Εν κατακλείδι, ο Παναθηναϊκός κατά τη γνώμη μου πήγε σε μια
πρακτική επιλογή. Ο χρόνος ήταν περιορισμένος, το ίδιο και η αγορά ενώ ο στόχος συγκεκριμένος. Ο Κάρι είναι ένας παίκτης επίσης με «συγκεκριμένα» χαρακτηριστικά . Καλό περιφερειακό σουτ, σκέψη, συνεπής στην άμυνα. Αυτά θα τον βοηθήσουν να ενταχθεί γρήγορα στο μπάσκετ που παίζει ο φετινός Παναθηναϊκός και στην πορεία ίσως να αποτελέσει μια win-win situation μιας και ο Μπανκς ήταν μάλλον «νεκρός» στο ροτέησιον.
Είναι φανερό (από το καλοκαίρι όταν χτιζόταν η ομάδα) ότι έχοντας τον Διαμαντίδη στην περιφέρεια ως σταθερά, οι πράσινοι έπρεπε να τον πλαισιώσουν με έναν quarterback guard και ένα κόμπο από πίσω με καλό περιφερειακό σουτ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση , και δεδομένου του ότι έχει γίνει μεγάλη προσπάθεια να παίξει ως quarterback style guard ο Ούκιτς (το παιδί δεν ήταν τέτοιος ποτέ) και ως τέτοιος λογίζεται, ο Πεδουλάκης επέλεξε να αποφύγει έναν καλύτερο (και από τους τώρα ξένους) pass first point guard όπως ο Λαφαγιέτ (που ήταν πιο ακριβή και δύσκολη περίπτωση ούτως ή άλλως) και να μη διαταράξει την χημεία, υπογράφοντας τον Κάρι (που είναι και αρκετά οικονομικός). Ο παίκτης αποκτήθηκε λοιπόν στην κατεύθυνση να «βάλει» 15-20 λεπτά στην περιφέρεια της ομάδας, αποσυμπιέζοντας το δίδυμο Διαμαντίδη-Ούκιτς, ώστε να λειτουργήσουν καλύτερα και οι ήδη υπάρχοντες. Η κίνηση κρίνεται καλή δεδομένου του ότι εμπεριέχει χαμηλό ρίσκο. Στον Ράμελ Κάρι μάλιστα δίνεται μια εξαιρετική ευκαιρία, η καλύτερη της καριέρας του έστω και στα 33 του, να αποδείξει ότι μπορεί να κρατήσει μια θέση στο ροτέησιον της επόμενης σεζόν.
Ο καθρέπτης των play-offs θα δείξει τα πάντα..
Y.Γ: Για το “4” εφόσον υπάρξει ανακοίνωση, μιλάμε..