ΠΑΙΚΤΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ… 2012 (2)
Aπό τα αμερικανικά playgrounds, στις αρένες του NCAA και τα γήπεδα-κλουβιά από άκρη σε άκρη της Ευρώπης.. Το Hoopfellas μάζεψε μερικούς από τους καλύτερους παίκτες-ευκαιρίες για τις ελληνικές ομάδες και σας τους παρουσιάζει..
Στο 2ο μέρος της λίστας μας έχουμε εντάξει σαφώς πιό οικονομικές επιλογές και κυρίως παίκτες με ισχυρό κίνητρο και φιλοδοξία. Για πάμε..
Cameron Bennerman (28, 1.93): Τον γνώρισαμε καλύτερα το 2009 στη Ρίμινι, όπου δεν χάναμε ματς λόγω Κάρλτον Μάιερς. Εξαιρετική μηχανική στο σουτ. Καλός ρυθμός και σωστή απελευθέρωση. Ξέρει να σκοράρει από το τρίποντο. Καλό σώμα, αθλητικός με αρκετά καλά πόδια. Στην ουσία μπορεί να παίξει και τις 3 περιφερειακές θέσεις, αν και το “2” είναι η καλή του. Θετικός στην άμυνα, γίνεται λίγο μονοδιάστατος όμως στη κακή επιθετική του βραδιά. Το μεγάλο μείον είναι ότι στα 28 του ήδη, δεν έχει πάρει την ευκαιρία σε ένα πραγματικά καλό πρωτάθλημα με υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού. Ξεκίνησε το 2006 στην Καζάλε, μετά τραβήχτηκε στη Β’ Ισπανίας, έκανε καλή σεζόν στο Ρίμινι και κατέληξε στην Σλαπσκ της Πολωνίας όπου λατρεύτηκε. Ο παλιός συμπαίκτης του στη LEB (και μέγας σκόρερ) Αργεντινός Ντιέγκο Λο Γκρίπο του έδωσε μεροκάματο δίπλα του στην Αργεντινικη Κουίμσα. Αξίζει ένα ρίσκο..
Jerome Randle (25, 1.78): Πολύ καλή περίπτωση, μπορεί να βρεί σύντομα καλά λεφτά σε καλά κλαμπ, αλλά είναι ακόμα αρκετά προσεγγίσιμος. Πλήρες οπλοστάσιο στην επίθεση. Γίνεται ακόμα πιό επικίνδυνος από το γεγονός ότι είναι εκπληκτικός ballhandler και passer. Πολύ καλό πρώτο βήμα, τελειώνει με ντράιβ η φλόατερ αρκετά αποτελεσματικά. Αδύνατο κορμί που τον δυσκολεύει στο αμυντικό κομμάτι. Θέλει βελτίωση στο διάβασμα της άμυνας ώστε να παίξει σε τοπ επίπεδο. Καλός σουτέρ (άχαστος από τις βολές) με εξαιρετικά ποσοστά καθ’όλη τη διάρκεια της καριέρας του στην Ευρώπη. Αλιάγα Πετκίμ, Τούρκ Τέλεκομ, Νετάνια.. Φέτος υπέγραψε τον Φεβρουάριο στην Ουκρανία και την Αζόβμας, όπου τελείωσε τη σεζόν.. 15.7 π.μ.ο. (60% 2π.-44% 3π.-83.3% 1π.)2.1 ριμπ. 4.8 ασ. 2.7 λάθη.
Gani Lawal (24, 2.06): Σκύλος.. Όπως ακριβώς το διαβάζετε. Ο Lawal είναι ο τύπος του υπενεργητικού παίκτη που δεν “αράζει” ούτε όταν γίνεται αλλαγή. Σούπερ μαχητικός φόργουορντ-σέντερ (στην Ευρώπη κλείνει σαφώς στο “5”) που βάζει το κορμί του παντού, παίζει σκληρά και ”λυσσάει” για κάθε μπάλα. Δυνατός, αθλητικός, εξαιρετικός ριμπάουντερ (θα μπορούσε να είναι εύκολα 1ος στο πρωτάθλημα μας), καλός μπλοκέρ με μακριά χέρια και εξαιρετικό τάιμινγκ. Μονοκόμματος επιθετικά. Θέλει πολύ δουλειά στα τελειώματά του, ενώ φανερώνει σημαντική αδυναμία στο να διαβάσει τα νταμπλ-τιμ. Σκοράρει κυρίως από τις μπάλες που μαζεύει γύρω από το καλάθι. Μέτριος σουτέρ ελευθέρων βολών. Προϊόν του κολεγίου της Τζόρτζια, έγινε ντραφτ (Νο46) από τους Σανς το 2009. Πέρασε επιτυχημένα από την Πολωνία ενώ στο τέλος της περυσινής σεζόν τον υπέγραψε η Ροάν. Στη Ζαστάλ και την PLK.. 14.2 π.μ.ο.(63.2% 2π. 58.1% βολές) 10.2 ριμπ. 1.1 μπλοκ.
Charron Fisher (27, 1.93): Πάουερ φόργουορντ με ύψος γκαρντ. Ζυγίζει (με ύψος 1.93) κάτι λιγότερο από 110 κιλά.. Δηλαδή μπιφτέκι με ..πόδια. Και όμως αξίζει μια ματιά. Πρόκειται περισσότερο για φόργουορντ και όχι σουίνγκμαν. Ξέρει να βάζει τη μπάλα στο καλάθι με το δικό του πολύ αποτελεσματικό τρόπο. Την τεχνική του παραμαζώματος, ειδικά όταν βρεί λίγο ανοιχτό γήπεδο. Πολύ καλός ριμπάουντερ για το ύψος του. Παίζει καλά στο ποστ καθώς στο Νιαγάρα αγωνιζόταν ως “4” τελειώνοντας με απίστευτα νούμερα του στυλ 30+10 κάθε βράδυ στη σίνιορ χρονιά του. Αξιόπιστο σουτ από μέση απόσταση. Διακρίθηκε στη Βοϊβοντίνα και το Καλέβ της Εσθονίας. Πέρυσι στην ΑΕΚ Λάρνακας. (15.0 π.μ.ο. σε 14 ματς). Μια εξτρίμ λύση για τη θέση “3”..
Jeremy Fears (27, 1.95): Pass first πόιντ γκαρντ με πολλά προσόντα. Με ύψος 1.95, μακριά χέρια και πολύ δυνατά πόδια ο Fears δημιουργεί πολλά προβλήματα στον αντίπαλο. Καλό μακρινό σουτ, εξαιρετικό από μέση απόσταση μετά από σκριν. Κλέβει πολλές μπάλες. Καλός στο τρανζίσιον ξέρει να φτιάχνει το fast break. Το καλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού του είναι η πάσα. Στο κολέγιο, με το Οχάϊο Στέητ, είχε δώσει μερικά πολύ δυνατά match ups στον Ρατζόν Ρόντο. Δεν έχει δοκιμαστεί σε πραγματικά δυνατό πρωτάθλημα. Θεωρώ ότι μια χρονιά με τον κατάλληλο προπονητή στην Ελλάδα μπορεί να τον εκτοξεύσει. Πέρυσι στην Αυστριακή Καπφενμπέργκ (που αποτελεί το λιμάνι του).. Υπάρχει “πράμα” εδώ, καλή περίπτωση.. 17.1 π.μ.ο.(56.1% 2π.-32.6% 3π.-74.8% 1π.) 3.0 ριμπ. 6.5 ασ. 2.5 ασ. 2.9 λάθη.
Jordan Taylor (23, 1.86): Γάντι για την Ευρώπη και κυρίως το physical ελληνικό πρωτάθλημα. Ο “άσσος” του Ουινσκόνσιν είναι ένας πραγματικός floor leader με υψηλό μπασκετικό ΙQ γαλουχημένος στη νοοτροπία του Μπο Ράιαν, ο οποίος τον έχρισε ακρογωνιαίο λίθο μιας εκ των καλυτέρων αμυντικών ομάδων του κολεγιακού πρωταθλήματος. Πολύ δυνατός και έξυπνος (καθαρό μυαλό, δεν πανικοβάλλεται) πόιντ γκαρντ, ξέρει να ταϊζει τους συμπαίκτες του. Παίζει απλό και αποτελεσματικό μπάσκετ. Λιτές και απέριττες ενέργειες χωρίς φιγούρες. Δε κάνει εύκολα το λάθος. Πειθαρχημένος. Στα ποσοστά του στο σουτ παρατηρούνται σκαμπανεβάσματα και γενικά τη φετινή senior season του φάνηκε να πνίγεται λίγο επιθετικά από τις περισσότερες ευθύνες, αντίθετα με πέρυσι που ήταν πιό σταθερός. Παίκτης που μπορεί να τον εξελίξει σημαντικά η επαφή με το ελληνικό μπάσκετ. Μπορεί να κάνει σπουδαία καριέρα και να μαζέψει γρήορα αρκετό χρήμα. ”Must check” για όλες τις ομάδες που το επιτελείο σκάουτινγκ τους, σέβεται τον εαυτό του.. 14.8 π.μ.ο. (40.3% 2π.-37.2% 3π.-78.2% 1π.) 3.8 ριμπ. 4.1 ασ. 1 κλεψ. 1.4 λάθη.
Τroy Devries (30, 1.92): Aυτό που λέμε κλασσικός σουτέρ.. Ο Devries είναι μια λίγο περίεργη περίπτωση παίκτη για τα Ευρωπαϊκά δεδομένα, ο οποίος περιπλανήθηκε αρκετά, είτε στην Αυστραλία είτε στην Ισπανική LEB και πήρε την ευκαιρία του μόλις πέρυσι παίζοντας δέκα παιχνίδια στη γειτονική Μάλαγα (η Melilla στην οποία αγωνιζόταν είναι ουσιαστικά επαρχία της Μάλαγα όπου ανήκει διοικητικά, αλλά βρίσκεται στη Β.Αφρική κοντά στο Μαρόκο) με μεγάλη επιτυχία. Χεράς από τους λίγους, σουτάρει με εξίσου καλά ποσοστά υπό πίεση ή όχι. Μπορεί να φτιάξει το δικό του σουτ. Μεγαλη εμπιστοσύνη στα χέρια του. Παίζει και στο “1” αν χρειαστεί, θετικός και στα μετόπισθεν. Υστερει σε αθλητικά προσόντα για αυτό και αποφεύγει τα πολλά με το ζωγραφιστό, ενώ για τέτοιο σουτέρ θα περίμεναμε ακόμα καλύτερα ποσοστά στις βολές (κυμαίνεται σε κάτι λιγότερο από 75% στη καριέρα του). Παραμένει αρκετά προσιτός αν και το κασέ του ανέβηκε μετά το πέρασμα του από την Ουνικάχα.. 11.6 π.μ.ο. (19.6 στη LEB) 1.6 ριμπ. 1.4 ασ. με 42.5% 2π.-40% 3π. και 69.6% βολές. σε 10 ματς.
David Holston (26, 1.70): Ένα ακόμα προϊόν της Καρσίγιακα, ενταντίον της οποίας μάλιστα φέτος στο Eurochallenge πέτυχε 31 πόντους και μοίρασε 8 τελικές. Ο Holston είναι ξεκάθαρα ΝΒΑ-material, αδικείται όμως από τα σωματικά του προσόντα και δύσκολα θα φτάσει μέχρι εκεί , έστω και σαν παίκτης πάγκου. Φονιάς από το τρίποντο, δε βλέπει γραμμές και δεν καταλαβαίνει αποστάσεις. Διαθέτει μια πλούσια γκάμα από ντρίμπλες που μπορούν να φέρουν σε πραγματικά ντροπιαστική θέση ακόμα και τα πιό δυνατά αμυντικά πόδια. Περισσότερο σκόρινγκ γκαρντ και όχι πλέημέηκερ. Λόγω σωματοδομής αδύνατος στο αμυντικό κομμάτι απέναντι σε ψηλότερα και πιό δυνατά γκαρντ. Ξέρει να κερδίζει φάουλ και να πηγαίνει στη γραμμή. Αρκετά καλή σεζόν με την Αρτλαντ φέτος.. 15.3 π.μ.ο.(49.7% 2π.-36.3% 3π.-88.2% βολές) 3.0 ριμπ. 5.6 ασ. 1.3 κλεψ.
William Buford (23, 1.95): Από τους καλούς παίκτες που έμειναν εκτός του φετινού ντραφτ. Σταθερή αξία για το Ohio State. Το στυλ και τα προσόντα του ταιριάζουν περισσότερο στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ. Εξαιρετικός σουτέρ από μέση και μακρινή απόσταση, είτε βγαίνοντας από σκρίν είτε στημμένος ή ακόμα και σε κατάσταση δημιουργίας του δικού του σουτ. Παίκτης ομάδας με υψηλό μπασκετικό IQ, κοντρολαρισμένος για την ηλικία του. Καλός ριμπάουντερ, αξιόπιστος αμυντικά. Καλύπτει και τις δύο πλάγιες θέσεις. Μπορεί να τελειώσει φάσεις στο transition. Μέτριος ballhandler, θα έχει θέμα να διεισδύσει απέναντι σε μια καλά στημμένη κλειστή ελληνική άμυνα. Θα «δείξει» σε μια καλά δομημένη επίθεση και όχι σε μια που βασίζεται πολύ στο ένας εναντίον ενός. Θυμίζει σε αρκετά κομμάτια του παιχνιδιού του τον «Ντόλαρ Μπίλ» Εντουαρντς. Ακόμα δεν είναι τόσο καλός, μπορεί να γίνει καλύτερος όμως. Έχει το παράδειγμα του συμπαίκτη του Ντεηβ Λάητι οδηγό, όσον αφορά το τι να προσέξει στη πρώτη του χρονιά στην Ευρώπη. Πολύ καλός, άφοβα.. 14.5 π.μ.ο. (45.3% FG-35.8% 3PT-82.5% FT) 5.0 ριμπ. 2.7 ασ. 2.2 λάθη.
Casper Ware (22, 1.77): Ένα ακόμα παιδί που συζητήθηκε αρκετά τη περίοδο του ντραφτ, αλλά δε τα κατάφερε και κυνηγά το όνειρό του στα σάμερ λιγκς. Ο Ware είναι ένας εκπληκτικός σκόρερ, αυτό δε χωρά αμφιβολία. Μπορεί να βάλει τη μπάλα στο καλάθι με κάθε τρόπο. Μεγάλη ευχέρεια στο σουτ, είτε από μέση απόσταση είτε από το τρίποντο. Εκρηκτικός, γρήγορο πρώτο βήμα, παίρνει σκορ και μέσα από τη ρακέτα εκμεταλλευόμενος το προσόν του αυτό. Παίκτης ρυθμού, όταν «πατήσει» μπορεί να βάλει όσους θέλει.. Δεν έχει ιδιαίτερα playmaking abilities και δε φημίζεται για τις έξυπνες αποφάσεις του στο γήπεδο. Παίζει πιο πολύ με το ένστικτο. Αδύνατος αμυντικά. Σε συγκεκριμένη κατάσταση και περιβάλλον μπορεί να κάνει θραύση. «Κολλάει» περισσότερο σε μια ομάδα που θα παίξει όπως το περυσινό Ρέθυμνο του Κουφού. Up tempo επίθεση βασισμένη στο isolation, τα ατομικά προσόντα και τις ικανότητες των παικτών της. Η ιταλική λίγκα, η οποία έχει έφεση στην επιλογή σκόρινγκ γκαρντς όπως ο Ware, σαφώς του πάει περισσότερο καθώς η φύση του πρωταθλήματος εκεί θα τον βοηθήσει να αναδείξει το ταλέντο του πιο εύκολα.. 17.4 π.μ.ο. (45.9% FG-35.6% 3PT-79.3% FT) 2.4 ριμπ. 3.4 ασ. 1.4 κλεψ. 2.4 λάθη.
James Hughes (29, 2.11): Πραγματικό φόβητρο μέσα στη ρακέτα. Μακρύς, αθλητικός με καλό timing, στέλνει με μεγάλη συχνότητα τα σουτ των αντιπάλων στις κερκίδες. Το μεγάλο του συν για τέτοιου είδους παίκτη είναι ότι εκτός των άλλων είναι και έξυπνος. Δεν είναι ο σέντερ που θα ακουμπήσεις τη μπάλα για να παίξει πλάτη. Αντίθετα είναι αρκετά καλύτερος με πρόσωπο στο καλάθι. Λίγο «ισχνός» όσον αφορά τη κινητικότητα του στο παρκέ, όχι ιδιαίτερα μαχητικός. Συχνά φορτώνεται γρήγορα με φάουλ. Έχει γυρίσει διάφορες ομάδες στην Ευρώπη, από την Τραμπζονσπόρ και τη Ρισόν ως την Ολλανδία. Πέρυσι αγωνίστηκε στην Οστράβα.. 14.1 π.μ.ο. (57.6% FG-74.8 FT) 6.5 ριμπ. 1.3 μπλοκ.
Jacob Pullen (23, 1.80): “Πούλεν” όνομα και πράγμα! Τον τσίμπησαν οι επιστήμονες της Μπιέλα από το Κάνσας Στέητ. Έχει το πακέτο και τον χαρακτήρα να γίνει σταρ σε επίπεδο Ευρωλίγκας. Χωρίς να είναι ιδιαίτερα γρήγορος ή σούπερ αθλητικός, ξεχωρίζει έχοντας σε μεγάλο βαθμό αυτό που λέμε “αίσθηση του παιχνιδιού”. Πολυβόλο από την περιφέρεια, από όπου έρχεται η μεγαλύτερη παραγωγή των πόντων του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν πηγαίνει και προς τα μέσα. Πολύ καλός σε catch & shoot καταστάσεις. Είναι leader. Θετικός στην άμυνα, ειδικεύεται στα κλεψίματα με τα γρήγορα χέρια του. Δεν είναι καθαρός πόιντ σε καμία περίπτωση. Παρ’όλα αυτά κάνει βήματα προόδου την τελευταία διετία.Η Μοντεπάσκι τον έχει πολύ ψηλά στη λίστα της, θέλοντας μάλιστα να τον αποκτήσει πακέτο με τον -περυσινό συμπαίκτη του- Όμπρεη Κόλεμαν, ως διάδοχη κατάσταση των Μακάλεμπ-Καουκένας. Κατ’εμάς, ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να κοιτάξει την περίπτωση του οπωσδήποτε. Στη Μπιέλα.. 16.8 π.μ.ο. (48.7% FG-34.1% 3PT-74.8% FT) 1.8 ριμπ. 3.2ασ. 1.8 κλεψ. 3.7 λάθη.
Mike Scott (26, 2.03): Παίχτης-ορχήστρα, προέρχεται από μια πολύ καλή σεζόν με τη Ραντνίσκι στη Σερβία και στην Αδριατική λίγκα. Ολ αράουντ παρουσία στο παρκέ. Του αρέσει να δημιουργεί τη δική του φάση, είναι καλός με τη μπάλα στα χέρια. Αρκετά αθλητικός φόργουορντ τελειώνει συχνά φάσεις με βροντερά καρφώματα. Μεγάλο wingspan που τον βοηθά πολύ στο αμυντικό κομμάτι. Πολύ καλός ριμπάουντερ (6.7) και μπλοκέρ (1.0). Κοψιά Ρόουλ Μάρσαλ (εξ ού και το προσωνύμιο slim) με τον οποίο μοιάζει και αγωνιστικά. Μέτριος σουτέρ ελευθέρων βολών, επιρρεπής στο λάθος. Καλή περίπτωση σμολ φοργουορντ που δεν έχει πιάσει ακόμα το ταβάνι του. 14.4 π.μ.ο. (17.5 στην Αδριατική) 6.7 ριμπ. 2.1 ασ. 1.5 κλεψ. 1.0 μπλοκ με 56.7% FG-35.7% 3PT-65.2 FT.
Charles Davis (28, 2.05): Πολύ σημαντικό κομμάτι της φετινής επιτυχίας της Μπάνβιτ στην οποία αγωνίστηκε για τρίτη συνεχή χρονιά. Αθλητικός φόργουορντ-σέντερ που έδινε την ευκαιρία στον Ενέ να αλλάζει σχήματα, με την ευχέρεια του να παίζει και στις δύο θέσεις της φρόντκορτ, ταιριάζοντάς τον πότε με τον Μπαϊράμοβιτς πότε με τον Λανς Ουίλιαμς. Αρκετά καλή τεχνική κατάρτιση. Ξέρει να πασάρει τη μπάλα. Πολύ καλός με πρόσωπο στο καλάθι. Μπορεί να σουτάρει από μέση κυρίως αλλά και μακρινή απόσταση ή να βάλει τη μπάλα κάτω και να περάσει με ντράιβ. Εξαιρετικός μπλοκέρ. Γενικά χρησιμοποιεί καλά τα χέρια του είτε για να κόψει είτε για να κλέψει μπάλες. Αδύνατος, θα μπορούσε να βάλει λίγα κιλά στο σώμα του, τα οποία θα του έδιναν άλλη οντότητα στη ρακέτα. Τη χρονιά που μας πέρασε.. 13.0 π.μ.ο.(57.9% FG-36.7% 3PT-76.3%) 5.1 ριμπ. 1.8 ασ. 1.3μπλοκ.
Wendell McKines (24, 1.98): To “ταυρί” από το Νιού Μέξικο, ακούστηκε πρόσφατα και για τον Άρη. Φόργουορντ-δυναμίτης. Σκάρτο 1.98, στην πραγματικότητα είναι γύρω στο 1.96.. Στην Ευρώπη θα παίξει καθαρά στο “4”, όπου με την εκρηκτικότητα και την ταχύτητα του σε μικρό χώρο μπορεί να κερδίσει πολλούς αντιπάλους. Καλός ντριμπλέρ μέχρι το σημείο που δεν το παρακάνει, γιατί από εκεί και μετά υποπήπτει σε λάθη. Πολύ δυνατός, σκοράρει το μεγαλύτερο ποσοστό των πόντων του από τα 4 μέτρα και μέσα παίρνοντας καλές θέσεις στη ρακέτα. Το περιφερειακό του σουτ δεν είναι άσχημο, απλά μπορεί να γίνει καλύτερο. Πρέπει να γίνει αν θέλει να καταξιωθεί στην Ευρώπη των κλειστών αμυνών. Σπουδαίος ριμπάουντερ. Τη τελευταία του σεζόν στο κολέγιο βελτίωσε πολύ το ποσοστό του από τη γραμμή του φάουλ. Παίζει περισσότερο “άμυνα θέλησης και εγωισμού” παρά έξυπνη. Ξέρει να πασάρει τη μπάλα για παίκτης του πόστ. Καταθέτει πάντα ότι έχει βγάζοντας ενέργεια στο παρκέ. Στη σίνιορ σίζον του.. 18.7 π.μ.ο. (50.6% FG-35.2 3PT-76% FT) 10.7 ριμπ. 1.5 ασ.
