Από “αρκούδα”..τσιτάχ!
Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας “χαμήλωσε” , ελάφρυνε και έγινε πιο γρήγορη όπως επιτάσσει το σύγχρονο μπάσκετ. Το Hoopfellas ρίχνει μια ματιά στο πρότζεκτ που τρέχει ο Δημήτρης Ιτούδης στη Μόσχα η οποία βιώνει μπασκετικά “αλλαγές” στη μετά Μεσίνα-εποχή..
Πόσες φορές εδώ μέσα την τελευταία διετία είχαμε φαντασιωθεί το υλικό της “ομάδας του στρατού” ενταγμένο σε διαφορετικό αγωνιστικό πλαίσιο; Πολλές.. Οι προδιαγραφές της ομάδας φώναζαν να.. αφήσει το χέρι από το χειρόφρενο και να ψάξει λίγο περισσότερο το ανοιχτό γήπεδο χωρίς να αλλάξει το πλήρως το προφίλ της επίθεσης της παραμένοντας ομάδα που επιδιώκει κυρίως σετ καταστάσεις. Όμως ο Μεσίνα είχε πάρει τις αποφάσεις του. Επέλεξε από την αρχή να πνίξει με το μέγεθος του τον αντίπαλο στο μισό γήπεδο (σε επίθεση & άμυνα) ενώ ήταν φανερό ότι η post-based επίθεση του, στην οποία πάτησε για να μεσουρανήσει στα χρόνια της Μπολόνια, είχε δεχθεί σοβαρό πλήγμα από τις επιρροές της αμερικανικής εμπειρίας. Περισσότερη ελευθερία και one on one καταστάσεις στο μισό γήπεδο οι οποίες την ώρα της κρίσης αποτέλεσαν δηλητήριο για την ΤΣΣΚΑ καθώς αυτή τη φορά το σύστημα δεν ήταν εκεί για να υποστηρίξει τον παίκτη, να “παράγει” μόνο του λύση τη δύσκολη στιγμή..
Το περυσινό στραπάτσο και ο τρόπος με τον οποίο επήλθε, δεν αποτέλεσε ακριβώς τέλος εποχής για την ΤΣΣΚΑ αλλά άνοιξε μια πόρτα σε μια νέα, πιο κοντά στις σύγχρονες ιδέες και την κατεύθυνση του αθλήματος στην Ευρώπη. Δε μου έκανε καθόλου έκπληξη ότι ο Δημήτρης Ιτούδης δε “ξήλωσε” το ρόστερ, διατηρώντας ένα πολύ μεγάλο μέρος του κορμού. Απλά το οραματίστηκε σε διαφορετική κατεύθυνση, στοχεύοντας να βάλει (με εσωτερικές μεταγραφές) το ίδιο σχεδόν σύνολο να παίξει διαφορετικά, με ανακατανομή ρόλων και πολύ πιο ορθολογικά (κατ’εμέ) και κοντά στις τωρινές νόρμες του αθλήματος.
Ο Έλληνας κόουτς χτίζει πάλι από την αρχή την ομάδα, χωρίς λοιπόν σαρωτικές αλλαγές στο ρόστερ, αλλά σε διαφορετική αγωνιστική βάση και φιλοσοφία. Ουσιαστικά μετέτρεψε την ΤΣΣΚΑ από ..βαριά πολυτελή λιμουζίνα σε ένα πιο σπορ, γρήγορο business casual όχημα χωρίς να κάνει την παραμικρή παραχώρηση στην ποιότητα της ομάδας. O βασικός του στόχος του λοιπόν ήταν να “ελαφρύνει” και να κάνει πιο γρήγορη την ομάδα του ενώ παράλληλα ακολουθούσε κοινή γραμμή με τον Βατούνιν ο οποίος επιθυμούσε ένα πιο οικονομικό και ευέλικτο ρόστερ. Το μάνατζμεντ της ΤΣΣΚΑ φρόντισε να ξεφορτωθεί τα δύο συμβόλαια-βαρίδια των Πάργκο-Κρίστιτς (αφαιρώντας πάνω από 5 εκ. δολάρια από τον ετήσιο προϋπολογισμό) συν τον Μίτσοβ. Στο αγωνιστικό κομμάτι ο Ιτούδης:
1.) αφού έθεσε βέτο για την ανανέωση του Τεόντοσιτς, έδωσε το ακριβό συμβόλαιο του Πάργκο στον Ντε Κολό (ο Γάλλος στην πραγματικότητα υπέγραψε για περίπου 25% λιγότερα χρήματα) θέλοντας έναν πιο clutch combo και καλύτερο decision-maker στο μισό γήπεδο αντί του νυν Αμερικανού της Μακάμπι, προσθέτοντας παράλληλα μέγεθος στο μπακόρτ του.
2.) αντικατέστησε τον Μίτσοβ με τον Μανουτσάρ Μαρκοϊσβίλι (είχε εκτελέσει την Μπάνβιτ πέρυσι στον 4ο ημιτελικό των play-offs). Ο Γεωργιανός shooting-wing (πρέπει να έχει τιγκάρει το σπίτι του από βιντεοκασσέτες με τον Ντανίλοβιτς..) είναι καλύτερος στη περιφερειακή άμυνα και καλύτερος σουτέρ (στα όρια του κλασσικού) από τον Σέρβο με τον οποίο ουσιαστικά έγινε..ανταλλαγή.
3.) επένδυσε στο δίδυμο Κάουν-Χάινς στη θέση “5”, ανεβάζοντας τον αμερικανό στη θέση που αποδίδει πραγματικά καλύτερα στην Ευρώπη, ενώ προσέθεσε ως τρίτο τον Πάβελ Κορόμπκοβ της Νίζνι, ένα ελαφρύ σέντερ-φόργουορντ, ποντάροντας στα “ψηλά/μακριά” τεσσάρια του (Βορόντσεβιτς, Κριάπα) που μπορούν να ματσάρουν πιθανή έλλειψη ύψους σε μερικές lineups. Πιθανολογώ ότι θα δούμε ακόμα πιο ελαφρά σχήματα με τους δύο φόργουορντς μαζί στις θέσεις της φροντκόρτ μέσα στη σεζόν.
4.) έκλεισε το ρόστερ με τον Ντιμίτρις Νίκολς, ο οποίος αρχικά ήρθε για να δοκιμαστεί αλλά θεωρώ ότι θα παίξει σημαντικό ρόλο από τον πάγκο μέσα στις σεζόν για τον απλούστατο λόγο ότι έχει τη νοοτροπία και τον χαρακτήρα να το κάνει. Φόργουορντ-εργαλείο, team-player που μπορεί να αμυνθεί σε όλες τις γραμμές και δίνει πολλές επιλογές στον κόουτς στο αμυντικό κομμάτι ενώ προσθέτει μεγάλη πίεση με το περιφερειακό του σουτ στις αντίπαλες άμυνες ως stretch-4.
Είναι φανερό ότι ο κόουτς Ιτούδης, έχοντας στη διάθεση του έναν dominant ballhandler όπως ο Τεόντοσιτς και δημιουργούς όπως ο Κριάπα ή ο Ουίμς, προτίμησε να στελεχώσει το ρόστερ με παίκτες που διαθέτουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά (άμυνα, σουτ) και μπορούν να παίξουν δίπλα τους, όπως οι Μαρκοϊσβίλι-Νίκολς. Την ίδια στιγμή έδωσε ρόλο facilitator στον Τζάκσον, ο οποίος τώρα εισπράττει τα δυο χρόνια υπό τον Μεσίνα καθώς μπορεί όταν έφτασε στη Μόσχα να φαινόταν ένα άμυαλο παιδάκι ή ένα γκαρντ με ύψος 1.88μ. και μυαλό 1.88 μέτρα πάνω από το κεφάλι του, όμως έχει ωριμάσει πλέον, όχι φυσικά να ηγηθεί αλλά για να παίξει αυτό τον νευραλγικό ρόλο στην ομάδα με τα δυνατά του πόδια και την ικανότητα του να αμυνθεί, να πιέσει τη μπάλα και να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο. Στα δικά του κεντρικά picks οι Ρώσοι συνήθως χρησιμοποιούν ξαφνική/δύναμη εισαγωγή βαθιά στο ποστ με το “4”, τη στιγμή που ο Αμερικανός παίρνει το σκριν ψηλά για να του δώσουν επιλογή σε αντίθεση φυσικά με τα αντίστοιχα του Τεόντοσιτς όπου είναι φανερή η θέληση για απομόνωση δύο εναντίον δύο.
O Iτούδης στην περίοδο προετοιμασίας (όπου είχε όμως αρκετές απουσίες) έπαιξε επίσης πολύ με το δίδυμο Φριντζόν-Μαρκοϊσβίλι στα φτερά, δείγμα της διάθεσης του να πάει με wing στο “3” και όχι να ανεβάσει στη περιφέρεια κάποιο ψηλό φόργουορντ (πολύ σωστά κατά τη γνώμη μου). Χρησιμοποίησε μάλιστα πολλές hand off συνεργασίες στη κορυφή για να μετακινεί τη μπάλα, κυρίως με τους δύο σουτέρς και τον Τεόντοσιτς, ενώ “έτρεξε” σε άλλες περιπτώσεις μια αποτελεσματική ball screen επίθεση με back screens είτε ψηλά είτε χαμηλά στοχεύοντας σε πολλές των περιπτώσεων τον Φριντζόν στο φτερό ή χαμηλά στις -αγαπημένες του- γωνίες για σουτ. Ο Ρώσος old school σούτινγκ γκαρντ έχει επίσης ωφεληθεί σημαντικά από την περυσινή του σεζόν στην “αρκούδα” (μετά από 9 χρόνια στη Κίμκι) και δίνει την εντύπωση ότι πιάνει το πικ της καριέρας του. Φονικός, clutch, καλό shot selection και σημαντικά βελτιωμένος στην άμυνα, νομίζω θα αποτελέσει παίκτη-κλειδί για την ομάδα φέτος σε πρωταγωνιστικό ρόλο. H TΣΣΚΑ τον ψάχνει πολύ στην αδύνατη πλευρά και στην close out επίθεση όπου είναι αρκετά παραγωγικός. Σίγουρα ένας πολύ αποτελεσματικός off-guard..
Η ΤΣΣΚΑ στη νέα της μορφή είναι πλέον μια καθαρά guard-based ομάδα, σε αντίθεση με το δημιούργημα του Μεσίνα που ακουμπούσε την τύχη της στους ψηλούς. Άλλωστε η ποιότητα του μπακόρτ των Ρώσων δεν έχει να ζηλέψει από αυτήν του αντίστοιχου περυσινού της Ρεάλ Μαδρίτης, το οποίο οδήγησε τους “μερένγκες” στον τελικό. Ο pick & roll master Τεόντοσιτς (αντίστοιχα ο Σέρχιο), ο αθλητικός-passive wing Ουίμς (Ρούντι), ο σουτέρ Φριντζόν (Κάρολ), ο κόμπο Ντε Κολό (Γιούλ), ο defensive PG Τζάκσον (Ντράπερ).. Ο Ιτούδης βασίζεται πολύ στο να πιέσει -ενίοτε ψηλά- τη μπάλα χαλώντας τους χρόνους επίθεσης του αντιπάλου και ψάχνοντας “αίμα” μετά από λάθος, στο ανοιχτό γήπεδο. Είδαμε επίσης και ζώνες στο αμυντικό κομμάτι.
Αυτό που μου τράβηξε την προσοχή στα ματς προετοιμασίας (ειδικά από τη στιγμή που μπήκε και ο Τεόντοσιτς στην ομάδα) είναι το πόσο εύκολη είναι για την ρωσική ομάδα η δημιουργία ρήγματος. Το έχουν πολύ εύκολα και αυτό συνεπάγεται αρκετά καλά/σωστά σουτ από μια ομάδα που πραγματικά μπορεί να σουτάρει. Στην pre-season ο Δημήτρης Ιτούδης μέτρησε 5 παίκτες που σούταραν από το τρίποντο με ποσοστό 40% ή μεγαλύτερο (Τζάκσον, Τεόντοσιτς, Μαρκοϊσβίλι, Νίκολς, Φριντζόν). Και σκεφτείτε πόσους άλλους παίκτες που μπορούν να σουτάρουν έχει στη διάθεση του.. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνεται και ο 23χρονος Ιβάν Στρέμπκοφ, παιδί του κλαμπ τον οποίο επανέφερε ο Ιτούδης στην ομάδα και μάλιστα του έδωσε χρόνο στα γκαρντς με την απουσία του Ντε Κολό, με τον Στρέμπκοφ να ανταποκρίνεται.
Όλα τα μάτια φυσικά φέτος θα είναι στραμμένα στον Μίλος Τεόντοσιτς, για τον οποίο η σεζόν που ξεκινά είναι ιδιαίτερα σημαντική. Ο Σέρβος γκαρντ καλείται φέτος να φτάσει το προσωπικό του status στην κορυφή και να κάνει δικιά του την ταμπέλα με την επιγραφή “καλύτερος Ευρωπαίος παίκτης”. Αυτές οι προσδοκίες δημιουργήθηκαν από το σόου που έδωσε στην Ισπανία.. Όμως για να φτάσει εκεί πρέπει να νικήσει..Πρέπει να καθαρίσει στα μεγάλα ματς και να διώξει τη κατάρα που κυνηγά τον ρωσικό οργανισμό και μαζί τους προσωπικούς του δαίμονες. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι είναι αρκετά προικισμένος για να το κάνει. Τα playmaking abilities του είναι ανεξάντλητα, ο τρόπος που μεταφέρει τη μπάλα από τη δυνατή στην αδύνατη πλευρά μοναδικός στο σύγχρονο μπάσκετ, είναι τόσο καλός όταν δημιουργεί σε καταστάσεις pick’n roll που μοιάζει άδικο για τον αντίπαλο και unfair του Ιτούδη να τον έχει στο παρκέ. Όμως πρέπει να νικήσει. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τη κορυφή και τη λύτρωση..
Γενικά η ΤΣΣΚΑ έχει ήδη πετύχει έναν από τους στόχους της δηλ. να παρουσιάσει κάτι πιο φρέσκο φέτος και για αυτό ευθύνεται η κατεύθυνση που προσπαθεί να δώσει στο σύνολο ο Δημήτρης Ιτούδης. Μια ομάδα που θα παίξει πιο γρήγορο και καθόλου παρωχημένο μπάσκετ, με τους Ρώσους παίκτες σε πρώτο ρόλο (ο Βορόντσεβιτς για τον οποίο είχαμε γράψει πέρυσι ότι θα αποτελούσε ιδανικό παρτενέρ του Χάινς, επιτέλους βγήκε μπροστά γιατί έδειχνε να έχει υπό τον Μεσίνα την ίδια τύχη με αυτή του Βελίτσκοβιτς στη Μαδρίτη δηλ. τριάρι με το ζόρι ή κερκίδα) και νέα παιδιά στην εξίσωση (ο Αστάπκοβιτς που τον είδατε να τραντάζει το καλάθι με τον Παναθηναϊκό για παράδειγμα είναι στα 20, προέρχεται από τη 2η ομάδα της ΤΣΣΚΑ και είναι στο πλάνο να παίξει φέτος στη Βαλτική λίγκα) δίπλα σε έναν “παιγμένο” και με ένα καλό επίπεδο συνοχής ήδη κορμό. Ο Έλληνας κόουτς έχει αρκετά βέβαια στο κεφάλι του. Αυτή στιγμή πρέπει να εντάξει ομαλά στο ροτέησιον τους Κριάπα-Ουίμς και στο άμεσο μέλλον τον Ντε Κολό, παίκτες πολύ σημαντικούς. Επίσης πρέπει να δουλέψει την πίσω γραμμή άμυνας. Ο βασικός στόχος του Ιτούδη δεν είναι να δημιουργήσει μια ομάδα που θα τρέχει αλόγιστα, σε καμία περίπτωση (δεν είναι αυτή η φιλοσοφία του άλλωστε). Αυτό που θέλει είναι η δημιουργία μιας two-side team που θα είναι εξίσου αποτελεσματική στο μισό και ανοιχτό γήπεδο. Το έχω γράψει επανειλημμένως, αυτή είναι η επόμενη ημέρα. Αυτές οι ομάδες επιβιώνουν στο τέλος στο σύγχρονο μπάσκετ. Δείτε τους τελευταίους πρωταθλητές Ευρώπης, Ολυμπιακό και Μακάμπι.. Εκεί στοχεύει και η φετινή ΤΣΣΚΑ η οποία περιέχει στο εσωτερικό της και πολλά προσωπικά στοιχήματα.. Προσωπικότητες που πρέπει να νικήσουν όταν έρθουν τα μεγάλα ματς. Και είναι πολλές.. Ξεκινώντας από τον ηγέτη του πάγκου μέχρι τον αντίστοιχο του παρκέ..
