ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ..!
Με φιλοδοξία και πολλά όνειρα η ομάδα όλων των Ελλήνων ετοιμάζεται να δημιουργήσει νέες «αναμνήσεις» σε όλους εμάς στο ερχόμενο –πολύ ανταγωνιστικό- Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας, υπό τον κάπταιν-Τρινκιέρι.. Το Hoopfellas δίνει τη δική του οπτική για τον πόλεμο που γίνεται για την τελική δωδεκάδα..
Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή η Εθνική μας ομάδα αποδεικνύει με τον πιο πειστικό τρόπο το εύρος της δεξαμενής παικτών του Ελληνικού μπάσκετ. Είναι δεδομένο πως και τα παιδιά που θα μείνουν έξω θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον κορμό ενός ανταγωνιστικού συνόλου στο Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας. Μια διοργάνωση η οποία αναμένεται με τεράστιο ενδιαφέρον μιας και δεν υπάρχει το μεγάλο φαβορί και αρκετές ομάδες παίζουν δυνατά για το χρυσό.
Καλό είναι να γράψουμε δύο πραγματάκια πρώτα για την φύση και την «πραγματικότητα» αυτών των τουρνουά, ώστε όλοι να τοποθετήσουμε το κομμάτι της στελέχωσης του ρόστερ στη σωστή του βάση και να μπορούμε να συζητήσουμε καλύτερα, προσεγγίζοντας καλύτερα την νοοτροπία αυτών των διοργανώσεων. Πάμε λοιπόν..
*Οι θεσμοί αυτοί αποτελούν τουρνουά 2-2,5 εβδομάδων. Τα κριτήρια όπως καταλαβαίνετε διαφέρουν σε σχέση με το ρόστερ που χτίζει μια ομάδα για να παίξει μια σεζόν, όπου το βάθος των παιχνιδιών είναι πολύ μεγαλύτερο όπως και οι ανάγκες ή οι καταστάσεις που πιθανόν θα αντιμετωπίσει . Εδώ πλέον τα πράγματα είναι πιο συγκεκριμένα. Μπορείς πιο εύκολα να «διαβάσεις» πρόγραμμα και αντιπάλους, να δημιουργήσει μια ομάδα βάσει του πως πιστεύεις ότι θα πάει το τουρνουά, ώστε να πετύχεις το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
*Παίζει πολύ μεγάλο ρόλο το timing και το πρόγραμμα των παιχνιδιών που από μόνο του μπορεί να σε βοηθήσει να φορμαριστείς. Όλοι μα όλοι οι προπονητές ονειρεύονται να βρεθούν οι ομάδες τους σε stroke σε μια τόσο σύντομη διοργάνωση (π.χ. τα Σκόπια στο τελευταίο τουρνουά) οι οποία όσο προχωρά θυμίζει τελικά φάση κολεγιακού πρωταθλήματος. Όπως καταλαβαίνετε ένας παίκτης που μπαίνει στην προετοιμασία ζεστός μπορεί να ανατρέψει αρχικά πλάνα και αποφάσεις.. Το αντίστοιχο ισχύει και για έναν προπονητή όταν ξεκινά το τουρνουά. Ο Τρινκιέρι είναι ικανός αλλά άπειρος σε τέτοιο επίπεδο όπου ομάδες με «ισχυρά κεφάλια» στον πάγκο ξεκινούν να «δείχνουν» όσο προχωρά το τουρνουά.
*Η Εθνική ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ALL STAR ΟΜΑΔΑ. Είναι μια κανονική ομάδα μπάσκετ που πρέπει να μπεί σε ένα τουρνουά συγκεκριμένων προδιαγραφών. Η χημεία είναι το παν γιατί απλά θα σε βοηθήσει να φορμαριστείς και να πιάσεις το μάξιμουμ της απόδοσης σου πιο εύκολα, πράγμα βασικό. Αυτό σημαίνει ότι την τελική ομάδα ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΕΛΕΧΩΣΟΥΝ ΟΙ 12 ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ αλλά αυτοί που λειτουργούν καλύτερα μαζί και εκτιμείται ότι θα παράγουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Ακούγεται λίγο άδικο σε κάποιους (και μπορεί να είναι) αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Για αυτό είναι πολύ πιθανόν να μείνει έξω ένας παίκτης με μεγαλύτερο status και στη θέση του να προτιμηθεί ένας ρολίστας (ακόμα και όταν οι δύο τους αγωνίζονται στην ίδια θέση) εφόσον κριθεί ότι μπορεί να ανταποκριθεί καλύτερα σε έναν συγκεκριμένο ρόλο. Ασυζητητί..
Οπότε η ταμπέλα που βάζουμε μπροστά στην κουβέντα αυτή είναι..
ΤΟ ΡΟΣΤΕΡ ΔΕ ΘΑ ΣΤΕΛΕΧΩΣΟΥΝ ΟΙ 12 ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΑΛΛΑ ΟΙ 12 ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ. Αδιαπραγμάτευτο..
Ο Τρινκιέρι το γνωρίζει και στάθηκε μάλιστα ιδιαίτερα σε αυτό το σημείο στην παρουσίαση του, πριν μερικούς μήνες. Είναι ένας άνθρωπος που γνωρίζει το αντικείμενο αλλά και αυτός μαθαίνει μαζί με αυτή την ομάδα. Δεν είναι ούτε Ίβκοβιτς ούτε Μπλατ (οι δύο κατά τεκμήριο κορυφαίοι κόουτς σε τέτοια τουρνουά). Έχει θετική αύρα και πολύ όρεξη ενώ η φιλοσοφία του για το άθλημα είναι πολύ κοντά στη δικιά μας . Παράλληλα δε φοβάται να ρισκάρει. Για αυτό να είστε σίγουροι. Θα τις παίξει τις ζαριές του.. Εδώ στο Hoopfellas ασχολούμαστε κάποια χρόνια μαζί του, όταν ήταν άγνωστος στη χώρα μας. Τον εκτιμώ σαν προπονητή αλλά είμαι επιφυλακτικός (αρκετά) γιατί το εγχείρημα που αναλαμβάνει έχει τεράστιο βάρος.
Σε παλαιότερη ανάρτηση είχαμε αναφερθεί αναλυτικά στο τι φέρνει ο Ιταλός κόουτς στην Εθνική μας ομάδα (http://hoopfellas.blogspot.gr/2013/01/blog-post_9.html) Το θετικό είναι ότι, με αυτόν στο τιμόνι, πάμε στη Σλοβενία να αγωνιστούμε παίζοντας το δικό μας μπάσκετ, στηριζόμενοι στα δικά μας παραδοσιακά δυνατά στοιχεία πάνω στα οποία θα χτιστεί η νέα ομάδα. Βάση του οικοδομήματος η άμυνα και το physical παιχνίδι, έξυπνη και μοιρασμένη επίθεση με νέο στοιχείο την εισαγωγή ενός πιο συγκεκριμένου (και πολύ δουλεμένου) spacing που λανσάρει ο κόουτς στις ομάδες του μαζί με γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας στο μισό γήπεδο και υπομονή.
ΤΟ ΡΟΣΤΕΡ
Παρά τις απουσίες, η ποιότητα του υπάρχοντος υλικού είναι πολύ καλή. Τα πιθανά σχήματα πολλά και η τελική επιλογή βρίσκεται στα χέρια του Τρινκιέρι. Προσωπικά θεωρώ 7 παίκτες-μπετόν για την τελική δωδεκάδα, με γνώμονα πάντα αυτά που πρεσβεύει ο Τρινκιέρι σαν προπονητής και τι θέλει να παίξει (βάσει του ιστορικού του)
–Σπανούλης: ….
–Zήσης: Σε μια ομάδα που κάνει enter σε μια νέα εποχή αλλά θέλει να μεταφέρει στην επόμενη ημέρα το winning mentality της, το leadership και η σιγουριά του Ζήση είναι στοιχεία απαραίτητα (ειδικά μετά την οριστικοποίηση της απουσίας του Καλάθη).
–Παπανικολάου: Είναι το καλύτερο 3-4 φόργουορντ που διαθέτουμε χωρίς αμφιβολία, ώστε να ανταποκριθεί στο αθλητικό κομμάτι πάνω στο οποίο βασίζεται το σύγχρονο μπάσκετ.
–Μπράμος: Aπλά παίκτης φτιαγμένος για αυτήν την ομάδα. Δυνατό κορμί/πόδια, καλοπροπονημένος, καλό σουτ, μαρκάρει παντού. Ο τύπος του Blue Collar παίκτη που λατρεύει ο Τρινκιέρι..
–Καϊμακόγλου: O Iταλός τον θεωρεί ως έναν εκ των καλύτερων πάουερ φόργουορντς στην Ευρώπη. Και εγώ το ίδιο.. Αυτή τη στιγμή, με τα τωρινά δεδομένα και το μπάσκετ που στοχεύει να παίξει η ομάδα, θα ξεκίναγα το «4» από αυτόν.
–Μπουρούσης: Έρχεται από καλή ατομικά σεζόν. Ειδικά μετά την απουσία Κουφού η παρουσία του είναι άκρως απαραίτητη.
–Βουγιούκας: Ο μεγάλος Βλάντε Ντίβατς κάποτε (ίσως και με μια διάθεση να ευλογήσει τα γένια και το παρεάκι του στο Σακραμέντο..) είχε πεί «..σε αυτές τις διοργανώσεις, για να πας ψηλά, χρειάζεσαι πραγματικά σέντερ και σουτέρ» Δεν έχει άδικο. Η ιστορία τέτοιων παιχνιδιών τον έχει δικαιώσει πολλές φορές (άλλωστε τα έχει φάει με το κουτάλι..). Ο Βουγιούκας είναι ότι πιο.. «5» έχει αυτή τη στιγμή ο Τρινκιέρι στη διάθεση του, ο καλύτερος ίσως ψηλός στο να παίξει στο ποστ. Στοιχείο απαραίτητο..
Αυτά τα 7 παιδιά θεωρώ πως θα είναι μέσα. Πάμε να δούμε τα δεδομένα για τους υπόλοιπους..
*Το μεγάλο πλήγμα για το αγωνιστικό προφίλ που θέλει να λανσάρει η Εθνική μας ομάδα στα γήπεδα της Σλοβενίας είναι η ταυτόχρονη απουσία των Νικ Καλάθη-Βαγγέλη Μάντζαρη. Καθένας από τους δύο θα ήταν ιδανική συνθήκη (ο Καλάθης έχει και λόγω εμπειρίας πιο ανεπτυγμένη ηγετική ικανότητα) για να αποτελέσει τον παίκτη που θα ξεκινάει στο μπακόρτ μαζί με τον Σπανούλη και θα διαθέτει quarterback skills. Μεγάλο κορμί, defensive & passing ability, σίγουρα χέρια στο να μεταφέρει τη μπάλα και να αποφασίσει, ακόμα και να ασκήσει πίεση σε αυτήν. Αυτή η έλλειψη μπορεί να αλλοιώσει την λειτουργικότητα του μπακόρτ. Ο μοναδικός που μπορεί να προσφέρει τέτοια προσόντα (όχι στον βαθμό των άλλων δύο παιδιών, τουλάχιστον σε πρώτο στάδιο) είναι ο Κατσίβελης. Για αυτό και ο γκαρντ του Ολυμπιακού με το μακρύ κορμί και τα φρέσκα πόδια έχει καλή τύχη πλέον να μπεί στην δωδεκάδα αφήνοντας κάποιον ίσως πιο έτοιμο –αλλά διαφορετικού ρόλου- overall παίκτη έξω, λόγω αυτής του της ιδιαιτερότητας.
*Το μπακόρτ θα χρειαστεί τουλάχιστον 4 γκαρντς για αυτή την διοργάνωση. Απλά δεν πας με λιγότερα για πολλούς λόγους.. Οτιδήποτε λιγότερο θα είναι ρίσκο. Και μιλάω για καθαρά γκαρντς όχι “wings”. Αυτή τη στιγμή πίσω από τους Σπανούλη-Ζήση, πρώτη τύχη δείχνει να έχει ο Κώστας Σλούκας. Δείχνει πιο σίγουρος στο να αναλάβει το κουμάντο και είναι ο καλύτερος περιφερειακός σουτέρ που διαθέτει η ομάδα στις δύο θέσεις των γκαρντς. Από την άλλη ο Παππάς προσφέρει την σπάνια ικανότητα στην προσωπική φάση (ο πιο ικανός πίσω από τον Σπανούλη) και πάνω από αυτήν για εμένα, διαθέτει το θράσος και την ψυχοσύνθεση να καταπιεί το βάρος του ρούκι ώστε να βγεί και να παίξει το μπάσκετ του.
*Επαναλαμβάνω το ρητό του Ντίβατς που χρησιμοποιήσαμε πιο πάνω «..σε αυτές τις διοργανώσεις, για να πας ψηλά, χρειάζεσαι πραγματικά σέντερ και σουτέρ». Λοιπόν «σουτέρ» με την κλασσική έννοια του όρου αυτή τη στιγμή στην εθνική είναι μόνο ο Βασιλειάδης, ο οποίος μάλιστα θεωρώ ότι βρίσκεται στο σωστό τάιμιγνκ της καριέρας του για να παίξει καλά σε τέτοιο επίπεδο. Ο Τρινκιέρι έπαιξε πολύ με τέτοιους παίκτες στην πεντάδα της Καντού φέτος, τον Αραντόρι και τον Μαρκοϊσβίλι της Γαλατά (έχει πιο σκληρό κορμί όμως και είναι καλύτερος αμυντικός από τον δικό μας) και είναι φανερό ότι ο Έλληνας wing μπορεί να δώσει λύσεις στο μισό γήπεδο. Το κακό για αυτόν είναι ότι παρά την πρόοδο που έχει κάνει με τη μπάλα στα χέρια τον τελευταίο 1.5 χρόνο, έχει θέματα «άνεσης» όσον αφορά την μεταφορά του στο «2», ενώ μη ξεχνάμε ότι ο έταιρoς wing (Mπράμος) παίζει lockdown defenseενώ φέτος απέδειξε ότι μπορεί να σουτάρει καλά σε υψηλό επίπεδο..
*Ισχυρό κουίζ η φροντκόρτ. Καθαρά, στον δρόμο για την αναζήτηση της ιδανικής χημείας ο κανόνας λέει ότι (και για λόγους ασφάλειας γιατί και το απρόοπτο είναι μέσα.. στο πρόγραμμα) επιλέγεις δύο «5», δύο «4» και ένα «4-5» (με την προϋπόθεση ότι το ένα σου «3» μπορεί να κατέβει εάν χρειαστεί για κάποια λεπτά στο «4»). Με αυτή τη λογική ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης παίζει δυνατά για μια θέση στη δωδεκάδα μιας και πληρεί τις προδιαγραφές του «4-5». Με τον Καϊμακόγλου δεδομένο όμως, πως μπορεί να μείνει εκτός ένας εκ των Πρίντεζη (το καλύτερο transition-4 στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή και ,έστω ότι δεν παίζουμε σαν ομάδα σε αυτό το τέμπο, μια σοβαρή επιθετική λύση στο μισό γήπεδο) Φώτση (ειδική περίπτωση για την Εθνική, ισχύει για το mentality του ότι και για τον Ζήση). Από την άλλη, αφήνοντας τον Λουκά έξω 1.) φορτώνεις υπερβολικά το «4» και 2.) θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να παίξεις ακόμα και με τον Φώτση «5» σε περίπτωση που δεν έχεις διαθέσιμο έναν εκ των δύο σέντερ, πράγμα λίγο ανορθόδοξο για ένα τέτοιο τουρνουά. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση που ο Τρινκιέρι τους πάρει όλους (και τους 6 ψηλούς) Κοιτώντας τους αντιπάλους δε ξέρω κατά πόσο θα μπορέσει να ανεβάσει ο Τρινκιέρι τον Καϊμακόγλου στο «3» για να εξισορροπηθεί η κατάσταση στο ροτέησιον. Δεν είμαι σίγουρος εάν θα έχει συχνά αυτή την ευκαιρία. Αν θέλουμε να δούμε τα πράγματα καθαρά, ο Πρίντεζης είναι πολύ πιο «κοντά» στη νέα ομάδα που ετοιμάζεται αλλά ο Φώτσης (του οποίου η αμυντική και clutching ικανότητα είναι παράγων..επιβίωσης) ταιριάζει πιο πολύ με τον Καϊμακόγλου, τη στιγμή που ο Μαυροκεφαλίδης ευνοείται με την ιδιαιτερότητα του tweener.. Σκληρή απόφαση. Tόσο, που το ενδεχόμενο να την πληρώσει ένας περιφερειακός δεν είναι καθόλου απίθανο..
Υ.Γ: Οι Γάλλοι έχουν το ρόστερ και πλέον τις συνθήκες ώριμες για κάτι καλό, οι Ισπανοί παρουσιάζουν μια πανίσχυρη γραμμή «άσσων» αλλά έλλειψη βάθους στους ψηλούς (θα παίξουν με Κλαβέρ στο «4») και κατεβαίνουν χωρίς τους «προστάτες οικογένειας» πλέον, Λιθουανοί-Κροάτες-Ιταλοί σε ρόλο underdogs, με πρόβλημα στα γκαρντς οι Σέρβοι, φιλόδοξοι οι Σλοβένοι οικοδεσπότες. Δεν με εμπνέει πλέον η Ρωσία.. Ο Μοζγκόφ είναι η τελευταία απουσία ενώ η ομοσπονδία μετά από όλο αυτό το καραγκιοζιλίκι πλησίασε τον Πασούτιν (ο μόνος που μπορούσε να μαζέψει τα κομμάτια και να παρουσιάσει κάτι καλό) ο οποίος όμως είναι σοβαρός άνθρωπος και τους έκλεισε την πόρτα..
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ
Σας περιμένω στη παρέα μας στο Facebook..
