Ο Καπόνο στην Ελλάδα δεν έκρυψε καμία έκπληξη, όντας ο παίκτης που γνωρίζαμε. Φοβερός καρπός (το καταλαβαίνεις από το shooting sense του..), καλός πασέρ και όχι τόσο δημιουργός όπως το παρουσίασαν πολλοί (άλλο το ένα άλλο το άλλο, το δεύτερο για ένα περιφερειακό προϋποθέτει παιχνίδι με τη μπάλα στα χέρια και ο Καπόνο δεν το είχε σε μεγάλο βαθμό..), έξυπνος παίκτης με αρκετά μείον.
Κλασσικό παράδειγμα του πόσο βαρυσήμαντη για το ΝΒΑ είναι η εξειδίκευση. Βέβαια μιλάμε για μια λίγκα όπου οι παίκτες χωρίζονται σε κατηγορίες (playmakers –ανεξαρτήτου θέσεως- εκτελεστές -shooters/ slashers/in the paint) ριμπάουντερς, defensive stoppers κτλ) και αναλόγως προπονούνται. Η εξειδίκευση σου δίνει το εφόδιο να μείνεις ζωντανός στο ρόστερ ακόμα και μεγάλων ομάδων. Στην Ευρώπη τα ζητούμενα είναι διαφορετικά.. Όχι όμως, οι πράσινοι δεν χάνουν ιδιαίτερα από μια τέτοια φυγή και αυτή είναι η αλήθεια. Στα μεγάλα ματς και πάλι ο χρόνος του θα ήταν λίγος, μιας και
η ομάδα θα μπεί για να παίξει 40 λεπτά εξαντλητική άμυνα ώστε να μείνει όρθια μετά το τέλος.. Ο Παναθηναϊκός θα πάει έτσι όπως είναι, με αυτό το ρόστερ, βλέποντας τι θα γίνει στην Ευρωλίγκα και αναλόγως θα πράξει. Όσο για τον Καπόνο (ο οποίος είχε προταθεί σε διάφορες ομάδες της Ευρωλίγκας φέτος μέσα στη σεζόν πριν καταλήξει στην Αθήνα), είναι ένα δυνατό παράδειγμα του άτυπου νόμου της μπασκετικής αγοράς που τόσες φορές έχουμε γράψει εδώ μέσα..
« Δεν έχει σημασία ποιος είναι ο καλύτερος διαθέσιμος παίκτης στην αγορά, αλλά ποιος είναι ο καλύτερος διαθέσιμος για την ομάδα σου..». Καλός παίκτης, κακή κίνηση η υπογραφή του..