ΚΑ-ΛΑΣΜΕ-ΚΟΦ..
Το Ηοοpfellas είχε θέσει βέτο από νωρίς το καλοκαίρι για τον Στεφάν Λάσμε και το νέο υπερσύγχρονο όπλο των πρασίνων μας δικαιώνει έχοντας αλλάξει το προφίλ του Παναθηναϊκού. Το καλύτερο φετινό παιχνίδι για την ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη στη Λουμπλιάνα.
.
Η Λουμπλιάνα μας άρεσε πάντα γιατί είναι πόλη που ”μυρίζει” μπάσκετ και μάλλον αυτό ενέπνευσε την ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη που έκανε το πρώτο της ολοκληρωμένο παιχνίδι στη φετινή σεζόν, παίζοντας καλό μπάσκετ για αρκετά μεγάλο διάστημα. Πολύ σημαντικό διπλό, σπουδαιότερο από όσο πολύ νομίζουν. Για πάμε να δούμε δύο-τρία πραγματάκια..
-Νομίζω πλέον όλοι έχουν καταλάβει τι εστί Στεφάν Λάσμε και τι επιρροή έχει στο παιχνίδι των πρασίνων. Είχαμε γράψει (σαν μεγάλο συν στα μάτια μας) ότι πρόκειται για παίκτη ο οποίος μπορεί να έχει τελειώσει το ματς με..2 πόντους και να είναι μακράν του δευτέρου ο καλύτερος του παρκέ. Σκεφτείτε τι γίνεται όταν σκοράρει κιόλας.. 13 πόντους καθαρά “Lasme style” παίρνοντας ως supermobile ψηλός έγκαιρα σωστές θέσεις στο ζωγραφιστό ή σε καταστάσεις πάρε-βάλε από τους συμπαίκτες του. Ο τρόπος που τρέχει το γήπεδο δίνει άλλη διάσταση στον Παναθηναϊκό και προοπτική να βάλει και περισσότερο επιθετικό τρανζίσιον στο παιχνίδι του. Αυτό που ξεχωρίσαμε στο επιθετικό κομμάτι από τον Γκαμπονέζο ήταν η ετοιμότητα και η ευστροφία του που μετουσιώθηκε σε δημιουργία και εξαιρετικές συνεργασίες με τον Μασιούλις. Αμυντικά φυσικά δεν χρειάζονται συστάσεις, «απλώνει διχτυ μπροστά από το καλάθι» σας είχαμε πεί το καλοκαίρι.. Προσέξτε και κάτι άλλο. Ο Παναθηναϊκός απαγκιστρώνεται από την εξάρτηση που είχε με τον Σοφοκλή Σχορτσιανίτη (έπαιξε 8 μιση λεπτά). Όχι γιατί βρήκε καλύτερη επιλογή στο να σκοράρει, αλλά γιατί ανέβασε τόσο το επίπεδο έντασης στην άμυνα που το μεγάλο του όπλο σαν ομάδα είναι αυτό πλέον (και όχι το ποστ παιχνίδι του Σόφο) με τον Λάσμε στην πεντάδα. Σαφώς αυτό σε βάθος χρόνου θα βοηθήσει τον Σχορτσιανίτη ως προς την ποιότητα του χρόνου συμμετοχής του αξιοποιώντας πιο σωστά τα λεπτά του και καταμερίζοντας τις ανάσες του.
-Ο Πεδουλάκης έκανε καλό κοουτσάρισμα και ευτύχησε να δεί την ομάδα του να προσεγγίζει αρκετά το σκεπτόμενο μπάσκετ που ο ίδιος διακηρύσσει και δουλεύει στον φετινό Παναθηναϊκό. Η ναυαρχίδα της πράσινης επίθεσης στη Λουμπλιάνα ήταν το παιχνίδι στο ποστ με τον Μασιούλις, ο οποίος δεν είχε αντίπαλο. Ο Φιλιπόφσκι ξεκίνησε τον Μούριτς στον Διαμαντίδη, με την ελπίδα ότι τα μακριά άκρα του 22χρονου Σλοβένου θα έκοβαν το οπτικό πεδίο περιορίζοντας το court vision και το post παιχνίδι του Έλληνα γκαρντ, και τον Μπλάζιτς στον Μασιούλις αλλά την πάτησε. Ο Λιθουανός, γνωστός και ως “bull” ήταν too much με τη δύναμη του χαμηλά και οι πράσινοι το διάβασαν αμέσως (αν και νομίζω εάν δεν ήταν ο Μασιούλις θα ήταν ο Διαμαντίδης, το πλάνο από την αρχή περιελάμβανε παιχνίδι στο ποστ με τους πλάγιους) ακουμπώντας συνεχώς τη μπάλα εκεί. Ο fundamental Λιθουανός πήρε άριστα στη δραστηριότητα κοντά στο καλάθι, χρησιμοποιώντας σωστά το σώμα του, προκαλώντας ντάμπλ τιμ από την Σλοβένικη άμυνα και εν συνέχεια πασάροντας πολύ αποτελεσματικά είτε στο τρίποντο είτε κάθετα στο ποστ. Ο Μασιούλις είναι κομβικός παίκτης για τον φετινό Παναθηναϊκό, καθώς με τη χημεία που υπάρχει στα γκαρντ η ομάδα χρειάζεται επειγόντως σκορ από το «3» και αξιόπιστο περιφερειακό σουτ. Παρατηρείστε από εδώ και πέρα πόσο καλύτερα θα λειτουργεί η επίθεση των πρασίνων όταν έχουν παραγωγή από το «3». Ο Μασιούλις δεν είναι ο σκόρερ, αλλά ένας παραγωγικός επιθετικά παίκτης που ξέρει να «διαβάζει».
-Ο Περιστεριώτης κόουτς ξεκίνησε τον Κίτσεν πάνω στον Ουότερς (είπαμε ο Παναθηναϊκός πρέπει να αγαπήσει περισσότερο τον Αμερικανό) και πήρε παραγωγή από τον Πάνκο. Στη ζώνη του Φιλιπόφσκι ο Πεδουλάκης έβαλε τον Αμερικανό φόργουορντ στη γραμμή των προσωπικών και τον Τσαρτσαρή στη base line εκμεταλλευόμενος την καλή (και σωστή πάσα) του Πάνκο. Γενικά ο Παναθηναϊκός είχε στη μεγαλύτερη διάρκεια του ματς εξαιρετική κυκλοφορία της μπάλας, δημιουργία από όλες τις θέσεις του παρκέ και καλά δουλεμένες συνεργασίες.
-Ο Χάρης Γιαννόπουλος πέρασε δύσκολη εβδομάδα αλλά αντέδρασε σωστά για παίκτη της εμπειρίας του σε υψηλό επίπεδο, έχοντας σωστή νοοτροπία και έτοιμα χέρια. 12 πόντοι (3/4 τριπ.) 4 ριμπ σε 12 λεπτά αν μη τι άλλο είναι μια εξαιρετική επίδοση για role player και δη σουτέρ που βγάζεις από τον πάγκο σου.
-Ο Παναθηναϊκός κυριάρχησε στο ζωγραφιστό, έλεγξε απόλυτα τα ριμπάουντς και είχε την απαιτούμενη ένταση για εκτός έδρας ματς. Τον βοήθησε σημαντικά επίσης το καλύτερο αυτή τη φορά ποσοστό από το τρίποντο, το οποίο δεν ήρθε τυχαία, μιας και η ομάδα έβαζε σωστά τη μπάλα μέσα και δημιουργούσε προϋποθέσεις. Ο Φιλιπόφσκι επέλεξε να αμυνθεί με τριπλ τιμ απέναντι στον Σοφοκλή, με τον Πάνκο ο οποίος βρισκόταν απέναντι από τον Ελληνα σέντερ στην κορυφή της ρακέτας, να επιχειρεί κόψιμο στην αντίθετη πλευρά της μπάλας, καταλήγοντας στη γωνία εφόσον δεν πάρει πάσα.
-Ο Κλέμεν Πρέπελιτς δικαιολόγησε εν μέρει τον θόρυβο που γίνεται γύρω από το όνομα του. Σπουδαίο ταλέντο, με πολύ καλό καρπό, ρυθμό στο σουτ και σωστό μηχανισμό. Θέλει δουλίτσα ακόμα στη σκέψη/επιλογή αλλά τα περιθώρια εξέλιξης είναι πολύ μεγάλα. Δε θα μείνει πολύ στη Λουμπλιάνα. Είναι μόνο 20 ετών..
-Η νική αυτή μπορεί να αποβεί καθοριστική σε έναν πολύ κλειστό όμιλο για τον Παναθηναϊκό. Μη ξεχνάμε ότι η Καντού έχασε εντός από τους Σλοβένους.. Το παν για την ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη θα είναι να προστατέψει την έδρα της της.. Την Πέμπτη οι πράσινοι παίζουν ένα ματς που μπορεί να τους ανοίξει πόρτες στον όμιλο, εναντίον της Φενέρ στην Πόλη.. Η Ολίμπια πάει στη Μόσχα.
Υ.Γ. Το σχήμα που έχει καθιερώσει ο Πιανιτζιάνι με τον Μπατίστ στο «4» δε βγαίνει προξενώντας εντύπωση μάλιστα για τη μεταστροφή ενός κόουτς που είχε ανταλλάξει “όρκους αιώνιας πίστης” με τα λάιτ σχήματα στη φροντκόρτ. Η Φενέρ κινείται πολύ καλύτερα στο γήπεδο και είναι πιο λειτουργική με τον Κάραμαν στο «4», ειδικά στο αμυντικό κομμάτι. Ααα.. και ο Μπρέμερ θα αποδώσει καλύτερα στο «2». Ιταλική νοοτροπία που θέλει σκόρινγκ-γκαρντ στο τιμόνι.. Αυτά από κάποιον που εκτιμά πολύ τον Ιταλό προπονητή..
Υ.Γ. 1: Αναλυτική προσέγγιση του τι έγινε στο ματς ΕΑ7-Caja Lamporal..
Y.Γ.2: Στη Μόσχα είδαμε καινούργια πράγματα με τον Μεσίνα να ξεκινά τον Τζάκσον και τον Πονγκρασόφ στα γκαρντ, να δίνει τις 6-7 πρώτες επιθέσεις (αν θυμάμαι καλά) στον Κρίστιτς (αυτό δεν είναι καινούργιο), τον Κριάπα να τραβιέται ψηλά αναλαμβάνοντας σε πολύ μεγάλο ποσοστό τη δημιουργία στην επίθεση των Ρώσων (με τον Πονγκράσοφ ταυτόχρονα βαθιά στο ποστ να παίρνει μπάλες) και τον Μεσίνα να «κράζει» τον Βορόντσεβιτς. Κανονικά η ΤΣΣΚΑ δεν θα έπρεπε να ψάχνει παίκτη μετά την ατυχία του Έρτσεγκ εφόσον υπάρχει ο πολύ ταλαντούχος Ρώσος φόργουορντ αλλά ο Ιταλός κόουτς έχει τις δικιές του ιδέες.. Πρόσεχε αγόρι μου γιατί σε βλέπω να έχεις την ίδια τύχη με τον Βελίσκοβιτς στη Μαδρίτη, που δεν ήθελε να γίνει «3»..
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ
Υ.Γ.3: O Κάρολ μπορεί να είναι και ο μεγαλύτερος “δολοφόνος” αυτή τη στιγμή στο ευρωπαϊκό μπάσκετ (και μάλλον είναι ) αλλά ο Λάσο (που του έχει δώσει όχι άδικα το πράσινο φώς) πρέπει να κόψει κάποια αψυχολόγητα σουτάκια (μετά από σκρίν στην πρώτη πάσα) που «χρεώνουν» το αμυντικό balance των Μαδριλένων και οδηγούσαν σε λέυ απς της Φενέ με τον πιο κοντινό αμυντικό να βρίσκεται στο.. κέντρο του γηπέδου! Πάντως αν ήθελε να τα σκάσει χοντρά ο Βατούνιν, αυτόν έπρεπε να πάρει. Νομίζω θα ήταν ο ιδανικός executive shooter για το σύστημα του Μεσίνα..
