Φέτος η διοίκηση της ομάδας του Τελ Αβίβ ποντάριζε στο ότι θα ανανεώσει το καυτό δίδυμο (στο μπάσκετ και στο τραγούδι..) των Λάνγκφορντ-Χέντριξ, οι οποίοι θα αποτελούσαν τις σταθερές της ομάδας τη νέα σεζόν (έχοντας στα χέρια τους πρόταση που ακουμπούσε το 1εκ. δολάρια ετησίως) και δίπλα στον Οχαγιόν θα επαναπάτριζε τον Χαλπερίν βγάζοντας από τον πάγκο της ενα πολύ ποιοτικό δίδυμο γηγενών παικτών, συν τους Ελιάγχου-Πνίνι. Το μαύρο σύννεφο όμως παραμένει πάνω από τη ΝΟΚΙΑ Αrena με αποτέλεσμα τίποτα από αυτά να μην υλοποιηθεί και τον Μπλάτ να χτίζει από την αρχή ένα ολοκαίνουργιο οικονομικό σύνολο, που θα προσανατολίζεται να παίξει μοντέρνο μπάσκετ.
Ραχοκοκαλιά της ομάδας θα είναι το δίδυμο των γκαρντ Χίκμαν-Λόγκαν που δίνει την ευκαιρία στον κόουτς Μπλατ να ξαναπαίξει για πολύ ώρα πάλι με τη γνωστή του two-guard lineup. Άλλωστε η Μακάμπι έχει παράδοση στις θέσεις αυτές καθώς έχει παρουσιάσει δίδυμα που στραγγάλιζαν τον αντίπαλο με την πίεση και το physical strength τους, όπως οι Μακντόναλντ-Σαρπ και οι Πέρκινς-Πάργκο. Κάτι τέτοιο προσπαθεί να δημιουργήσει και τώρα ο Μπλατ. Ο Χικμαν έχει την προοπτική να αποτελέσει μια πιό οικονομική version του Πέρκινς. Παίχτης με δυνατό κορμί, σκληροτράχηλος σαν quarterback του NFL, floor leader, βδέλλα στην άμυνα που ξέρει να βάζει ιδανικά τα χέρια του. Κάπου εδώ έρχεται να κολλήσει ο Λόγκαν. Ο Αμερικανο-Πολωνός δεν έχει τη σωματοδομή π.χ. του Πάργκο ή τη δύναμη του Ουίλ Μπάινουμ αλλά στο παιχνίδι διακρίνονται αρκετά χαρακτηριστικά που κολλάνε γάντι σε αυτό που θέλει να παίξει ο προπονητής του, δημιουργώντας την πεποίθηση-σιγουριά ότι στο στυλ της Μακάμπι θα ταιριάξει πολύ καλύτερα και θα ρολάρει άμεσα, αντίθετα με τη παρουσία του σε Βιτόρια και Αθήνα όπου είχε ξεσπάσματα και δε βρήκε ποτέ σταθερό ρόλο.
Ο Λόγκαν όντως θα ευνοηθεί από το υψηλό τέμπο που επιδιώκει η Μακάμπι στην επίθεση της και το “ελεύθερο”-με αρχές αλλά και παρότρυνση στην ιδιωτική πρωτοβουλία- μπάσκετ που παίζει σε αυτό το κομμάτι. Είναι εκπληκτικός finisher, με πολύ καλό επιτόπιο άλμα και πολύ σωστή τοποθέτηση του κορμιού του στον αιφνιδιασμό, σουτέρ ρυθμού, έχει εξαιρετικό ντράιβ και κυρίως έφεση στη πίεση της μπάλας όταν αμύνεται, γεγονός που τον βοηθάει να κλέβει συνεχώς μπάλες. Πέρυσι δυσκολεύτηκε στην επίθεση μισού γηπέδου του Ομπράντοβιτς (η οποία τον έβαζε να σκεφτεί σε βαθμό που δεν το είχε ξανακάνει στο παρελθόν) ενώ διακρίθηκε τις φορές που οι πράσινοι έπαιξαν πιό γρήγορα (θυμηθείται το 1ο παιχνίδι των play-offs με τη Μακάμπι).
Κοιτώντας το μέχρι τώρα ρόστερ παρατηρούμε ότι η Μακάμπι αντικατέστησε τον Οχαγιόν με τον Ισραηλινό Μόραν Ροθ της Χολόν (από τους καλύτερους πασέρ της Ισραηλινής λίγκας χρόνια τώρα) ανανέωσε τον αμυντικό στόπερ Ντεβιν Σμιθ και επένδυσε στον Σύλβεν Λάντεσμπεργκ της Χάιφα για τις θέσεις των πλαγίων, έκανε τη μεγάλη μεταγραφή με τον Κάνερ Μέντλεη βάζοντας τον δίπλα στον Σερμαντίνι στη φρόντκορτ. Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πως θα συμπληρώσει το υπόλοιπο ρόστερ, ειδικά τη γραμμή των ψηλών, καθώς η διοίκηση έριξε και άλλο το μπάτζετ φέτος. Δεν είναι άλλοθι όμως αυτό.. Οι ομάδες που έχουν πραγματικά καλούς προπονητές δεν έχουν να να φοβηθούν τίποτα. Το αποδεικνύουν τόσα χρόνια η Μακάμπι, η Σιένα, το απέδειξε ο Ολυμπιακός πέρυσι.. Μιλώντας για χρήματα να πούμε ότι σύμφωνα με τον σύνδεσμό μας στο Ισραήλ το ύψος των αποδοχών του Λόγκαν θα φτάνει τα 500 χιλ. δολλάρια τη 1η σεζόν (η Μακάμπι πληρώνει μόνο σε δολλάρια..) και τα 650χιλ. τη 2η. Μια χαρά είναι Ντέηβιντ, μη το πείς ούτε του.. ραβίνου!
Υ.Γ: Μεγάλες πιένες η περυσινή περιφερειακή γραμμή του Πέζαρο.Ο Χάκετ στη Μοντεπάσκι, ο Χίκμαν στη Μακάμπι και ο Ουάϊτ στους… Νικς! Αυτά είναι..