ΦΑΚΕΛΟΣ ΟΛΙΒΕΡ ΛΑΦΑΓΙΕΤ

Ο Ολυμπιακός προσέθεσε στη ..γκαλερί του τον Λαφαγιέτ και το Hoopfellas αναλύει τον καινούργιο πόιντ γκαρντ των ερυθρολεύκων και αξιολογεί την επιλογή..

Ο παίκτης μεμονωμένα, ανήκει στη κατηγορία αυτών που μου αρέσουν αλλά το πόσο αποδοτικός θα είναι (ο εκάστοτε αθλητής) εξαρτάται κάθε φορά σε μικρότερο βαθμό από την ποιότητα του και σε μεγαλύτερο από το περιβάλλον στο οποίο εντάσσεται, τα ζητούμενα της ομάδας από αυτόν και τον βαθμό λειτουργικότητας του εντός του ροτέησιον. Τον Λαφαγιέτ άλλωστε τον είχα “προτείνει” προ καιρού, πακέτο με τον Χίκμαν για την περιφερειακή γραμμή του Παναθηναϊκού (προ F4 αλλά κυρίως πριν τη γνωστοποίηση του νέου πλάνου από τη διοίκηση που έθεσε διαφορετικά στάνταρντς στον σχεδιασμό). Αθλητής πασίγνωστος στην Ευρωπαϊκή αγορά, ο φάκελος του ξεχειλίζει από σημειώσεις και updates στη προσωπική μου scouting database. Πάμε να του ρίξουμε μια ματιά..

-Ο Λαφαγιέτ έχει πλέον εξελιχθεί σε pass first PG. Προσέξτε, δεν ήταν. Εξελίχθηκε. Και παράλληλα ανέβασε το status του στην αγορά, δείγμα του γιατί φωνάζουμε εδώ μέσα για το πόσο σημαντικά είναι τα playmaking abilities πλέον στο σύγχρονο μπάσκετ. Ήταν από το ξεκίνημα της καριέρας του αλτρουιστής, με ανεπτυγμένη τη νοοτροπία του team player και το ένστικτο της συνεργασίας όμως δούλεψε πάρα πολύ στα ευρωπαϊκά παρκέ για να κερδίσει σήμερα την ταμπέλα του Floor General και μαζί το εισιτήριο για την ελίτ, ομάδες δηλ. όπως η φετινή Βαλένθια και φυσικά ο Ολυμπιακός.

Με ύψος 1.88μ. και μεγάλο άνοιγμα χεριών αλλά αδύνατο frame (κατασκευή κορμιού) προσεγγίζει τον όρο old school PG. Το athleticism του δεν είναι από τα πολύ δυνατά του κομμάτια. Χαρακτηρίζεται average καθώς δεν έχει τη φοβερή ταχύτητα προώθησης (κρίνεται ικανοποιητική απλά) ή τα πατήματα για να τελειώσει “πάνω” σε ψηλότερους αντιπάλους  σε συνέχεια. Για αυτό χρησιμοποιεί τους δικούς του τρόπους, γαρνίροντας με μια δόση underground basketball.. Κερδίζει τον διάδρομο περισσότερο με την έκρηξη στην κατεύθυνση καθώς το “άνοιγμα” του όσον αφορά την ταχύτητα μέσα στον διάδρομο του drive δεν είναι ιδιαίτερα γρήγορο.

-Είναι παίκτης που παράγει μακριά από την επαφή. Δε του αρέσει η επαφή και δεν την επιδιώκει. Δεν είναι από αυτούς που βρίσκουν ισορροπία μέσα από μια τέτοια κατάσταση. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι πρέπει να ξεχάσετε το κομάντο-stryle του Έησι Λο που στα καλά του έκανε πολλούς ψηλούς να μοιάζουν με “γατάκια” όταν προσπαθούσαν να τον κόψουν στο τελείωμα. Στον Λαφαγιέτ δεν υπάρχει αυτό. Ίσως όπως είπαμε παίζει ρόλο και το frame του παίκτη. Ο 30χρονος γκαρντ των ερυθρολεύκων στηρίζεται πολύ στο jump shot του, με βασικό του πλεονέκτημα (χρυσάφι στο σύγχρονο μπάσκετ) την ικανότητα του να σουτάρει αποτελεσματικά off the dribble. Xρησιμοποιεί πολύ συχνά pull up jumpers, ειδικά step &snap back pull ups (δηλ. φτιάχνει το χώρο με πίσω βήμα ή ντρίμπλα αν κινήσει) ενώ θα χτυπήσει κατευθείαν μετά από pick εάν κάνει το λάθος ο αμυντικός και παίξει “πίσω” (όπλο που οι ερυθρόλευκοι είχαν μόνο με τον Σλούκα στο “1”). Eμπιστεύεται αρκετά το σουτ του ακόμα και σε καταστάσεις τρανζίσιον. Έχει γρήγορο release αν και οι μηχανισμοί του είναι λίγο ύποπτοι ειδικά στον τρόπο που απελευθερώνει. Σε όλη του την καριέρα πάντως δε κατάφερε να βγάλει από πάνω του την ταμπέλα του streaky shooter από το τρίποντο. Την τελευταία διετία σουτάρει με μεγαλύτερη σταθερότητα. Αν και βελτιωμένος στο decision making το shot selection του μπορεί να γίνει καλύτερο (έχει επισκιάσει την ικανότητα του μάλιστα να πάρει σπουδαία σουτ). Σε μια τέτοια ομάδα κορυφής όπως ο Ολυμπιακός, επιβάλλεται να γίνει καλύτερο.. Στον κόουτς Μπαρτζώκα δίνεται η δυνατότητα να τον τοποθετήσει και στο “2” μιας και ξέρει να λειτουργήσει σε μια ball screen επίθεση και η πάσα/οξυδέρκεια του από το “2” μπορεί να “λύσει”  την επίθεση του Ολυμπιακού. Η εκτίμηση μου βέβαια είναι ότι θα περάσει συντριπτικά περισσότερο χρόνο στο “1”. Για αυτό αποκτήθηκε. Αλλά αυτά μόλις ολοκληρωθεί το ρόστερ..

Σε καταστάσεις που θα “πάρει” την αλλαγή, δε λειτουργεί ως κάθετος παίκτης εκτός και εαν υπάρχει ξεκάθαρο πλεονέκτημα. Συχνά χρησιμοποιεί μια σειρά από ντρίμπλες ή αλλαγές κατευθύνσεων για να βγάλει τον αντίπαλο εκτός ισορροπίας και να δημιουργήσει τον δικό του χώρο. Έχει εξαιρετικό body control. Θα το καταλάβετε όταν τον δείτε να σταματάει και να εκτελεί μετά από ντρίμπλα και υπό καθεστώς πίεσης ή όταν δοκιμάζει το αγαπημένο του floater. Εδώ είναι αρκετά αποτελεσματικός για αυτό και όταν ο ψηλός στο κέντρο αναγκάζεται να βγεί πιο μπροστά στο κέντρο για να τον σταματήσει, ο Λαφαγιέτ “μοιράζει” στην base line.

-Δεν είναι ο κλασσικός pick&roll PG, όμως έχει βελτιωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, ειδικά τη χρονιά που θήτευσε δίπλα στον Πλάζα στο Κάουνας. Συχνά επιλέγει να πάει αντίθετα στο πικ, ενώ η αντίληψη του χώρου είναι ένα έξτρα εργαλείο. Συχνά πηγαίνει βαθιά στη ρακέτα για βρεί την καλή πάσα είτε στη περιφέρεια είτε στο κέντρο της ρακέτας ενώ δημιουργεί  και με split out. Προτεραιότητα του όταν πηγαίνει προς τα μέσα είναι η καλή πάσα στη περιοχή γύρω από το καλάθι χαμηλά.

*Πολύ σημαντικό για την ένταξη του στο παιχνίδι του Ολύμπιακού. Είναι αποδοτικός μακριά από τη μπάλα. Μπορεί να διατηρήσει την πίεση στην άμυνα, να ενεργήσει ως spot shooter ή κυρίως να χτυπήσει στα close outs είτε με το floater είτε με pull up jumper ή καίρια εσωτερική πάσα. Χρήσιμη η οξυδέρκεια του στην close out επίθεση που εφαρμόζει συχνά η ελληνική ομάδα. Θα δώσει μεγάλη ταχύτητα στην ανάπτυξη εδώ.

-Ανέβηκε σκαλοπάτι-σκαλοπάτι στη καριέρα του έχοντας πολύ υπομονή. Κυρίως αξιοποίησε το γεγονός ότι βελτιώθηκε σαν πόιντ γκαρντ από τη στιγμή που οι Σέλτικς τον έκοψαν το 2010 για αυτό τον λόγο (“δεν ήταν αρκετά πόιντ γκαρντ”). Σε αυτό το κομμάτι αναπτύχθηκε σημαντικά χτίζοντας πάνω στη νοοτροπία του team player που κουβαλούσε από το κολέγιο, βελτιώνοντας τις αποφάσεις του και την αποτελεσματικότητα του στον τρόπο που “τρέχει” μια επίθεση και βάζει τους συμπαίκτες μέσα σε αυτήν κυρίως στο μισό γήπεδο. Πρόοδος σπουδαία για έναν περιφερειακό που κουβαλούσε τη ταμπέλα του combo guard με την είσοδο του στο ευρωπαϊκό μπάσκετ..

Λιτός και απέριττος στο παιχνίδι του, χαρακτηριστικό που απεικονίζεται στις μεταβιβάσεις του αλλά και το γενικότερο κομμάτι των αποφάσεων. Αυτό θα τον βοηθήσει πολύ στο να εγκλιματιστεί γρήγορα και να προσφέρει στο παιχνίδι του Ολυμπιακού.

-Ο Λαφαγιέτ είναι καλός αμυντικός παίκτης. Όχι, δεν είναι defensive stopper όπως ήταν ο Διαμαντίδης, ο Λούκας ή είναι σήμερα ο Μάντζαρης ή ο Σάδα. Σε καμία περίπτωση. Παρακολουθώντας στενά το αμυντικό του παιχνίδι, θα τον χαρακτήριζα στο τέλος της ημέρας ως έξυπνο αμυντικό παίκτη. Παίζει άμυνα μυαλού και έχει εκπληκτικά γρήγορα χέρια και αντιδράσεις με τα άκρα του, γεγονός που αποτελεί το μεγαλύτερο του πλεονέκτημα στα μετόπισθεν. Αρκετά πειθαρχημένος με υψηλό ποσοστό συγκέντρωσης, καταφέρνει να μακιγιάρει κάποιες αδυναμίες του στο κομμάτι της προσωπικής άμυνας (καταστάσεις close out, άμυνα επαφής, durability) ενώ παράλληλα αξιολογείται ως πάρα πολύ ικανός help defender. Πηγαίνει γρήγορα στη βοήθεια σε οποιαδήποτε γραμμή άμυνας, ξέρει να βάζει τα χέρια του στη μπάλα και το κάνει με μεγάλη ταχύτητα και αποφασιστικότητα. Αυτό του το φυσικό χάρισμα (μήκος συν ταχύτητα αντίδρασης στα χέρια) τον βοηθά πολύ και στο κομμάτι του ριμπάουντ, όπου είναι αρκετά αξιόλογος για περιφερειακός. Τα χέρια του είναι και το μοναδικό όπλο επιβίωσης του στην πίσω γραμμή άμυνας, περιοχή στην οποία ο Ολυμπιακός στέλνει συχνά τα γκαρντς του μετά από “αλλαγή”. Είναι αδύνατος (παρότι η υφή του διέπεται από σκληράδα αλλά του λείπει η δύναμη) και η σωματοδομή του δεν τον βοηθά για αυτό και το να βάλει τα χέρια του στη μπάλα κατά την εισαγωγική πάσα ή μόλις λάβει τη μπάλα ο αντίπαλος ψηλός είναι η μοναδική του ευκαιρία. Σε περίπτωση που μείνει στη πλάτη δεν έχει τύχη. Και στα μετόπισθεν ο Λαφαγιέτ λοιπόν, αξιοποιεί το πλεονέκτημα της σκέψης και της αντίληψης που τον χαρακτηρίζει. Ειδικά σε αυτό το επίπεδο, με τον εσωτερικό ανταγωνισμό που προσφέρει το backcourt του Ολυμπιακού θα χρειαστεί να βγάλει το καλύτερο του μέσα στη σεζόν στο αμυντικό κομμάτι.

Μη ξεχνάμε ότι μια αγορά αξιολογείται πάντα σε συνάρτηση με τα χρήματα που έχουν επενδυθεί. Ο Λαφαγιέτ λοιπόν κρίνεται ως μια καλή επιλογή, ειδικά εάν λάβουμε υπόψη ότι το ποσό των 400χιλ. ευρώ σε ετήσιες απολαβές για έναν παίκτη με χιλιόμετρα στο υψηλό επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ που σύντομα αναμένεται να λάβει κοινοτικό διαβατήριο (Κροατία). Θα τον χαρακτήριζα εξαιρετικό ως back up του Μάντζαρη (με την έννοια του μπακ-απ που αυτή λειτουργεί στο back court του Ολυμπιακού, δηλ. ότι θα μοιράζεται ουσιαστικά τη θέση με τον στάρτερ..) αλλά για να είμαι ειλικρινής περιμένω να δω την περιφερειακή γραμμή των ερυθρολεύκων στην τελική της μορφή. Η υπόθεση του Βαγγέλη Μάντζαρη είναι βαρόμετρο και ουσιαστικά οι ερυθρόλευκοι με τον Λαφαγιέτ κάλυψαν τα νώτα τους. Είμαι κατά της περιφερειακής πεντάδας που ακούγεται, με τους δύο Αμερικάνους (Λαφαγιέτ συν άλλον ένα) Σπανούλη-Σλούκα-Μάντζαρη. Με ποια σκέψη πηγαίνει εκεί ο Ολυμπιακός..? Ποιος θα μείνει 5ος..? Ο Μάντζαρης υπό την μορφή “τιμωρίας” εάν δεν υπογράψει? Όχι, δε νομίζω. Τι γίνεται με τον Κατσίβελη? Προσωπικά, ειδικά με τον τρόπο που δουλεύει τα τελευταία χρόνια το πρόγραμμα του Ολυμπιακού θα εξέταζα σοβαρά να μην πάρω ξένο στα γκαρντς και να ανεβάσω τον Κατσιβέλη και από πίσω τον Χριστοδούλου ως 5ο. Εάν έπρεπε να βάλω το δάχτυλο όμως στο βαζάκι με το μέλι (αμερικανική αγορά), στην περυσινή περιφερειακή γραμμή των ερυθρολεύκων προσωπικά θα προσέθετα έναν γκαρντ με την ενέργεια του Ντιλέηνι. Ας περιμένουμε να δούμε όμως πως θα διαμορφωθεί το backcourt των ερυθρολεύκων. Ο Ολυμπιακός στο πρόσωπο του Λαφαγιέτ υπέγραψε έναν facilitator που όμως μπορεί να παίξει και να υποστηρίξει την επίθεση ευρισκόμενος μακριά από τη μπάλα, στοιχείο σημαντικό για μια ομάδα που έχει στις τάξεις τον Βασίλη Σπανούλη, και να “δώσει” στην ομάδα και στις δύο πλευρές του παρκέ. Για τον Λαφαγιέτ, στα 30 του, είναι μια πραγματικά μεγάλη ευκαιρία να κοιτάξει προς την κορυφή της Ευρώπης. Επαναλαμβάνω, η επιλογή κρίνεται σαφώς καλή αλλά θα ήθελα να το ξαναμιλήσουμε όταν ολοκληρωθεί το περιφερειακό παζλ του Ολυμπιακού και έχουμε την τελική μορφή του..

Υ.Γ: Τι γίνεται με τον Κατσίβελη κύριοι..?

Υ.Γ1: Λοιπόν.. Ο μεγάλος στόχος για τον Παναθηναϊκό αυτό το καλοκαίρι δεν πρέπει να είναι να υπογράψει τον Καλάθη η κάποιον άλλον στάρ του ευρωπαϊκού/αμερικανικού μπάσκετ αλλά να κάνει δικό του το πακέτο των Βεζένκοφ-Μποχωρίδη. Μη μένετε απορημένοι.. Το πρόγραμμα που διάλεξε η διοίκηση (και δήλωσα ότι μου αρέσει από την πρώτη στιγμή αρκεί να το υποστηρίξει μέχρι τέλους) αυτό επιτάσσει. Στο παρελθόν δεν υπήρξε ανάλογο πρότζεκτ, σε τέτοιο βαθμό, οπότε οι συγκρίσεις δεν είναι ότι πιο λογικό. Αν υπογράψουν αυτοί οι δύο, η off season έχει τις βάσεις να είναι επιτυχημένη. Ο Βεζένκοφ είναι πολύ ώριμο και προσγειωμένο για την ηλικία του παιδί, καθόλου “ψηλωμένο”. Είναι φυσικό να θέλει να εξασφαλίσει τις καλύτερες για αυτόν συνθήκες όπως κάθε παίκτης. Όπως σας αποκάλυψα εχθές το βράδυ στο Euroland, ο 19χρονος φόργουορντ περιμένει το ντραφτ και την κατάληξη του Ντάριο Σάριτς. Αν ο Σάριτς τα μαζέψει για ΝΒΑ, ο Βεζένκοφ γίνεται απαραίτητος στην Αναντολού που μπορεί να κοιτάξει και τον εξαιρετικό (όπως σας είχα πεί πριν μερικούς μήνες) Νίκολα Τζόκιτς της Μέγκα Βιζούρα. Οι τελευταίες πληροφορίες φέρουν τον Σάριτς να πηγαίνει στην αγκαλιά του Ίβκοβιτς.. Και κάτι άλλο. Δεν υπάρχει “εμπόδιο” Γκιστ για τον Βεζένκοφ. Χρόνο θα βρεί και στις δύο θέσεις των φόργουορντς. Αυτό θα είχα τουλάχιστον εγώ στο σάπιο το μυαλό μου για τον παίκτη. Και άμα τους περάσει όλους στο ροτέησιον, μάγκας..

Υ.Γ2: Για Μπονσού θα τα πούμε σύντομα..