ΦΑΚΕΛΟΣ: AJ SLAUGHTER
To Ηoopfellas αξιολογεί τον Αμερικανό στον οποίο ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς βλέπει το καινούργιο TOP-GUN του δικού του Παναθηναϊκού..
Κατευθείαν στο ψητό..
-Το μπακράουντ του είναι αρκετά ενδιαφέρον. Προϊόν του WKU (Oυέστερν Κένεντι), έπαιξε δύο χρόνια υπό τον Ντέηβιντ Χορν εντασσόμενος στο εξαντλητικό fast pace/full court trapping στυλ του και “έλαμψε” τα επόμενα δύο υπό τον τωρινό προπονητή των Austin Toros, Κεν Μακντόναλντ. Στην Ευρώπη τον έφερε μια από τις ομάδες με την μεγαλύτερη παράδοση στο κομμάτι του scouting (έχετε διαβάσει πολλάκις εδώ μέσα..), η Αντζέλικο Μπιέλα ενώ επιλέχθηκε επίσης από ένα από τα πιο δυνατά προγράμματα επιλογής και ανάπτυξης παικτών στον χώρο, αυτό της Σολέ (Ντε Κολό, Μπιμπουά, Ντόελμαν, ΝτεΜάρκους Νέλσον, Μέχια μέχρι και ..Τσάντλερ Πάρσονς), του οποίου είναι πελάτης συχνά ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς (Σεραφέν, Κοζέρ). Στις δικές μου σημειώσεις χαρακτηρίζεται ως TOP-5 παίκτης για την Pro A τα δύο τελευταία χρόνια..
-Έχουμε να κάνουμε με έναν combo-guard που φτάνει τον 1.91μ. ύψος και παράλληλα διαθέτει άνοιγμα χεριών 1.94μ. το οποίο αποτελεί και το μεγαλύτερο φυσικό του πλεονέκτημα. Χαρακτηρίζεται λοιπόν “μακρύς” αλλά έχει αδύνατο frame και παρόλο που είναι γρήγορος, ειδικά σε μικρό χώρο (γεγονός που τον βοηθά να φτιάχνει καταστάσεις στο μισό γήπεδο) το athleticism του είναι επιεικώς average για παίκτη τέτοιων σωματικών προδιαγραφών. “Χάνει” σημαντικά σε πατήματα και αυτό αντικατοπτρίζεται πλήρως όταν επιδιώκει να τελειώσει πηγαίνοντας προς τα μέσα.
-Ο 27χρονος γκαρντ τελειώσει τη δεύτερη σεζόν του στη Γαλλία, αυτή τη φορά με τη Σαλόν μετά την πρώτη επίσης επιτυχημένη χρονιά στη Σολέ. O κόουτς Σουλέ τον χρησιμοποιούσε και στις δύο θέσεις των γκαρντς αλλά κυρίως (και σε βασική διάταξη) στο “2” με τους Τσικαμπούντ και Έρβιν Ουόκερ να μοιράζονται το “1”. Το σκληρό κορμί του Γάλλου πόιντ γκαρντ και τα aggressive slashing abilities του κοντοπύθαρου Αμερικανού κολλούσαν γάντι δίπλα στον Σλότερ μιας και συμπλήρωναν το μπακόρτ της Σαλόν με χαρακτηριστικά που ο ίδιος δεν έχει.
Ο Σλότερ είναι ένας δαντελένιος γκαρντ με καλογυαλισμένο midrange game. Θα το καταλάβετε με την πρώτη οπτική επαφή μαζί στο παρκέ. Ο τρόπος που κινείται σου δίνει την εντύπωση μερικές φορές ότι ..πατάει στις μύτες ενώ έχει ανά πάσα στιγμή έτοιμο το βελουδένιο του jumpshoot πάνω στο οποίο στηρίζει το επιθετικό παιχνίδι του κατά κύριο λόγο. Πρόκειται για έναν εξαιρετικό ballhandler του οποίου η “ζώνη δράσης” εκτείνεται μεταξύ 5 και 7 μέτρων από το καλάθι, περιοχή όπου βρίσκονται τα καλά του σημεία στα οποία επιδιώκει να πάει τον αντίπαλο αμυντικό. Eξαιρετικός πραγματικά στο να φτιάχνει το δικό του σουτ. Χρησιμοποιεί έναν συνδυασμό από ντρίμπλες για να φτάσει στο σημείο που θέλει και δημιουργεί τον απαιτούμενο χώρο σχετικά εύκολα με τη μπάλα στα χέρια ώστε να εμφανίσει το pull up jumper, ένα από τα μεγαλύτερα όπλα του παιχνιδιού του, το δικό του δηλητήριο. Τα μακριά του χέρια και η φόρμα του σούτ του δυσκολεύουν τον αμυντικό που θα επιδιώξει να μείνει μαζί του αποτελεσματικά μέχρι την “απελευθέρωση” καθώς φέρνει τη μπάλα ελαφρά πίσω μετά τον “οπλισμό”. Διαπρέπει είτε ως spot up είτε ως off the dribble σουτέρ. Τοποθετώντας τον δίπλα σε έναν penetrator ο οποίος μπορεί να δημιουργήσει ρήγματα, θα εισπράξεις και σε spot up καταστάσεις και σε close out επίθεση όπου θα πάει αντίθετα από το σώμα του αμυντικού διαβάζοντας για να εκτελέσει με pull up (συχνά όταν επιλέξει να πάει λίγο πιο μέσα θα δείτε και “βαθύ κάθισμα” το οποίο είχε στο ρεπερτόριο του και ο Ραμέλ Κάρι) ή με το αγαπημένο του floater. Πολύ ικανός στην ball screen offense όπου η κίνηση του είναι άξια προσοχής, από το ξεμαρκάρισμα μέχρι την εκτέλεση αλλά και το πως διαβάζει τους διαθέσιμους χώρους για να βρεί τις καλές θέσεις στη ζώνη δράσης του που λέγαμε πιο πάνω. Εξτραδάκι το ότι πρόκειται για καλό off balance shooter αφού διατηρεί τη φόρμα του σουτ χωρίς να αλλοιώσει τον μηχανισμό σε συνθήκες εκτός ισορροπίας.
-Σίγουρα λοιπόν καταλάβατε ότι ο Σλότερ είναι “κανονιέρης”. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά του νομίσματος. Στηρίζεται, υπερβολικά πολλές φορές, στο jumpshoot του. Αυτό σημαίνει και “κακές”, κρύες βραδιές, ειδικά από τη στιγμή που δεν είναι ο παίκτης που θα πάρει σίγουρους πόντους πηγαίνοντας προς τα μέσα. Ο αδύνατος κορμός του και η έλλειψη σπουδαίου athleticism δε τον βοηθά να τελειώσει από μέσα ούτε και να επιβιώσει στις επαφές ψηλά τις οποίες αποφεύγει. Για αυτό και όταν περνά προς τα μέσα χρησιμοποιεί ένα floater συνήθως το οποίο δουλεύει αρκετά καλά αν και απέναντι σε θηρία τύπου Ντάνστον, Λάσμε δε θα μπορέσει εύκολα να το περάσει και με σιγουριά. Περνώντας προς τα μέσα, δίνει την αίσθηση ότι παίζει ένα underground basketball (περισσότερο με την εξυπνάδα του) καθώς θα φτάσει μέχρι τέλους μόνο εάν βρεί πραγματικά πολύ χώρο στο κέντρο της άμυνας. Αυτό το στοιχείο του παιχνιδιού του στερεί συχνές επισκέψεις στη γραμμή των προσωπικών.
-Βελτίωσε σημαντικά τα paymaking abilities του στη Γαλλία, την τελευταία διετία. Ειδικά πέρυσι, όπου ο κόουτς Σουλέ στήριξε σημαντικό κομμάτι της παραγωγικότητας της Σαλόν στην pick’n roll offense μεταξύ του Σλότερ και του Καπέλα, με εξαιρετικά αποτελέσματα. Ο Σλότερ δεν είναι ο pick’n roll guard βέβαια, όμως το αρκετά καλό του court vision βοηθήθηκε από την ικανότητα του Ελβετού στο finishing και τα καλάθια αναστέναξαν.. Προσωπικά έχω διαγνώσει μεγάλη βελτίωση στον Σλότερ σε αυτό το κομμάτι, όπου ανέκαθεν ήταν παραγωγικός ο ίδιος εκτελώντας ή βγάζοντας εκτός ισορροπίας τον αντίπαλο, σε ότι έχει να κάνει με τη συμπεριφορά του ως δημιουργός, σημαδεύοντας τον ψηλό. Όχι, δεν είναι Κούπερ (σε καμία περίπτωση) ούτε Καλάθης (επίσης).. Όμως περίπου το 60% των ασσίστς του (4.5 μ.ο.) έρχονται μέσα από pick’n roll καταστάσεις. Για αυτό ο παίκτης θα λειτουργήσει εμφανώς καλύτερα στο “2” αν και η επίθεση του Ιβάνοβιτς μπορεί να του δώσει ευκαιρίες να αποδώσει ως κύριος ballhandler (για παράδειγμα στην περυσινή pick’n roll επίθεση του ΠΑΟ θα είχε σίγουρα θέμα προσαρμογής εφόσον έτρεχε αυτός τα plays) ειδικά σε καταστάσεις ανοικτού γηπέδου.
Θέλει δουλειά ως decision-maker και αυτό είναι πρόκληση για το πρόγραμμα του Παναθηναϊκού. Προσωπικά, χωρίς σκέψη, θα επέλεγα να τον κολλήσω δίπλα σε έναν γκαρντ όπως π.χ. ο Νέλσον και να τρέξω μια ball screen offense ή φυσικά με έναν πόιντ σαν τον Καλάθη που θα είχε το κύριο βάρος της δημιουργίας. Το θετικό πάντως σε πρώτη φάση είναι ότι ο Σλότερ μπορεί να παίξει στο μπακόρτ με όλα τα πιθανά γκαρντς δίπλα του. Είναι στο χέρι των πρασίνων να τον δουλέψουν και να του μάθουν ότι η σωματική κούραση δε πρέπει να επηρεάζει -τουλάχιστον σε άμεσο χρόνο- το πνεύμα του. Έχει παρατηρηθεί ότι υπό τέτοιο καθεστώς κάνει συχνά το λάθος.
-Στο αμυντικό κομμάτι ο καινούργιος γκαρντ του Παναθηναϊκού κρίνεται απλά επαρκής. Όπλο του τα μακριά του χέρια που τον βοηθούν να βγαίνει πάνω στη μπάλα και στις γραμμές πάσας αλλά και η θέληση του να διατηρήσει το χώρο και τη θέση του απέναντι στον αντίπαλο. Overall όμως και εδώ διακρίνεται μια απώλεια συγκέντρωσης ενώ δεν είναι αυτό που λέμε durable. Του λείπει η επιθετικότητα στη γλώσσα του σώματος και αυτό στα δικά μου μάτια είναι σημαντικό μείον, ειδικά από τη στιγμή που θα αναμετρηθεί με σκληροτράχηλα και πολύ οξυδερκή γκαρντς στην Ευρωλίγκα. Θα πρέπει να σκληρύνει λίγο σε αυτό το κομμάτι, να προσθέσει aggresiveness. Ο Ιβάνοβιτς κάποτε βέβαια είχε κάνει στη Βαρκελώνη έναν γκαρντ με παρόμοιες προδιαγραφές, ονόματι Ρόκο Ούκιτς, να παίξει άμυνα. Θα είναι ενδιαφέρον..
Συμπερασματικά, ο Σλότερ σαν παίκτης μου αρέσει. Είναι ένας αρκετά ποιοτικός Eurocup-bound σκόρερ (που θα κάνει ντεμπούτο στην Ευρωλίγκα) και μπορεί να αναπτυχθεί μέσα από το πρόγραμμα του Παναθηναϊκού. Σκεφτείτε ότι στη Γαλλία έπαιρνε 130 χιλιάδες δολάρια, ανανέωσε με τη Σαλόν για 180, όμως είχε όρο στο συμβόλαιο του και μπόρεσε να φύγει για μια ομάδα Ευρωλίγκα. Σίγουρα θα έχει καλές και κακές βραδιές, αυτό είναι δεδομένο καθώς είναι ρούκι και η μετάβαση σε τέτοιο επίπεδο ποτέ δεν είναι εύκολη. Eίμαι ειλικρινής, ο παίκτης μου αρέσει (ήταν στις σημειώσεις μου για τη φετινή λίστα της σελίδας με τις value/money επιλογές) όμως η δική μου επιλογή συγκεκριμένα για το μπακόρτ του Παναθηναϊκού θα ήταν διαφορετική. Ακόμα πιστεύω ότι με βάση του πρότζεκτ που ανήγγειλε η διοίκηση, οι πράσινοι έπρεπε να πλαισιώσουν τον Παππά με τρείς πόιντ γκαρντς δηλ τον Διαμαντίδη μαζί του στο “2”, έναν quarterback (δυνατό κορμί με αμυντική ικανότητα) και έναν pick’n roll δημιουργό (τύπου Κούπερ), ώστε να δημιουργήσουν το πλαίσιο για να βάλει στο παιχνίδι της ομάδας ο 24χρονος Έλληνας γκαρντ την ικανότητα του στο σκόρ. Εφόσον τον κράτησες, τον στηρίζεις, αυτή είναι η λογική μου. O Σλότερ είναι ένα ταλαντούχο παιδί που δεν έχει πιάσει το προσωπικό του ταβάνι. Είναι και θέμα χαρακτήρα το τι θα κάνει από εδώ και στο εξής. Εχω δεί πολλά τέτοια ταλαντούχα παιδιά να λυγίζουν στις απαιτήσεις. Ελπίζω ότι στο μπάσκετ μεγαλύτερης ταχύτητας του Ιβάνοβιτς δε θα τρακάρει με τον Παππά και θα μπορέσουν να είναι παραγωγικοί για την ομάδα συνδυάζοντας τα διαφορετικά χαρακτηριστικά τους στη θέση “2” ή ακόμα και παίζοντας και μαζί.. Αυτό όμως, τη προκειμένη στιγμή και με το μπακόρτ να περιμένει δύο παίκτες, δε μπορώ να το εγγυηθώ. Αντιθέτως δε σας κρύβω ότι έχω επιφυλάξεις όμως καλό είναι πρώτα να δούμε ολοκληρωμένη την εικόνα του μπακόρτ. Ας περιμένουμε το επόμενο κομμάτι του παζλ λοιπόν και το μιλάμε..
Υ.Γ: O Κέησι Ρίβερς που ακούστηκε εχθές ήταν πρώτη μούρη στη λίστα του Hoopfellas το 2011
