Άνοιξε η πόρτα..

Ο διεθνής φόργουορντ έφτασε σε συμφωνία με τους Ρόκετς για 1+1 συμβόλαιο, ύψους 4.8 εκ. δολαρίων για την πρώτη σεζόν, με το Χιούστον να διατηρεί οψιόν ανανέωσης για τη δεύτερη (4.6 εκ.). Οι “Ρουκέτες” κατέβαλλαν το μάξιμουμ του buy-out  για international παίκτη όπως ορίζεται νομικά δηλ. 600 χιλιάδες δολάρια (με τον παίκτη να καταβάλλει με τη σειρά του 500χιλ. στη Μπάρτσα).

4.8 Τιιιιι…????


Σίγουρα το ποσό των ετησίων απολαβών του “Παπ” φάνηκε υπερβολικό σε πολλούς -λογικό, γιατί καθαρά σαν απολαβές/αγωνιστική αξία είναι..-, όμως οι Ρόκετς δεν είναι χαζοί και το συγκεκριμένο deal μπορεί να τους αποφέρει πράγματα. O Nτάρυλ Μόρεη (GM) είδε ότι το να υπογράψει έναν ποιοτικό βετεράνο defensive-combo forward  όπως ο Σόουν Μάριον δεν ήταν εφικτό (οι Ρόκετς δεν ήταν στις επιλογές του) και αποφάσισε να επενδύσει ολόκληρο το υπόλοιπο της mid level exception στον Παπανικολάου. Ουσιαστικά ο Μόρεη (ο οποίος έχει δεχθεί έντονη κριτική τη φετινή off season ειδικά μετά την ..απώλεια του Κρις Μπος, τη στιγμή που δεν κατάφερε να “μπεί” ποτέ για τον Μέλο και τον Λόουρι) “φούσκωσε” το ποσό στον “Παπ” για τον πρώτο χρόνο συμβολαίου, κερδίζοντας ο ίδιος το δικαίωμα να μη δώσει εγγυημένα χρήματα στον παίκτη τη δεύτερη σεζόν μιας και η ομάδα διατηρεί την option ανανέωσης. Έτσι λοιπόν, είτε ο Έλληνας φόργουορντ ανταποκρίνεται αγωνιστικά (πράγμα που όλοι εύχονται στον Χιούστον με πρώτο τον Μόρεη που ξαφνικά θα γίνει..μάγκας) και η ομάδα τον διατηρεί με 4.6 εκ. δολάρια που προβλέπονται εφόσον το Χιούστον κάνει χρήση της option, είτε, σε περίπτωση που δεν ανταποκριθεί, χρησιμοποιεί το συμβόλαιο του Παπανικολάου σαν διαπραγματευτικό χαρτί σε trade ή κερδίζει απλά το σεβαστό ποσό ενός expiring contract που μπορεί να αποβεί πολύ χρήσιμο στην επόμενη free-agency. Καθαρά ρεαλιστικά, πρόκειται για μια συμφωνία ενός έτους με προοπτική ανανέωσης, με τους Ρόκετς να τσεκάρουν σε αυτό το χρονικό διάστημα τον  Έλληνα φόργουορντ ο οποίος θα πρέπει να μπεί από νωρίς στα βαθιά μιας και δεν έχει την πολυτέλεια μιας εγγυημένης διετούς ή τριετούς συμφωνίας που θα του έδινε άπλετο χρόνο να ενταχθεί. Οπότε καταλαβαίνετε ότι ναι μεν τα χρήματα φαίνονται too much για τον Παπ, όμως ουσιαστικά οι Ρόκετς κέρδισαν το δικαίωμα να κρίνουν άμεσα τον παίκτη και να αποφασίσουν για την τύχη του το καλοκαίρι χωρίς να δεσμευτούν με μια π.χ. τριετής συμφωνία ύψους 10-11 εκ. δολαρίων..

Το πλάνο του Μόρεη και η προοπτική του Παπανικολάου..


Όποιος παρακολούθησε Χιούστον Ρόκετς πέρυσι κατάλαβε πολλά σε μικρό χρονικό διάστημα.. Μια μηχανή παραγωγής πόντων, με μεγάλο πρόβλημα στα μετόπισθεν το οποίο και κατά τη γνώμη μου της στέρησε το δικαίωμα να πάει πιο ψηλά στη Δύση. Κοιτώντας πιο βαθιά στη προσπάθεια της ομάδας του Χιούστον πέρυσι όμως, γίνεται αντιληπτό ότι υπάρχει η προοπτική για τις “Ρουκέτες” να γίνουν καλύτερη αμυντική ομάδα. Ουσιαστικά ήταν μια καλή αμυντική ομάδα όσο ο Πάτρικ Μπέβερλι (εύκολα ένα από τα καλύτερα Defensive-PGs σήμερα) βρισκόταν στο παρκέ (διατηρούσαν την 7η καλύτερη άμυνα με αυτόν διαθέσιμο) ενώ συνολικά τελείωσαν 13οι σε defensive rating όλη τη σεζόν και 22οι σε παθητικό πόντων αν και εδώ πρέπει να λάβουμε υπόψιν και το fast-pace που επιδίωκαν σαν ομάδα. Έτσι ο GM, Ντάρυλ Μόρεη επικεντρώθηκε στο να φέρει στο Τέξας παίχτες με μεγάλη αμυντική διάθεση και ικανότητα να δώσουν στην ομάδα defensive stops τα οποία τόσο έλειψαν πέρυσι. Όλες οι κινήσεις του οδηγούν προς αυτή την κατεύθυνση. Αρίζα, Νικ Τζόνσον (G, εξαιρετικός leaper και αμυντικός πάνω στη μπάλα), Ντόρσεη, Καπέλα, Άντριεν (ναι, αυτός που η σελίδα πρότεινε το 2012 http://hoopfellas.blogspot.gr/2012/09/blog-post_5591.html  και ήταν στους 4 προτεινόμενους αντί-Λάσμε το 2013, θυμηθείτε εδώ http://hoopfellas.blogspot.gr/2013/06/show-me-money.html)

“3 & D” Wing


Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η απόκτηση του Παπανικολάου. Στους Ρόκετς αρέσει το motor του παίκτη, η αμυντική του διάθεση και τα ένστικτα του, τα οποία θεωρούν ότι μπορούν να βελτιώσουν την τρύπα της ομάδας στην help defense. Ουσιαστικά, ο Κέβιν Μακχέηλ (έχει μεγάλο μερίδιο όσον αφορά το αμυντικό πρόβλημα και ήδη εξετάζονται υποψήφιοι αμυντικοί κόοτς για να τον συμπληρώσουν) με τον Μόρεη βλέπουν στον Παπανικολάου έναν υπό κατασκευή “3 & D” wing, είδος πλαγίου (που ειδικεύεται στο να σουτάρει τρίποντο συνήθως σε spot up καταστάσεις και να παίζει άμυνα) που κάνει θραύση στο σύγχρονο ΝΒΑ και αποτελεί απαραίτητο αξεσουάρ για κάθε ομάδα που θέλει να πατήσει κορυφή. 

Φυσικά ο 24 χρονος φόργουορντ θέλει πολύ δουλειά για να σταθεί στο ΝΒΑ. Σε όλα τα επίπεδα. Δεν έχει το πακέτο του Γ. Αντετοκούνμπο, είναι σαφώς πιο limited prospect για το ΝΒΑ. Πρέπει να δουλέψει πολύ το παιχνίδι του με τη μπάλα στα χέρια και να βάλει κι άλλα πράγματα στο ρεπερτόριο του, όπως π.χ. το σουτ μετά από ντρίμπλα, να βελτιώσει το playmaking του που βρίσκεται σε πολύ χαμηλό επίπεδο και τα τελειώματα του που θα τον κρατήσουν περισσότερη ώρα στο παρκέ. Έχει IQ, παραστάσεις που δε βρίσκεις σε παιδιά της ηλικίας του, δε κάνει εύκολα λάθη. Μπορεί να γίνει fan favorite με τη διάθεση και το πάθος του. Το αθλητικό/φυσικό του κομμάτι που για την Ευρώπη ήταν εξαιρετικό για τη θέση “3”, είναι απλά average ή λίγο πιο πάνω, για την Αμερική. Θα το βελτιώσει σίγουρα. Όπως και την αυτοπεποίθηση-σιγουριά του, χαρακτηριστικό που θα γίνει άμεσα αντιληπτό στα διεθνή τουρνουά. Καθαρά σε προσωπικό επίπεδο, οι Ρόκετς και το ΝΒΑ ήταν ότι καλύτερο για τον παίκτη. Όχι μόνο οικονομικά αλλά αγωνιστικά. Έχω την εντύπωση ότι στην Ευρώπη το παιχνίδι του δεν είχε περιθώρια εξέλιξης. Και το Χιούστον μοιάζει καλή κατάσταση για αυτόν. Η φύση του συμβολαίου του αλλά η στελέχωση του ρόστερ του δίνει το περιθώριο να βρεί ρόλο ως μπακ-απ του Αρίζα. Eκεί θα χρησιμοποιηθεί και δε βλέπω σε πρώτη φάση καθόλου λεπτά στο “4”, εκτός και ο Μακχέηλ επιλέξει να παίξει small, ανοίγοντας με το σουτ του Έλληνα φόργουορντ τη ρακέτα για τον Χάουαρντ. Στο “3” λοιπόν, θα έχει εσωτερικό ανταγωνισμό πιθανόν με τα τεράστια χέρια του Ρόμπερτ Κόβινγκτον, το agressiveness του Αλόνζο Γκι και ίσως το πρώην δικό μας Σκότι Χόπσον.. Στο Χιούστον πάντως οι οπαδοί των Ρόκετς έχουν λάβει θετικά την υπογραφή Παπανικολάου (παρόλο το κακό προηγούμενο με τον Σπανούλη) και τον αντιμετωπίζουν (λαμβάνοντας υπόψη την εμπειρία του και το επίπεδο ανταγωνισμού που έπαιζε στην Ευρώπη ως έναν late-first rounder που αξίζει η ομάδα να επενδύσει πάνω του ακόμα και εάν δεν έχει την παραγωγικότητα του Πάρσονς..

Το θετικό από την όλη υπόθεση είναι ότι η χώρα μας ανοίγει σιγά σιγά την πόρτα του Αμερικανικού μπάσκετ. Ο Παπανικολάου θα μπεί στη λίγκα δίπλα στους Καλάθη, Κουφό, Αντετοκούνμπο ενώ πλέον πολλά νέα παιδιά κοιτούν το NCAA, χωρίς δισταγμό και δυσπιστία, τοποθετώντας το μάλιστα ως πρώτη επιλογή, πάνω από τη συμμετοχή (..) και το συμβόλαιο στην ελληνική Α1. Αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί σταδιακά αλλάζει ο τρόπος που βλέπουν τον, μέχρι πρότινος δυσπροσάρμοστο στον τρόπο ζωής και στις αγωνιστικές απαιτήσεις της Αμερικής, Έλληνα παίκτη στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Είναι όμως και μια ευκαιρία για εμάς να ξαναχτίσουμε τη λίγκα μας (και να γίνουμε ανταγωνιστικοί απέναντι σε προγράμματα του NCAA) , εστιάζοντας στην παραγωγή και ανάπτυξη νέων παιδιών τα οποία θα εντάσσονται νωρίς και με ενεργό ρόλο στο αγωνιστικό πλαίσιο της Α1 αλλά και με το να επενδύσουμε πραγματικά στο σωστό scouting σε όλες τις αγορές του κόσμου. Η εποχή μας το επιτάσσει. Επενδύστε στη παραγωγή και το εξειδικευμένο scouting. Οι ομάδες που θα το κάνουν αυτό, θα βγούν στον αφρό.. Και να είστε σίγουροι ότι παιδιά από το δικό μας πρόγραμμα μπάσκετ, σαν τον Παπανικολάου, τα οποία κάνουν το μεγάλο βήμα απέναντι, μόνο πολλαπλά οφέλη μπορούν να φέρουν στη λίγκα και στο άθλημα μας..

ΥΓ: Θέλω τόσο πολύ, την επόμενη διετία/τριετία, κάποια στιγμή να δω τον Γ. Αντετοκούνμπο να παίζει με τη μπάλα στα χέρια όπως ο Μπατούμ. Να αποκτήσει τα playmaking abilities του Γάλλου. Θα τρομάξει πολύς κόσμος τότε, να είστε σίγουροι.. Ο Μπατούμ βέβαια είναι 6 χρόνια στη λίγκα. Πέρυσι τελείωσε τα 82 παιχνίδια της σεζόν με μ.ο. 7.5 ριμπ. & 5.1 τελικές.. Ανάλογα νούμερα και στα 11 ματς της ποστ σίζον.. Το δικό σου πακέτο Γιάννη είναι ακόμα καλύτερο. Θέλει όμως πολύ δουλειά για να φτάσεις αρχικά εκεί..

ΥΓ1: Η Εθνική μας έχει καλά στοιχεία και ακόμα περισσότερα να βελτιώσει. Το καλό είναι ότι γνωρίζουμε τις αδυναμίες μας. Ειδικά στο κομμάτι του ριμπάουντ (ελλείψει Φώτση) πρέπει να βοηθήσουν πολύ οι περιφερειακοί, δεδομένου ότι  τα γκαρντς μας είναι εξαιρετικοί ριμπάουντερς. Είναι πολύ σημαντικό στοιχείο γιατί με αυτή την αδυναμία θα χάσουμε το παιχνίδι του ρυθμού και θα μοιάζουμε με underachievers. Περιθώρια υπάρχουν και καλή προοπτική πάντως. Με τα παιδιά που θα γυρίσουν θα είμαστε σίγουρα καλύτεροι..

ΥΓ2: Οι Κροάτες μου αρέσουν αρκετά, έχουν ποιότητα. Έμαθα βέβαια ότι η χθεσινή ήττα με το τρίποντο-φαρμάκι του Belgrade’s finest, Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς, έφερε εκνευρισμό..  Θα τους δούμε σήμερα απέναντι μας.