TO BE CONTINUED..
Καλύτερος στα σημεία λόγω πλουραλισμού ο Ολυμπιακός επιβλήθηκε του Παναθηναϊκού στο Φάληρο μετά από ένα ανταγωνιστικό παιχνίδι, που ενισχύει την άποψη ότι θα δούμε μεγάλες μάχες στη συνέχεια. Τραγικά μόνος στην περιφέρεια των πρασίνων ο Δημήτρης Διαμαντίδης, με τη «γύμνια» στη συγκεκριμένη γραμμή, απόρροια των πολύ κακών επιλογών στη στελέχωση, να φαίνεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά..
Ας ρίξουμε μια ματιά στο κομμάτι της τακτικής και μετά να πάμε σε ένα γενικότερο συμπέρασμα από όσα φιλτράραμε χθες στο ΣΕΦ..
–Ο Παναθηναϊκός έκανε ένα καλό τακτικά παιχνίδι. Η προσέγγιση του αγώνα ήταν σωστή από τους προπονητές και η ομάδα παρατάχθηκε με συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Προσωπικά του βάζω καλό βαθμό στο κομμάτι της τακτικής. Χαμήλωσε το τέμπο παίζοντας στις 65 επιθέσεις, επέβαλε αυτό που ο ίδιος είχε επιλέξει και μάλιστα το κατάφερε παρότι overall υστερούσε στα γκαρντ. Στα μάτια μου αυτό είναι σημαντικό.
«Ναυαρχίδα» του πλάνου των πρασίνων ήταν μια σωστά στημένη φλοτ άμυνα μαν του μαν η οποία στόχευε 1.) να χαλάσει το μυαλό του αντιπάλου, δεδομένου του ότι καμία ομάδα δεν έχει παίξει τόσο απροκάλυπτα φλοτ τον Ολυμπιακό (ή τον Σπανούλη τουλάχιστον) φέτος και 2.) να προστατεύσει το ζωγραφιστό πάση θυσία, απέναντι σε μια ομάδα που συνήθως χτυπάει τον αντίπαλο στην καρδιά της ρακέτας με όλους της τους παίκτες.
Οι αμυντικοί του Παναθηναϊκού έπαιζαν under στα σκρίν τον Σπανούλη και τον Λο, με τον Ούκιτς και τον Διαμαντίδη να τηρούν ξεκάθαρες αποστάσεις τραβηγμένοι προς τα πίσω , ελέγχοντας με τα μακριά τους χέρια στιγμιαία την μπάλα και την πρόθεση για σουτ, ανάλογα πάντα με τις προϋποθέσεις.
-Ο Ολυμπιακός από την άλλη χαρακτηρίζεται καλά διαβασμένος. Δεν πέτυχε τους στόχους του στο παρκέ βέβαια καθώς ναι μεν είχε ξεσπάσματα αλλά δε μπόρεσε να ανοίξει το γήπεδο και να σπρώξει τη μπάλα μπροστά. Εμφάνισε και αυτός μια ξεκάθαρη αμυντική τακτική, επιλέγοντας τον τρόπο που ήθελε να επιτεθεί ο αντίπαλος. Ο Μπαρτζώκας έβαλε στο κομπιούτερ τα attributes του Διαμαντίδη και είδε ότι πλέον το πιο αδύναμο κομμάτι του αρχηγού των πρασίνων είναι το drive straight to the hole, ειδικά απέναντι σε ψηλότερο αντίπαλο (ακόμα και στα καλά του χρόνια ο Διαμαντίδης δεν ήταν ποτέ Ο finisher..) Έστησε λοιπόν συγκεκριμένες καταστάσεις (2 εναντίον 2) απομονώνοντας τον διεθνή γκαρντ ,(τακτική που είχε ακολουθήσει και ο Ντούσαν Ίβκοβιτς στο παρελθόν) με τον ψηλό του Ολυμπιακού να τον περιμένει τρία βήματα πίσω, δίνοντας του ξεκάθαρα χώρο να τελειώσει τη φάση πάνω του, μόνος. Σε κάποιες στιγμές, ειδικά με τον Πάουελ, αυτό γινόταν προκλητικά, με τον αρχηγό του Παναθηναϊκού να γελάει μετά από μια επιτυχημένη διείσδυση μάλιστα. Ο Μπαρτζώκας στηρίχτηκε στο ότι ο Διαμαντίδης δεν δουλεύει το σουτ στην κίνηση –ώστε να σκοράρει μετά από ντρίμπλα σε μικρό χώρο, με τον γκαρντ πίσω του και τον ψηλό μπροστά του- και προσανατολίστηκε να του κόψει τη δημιουργία, η οποία αποτελεί το μεγάλο όπλο του Έλληνα γκαρντ. Με τους υπόλοιπους τρείς αμυντικούς να «μένουν» πάνω στον παίκτη τους οι πράσινοι δε βρήκαν πάσες κατά μήκος στη weak side και όποτε ο Διαμαντίδης τις ρίσκαρε, η υποδοχή και η ισορροπία του συμπαίκτη του –αναλογικά με τη θέση της άμυνας- δε του επέτρεπε ένα καλό, καθαρό σουτ.
Όσον αφορά τον Σοφοκλή Σχορτσιανίτη, οι ερυθρόλευκοι επέλεξαν νταμπλ τιμ, δείχνοντας σαφή προτίμηση στο να στείλουν από τη weak side τον ψηλό ενεργητικό Παπανικολάου και αφήνοντας τον Σπανούλη ως λίμπερο στη αδύνατη πλευρά να ελέγχει δύο πάσες ενώ έστειλε και τα τεσσάρια του σε αρκετές φάσεις για βοήθεια, με γνώμονα που βρισκόταν και κατά που θα γύριζε ο Σόφο. Γενικά η φιλοσοφία του Γιώργου Μπαρτζώκα ήταν να ντουμπλάρετε ο Σοφοκλής με το που ξεκινά να κερδίζει χώρο στο παρκέ από τον προσωπικό του αντίπαλο, αλλά overall θα έλεγα ότι οι «δεύτεροι» παίκτες που έρχονταν θα μπορούσαν να είναι πιο ενεργητικοί.
-Τα ποσοστά στο σουτ του Ολυμπιακού δεν ήταν τα καλύτερα δυνατά και γι’αυτό παίζει μεγάλο ρόλο το «πάγωμα» που του επέβαλλε η διάθεση της πράσινη άμυνας να ρισκάρει, με τον Αργύρη Πεδουλάκη να πατάει στα κακά ποσοστά του αντιπάλου τον τελευταίο καιρό. Παρ’όλα αυτά οι ερυθρόλευκοι έκαναν επίδειξη των clutch ικανοτήτων τους, σκοράροντας πολύ κρίσιμα σουτ στο τέλος του χρόνου, με τον Έησι Λο να κάνει επίδειξη των ικανοτήτων του σε αυτό το κομμάτι. Πολύ σημαντικά σουτ από τους γηπεδούχους, ότι χειρότερο για τον αντίπαλο μετά από 21-22’’ καλής άμυνας. Αυτά τα σουτ εδραίωσαν τον Ολυμπιακό στο προβάδισμα, με τους ερυθρόλευκους να πιστοποιούν αυτό που είχαν δείξει πέρυσι και φέτος είχε τεθεί υπό αμφισβήτηση. Ότι έχουν –εκτός Σπανούλη- παίκτες που μπορούν να χαρακτηριστούν ως clutch performers..
-Η γραμμή των φόργουορντς του Ολυμπιακού έκανε ηχηρή δήλωση στην ολοκαίνουργια αντίστοιχη του Παναθηναϊκού. Στην πρώτη περίοδο ο Πρίντεζης ξεκόλλησε την ομάδα και στην 4η ο Περπέρογλου καθάρισε το ματς. Όπως ακριβώς είχαμε πεί, ο Μπαρτζώκας χτύπησε τον Καπόνο με κάθε τρόπο και ο Περπέρογλου έκανε μια καλή επίδειξη της multiple offense για την οποία κάναμε λόγω πέρυσι (και το πόσο έλειπε από τον Παναθηναϊκό), χτυπώντας με σουτ, παιχνίδι χωρίς τη μπάλα και παιχνίδι στο ποστ. Σταθερά θετικός σε όλο το ματς και ο Παπανικολάου. Μάλιστα οι τρείς τους οδήγησαν τους νικητές στο ranking.. Πολύ σημαντικό και το κομμάτι του ριμπάουντ. Η καλύτερη rebounding team της Ευρωλίγκας –μέχρι το τέλος της πρώτης φάσης- έχει εξαφανιστεί για τα καλά μετά τις προσθήκες Καπόνο-Γκιστ (ελέω χημείας, η επιβολή στον τομέα-ριμπάουντ απαιτεί μια ολόκληρη διαδικασία) και οι ερυθρόλευκοι μάτσαραν τα παραπάνω λάθη τους με μια σειρά από επιθετικά που αποτέλεσαν την ταφόπλακα για τους φιλοξενούμενους.
Αντίθετα κακό παιχνίδι έκανε ο Βασίλης Σπανούλης ο οποίος μάλλον αιφνιδιάστηκε από το «χώρο» που του δόθηκε για σουτ από την πράσινη άμυνα, τον οποίο μάλιστα έπρεπε να ζυγίσει και να ισορροπήσει με το υπομονετικό και «αφήνω το παιχνίδι να έρθει σε μένα» στυλ το οποίο είχε εντολή να λανσάρει.. Κάπου εκεί μπλέχτηκε το πράγμα. Στις αλλαγές είχε να αντιμετωπίσει τον καλύτερο αμυντικό ψηλό στην Ευρώπη σήμερα (Λάσμε), νευρίασε από την αστοχία του (2/11, 6/10 προσωπικές) και υπέπεσε σε λάθη (6) τα οποία έσβησαν τις 7 τελικές του πάσες. Σαφώς και έπαιξε ρόλο στο αποτέλεσμα καθώς η επιθετικότητα του έφθειρε σημαντικά τους γηπεδούχους αλλά overall ήταν κάτω από τα στάνταρντς του σίγουρα. Περιμένω με ενδιαφέρον το performance στον τελικό του Κυπέλλου όπου θα μπεί για να «ρεφάρει»..
ΑΠΛΑ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΓΚΑΡΝΤ..
-Νομίζω μετά και το χθεσινό φάνηκε πόσο πολύ στοιχίζουν τα λάθη στο recruiting για τον Παναθηναϊκό. Ομάδα χωρίς γκαρντ που μπορούν να μαρκάρουν και να παίξουν στο μισό γήπεδο, αδικεί τον εαυτό της και την δουλειά που ρίχνει καθημερινά στο γήπεδο με την κακή στελέχωση του ρόστερ. Στο «1» πραγματικά οι Ούκιτς-Μπανκς βάζυν ταβάνι στο παιχνίδι της ομάδας, χωρίς κανένα ελαφρυντικό. Ο πρώτος έχει και έλλειμμα guts (όπως σε όλη του την καριέρα) ενώ ο δεύτερος έχει φανερά πρόβλημα σκέψης και κατανόησης των δεδομένων, λογικό μεν μετά από τόσα χρόνια σε ένα διαφορετικό στυλ μπάσκετ , το οποίο όμως δεν αποτελεί δικαιολογία για αυτούς που τον επέλεξαν μιας και ο παίκτης, όπως είχαμε πεί, δεν έχει σε αυτή τη φάση της καριέρας του τις προδιαγραφές και την προοπτική να μάθει να παίζει κάτι άλλο. Ο Ξανθόπουλος πήρε χρόνο όπως είχαμε προβλέψει. Θεωρώ ότι θα ήταν καλύτερος εάν είχε το υπόβαθρο περισσότερων λεπτών μέσα στη σεζόν. Είναι άδικο όμως να ξοδεύει η ομάδα τις τελευταίες σεζόν του Δημήτρη Διαμαντίδη έτσι..
Ο αρχηγός των πρασίνων έκανε μια κλασσική εμφάνιση-Διαμαντίδη σε ντέρμπι, αποδεικνύοντας γιατί είναι ο παίκτης-τοτέμ αυτών των παιχνιδιών. Τίποτα εξτρίμ, απλά ο γνωστός Διαμαντίδης. Καθαρό μυαλό, σταθερό χέρι (2-3 σουτ πραγματικά τα ξέρασε η μπασκέτα..) και η αύρα του impossible is nothing που ταρακουνά κάθε αντίπαλο. Ο Διαμαντίδης χωρίς να πιάσει υψηλά στάνταρντς απόδοσης, ήταν ο κορυφαίος παίκτης του παρκέ, παίρνοντας βοήθεια από τον πολύ καλό Λάσμε (κέρδισε σε συντριπτικό ποσοστό κάθε προσωπική μάχη με παίκτη των ερυθρολεύκων) και το ποστ παιχνίδι του πεισμωμένου Σχορτσανίτη. Αυτός ήταν ο Παναθηναϊκός στο Φάληρο.. Η θέση των σμολ-φόργουορντς δε, σούταρε το τραγικό 2/12 (Καπόνο, Μασιούλις, Μπράμος) αλλά η αλήθεια είναι ότι στο «3» έχουν παίκτες οι πράσινοι. Δεν έπαιξαν σήμερα, θα το κάνουν αύριο..(Όντως στο κύπελλο αναμένονται καλύτεροι). Στα γκαρντ είναι το μεγάλο θέμα, όπου η προοπτική είναι μηδενική.
Αυτός ο Παναθηναϊκός, με αυτά τα γκαρντ έχει ταβάνι. Απλά.. Το έχω ξαναπεί, ο Πεδουλάκης (που σαφώς φέρει μεγάλη ευθύνη για τις επιλογές) όσο σωστά και να δουλεύει (γιατί το κάνει) δε μπορεί να κάνει πολλά πράγματα με αυτή τη σύνθεση Κρίμα.. Γιατί ΑΥΤΟΣ ο Παναθηναϊκός που έχασε τον «μάγο» Ομπράντοβιτς και μια ντουζίνα ικανότατους αθλητές, θα μπορούσε τώρα με έναν γκαρντ και ένα, διαφορετικό από τον Γκιστ,«4» να τρελάνει πολύ κόσμο..
Η ΕΠΙΡΟΗ ΤΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ (?)
Αν υπάρχει.. Μιλάμε για δύο ματς τα οποία έχουν την ιδιαιτερότητα του ότι είναι πολύ κοντινά (σαν σειρά πλέη-οφς) αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι πρόκειται για δύο διαφορετικές διοργανώσεις.
Για τον Ολυμπιακό είναι λοιπόν προτιμότερο που κέρδισε με 5 πόντους καθώς μια μεγαλύτερη σε έκταση νίκη μπορεί να έκρυβε τον κίνδυνο του πρόωρου ενθουσιασμού και τελικά του αποπροσανατολισμού, ενώ παράλληλα θα τόνωνε το μαχητικό στοιχείο στην άλλη πλευρά. Ο Παναθηναϊκός από την άλλη έχει στα συν του το ότι σε αρκετά μεγάλα διαστήματα και στα δύο φετινά ματς, έχει επιβάλει τον ρυθμό και δείχνει να «έχει» τον αντίπαλο σε αυτό το κομμάτι (σημαντικό).
Το αποτέλεσμα λοιπόν είναι απολύτως ανοικτό. Ο Ολυμπιακός είναι σαφώς πιο καλά στελεχωμένη ομάδα, έχοντας ένα ρόστερ πιο σωστά συμπληρωμένο (μη ξεχνάμε έκανε λίγες προσθήκες)αλλά η απώλεια του Μάντζαρη θεωρώ ότι μπορεί να επιφέρει –στο άμεσο μέλλον- κλονισμό στη χημεία της ομάδας. Γνώμη μου για παράδειγμα είναι ότι με τον Μάντζαρη στη σύνθεση τους, οι ερυθρόλευκοι θα είχαν επικρατήσει πιο εύκολα στο χθεσινό ματς αν λάβουμε υπόψη μας παράγοντες όπως η άμυνα στον Διαμαντίδη, η λειτουργικότητα της περιφέρειας στα λεπτά που βρισκόταν ο Σπανούλης στην πεντάδα και η ανάπτυξη του επιθετικού τρανζίσιον. Ο Παναθηναϊκός από την άλλη ξέρει ότι υπερέχει στα δικά του κομμάτια. Η οξυδέρκεια του Διαμαντίδη δεν ματσάρεται με τίποτα και από κανέναν, όπως και το παιχνίδι του Λάσμε πάνω από τη στεφάνη ενώ το τεχνικό επιτελείο του θεωρώ ότι μπορεί να δώσει λύσεις μέσα σε ένα τέτοιο παιχνίδι. Οι πιθανότητες είναι ρεαλιστικά μοιρασμένες. Άσχετα με το τι έγινε στο Φάληρο, ο χαμένος θα αντιμετωπίσει γκρίνια, σε μια πολύ σημαντική καμπή της σεζόν. Let the best man win..!
Y.Γ: Mπράβο στον Παναγιώτη και τον Γιώργο Αγγελόπουλο..
Τα like σας για τη σελίδα μας στο facebook..
