2014 FIBA WORLD CUP: Τέλος του δρόμου ή απλά η αρχή..?
Το Hoopfellas μοιράζεται τις σκέψεις του για το χθεσινό μοιραίο ματς της Εθνικής μας με τους Σέρβους. Το πλάνο του Τζόρτζεβιτς και η οπτική του αποτελέσματος.. Αλήθεια, τι συνέβη..? Είναι το τέλος τoυ δρόμου ή απλά η αρχή..?
Αυτό ήταν λοιπόν.. Έτσι απότομα έκλεισε για την ομάδα μας το Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ισπανίας.. Γροθιά στο πρόσωπο ή μήπως μάθημα νοοτροπίας για όλους μας? 20 ώρες λοιπόν περίπου μετά από το χθεσινό ναυάγιο στη Μαδρίτη, με πιο καθαρό μυαλό το συζητάμε εδώ, όλοι μαζί..
Ξεκινάω με τις σκέψεις μου και περιμένω τις δικές σας..
Το εισιτήριο για την εθνική μας χάθηκε σε συντριπτικό ποσοστό από την αδυναμία της ομάδας να διαχειριστεί το συναισθηματικό υπόβαθρο του παιχνιδιού , που εδώ στη σελίδα μας (από την αρχή της λειτουργίας της) έχουμε υπογραμμίσει πόσο σημαντικό είναι σε καταστάσεις συνεχόμενων παιχνιδιών (διεθνή τουρνουά, σειρές play-offs). Δε πήγαμε «ψηλωμένοι», όχι. Πήγαμε κοιμισμένοι. Βγήκαμε έξω για βόλτα όχι για σκυλοκαβγά.. Ατσαλάκωτοι.. Οι Σέρβοι μας έβαλαν με σκληρό τρόπο έναν καθρέφτη μπροστά στο προσωπό μας. Τον καθρέφτη αυτών των τουρνουά..
Λίγο πριν αρχίσει το τουρνουά είχαμε υπογραμμίσει το πόσο σημαντικό ήταν για την εθνική ότι «τσαλακώθηκε» στα ματς προετοιμασίας. Έριξε και τις «μάζεψε», νίκησε και έχασε, διάβασε τις δυνάμεις και τις αδυναμίες της αλλά πάνω από όλα διατήρησε το πνεύμα της σε μια μάχιμη κατάσταση η οποία κατά τη γνώμη μου τη βοήθησε σημαντικά στην πρώτη φάση του τουρνουά. Νομίζω όμως ότι μετά το 5-0 «μαλακώσαμε». Δεν υποτιμήσαμε τον αντίπαλο (και είμαι σίγουρος για αυτό) απλά «μαλακώσαμε». Δεν ήμασταν όσο πεινασμένοι απαιτεί ένα νοκ-άουτ ματς.
Οι Σέρβοι με μπροστάρη τον Σάσα Τζόρτζεβιτς βρίσκονταν στο ακριβώς αντίθετο mood. Έχασαν 2 παιχνίδια στο τέλος δεχόμενοι κριτική από τον τύπο της χώρας τους όμως χρησιμοποίησαν ΤΕΛΕΙΑ το ματς με την Ισπανία ως βάση ώστε να μπούν στην κατάλληλη ψυχολογική κατάσταση ενόψει του αγώνα με την αήττητη ελληνική ομάδα. Για οποίον δε γνωρίζει, η Σερβία έπαιξε καλό μπάσκετ και έπεσε αντρίκια απέναντι στους οικοδεσπότες με τη διαιτησία (όχι ότι δε θα κέρδιζαν οι Ισπανοί και χωρίς αυτή) να δίνει αρκετά αστεία σφυρίγματα υπέρ των γηπεδούχων. Ο Τζόρτζεβιτς αποβλήθηκε, φεύγοντας έδωσε το στίγμα του συγχαίροντας με ..δυναμικό τρόπο τους παίκτες του ενώ στη συνέχεια τους έκανε να θυμώσουν, να νιώσουν «αδικημένοι». Αδικημένοι για το 2-3, για τα χαμένα παιχνίδια στο τέλος και τη κριτική του τύπου στη Σερβία, για τα σφυρίγματα των ρέφερι.. Ξαφνικά από την κατσάδα του Τεόντοσιτς στους συμπαίκτες του στο τάιμ-άουτ του ματς με τη Βραζιλία η ομάδα έγινε γροθιά φορώντας ένα “against all odds” ψυχολογικό προφίλ. Ατσαλωμένοι και με το μαχαίρι στα δόντια. Ο Τζόρτζεβιτς τους είχε όπως τους ήθελε πείθοντας τους για το πώς μπορούν να αλλάξουν μέσα σε 40 λεπτά εναντίον της Ελλάδας την τύχη τους μέσα στο τουρνουά..
Δε ματσάραμε λοιπόν άσχημα στο αγωνιστικό κομμάτι με τους Σέρβους όπως θα διαβάσετε/σατε από εδώ και από εκεί. Όχι. Ήταν μια ομάδα απέναντι στην οποία μπορούσαμε να βγάλουμε καλό μπάσκετ και να την προβληματίσουμε περισσότερο από ότι αυτή αγωνιστικά στη συγκεκριμένη περίοδο. Δε ήταν λοιπόν θέμα στελέχωσης το «Βατερλό» της ομάδας μας ούτε ότι θα μας πήγαινε καλύτερα η Γαλλία ή η Βραζιλία. Ας πούμε ότι..δε ματσάραμε καλά στο ψυχολογικό κομμάτι με την ομάδα του Τζόρτζεβιτς. Και αυτό είναι ένα στοιχείο που χρίζει μεγάλης ανάλυσης στο δρόμο για να χτίσουμε πάλι τον χαρακτήρα που δείχνουμε ότι έχουμε πλέον απολέσει.
DJORDJEVIC OUTCOACHED KATSIKARIS..
Εκτός της πνευματικής προσέγγισης του παιχνιδιού όπου έπιασε το άριστα, ο Σάσα Τζόρτζεβιτς κέρδισε και τη μάχη στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι. Δεν μπορώ να σας πω είναι ο σπουδαίος κόουτς ακόμα αλλά γνωρίζω –και σας το έχω πεί καιρό- ότι είναι βαρύ χαρτί για την ομοσπονδία και θα τον στηρίξουν όσο μπορούν. Αποτελέσματα σαν και αυτά τους βοηθούν να το κάνουν. Ο 47χρονος Σάλε «πάτησε» πάνω στο ψυχολογικό μπακράουντ του ματς και έχτισε άριστα ένα πλάνο αναχαίτισης της ελληνικής ομάδας την οποία ομολογώ πως είχε διαβάσει άριστα.
Τζόγαρε με τον παίκτη του Καλάθη στέλνοντας double teams συνεχώς στον Μπουρούση τη στιγμή που έμπαινε στη ζώνη επικινδυνότητας και προσπαθούσε να γυρίσει, σταμάτησε την εισαγωγή μας στη τρανζίσιον επίθεση με το side «τριγωνάκι» επιλογής για τον Καλάθη το οποίο σχηματίζεται στην «πλευρά» μεταξύ του πόιντ γκαρντ των Γκρίζλις και των εκάστοτε δύο ψηλών της ελληνικής ομάδας, αμύνθηκε άψογα στην 2-High Offense του Κατσικάρη εστιάζοντας στο να κόψει τη δημιουργία από τους Μπουρούση-Καϊμακόγλου (όπως κι κατάφερε) κλείνοντας αισθητά χώρους στα μετόπισθεν και χαλώντας γωνίες πάσες (επηρέασε σημαντικά το spacing μας). Για αυτό και είδατε σε τόσες επιθέσεις της ελληνικής ομάδας να βρίσκεται η μπάλα (στη τελική ευθεία μάλιστα της επίθεσης) μακριά από το καλάθι και σε λάθος χέρια. Μου άρεσε αρκετά ο τρόπος που «έπαιξε» με το ροτέησιον, γυρνώντας συχνά σε καθαρά αμυντικές πεντάδες τη στιγμή που έπαιρνε διαφορές, απόφαση που τον βοήθησε να ρίχνει το τέμπο και να ελέγχει απόλυτα το παιχνίδι παίζοντας παράλληλα πολύ σωστά με τα φάουλ.
Στην επίθεση μάλιστα το πλάνο των Σέρβων ήταν ξεκάθαρο, κυνικό θα το χαρακτήριζα. Έχτισαν το πλάνο τους αυστηρά σε post-based offense (όπως στα χρόνια του Ίβκοβιτς) με σαφή κατεύθυνση η ομάδα να χτυπά στον άξονα. Πολύ κεντρικό (και ελάχιστο side) pick & roll με «δολώματα»down screens που μεταλλασσόντουσαν ξαφνικά σε κεντρικά picks μεταξύ του Μπιέλιτσα και του εκάστοτε ψηλού. Μια Flex offense με ξεκάθαρο στόχο το κέντρο της ρακέτας και το κλείδωμα του Ραντούλιτσα στον αντίπαλο ψηλό ενώ στο εισαγωγικό transition play πάλι προσπαθούσε με κάθετη πάσα σε πρώτο χρόνο ή εισαγωγή από το φτερό να βάλει τη μπάλα χαμηλά με τα δύο γκαρντς διατηρώντας τα δύο φόργουορντς στην αδύνατη πλευρά. Η Ελληνική ομάδα αντιμετώπισε μια έτοιμη, ισορροπημένη άμυνα μετά από Σέρβικη ποστ επίθεση, η οποία μας δυσκόλεψε πολύ στο να αναπτύξουμε γρήγορα τη δική μας τρανζίσιον επίθεση. Κορυφαίος του παρκέ ο Μίλος Τεόντοσιτς. Φοβερό ματς από τον Μπογκντάνοβιτς, πάντου μέσα στο παρκέ ο Μπιέλιτσα αλλά ο Τεόντοσιτς κατέστρεψε πραγματικά την ελληνική άμυνα. Η ικανότητα του να περνάει τη μπάλα μέσα από την κλειδαρότρυπα ταΐζοντας ειδικά το ποστ είναι το κάτι άλλο. Γνωρίζεται ότι δεν είμαι από αυτούς που θα τον υπέγραφαν στην ομάδα μου όμως η κλάση του είναι μεγάλη και στο χθεσινό ματς καθόρισε τον νικητή.
Το συγκεκριμένο τουρνουά είναι η απόλυτη απόδειξη του πόσο λάθος είναι να κοιτάζουμε το δέντρο με κίνδυνο να χάσουμε το δάσος. Με 5-1 αποκλειστήκαμε στους «16», στη μόνη κακή βραδιά μας. Ομάδες πιο αδύναμες από εμάς όπως η Τουρκία έφθασαν στους «8». Σαφώς σε τέτοιες διοργανώσεις, εάν δε λέγεσαι Team USA ή Ισπανία χρειάζεσαι και το καλό πρόγραμμα, την τύχη στο παιχνίδι των διασταυρώσεων. Δεν εξαρτάσαι από αυτή σίγουρα αλλά μπορεί να σε βοηθήσει. Με εμάς δε συνέβη αυτό τώρα. Στα δικά μου μάτια και βάσει των δυνατοτήτων και του μπάσκετ που μπορούσε να παρουσιάσει αυτή η ομάδα (με τα συν και τα πλην της) σε συνάρτηση πάντα και με το τι παρουσίασε και ο ανταγωνισμός, ρεαλιστικά η θέση της θεωρώ πως βρίσκεται στην πρώτη εξάδα της διοργάνωσης. Το κλειδί και αυτό που φωνάζει αυτή εδώ η σελίδα, όχι μόνο σε επίπεδο εθνικής ομάδας, είναι να μάθουμε να στηρίζουμε. Παιδιά υπάρχουν από πίσω άλλωστε. Είναι ίσως θετικό ότι είχαμε έναν τόσο ωμό, ακαριαίο θάνατο μετά από το 5-0 της πρώτης φάσης. Νομίζω θα μάθουμε να βλέπουμε πίσω και από τα «θριαμβευτικά» 5-0 αλλά πίσω και από «ναυάγια» σαν το χθεσινό. Να κρίνουμε τη δουλειά. Η ομάδα μας έχει ποιότητα και προσπάθησε μια δύσκολη μετάβαση σε ένα πιο σύγχρονο στυλ παιχνιδιού με αρκετή επιτυχία. Αυτό έδειξε η εικόνα της μέσα στο γήπεδο. Έχουμε βρεί τον καλό προπονητή –που και αυτός μαθαίνει ακόμα και θα βελτιωθεί μαζί με την ομάδα- και καλά θα κάνουμε να δουλέψουμε μαζί του με υπομονή. Όσο ανηφορικός και εάν μοιάζει ο δρόμος, όσο απογοήτευση και εάν έχει ποτίσει μέσα μας από εχθές, σημασία έχει ότι βαδίζουμε προς τη σωστή κατεύθυνση. Υπομονή λοιπόν. Είναι μεγάλο χάρισμα και θα ανταμειφτεί, να είστε σίγουροι για αυτό. Υπομονή και συνέπεια από όλους. Το παράδειγμα της Γαλλίας είναι πολύ ζωντανό για να το προσπεράσουμε..
Αύριο τα υπόλοιπα..
Υ.Γ: Όπως σας έγραψα και στο Facebook το αστείο είναι ότι οι Αυστραλοί τα κατάφεραν.. Απέφυγαν τους Αμερικανούς στους “8”.. Και το “κανόνισε” ένας κατά το ήμισυ Σλοβένος.. Συμπέρασμα: Μη κάνεις σχέδια για τη ζωή γιατί η ζωή έχει άλλα σχέδια για εσένα..
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ
