ΑΠΟΔΡΑΣΗ..
Ο Ολυμπιακός απέδρασε από τη ΝΟΚΙΑ Αrena μετά από μεγάλη μάχη με τη Μακάμπι και το Hoopfellas αξιολογεί πράγματα και καταστάσεις πέρα από τους αριθμούς, την βαθμολογία και τα μαθηματικά. «Δώρα» από τον Ντέηβιντ Μπλατ στην 4η περίοδο..
Μεγάλο ματς, φοβερή ατμόσφαιρα στο «Μάντισον» της Ευρώπης. Πάμε να δούμε τα βασικά σημεία..
-Όσοι διαβάζετε τη σελίδα καιρό ξέρετε ότι η κριτική που ασκείται στις Ελληνικές ομάδες είναι αυστηρή, σε υγιές πάντα πλαίσιο και με σκοπό την στοχοποίηση των αδυναμιών. Τα κριτήρια μας ΠΡΕΠΕΙ να είναι αυστηρά για τις Ελληνικές ομάδες. Έχουμε δει σε αυτή χώρα μεγάλες ομάδες, σπουδαίους προπονητές, πολλούς τίτλους και δικαιούμαστε να έχουμε απαιτήσεις για καλό, ποιοτικό μπάσκετ. Αφήνω τους προλόγους λοιπόν που δεν «περνάνε» στο λαό του Hoopfellas.. και μπαίνω στο ψητό.
Ο Ολυμπιακός πήρε -δίκαια-μεν ένα πολύ σημαντικό αποτέλεσμα εχθές στο Τελ Αβίβ, αλλά δυστυχώς δείχνει να έχει απολέσει πολλά από εκείνα τα χαρακτηριστικά που τον ανέδειξαν πέρυσι σε πρωταθλητή Ευρώπης. Η ομάδα έχει «βουτυρέψει». Δεν είναι το περυσινό fight club, το ζόρικο σύνολο που τις..έπαιζε πέρυσι παντού και μεν οποιονδήποτε. Ακόμα και εάν υπάρχουν παίκτες που έχουν έμφυτο αυτόν τον χαρακτήρα (Σπανούλης, Χάινς), η συνολική εικόνα της ομάδας αυτό μαρτυρά. Η άμυνα του –και απέναντι στο πικ εν ρολ αλλά και σε καταστάσεις τρανζίσιον- δεν έχει την περυσινή ένταση, η ρακέτα του χωρίς τον Ντόρσεη δεν φοβίζει καν.
-Η Ελληνική ομάδα μπήκε αποφασισμένη στο παρκέ της NOKIA Arena και κυρίως προετοιμασμένη για το πώς θα χτυπήσει στο επιθετικό κομμάτι. Κύριος άξονας της επίθεσης κατά πρώτο λόγο ο Βασίλης Σπανούλης και σε δεύτερη φάση το παιχνίδι στο ποστ με τον Γιώργο Πρίντεζη. Ο Μπλατ –ενώ αρχικά είδαμε Χικμαν- έριξε την ενεργητικότητα και τα δυνατά πόδια του Οχαγιόν πάνω στον Σπανούλη, αλλά ο Έλληνας γκαρντ θέλει πολλά παραπάνω για να καμφθεί.. Όντας προετοιμασμένος για μια άμυνα προσαρμοσμένη στη διείσδυση του και έτοιμη να του κόψει τις πάσες στον ψηλό (σε καταστάσεις πικ εν ρολ) κλείνοντας προς τα μέσα, ενήργησε έξυπνα και με πλάνο (από τον πάγκο). Ο Σπανούλης ντριμπλάρει, διαβάζει και πριν χαμηλώσει για να ξεκινήσει το drive ψάχνει την πάσα στη weak side, όπου ο Μπαρτζώκας είχε ξεκινήσει τον Περπέρογλου ώστε να αυξήσει την πίεση στην Ισραηλινή άμυνα με το καλό του σουτ.
Σε όλο το ματς οι ερυθρόλευκοι χτύπησαν με τον παίκτη της weak side που βρισκόταν στη γωνία. Αποτέλεσε βασικό μέρος της στρατηγικής τους, το έκαναν πολύ καλά και με τον Άντιτς στο ξεκίνημα της 4ης περιόδου. Μάλιστα σε 2-3 περιπτώσεις ο παίκτης αυτός έκοβε από τη base line στη καρδιά της ρακέτας του αντιπάλου, με τον Σπανούλη να βρίσκει πάσες-έτοιμα καλάθια στο ζωγραφιστό.
-Παρ’όλα αυτά αλλά και τους 30 πόντους που είχαν σκοράρει οι φιλοξενούμενοι στην 1η περίοδο, έδιναν την αίσθηση ότι όταν σταματήσουν να ευστοχούν από το τρίποντο θα έχουν πρόβλημα και ότι τελικά η επίθεση τους δε δουλεύει τόσο άψογα, όσο έδειχνε οι αριθμός των πόντων που είχαν σκοράρει. Όπερ και εγένετο.. Ο Μπλατ είχε ήδη αρχίζει να ανακατεύει την τράπουλα ώστε να δημιουργήσει εκείνο το «σοκ» στον ρυθμό και το momentum που θα άλλαζε τις υπάρχουσες ισορροπίες και θα έδινε φτερά στην πνιγμένη από το άγχος ομάδα του. Έπαιξε με τρία γκαρντ (Ροθ, Χίκμαν, Λόγκαν) και τον Σμίθ στο «4», ανέβασε τον ρυθμό, έβαλε τον Λόγκαν να κυνηγάει τον Σπανούλη (ποντάροντας στην έφεση του Αμερικανού να βάζει τα χέρια του και να κλέβει μπάλες) αλλά στην ουσία η Μακάμπι επιτιθόταν άτακτα και κατά κύματα (κυρίως μέσα στο καλάθι των ερυθρολεύκων). Εκεί φάνηκαν τα πρώτα άσχημα δείγματα για τον Ολυμπιακό, καθώς μια και σωστά προετοιμασμένη άμυνα θα έπρεπε να μπορεί –σχετικά εύκολα κιόλας- να χειριστεί μια επίθεση που έπαιζε με τον τρόπο που το έκαναν οι Ισραηλινοί. Ο Ντέηβιντ Λόγκαν ήταν ο παίκτης που είτε με περιφερειακό σουτ είτε με διείσδυση κράτησε ζωντανή την ομάδα του Μπλατ, πάντα σε καταστάσεις ένας/ένας και προσωπική φάση.
-Ήταν σίγουρο επίσης ότι η Μακάμπι στο δεύτερο ημίχρονο θα έκανε την αντεπίθεση της. Deny στον Σπανούλη, δύο γκάρντ-«3» ο Λάντεσμπεργκ-«4» ο Σμιθ, μόνος ψηλός ο Τζέημς. Έχουμε πεί και άλλες φορές πόσο καλύτερα παίζει η Μακάμπι με τον Σμίθ στο «4». Είναι πιο σκληρή, αμύνεται καλύτερα και ΚΥΡΙΩΣ έχει τον παίκτη στο «4» που με το καλό εξωτερικό σουτ του θα ξεκλειδώσει την επίθεση της ομάδας. Το περιφερειακό σουτ είναι το μεγάλο πρόβλημα της φετινής Μακάμπι και ο κόσμος έχει δυσανασχετήσει με το πόσο υπαρκτό είναι το πρόβλημα, βλέποντας μια ομάδα να επιτίθεται μέσα από το καλάθι σε τόσο μεγάλο βαθμό. Γι’αυτό και το σχήμα με τον Σμίθ (αντί του Ελιάγχου) στο «4» «έλυσε» την επίθεση τους, ανοίγοντας διαδρόμους, δουλειά (δηλ. stretch forward) για την οποία είχε αποκτηθεί ο Κάνερ-Μέντλεη, ο οποίος για ένα ακόμα ματς έμεινε στα ρηχά. Ο Μπλατ ο οποίος είχε χρησιμοποιήσει ένα ροτέησιον 12 παικτών στο 1ο ημίχρονο, το «έκλεισε» στους 8 στην ανάπαυλα.. Ο ρυθμός του παιχνιδιού άνοιξε και ο Ολυμπιακός αύξησε ραγδαία τα λάθη του, τα οποία είχε κρατήσει χαμηλά μέχρι τότε.
-Ο Σόουν Τζέημς ήταν καταλυτικός με τεράστιο impact στο παιχνίδι, πολύ μεγαλύτερο των αριθμών του (11π.-12 ριμπ. 2 τελικές-κλεψ-μπλοκς). Τολμώ να πω ότι ότι εάν δεν έβγαινε στο 37 με 5 φάουλ (έξυπνα ο Μπαρτζώκας έπαιξε με τον Χάινς πάνω του) οι ερυθρόλευκοι δύσκολα θα έπαιρναν τη νίκη στο Ισραήλ. Τουλάχιστον αυτή την αίσθηση έχω προσωπικά.. Ο Μπλατ τον απομόνωσε με τον Σερμαντίνι αρκετές φορές (παρόλο που ο Τζέημς δεν είναι σε καμία περίπτωση ο post player) στο ζωγραφιστό, έπαιξε αρκετά πικ εν ρολ, με τον Αμερικανό να κυριαρχεί στο ριμπάουντ σε επίθεση και άμυνα δίνοντας τεράστια ενέργεια και ώθηση στην ομάδα του.
-Από την άλλη θα σταθώ στον Γιώργο Πρίντεζη. Πολλοί είναι αυτοί που μιλούν για «χαμηλή πτήση» και χρησιμοποιούν εκφράσεις του στυλ «πεσμένος». Εγώ θα πω ότι ο Πρίντεζης διατηρεί την ποιότητα του παιχνιδιού του και την αποτελεσματικότητα του παιχνιδιού του σε υψηλά επίπεδα και στο τοπ-16 έχει ανεβάσει την απόδοση του (12.2π.-63.6% 2π.) Ξεκάθαρα αποτελεί τη μοναδική σταθερή απειλή του Ολυμπιακού με παιχνίδι στο ποστ. Βέβαιο είναι λίγο ιδιαίτερη η περίπτωση του στο ζωγραφιστό, δεδομένο ότι δεν είναι το βαρύ κορμί στο οποίο θα ακουμπήσεις τη μπάλα, ώστε να ξεκουραστείς και να φθείρεις τον αντίπαλο (βασικό κέρδος στο παιχνίδι ρακέτας, περισσότερο και από το ίδιο το σκοράρισμα), όμως χτυπάει ακαριαία με την ταχύτητα του στα πόδια και την εκτέλεση που μάλλον αποτελεί την ευρωπαϊκή έκδοση του «Μαύρου Μάμπα» (ρε τι λέω σήμερα..).
Πολύ καλή και η εμφάνιση του Γκιόργκι Σερμαντίνι, ο οποίος είχε ιδιαίτερο κίνητρο εχθές απέναντι στην πρώην ομάδα του, φεύγοντας από το γήπεδο με σηκωμένες γροθιές. Κάποιοι γέλαγαν όταν είχαμε δώσει credit στους ερυθρόλευκους για την απόκτηση του ως τρίτου ψηλού.. Βέβαια ο Ολυμπιακός χρειάζεται τον Πάουελ πίσω, αυτό είναι σαφές. Απλά ο Γεωργιανός (έστω και εάν τον χτύπησε δύο τρείς φορές η Μακάμπι στην άμυνα) έκανε πολύ καλά τη δουλειά του.
–Είμαι μελετητής της δουλειάς του Ντέηβιντ Μπλατ εδώ και πολλά χρόνια. Τον θαυμάζω και τον επικροτώ γιατί είναι ένας έξυπνος άνθρωπος που ξέρει να δίνει κίνητρο στους παίκτες του, καινοτόμος στην προπονητική πολλές φορές. Θα είμαι ειλικρινής όμως. Χθες δεν πίστευα αυτά που έβλεπα στην 4η περίοδο από αυτόν. Για αυτό και του χρεώνω αποκλειστικά την χθεσινή ήττα, όσον αφορά πάντα την πλευρά των Ισραηλινών. Όχι Ντέηβιντ, δεν είναι «ισοδύναμες οι δύο ομάδες», τουλάχιστον έτσι όπως το έθεσες στη συνέντευξη τύπου. Ο Ολυμπιακός είναι καλύτερη ομάδα. Αλλά γύρισες ένα παιχνίδι με τέτοια πίεση, έφτιαξες κλίμα υπέρ σου και το έχασες μόνος σου..
Η πεντάδα που ξεκινάει (με Λόγκαν, Λάντεσμπεργκ, Ελιάγχου μαζί) δεν «πατάει» αμυντικά και τη χτύπησε ο Ολυμπιακός. Όπως χτύπησε και όταν ο Μπλατ «έβγαλε» τον Τζέημς λίγο πιο ανοιχτά ώστε να προλάβει «εκείνον» τον παίκτη στη γωνία της weak side που αποτελούσε πρόβλημα βόλο το βράδυ. Ο Σπανούλης –κυρίως με Χάινς- σε παράταξη κεντρικού πικ εν ρολ, πάσα του αρχηγού μετά το σκριν στον γκαρντ της strong side και αυτός άμεση εσωτερική πάσα στον ψηλό που συνέχιζε τη «βουτιά» μετά το ρολάρισμα στη ρακέτα.
Αυτό που χρεώνω βέβαια πάνω από όλα στον Μπλατ ήταν ότι δεν μπορούσε να βρεί τρόπο να πάρει το παιχνίδι στο τέλος (εννοώ να δοκιμάσει κάτι καλό/αποτελεσματικό, κάτι το οποίο περιμένεις από τον καλό προπονητή εκεί). Τσακωνόμουν το βράδυ με το φίλο μου Ντέηβιντ Πικ για τις επιλογές του Αμερικανού προπονητή. Απαράδεκτος που άφησε τα κλειδιά στον Οχαγιόν στο τέλος. Έβγαζε μάτι ότι είναι ο λάθος άνθρωπος να πάρει τις σωστές αποφάσεις την προκειμένη στιγμή. Ναι, οι λύσεις της Μακάμπι ήταν λίγες. Σύμφωνοι.. Η δική μου γνώμη είναι πως έπρεπε να ρισκάρει με τον Χίκμαν, τον μοναδικό παίκτη που κουβαλάει τα guts να τελειώσει τέτοια ματς. Αντίθετα ο Μπλατ του έριξε «μαύρο» και εμπιστεύτηκε τον πολύ προβλέψιμο –όπως και όλη η επίθεση της Μακάμπι- Οχαγιόν. Η τελευταία δε επίθεση, με τον Σμιθ να παίζει πάνω στον «γάτο σε τέτοιες περιπτώσεις» Χάινς , χαμηλά κιόλας, θέλω να πιστεύω ότι έγινε τυχαία. Προσωπικά δεν έδινα πολύ τύχη στον εξαιρετικό παρόλα αυτά φόργουρντ της Μακάμπι.. Κακό ροτέησιον, καθόλου φαντασία και καθαρές λύσεις από τον Ντέηβιντ Μπλατ λοιπόν, τουλάχιστον στην 4η περίοδο. Στα μάτια μου, κρέμασε την ομάδα του..
-Ο Βασίλης Σπανούλης έχει θέσει τα δικά του στάνταρντς στη λέξη ηγέτης, για τα δεδομένα του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Μπήκε αποφασισμένος, συγκεντρωμένος και με καθαρό μυαλό όντας ο παίκτης που έκανε τη διαφορά στα πρώτα 20 λεπτά. Στο δεύτερο ημίχρονο –επειδή εδώ τα λέμε όλα- επιδόθηκε σε μια σειρά από τραβηγμένες ενέργειες οι οποίες δεν είναι χαρακτηριστικό του «ηγέτη». Σημαίνουν ότι έχει χάσει το καθαρό μυαλό του, το τιμόνι.. Αυτό το κομμάτι πρέπει να το κοιτάξει.. Θα κοστίσει 100% στο μέλλον ανάλογη αγωνιστική συμπεριφορά στην ομάδα του.. Από την άλλη το performance του στο τέλος ήταν και πάλι εντυπωσιακό (όπως και με τη Σιένα, ασχέτως βέβαια αποτελέσματος) . Δίνει τεράστια ασφάλεια στην ομάδα η παρουσία του και ο ίδιος με αυτά τα σουτ χτίζει τον δικό του μύθο.. Το μυαλό και η σκέψη (κομμάτια στα οποία ήδη ο Σπανούλης είναι πολύ δυνατός) όμως δεν παύουν να ζητούν βελτίωση κάθε μέρα, απέναντι σε κάθε νέα κατάσταση. Εκεί θα πρέπει να εστιάσει. Άλλωστε μιλάμε για τον αθλητή με τη μεγαλύτερη χρηματιστηριακή αξία στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή..
-Μεγάλη νίκη λοιπόν ο Ολυμπιακός, εμφάνιση όμως που δεν ενθουσίασε σε καμία περίπτωση και δείχνει ξεκάθαρα γιατί η ομάδα παλεύει για την πρόκριση στην επόμενη φάση. Θέλει δουλειά η ομάδα και ο Μπαρτζώκας ο ίδιος, ο οποίος είναι σε διαδικασία εκμάθησης της δηλ. «μαθαίνει να την πηγαίνει» που λέμε στην μπασκετική αργκό. Θεωρώ ότι στα παιχνίδια με την Κίμκι θα παιχτούν πολλά.. Κατά εκεί πάει ο όμιλος. Προέχει όμως το ματς με τη Φενέρ, γιατί εάν χάσεις εκεί καληνύχτα.. Οι Τούρκοι έκαν την πρώτη τους νίκη και θα έρθουν στο ΣΕΦ να τα παίξουν όλα για όλα. Ένα διπλό μπορεί να τους φέρει σε απρόσμενα καλή θέση στον όμιλο..
Υ.Γ: Σας περιμένουμε να γίνετε μέλη της παρέας μας στο..
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ
http://www.facebook.com/pages/Hoopfellasgr/559656750730274
