EUROLEAGUE FINAL-4 2013-14: DA VINCI CODE..

Τέσσερις καθηγητές-ερευνητές, στην αποκωδικοποίηση του χαμένου συμβόλου στο δρόμο για το άγιο δισκοπότηρο της Ευρωλίγκας.. Δύο μεγάλοι ημιτελικοί με ειδικό background σε μια σπουδαία ευρωπαϊκή μητρόπολη, το Μιλάνο. Ποιος θα “σπάσει” τον κώδικα..? Το Hoopfellas, για το γεγονός της χρονιάς..



Άλλωστε το μυσταγωγικό κλίμα της Β.Ιταλίας είναι σύμμαχος στο όλο περιτύλιγμα που χρησιμοποιούμε για το φετινό φάιναλ-4 της Ευρωλίγκας.. Μια σύγχρονη ευρωπαϊκή μητρόπολη, με τεράστια ιστορία και σπουδαίο μπασκετικό παρελθόν, τέσσερις καθηγητές-ερευνητές (Μεσίνα, Μπλατ, Πασκουάλ, Λάσο) σε ρόλο “Ρόμπερτ Λάνγκτον”, στο μονοπάτι της αποκρυπτογράφησης του κωδικού που οδηγεί στο τρόπαιο. Έναν τίτλο που ο καθένας τους, για δικούς του λόγους και δεδομένων των συγκυριών, θέλει πάρα πολύ.. Η κόντρα άλλωστε έχει φουντώσει. Αν ο δεύτερος ημιτελικός είναι απλά το ..el classico, η μάχη της Μακάμπι με την ρωσική “αρκούδα” έχει περάσει σε άλλο επίπεδο μετά την κατάσταση που επικρατεί στο στρατόπεδο των Ρώσων την τελευταία εβδομάδα και τη φημολογία που θέλει τον Ντέηβιντ Μπλατ να είναι ο αντικαταστάτης του Ετόρε Μεσίνα μετά το τέλος της σεζόν..

Πάμε στα δύο ζευγάρια των ημιτελικών ώστε να σχολιάσουμε τα πιο σημαντικά κομμάτια..

ΤΣΣΚΑ ΜΟΣΧΑΣ-ΜΑΚΑΜΠΙ ΤΕΛ ΑΒΙΒ


Δύο τελείως διαφορετικοί κόσμοι και δύο διαφορετικές προπονητικές φιλοσοφίες συγκρούονται στο πεδίο μάχης του “Μεντιολάνουμ”. Η -εκπρόσωπος του βορρά- oversized ΤΣΣΚΑ του μισού γηπέδου και της προσωπικής άμυνας απέναντι στην -νότια- undersized Μακάμπι της transition offense και των “σύνθετων” αμυνών του Ντέηβιντ Μπλατ. Δύο σύγχρονοι masterminds των πάγκων που ειδικά φέτος έχουν καταβάλλει τεράστια προσπάθεια να “γυρίσουν” καράβια που έδειχναν να οδεύουν στα βράχια και στη συντριβή..

Η ΤΣΣΚΑ προέρχεται από το σοκ του 0-2 στα play-offs της VTB από την Λοκομοτίβ, με τον Μεσίνα να δηλώνει ότι “εδώ και δύο χρόνια έχουμε αποτύχει να αποκτήσουμε σταθερότητα στο παιχνίδι και δε μπορώ να σας πω ότι αυτό θα αλλάξει εντός 4 ημερών ενόψει Φάιναλ-4” επικαλούμενος την ανθρώπινη φύση. Οι δύο αυτές αναμετρήσεις έβγαλαν πολλά προβλήματα στον αφρό. Ο Μεσίνα τα είπε χοντρά με τον Τεόντοσιτς (ήταν τραγικός και ο Μάρκους Ουίλιαμς κυριάρχησε ολοκληρωτικά απέναντι του), ο Πάργκο ξεκάθαρα δεν υπολογίζεται, η ομάδα ήταν λιγότερο κακή με τον Ουίμς στον πάγκο και οι Κριάπα-Τζάκσον υπέστησαν μικροτραυματισμούς. Ο Μεσίνα προσπαθεί να χρησιμοποιήσει αυτή την κατάσταση ώστε να “βγάλει” μια “θυμωμένη” με τον εαυτό της (έχει σημασία) ομάδα αύριο στο παρκέ δηλώνοντας ότι “υποφέραμε και είμαστε λυπημένοι..”. Είναι πολύ σημαντικό το εαν θα μπορέσει λοιπόν να χρησιμοποιήσει τα χαστούκια αυτά ο Ιταλός κόουτς για να “φτιάξει” τους παίκτες του ενόψει του ημιτελικού ή εάν η τραγική απόδοση και το βάρος της ταμπέλας του looser θα καταπιεί την αρκούδα..

Ο Μπλατ από την άλλη διέψευσε κάθε επαφή με την ΤΣΣΚΑ με εμφατικό τρόπο (..) και γνωρίζει ότι παρά τα πολλά προβλήματα που έχει η ομάδα του, ο ημιτελικός αυτός είναι μια κατάσταση ουσιαστικά στημένη “υπέρ” του.. Το γήπεδο θα είναι κατακίτρινο, ο αντίπαλος είναι το φαβορί, έχει μεγαλύτερη ποιότητα αλλά είναι ευάλωτος ψυχολογικά και κουβαλάει την ταμπέλα της αποτυχίας τη στιγμή που το απόλυτο underdog που λέγεται Μακάμπι βάζει θετικό πρόσημο στη σεζόν μόνο με τη συμμετοχή στους αγώνες αυτούς, πάντα σε συνάρτηση με τις προσδοκίες που υπήρχαν στην αρχή της σεζόν.

ΣΤΟ ΠΑΡΚΕ

–Το θέμα (και εκεί έγκειται η δυσκολία) για τον Μπλατ είναι να “αιφνιδιάσει”. Σε όλους τους τομείς.. Πάση θυσία, η Μακάμπι πρέπει να μπεί αύριο το απόγευμα στο Φόρουμ για να βάλει “φωτιά στο παρκέ” και να πάρει από την αρχή το ψυχολογικό προβάδισμα στην αναμέτρηση. Είναι μάλιστα το μόνο κλαμπ στην Ευρώπη που έχει αποκτήσει master σε αυτό το κομμάτι, βγάζοντας έναν δυναμισμό σε αυτά τα ματς και προκαλώντας ένα -υπέρ του- πανδαιμόνιο στην ατμόσφαιρα. Φανταστείτε την εικόνα του γηπέδου αύριο και πως μπορεί να τροφοδοτήσει με ενέργεια την κερκίδα η ισραηλινή ομάδα.

Αυτό βέβαια προϋποθέτει επιτυχία σε ένα βασικό πυλώνα του κομματιού της τακτικής. Transition offense. Έχω ξαναγράψει νωρίτερα στη σεζόν, ότι η ομάδα του Μεσίνα παρουσιάζει σημαντική αδυναμία στην transition defense, απόρροια των heavy lineups αλλά και της χαρακτηριστικής έλλειψης συγκέντρωσης σε αυτό το κομμάτι μιας και οι παίκτες αργούν χαρακτηριστικά να βρούν τις θέσεις τους εφόσον σπριντάρουν προς τα πίσω αφήνοντας καταστάσεις για τον αντίπαλο απέναντι σε μια δίχως ισορροπία άμυνα. Εκεί πρέπει να πατήσει η Μακάμπι και να επιμείνει (ακόμα και εάν ξεκινήσει ακουμπώντας τη μπάλα στη σιγουριά του Σοφοκλή ώστε να “πατήσει” η επίθεση) γνωρίζοντας ότι όσο περισσότερο επιτεθεί σε τέτοιες συνθήκες, αυξάνει τις πιθανότητες επιτυχίας ανά επίθεση. Περιμένω λοιπόν από τον Μπλατ να έχει ετοιμάσει “απλωμένες” άμυνες με παγίδες, ώστε να σπρώξει τον αντίπαλο να επιτεθεί πιο γρήγορα χαλώντας του χρόνους επίθεσης της ΤΣΣΚΑ και κατά συνέπεια το μυαλό της.

-Από την άλλη ο Μεσίνα θα πάει σαφώς στο μισό γήπεδο όπου έχει πλεονέκτημα. Ας μη κρυβόμαστε. Το μέγεθος της ΤΣΣΚΑ είναι unmatched για την Μακάμπι και η απουσία του πακέτου (ύψος, “μήκος”, ταχύτητα κινήσεως/αντίδρασης) που έφερνε ο Τζέημς στο παρκέ θα λείψει από την Μακάμπι πολύ σε αυτή την αναμέτρηση. Η γκάμα επιλογών του Μεσίνα σε σετ επίθεση είναι μεγάλη και βασίζεται σε ευρύτερο πλαίσιο στο εξαιρετικό spacing (παρά τα ανορθόδοξα πολλές φορές σχήματα) και την πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας που δημιουργεί καταστάσεις για την “αρκούδα” είτε για περιφερειακό σουτ, είτε για close out επίθεση ή πέρασμα της μπάλας προς τα μέσα, υπό τις καλύτερες προϋποθέσεις. Στα δύο φετινά ματς εναντίον της Μακάμπι, η ΤΣΣΚΑ είχε μ.ο. 23.5 τελικές, σμπαραλιάζοντας κάθε αμυντικό πλάνο του Μπλατ, ενώ παράλληλα πήρε πόντους από cuts και παιχνίδι μακριά από τη μπάλα στο οποίο έχει παίκτες που διακρίνονται ιδιαίτερα. Για αυτό το λόγο ο Μεσίνα (που ήθελε τη Μακάμπι, είναι κοινό μυστικό..) θα στοχεύσει να κλείσει στο μισό γήπεδο τους Ισραηλινούς και στη συνέχεια να τους υποβάλλει σε αργό θάνατο, φθείροντας αρχικά παίκτες κλειδιά (Σόφο, Χίκμαν) και οδηγώντας τους εκεί που θέλει στη δική του άμυνα (επίθεση της Μακάμπι στο ζωγραφιστό πάνω σε ψηλότερους αντιπάλους) σε τρίτο χρόνο, με μόνη επιλογή το σουτ, κλείνοντας τις γραμμές πάσας.

–Κλειδί για τους Ισραηλινούς θα είναι το τρίποντο. Θα πρέπει να σουτάρει καλά για να κερδίζει η Μακάμπι αύριο. Μόνο έτσι θα ανοίξει διαδρόμους για τους πολύ καλούς περιφερειακούς της slashers (ίσως τζογάρει με αυτούς ο Μεσίνα στη  δική του άμυνα) και θα αναγκάσει τα ψηλά κορμιά των Ρώσων να χάσουν θέσεις, μεγαλώνοντας το γήπεδο. Ο Ντέηβιντ Μπλού είναι η επιτομή του παίκτη που ζει για αυτά τα ματς, έχοντας μεγάλη καρδιά και εμπιστοσύνη στα χέρια του. Αν και εδώ πρέπει να προσθέσω ότι καλώς ή κακώς, βαρόμετρο για την ομάδα του Μπλατ θα είναι ο παντελώς ντεφορμέ Τζο Ινγκλς που είναι ο βασικός δημιουργός αυτής της ομάδας, κυρίως στο μισό γήπεδο. Ξεκίνησε εξαιρετικά τη σεζόν αλλά είναι “χάλια” εδώ και καιρό.. Εκτός του ότι θα πρέπει να δημιουργήσει καταστάσεις σε σταθερή βάση για τους συμπαίκτες του, θα πρέπει να αμυνθεί και πάνω στον πιο δυνατό Κριάπα. Καταλαβαίνετε ότι το performance του Αυστραλού είναι πολύ σημαντικό για την “ομάδα του λαού”.. Γενικότερα η επίθεση της Μακάμπι που είναι βασισμένη στην αντίστοιχη του Princeton (κολέγιο που φοίτησε ο  Μπλατ) και στηρίζεται στην ικανότητα των μεσαίων παικτών της πεντάδας (2-3-4) να φορέσουν ο ένας τα παπούτσια του άλλου ανά πάσα στιγμή στο παρκέ, έχει αποτρέψει κάθε ίχνος στατικότητας με την εισαγωγή συνεχούς κίνησης σε αυτό το κομμάτι για τους Ισραηλινούς. Κάποια στιγμή θα την αναλύσουμε..

Για την ΤΣΣΚΑ το σημαντικότερο κομμάτι του παιχνιδιού είναι κατά τη γνώμη μου το ριμπάουντ. Από εκεί θα εξαρτηθεί εαν θα μπορέσει να κλείσει το γήπεδο και να πνίξει με το μέγεθος της τους Ισραηλινούς. Το δίδυμο Κάουν-Χάινς έχει το πακέτο να δημιουργήσει πολλά προβλήματα στη Μακάμπι, “ματώνοντας” είτε με επιθετικό ριμπάουντ είτε γενικά με σκορ στο ζωγραφιστό την ομάδα του Μπλατ. Μη ξεχνάμε, μιλάμε για δύο ομάδες που στηρίζουν μεγάλο κομμάτι της παραγωγικότητας τους στη θέση “5”. Τα ζευγάρια Σόφο-Κρίστιτς (ποστ επίθεση) και Τάιους-Κάουν (pick & roll επίθεση) θα παίξουν πολύ στο παρκέ. Σαφώς και πρέπει να υπάρχει στοιχειώδης περιφερειακή ευστοχία για να μπεί η μπάλα στη ρακέτα της Μακάμπι με σωστές προϋποθέσεις και να μην ξυπνήσουν τα  φαντάσματα του πρόσφατου παρελθόντος. Είναι τέτοιο το mentality αυτής της ομάδας που κανείς δε μπορεί να το εγγυηθεί. Ούτε ο ίδιος ο προπονητής της..

Η σημαντικότερη παράμετρος λοιπόν της αναμέτρησης αφορά το ποιος θα καταφέρει να μετατρέψει το θεωρητικό του μειονέκτημα σε πλεονέκτημα και αυτό έχει να κάνει με την αντίστροφή σχέση μεγέθους/ταχύτητας. Ποιος θα επιβάλλει τον ρυθμό του..? Τα ριμπάουντς, το παιχνίδι των γκαρντς και το περιφερειακό σουτ θα το καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό. Η ΤΣΣΚΑ ματσάρει καλά με τους Ισραηλινούς και αν λάβουμε υπόψη τον “χρυσό κανόνα” του low pace σε αυτά τα ματς αντιλαμβανόμαστε ότι έχει πλεονέκτημα. Όμως ποτέ μην εμπιστεύεσαι μια τόσο εύθραυστη ψυχολογικά ομάδα σε ματς που θέλουν μεγάλο mental toughness. Η Μακάμπι είναι underdog και μάλιστα μεγάλο. Περιμένω να τη δω να πατάει στο παρκέ του Μεντιολάνουμ για να κάνει ..σαματά και να ηλεκτρίσει το γήπεδο. Δεν είναι εύκολο αλλά είναι η μόνη της ελπίδα. Αν το καταφέρει, θα είναι δύσκολο για τους Ρώσους, σε αυτό το περιβάλλον και με τις μνήμες του παρελθόντος, να αντιδράσουν..

ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ-ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ


Σούπερ-ματς, που αναμενόταν όλη τη χρονιά από τους basket-maniacs της Ηπείρου μας, με τις ομάδες να έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς. Το ματς της προηγούμενης εβδομάδας στην ACB και ο τρόπος που εξελίχτηκε έχει “φτιάξει” και άλλο την ατμόσφαιρα και ο δεύτερος ημιτελικός αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον.  Άλλωστε Ρεάλ και Μπαρτσελόνα ήταν οι δύο ομάδες που ξεχώρισαν μπροστά από κάθε άλλη μέσα στη σεζόν..

ΣΤΟ ΠΑΡΚΕ


-Oι Καταλανοί πρέπει να αλλάξουν το προφίλ που διαχρονικά παρουσιάζουν στα παιχνίδια του Φάιναλ-4. Η Μπαρτσελόνα απλά “παίζει” τα παιχνίδια, δεν τα διεκδικεί.. Σχεδόν υπάρχει για να δοξαστεί ο αντίπαλος.. Αυτή την εντύπωση πρέπει να αλλάξει ο Πασκουάλ και η δομή του ρόστερ του δίνει την ευκαιρία μιας και η φετινή Μπαρτσελόνα είναι πιο hard caliber ομάδα σε σχέση με πέρυσι, με την παρουσία παικτών όπως ο Ντόρσεη  και ο Παπανικολάου (συν τον Όλεσον στην Ευρωλίγκα).

Παρ’όλα αυτά δεν έχει καταφέρει να παίξει σταθερά καλή άμυνα απέναντι στους Μαδριλένους που βρίσκουν λύσεις με κάθε δυνατό τρόπο και ματώνουν τη Μπάρτσα κυρίως από τη θέση “4”, κυρίως με τον Μίροτιτς τον οποίο οι Καταλανοί πρέπει οπωσδήποτε να βρούν τρόπο να ματσάρουν. Αυτό θα είναι ένα πρόβλημα μιας και ο Πασκουάλ δε δείχνει πρόθυμος να κατεβάσει τον Παπανικολάου στο “4” καθώς θεωρεί ότι επηρεάζει τον τρόπο που επιτίθεται η ομάδα. Από την άλλη και σε αντίθεση με ότι πιστεύουν πολλοί, η Μπαρτσελόνα μπορεί να τρέξει μαζί με τη Ρεάλ με το πολύ δυνατό αθλητικό πακέτο των wings (Όλεσον, Παπ, Αμπρίνες) και τον Ντόρσεη. Το πρόβλημα της είναι να είναι αρκετά aggressive ώστε να βγάλει τον αντίπαλο από τις “καλές” του θέσεις , να τον  κάνει να νιώσει άβολα απέναντι στην άμυνα της.

-Ο Λάσο ξέρει ότι έχει απέναντι του ίσως την πιο δουλεμένη ομάδα σε καταστάσεις επίθεσης μισού γηπέδου στην Ευρώπη, με δημιουργία από όλες τις θέσεις και σημεία του παρκέ και στοχεύει την αναχαίτιση του pick&roll της με άξονα τον Χουέρτας που είναι εξαιρετικός σε αυτό το κομμάτι. Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας γεννήθηκε η ζώνη 3-2 με τον Σλότερ κεντρικό ψηλά (στηριζόμενη στην ικανότητα του Ντάρντεν να αμυνθεί στη πίσω γραμμή), η οποία μετέπειτα αποτέλεσε την τελική διάταξη ενός ζον-πρες με τον Σλότερ να πηγαίνει σε παγίδες. Αυτό στοχεύει φυσικά στη μείωση του χρόνου επίθεσης αλλά και στο να αλλάξει τους χρόνους εκτέλεσης στην επίθεση της Μπάρτσα και να ανοίξει τον ρυθμό. Ο Χουέρτας είναι ιδιάζουσα περίπτωση εκτελώντας το pick & roll. Μπορεί να πασάρει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες ή να εκτελέσει σε βηματισμό και off balance  όπου ως γνωστό τα ποσοστά του είναι υψηλότερα. Ο Πασκουάλ συνήθως παίζει σε ζευγάρια (όχι αυστηρά αλλά σε αυτή τη βάση ξεκινά) το μπακόρτ του, ταιριάζοντας τον Χουέρτας με τον Όλεσον (ο πιο σταθερός παίκτης της ομάδας και στις δύο πλευρές του παρκέ. Σκέψη, ποιότητα σε εκτέλεση/δημιουργία, καλοπροπονημένος, μαρκάρει παντού και οποιονδήποτε) με τους δύο αρχηγούς, Σάδα και Ναβάρο να βγαίνουν από πίσω και τον Πούλεν ως πέμπτο, με τη Μπαρτσελόνα να έχει βρεί χημεία στην περιφερειακή γραμμή με αυτόν τον τύπο ροτέησιον.

–Η Ρεάλ φτιάχτηκε/δημιουργήθηκε για να παίξει αυτά τα παιχνίδια (και να επιβιώσει σε μια σειρά με μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό). Overall στις 4 φετινές συναντήσεις της με την Μπαρτσελόνα βγάζει εικόνα νικητή. Βασικά, δε “βγάζει” τον φόβο της ήττας αλλά μη γελιόμαστε τα 4 αυτά ματς είχαν πολλές διαφορές και ιδιαιτερότητες ειδικά στο πως εμφανίστηκαν κάθε φορά οι δύο αντίπαλοι. Το αυριανό ματς έχει ψυχολογικό υπόβαθρο τελείως ξεχωριστό.

Ο Πασκουάλ τζόγαρε μέσα στη σεζόν με τη γνωστή του 2-3 ζώνη ώστε να ρίξει τον ρυθμό και να ελέγξει το ριμπάουντ, όμως αυτό που θα υπογραμμίσω είναι ότι οι παίκτες του πρέπει να έχουν υψηλό επίπεδο έντασης και συγκέντρωσης αμυνόμενη στα 10 πρώτα δευτερόλεπτα της επίθεσης, όπου η Ρεάλ είναι φαρμάκι, ειδικά όταν την επίθεση “τρέχει” ο MVP πλέον της διοργάνωσης, Σέρχιο Ροντρίγκεθ. Σε αυτό το κομμάτι ο Σάδα πάντως είναι ο περιφερειακός του Πασκουάλ που έχει κάνει την καλύτερη δουλειά ενώ ο Όλεσον (λόγω σωματοδομής, απλά προσέξτε το upper body του..) είναι ο καλύτερος στο να κυνηγήσει τον σουτέρ (Κάρολ ή Ρούντι) και να “σπάσει” τα σκρινς  στην ball screen offense του Λάσο. Πολύ μεγάλη προσοχή σε ματς τέτοιων συνθηκών θέλει και ο Σέρχιο Γιούλ, που έχει το mentality να σκοράρει κάτω υπό οποιαδήποτε κατάσταση. Στην άλλη πλευρά οι συνεργασίες των ψηλών της Μπάρτσα, ειδικά όταν οι Τόμιτς-Λόρμπεκ βρίσκονται στο παρκέ, βρίσκονται σε κορυφαίο για τη διοργάνωση επίπεδο και η έξτρα πάσα του Κροάτη όταν ο δημιουργός του pick&roll πασάρει σε αυτόν είτε χαμηλά είτε στο ύψος των προσωπικών, είναι η αιτία για πολλά εύκολα καλάθια των Καταλανών. Σημαντική παράμετρος, η κατάσταση του μεγάλου Χουάν Κάρλος Ναβάρο. Ξέρει πως πρέπει να παίξει ένα τέτοιο ματς και αν “πατήσει” μπορεί να το κρίνει μόνος του. Έχει τα “γαλόνια”.. Ο Λάσο θα τον κυνηγήσει ανελέητα και θα παίξει πάνω στην επίθεση.

-Το ματς δεν είναι ακριβώς “τελικός” γιατί η μυσταγωγική ατμόσφαιρα τέτοιων τουρνουά δεν επιτρέπει απονομές από την Παρασκευή (..) όμως ο νικητής θα πάει ως φαβορί στον τελικό (το κατά πόσο αυτό είναι καλό για τους Ισπανούς εξαρτάται από το τι θα έχει εξελιχτεί και στα δύο ματς..) Η Μπαρτσελόνα αναμφίβολα μπορεί να ματσάρει τη Ρεάλ, η οποία όμως θα μπεί στον ημιτελικό με ένα μικρό προβάδισμα στα προγνωστικά, το ελάχιστο δυνατό μάλλον. Οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές βέβαια. Δεν υπάρχει underdog όπως στον πρώτο ημιτελικό. Θεωρώ ότι θα δούμε μεγάλο ματς, ίσως ένα μελλοντικό classic των τουρνουά αυτών..

Περιμένω τις απόψεις και τα προγνωστικά σας..