Green Devil..

Η υπόθεση Καλάθη σίγουρα κλέβει την παράσταση και έχει συγκεντρώσει επάνω της τα φώτα της δημοσιότητας, μιας και οι πράσινοι κάνουν την ύστατη προσπάθεια να επαναπατρίσουν τον παίκτη που θα αποτελέσει τη διάδοχη κατάσταση του Δημήτρη Διαμαντίδη, όμως παράλληλα έχει δημιουργήσει και μια αβεβαιότητα λόγω των δεδομένων της και του χρονικού διαστήματος που έχει χαθεί. Σίγουρα λοιπόν απαιτείται εναλλακτική, ώστε να προχωρήσει ο προγραμματισμός σε περίπτωση αρνητικής απάντησης του Καλάθη. Eναλλακτική που μπορεί μάλιστα να μετατραπεί και σε κομμάτι του αρχικού πλάνου. Θα το εξηγήσουμε στη πορεία..

Για το backcourt του Παναθηναϊκού έχει χυθεί πολύ..μελάνι τα δύο τελευταία χρόνια. Σας είχα μιλήσει για τους προβληματισμούς μου, οι οποίοι δυστυχώς “βγήκαν” στο παιχνίδι της ομάδας στα μέσα και των δύο σεζόνς και της στέρησαν το κάτι παραπάνω στην Ευρωλίγκα, μιας και στα περυσινά αλλά και στα φετινά play-offs η ελληνική ομάδα προδόθηκε χαρακτηριστικά από το μπακόρτ της. Δε θέλω να κάνουμε προλόγους όμως. Πηγαίνω κατευθείαν σε αυτό που σκέφτομαι, straight..

Το μεγάλο πρόβλημα αυτά τα δύο χρόνια στο πράσινο μπακόρτ, που αντανακλούσε άμεσα στο αγωνιστικό προφίλ του κινητήριου μοχλού Δημήτρη Διαμαντίδη και οδηγούσε στην έλλειψη λειτουργικότητας ( και τη δυνατότητα παραγωγικότητας στο επιθετικό κομμάτι) ήταν η απουσία

 1.) παίκτη με quarterback skills στην περιφερειακή γραμμή και

 2.) ενός pick & roll δημιουργού στο μισό γήπεδο πέραν του Διαμαντίδη.

Φέρνοντας στο ΟΑΚΑ τον Νικ Καλάθη, ο Παναθηναϊκός μπορεί να αισθάνεται καλά απέναντι και στις δύο αυτές “τρύπες” μιας και ο διεθνής PG μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την ομάδα ακουμπώντας στο τραπέζι και τα δύο χαρακτηριστικά που έλειπαν. Η ουσία βέβαια είναι να μπορέσει να κολλήσει σωστά τα υλικά και να δημιουργήσει ένα πλαίσιο και τις συνθήκες ώστε να βρεί συνοχή στο backcourt. Στη προκειμένη περίπτωση, να ικανοποιήσει τις ανάγκες/στόχους του που είναι i) βρεί χώρο και πρώτο ρόλο ο Νίκος Παππάς και ii) να μειωθούν δραστικά τα λεπτά (20 περίπου μ.ο.) και να εξοικονομηθούν ανάσες για τον Διαμαντίδη ώστε να κάνει μια ποιοτική σεζόν και να είναι φρέσκος στην τελική της ευθεία.

Ο πρώην Blue Devil,  ΝτεΜάρκους Νέλσον είναι ένας από τους καλύτερους quarterback guards αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη. Είναι με απόλυτη ακρίβεια ένας παίκτης που μπορεί να βάλει τα προσόντα του στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού και να λειτουργήσει ως συνθετικό υλικό με το all-around ταλέντο του. Toν παρακολουθώ αδιαλείπτως εδώ και περίπου μια δεκαετία. Όταν και έκανε enter σε ένα από τα καλύτερα προγράμματα μπάσκετ του πλανήτη, αυτό του Ντιούκ και του κόουτς Σιζέφσκι, για να παίξει ως freshman δίπλα σε παίκτες όπως ο J.J. Redick, μέχρι που σταδιακά ανέλαβε την αρχηγία και τα κλειδιά της ομάδας αποφοιτώντας το 2008, όντας ηγέτης μιας περιφερειακής γραμμής η περιλάμβανε αθλητές όπως ο Τζον Σέηερ, ο Κάηλ Σίνγκλερ, ο Νόλαν Σμιθ, ο Μαρτίνας Πότσιους και φυσικά ο -νυν SG των Μπόμπκαατς- Τζέραλντ Χέντερσον. Έρχεται από μια εξαιρετική χρονιά (είδα τόσο Νέλσον φέτος σε όγκο παιχνιδιών, όσο περίπου Μάντζαρη ή Διαμαντίδη) όπου επιλέχθηκε στην καλύτερη πεντάδα της Αδριατικής λίγκας και του Eurocup ενώ έλαβε τιμές weekly MVP στην Ευρωλίγκα μετά την εντυπωσιακή του εμφάνιση στη Βιτόρια. Είναι παίκτης που βελτιώθηκε σταδιακά και μέσα από την ευρωπαϊκή του καριέρα και που αυτή τη στιγμή (στα 29 του) έχει ισχυρό κίνητρο για να κάνει το παραπάνω βήμα και να ισχυροποιήσει το αγωνιστικό και οικονομικό του status.

To πρώτο πράγμα που ξεχωρίζει κανείς στον Νέλσον είναι η σωματική του διάπλαση. Χτιστό κορμί, φοβεροί ώμοι, ενας ..Χάινς στα γκαρντς.. Κάνει μπαμ το πόσο καλοπροπονημένος είναι. Παρότι δεν λογίζεται ως big guard με ύψος 1.91 (σκάρτο) παίζει ως τέτοιος μέσα στο παρκέ βασιζόμενος στην εντυπωσιακή φυσική του δύναμη και το επιβλητικό wingspan των 6’10”. Παίκτης με πολύ δυνατά πόδια και κορμό, πατήματα και τραχύ κορμί, έχει το πακέτο που τον συγκαταλέγει ανάμεσα στους πιο φυσικούς/αθλητικούς γκαρντς στην Ευρώπη. Αυτά του τα προσόντα (και η επιβλητική για περιφερειακό φυσική του παρουσία) τον κάνουν ιδανικό για “ασπίδα” στη περιφέρεια των πρασίνων.

Η τελευταία πρόταση μας οδηγεί στο να μιλήσουμε για την αμυντική του ικανότητα, αναμφίβολα ένα από τα βασικότερα προσόντα του παίκτη. Όσοι με διαβάζεται και εκτός Hoopfellas θα θυμάστε πιθανόν την αναφορά μου στην άμυνα του Νέλσον πάνω στον Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς μέσα στη σεζόν και στις αναμετρήσεις του Ερυθρού Αστέρα με την Παρτίζαν. Ειλικρινά ήταν από τις πιο λυσσαλέες, αντρικές -σε καθαρά προσωπικό επίπεδο- αμυντικές παραστάσεις που έχω δεί τα τελευταία χρόνια βγαλμένη από τα τελικά τουρνουά του NCAA (ο τρόπος που έσπαζε τα σκρινς ήταν το κάτι άλλο),  κάνοντας το wonderboy των Σέρβων να δουλεύει πολύ σκληρά για κάθε σουτ. Το τι έγινε στους τελικούς είναι μια άλλη ιστορία καθώς μετά τις μπουνιές του πρώτου ματς (μη κολλάτε, είναι εξαιρετικό παιδί ο Νέλσον, στους τελικούς της Σερβίας όλοι μας θα παίζαμε ξύλο) και τις δηλώσεις του νεαρού (“να παίξουν ο Νέλσον με τον Τζένκινς στην Εθνική..”) , ο Νέλσον βγήκε “εκτός” στο αμυντικό κομμάτι. Πέρα απ’αυτό, ο 29χρονος Αμερικανός έχει τα physical tools να παίξει σπουδαία άμυνα σε όλες τις γραμμές του γηπέδου. Πάνω στη μπάλα όπου δουλεύει εξαιρετικά τα άκρα του (πάνω και κάτω), άμυνα βοήθειας ή hard nosed overplay, άμυνα πάνω από το στεφάνι, άμυνα σε αλλαγή απέναντι σε ψηλό παίκτη χαμηλά στο καλάθι. Εδώ μιλάει το δυνατό του κορμί και το τεράστιο wingspan που επίσης στην περιφέρεια του επιτρέπει να βγαίνει στις γραμμές πάσας πάνω στη μπάλα. Είναι πολύ πληθωρικός αμυντικά και μπορεί να λύσει τα χέρια του κάθε προπονητή κυρίως γιατί γαρνίρει τα φυσικά/αθλητικά του χαρίσματα με σπουδαίο agressiveness. Ακολουθεί κάθε προσπάθεια ψηλά μέχρι τέλους και πηγαίνει δυνατά στη μπάλα. Hustle player από τους λίγους. Εξαιρετικός ριμπάουντερ. Fundamental ριμπάουντερ μάλιστα που θα κλειδώσει με συνέπεια με μπλοκ-άουτς τον παίκτη του ακόμα και εάν αυτός βρίσκεται μακριά από τη διεκδίκηση.

Περνώντας στο άλλο μισό του γηπέδου, καλό είναι να ξεκινήσουμε σημειώνοντας, όπως οι περισσότεροι θα γνωρίζετε, ότι ο Νέλσον δεν είναι scoring-guard. Πρόκειται για έναν αθλητή  με ικανότητα στο τρανζίσιον (είχα μπεί πως η τριάδα Νέλσον-Τζένκινς-Μπλάζιτς βάζει στις ράγες.. το τραίνο του Ερ. Αστέρα, αναφερόμενος στην ικανότητα της ομάδας στο ανοιχτό γήπεδο) που παίζει πάνω ακριβώς σε αυτή του την αθλητική ικανότητα που του δίνει απλόχερα το finishing. Πηγαίνει δυνατά στο καλάθι, κινείται πολύ καλά χωρίς τη μπάλα και παράγει ένα σημαντικό μέρος των πόντων του από τη base line και  cuts (ακόμα και επιθετικό ριμπάουντ) με παιχνίδι “θέσης”. Το περιφερειακό σουτ είναι χρόνια το αδύνατο σημείο του. Ο μηχανισμός εκτέλεσης του θέλει δουλειά σε όλα τα σημεία. Χρόνο και τρόπο απελευθέρωσης. Του κόστισε ότι στο κολέγιο σούταρε με περίπου 39%..

 Δεν είναι πάντως ο παίκτης που θα διστάσει, θα το πάρει το ελεύθερο σουτ γιατί έτσι έχει μάθει στο πρόγραμμα του όπου το λάθος αυτό δε συγχωρούταν από τον coach-K. Αντίθετα είναι πιο αξιόπιστος σε μια ακτίνα γύρω στα 5.5 μέτρα. Παίκτης με υψηλό μπασκετικό IQ. Δε βιάζεται, ξέρει να διαβάζει και έχει υπομονή. Τηρεί κατά γράμμα τις εντολές του προπονητή. Δεν είναι ο δημιουργός που έλειψε πέρυσι από τους πράσινους (θα το καλύψουμε αυτό στη συνέχεια). Είναι ένας πολύ καλός ball distributor, ο οποίος μεταφέρει τη μπάλα γρήγορα και σωστά. Απόσταγμα της ευρωπαϊκής του εμπειρίας (Αβελίνο, Σολέ, Ντόνετσκ) είναι η βελτίωση στο κομμάτι των αποφάσεων, γεγονός που τον έχει ανεβάσει στη θέση “1” τα τελευταία χρόνια καθώς βγαίνοντας από το κολέγιο ήταν καθαρή περίπτωση κόμπο. Δημιουργεί εύκολα το ρήγμα, φτιάχνει σε καταστάσεις split out ή μέσα από την κυκλοφορία της μπάλας. Δεν έχει αυτό που λέμε pick&roll execution, αντίθετα θα ψάξει το κόψιμο των συμπαικτών του αρκετά. Τέτοιες φάσεις θεωρώ ότι θα της βρεί στον Παναθηναϊκό του Ιβάνοβιτς όπου η ομάδα θα κυνηγήσει σκόρ με κίνηση μακριά από τη μπάλα. Αλλά σίγουρα θα χρειαστεί και έναν δημιουργό..

Και εδώ μπαίνει στη μέση η περίπτωση Κούπερ. Για τον D.J. έχω εκφραστεί από αυτό εδώ το βήμα και στο παρελθόν.

Διαβάστε.. http://hoopfellas.blogspot.gr/2014/05/a1.html

Aπλά τον θεωρώ ιδιοφυΐα στο pick&roll, όπου η ικανότητα εκτέλεσης του από τον Κούπερ είναι σπάνια. Έχει συν και πλην η περίπτωση του σαφώς. Όμως παίρνει και πολλές βελτιώσεις, ειδικά από τη στιγμή που τώρα μπαίνει στη δεύτερη επαγγελματική του σεζόν. Πρόκειται για εξαιρετικό δημιουργό που μπορεί να αποτελέσει ποιοτικό back up στη θέση “1” (είτε με Καλάθη είτε με Νέλσον). Σας έχω πεί και παλιότερα άλλωστε ότι το back up στην θέση του  PG στο σύγχρονο μπάσκετ δείχνει την σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα κάθε ομάδας. Ο MVP της κανονικής περιόδου και του φάιναλ-4 της Ευρωλίγκας ήταν back-up PG’s.. O Koύπερ λοιπόν θεωρώ ότι μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτό το ρόλο στο συγκεκριμένο πρότζεκτ ενώ παράλληλα το ρίσκο είναι χαμηλό από τη στιγμή που ο παίκτης αμείφθηκε τη σεζόν που πέρασε με 100.000 δολάρια. Όπως καταλαβαίνετε, είμαι της άποψης ότι οι πράσινοι πρέπει να κλειδώσουν το “2” με τον Παππά και τον Διαμαντίδη και να πάνε για δύο πόιντ γκαρντς (ειδικά από τη στιγμή που ο ένας θα είναι ο Καλάθης, αλλιώς Νέλσον-Κούπερ ή Νέλσον με κάποιον γκαρντ που να μπορεί να δημιουργήσει και να σουτάρει από το τρίποντο) και σίγουρα τον Μποχωρίδη. Αυτή η πεντάδα αφήνει χώρο ανάπτυξης στον Παππά και θα είναι σαφώς λειτουργική. Ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς κατά τη γνώμη μου είναι πιθανόν να πάει σε διαφορετικό παίκτη, πιο σκόρερ με λιγότερα playmaking abilities, κίνηση όμως που δεν ξέρω αν θα βοηθήσει τον Παππά, του οποίου η ιδιαιτερότητα του straight scorer σε ένα ντυμένο με playmaking abilities μπακόρτ μπορεί να του δώσει από μόνη της λεπτά και χώρο δράσης. 

O Nέλσον που “βλέπει” το Hoopfellas είναι μια πολύ καλή περίπτωση γιατί φέρνει συγκεκριμένα πράγματα στο τραπέζι που λείπουν από τους πράσινους και η καριέρα του θεωρώ ότι δεν έχει πιάσει το πικ της. Ο Νέλσον μπορεί κάλλιστα να πιάσει το status του Γκόρντον Λούκας (οικονομικά γιατί αγωνιστικά πλέον με τη πτώση του Λούκας μπορεί να το έχει πιάσει και ξεπεράσει) τα επόμενα 1-2 χρόνια παίζοντας σε ένα τέτοιο κλαμπ. Πέρυσι έγινε ο πρώτος ξένος στην ιστορία του Ερυθρού Αστέρα που έμεινε για 2η σεζόν στην ομάδα όταν και ανανέωσε για 1+1 χρόνια με ετήσιες απολαβές 350χιλ. ευρώ. Υπάρχει οψιόν δηλ. φέτος αλλά το κλίμα που υπάρχει στην ομάδα -όπως μου μεταφέρεται- είναι ότι πιθανόν ο παίκτης θα ζητήσει να φύγει και θα το κάνει στη συνάντηση που έχει προγραμματιστεί τα επόμενα 24ωρα με τον κόουτς Ράντονιτς..