Όλοι οι άνθρωποι του βασιλιά..

Published by Jim Conway at 24 Μαρτίου 2014

Tags

Σε μια βραδιά-σταθμό στη πράσινη ιστορία, ο Παναθηναϊκός υποδέχτηκε και ..νίκησε τον Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς σε κατάμεστο από κόσμο και συναισθήματα ΟΑΚΑ.. Στραγγάλισε ο Ολυμπιακός τη Λαμποράλ στο Φάληρο. Ματσάρα στη Λομβαρδία, μεγάλη -όσο και δύσκολη- νίκη για το Μιλάνο..

Συγκίνηση στο ΟΑΚΑ σε μια βραδιά που όλοι θα θυμούνται για πολλά χρόνια με την επιστροφή του Ζέλικο Ομπράντοβιτς.. Ο Σέρβος mastermind ήταν φανερά συγκινημένος, όμως η κρισιμότητα του παιχνιδιού έχω την εντύπωση ότι τον “κράτησε” συναισθηματικά.. Τα λόγια είναι περιττά. Απλά δείτε το βίντεο..

ΟΑΚΑ

Ο πράσινος οργανισμός (διοίκηση, φίλαθλοι, ομάδα) έφτιαξαν μια υπέροχη ανάμνηση που θα κοσμήσει τις χρυσές σελίδες της ιστορίας του συλλόγου. Δε χρειάζονται πολλά λόγια για αυτό που συνέβει τη Πέμπτη το βράδυ στο ΟΑΚΑ.. Η εικόνα μιλούσε από μόνη της. Είναι ευλογία για έναν άνθρωπο να ζεί τέτοιες στιγμές και ο Ομπράντοβιτς το έχει κερδίσει από όλες τις απόψεις..

Και οι δύο ομάδες είχαν διαβάσει το παιχνίδι του αντιπάλου και προσπάθησαν να χτυπήσουν σε συγκεκριμένα κομμάτια. Ο πάγκος του Παναθηναϊκού -όπως φάνηκε στο ματς- χωρίς αμφιβολία κέρδισε τη μάχη από τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, του οποίου η ομάδα απλά τον εξέθεσε σε μια λαμπρή για αυτόν προσωπικά βραδιά (άλλωστε και ο ίδιος το ανέφερε μετά όντας πολύ αυστηρός με το δικό του τρόπο..).

-Ο Ομπράντοβιτς έστησε “παγίδα” στην ελληνική ομάδα “δίνοντας” μια κατάσταση στην αντίπαλη επίθεση στην οποία ο ίδιος είχε δουλέψει ώστε να αμυνθεί. Θα έλεγα ότι οι Τούρκοι διατήρησαν μια παθητική αμυντικά στάση στη προσπάθεια των πρασίνων για εισαγωγή της μπάλας στο ποστ (κάτι που θα επεδίωκαν από τη στιγμή που ο Ζότς “έδινε” τον Πρέλντζιτς στον Μασιούλις, όπως έγινε και στο ματς της Τουρκίας). Η Φενέρ σε αυτή τη κατάσταση, οδηγούσε τον Λιθουανό στη base line πάνω στον Ζόριτς, με τον Μπιέλιτσα να απαγορεύει το “γύρισμα” προς το κέντρο (μετά το οποίο ο Μασιούλις είναι πολύ αποτελεσματικός) και τον Μακάλεμπ (πάντα ανάλογα με τη διάταξη της επίθεσης oι θέσεις των αμυνόμενων) έτοιμο να σπριντάρει στις περιστροφές για να καλύψει περιφερειακό σουτ, τζογάροντας πάντα -και εδώ είναι όλη η βάση του πλάνου αυτού- με τον Ούκιτς (όπως και σε όλα τα pick ‘n roll που εκτελούσε ο Κροάτης). Δε πήγε άσχημα η Φενέρ σε αυτό το κομμάτι.

Αντίθετα η ζώνη 3-2 με τον Πρέλντζιτς στην κορυφή που είχε ετοιμάσει ο Ομπράντοβιτς, όχι μόνο δε βοήθησε τους φιλοξενούμενους αλλά αντίθετα έδωσε ώθηση στην ελληνική ομάδα, η οποία έξυπνα προσπάθησε να χτυπήσει στα πόδια την πίσω γραμμή αυτής της άμυνας είτε με περιφερειακό στη base line είτε με σουτ (μετά από split ή έξτρα πάσα) από τη γωνία, επιδιώκοντας να εκτελέσει από τη πλευρά του Ζόριτς. Ο Ομπράντοβιτς παρουσίασε (χωρίς να επιμείνει πάντως) και μια ζώνη προσαρμογής που άλλαζε σε προσωπική στα pick’n roll του Παναθηναϊκού.

-Ο Παναθηναϊκός ήταν έτοιμος να αμυνθεί στο ποστ και ο συνολικός του βαθμός σε αυτό το κομμάτι είναι αρκετά υψηλός (ειδικά αν λάβουμε υπόψη την απουσία του Γκιστ). Πολύ ενεργητικοί σε απόσταση μιας πάσας και έτοιμοι να πεθάνουν στην άμυνα θέσης οι πράσινοι, απέτρεψαν πολλές φορές την εισαγωγή της μπάλας στο ποστ “σπρώχνοντας” τον αντίπαλο συνεχώς μακριά από το καλάθι. Ειδικά η περιφερειακή τριάδα των Διαμαντίδη-Μασιούλις-Μπράμος ήταν εξαιρετική σε αυτό το κομμάτι. Και αν για τους δύο “wings” το πολύ δυνατό κορμί είναι ισχυρός σύμμαχος, για τον Δημήτρη Διαμαντίδη η πίσω γραμμή είναι η “περιοχή του” στο κομμάτι της άμυνας μιας και απαιτεί λιγότερη ικανότητα στο footwork (για παράδειγμα ψηλά “έφαγε” δύο κολλητά σουτ από τον Ονάν γιατί έπαιζε “πίσω” ώστε να καλύψει το drive). Αυτή ακριβώς η αμυντική προσπάθεια των πρασίνων στο ποστ κλείδωσε και τη δημιουργία των Τούρκων. Μη ξεχνάτε ότι η Φενέρ είναι από τις ομάδες με το μεγαλύτερο ποσοστό δημιουργίας από το ποστ στην Ευρωλίγκα.. Σαν γαρνιτούρα προσθέστε την εξαιρετική επίδοση -στα πλαίσια της ενότητας μάχη θέσης/ενέργεια/αμυντικό effort χαμηλά- στο ριμπάουντ (ιδιαίτερα το αμυντικό) αν και τα σχεδόν διπλάσια λάθη στέρησαν από την ελληνική ομάδα το πλεονέκτημα των έξτρα κατοχών.

-Η διάθεση του νέου τεχνικού επιτελείου του Παναθηναϊκού να ανοίξει το τέμπο και να βρεί φάσεις μέσα από transition επίθεση κόλλησε γάντι στο συγκεκριμένο παιχνίδι, μιας και η Φενέρ παρουσιάζει σοβαρή αδυναμία να αμυνθεί σε αυτό το κομμάτι από την αρχή της σεζόν. Αυτή η μετάβαση βέβαια που επιχειρείται (ώστε η ομάδα να αρχίσει να παράγει σταθερά σε αυτό τον τύπο επίθεσης) δεν είναι εύκολη και είναι φυσικό να έχει παράπλευρες απώλειες. Μια από αυτές είναι το δικό του αμυντικό τρανζίσιον (όταν δεν “τελειώνει” στο ανοιχτό είναι λιγότερο έτοιμος να αμυνθεί) με τους Τούρκους να τον χτυπούν εκεί στην 1η περίοδο. Εδώ θα ήθελα να επισημάνω ότι η ομάδα του Ομπράντοβιτς περιέργως δεν ψάχνει την μακρινή πρώτη πάσα, μετά από αμυντικό ριμπάουντ, στον Μακάλεμπ (κοντά στα όρια του κέντρου) για να χτυπήσει στο τρανζίσιον, κατάσταση που επεδίωκε συνεχώς η Σιένα με τεράστιο ποσοστό επιτυχίας. Αντίθετα στον Παναθηναϊκό έχει δοθεί το πράσινο φως στον Ράιτ να ψάξει τέτοιες φάσεις μόλις αντιληφθεί έλλειψη ετοιμότητας/ισορροπίας στην αντίπαλη άμυνα, τακτική που αναδεικνύει το δυνατό κομμάτι στο παιχνίδι του Αμερικανού. Είναι φανερή αυτή η διάθεση πλέον (προσέξτε πως διώχνει τη μπάλα γρήγορα ο Διαμαντίδης που δεν είναι ιδιαίτερα γρήγορος μεταφέροντας την), όχι άδικα καθώς η ομάδα του Φραγκίσκου Αλβέρτη έχει παίκτες που μπορούν να τρέξουν καλά το γήπεδο και να τελειώσουν. Οι προδιαγραφές υπάρχουν λοιπόν αλλά, το υπογραμμίζω, θέλει πολύ προσοχή και ελεγχόμενη μετάβαση σε ένα πιο γρήγορο τρόπο ανάπτυξης που μελλοντικά θα μειώσει την εξάρτηση της ομάδας από τον Διαμαντίδη (πολύ καλός τη Πέμπτη, ειδικά στο τέλος, το 31 PIR τα λέει όλα..) και θα φτιάξει ευκαιρίες για τα νεότερα παιδιά από πίσω (Παππάς, Γιάνκοβιτς). Θέλει δουλειά και πολύ υπομονή. Σε πρώτη φάση ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να ελαχιστοποιήσει τα λάθη σε τέτοιες καταστάσεις. Πολύ σημαντικό..

Στο μισό γήπεδο, όπως είπαμε στη προηγούμενη ανάρτηση, οι πράσινοι έχουν προσθέσει εισαγωγικά plays πριν η επίθεση καταλήξει στο pick’n roll ή χαμηλά στο ποστ. “Παιχνίδια” που στοχεύουν να δώσουν κίνηση στην επίθεση και να την κάνουν λιγότερο στατική (υπέφερε ο Παναθηναϊκός εδώ από την αρχή της σεζόν). Θα επαναλάβω κάτι, κατά τη γνώμη μου πολύ σημαντικό, επειδή είδα και πάλι ότι αυτός ο “προθάλαμος” επίθεσης παραμένει απλά εισαγωγικό play. Εαν οι πράσινοι θέλουν να αλλάξουν ρυθμό και να ανεβάσουν το τέμπο τους θα πρέπει να στοχεύσουν εδώ. Να “παίξουν” και να κυνηγήσουν καταστάσεις κατά τη διάρκεια αυτής της “εισαγωγής”. Έτσι θα ανεβάσεις ουσιαστικά το τέμπο και όχι με 3-4 φάσεις που θα επιδιώξει σε καθαρά ατομικό επίπεδο ο Ράιτ στο ανοιχτό γήπεδο. Μη ξεχνάμε ότι οι πράσινοι σκόραραν 76 πόντους, έχοντας σχεδόν 50% στα 26 τρίποντα που επιχείρησαν συν κάποιες φάσεις στο ανοιχτό γήπεδο που το αμυντικό τρανζίσιον-παρωδία των Τούρκων επέτρεψε. Δεν είναι μεγάλη λοιπόν η παραγωγικότητα. Γίνεται όμως προσπάθεια να αυξηθεί.

-Δε μπορώ να μη σταθώ στον Μάικ Μπράμος, σε προσωπικό επίπεδο. Εντυπωσιακός.. Φαίνεται ότι κρατάει ένα τέτοιο παιχνίδι, σε οριακή μάλιστα πάντα βραδιά για την ομάδα, κάθε σεζόν. Πέρυσι το έκανε στο Καντού. Σούταρε εκπληκτικά και ήταν έτοιμος να το κάνει. Άλλωστε πρόκειται για πολύ καλό executive shooter (σουτέρ μέσα από σύστημα). Αν δουλέψει και λίγο με τη μπάλα.. Θα ήθελα επίσης να εκθειάσω το effort του συγκεκριμένου παίκτη στο αμυντικό κομμάτι. Τον παρατηρούσα να “χτυπιέται” μέχρι θανάτου στο ποστ και μετά από δύο πάσες να κυνηγάει στη περιφέρεια μένοντας μπροστά από τον αντίπαλο και ακολουθώντας κάθε σουτ ψηλά με εξαιρετικό footwork. Μπράβο..

-Εν τέλει, οι πρωταθλητές Ελλάδας πήραν μια πολύ σπουδαία νίκη σε οριακό παιχνίδι. Και οι νίκες σε αυτές τις καταστάσεις σε δυναμώνουν. Έχει πολύ μεγάλη σημασία τη συγκεκριμένη περίοδο σε αυτό που βιώνει ο Παναθηναϊκός. Aπό την άλλη, ο Ομπράντοβιτς παραμένει ένας από τους καλύτερους “κόουτς” αυτού του πλανήτη, όμως έχω την εντύπωση ότι άλλος προπονητής στη θέση του -σε συσχετισμό με αυτό που παρουσιάζει η Φενέρ φέτος- μπορεί και να είχε χάσει τη δουλειά του. Αυτή είναι η αλήθεια.. Παρ’όλα αυτά οι Τούρκοι θα παίξουν τη πρόκριση (ίσως και κάτι παραπάνω) στην έδρα τους, όπου είναι σαφώς πιο ισχυροί. Ειδικά το ματς με το Μιλάνο θα είναι όλα τα λεφτά.. Ο Παναθηναϊκός θα περιμένει την πλήρη ενσωμάτωση του Κάρι και τον Γκιστ, μετρώντας τις δυνάμεις του στο Παλάου Μπλαουγκράνα. Είναι υποχρεωμένος να κυνηγήσει τη νίκη.. H Bαρκελώνη μπορεί να αποτελέσει καθρέφτη για τους πράσινους στη μετά-Πεδουλάκη εποχή..

ΣΕΦ

Το μήνυμα που έστειλε ο Γιώργος Μπαρτζώκας ελήφθη και οι πρωταθλητές Ευρώπης φαίνεται ότι ανεβάζουν ρυθμό στο πιο κρίσιμο σημείο της χρονιάς. Άλλωστε ήταν επιβεβλημένο να γίνει κάτι τέτοιο.

-Το ματς δε χρίζει εκτεταμένης ανάλυσης στο κομμάτι “τακτική”(πως θα μπορούσε άλλωστε όταν η διαφορά των 30 πόντων κολακεύει τους Βάσκους..) Ο Ολυμπιακός διέλυσε την Λαμποράλ χτυπώντας στην αδυναμία της να αμυνθεί στο pick’n roll, κατάσταση που αποτέλεσε την σταθερά της επίθεσης των πρωταθλητών και πάνω στην οποία βασίστηκαν για να χτίσουν μια σταθερή παραγωγικότητα στην επίθεση τους ανά περίοδο. Το pick’n roll του Ολυμπιακού αποτέλεσε άλυτο πρόβλημα για τον Ιταλό κόουτς. Δεν ήταν τα αργά πόδια στους ψηλούς, ή η αδράνεια των περιφερειακών της Λαμποράλ όπως ίσως αποφανθούν κάποιοι. Το πρόβλημα ήταν η πλήρη έλλειψη αμυντικής συνεργασίας και συγχρονισμού, στο οποίο μια πολύ καλά δουλεμένη ομάδα σε αυτό τον τύπο επίθεσης όπως οι ερυθρόλευκοι “χτύπησε” κυνικά.

Σημαντική σημείωση στην όλη συζήτηση μας για το συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν η ετοιμότητα των γηπεδούχων να αμυνθούν πάνω στον Πλεής, πάνω στον οποίο ακουμπά συνεχώς τη μπάλα στην επίθεση της η Λαμποράλ έχοντας φτιάξει πολλές καταστάσεις για παιχνίδι ένας με έναν του Γερμανού βαθιά στον άξονα. Θυμηθείτε τη ζημιά που είχε κάνει στον Παναθηναϊκό η ευκολία με την οποία ακουμπούσαν οι Βάσκοι τη μπάλα στον Πλεής, όχι απαραίτητα για να εκτελέσει αλλά για να δημιουργηθούν συνθήκες για καλό σουτ ή drive μετά την εξωτερική πάσα από τα χέρια του Γερμανού γίγαντα. Ο κόουτς Μπαρτζώκας ξεκίνησε τον Σερμαντίνι (το δικό του μεγάλο κορμί) αλλά η διαφορά έγινε όταν πάτησε παρκέ ο Ντάνστον, ο οποίος έβγαζε με χαρακτηριστική άνεση των Πλεής εκτός θέσης. Εκεί η επίθεση των Βάσκων έχασε το σημείο αναφοράς της και πραγματικά το θέαμα που παρουσίασε στη συνέχεια ήταν αποκρουστικό..

Ο Ολυμπιακός χτύπησε επίσης σε καταστάσεις τρανζίσιον μια ομάδα που -όπως και η Φενέρ- έχει πρόβλημα να αμυνθεί σε αυτό τον τύπο επίθεσης. Ειδικά όταν οι ερυθρόλευκοι ανέβασαν τον ρυθμό πίεσης στη μπάλα και έβγαιναν στα passing lanes του αντιπάλου, καθάρισαν και το παιχνίδι. Η ελληνική ομάδα χρειάζεται απεγνωσμένα την αποτελεσματικότητα της στο τρανζίσιον αυτή την περίοδο και η επιστροφή των Σπανούλη-Πρίντεζη μαζί με την άνοδο του Λοτζέσκι είναι προαπαιτούμενα για να γίνει αυτό. Ο Ολυμπιακός αναπτύσσεται πολύ γρήγορα μετά από αμυντικό ριμπάουντ (δε συζητάω για κλέψιμο..) είτε με τις κατά μήκος πάσες του Μάντζαρη είτε με γρήγορη ντρίμπλα και όταν γυρίσει και ο Πρίντεζης, τα γκαρντ θα κοιτάξουν πολύ και την κατευθείαν πάσα στη base line, από τα πιο αποτελεσματικά σε ποσοστό επιτυχίας transition-plays της ομάδας αξιοποιώντας την ικανότητα του Συριανού φόργουορντ να εκτελέσει άμεσα με μεγάλη ταχύτητα.

-Ο Βασίλης Σπανούλης επέστρεψε και μου άρεσε αρκετά. Τον διαχειρίστηκε σωστά ο προπονητής του, προσφερόταν και το παιχνίδι, όπως εξελίχτηκε, άλλωστε. Βρήκε χώρους απέναντι σε μια άμυνα που ήταν τελείως ανέτοιμη (και ίσως αδιάβαστη) στο να τον αποκόψει από τους συμπαίκτες αλλά και να τον κάνει να νιώσει άβολα. Αντίθετα ο Έλληνας γκαρντ βρήκε χώρους, πήγαινε όπου ήθελε με τη μπάλα και διάβαζε εύκολα το κενό. 14π.-4 τελικές σε 19′ λοιπόν, αρκετά θετικό δείγμα για τον Σπανούλη..

-Θα ήθελα να σταθώ και πάλι στον Βαγγέλη Μάντζαρη σε προσωπικό επίπεδο. 8 ριμπ.-9 τελικές-2 κλεψ. και 1 μόνο λάθος σε 28′ στο παρκέ. Αυτή τη στιγμή είναι η ελληνική απάντηση στη κουβέντα για quarterback skills στο ευρωπαϊκό μπάσκετ (μη ξεχνάμε βέβαια ότι η χώρα μας διατηρούσε τον κορυφαίο όλων για χρόνια σε αυτό το κομμάτι, τον Διαμαντίδη που πλέον είναι περισσότερο δημιουργός και όχι ο frontman σε άμυνα που θα ελέγξει το επιθετικό τρανζίσιον του αντιπάλου). Έχουμε μιλήσει για το computerized παιχνίδι του Μάντζαρη στο παρελθόν. Λιτός, απέριττος, πολύ προσεκτικός στις μεταβιβάσεις του, η επιτομή του ball mover/ball stopper που βοηθά τόσο τη λειτουργικότητα στην επίθεση του Ολυμπιακού με τον αλτρουισμό του. Και απέναντι στη Λαμποράλ ήταν πολύ σοβαρός και συγκεντρωμένος (αν και σε μια φάση νομίζω ότι με μια “αλά Τιμ Χάρνταγουεη” ντρίμπλα ο Ερτέλ, τον οποίο βέβαια ο Έλληνας γκαρντ “κλείδωσε”, τον έβαλε να ψάχνει τα παπούτσια του στο παρκέ..). Αυτό που θα πρέπει να κοιτάξει ο πόιντ γκαρντ του Ολυμπιακού είναι να γίνει πιο “δηλητηριώδης” στην επιθετική του συμπεριφορά, χωρίς απαραίτητα να αυξήσει τον αριθμό των προσπαθειών του. Πρέπει να δουλέψει πολύ το drive του για παράδειγμα, εάν θέλει να ανέβει κι άλλο επίπεδο. Με ένα τέτοιο όπλο θα μπορεί να διατηρήσει το στάτους του και εκτός του ασφαλούς περιβάλλοντος του Ολυμπιακού (η Εθνική τον χρειάζεται πολύ..). Το εκτιμώ πολύ ως παίκτη και για αυτό τα γράφω αυτά.

–Ιωάννης Παπαπέτρου λοιπόν.. Καθόλου ξαφνικά. Είπαμε το φθινόπωρο ότι οι ερυθρόλευκοι πρέπει να ετοιμάσουν αυτά τα παιδιά και να τα βάλουν σταδιακά να παίξουν γιατί η σεζόν είναι μεγάλη, οι απαιτήσεις πολλές και το βάθος παίζει ρόλο.. Μάλιστα είχα γράψει πιο συγκεκριμένα για τον Αγραβάνη (ότι ο Ολυμπιακός θα πρέπει να τον ετοιμάσει νωρίτερα ίσως από ότι υπολόγιζε γιατί θα χρειαζόταν ακόμα και σε ρόλο “μπάνγκερ” σε πρώτη φάση μιας και λείπει το δυνατό κορμί στο “4” της ομάδας) ενώ νωρίτερα, κατά το σχολιασμό της υπογραφής-Λοτζέσκι. σταθήκαμε στο πόσο σημαντικό ήταν το ότι ο Μπαρτζώκας δεν “έκλεινε” το “3” με έναν σταρ δίπλα στη σταθερά που λέγεται Περπέρογλου, αφήνοντας περιθώριο και αυξάνοντας το κίνητρο για τον Παπαπέτρου. O 20χρονος φόργουορντ έχει ένα μεγάλο συν το οποίο είχε και ο Παπανικολάου. Πολύ δυνατό κορμί ώστε να μπορεί άμεσα να μπεί στο παρκέ και να ανταγωνιστεί τους φόργουορντς σε αυτό το επίπεδο. Ο ένας χρόνος παραμονής στο Τέξας του έχει κάνει πολύ καλό (έγινε ακόμα πιο “φυσικός” από ότι ήταν) και τώρα του παρουσιάζεται η ευκαιρία να πάρει σοβαρά λεπτά. Το παν σε αυτό το σημείο για το νεαρό είναι να γίνει πιο κοντρολαρισμένος παίκτης (που είναι για την ηλικία του..) ώστε να μείνει στο παρκέ περισσότερα λεπτά. Έχει εξαιρετικά στοιχεία και μπορεί να μάθει από τον Περπέρογλου ώστε να αναπτύξει κι άλλο την επίθεση του παντρεύοντας την με το πολύ καλό φυσικό του πακέτο. Σαφώς και θέλει υπομονή. Θα έχει πάνω-κάτω.. Δε πρέπει να λυπάται ούτε να χαίρεται πολύ στη προκειμένη φάση. Μόνο να δουλεύει..

Ο Ολυμπιακός αυτή τη στιγμή είναι η μόνη ομάδα ίσως στο υψηλό ευρωπαϊκό επίπεδο που έχει τόσο δυνατό γηγενή κορμό σε μικρή ηλικία (με αρκετές παραστάσεις). Σλούκας, Μάντζαρης, Κατσίβελης, Χριστοδούλου, Παπαπέτρου, Αγραβάνης συν τον Καββαδά.. Πολύ καλή βάση για τα επόμενα χρόνια, αρκεί να την κρατήσει. Το know-how για να την αναπτύξει σωστά υπάρχει άλλωστε..

-Για τον Ολυμπιακό το μεγάλο ματς είναι στην Ανδαλουσία πλέον, σε ένα γήπεδο που ..μαρτύρησαν Παναθηναϊκός και Φενέρ. Θα “πεί” πολλά για τον χαρακτήρα της ομάδας αυτή η αναμέτρηση. Υπάρχει (όπως και με τη Λαμποράλ) το προηγούμενο του Παναθηναϊκού που μπορεί να βοηθήσει (όπως θεωρώ βοήθησε τους πράσινους το προηγούμενο του Ολυμπιακού στο Μιλάνο). Το ματς είναι φωτιά και όλα παίζουν ρόλο. Δεν θα ήθελα να μιλήσω για τους αλλεπάλληλους τραυματισμούς στην ομάδα. Υπάρχει βάθος για να καλυφθεί κάθε κενό, εκτός ίσως από (Θεός φυλάξοι..) την περίπτωση του Ντάνστον που είναι ο μόνος παίκτης που μοιάζει αυτή τη στιγμή αναντικατάστατος. Σαφέστατα η απουσία του Πρίντεζη είναι μεγάλη (μήπως δούμε Παπαπέτρου στο “4”?). Η Ουνικάχα θα τα παίξει όλα για όλα. Νομίζω πως και οι δύο ομάδες μας μπορούν να ξεπεράσουν το εμπόδιο της και να τη βγάλουν εκτός. Αν μας κάνει το χατίρι και το Μιλάνο στη Πόλη, μπορεί τη τελευταία αγωνιστική στο Φάληρο να παίζεται η “θέση” και όχι η πρόκριση.. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από ένα ανοιξιάτικο βράδυ με ματς πλέη-οφς των δύο ελληνικών ομάδων στην Ευρωλίγκα..

“Σκυλί του πολέμου..”

Είναι από εκείνα τα ματς που όλα πάνε στραβά για το φαβορί από την αρχή.. Το σοκ του τραυματισμού του Κιθ Λάνγκφορντ (χάνει το υπόλοιπο Top-16) είχε ποτίσει το Μεντιολάνουμ και μαζί με το πέπλο του θεωρητικά εύκολου ματς με την δίχως κίνητρο Αναντολού, αποτέλεσαν τους χειρότερους συμβούλους. Σε κάποια στιγμή το ματς άρχιζε να θυμίζει το αντίστοιχο του Παναθηναϊκού με τη Λαμποράλ στο ΟΑΚΑ. Η ΕΑ7 είχε κολλήσει επιθετικά, είχε χάσει το καθαρό μυαλό και αδυνατούσε πλήρως να “συνεργαστεί” για να σκοράρει. Σε αυτές τις στιγμές όμως φαίνεται η αξία της άμυνας που σε κρατάει για να μη πέσεις παραδομένος.. Ο Κέρτις Τζέρελς συγκέντρωσε τους προβολείς της δημοσιότητες καθώς τα εκπληκτικά του σουτ έλυσαν την εξίσωση των Τούρκων (το έχει ξανακάνει ο Τζέρελς φέτος, σκέφτεται περισσότερο χωρίς να πνίγει τα ένστικτα του και μετά τον ερχομό του Χάκετ είναι άλλος παίκτης, προς το καλύτερο..) αλλά όποιος είδε το παιχνίδι προσεκτικά κατάλαβε τη διαφορά που κάνει ο Ντέηβιντ Μος για τους Λομβαρδούς. Ναι, ο παίκτης είναι από τους πολύ αγαπημένους της σελίδας (το ξέρετε άλλωστε από παλιά..) και ίσως ο πρώτος τον οποίο θα διάλεγα μαζί μου για να πάω στον πόλεμο (σωστά άλλωστε ο Μπαρτζώκας, τον οποίο εκτιμώ πολύ ως recruiter για το πως στελεχώνει τα ρόστερ του σε όλη του την καριέρα, είχε κυκλώσει το όνομα του το καλοκαίρι..). Αν ψάξετε στην αρχειοθήκη θα το καταλάβετε.. Ο Αμερικανός φόργουορντ “κλείδωνε” όποιον αντίπαλο έβρισκε μπροστά του, ανεβαίνοντας ψηλά για να κυνηγήσει τον (πολύ καλό τη Παρασκευή) Τζαμόν Λούκας ενώ κατάπινε οποιονδήποτε ψηλό χαμηλά στο ποστ μετά από “αλλαγή”. Πραγματικό “σκυλί του πολέμου”..

Το Μιλάνο έβγαλε μεγάλο αμυντικό effort την ώρα που κατέρρεε επιθετικά, κυριάρχησε στις κατοχές φτάνοντας σχεδόν ένα ασύλληπτο για τέτοιο ματς +20 σε αυτό το κομμάτι για να κερδίσει οριακά το ματς-παγίδα. Έτσι κι αλλιώς και με τον Λάνγκφορντ στο παρκέ, έχω επαναλάβει ότι η επίθεση τους έχει θέματα συνοχής. Πλέον είναι ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα. Η ομάδα του Μπάνκι χρειάζεται μια νίκη για να κλειδώσει (θεωρητικά πάντα) τη 2η θέση αλλά το πρόγραμμα είναι φωτιά, αρχίζοντας από αυτή την αγωνιστική όπου πάει στη Φενέρ για κομβικό ματς το οποίο μπορεί να αλλάξει πολλά στον όμιλο..