομονή. Οι στόχος φέτος είναι η ανάπτυξη, όχι οι τίτλοι. Όσο πιο γρήγορα γίνει αντιληπτό τόσο πιο άμεσα δε θα υπάρχουν “ήττες” για τους πράσινους τη φετινή σεζόν..

ΤΕΛΟΣ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΡΤΖΩΚΑΣ



Ειλικρινά, παρότι η φημολογία αυτή τη φορά είχε ξεπεράσει κάθε προηγούμενο και οι ενδείξεις μετά τον προημιτελικό του κυπέλλου ήταν σοβαρές, δε περίμενα να τελειώσει έτσι η σχέση του Ολυμπιακού με τον Γιώργο Μπαρτζώκα. Κυρίως λαμβάνοντας υπόψιν το timing και το ..δεδικασμένο των αποφάσεων της ερυθρόλευκης διοίκησης στο παρελθόν σε ανάλογες καταστάσεις. Η γνώμη μου για τον κόουτς Μπαρτζώκα είναι πολύ συγκεκριμένη και σας την είχα εκφράσει στο ξεκίνημα της σχέσης του με τους ερυθρόλευκους (προ διετίας) συγκρίνοντας τον με τον ομόλογο του στον πράσινο πάγκο Αργύρη Πεδουλάκη. Από τότε βέβαια κύλησε νερό στο αυλάκι..

Ο κόουτς Μπαρτζώκας είναι ένας εξαιρετικός recruiter, από τους πολύ καλούς στο χώρο, πέρα από τα ελληνικά σύνορα. Η στελέχωση των ομάδων του (από τα χρόνια της Ολύμπιας όπου παρουσίασε αρκετά μοντέρνα σύνολα) και η σύνδεση των “υλικών”  ήταν συχνά υποδειγματική. Λάθη βέβαια κάνουν όλοι και σαφώς δε μπορούν να βγαίνουν όλες οι επιλογές σε αυτό το κομμάτι, όμως το πλαίσιο πάνω στο οποίο “έστηνε” ο Μπαρτζώκας μια ομάδα ήταν στη βάση του σωστό. Στο coaching θα τον κατέτασσα όμως πιο πίσω. Έχει αρκετά συν και μείον, σίγουρα όχι την αύρα για να υποστηρίξει επιλογές εκτός πλάνου εμπνέοντας και πείθοντας τους παίκτες του για την ορθότητα τους. Ουσιαστικά θεωρώ ότι είναι περισσότερο ικανός σαν διαχειριστής ενός ρόστερ παρά σαν “κόουτς” που θα διαβάσει έγκυρα και θα παρέμβει αποφασιστικά αλλάζοντας τα δεδομένα ενός ματς.

 Σημείωση: Όλα τα παραπάνω εντάσσονται σε έναν σχολιασμό που αφορά το ανώτερο επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ γιατί σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να κρίνεται ένας κόουτς-πρωταθλητής Ευρώπης.

Ο 49χρονος προπονητής σε αυτά τα δύο χρόνια έφθασε μέχρι την κορυφή της Ευρωπής παρουσιάζοντας στο Λονδίνο μια ομάδα που έδωσε μοναδική παράσταση κάνοντας πραγματικά ..πογκρόμ στα φαβορί της τελικής φάσης. Η περυσινή σειρά επίσης εναντίον της Ρεάλ (παρά τον αποκλεισμό στο 5ο ματς) ήταν επίσης μια εξαιρετική παράσταση από τους ερυθρόλευκους και προσωπικά πιστώνω μεγάλο ποσοστό αυτής στον Γιώργο Μπαρτζώκα που είχε διαβάσει αρκετά καλά τους Μαδριλένους. Ουσιαστικά λοιπόν ο Έλληνας κόουτς πλήρωσε την πλήρη αποτυχία του να υπερκεράσει το εμπόδιο που λέγεται Παναθηναϊκός. Και είναι αλήθεια ότι στα δύο χρόνια του Μπαρτζώκα στο λιμάνι το πράσινο ψυχολογικό τείχος που δημιουργήθηκε στη ψυχοσύνθεση των ερυθρολεύκων ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, με τον Παναθηναϊκό να φαίνεται απλά ανίκητος. Σε αυτό το κομμάτι ο πρώην πλέον προπονητής των ερυθρολεύκων απέτυχε πλήρως ακόμα και σε καταστάσεις που οι συνθήκες έμοιαζαν να είναι εμφατικά υπέρ της ομάδας του.

Σαφώς και έχει σημαντικό μερίδιο στην αδυναμία του Ολυμπιακού να κερδίσει εγχώριο τίτλο απέναντι στον μεγάλο του αντίπαλο. Ενώ η επιστολή αποχαιρετισμού του που δημοσιοποίησε την ημέρα της παραίτησης του τον τιμά και δείχνει το ήθος του σαν άνθρωπος (δεν καταφέρθηκε εναντίον κανενός παρά τα όσα είχαν συμβεί το προηγούμενο βράδυ μετά το ματς, ευχαρίστησε και έβγαλε ευγνωμοσύνη απέναντι στους πάντες, μπράβο κόουτς..), το προφίλ που διάλεξε να ακολουθήσει από τον πάγκο στις αναμετρήσεις με τον αιώνιο αντίπαλο, αποτελεί κατ’εμέ βασικό λόγο αποτυχίας. Ένας Μπαρτζώκας νευρικός από το πρώτο δευτερόλεπτο στην πλειοψηφία των ντέρμπι, χωρίς το παραμικρό mental toughness, που φαινόταν να έψαχνε δικαιολογίες περισσότερο από λύσεις μέσα στο 40 λεπτο, στήνοντας στην ουσία πάλι και πάλι και πάλι το σκηνικό που θα επακολουθούσε με την ομάδα του να φεύγει ηττημένη στα ματς που πραγματικά χρειαζόταν να πάρει. Στο δικό μου το μυαλό όλη αυτή η νευρικότητα είχε περάσει βαθιά μέσα στην ομάδα και επηρέαζε σημαντικά τους παίκτες που ταυτίζονταν μέχρι κάποιο σημείο με την εικόνα του προπονητή που δεν ελέγχει το παιχνίδι και όταν το κάνει δε μπορεί να το διαχειριστεί. Ενός προπονητή που δεν έφερνε ηρεμία μέσα στη καταιγίδα και λόγω ακριβώς του προφίλ αυτού δεν ενέπνεε στους παίκτες του σιγουριά μεταδίδοντας την αόρατη φωνή μέσα στο παρκέ η οποία πηγάζει από τη φιγούρα του κόουτς και ψιθυρίζει στο αυτί του παίκτη “μείνε όρθιος και όλα θα πάνε καλά”. Ξέρετε, πολλές φορές στο μπάσκετ είναι πιο σημαντικό να πείσεις τους παίκτες του ότι η κατεύθυνση που τους δίνεις είναι η καταλληλότερη από το να είναι πράγματι στα αλήθεια η καταλληλότερη..

Πέτυχε..?



Τελικά πέτυχε ο Μπαρτζώκας στο πέρασμα του από τον Ολυμπιακό..? Η θητεία σημαδεύτηκε από δύο καταστάσεις που “έγραψαν” στο DNA του συλλόγου. Το τρόπαιο του Λονδίνου και την αδυναμία της ομάδας να κατακτήσει σε αυτό το διάστημα εγχώριο τίτλο απέναντι στον Παναθηναϊκό. Ο Μπαρτζώκας απέτυχε (αν και δεν ήταν μακριά) να πιάσει το μάξιμουμ της απόδοσης των συνόλων που είχε χτίσει (μόνη εξαίρεση το Λονδίνο) με κλασσικό παράδειγμα “choke” τον περυσινό 4ο τελικό στο Φάληρο, όταν ο Ολυμπιακός είχε τον Παναθηναϊκό στα σχοινιά (1-2) και κλήθηκε να τον τελειώσει (αυτό το ματς νομίζω έπαιξε τον καθοριστικότερο ρόλο για την μη μακροημέρευση του κόουτς στον ερυθρόλευκο πάγκο). Ο Ολυμπιακός έπρεπε να είχε πάρει οπωσδήποτε αυτόν τον τίτλο σε μια σειρά μετά τα τρία πρώτα  ματς φαινόταν καλύτερος. Από την άλλη σε προσωπικό επίπεδο όμως, ο Γιώργος Μπαρτζώκας ανέβασε σημαντικά το status του. Θυμηθείτε τη θέση του στο προπονητικό λόμπι τον καιρό που διαδεχόταν τον Ντούντα και συγκρίνετέ την με την σημερινή. Έγινε ο πρώτος Έλληνας προπονητής που κατέκτησε την Ευρωλίγκα. Βρίσκεται σε μια προπονητικά πολύ καλή, παραγωγική ηλικία. Το οικονομικό του status επίσης είναι σημαντικά ανεβασμένο και νομίζω θα  κεφαλαιοποιήσει αυτή την άνοδο σύντομα στην αγορά εφόσον θελήσει να εργαστεί άμεσα. Ο Μπαρτζώκας λοιπόν βγήκε κερδισμένος από τη διετή θητεία του. Αποτέλεσε μια αναμφίβολα value/money για την ομάδα. Ο Ολυμπιακός από την άλλη αυτά τα δύο χρόνια γνώρισε τόσα πολλά limit ups και limit downs αυτά τα δύο χρόνια, που κρίθηκαν too much για την ψυχική υγεία του συλλόγου και πάνω από όλα για τη σχέση του με τον κόσμο του για την οποία έχει παλέψει τόσο πολύ..

Σωστή η “κοινή” απόφαση?



Το timing της απόφασης για την αλλαγή θεωρώ ότι δεν ήταν ότι καλύτερο. Η διοίκηση μπορούσε να κρατήσει φυσικά τον Έλληνα κόουτς όμως είναι φανερό ότι δεν υπήρχε καμία τέτοια διάθεση μετά τον προημιτελικό του κυπέλλου. Μιλάμε ουσιαστικά για “κοινή” απόφαση.. Ο Μπαρτζώκας είχε πάρει ψήφο εμπιστοσύνης μετά τους περυσινούς χαμένους τελικούς, έστησε την ομάδα καλοκαίρι όπως έκρινε αυτός και την αφήνει μετά το πρώτο επίσημο ματς της σεζόν, μετά από μια τραυματική με τον τρόπο που εξελίχθηκε ήττα από τον αιώνιο αντίπαλο.. Στην Ευρώπη η συγκεκριμένη απόφαση έκανε μεγάλη αίσθηση. Κανείς δε το περίμενε, ακόμα και άνθρωποι που γνωρίζουν άριστα τι σήμαινε αυτή η ήττα από τον Παναθηναϊκό για τον Ολυμπιακό και τον κόσμο του, με το μέγεθος της πίκρας που έφερε. Είναι όμως σωστή η απόφαση? Αυτό σαφώς και θα το κρίνει η ιστορία. Η δική μας εκτίμηση θα γίνει όταν υπάρξει διάδοχη κατάσταση στον πάγκο. Για να αφήσεις κάποιον να φύγει (και αναφέρομαι στη διοίκηση) , πρέπει να έχει υπόψιν κάποιον άλλον (διαθέσιμο πάντα) που θα πιστεύεις ότι θα σου φέρει καλύτερα αποτελέσματα. Συμφωνώ ότι η ομάδα πιθανόν χρειαζόταν μια καινούργια φωνή στα αποδυτήρια αλλά αυτό ήταν πιο ορθολογικό να γίνει στην off-season. H απόφαση για την επιλογή του διαδόχου είναι μια από τις σημαντικότερες που έχει να λάβει η ΚΑΕ στη σύγχρονη ιστορία της. Στο δικό μου μυαλό έχω σαφείς απόψεις για το ποιος ή ποιοι από τους μέχρι τώρα υποψήφιους προπονητές μπορούν να αποτελέσουν “αναβάθμιση”. Θα τους αξιολογήσουμε πολύ σύντομα..

ΥΓ: Τα παιδιά του Πανιωνίου μπορεί να αποδειχθούν μεγάλο κέρδος, τουλάχιστον μέχρι να στελεχωθεί πλήρως η ομάδα. Ο πιο έμπειρος Μοτσενίγος (που έχει παραστάσεις) ήταν εντυπωσιακός στο ματς του κυπέλλου και μπορεί μαζί με τον Σταμάτη να αποτελέσουν σταθερές στο κυανέρυθρο μπακόρτ. Ο Μωραϊτης έβγαλε μάτια σήμερα..