Συνδετικός κρίκος

Τρέμελ Ντάρντεν λοιπόν.. Αθόρυβα, χωρίς φανφάρες οι ερυθρόλευκοι ουσιαστικά έκλεισαν το ρόστερ τους αφήνοντας μόνο ένα μικρό παράθυρο για διορθωτική κίνηση σε περίπτωση που προκύψει κάτι εξαιρετικό. Απ’την άλλη, ο Παναθηναϊκός ψάχνει έναν παίκτη στη θέση “3” (από τη στιγμή που με τον Μποχωρίδη κλείσει το μπακόρτ). Πάμε να δούμε αυτά τα δύο θέματα ξεκινώντας από τον Ντάρντεν..

Ο παίκτης είναι αρκετά γνωστός και μάλιστα οι φίλοι του ΟΣΦΠ είχαν την ευκαιρία να τον παρακολουθήσουν σε 5 -σχεδόν “κολλητά- ματς πέρυσι, στη σειρά των play-offs με τη Ρεάλ. Για αυτό και θα σταθώ σε πιο συγκεκριμένα κομμάτια του παιχνιδιού σε συνάρτηση περισσότερο με αυτό της καινούργιας του ομάδας.

Προ διετίας μάλιστα σχολιάζοντας τον εντυπωσιακό αυτό του κάρφωμα στο Φάληρο απέναντι στον Παπανικολάου είχαμε πεί πόσο χρήσιμος θα ήταν για το μπάσκετ των ομάδων μας..

-Ο Ντάρντεν είναι από τους παίκτες που μου αρέσουν. Καλοπροπονημένος και πραγματικός επαγγελματίας, για αυτό και στα 33 του χρόνια κοσμεί το ρόστερ τοπ-ευρωπαϊκών  κλαμπς όπως η Ρεάλ Μαδρίτης και ο Ολυμπιακός. Δεν είναι τυχαίο ότι έβαλε..πόδι στη κορυφαία διοργάνωση το 2011 (στα 30 του) και έκτοτε έχει σταθεροποιηθεί σε αυτό το επίπεδο, στο οποίο αν αναμφίβολα ανήκει. Το απέδειξε γυρνώντας από τον τραυματισμό του τον Μάρτιο του ’12..

Πρόκειται για έναν swingman ύψους 1.95μ. με εξαιρετικό φυσικό/αθλητικό πακέτο που χαρακτηρίζει το παιχνίδι του και ταξινομείται σε αρκετά υψηλό σε σχέση με τον ανταγωνισμό επίπεδο παρότι είναι ένα κλικ κάτω εν συγκρίσει με τα late 20’s του, όταν και έπαιζε στην Pro A. Αυτό που παρατηρείς αμέσως βλέποντας τον Ντάρντεν στο παρκέ είναι ο πολύ δυνατός κορμός του, το μεγάλο wingspan του και οι εντυπωσιακοί ώμοι του. Αυτό το πακέτο (και η δουλειά που κάνει ίδιος με το κορμί του) υπήρξε ο  βασικός του σύμμαχος στην απαιτητική ευρωπαϊκή αγορά (και αναφέρομαι ειδικά στο συγκεκριμένο επίπεδο) μιας και με το πέρασμα των χρόνων ο Ντάρντεν, ένας small-forward 1.95, είναι πιο κοντά στο “4” πλέον στο σύγχρονο ευρωπαϊκό μπάσκετ παρότι στο “2”. Ειδικά σε ομάδες που κυνηγούν το ανοιχτό γήπεδο όπως η Ρεάλ και ο Ολυμπιακός, ο Αμερικανός και τα εξισορροπιστικά στοιχεία του παιχνιδιού του δένουν καλύτερα στις θέσεις των φόργουορντς. Ουσιαστικά λοιπόν, αν και πρόκειται πλέον για παίκτη με δυνατότητα να καλύψει και τις τρείς ενδιάμεσες θέσεις (2-3-4), στον Ολυμπιακό θα τον δούμε σαν φόργουορντ, όπου πλέον αποτελεί και τη θέση που ο ίδιος αισθάνεται πιο άνετα. Είναι εξαιρετικός leaper με πολύ καλό επιτόπιο άλμα (θα εκπλήξει πολλούς σε φάσεις ανύποπτες) το οποίο σε συνδυασμό με τα μακριά του χέρια τον βοηθούν να τελειώνει φαινομενικά δύσκολες φάσεις γύρω από το καλάθι. Γενικά είναι ανθεκτικός και έχει σπουδαίο motor κάτι που γίνεται άμεσα αντιληπτό στο αμυντικό κομμάτι.

-Ο Ντάρντεν είναι επιλογή χημείας. Δεν είναι σταρ, ούτε ο σκόρερ σε αυτό το επίπεδο. Είναι όμως ο αθλητής που σου δίνει πολλά περισσότερα από τα νούμερα του. Αυτό θα το καταλάβετε ίσως στο τέλος της σεζόν, όπου η “γεύση” που πιθανόν θα σας έχει αφήσει θα είναι δυσανάλογη με τους όχι φανταχτερούς αριθμούς του. Παίζει το άθλημα σωστά. Παίκτης οικονομίας, συνδετικός κρίκος της φροντκόρτ με το μπακόρτ. Επιβίωσε (και μάλιστα αποτέλεσε κρυφό χαρτί) στη Ρεάλ τον σταρ γιατί ήταν ο ιδανικός εξισορρπιστής μεταξύ των πολυβόλων της περιφέρειας και του Μίροτιτς στη προσπάθεια του Λάσο να μοιράσει τις επιθέσεις και να παρουσιάσει αυτό που λέμε balanced-offense. Δε ζητούσε πολλές μπάλες και ήταν εξαιρετικά αξιόπιστος στις λίγες προσπάθειες που έπαιρνε (περίπου 4.5 ανά ματς). Τελείωσε τη σεζόν με 45.6 στο τρίποντο μάλιστα (41.8 στην ACB), ποσοστό πολύ σημαντικό για μια επίθεση με γκαρντς που δημιουργούν συνεχώς ρήγματα.

–Σημαντικό για την μακροημέρευση του σε αυτό το επίπεδο (στη συγκεκριμένη φάση της καριέρας του) είναι η γνώση των δυνατοτήτων του στο επιθετικό κομμάτι. Αυτό συνεπάγεται ότι ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει καλή τύχη να τον εντάξει στο επιθετικό πλαίσιο της ομάδας του γρήγορα, κάνοντας focus στα καλά του στοιχεία και με σύμμαχο τη θέληση του παίκτη να μην παρεκκλίνει  σε καταστάσεις όπου είναι λιγότερο αξιόπιστος. Η περυσινή χρονιά ήταν ένα πολύ καλό τεστ. Που μπορεί να τον χρησιμοποιήσει ο Ολυμπιακός..?

*Close out offense: Eίναι αρκετά αποτελεσματικός -ειδικά στην αδύνατη πλευρά- επιτιθέμενος κατά μέτωπο κάνοντας χρήση της καλής σταυρωτής ντρίμπλας που τον διακρίνει και του body control στο jump stop. Βρίσκει τα σημεία του για midrange παιχνίδι (εμπιστεύεται πολύ την περιοχή κοντά στη γραμμή των προσωπικών για να σταματήσει) ενώ ο παραμικρός παραπάνω χώρος από την αντίπαλη άμυνα σημαίνει “ταξίδι” μέχρι τέλους κομμάτι στο οποίο είναι δυναμικός.

*Post offense: Fundamentally ποστ παίκτης. Γνωρίζει πολύ καλά το παιχνίδι της “θέσης”, ρολάρει εξαιρετικά πάνω στο κορμί του αντιπάλου, στηρίζεται στον δυνατό κορμό του. Το πολύ αποτελεσματικό midrange jumper του τον οδηγεί συχνά σε καταστάσεις face up στα 5-5.5 μέτρα όπου ο αντίπαλος απαγορεύεται να τον υποτιμήσει. Ο Λάσο του έβαζε συχνά cross screens από την αδύνατη πλευρά προς την δυνατή για να πάρει τη μπάλα ένας με έναν χαμηλά. Ξέρει να γυρίσει σωστά, χρησιμοποιεί επίσης συχνά και το ταμπλό. Εκμεταλλεύεται αρκετά το φυσικό του πακέτο και το γεγονός ότι (ειδικά στη Ρεάλ, πιστεύω και στον ΟΣΦΠ) ο αντίπαλος για πολλούς λόγους θα τον αντιμετωπίσει χαμηλά με προσωπική άμυνα και δε θα στείλει βοήθεια. Περιμένω άδειασμα ρακέτας με Ντάνστον στις προσωπικές ως σκαλοπάτι για τη μπάλα και 1 on 1 post επίθεση με τον Ντάρντεν χαμηλά στο φετινό playbook.

*Παιχνίδι χωρίς τη μπάλα/transition επίθεση: Το ποσοστό της παραγωγικότητας του από τέτοιες καταστάσεις έχει μειωθεί την τελευταία διετία, όπου εμπιστεύεται περισσότερο τον καρπό του, όμως παραμένει ικανός. Ξέρει να τελειώνει around the rim μετά από κοψίματα όπως και στο ανοιχτό γήπεδο και transition όπου όμως δε διστάζει να πάρει μακρινά σουτ (στη Ρεάλ το έκανε πολλάκις με παίκτη παραπάνω, δε θα πω ότι μου άρεσε παρά το καλό του ποσοστό σε τέτοιες καταστάσεις..)

-Καλός με τη μπάλα στο παρκέ. Ξέρει να παίξει ένας με ένας, είναι καλός ballhandler μόνο που όπως σας είπα τελευταία εμπιστεύεται περισσότερο το χέρι του από μέση απόσταση (λογικό όσο περνούν τα χρόνια). Έχει πάντως την ικανότητα να περάσει και να τελειώσει δυναμικά (σε συντριπτικό ποσοστό κάρφωμα με τα δύο χέρια). Ο μηχανισμός εκτέλεσης του είναι εξαιρετικός και περιμένω plays για σουτ από μέση απόσταση για αυτόν, τα οποία πιθανόν να αποτελέσουν και safe plays για τον Ολυμπιακό. Πασέρ θέλησης περισσότερο και όχι ικανότητας. Ειδικά σε ομάδες όπως η Ρεάλ και ο Ολυμπιακός θα λειτουργήσει αποκλειστικά ως παίκτης που θα διατηρήσει το καλό spacing και θα τελειώσει σε καταστάσεις που του αναλογούν. Ουσιαστικά ως finisher αυστηρά γιατί δεν είναι δημιουργός και δε πρόκειται να έχει τέτοιο ρόλο. Αυτό θα κρατήσει χαμηλά και τα λάθη του καθώς δε θα είναι ο παίκτης που θα “αποφασίσει” στην επίθεση.

-Το δυνατό του κομμάτι είναι φυσικά η άμυνα. Πολλάκις έχει να κάνει με το φυσικό του πακέτο και την ικανότητα του να μαρκάρει παίκτες με διαφορετικά σωματότυπα. Και εδώ γυρνάμε πάλι στο παιχνίδι του Ολυμπιακού. Στην pick & roll άμυνα με αλλαγές, ο Ντάρντεν είναι ταμάμ κυρίως γιατί μπορεί να αμυνθεί το ίδιο αποτελεσματικά σε κάθε γραμμή του γηπέδου. Ξέρει να χαμηλώσει ψηλά, χρησιμοποιεί εξαιρετικά τα χέρια του (ειδικά στις γραμμές πάσας) και δεν είναι ευχάριστος αντίπαλος για την πλάτη ενός ψηλού, με τον συνδυασμό μακριά χέρια/δυνατός κορμός/επιτόπιο άλμα να βάζει δύσκολα στο επιτιθέμενο. Έχει καλό footwork, εξαιρετικά πλάγια και πίσω βήματα και ακολουθεί τα σουτ μέχρι τέλους. Fundamental rebounder, κάνει συνεχώς box out. Υπήρξε το “εργαλείο” του Λάσο και ο παίκτης-βαρόμετρο στις άμυνες ζώνης. Ο κόουτς της Ρεάλ αντικατέστησε στη πατέντα με τον Σλότερ στο κεφάλι στην 3-2 άμυνα ζώνης, τοποθετώντας στην κορυφή τον Ντάρντεν που έκανε εξαιρετική δουλειά και σε καταστάσεις pick& roll αλλά και αμυνόμενος μπροστά από τον αντίπαλο ψηλό στη γραμμή των προσωπικών όταν η μπάλα βρισκόταν στο “φτερό”. Με τον Αμερικανό ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει τη δυνατότητα να ανοίξει τις άμυνες του με μεγαλύτερη μάλιστα πλέον ασφάλεια, δεδομένου ότι η ομάδα έχει πάλι στη συγκεκριμένη θέση έναν αμυντικό με recover speed. Αυτό που overall θα ήθελα να έβλεπα στον Ντάρντεν είναι λίγο περισσότερο πάθος. Σε πολλά ματς μοιάζει εξαφανισμένος και λίγο “ανάλατος/απαρατήρητος”. Ειδικά τώρα που ο βαθμός ενέργειας που καταθέτει στο παρκέ είναι κατά κάτι μικρότερος..

-Συμπερασματικά.. Κίνηση ουσίας  για τον Ολυμπιακό με συγκεκριμένους στόχους. Ρολίστας πολυτελείας που διατηρεί το κίνητρο μετά το περυσινό στραπάτσο. Με τον Ντάρντεν οι ερυθρόλευκοι πολύ σωστά αφήνουν χώρο στον Παπαπέτρου να αναπτυχθεί και φυσικά στον Λοτζέσκι που θα είναι μπαλαντέρ στο “3” (κυρίως) και στο “2” με την ικανότητα του να παίξει με τη μπάλα και να δημιουργήσει. Ο Ντάρντεν λοιπόν είναι ένας παίκτης που μπορεί να ενταχθεί ομαλά στο ροτέησιον χωρίς να επηρεάσει αρνητικά τη διανομή ρόλων. Μπορεί σήμερα να παίξει 25 λεπτά και αύριο 5. Δε ζητάει πολλές μπάλες και είναι αξιόπιστος όταν αποφασίζει να τελειώσει. Ουσιαστικά ζητάει πολύ λιγότερα από αυτά που μπορεί να φέρει στο παιχνίδι της ομάδας. Φυσικά το σκεπτικό της συγκεκριμένης κίνησης σχετίζεται κατά πολύ  με την αμυντική φιλοσοφία της ομάδας. Ο νέος Ολυμπιακός έχει προδιαγραφές να είναι σκληρότερη και αρκετά καλύτερη αμυντική ομάδα από πέρυσι. Πιο ανθεκτική, λιγότερο βελούδινη, πιο αθλητική σίγουρα. Σκεφτείτε ότι αντικατέστησε τους Κόλινς-Περπέρογλου-Μπέγκιτς (Σερμαντίνι) με τους Λαφαγιέτ-Ντάρντεν-Χάντερ. . Μπορεί να πιέσει πιο αποτελεσματικά τη μπάλα, να αμυνθεί καλύτερα στο pick & roll σε όλες τις γραμμές, να τρέξει το γήπεδο σαν ομάδα καλύτερα. Αυτή τη φιλοσοφία έχει η απόκτηση του διδύμου της Ζαλγκίρις του  ’12 και του Χάντερ, με την πεποίθηση ότι η ομάδα θα μπορεί να παίξει πραγματικά και με την ίδια ένταση άμυνα περισσότερα λεπτά μέσα στο σαραντάλεπτο. Σαν κίνηση λοιπόν την κρίνω θετικά και θα απονείμω credit στον Γιώργο Μπαρτζώκα που επιβεβαιώνει το πόσο καλός recruiter είναι (παραδοσιακά, από την αρχή της καριέρας του). Δεν ήμουν υπέρ της μετατόπισης του Μάντζαρη ως 5ου περιφερειακού και της απόκτησης ξένου περιφερειακού.. Κάτι μου λέει ότι αυτή η υπόθεση (του Μάντζαρη) μπορεί να  αποτελέσει σημαντικό παράγοντα σε όλα τα επίπεδα για την ομάδα. Εννοώ το πως θα χειριστεί και ο Ολυμπιακός και ο παίκτης το ενδεχόμενο της μη ανανέωσης του συμβολαίου του μέσα σε αυτή τη σεζόν, γνωρίζοντας ότι το καλοκαίρι θα είναι ελεύθερος.. Και οι δύο μπορούν να χάσουν από αυτό.. Ο συγκεκριμένος τρόπος στελέχωσης του ρόστερ παρέχει ακόμα στους ερυθρόλευκους τη δυνατότητα να κλειδώσουν το “3” με τους Παπαπέτρου-Ντάρντεν, να ανεβάσουν τον Σλούκα στο “1” και τον Λοτζέσκι στο “2”, μειώνοντας τον χρόνο του Μάντζαρη ως μέσο πίεσης. Ειλικρινά δε θα συμβούλευα κάτι τέτοιο όμως.. Δε θέλω επίσης να πιστεύω ότι έχει συμβεί ήδη με τον Κατσίβελη.. Ο Ολυμπιακός φαίνεται να δυναμώνει και η ομάδα έχει και φέτος δυνατότητες, είναι φανερό. Για αυτό, οι χειρισμοί από την διοίκηση και τον προπονητή του σε σημαντικά θέματα έχουν διπλή πλέον σημασία..

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ



Ο Παναθηναϊκός δείχνει να κλείνει τον Μποχωρίδη (credit που θα εισπράξει στο μέλλον) όμως το μεγάλο (κατ’εμέ, σας το έχω υπογραμμίσει από την αρχή) χτύπημα με τον Βεζένκοφ παρουσιάζει αντικειμενικές δυσκολίες. Θα είναι σπουδαίο βήμα για το συγκεκριμένο πρότζεκτ να υπογράψει τον νεαρό φόργουορντ. Ο Βεζένκοφ ενδιαφέρει τον Παναθηναϊκό ως πρόσπεκτ ανεξαρτήτου ροτέησιον, θέσης και πραγμάτων που μπορεί να φέρει άμεσα στο παιχνίδι της ομάδας.  Όμως (όπως και στην περίπτωση Καλάθη) πρέπει να υπάρχουν εναλλακτικές. Και μάλιστα διαφορετικού τύπου, πιο συμβατές με τις ανάγκες του ρόστερ σήμερα αλλά πάντα στα πλαίσια της rebuilding process. Μια τέτοια περίπτωση είναι ο Έντο Μούριτς της Κρκα..

Ο 1991 γεννηθείς Σλοβένος φόργουορντ ύψους 2.02μ. είναι ένας παίκτης που που μπορεί να κάνει το βήμα μπροστά την επόμενη διετία δηλ. συμβαδίζει με την κατεύθυνση που έχει δώσει η διοίκηση του Παναθηναϊκού στην ομάδα. Πρόκειται για έναν αθλητικό φόργουορντ-πολύ καλή πρώτη ύλη. Ρίχνωντας μια ματιά στο παιχνίδι του, μπορώ να πω ότι μένεις ενθουσιασμένος με τον παρών αγωνιστικό status του σε σχέση με αυτά που έχει να βελτιώσει. Ο Μούριτς είναι ένα αθλητικό “3” με σπουδαίες προδιαγραφές στο αμυντικό κομμάτι. Έχει μακριά χέρια (2.05μ. άνοιγμα) καλό footwork, το mobility για να χαμηλώσει και βγεί ακόμα και ως πρώτος παίκτης πάνω στη μπάλα, υποστηρίζει την επίθεση του με επιθετικό ριμπάουντ, σουτάρει καλά από την περιφέρεια (είναι καλύτερος από ότι φαίνεται στα νούμερα του) και μπορεί να δώσει μια ισχυρή ένεση ενέργειας στην ομάδα που χτίζουν οι πράσινοι. Αυτό που έβαλε στο ..τρυπάκι, καθώς παρακολουθώ τον παίκτη πολύ στενά την τελευταία τετραετία που ανέβηκε στην πρώτη ομάδα της Κρκα, είναι οι προδιαγραφές του να παίξει σε μια fast pace ομάδα και σε ένα στυλ όπως αυτό του Ντούσκο Ιβάνοβιτς. Παράλληλα, αυτά που έχει να βελτιώσει.. Για παράδειγμα, δεν είναι κακός με τη μπάλα στα χέρια αλλά πρέπει να καλλιεργήσει playmaking abilities. Θα πρέπει να μάθει να πηγαίνει (σαν δεξιόχερας) περισσότερα δεξιά βάζοντας τη μπάλα στο παρκέ και να βελτιώσει τις αποφάσεις του. Λιγότερα λάθη, λιγότερο streacky.. Όμως η ενέργεια που φέρνει στο παρκέ και τα αμυντικά του ένστικτα μπορούν να μεταφραστούν καλά στο σύστημα το Ιβάνοβιτς. Έχω μιλήσει φέτος για τον Μούριτς με αρκετούς scouters από την Αμερική  όπου έχουν αρχίσει και τον κοιτούν έντονα.  Θεωρώ ότι μπορεί να δέσει με τους Γιάνκοβιτς-Χαραλαμπόπουλο  στο “3” ενώ στα συν του ότι πρόκειται στη παρούσα φάση για μια αρκετά οικονομική λύση. Στη φετινή Aδριατική λίγκα: 13.4PTS (46.1 2PT%-36% 3PT%-70% FT) 4.7 REB-1.6 AST-1.4 STL- 0.5 BLK.. Μη τον μπερδέψετε με τον αδερφό του Ντίνο της Ολίμπια. Ο Ντίνο είναι περισσότερο “4” (αν και ο Φιλιπόφσκι τον έβαλε στο “3”), πιο macho και παίκτης ρακέτας με λιγότερα upsides από τον Edo για τον οποίο έχει δείξει ήδη ενδιαφέρον η Παρτίζαν..

Για να καταλάβετε μερικά από τα παραπάνω δείτε αυτή τη φάση..

Αυτό θα πεί στη ..Μούριτς σου κύριε Ντάριο Σάριτς..


Μπείτε στη παρέα μας στο Facebook..

https://www.facebook.com/pages/Hoopfellasgr/559656750730274