ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ..

 Αυτό που πραγματικά πάει πίσω την ομάδα είναι το ότι δεν κέρδισε τίποτα από την προηγούμενη σεζόν. Το πλάνο πήγε απλά στα σκουπίδια. Στις αρχές της χρονιάς που τελείωσε πριν μερικούς μήνες γράφαμε ότι είναι ευκαιρία για τον σύλλογο να χτίσει πάνω στα νέα παιδιά που είχαν επιλεγεί χρησιμοποιώντας –μετά από χρόνια- τη σεζόν ως try outs ώστε να επιλέξει αυτούς  που θα στελεχώσουν τον βασικό κορμό για τα επόμενα χρόνια. Ο Μαυραειδής είχε πολλά upsides αλλά έδειξε και σπουδαία δείγματα σκληροτράχηλου περιφερειακού που μπορεί να φτάσει μέχρι την εθνική σε βάθος χρόνου ενώ παράλληλα «τρίφτηκε» και στον άσσο μετά τη φυγή του Τζέημς. Ο Κεηρούς ήταν ο παίκτης που βελτιώθηκε περισσότερο από όλους έχοντας διαστήματα εξαιρετικού μπάσκετ ενώ ο Μάλντροου παρά τα σκαμπανεβάσματα του, τελείωσε ως πρώτος μπλοκερ στη λίγκα και με το γενικότερο performance του άφηνε υποσχέσεις για το μέλλον. Που πήγαν αυτά τα παιδιά? Σε τέτοιες περιπτώσεις ή τα μοσχοπουλάς ή επενδύεις σε αυτά.  Ναι ζήτησαν 70-80 χιλ. ποσά εξωπραγματικά αλλά ποιο ήταν το πλάνο όταν αποκτήθηκαν? Γιατί όταν υπογράφεις αθλητές με τριετή συμβόλαια, βλέπεις σε βάθος τριετίας το μπάτζετ σου προσδωκόντας σε δημιουργία υπεραξίας που θα φέρει πώληση εφόσον δεν μπορεί ο σύλλογος να ανταποκριθεί. Άρα στον Άρη υπέγραψαν ουτοπικά συμβόλαια γνωρίζοντας ότι δεν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν.