BELIEVE..

Με μπάσκετ βγαλμένο από τα έγκατα των πυρηνικών εργοστασίων της χώρας μας και έδρες-καμίνια, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός κόλλησαν τους αντιπάλους στα σχοινιά και πάνε στο ραντεβού με την ιστορία αύριο. Δε θέλει πολλές κουβέντες η παρούσα κατάσταση. Απλά πιστέψτε το.. Το Hoopfellas αναλύει. Σχόλιο και από τον κόουτς Πίτι Χουρτάδο..



Δε μπορούσα να χαρακτηρίσω διαφορετικά το μπάσκετ με το οποίο οι ομάδες μας λύγισαν ΤΣΣΚΑ και Ρεάλ εχθές, παίρνοντας το αποτέλεσμα σε έναν αγώνα δίχως αύριο με καθαρά ελληνικό τρόπο. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό το μπάσκετ, το οποίο έχει συνδυαστεί με νίκες σε οριακές (δηλ. play-offs) καταστάσεις συνοδεύεται από συγκεκριμένα πνευματικά χαρίσματα για να λειτουργήσει αυτή την ..εποχή του χρόνου. Και οι δύο ομάδες μας τα έχουν.Δεν είναι θριαμβολογία. Προσωπικά δεν εξετάζω οικονομικά μεγέθη σε αυτή ειδικά τη φάση. Δε με απασχολούν ιδιαίτερα τα 10,20, ή 50 εκ. ευρώ μπάτζετ. Θεωρώ ότι με ένα σχετικό μικρό ποσό (στο ύψος των χρημάτων που έχουν επενδύσει Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός φέτος) μια ομάδα μπορεί να κατακτήσει τη διοργάνωση, αρκεί να γνωρίζει πραγματικά την αγορά και να επενδύσει σωστά. Δε θα θριαμβολογήσω λοιπόν (όπως συμβαίνει τριγύρω) που οι ομάδες μας πήγαν στο 2-2 τα λεγόμενα “οικονομικά μεγαθήρια” με το διπλάσιο και τριπλάσιο μπάτζετ (άλλωστε κάποτε ήμασταν εμείς στη θέση τους..) αλλά ειλικρινά μου αρέσει πολύ το ότι οι αντίπαλοι μας το..περίμεναν. Η ψυχολογική επίπτωση και επιρροή των όσων έχουν καταφέρει Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός στην Ευρώπη υπό καθεστώς πίεσης σε όλο της το μεγαλείο..

Πάμε να δούμε τι έχει να μας πεί ο κόουτς Πίτι Χουρτάδο αρχικά..

“Ελληνική κόλαση..”

“Η Ρεάλ επανέφερε την επιλογή Ντάρντεν στο μαρκάρισμα του Σπανούλη κάτι που στην πραγματικότητα δουλεύει. Δεν είναι αρκετό όμως. Η ισπανική ομάδα έχει μειώσει τα ποσοστά της, το σκορ της ενώ αυξάνει τις κακές πάσες/συνεργασίες και χάνει συχνά την συγκέντρωση της σε πολλούς τομείς του παιχνιδιού. Κάθε επιθετικό ριμπάουντ στην αρένα του Ολυμπιακού για τους γηπεδούχους συνοδεύεται με..πάρτι στις κερκίδες και πολλές από αυτές τις δεύτερες ευκαιρίες είχαν επιτυχή κατάληξη (καλάθι ή κερδισμένο φάουλ).

Επίσης η Ρεάλ αντιμετωπίζει πρόβλημα με την πεντάδα της δεύτερης περιόδου, η οποία όλη τη χρονιά προσέφερε ένα showtime αλλά τώρα στην ελληνική κόλαση,όταν ο Λάσο παίζει με τους Ροντρίγκεθ-Κάρολ και Μεχρί μαζί, δίνεται μια καλή ευκαιρία στον Ολυμπιακό να γυρίσει και να αλλάξει το ματς, όπως εχθές. Καταλαβαίνω τον Πάμπλο Λάσο. Θέλει να δώσει χρόνο στον Κάρολ ώστε σταδιακά να βρεί πάλι τα πατηματά του αλλά  είναι επικίνδυνο καθώς οι “αμυντικοί κόκκινοι καρχαρίες”  μυρίζουν ..φρέσκο αίμα και αυτό συνέβηκε εχθές.

O κόουτς Μπαρτζώκας πήγε σε πολλές αλλαγές αμυνόμενος στο σκριν στη μπάλα ενώ καταστάσεις επιθετικού ριμπάουντ στις οποίες παίζει ρόλο και η τύχη, συμβαίνουν μιας και τα miss match είναι πολλά. Η τριάδα των Ρούντι, Γιούλ, Σέρχιο έπαιξε σε τέτοιες καταστάσεις (εννοεί miss match) μόνο με ένας εναντίον ενός καθώς ήταν μπερδεμένοι σχετικά με το πόσο σκληρή είναι η αντίπαλη άμυνα τη στιγμή που έπρεπε να γυρίσουν τη μπάλα με υπομονή ψάχνοντας τα σωστά χέρια και την κατάλληλη επιλογή για να κουράσουν τα ελληνικά μυαλά και κορμιά. Στη δεύτερη περίοδο μάλιστα είδαμε πολλά αθλητικά πόδια στο παρκέ, με τον Ολυμπιακό να χρησιμοποιεί αυτό το διάστημα για να παίξει καλύτερη άμυνα την ώρα που ο Πρίντεζης “έγραφε”..

Πραγματικά μου άρεσε όταν είδα τον Μπαρτζώκα να χρησιμοποιεί ζώνη 2-1-2 λίγο πριν το ημίχρονο. Ήταν μια κατάσταση μετά από τάιμ άουτ, όπου ο Ολυμπιακός μετά από ένα εύκολο επιθετικό τρανζίσιον προηγήθηκε με 9 πόντους. Ο Ρούντι μετέπειτα αστόχησε σε ένα μακρινό, βιαστικό τρίποντο σουτάρωντας στα 12” της επίθεσης. Αυτό είναι ένα καλό παράδειγμα του πως έπαιξε η Ρεάλ το χθεσινό ματς. Σίγουρα όχι όπως της αρέσει να παίζει.

Ο Ντάνστον παίζει χωρίς πίεση και κερδίζει κάθε hustle play τριγύρω. Δε χρειάζεται να κάνει το τέλειο παιχνίδι και ίσως αυτή είναι η διαφορά του με τους Μίροτιτς και Μπουρούση..”

Δείτε το καταπληκτικό βίντεο-ανάλυση του Πίτι για την άμυνα με αλλαγές του Ολυμπιακού στο 4ο ματς..

https://www.youtube.com/watch?v=1yir-TBPcWc#t=75

http://pitihurtado.com/defensa-con-cambios-de-olympiakos/




Δύο κουβέντες και από εμένα για το ματς του Φαλήρου..

-Ο Ολυμπιακός ακούμπησε το τέλειο στο κομμάτι της αμυντικής προσήλωσης. Δεν έχω δει άλλη ομάδα να “συμπεριφέρεται” έτσι φέτος σε αυτή τη Ρεάλ και να της κλείνει τους διακόπτες. Και η ΤΣΣΚΑ την είχε παίξει πολύ καλά αλλά το χθεσινό ήταν κάτι “άλλο”, κάτι διαφορετικό ειδικά σε επίπεδο έντασης και ορμής που τροφοδοτούταν από την κερκίδα. Ο Ολυμπιακός ήταν έτοιμος να αμυνθεί με τον Μπαρτζώκα να εναλλάσσει καθαρά προσωπική άμυνα με switch defense στοχεύοντας να μη “πατήσει” ο αντίπαλος και βρεί ρυθμό. Καθαρά το επίπεδο της ερυθρόλευκης άμυνας ανέβηκε από τη second unit και την επιμονή του Γιώργου Μπαρτζώκα (διπλό credit εδώ από εμένα, μπράβο κόουτς..) σε αμυντικές πεντάδες που θα “κατέβαζαν” τον ρυθμό στην επίθεση του αντιπάλου έστω και εαν είχαν οι ίδιες ένα θέμα λειτουργικότητας στη δική τους επίθεση. Τον “βοήθησε” πολύ ο Κόλινς σε αυτό το κομμάτι μιας και το αναπληρωματικό backcourt (με τον Σλούκα που κατά κόρον τον ταιριάζει ο Μπαρτζώκας) διατήρησε υψηλά επίπεδα έντασης και πίεσης στη μπάλα. Όσο για το βασικό backcourt.. Μάντζαρης και Σπανούλης είχαν μαζί 9 ριμπάουντς και 13 τελικές (μόνο 3 λάθη) κυριαρχώντας πλήρως σε κομμάτια όπως η άμυνα και η δημιουργία επί της φημισμένης, δαντελένιας περιφερειακής γραμμής της Ρεάλ. Και στην άμυνα με αλλαγές επίσης οι ψηλοί του αμύνθηκαν πολύ αποτελεσματικά στην περιφέρεια (φανατισμένα θα έλεγα) ειδικά τα “4” που μπορεί να έχουν “θέμα” με το να διατηρήσουν τον Ρέγιες στην πλάτη τους για το αμυντικό ριμπάουντ αλλά τα πήγαν πολύ καλά μένοντας μαζί με τα γκαρντς των Ισπανών στο αμυντικό κομμάτι. Ειλικρινά δεν έχουν δει άλλη ομάδα φέτος να αποκόβει σε τέτοιο βαθμό κάθε συνεργασία των γκαρντς της Ρεάλ με τους υπόλοιπους σε βαθμό που το backcourt των ..6 εκατομυρίων (Σέρχιο, Ρούντι, Γιούλ) να μη μπορεί να “διαβάσει” το πλεονέκτημα. Τα νούμερα των Μαδριλένων σε λάθη (13) και τελικές αποδεικνύουν ότι επρόκειτο για γενικό shut down..

-Έχω πεί ότι η επιθετικότητα του Ματ Λοτζέσκι απέναντι στην άμυνα της Ρεάλ είναι απαραίτητο στοιχείο για τον Ολυμπιακό στη σειρά. Απλά ο Αμερικανός wing πρέπει να μπαίνει με aggressiveness Κάρολ (προ τραυματισμού..) σε κάθε ματς, είναι πολύ βασικό. Εχθές ήταν αρκετά καλός παίζοντας αρκετά στη weak side (τις έψαξε αυτές τις καταστάσεις ο Ολυμπιακός) όπου είναι θεριστής απέναντι σε close out άμυνα (και η Ρεάλ είναι καλή σε αυτό το κομμάτι τουλάχιστον στην πρώτη γραμμή άμυνας) είτε με άμεση εκτέλεση, είτε με midrange ή drive είτε πάσα σε δεύτερο χρόνο που δείχνει το πόσο οξυδερκής παίκτης είναι. Όσο ο guard από το Ουισκόνσιν μένει σχετικά “κοντά” σε νούμερα με τον Ρούντι  Φερνάντεθ, ο Ολυμπιακός θα έχει το αβαντάζ.. Εύφημος μνεία στον Γιώργο Πρίντεζη. Τι μπορεί να σου κάνει ένα σουτ.. Το νικητήριο, όπως εξελίχτηκε το πράγμα, τρίποντο της Δευτέρας τον ξεκλείδωσε και εχθές έβγαλε αυτοπεποίθηση (και στο περιφερειακό σουτ) που αγνοούταν καιρό..

-Είναι ξεκάθαρο ότι η Ρεάλ έχει πρόβλημα με τον Ντάνστον. Μεγάλο πρόβλημα. Απλά δε μπορεί να τον ματσάρει. Και όσο είναι στο παρκέ δε μπορεί να ενεργοποιήσει την αγαπημένη της 3-2 ζώνη ειδικών καταστάσεων με τον Σλότερ ψηλά, μιας και η πίσω γραμμή θα χάνει πολύ σε δύναμη ακόμα και αν εκεί παίξει ο Ντάρντεν. Ο Ντάνστον παίζει αυτή τη στιγμή σαν το καλύτερο “5” στην Ευρώπη. Δεν είναι αλλά παίζει ως τέτοιο.. Καταπίνει αμάσητο όποιον αντίπαλο βρίσκει μπροστά του, έχει ματώσει τη Ρεάλ υποστηρίζοντας την επίθεση της ομάδας του με επιθετικό ριμπάουντ (7 είχε εχθές) και τελειώνει στο ζωγραφιστό λες και παίζει αντίπαλος με ..παιδάκια. Μακράν ο MVP της σειράς μέχρι τώρα..

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ



Α game to remember.. Στα πατώματα φτάσαμε μέχρι να επιβληθεί οριστικά η ελληνική ομάδα, όμως το παιχνίδι ήταν classic, με τρομερές διακυμάνσεις σε μια πολύ δυνατή σε παλμό έδρα (είμαι σίγουρος ότι οι παίκτες της ΤΣΣΚΑ θα το συζητούν για πολύ καιρό, μόνο στη Σερβία έχουν ζήσει κάτι ανάλογο) που έπαιρνε ηλεκτρισμό από τα δρώμενα στο παρκέ.

–Έχω εντυπωσιαστεί ειλικρινά από τον τρόπο που αμύνεται ο Παναθηναϊκός στο low post σε όλη τη σειρά. Μαχητικότητα, διάθεση, υποδειγματική άμυνα θέσης, πλάνο, επιθετικές παγίδες  συνήθως οριζόντια με τον έτερο ψηλό.. Το συνολικό αποτέλεσμα σε αυτό το κομμάτι ευθύνεται κατά πολύ για την μορφή που έχει πάρει η σειρά αυτή τη στιγμή. Ο βασικός post παίκτης της ΤΣΣΚΑ, Νέναντ Κρίστιτς έχει μέχρι στιγμής 5.5π.μ.ο. με 8/18 2π. και 3/7 προσωπικές ενώ εχθές δεν έκανε ούτε σουτ.. Ο Σάσα Κάουν (δεν είναι ο post ψηλός αλλά ένας εξαιρετικός finisher στο ζωγραφιστό) μετράει 4.5 π.μ.ο. Μιλάμε για δύο παίκτες που έδιναν φέτος στην ΤΣΣΚΑ 21 περίπου πόντους με διψήφιο αριθμό παραγωγικότητας έκαστος. Ειδικά η τριάδα Λάσμε-Φώτση-Γκιστ (με αρκετή δόση Μασιούλις..) έχει θωρακίσει το ζωγραφιστό με την ελληνική ομάδα να απειλείται μόνο από κάθετη επίθεση και όχι στατικές καταστάσεις ποστ στο μισό γήπεδο. Αναλύοντας την ΤΣΣΚΑ μέσα στη χρονιά είχαμε πεί πόσο σημαντική είναι η ποστ επίθεση, η οποία αποτελεί διαχρονικά τη βάση του παιχνιδιού της. Όμως με τον Χάινς “4” το spacing δεν είναι ιδιαίτερα καλό, λείπει και ο Τεόντοσιτς που μπορεί να βάλει τη μπάλα στο ζωγραφιστό ενώ η ελληνική ομάδα έχει μέγεθος στις περιφερειακές θέσεις ώστε να ματσάρει το ποστ των wings (Ουίμς, Μίτσοβ) που παίζει συχνά ο Μεσίνα για να χτυπήσει με back screen στην αδύνατη πλευρά. Χίλια μπράβο..

-Δεν είναι έκπληξη το ότι ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης δίνει αυτά που δίνει. Βασικά δε κάνει κάτι διαφορετικό. Είναι απλά “λυμένο” το παιδί ψυχολογικά και τείνει να γίνει ο X-Factor των play-offs για τον Παναθηναϊκό. Σε μια τόσο σφιχτή ομάδα με συγκεκριμένες παραγωγικές δυνατότητες στην επίθεση όπως είναι οι πράσινοι, ο Μαυροκεφαλίδης μπορεί να αποτελέσει game changer από τον πάγκο με την σπάνια ικανότητα του να πετυχαίνει πολλούς πόντους σε σειρά. Μιλάω για συγκεκριμένο προσόν που δε το έχουν όλοι οι καλοί επιθετικοί παίκτες.  Μπορεί σε μικρό διάστημα και άμεσα να σκοράρει και αυτό αποτελεί χαρτί στα χέρια του Αλβέρτη μιας και μπορεί να ξεκολλήσει την επίθεση του χωρίς να πάει πίσω στο ροτέησιον κάποιον από top defenders του στη γραμμή των ψηλών. Το καλοκαίρι είχαμε υπογραμμίσει ότι ο Λουκάς (τεχνικά είναι ίσως ο καλύτερος Έλληνας ψηλός με άλλα μείον βέβαια..) έχει παιχνίδι χαμηλά αλλά όχι το “ωμό low post παιχνίδι” που χρειαζόταν ο Παναθηναϊκός για να ακουμπήσει, να φθείρει, να ξεκουραστεί σαν ομάδα ενώ το γεγονός ότι είναι twiner (όχι αρκετά γρήγορος για “4” ή δυνατός για “5”) μπορεί να εξελιχθεί σαν πλεονέκτημα μόνο με σωστή στελέχωση γύρω του. Ο Παναθηναϊκός παίζει μαζί του στην επίθεση σε αυτή τη σειρά όπου προσπαθεί να δώσει “κάτι” που δεν υπάρχει στη γραμμή ψηλών και μέχρι στιγμής δικαιώνεται (6.8π.μ.ο. 78.6% 2π.-100% προσωπικές).

-Έχω πολύ θετική γνώμη για τη προσπάθεια του νέου προπονητικού επιτελείου του Παναθηναϊκού μέχρι τώρα αλλά πραγματικά δεν μπόρεσα να καταλάβω την επιμονή του Φραγκίσκου Αλβέρτη στον Ούκιτς (το έκανε και τη Δευτέρα). Σκεφτόμουν ότι με την ομάδα του στο +8/9 πιθανόν ήθελε γκαρντ που  να μπορούν να παίξουν με το χρονόμετρο, θεωρώντας ότι ο Κροάτης είναι λιγότερο παρορμητικός του Ράιτ αλλά είναι γνωστό ότι σε παιχνίδια που δεν έχει ξεκινήσει καλά ο Ούκιτς δεν έχει επιστροφή. Απλά παίζει άσχημα μέχρι τέλους. Και δυστυχώς το παιδί εχθές είχε ένα τέτοιο παιχνίδι.. Ναι, ήμουν και εγώ από αυτούς που περίμενα να χάσει τη δεύτερα βολή στα 2.9”αλλά αυτό το λάθος χρεώνεται στον πάγκο και όχι στον παίκτη. Με ποια λογική ευστοχείς κόουτς..? Αν ο Φριντζόν είχε κόψει τα νύχια του τώρα θα κάναμε απολογισμό της σεζόν που τελείωσε.. Θέλουν αντανακλαστικά και πρωτοβουλία τέτοιες καταστάσεις.

-Το “the shot” του Αντώνη Φώτση ήταν από αυτά τα -αναίσθητα- σουτ που μόνο αυτός βάζει, όταν ειλικρινά φαίνεται ότι κανείς άλλος τριγύρω δε μπορεί να σκοράρει. Πετάχτηκε μισό βήμα πιο μακριά, είχε να αντιμετωπίσει την άμυνα του Κριάπα αλλά τα κατάφερε και γύρισε μια φαινομενικά χαμένη κατάσταση. Ο Φώτσης κάνει καλή δουλειά πάνω από τη στεφάνη σε όλη τη σειρά και πηγαίνει πολύ αποτελεσματικά στη βοήθεια στο ποστ όποτε χρειάζεται όμως στη Μόσχα θεωρώ ότι οι πράσινοι θα χρειαστούν κάτι παραπάνω από αυτόν στο επιθετικό κομμάτι (ίσως να τελειώσει τις όποιες φάσεις βάζει τη μπάλα κάτω απέναντι στον Κρίστιτς, κομμάτι στο οποίο ο Γκίστ φαίνεται πιο αξιόπιστος όμως το καλό περιφερειακό σουτ κρατά τον Έλληνα φόργουορντ στο παρκέ). Περιττό να πούμε ότι καλύτερος παίκτης του Παναθηναϊκού συνολικά και κομβικός στο τέλος ήταν ο Στεφάν Λάσμε. Ο “πεσμένος” Γκαμπονέζος, που “δεν κάνει τα περυσινά” λοιπόν όπως γκρινιάζουν πολλοί.. Όμως  καλό είναι να κατανοήσουμε ότι ο Παναθηναϊκός έχει έναν από τους καλύτερους mobile-centers στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή, ο οποίος φέτος (αν και βελτιωμένος στο επιθετικό κομμάτι) επαναλαμβάνω κάνει περισσότερα από ότι έχει μάθει να κάνει.Ο τρόπος που παλεύει απέναντι σε κορμιά που θεωρητικά δε του “πηγαίνουν” και ορμάει στη μπάλα νομίζω παρακινεί και τους συμπαίκτες του και περιμένω από τον ίδιο (που ναι, δεν είναι στη δαιμονισμένη περυσινή κατάσταση αλλά παραμένει τοπ-ψηλός για τον τρόπο που παίζουμε το άθλημα στην Ευρώπη) να διαχειριστεί καλύτερα τον εαυτό του στο συναισθηματικό κομμάτι.

-Η αλήθεια είναι ότι έχω απογοητευτεί από τον Μεσίνα φέτος. Είναι γνωστό ότι είμαι θαυμαστής και μελετητής της δουλειάς του από τη δεκαετία του ’90 αλλά  περίμενα κάτι άλλο από αυτόν φέτος. Το μέγεθος της επένδυσης είναι τέτοιο που η συνάρτηση του με αυτό που βγάζει η “αρκούδα” στο παρκέ βγάζει μάλλον απογοητευτικό αποτέλεσμα. Μιλάω για ένα σύγχρονο θρύλο της προπονητικής από τον οποίο έχω δεί τις σκληροτράχηλες ομαδάρες της Βίρτους, το run & gun υπερθέαμα της Μπενετόν και το computerized μπάσκετ της ΤΣΣΚΑ στη προηγούμενη θητεία του. Φέτος προσπαθούσε να βάλει την ομάδα στη σωστή κατεύθυνση, άλλαζε συνεχώς σχήματα, έριξε το βάρος στην άμυνα και τελικά κατάφερε να παίξει καλύτερα στο TOP-16, κυρίως στο επιθετικό κομμάτι όπου ανέβηκε το επίπεδο συνεργασιών και παραγωγικότητας σημαντικά. Το θέμα είναι ότι ο Ιταλός “καθηγητής” δεν ακολουθεί τις τάσεις. Η φετινή ΤΣΣΚΑ έχει προδιαγραφές να βάλει φωτιά στο παρκέ (Τζάκσον-Πάργκο στα γκαρντς, ένα finisher σαν τον Ουίμς, ψηλοί όπως οι Βορόντσεβιτς-Χάινς) αλλά δεν το σκέφτεται καν. Όταν βέβαια ο Παναθηναϊκός ξέφυγε στο σκορ μετά την τελευταία στροφή, ο Μεσίνα “χαμήλωσε” με τους Χάινς-Βορόντσεβιτς στη φροντκόρτ (έχω πεί παλιότερα ότι είναι μακράν το πιο λειτουργικό δίδυμο στη ρακέτα της). Το αστείο στην όλη υπόθεση είναι ότι αυτή η “υπερεκτιμημένη” μπορεί άνετα να φτάσει μέχρι τέλους και γιατί όχι, σε έναν τελικό να πάρει τη κούπα.. Έχει ένα 5ο ματς στην έδρα της και ζευγαρώνει -εφόσον περάσει- με την μόνη ομάδα που θεωρητικά της ταιριάζει (όπως φάνηκε στο TOP-16), τη Μακάμπι..Όλα γίνονται λοιπόν. Αυτό που δεν αλλάζει είναι η εικόνα της ομάδας από την οποία περίμενα (σαν μπάσκετ) κάτι πολύ καλύτερο φέτος.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ..

Παρακολουθώντας διαχρονικά ανά τον πλανήτη διάφορα πέμπτα (ή έβδομα) παιχνίδια πλέη-οφς κατάλαβα πόσο πραγματικά σημαντικό είναι το ψυχολογικό κομμάτι και η διαχείριση του σε δύο ξεχωριστά επίπεδα. Πριν και κατά τη διάρκεια του αγώνα. Οι δύο ομάδες μας θα πρέπει να είναι έτοιμες να παίξουν λοιπόν και στα “δύο γήπεδα”. Για παράδειγμα.. Ας περιγράψω μια εικόνα. Μπαίνει ο Ολυμπιακός στη Μαδρίτη αύριο και οι Ρούντι, Γιούλ αρχίζουν τις ..ηλεκτροπληξίες, η έδρα παίρνει κάποια αμφισβητούμενα σφυρίγματα (δεν έχει να κάνει με διαιτησία αυτό που λέω, συμβαίνει και όταν οι δικές μας ομάδες παίζουν στην έδρα τους) και οι Αμερικανοί (πρωτόπειροι σε αυτό το επίπεδο) των πρωταθλητών πάνε στα νεύρα.. Τέλος. Έχασες πριν το καταλάβεις. Έστησες ο ίδιος μια κατάσταση κατά σου.. Θέλει διαχείριση και πίστη. Πολύ πίστη, όταν όλα φαινομενικά γύρω θα σβήνουν και μαζί και το όνειρο. Άλλωστε η πιθανότητα να πνιγεί μόνος του ο αντίπαλος δεν αποκλείεται. Ο χαρακτήρας των δύο ομάδων (Ρεάλ, ΤΣΣΚΑ) που αντιμετωπίζουμε δεν είναι ακριβώς “ατσάλινος”..

Ξεκινώντας από τον Παναθηναϊκό θα πω ότι -κατ’εμέ- η ομάδα δεν έχει μεγάλη τύχη εάν δεν βάλει περιφερειακά σουτ. Από το τρίποντο θα παίξει τη ζαριά του για το Μιλάνο, όσο και εάν αυτό δεν αρέσει σε κάποιους. Αυτό άλλωστε έκανε όλη τη χρονιά.. Ελπίζω να δούμε μια μεταστροφή στο performance των δύο καλύτερων σουτέρ της ομάδας, Κάρι και Μπράμος. Ο πρώτος έχει μεγάλη θέληση αλλά δε του βγαίνει σε αντίθεση με τον Μάικ που είναι τελείως “εκτός” ψυχολογικά, από τη σειρά. Ακόμα και στο αμυντικό κομμάτι εμφανίζει πρόβλημα συγκέντρωσης. 1/22 έχουν οι δύο τους στα 4 ματς.. Το τρίποντο βάζει πίεση στον γηπεδούχο-θεωρητικό φαβορί σε τέτοιες περιπτώσεις και εάν ο Παναθηναϊκός δείξει από την αρχή ότι συνδέεται με το καλάθι από μακριά θα ζώσουν τα φίδια τους Ρώσους. Άλλωστε τα play-offs δείχνουν ότι οι πράσινοι είναι μάλλον η καλύτερη αμυντική ομάδα στην Ευρώπη. Προσοχή λοιπόν στις συνεργασίες και το -εξαιρετικό- παιχνίδι μακριά από τη μπάλα των Ρώσων, η ίδια άμυνα στο low post (σίγουρα θα θελήσει να βάλει τη μπάλα με καλύτερες προϋποθέσεις ο Μεσίνα στον Κρίστιτς) και περιφερειακό σουτ. Οι Ρώσοι είναι φαβορί αλλά το mentality τους -πιστέψτε με- αφήνει πολλά περιθώρια στον Παναθηναϊκό.

Ο Ολυμπιακός είναι σίγουρο ότι θα βρεθεί απέναντι σε μια ομάδα που θα του επιτεθεί από την αρχή για αυτό πρέπει να είναι έτοιμος και σε καμία περίπτωση παθητικός. Ειλικρινά δε ξέρω εάν μπορεί η ελληνική ομάδα να επαναλάβει το αμυντικό θαύμα του τέταρτου ματς.. Δεν είναι εύκολο. Σίγουρα όμως θα χρειαστεί πολυπρόσωπη επίθεση, όπου η τριάδα των Σλούκα-Λοτζέσκι-Πρίντεζη πρέπει να εμφανιστεί επίσης επιθετική από την αρχή. Θέλω να δω πως θα αντιδράσουν οι πρωτοεμφανιζόμενοι των πρωταθλητών σε ένα τέτοιο παιχνίδι.. Οι ερυθρόλευκοι πάντως έχουν μια μοναδική ευκαιρία να μεγαλώσουν τον θρύλο τους. Ειδικά απέναντι σε αυτή την ομάδα, ειδικά με αυτήν την εξέλιξη στη σειρά..

Οι δύο ομάδες έχουν εξασφαλίσει σε όλες τις περιπτώσεις την υστεροφημία τους σε αυτά τα play-offs. Έ, λοιπόν μένει να εξασφαλίσουν και ένα εισιτήριο για το Μιλάνο..!

Υ.Γ: Δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα από το να εισπράττεις τον απόλυτο σεβασμό από την Ευρώπη και μαζί την απορία του “πως το κάνετε”? Το βίωσα σήμερα το πρωί ανοίγοντας το PC με το που έφτασα στο mailbox. Απανταχού συνεργάτες και μπασκετικοί ανά την Ευρώπη μου εξέφραζαν τον θαυμασμό τους για τις ελληνικές ομάδες και την επιστροφή τους στις σειρές των play-offs. Με έκανε να αισθανθώ υπερήφανος..

Υ.Γ1: Κλειδί σε όλη την υπόθεση η θεία μου που έχει πλακωθεί στο ξεμάτιασμα μετά το 2-0 της Ρεάλ (είναι φαν του Ολυμπιακού) και εχθές γύρισε την κατάσταση του Σπανούλη, οπότε της πιστώνεται η σταδιακή βελτίωση του αρχηγού των ερυθρολεύκων. Όποιος θέλει του δίνω το τηλέφωνο, ένα πενηντάρικο είναι παιδιά το ξεμάτιασμα. Αναλαμβάνουμε από φυσικά πρόσωπα μέχρι ομάδες ΝΒΑ..

Υ.Γ2: Συγχαρητήρια στον page-favourite Ντέηβιντ Μπλατ που δάμασε την Αρμάνι, ειδικά με τον τρόπο που το έκανε. Το Μιλάνο θα μπορούσε να φτάσει και στον τίτλο εάν κέρδιζε εχθές (ή εαν δεν έχανε το  1ο ματς από +14 στο 38′..) αλλά δε μπόρεσε να ισορροπήσει όταν το ένα πόδι γλίστρησε στον γκρεμό. Έχει δουλειά ακόμα, όμως βαδίζει σωστά. Η Μακάμπι είναι πολύ πιο “παιγμένη” σαν κλαμπ σε τέτοιες καταστάσεις. Έκανε μια καταπληκτική τέταρτη περίοδο εχθές (32-10) όπου από το -2 έφθασε στον +20 καταστρέφοντας την pick’n roll άμυνα των Ιταλών και μάλιστα όλα αυτά σε μια σειρά όπου οι Ισραηλινοί επιβλήθηκαν χωρίς τον κορυφαίο δημιουργό τους, τον Ινγκλς. Οι οπαδοί ετοιμάζουν απόβαση στη Λομβαρδία και δε μπορώ να πω ότι χαλιέμαι. Φάιναλ-4 χωρίς Μακάμπι, πάντα μου έκανε λίγο άνοστο..

Αυτά και άλλα στη σελίδα μας στο Facebook..

https://www.facebook.com/pages/Hoopfellasgr/559656750730274