ΠΡΙΦΤΗΣ ΛΟΙΠΟΝ..

Πρίφτης λοιπόν, το κρυφό χαρτί της ΚΑΕ Παναθηναϊκός.. Ο κόουτς που πλαισιώνει τον Φραγκίσκο Αλβέρτη και θα επωμιστεί μεγάλο μέρος της ευθύνης στο αγωνιστικό κομμάτι στην τελική ευθεία της σεζόν. Πάμε να πούμε δύο κουβέντες για τη καινούργια κατάσταση στον πάγκο του Παναθηναϊκού.. Άλλωστε είναι το θέμα των ημερών, χωρίς αμφιβολία, επισκιάζοντας κάθε άλλο γεγονός..

Την άποψη μου για το θέμα “αλλαγή προπονητή” την εξέφρασα στην προηγούμενη ακριβώς ανάρτηση. Η κίνηση στα δικά μου μάτια είναι λάθος, ειδικά με βάση του timing που αυτή έγινε. Εύχομαι να μην αποβεί καταδικαστική για τον Παναθηναϊκό, σε ένα χρονικό σημείο που διακυβεύονται τα πάντα στην Ευρώπη. Στήριξα την πρόσληψη Πεδουλάκη από την πρώτη στιγμή. Νταλαβέρια και κολλητηλίκια δεν έχω με κανέναν. Ο στενός μου κύκλος το γνωρίζει άλλωστε.. Τη στήριξα επειδή την πίστευα. Ο Άρτζι, με τα δικά του μείον όπως και όλοι οι συνάδελφοι του, είναι “κόουτς”. Δεν είναι ο καλύτερος recruiter, ποτέ δεν παρουσίασε την high octane offense που ξεσηκώνει τα πλήθη ούτε καν μια ομάδα με σημείο αναφοράς το επιθετικό της κομμάτι αλλά είναι πρακτικός και εύστροφος προπονητής, από τους καλύτερους στο αμυντικό κομμάτι στην Ευρώπη, έχει ιδέες, ρισκάρει και κυρίως έχει στομάχι (απαραίτητο για τέτοιο κλαμπ). Ο Παναθηναϊκός νίκησε με αυτόν στην πιο δύσκολη μάλιστα περίοδο της σύγχρονης ιστορίας του. Αυτό είναι γεγονός. Το λάθος του ήταν  ότι έκανε “υποχωρήσεις” στο κομμάτι της στελέχωσης όπου και ο ίδιος όμως φέρει σημαντική ευθύνη έτσι κι αλλιώς (αναφέρομαι σε δικές του και μη επιλογές) για το παζλ που δημιουργήθηκε. Θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή αυτά όμως. Η ανάρτηση δεν αφορά τον κόουτς Πεδουλάκη αλλά τον πάγκο του Παναθηναϊκού και την καινούργια μορφή του..

Για τον Δημήτρη Πρίφτη έχω μιλήσει στο παρελθόν από αυτή εδώ τη σελίδα. Τον θεωρώ πολύ αξιόλογο και σοβαρό άνθρωπο με επίπεδο και ταλαντούχο προπονητή. Είναι κλασσικός εκπρόσωπος του νέου κύματος της ελληνικής προπονητικής σχολής, με θητεία δίπλα σε δυνατά μυαλά με άποψη για τον μοντέρνο τρόπο ανάπτυξης μιας ομάδας στο σύγχρονο μπάσκετ, όπως ο Ντέηβιντ Μπλατ ή Φώτης Κατσικάρης οι οποίοι σήμερα έχουν δημιουργήσει το δικό τους status στην ευρωπαϊκή προπονητική σκηνή με χαρακτηριστικό το balance basketball που προσπαθούν να υιοθετήσουν στις ομάδες τους.  Παρ’όλα αυτά θεωρώ ότι οι μεγαλύτερες επιρροές στην προπονητική του φιλοσοφία έχουν επέλθει μέσα από τη συνεργασία του με τον Παναγιώτη Γιαννάκη, με τον οποίο έχουν κοινά κομμάτια σε ότι αφορά την κατεύθυνση που προσπαθούν να επιτύχουν.

Defensive minded κόουτς που του αρέσει να επιτίθεται στο μισό γήπεδο, επιδιώκοντας το σετ παιχνίδι στην επίθεση και άμυνα με επαφές. Κλασσικός εκφραστής της ελληνικής προπονητικής σχολής. Του αρέσουν τα μοντέρνα σχήματα. Παίζει πολύ με two-guard lineups όπου στηρίζει την ανάπτυξη του στην επίθεση, με άξονα το pick’n roll. Παραδοσιακά μου άρεσε η οπτική του για τον τρόπο που “έδενε” τα ζευγάρια των αθλητών του τόσο στο μπακόρτ όσο και στη φροντκόρτ. Ενδιαφέρον θα είναι να δούμε τις αμυντικές τακτικές του σε μια ομάδα που έπαιζε αυστηρά προσωπική άμυνα μέχρι τώρα (δικαιολογημένα με τις αμυντικές δυνατότητες της). Ο κόουτς Πρίφτης έχει παρουσιάσει πολλές φορές ζώνες στη δουλειά του αλλά μη ξεχνάμε άλλο Καβάλα, Ίκαρος και Κολοσσός και άλλο Παναθηναϊκός..

Πολύ σημαντικό θεωρώ το γεγονός ότι στο προπονητικό επιτελείο παρέμεινε ο Σωτήρης Μανωλόπουλος. Οι δύο τους μπορούν να χτίσουν πολύ καλά το αμυντικό κομμάτι των πρασίνων, το οποίο βεβαίως ήταν ήδη ισχυρό υπό το προηγούμενο καθεστώς. Απλά θέλω να πω πως η ικανότητα στον πάγκο υπάρχει σε αυτό το κομμάτι. Ενθουσιαστήκατε? Ωραία.. Διαβάστε και τα παρακάτω..

Στο σύγχρονο μπάσκετ ειδικά σε τέτοιο επίπεδο η λέξη “χημεία” είναι το παν. Όχι μόνο όσο αφορά το ρόστερ αλλά και όταν μια ομάδα επιλέγει να πάει σε τέτοια προπονητικά σχήματα. Μη ξεχνάτε ότι οι προπονητές είναι οι μεγαλύτεροι εγωιστές του χώρου.. Είναι πολύ λεπτή η γραμμή στη συνεργασία τους. Θέλει ξεκάθαρους ρόλους καλή θέληση, υπομονή  και πειθαρχημένη συμπεριφορά. Πάρα πολύ σημαντικό. Σας είχα μιλήσει π.χ. για την καλή χημεία που βλέπω στο επιτελείο της Team USA όπου οι Αμερικανοί παρουσιάζουν ότι καλύτερο και σε προπονητικό επίπεδο με ένα μείγμα σπουδαίων προσωπικοτήτων. Οι Σέρβοι έχουν καταφέρει σπουδαία αποτελέσματα στο παρελθόν, επίσης σε εθνικό επίπεδο. Στη περίπτωση των πρωταθλητών Ελλάδας επιτρέψτε μου να διατηρήσω κάποιες επιφυλάξεις. Θεωρώ (προσωπική εκτίμηση πάντα..) ότι ο Φραγκίσκος Αλβέρτης έχει μπεί σε μια άβολη για τον ίδιο κατάσταση, έχοντας υφιστάμενο έναν άνθρωπο με πολύ μεγαλύτερη γνώση του αντικειμένου από τον ίδιο. Στην ουσία επιστρατεύτηκε ο Φραγκίσκος και συσπειρωτικός του χαρακτήρας. Η κατάσταση μυρίζει πολύ “βιτρίνα” και στον ίδιο τον πρώην αρχηγό δε πολυαρέσουν αυτά, είναι γνωστό. Θα πάρει τα εύσημα για τη δουλειά που ουσιαστικά θα κάνουν κάποιοι άλλοι, πίσω από τα φώτα.. Βρώμα η δουλειά. Μακάρι να διαψευσθώ (δε θα είναι η πρώτη φορά άλλωστε) αλλά δε ξέρω πως θα χειριστεί το ίδιο το επιτελείο το κομμάτι λειτουργικότητα εδώ. Σε βάθος χρόνου (μη κρίνετε από το ματς της Παρασκευής ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, η ψυχολογική αλλαγή μπορεί να κάνει θαύματα ενώ ακόμα και σε ήττα είναι de facto ότι οι ημέρες ήταν ελάχιστες για τους νέους προπονητές να δείξουν κάτι..) θα το δούμε..

Στους νέους στόχους του πάγκου των πρασίνων μπορούμε να εντάξουμε κάποια κομμάτια για τα οποία υπήρξε γκρίνια όσο η ομάδα βρισκόταν υπό τον Πεδουλάκη. Σίγουρα θα υπάρξει προσπάθεια να ψάξει η ομάδα περισσότερους πόντους στο ανοιχτό γήπεδο καθώς η έλλειψη ποστ ψηλού έχει “σκοτώσει” την παραγωγικότητα στο σετ παιχνίδι. Το μοντέλο του Ολυμπιακού επί Ίβκοβιτς άλλωστε αποτέλεσε παράδειγμα για όλη την Ευρώπη.. Αυτό που έχω να  πω προσωπικά είναι ότι μια ομάδα θέλει πολύ δουλειά για να ανέβει ταχύτητα, ειδικά τώρα. Το ότι θα πιθανόν θα βρεί έξτρα πόντους στο τρανζίσιον (υπάρχουν οι παίκτες να παράγουν) δε σημαίνει ότι μπορεί να λανσάρει μια ολοκληρωμένη transition offense που θα έχει ευεργετικά αποτελέσματα στη συνολική λειτουργία της ομάδας, ειδικά στο αμυντικό κομμάτι. Δύσκολο πράγμα η ισορροπία.. Μη ξεχνάτε ότι ο Παναθηναϊκός έχει δουλευτεί για να παίζει στο μισό γήπεδο (όπου η κάθε επίθεση γίνεται με γνώμονα την επόμενη άμυνα και με βάση την ετοιμότητα εκεί) καθώς το “υπερόπλο” του (Διαμαντίδης) μπορεί να παράγει αυστηρά στις συγκεκριμένες συνθήκες. Και μεταξύ μας, μου κάνει λογικό να παίζεις σετ όταν στο ρόστερ σου διατηρείς τον καλύτερο executor στην Ευρώπη στο μισό γήπεδο.. Εδώ λοιπόν, αν και οι πράσινοι μπορούν να αυξήσουν την παραγωγικότητα τους κρύβεται σημαντική ποσότητα ρίσκου, όσον αφορά πάντα το πρόσημο μιας τέτοιας αλλαγής στη συνολική αγωνιστική συμπεριφορά.

Το δεύτερο κομμάτι αφορά το ροτέησιον και την απαίτηση του κόσμου να δεί περισσότερο τα νέα παιδιά. Σίγουρα μπορούν να ενταχθούν και να παράγουν σε μια ομάδα που ψάξει το ανοιχτό γήπεδο (μιλάω κυρίως για τους Παππά-Γιάνκοβιτς για τους οποίους γίνεται ο περισσότερος λόγος). Έχουν όλο το ταλέντο να παίξουν σε αυτό το επίπεδο. Όπως προείπα όμως, η ομάδα δεν τους έχει “ετοιμάσει” ώστε να μπορούν τη στηρίξουν με βάση το αγωνιστικό της στυλ. Υπάρχουν παίκτες με λεπτά-μπετόν μπροστά τους.. Να παίξει ο Παππάς με τον Βλάντο 15 λεπτά, οκ, αλλά αυτό θα βελτιώσει τη συνολική εικόνα της ομάδας..? Αυτό είναι το ζητούμενο αυτή τη στιγμή. Γιατί σε διαφορετική περίπτωση η διοίκηση μπορούσε να κάνει ξεκαθάρισμα το καλοκαίρι δημιουργώντας ένα πλαίσιο στελέχωσης το οποίο θα στόχευε στην ανάπτυξη αυτών των παιδιών (συν τους Χαραλαμπόπουλο-Διαμαντάκο οι οποίοι στη Σερβία θα έπαιζαν πραγματικά λεπτά, σε διαφορετικά πρότζεκτ βέβαια) υπογράφοντας έναν “δάσκαλο” στο τιμόνι και ζητώντας από τον κόσμο της ομάδας υπομονή για τα επόμενα 1-2 έτη (προσωπικά είμαι φαν τέτοιων κατευθύνσεων και τις επικροτώ). Δε ξέρω λοιπόν εαν αυτή τη στιγμή η ομάδα μπορεί να ρισκάρει την ύπαρξη της στην Ευρώπη..

Είναι σαφές ότι η διοίκηση λοιπόν των πρασίνων, δε θέλησε να δεσμευτεί με κάποιον προπονητή, ευρισκόμενη “εν θερμώ”, για την επόμενη σεζόν. Δίνει την ευκαιρία στο υπάρχουν σχήμα, όμως το σωστό είναι να πάρει ξεκάθαρες αποφάσεις για την κατεύθυνση της ομάδας. Τι ομάδα θέλει η ίδια να δεί.. Μήπως “καίει” τη φετινή σεζόν? Αν ναι, με πιο σκεπτικό..? Δε νομίζω ότι ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού θα έκανε κάτι τέτοιο, ειδικά σε αυτό το χρονικό σημείο. Ο Παναθηναϊκός παίζει τη χρονιά τη Παρασκευή στη Τουρκία με την Εφές. Σίγουρα το προσωπικό και ομαδικό κίνητρο θα χτυπήσει κόκκινο όπως γίνεται σε τέτοιες καταστάσεις, όμως το θέμα είναι η συνέχεια.. Επιτρέψτε μου λοιπόν να διατηρώ σοβαρές επιφυλάξεις..

Υ.Γ:  Το δίδυμο Πρίφτη-Μανωλόπουλου θα ήταν το ιδανικό για να πλαισιώσει έναν σπουδαίο προπονητή στον πάγκο της Εθνικής. Θα το πρότεινα ανεπιφύλακτα. Ή να αναλάβει μια ανταγωνιστική ομάδα στο Eurocup (εύκολα..). Η έλλειψη εμπειρίας του κόουτς Πρίφτη σίγουρα δε συγκαταλέγεται στα υπέρ του. Από την άλλη, η παρούσα ευκαιρία είναι μια πρόκληση.. Άλλωστε έγραψα μετά την απόλυση Πεδουλάκη ότι ο Παναθηναϊκός δύσκολα (για πολλούς λόγους) θα πάει σε τοπ-όνομα αλλά σε έναν κόουτς που θα δεί τη δουλειά αυτή ακριβώς έτσι..

Υ.Γ1: Ο Παππάς πρέπει να δουλευτεί ως “πόιντ” στο πρόγραμμα του Παναθηναϊκού. Και για το δικό του καλό.. Αυτόματα θα διπλασιαστεί σχεδόν η χρηματιστηριακή του αξία. Το σήμερα και το αύριο στο σύγχρονο μπάσκετ απαιτεί τέτοια προσόντα από τους γκαρντ σε τοπ-επίπεδο.

Περισσότερα στη σελίδα του Hoopfellas  στο Facebook..

https://www.facebook.com/pages/Hoopfellasgr/559656750730274