Η υπομονή είναι πικρή..(2)

Διαβάζω από προχθές με πολύ ενδιαφέρον τα σχόλια σας και θέλησα να ανανεώσουμε το βήμα -μιας και το θέμα έχει αρκετή κουβέντα ακόμα- αλλά και να γράψω την οπτική μου για τα δρώμενα των τελευταίων ωρών, με τον Παναθηναϊκό να ψάχνεται στην αγορά για δύο παίκτες.

Η συμπληρωματική αυτή  ανάρτηση είναι καθαρά παράγωγο της συζήτησης μας στο μπλογκ και των προβληματισμών πολλών αναγνωστών.. Πάμε να δούμε μερικά σημεία..

Οι 5 στόχοι στο ρόστερ που συνδέονται με το κομμάτι της “ανάπτυξης” Ελλήνων παικτών


1. Χρόνος (είναι πιο ακριβές από το να πούμε “ρόλος” σε αυτό το επίπεδο) στάρτερ για τους Παππά-Γιάνκοβιτς. Και οι δύο περιφερειακοί καλούνται να αποτελέσουν βασικό άξονα στο παραγωγικό κομμάτι και να αποτελέσουν σταθερά στο υψηλό επίπεδο, τώρα που ο αρχηγός έχει μπεί στη τελική ευθεία της καριέρας του, ώστε σταδιακά να πάρουν τη σκυτάλη. Για τον Γιάνκοβιτς καθάρισε πλήρως ο χώρος στο “3”. Δε σας κρύβω ότι σε ένα υποθετικό δικό μου πρόγραμμα (γιατί μόνο υποθετικό μπορώ να έχω..) θα τους δούλευα ανεβάζοντας τους θέση, αυστηρά με έμφαση στα κομμάτι άμυνα+playmaking abilities (ειδικά το δεύτερο) με τελικό στόχο να μπορούν να πάρουν χρόνο ως δίδυμο στο μπακόρτ (Παππάς στο “1”, Βλάντο στο “2”). Αιρετικό λίγο αλλά το σκεφτόμουν συνεχώς πέρυσι θεωρώντας ότι οι πράσινοι θα διατηρούσαν Ματσιούλις-Μπράμος στο “3”. Αν μπορούσαν οι δύο Έλληνες λοιπόν  να αναπτυχθούν σε αυτά τα δύο κομμάτια, θα γινόντουσαν πολύ πιο ποιοτικοί και στις φυσικές τους θέσεις (Παππάς “2”-Βλάντο “3”) και σίγουρα θα μπορούσαν να ανοίξουν πολύ πιο εύκολα την πόρτα της δωδεκάδας στην Εθνική.

2. Ρόλος μπακ-απ “3” στον Χαραλαμπόπουλο. Οι δηλώσεις του προέδρου του Παναθηναϊκού την ημέρα που ανακοίνωσε το νέο μοντέλο που θα ακολουθηθεί, για τον νεαρό ήταν ενδεικτικές. Είναι μεγάλο στοίχημα το να ανταποκριθεί ο Χαραλαμπόπουλος (σε συνδυασμό πάντα με τον Γιάνκοβιτς) φέτος (γιατί από του χρόνου το θεωρώ σχεδόν δεδομένο) σε αυτόν τον ρόλο, με “πραγματικά” λεπτά σε αυτό το επίπεδο.

3. Ρόλος τρίτου “5” στον Διαμαντάκο. Ορθά-κοφτά θα σας πω ότι θα ήταν σαφώς πιο εύκολο για τον νεαρό ψηλό να βγαίνει ως τρίτος πίσω από ένα δίδυμο Λάσμε-Μπατίστα (ή και Λάσμε-Μαυροκεφαλίδη).  Το τωρινό δίδυμο Μπατίστα-Μαυροκεφαλίδη έχει αμυντικά κενά και καθόλου above the rim παιχνίδι και pick’n roll άμυνα, όμως αυτό στους πράσινους το γνώριζαν εκ των προτέρων.. Ο τραυματισμός του Λουκά έχει θολώσει το τοπίο. Εδώ βλέπω “μπέρδεμα” και θα το εξηγήσω παρακάτω.

4. Ρόλος “5ου γκαρντ” στον Μποχωρίδη. Του δίνει τον χρόνο να αναπτυχθεί πιο ήρεμα, σταδιακά. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το “3” δεν είναι “φορτωμένο” φέτος (που σημαίνει “ηθελημένο” κενό για να πάρουν χρόνο οι Γιάνκοβιτς-Χαραλαμπόπουλος και σίγουρα σχήματα με τρία γκαρντς) γίνεται κατανοητό ότι ανοίγει παράθυρο για παραπάνω λεπτά στον 5ο του μπακόρτ, αρκεί να μπορέσει να τα κερδίσει.

5. Η τριάδα Κόνιαρης-Λούντζης-Παπαγιάννης να μπορέσει να ανταποκριθεί σε επίπεδο Α1, όσο πιο κοντά στο επίπεδο που το έκανε ο Χαραλαμπόπουλος πέρυσι.

Τι γίνεται όμως στο μπακόρτ?


Πρώτο “μπέρδεμα”. Όταν το καλοκαίρι προτείναμε τον Νέλσον, το κάναμε βάζοντας “πακέτο” μαζί του τον Ντι Τζέη Κούπερ, πραγματικό PG με πολύ ανεπτυγμένα playmaking abilities. Αυτό θα βοηθούσε πολύ τον Παππά αν συνυπολογίσουμε και την ύπαρξη του Διαμαντίδη στο μπακόρτ. Αντί αυτού οι πράσινοι επέλεξαν ένα scoring-combo όπως ο Σλότερ. Καλός παίκτης όμως αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός με την απουσία του Νέλσον πονάει στο “1” και θα συνεχίσει να πονάει ακόμα και εάν επανέλθει σε πλήρη δράση ο Σλότερ (από τη στιγμή που ο Νέλσον δε μπορεί να βοηθήσει και για όσο διάστημα είναι εκτός).

Και ο Μπλούμς..?


Ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς δείχνει να καταλήγει στον Γιάνις Μπλούμς, ως προσθήκη στο μπακόρτ. Ο Μπλούμς είναι παίκτης με πορεία στο χώρο και πολλές παραστάσεις. Τον εκτιμώ. Καλοπροπονημένος με εξαιρετικό shot selection. Ρωτήστε τον Φώτη Κατσικάρη, όπου στη δική του πρώτη version της Μπιλμπάο ο Λετονός ήταν ο παίκτης που ξεχώριζε στα δύσκολα σε μια πολύ ισορροπημένη επίθεση. Όμως η επιλογή αυτή, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή  είναι κατ’εμέ ακατανόητη.  Ο Μπλούμς (εκτός ότι είναι στα 32 του) είναι off-guard, με περιορισμένα playmaking abilities (παρότι ανέβαινε και στη Μπιλμπάο αλλά και κυρίως στην εθνική συχνά στο πόιντ) και συνολικά (όπως και ο διαφορετικός Κρίσταπς Βάλτερς) πολύ μακριά από τα χαρακτηριστικά του Νέλσον, τα οποία ζητά να αντικαταστήσει η ομάδα, καθώς βγάζει μάτι ότι οι πράσινοι χρειάζονται δυνατά πόδια και αμυντικό φίλτρο στην περιφέρεια. Να συμπληρώσω ότι για εμένα μια τέτοια κίνηση έχει λογική μόνο με βραχυπρόθεσμο συμβόλαιο.. Δε βλέπω κανέναν λόγο να υπογράψουν οι πράσινοι έναν παίκτη τύπου Μπλούμς ή Βάλτερς μέχρι το τέλος της σεζόν, άσχετα με το εάν μπορεί ο αθλητής να ανταποκριθεί ή όχι στις απαιτήσεις. Το ζητούμενο φέτος είπαμε είναι διαφορετικό..

Φάκελος “mobile-5”


Mπέρδεμα δεύτερο.. Τάχτηκα από την πρώτη στιγμή κατά της απομάκρυνσης του Στεφάν Λάσμε από την ομάδα. Τα είχαμε πεί εκείνη την περίοδο.. Θεωρώ ότι τέτοιοι παίκτες δημιουργούν το πλαίσιο που θα βοηθήσει τα νέα παιδιά να ενταχθούν πιο ομαλά σε αυτό το επίπεδο και να αναπτύξουν σταδιακά το παιχνίδι τους και εξασφαλίζουν για την ομάδα μια πιο ομαλή μετάβαση στο καινούργιο πρότζεκτ. Τη διετία που μας πέρασε (αλλά και πολλάκις στο παρελθόν επί Ομπράντοβιτς) ο Παναθηναϊκός είχε σήμα κατατεθέν του τέτοιους mobile ψηλούς (Λάσμε, Μπατίστ). Γνωρίζοντας τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς και πριν ο Παναθηναϊκός προχωρήσει στην ανακοίνωση Μπατίστα σας είχα πεί ότι ο Μαυροβούνιος θα πάει σε διαφορετικό (από τον Λάσμε) ψηλό, γιατί αυτή είναι η φιλοσοφία του και πάντα με το σκεπτικό ότι υπάρχει και ο Μαυροκεφαλίδης (συν τα σχήματα με Γκιστ). Δε καταλαβαίνω λοιπόν αυτή τη στροφή πλέον.. Αγωνιστικά ναι, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται σίγουρα τέτοιον ψηλό που θα δυναμώσει σημαντικά την ομάδα στο αμυντικό κομμάτι διευρύνοντας την γκάμα επιλογών στα μετόπισθεν, δε το συζητώ (οι περισσότεροι άλλωστε γνωρίζετε την οπτική μου στο άθλημα). Όμως ο αρχικός σχεδιασμός δεν περιελάμβανε τέτοιον παίκτη, αυτό σας το λέω με σχετική σιγουριά. Είδε το κενό τώρα ο Ντούντα..? Η θέση είναι νευραλγική πλέον και το ρίσκο μπορεί να βγεί ζημιογόνο από πολλές απόψεις (η μία είναι ότι πάει πίσω τον Διαμαντάκο στο ροτέησιον). Ο Παναθηναϊκός δεν κοίταξε ποτέ τέτοιον ψηλό στην αγορά το καλοκαίρι. Και ναι, ο Γκάνι Λαβάλ -από τη στιγμή που έχασες τον Λάσμε- θα ήταν εξαιρετική λύση. Ποτέ μου δε κατάλαβα γιατί ο Γιώργος Μπαρτζώκας προτίμησε τον Χάντερ από τον Λαβάλ.. Ναι, τον Χάντερ που θαύμασα στους τελικούς απέναντι στον Λαβάλ..

Η υπομονή είναι πικρή αλλά γιατί θεωρούμε “σίγουρο” ότι ο καρπός θα είναι ..γλυκός?

Σίγουρο στο μπάσκετ δεν υπάρχει.. Αλλά, για να ρωτήσω.. Εάν επένδυε το κλαμπ σε ένα μπάτζετ αρκετών εκατομμυρίων θα υπήρχε σιγουριά ότι θα πάρει την κούπα..? Σαφώς και όχι, η ιστορία το έχει δείξει. Από τα δύο μοντέλα λοιπόν και τους στόχους που τα συνοδεύουν, κούπα ή ανάπτυξη νέων παικτών και δημιουργία ελληνικού κορμού για τα επόμενα χρόνια, θεωρώ ότι το δεύτερο συγκεντρώνει σαφώς περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας (γλυκού καρπού..) με την έννοια ότι βρίσκεται περισσότερο στο χέρι σου και ο δρόμος (από τη στιγμή που έχεις παίκτες με τις ανάλογες προδιαγραφές) είναι πιο συγκεκριμένος.

Απαραίτητοι οι “6 ξένοι” στο μοντέλο που χτίζεται..

Όχι απαραίτητα ξένοι αλλά παίχτες με σχετική εμπειρία που θα διασφαλίσουν την ομαλή μετάβαση της ομάδας και των νέων παιδιών στην επόμενη ημέρα. Είτε αυτοί λέγονται Λάσμε, Γκιστ είτε Διαμαντίδης, Περπέρογλου, Καϊμακόγλου, Φώτσης.. Το ζητούμενο για τον οργανισμό (ο οποίος περιλαμβάνει και τον κόσμο του φυσικά) είναι να αλλάξει οπτική και να αποκτήσει την τεχνογνωσία ώστε να τρέχει τέτοια πρότζεκτς. Να είστε σίγουροι ότι δεν αρκεί να υπογράψεις ένα τσούρμο ταλαντούχων νεαρών και ένα καλό στο συγκεκριμένο κομμάτι προπονητή για να υλοποιήσεις τον στόχο και να αποκτήσεις το know-how. Χρειάζεται οργάνωση σε όλα τα επίπεδα και επενδύσεις σε τομείς όπως το scouting που θα σου φέρουν κέρδος σε βάθος χρόνου. Ένα τέτοιο μοντέλο σημαίνει ότι σκανάρεις ότι καλύτερο στα βάθη όλης της Ευρώπης και όχι μόνο στην Ελλάδα για να είναι ολοκληρωμένο. Σαφώς και πρέπει να κοιτάξει και προς τα εκεί ο Παναθηναϊκός. Και όπως σας είπα, στο τέλος της ημέρας, οι πράσινοι δεν έχουν σκοπό και δε θα λειτουργήσουν ως “σκαλοπάτι” όπως το κάνει συνειδητά τόσα χρόνια η Παρτίζαν. Μιλάμε για διαφορετικό brandname. Το NBA είναι άλλη ιστορία και μόνο κέρδος μπορείς να έχεις στέλνοντας παίκτες εκεί. Στην Ευρώπη όμως οι πράσινοι παραμένουν στην ελίτ (και ο στόχος είναι να γυρίσουν σύντομα στη διεκδίκηση του τίτλου με άλλη βάση) και πολλοί παίκτες (Έλληνες ή όχι) θα ήθελαν να ακολουθήσουν τον δρόμο που έδειξε ο Διαμαντίδης.. Είναι ένα από τα θετικά που εισπράττει ο σύλλογος από τη δεκαπενταετή (και..)  μεγάλη πορεία του στη διοργάνωση..

Εν κατακλείδι, που θέλω να εστιάσω.. Μείνετε στο αρχικό πλάνο. Αυτό πάει προς κάθε υπεύθυνο. Συγκεντρωθείτε στον στόχο της “ανάπτυξης” και όχι σε ένα ματς κυπέλλου με τον Ολυμπιακό ή μια πρόκριση στους “8” ή τους “16” της Ευρωλίγκας. Το πιο απογοητευτικό γεγονός στα δικά μου μάτια θα είναι να ακυρώσει η διοίκηση σταδιακά το ίδιο της το μοντέλο με το να άρει την εμπιστοσύνη στο αρχικό πλάνο, πηγαίνοντας πίσω στο ροτέησιον παιδιά που τώρα δεν είναι έτοιμα αλλά με πολύ δουλειά και υπομονή σε βάθος χρόνου μπορούν να δώσουν πολλά πίσω στον οργανισμό.. Όταν επιλέγεις να ξεκινήσεις ένα τέτοιο πρότζεκτ πρέπει να το υποστηρίξεις μέχρι τέλους. Όπως είπαμε τον Ιούνιο, η “δέσμευση” είναι η λέξη κλειδί..

Υ.Γ: Πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα με τον Βεζένκοφ.. Και βοήθεια στο “3” (ως δεύτερη θέση) και λεπτά στο “4” που θα επέτρεπαν στον Γκιστ να μετακινηθεί περισσότερο στο “5”.. Παρόλα αυτά η απόφαση που πήρε το παιδί μπορεί να του βγεί σε καλό..

Υ.Γ1: Νομίζω είναι κατανοητό ότι η κατάσταση στους πράσινους αυτές τις ώρες έχει συγκεντρώσει το ενδιαφέρον. Σύντομα θα τα πούμε και για τον Ολυμπιακό..