Να γουστ-άρης..

Στο Nick Galis Cup που ολοκληρώθηκε την Κυριακή, ο Άρης ήταν η ομάδα που σίγουρα παρουσίασε το καλύτερο μπάσκετ. Αρκετά καλό επίπεδο για την εποχή, όντας πολύ πιο σύνολο από τρία δυνατά ευρωπαϊκά κλαμπς, τα δύο εκ των οποίων ανήκουν στην “ελίτ” του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Σαφώς και οι κίτρινοι έχουν limited range σε σχέση με τις ομάδες που αντιμετώπισαν δηλ. μικρότερα περιθώρια ανάπτυξης και εξέλιξης βάσει ρόστερ δεδομένου του ότι ομάδες όπως η ΤΣΣΚΑ και ο Παναθηναϊκός στοχεύουν σε υψηλότερο επίπεδο ποιότητας μέσα στη σεζόν, οριοθετώντας διαφορετικά τις δυνατότητες τους, όμως κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει ότι παρουσίασαν  την καλύτερη, πιο έτοιμη ομάδα του τουρνουά, γεγονός πολύ ενθαρρυντικό για τον  “αυτοκράτορα”. Ο φετινός Άρης δε χτίζεται για να ανταγωνιστεί την ΤΣΣΚΑ αλλά για να δημιουργήσει τη βάση στην οποία θα πατήσει για να επανέλθει δυναμικά στο προσκήνιο του ελληνικού & μετέπειτα του ευρωπαϊκού μπάσκετ, ώστε η ομάδα να γυρίσει, έπειτα από μια πολύ δύσκολη περίοδο, εκεί που της αξίζει δηλ. σε Euroleague range, με διαφορετικό προφίλ όμως και παραγωγική δυνατότητα και αυτάρκεια ώστε να εγκατασταθεί μόνιμα εκεί.

 
Ο Δημήτρης Πρίφτης φαίνεται έτοιμος να κάνει το δικό του βήμα στο επόμενο επίπεδο. Μετά από μια αρκετά επιτυχημένη συνεργασία με τον Παναθηναϊκό σε ρόλο αρκετά πιο ενεργό από όσο νομίζουν οι περισσότεροι και μια ακόμη συμμετοχή σε διεθνές τουρνουά με την Εθνική ως βασικός συνεργάτης του Φώτη Κατσικάρη αυτή τη φορά, επιστρέφει στον Άρη για να χτίσει την ομάδα στη καινούργια ημέρα που ξημέρωσε μετά το ban. Ο Άρης συγκεντρώνει αρκετές προδιαγραφές για να αποτελέσει την ομάδα που θα φωτίσει τη λίγκα μας και πάλι αποτελώντας τον τρίτο πόλο σε εθνικό και διεθνές στερέωμα. Είναι νωρίς αλλά μπορεί να το κάνει και αυτός είναι ο στόχος της διοίκησης στο άμεσο μέλλον. Καταλαβαίνετε πόσο σημαντικό είναι και προσωπικά για την καριέρα του κόουτς Πρίφτη το φετινό εγχείρημα..

Δύο λόγια για το αγωνιστικό κομμάτι..

 
–Ο Άρης του Δημήτρη Πρίφτη είναι μια ομάδα έτοιμη να παίξει άμυνα. Πραγματικά καλή άμυνα όμως, τοπ σε επίπεδο Α1, της πιο defensive minded λίγκας στην Ευρώπη. Οι γνώστες του ευρωπαϊκού μπάσκετ καταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτό και εκτός συνόρων, δίπλα στον διεθνή ανταγωνισμό. Ομάδα σφιχτή, στιβαρή, “τραχιά”, με ατομική και συνολική αμυντική υπευθυνότητα και DNA. Μου έκανε εντύπωση το πόσο καλά δουλεμένος ήταν ο Άρης στις αμυντικές περιστροφές , με καθαρή σκέψη και  έτοιμα/γρήγορα πόδια να σπριντάρουν πάνω στον επιτιθέμενο καλύπτοντας τη μπάλα, στις περισσότερες μάλιστα από τις lineups που παρέταξε ο κόουτς. Το επίπεδο είναι εξαιρετικό για την εποχή και το προπονητικό επιτελείο πιστώνεται την κατεύθυνση που έχει δώσει στην ομάδα και το επίπεδο αυτοματισμών, τέλη Σεπτέμβρη. Με την ΤΣΣΚΑ, ο Άρης κέρδισε ένα ματς έχοντας 6/14 προσωπικές, 4/17 τρίποντα, κάτω από 50% στα δίποντα (21/44) συν 17 λάθη.. Το γιατί είναι ευανάγνωστο.. Γίνεται μάλιστα εύκολα αντιληπτό παρατηρώντας τη διάθεση που δείχνουν στο αμυντικό κομμάτι οι σκόρερς της ομάδας. Καμία συντήρηση, κανένα “κλέψιμο”, καμία εξοικονόμηση ανάσας στην άμυνα.

 
-Είναι πολύ σημαντικό ότι ο Πρίφτης επέλεξε στις θέσεις των ξένων, τρία παιδιά με ανεπτυγμένο αμυντικό ένστικτο και σπουδαίες ικανότητες στο συγκεκριμένο κομμάτι ώστε να “δέσει” το οικοδόμημα και να δημιουργηθεί το πλαίσιο για μια πιο ισορροπημένη, ζυγισμένη παρουσία της ομάδας στην επίθεση. Ειδικά ο Νέημικ μπορεί εύκολα να αποτελέσει υποψήφιος για μέλος της καλύτερης αμυντικής πεντάδας φέτος. Πολύ καλά χέρια, εξαιρετικό timing και footwork που τον βοηθά στην άμυνα θέσης. Όσο άγουρο και αν χαρακτηρίζεται το παιχνίδι του επιθετικά, τόσο δυνατή παρουσία είναι στο αμυντικό κομμάτι. Με βάση τη παρούσα στελέχωση, κάνει μπαμ το πόσο καλύτερος είναι στα μετόπισθεν ο Άρης με τον Αμερικανό στο παρκέ.

 
Για τον Τόρεη Τόμας έχουμε μιλήσει κάποια χρόνια πριν στο μπλογκ. Γκαρντ με πολύ δυνατό frame και quarterback skills, με είχε απογοητεύσει προ διετίας στη Παρτίζαν όπου δε μπόρεσε να εγκλιματιστεί ποτέ και να βρεί τη θέση του στο μπακόρτ δίπλα σε παιδιά που τότε ουσιαστικά ξεκινούσαν να βγαίνουν στη πρώτη γραμμή (Μπογκντάνοβιτς, Ουέστερμαν, Άντζουσιτς) υπό τον Βουγιόσεβιτς. Αυτό που είδατε στο τουρνουά, αυτό θα προσφέρει μέσες-άκρες ο Τόμας τη φετινή σεζόν. Δυνατό κορμί, εξαιρετικός on the ball defender (υποψήφιος να οδηγήσει τη λίγκα εδώ) με έφεση στα ριμπάουντς, ψάχνει τον ανοιχτό διάδρομο και είναι πασέρ διάθεσης, χαρακτηριστικό του παιχνιδιού του. Δεν είναι ο σπουδαίος δημιουργός όμως θέλει να ταϊζει τους συμπαίκτες και αυτή είναι η κατεύθυνση στο παιχνίδι του. Pass first, με ροπή στο μονοπάτι του ball mover και όχι του floor general δημιουργού στο μισό γήπεδο. Σαφώς και μπορεί να υποστηρίξει το μπάσκετ του Πρίφτη γιατί είναι παίκτης που μπορεί (χωρίς φανταχτερά νούμερα στο σκορ) να δώσει ώθηση στους συμπαίκτες του και να αποτελέσει “ασπίδα” ώστε να φαίνονται καλύτεροι. Δε θα μπορούσε άλλωστε να ταιριάξει τον Πάσαλιτς ο Πρίφτης με διαφορετικό γκαρντ στο μπακόρτ..

 
Ο Ριντ είναι διαφορετική περίπτωση. Η ελληνική λίγκα θα παρουσιάσει αντικειμενικές δυσκολίες με την έννοια ότι περιμένω σκαμπανεβάσματα από αυτόν μέσα στη σεζόν. Πρόκειται για πολύ καλό αμυντικό πλάγιο με πλούσια αθλητικά προσόντα και ικανότητα στη προσωπική φάση όμως θα πρέπει να μάθει να διαβάζει και να αποφασίζει σωστά το πότε θα βάλει τη μπάλα κάτω γιατί η ελληνική λίγκα και οι άμυνες της έχουν υψώσει τείχος σε πολλούς παίκτες ανάλογων προδιαγραφών στο παρελθόν. Το θετικό για τον Ριντ είναι ότι ο Άρης τον κόλλησε δίπλα στον Βεζένκοφ στα φόργουορντς στο ρόλο του “3 & D” wing, που σημαίνει ότι δε θα έχει άμεσα το άγχος του σκορ. Με την ΤΣΣΚΑ ήταν εντυπωσιακός, περιμένοντας να έρθει το παιχνίδι σε αυτόν. Έχει μεγαλύτερο βουνό να ανέβει σε σχέση με τους άλλους δύο Αμερικανούς (οι οποίοι ξεκινούν πιο μπροστά με την έννοια ότι είναι σαφώς πιο έτοιμοι παίκτες) αλλά και μεγαλύτερη ακτίνα βελτίωσης, αρκεί να δουλέψει με τον κόουτς.

Που πρέπει να δουλέψει..?

 
Αναμφίβολα στην επίθεση στο μισό γήπεδο. Ο -ουσιαστικά χωρίς αμερικανική βοήθεια- Άρης πέρυσι
μάτσαρε την έλλειψη γρήγορων αθλητών στο ρόστερ με εξαιρετική -σε επίπεδο ταχύτητας- κυκλοφορία της μπάλας στο μισό γήπεδο. Η γρήγορη σκέψη και η άμεση κυκλοφορία της μπάλας είναι πάντοτε πιο γρήγορη από ένα ζευγάρι πόδια, οποιουδήποτε αθλητή.. Φέτος η ομάδα χτίστηκε πάνω σε ένα μπακόρτ με δυνατά πόδια. Γκίκας, Τόμας, Πουλιανίτης, Μούρτος.. Όμως στο πρόσφατο τουρνουά παρατήρησα σημάδια overdribling, με τη μπάλα να κολλάει στα χέρια συγκεκριμένων περιφερειακών και την επίθεση να μοιάζει στατική σε σετ καταστάσεις. Το πρόβλημα διογκώνεται αν αναλογιστούμε την έλλειψη καθαρού ποστ παίκτη στο “5”. Ο καλύτερος με πλάτη επιθετικός στο ρόστερ είναι ο Βεζένκοφ, ο οποίος έχει δουλέψει το παιχνίδι του στο συγκεκριμένο κομμάτι σε σχέση με πέρυσι και αναλογιζόμενοι την ικανότητα του στην πάσα και το court vision του συμπεραίνουμε ότι μπορεί  να αποτελέσει “βάση” για καταστάσεις. Επεδίωξε την απομόνωση του ο κόουτς χαμηλά σε plays μέσα στο τουρνουά, πατώντας και στην πολύ αποτελεσματική “άμεση εκτέλεση” του Βεζένκοφ σε πρώτο χρόνο, όπου πολλές φορές ο αμυντικός δεν έχει προλάβει να στήσει σωστά τα πόδια και το κορμί του. Ο 19χρονος Βούλγαρος θα είναι το υπερόπλο των κιτρίνων τη φετινή σεζόν. Είναι παιδί αρκετά ώριμο, κάτι που φαίνεται από την απόφαση του να μείνει στην ομάδα που του προσφέρει τον περισσότερο χρόνο και τις μεγαλύτερες αρμοδιότητες στο παιχνίδι της. Σημαίνει ότι στοχεύει ψηλά. Το σίγουρο είναι από την άλλη όμως ότι ο Άρης δε θα πρέπει να ακουμπήσει αποκλειστικά στον Βεζένκοφ για να κερδίσει πιο ποιοτικούς αντιπάλους. Αυτές οι ομάδες αργά ή γρήγορα μέσα στο παιχνίδι θα βρούν λύσεις απέναντι στον πολύ ταλαντούχο φόργουορντ.

 
Ο Δημήτρης Πρίφτης λοιπόν είμαι σίγουρος ότι γνωρίζει πως η επίθεση του είναι πιο επικίνδυνη όντας πολυπρόσωπη και ισορροπημένη. Είναι φανερό ότι εκτός του Βεζένκοφ, οι δύο παίκτες που μπορούν να του δώσουν  το “απρόβλεπτο”, την έξτρα ώθηση ώστε η επίθεση των κιτρίνων να γίνει λιγότερο ευανάγνωστη βρίσκονται στα γκαρντς και αναφέρομαι στους Πάσαλιτς και Γκίκα. Ο νεαρός, με ένα χρόνο εμπειρίας από την κατηγορία στο παιχνίδι του, έχει βελτιώσει τη συμπεριφορά του στο pick & roll, όντας γκαρντ με ασυνήθιστα για το καλούπι της σχολής μας χαρακτηριστικά. Γρήγορος με τη μπάλα, με εκτέλεση μετά από pick και εν κινήσει, θυμίζει περισσότερο gunner περιφερειακό ανατολικής ή ισπανικής σχολής.

 
Πάντως ο Άρης κυνηγάει καταστάσεις στο ανοιχτό γήπεδο θέλοντας να ματσάρει τις όποιες αδυναμίες του στο σετ παιχνίδι και ρεαλιστικά μπορούμε να πούμε ότι έχει το υλικό για να ανοίξει αποτελεσματικά το γήπεδο. Είδα εισαγωγή στο τρανζίσιον με side pick του Βεζένκοφ ως σκρίνερ πάνω στον ballhandler, μια κατάσταση που εκμεταλλεύτηκε αρκετά πέρυσι η ομάδα βρίσκοντας περιφερειακό σουτ με τον νεαρό σε πρώτο χρόνο και διαδρόμους για τα γκαρντς της. Γενικά είναι διάχυτη η τάση στο παιχνίδι των κιτρίνων να ανοίξουν το γήπεδο και να βάλουν τα γρήγορα πόδια τους στο παρκέ ακολουθώντας τις τάσεις του σύγχρονου μπάσκετ (από την άλλη μη ξεχνάμε όμως ότι η Α1 είναι η πιο ..σετ ευρωπαϊκή λίγκα όμως βλέπω ότι οι νέοι προπονητές προσπαθούν να το αλλάξουν σταδιακά). Είδα επίσης επίθεση από την αδύνατη πλευρά και πάνω στα close outs με παραπάνω πάσα στη base line. Το δίδυμο Γκίκα-Μούρτου μπορεί να αποτελέσει βαρόμετρο στο παιχνίδι της ομάδας, αυτό είναι σίγουρο. Ο δεύτερος για τον οποίο μιλήσαμε αρκετά πέρυσι, είναι πολυεργαλείο και ο Πρίφτης (όπως και οι περυσινοί κόουτς) του δίνουν πολλές iso καταστάσεις όπου είναι εξαιρετικός. Θα παίξει και στις τρείς περιφερειακές θέσεις (εκμεταλλευόμενος και το κενό στο μπακ-απ “3”, όπου ουσιαστικά οι κίτρινοι έχουν τον απώντα στο τουρνουά Μανωλόπουλο, ως κόμπο φόργουορντ) ως πολυεργαλείο.

 
Ο Πρίφτης παρουσίασε αρκετά σχήματα με τρία καθαρά γκαρντς (Πάσαλιτς στο “3” μάλιστα) αλλά και δύο ψηλούς (Σίμτσακ και Χαρίση/Νέημικ). Ο Σίμτσακ παίζει ρόλο μπάνγκερ, αγωνιζόμενος και στο “4” και στο “5” ως η πρώτη αλλαγή στη φροντκόρτ. Γνωρίζει καλά την κατηγορία, είναι γενικά υποτιμημένος παίκτης τόσα χρόνια (αναλογικά με αυτά που προσφέρει σαφώς value/money) αν και φέτος ο ρόλος του είναι πολύ σημαντικός και αποτελεί στοίχημα για μια ομάδα που θέλει να έχει φιλοδοξίες τετράδας. Για να τελειώσω με το ρόστερ, θα ήθελα να πω ότι σύο παιδιά που μπορούν κάλλιστα να ανέβουν στο ροτέησιον (και θα είναι επιτυχία για τον οργανισμό σε όλα τα επίπεδα να συμβεί αυτό) είναι ο Πουλιανίτης (1995) και ο Φλιώνης. Έχουν φτιάξει και τα κορμιά τους φέτος ενώ εκτός των άλλων έχουν την ικανότητα να πάρουν λεπτά μέσα στη σεζόν στο μπακόρτ. Θα είναι μεγάλο κέρδος για μια ομάδα που ήδη στηρίζει πολλά στον 19χρονο Βεζένκοφ..

 
Overall ο Άρης έδειξε εξαιρετικά για την εποχή στοιχεία στο τουρνουά “Νίκος Γκάλης”, με άμεση προπονητική επιρροή στο παιχνίδι του και κατεύθυνση. Η ομάδα έχει κάνει πολύ προσεγμένες κινήσεις οικονομικά, χτίζοντας ένα ρόστερ που μπορεί να πρωταγωνιστήσει χωρίς να αφήνει στην άκρη το κομμάτι της “παραγωγής” παικτών που αποτελεί τη μόνη διέξοδο στη σημερινή εποχή στην ελληνική λίγκα μιας και δίνει όραμα σε όλα τα επίπεδα για την επόμενη ημέρα. Το παν σε αυτή την προσπάθεια για ολική επαναφορά του κλαμπ στην κορυφή είναι η μαζική στήριξη του κόσμου. Έχω πεί στο παρελθόν πως ο Άρης είναι ίσως η μοναδική ελληνική ομάδα που συγκεντρώνει τις προδιαγραφές ώστε να δημιουργήσει ένα ανάλογο μοντέλο-Παρτίζαν στη χώρα (ιστορία, όνομα, στήριξη από καθαρά μπασκετικό κόσμο). Μη ξεχνάμε ότι το μεγαλύτερο όπλο των Σέρβων δεν είναι το εξαιρετικό τους σκάουτινγκ ή ακόμα και η ίδια διαδικασία παραγωγής και ανάπτυξης νέων παικτών αλλά η απόλυτη στήριξη από το φανατικό κοινό τους. Για αυτό και ο Άρης  έχει πλέον βγάλει μπροστά τον θρύλο του. Το μπαλάκι λοιπόν στους οπαδούς του.. Από εκεί πρέπει να ξεκινήσει η υπέρβαση..

 
Υ.Γ: Τα προκριματικά της Ευρωλίγκας ξεκίνησαν με τις δύο Γαλλικές ομάδες να περνούν τον σκόπελο του πρώτου παιχνιδιού. Η “ελληνική” Ούνιξ  έχει να αντιμετωπίσει το βάρος του φαβορί απέναντι σε ομάδες που δεν έχουν την ποιότητα της αλλά μπορούν κάλλιστα -ειδικά αυτή την εποχή- να της δημιουργήσουν προβλήματα. Τη στηρίζουμε.. Μη ξεχνάμε άλλωστε ότι πρόκειται για την ομάδα που (μαζί με τον Ολυμπιακό) έδωσε τους περισσότερους αθλητές στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα φέτος..

Εδώ οι αποδόσεις και τα ειδικά στοιχήματα των σημερινών παιχνιδιών