ΑΓΡΙΑ ΟΜΟΡΦΙΑ…
Για τον Οχαγιόν έχουμε κάνει πολλά σχόλια μέσα στη σεζόν. Ξεκίνησε ως 5ος γκαρντ σε μια περιφερειακή γραμμή δίχως ταχύτητα και με την ενέργεια, τα πόδια και την on the ball defense του εξελίχτηκε σε βασικό γκαρντ της «ομάδας του λαού». Δε ξέρω εαν μπορεί να επαναλάβει τέτοιο παιχνίδι. Βρήκε διαδρόμους απέναντι σε μια όχι τόσο φανατισμένη άμυνα και δημιούργησε πολλά ρήγματα (όπως και ο Λάνγκφορντ) ενώ μέσα από τη ροή του ματς «έχτισε» την αυτοπεποίθηση του βάζοντας μεγάλα σουτ. Ο άλλος καθοριστικός ρολίστας ήταν ο ΤζέημςΤ. Θυμίζουμε ότι ο Αμερικανός ήταν ο πρώτος παίκτης που αποκτήθηκε μετά τον χαμένο τελικό της Ευρωλίγκας απέναντι στους πράσινους με γνώμονα το above the rim παιχνίδι του (1ος μπλοκερ στο Ισραήλ) που τόσο έλειψε από την ομάδα του Μπλάτ στοο τελευταίο παιχνίδι της Ευρωπαϊκής τους χρονιάς. Η Μακάμπι- φαίνεται καθαρά από τα νούμερα στις ασσίστς- στηρίχτηκε πάλι σε one on one καταστάσεις και όχι σε συνεργασίες όπως ο Παναθηναϊκός, όπου ο Λάνγκφορντ ήταν πραγματικά αχτύπητος παρ’ότι ο προπονητής του, του ήπιε το.. μεδούλι αφήνοντάς τον 42’ στο παρκέ. Δεύτερο πολύ καλό παιχνίδι από τον Σμιθ ενώ στη παράταση – όπου ο γηπεδούχος ξεκινούσε με τεράστιο ψυχολογικό πλεονέκτημα – μίλησε η κλάση του Μπλού, ο οποίος από την αρχή ήταν πολύ aggressive σήμερα. Μιλάμε για έναν από τις 3-4 καλύτερους και πιό τεσταρισμένους clutch perfomer στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια. Στα τελευταία λεπτα της κανονικής περιόδου ο Μπλάτ χάλασε κατά τη γνώμη μου ότι έχτιζε όλο το βράδυ. Επαιξε με αλλαγές στην άμυνα, με τον Παναθηναϊκό να βρίσκει συνεχώς miss match και καλα σουτ. Από τη πρώτη πάσα και μετά η φροντ κορτ της Μακάμπι μάρκαρε στο τρίποντο και τα γκαρντ στο ποστ. Ο Παπαλουκάς του βγήκε επιθετικά παρ’ότι κρύος, δείγμα της κλάσης του. Ρίσκαρε εκεί ο Μπλάτ βλέποντας τον Λάνγκφορντ να μην έχει ανάσες να πάει μέχρι μέσα. Σε αυτό το διάστημα έλαμψε ο Γιασικεβίτσιους για τον Παναθηναϊκό με χέρι αλφάδι που άλλαξε τις ισορροπίες. Ο Ομπράντοβιτς βλέποντας την ομάδα του να μην έχει την ίδια ενέργεια στην άμυνα σε σχέση με το ματς της Τρίτης, πόνταρε στο ταλέντο του Λιθουανού αφήνοντας τον σχεδόν 31’ στο παρκέ (βλέποντας ότι η «φλοταριστή» άμυνα της Μακάμπι και το γεγονός ότι δε βρήκε ανοιχτό γήπεδο, δεν ευνοεί τη συμμετοχή του Καλάθη) και όντως πήγε να κλέψει το ματς με τη στόφα του. Να το κλέψει, γιατί οι πράσινοι δε δικαιούνταν τη νίκη κατ’εμας χθές το βράδυ. Η πεντάδα των Καλάθη, Λόγκαν, Σάτο, Σμιθ, Μάριτς δεν έδωσε σχεδόν τίποτα στον Παναθηναϊκό. Η σημασία των role players που λέγαμε.. Μεγάλο ματς από τον Καϊμακόγλου, ο οποίος ανταποκρίθηκε άψογα βρίσκοντας «καλά σουτ» και κλείνοντας από τη base line προς τα μέσα όταν η μπάλα πήγαινε στον Μπατιστ (στη γραμμή του φάουλ) στις ζώνες του Μπλάτ. Έξι ασσίστς έδωσε ο Μάικ, ο οποίος ήταν «λεφτά στη τράπεζα» σήμερα εαν εξαιρέσουμε τα κρίσιμα βήματα με τον Παπαλουκά πλάτη σε μία από τις πιό καθοριστικές φάσεις του παιχνιδιού. Γενικά ο Παναθηναϊκός εγκλωβίστηκε σε αυτό που του έδωσε ο Μπλάτ, στο «δικό του» παιχνίδι μισού γηπέδου όντας μονοδιάστατος (με μόνη επιλογή το τρίποντο) και χωρίς ανοιχτό γήπεδο και αποτελεσματικό τρανζίσιον.
Η Μπαρτσελόνα πέτυχε κάτι σημαντικό (μη κοροϊδεύετε) γιατί το να πάρεις σε αυτή τη φάση 2 νικές έτσι χαρακτηρίζεται. Το κατάφερε με τη κλάση του Ναβάρο και τη μαγκιά του Μάικλ να πηγαίνει στις προσωπικές στα δύσκολα. Από την άλλη, έχοντας συντριπτική υπεροχή στο «1» όμως. είναι πολύ ανησυχητικό ότι δε κατάφερε στιγμή στο δεύτερο ματς να επιβάλει το τέμπο της και να παίξει «στο δικό της γήπεδο» όπου η Ούνιξ απλά δε θα μπορούσε να ακολουθήσει. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα ο Πασούτιν κέρδισε κατά κράτος τη μάχη των πάγκων απέναντι στον Πασκουάλ. Το πιθανότερο βέβαια είναι η σειρά να τελειώσει πλέον στο Καζάν..
