ΠΟΠΟΒΙΤΣ ΚΑΙ ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ..
Τα χρόνια περνούν αλλά οι ..Σπέρς δε ζαρώνουν. Το hoopfellas χαιρετίζει μια ακόμα καταπληκτική δουλειά του Γκρέγκ Πόποβιτς στο ξεκίνημα μιας μεταβατικής περιόδου για ένα από τους πιό επιτυχημένους οργανισμούς στην ιστορία των σπόρ.
Ίσως να είμαστε οπαδοί της φιλοσοφίας του Πατ Ράιλι , όμως εδώ και κάποια χρόνια η λέξη «κόουτς» δε προπορεύεται του ονόματός του. Η αλήθεια είναι μια. Σήμερα δεν υπάρχει καλύτερος κόουτς στο ΝΒΑ από τον Γκρεγκ Πόποβιτς (και ο Ντοκ Ρίβερς καλός είναι ,να δούμε πότε θα ξεστραβωθούν οι Νικς..)
Θυμάμαι πριν όχι πολύ καιρό, τον Ντούσαν Ιβκοβιτς να μιλάει για το δείπνο που είχε με τον “Ποπ” στο Λονδίνο, κατά το οποίο του ανέλυε τη κατάσταση στον φετινό νεανικό Ολυμπιακό των πολλών «ρούκις» και την νέα ομάδα που ξεκινά να φτιάξει. Ο Πόποβιτς τότε του αποκάλυψε ότι και αυτός θα μπεί συντομα σε rebuilding process μιας και ο Ντάνκαν ( του οποίου το συμβόλαιο λήγει το καλοκαίρι) σταματάει και ο Τζινόμπιλι πάτησε ήδη τα 36. Η προετοιμασία για την επόμενη μέρα έχει ξεκινήσει σιγά σιγά από πέρσι και εντείνεται φέτος. Να ξέρεται, δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα για έναν επιτυχημένο προπονητή-λάτρη του αθλήματος, από το να ξαναχτίζει με νέα παιδιά τον οργανισμό στον οποίο εργάζεται και απότον οποίο απολαμβάνει απόλυτη εμπιστοσυνη. Ή (μετά από δεύτερη σκέψη) μάλλον υπάρχει, το σημείο που «βγαίνει» η δουλειά στο γήπεδο και τα παιδιά αρχίζουν και ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις.
Η φετινή Σπέρς είναι ένα εξαιρετικό δημιούργημα, απόσταγμα της προπονητικής ευφυίας του Πόποβιτς. Ειλικρινά τον παραδέχομαι τον τύπο. .Θεωρώ , μετά από τόσα χρόνια, ότι και με τις τσιρλίντερς των Σπέρς να κατέβει στο πρωτάθλημα 50-55 νίκες θα τις κάνει (σε full season..) Ξεκινόντας από πέρσι να προετοιμάζει μια τέτοια κατάσταση βλέποντας ότι ο Ντάνκαν έχει φανερά μεγαλώσει και ο Τζινόμπιλι πέρασε για τα καλά την κορυφή του βουνού, κράτησε την ομάδα με το γνωστό του “winning basketball” σχεδόν πρώτη στο πρωτάθλημα στη ρεγκιουλαρ σίζον (έχασε κυριολεκτικά στο τέλος το απόλυτο πλεονέκτημα από τους Μπούλς) αλλά στη ποστ σίζον ήταν φανερό ότι οι Σπέρς δεν είχαν τα φρέσκα πόδια για «παίξουν» το Μέμφις. Φέτος,ευνοόυμενος ουσιαστικά από το λοκ άουτ (η μικρότερη σεζόν είναι ότι πρέπει για τους “μεγαλωμένους” Σπερς) ο Πόποβιτς παραμένει ψηλά στη Δύση και αναπτύσσει παράλληλα την ομάδα του χρησιμοποιώντας ένα πρωτόγνωρο ροτέησιον 10 παικτών με 20+ λεπτα συμμετοχής ανά παιχνίδι. Για να δείτε κάτι ανάλογο από τον κόουτς θα πρεπει να ανατρέξεται στο 1997, ενώ τη σεζόν 2000-01 είχε 8 παίκτες με 20+ λεπτα. Καμία άλλη ομάδα-πλεη οφ αυτη τη στιγμη στη λίγκα δεν χρησιμοποιεί πάνω από 8.. Ο Πόποβιτς έφερε πίσω τον Ντάνυ Γκρίν από τη Λουμπλιάνα και τον έκανε βασικό (8 μόνο παιχνίδια του είχε δώσει πέρυσι), έδωσε στον Σπλίτερ λεπτά στάρτερ και έριξε στα βαθιά τον Κόχι Λέοναρντ για τον οποίο αντάλλαξε τον Τζόρτζ Χιλ, ανανεώνοντας παράλληλα την εμπιστοσύνη του στον Τόνι Πάρκερ,ο οποίος ειδικά μετά τον τραυματισμό του Τζινόμπιλι παίζει σαν πραγματικός σούπερσταρ.
Manu ..“Ciao”? Ο νέος ρόλος του Τζινόμπιλι
Ένας βασικός στόχος του ροτέησιον που εφαρμόζει φέτος ο Πόποβιτς είναι το να περιορίσει τα λέπτα των Τζινόμπιλι-Ντάνκαν στο παρκέ, ώστε να τους έχει όσο το δυνατόν πιό φρέσκους γίνεται εκεί που πραγματικά τους χρειάζεται. Άσκοπα λεπτά συμετοχής απαγορεύονται.. Ο Ντάνκαν μετράει τα λιγότερα λεπτά από κάθε άλλη σεζόν στη καριέρα του ενώ ο Αργεντίνος τη τελευταία διετία παρουσιάζεται σε έναν διαφορετικό ρόλο, πιό ουσιαστικό, εφόσον πλέον οδεύει στα 37 και το “ciao” δεν είναι μακριά. Ο Πόποβιτς γνωρίζοντας άριστα τον ηγέτη του, με το επιθετικό και τραχύ στυλ αλλά και το σούπερ ανταγωνιστικό πνεύμα, προσπάθησε να τον προστατέψει και να πάρει ότι καλύτερο από αυτόν στα τελευταία χρόνια της καριέρας του. Ξεχάστε τον ιπτάμενο swingman. Ο Μάνου Τζινόμπιλι είναι πλέον ένας από τους καλύτερους κόμπο-γκαρντ στο άθλημα σήμερα. Αν κοιτάξουμε ακόμα πιό βαθιά θα διαπιστώσουμε ότι πρόκειται για τον πραγματικό πόιντ γκαρντ των Σπερς στο παιχνίδι. Ξεκινώντας από τον πάγκο,σε ζευγάρι είτε με τον Γκάρι Νιλ (επίσης παίζει φέτος αρκετα στο “1”) είτε με τον Γκρίν, επικεντρώνεται αποκλειστικά στην αξιοποίηση των συμπαικτών του, όντας βασικός συντελεστής στο κομμάτι βελτίωσης τους μέσα από το ομαδικό παιχνίδι των Σπέρς. Οταν δε αγωνίζεται με τον Πάρκερ, το Σαν Αντόνιο παίζει “πραγματικά” με δύο πόιντ γκαρντ, σχήμα που του δίνει τεραστιο πλεονέκτημα στα κλειστά ματς.
Ο Τζινόμπιλι, χρόνια τώρα, πέρα από το εκπληκτικό ντράιβ και το άψογο τζαμπ σουτ διαθέτει ένα σπάνιο –ίσως λιγότερο διαφημισμένο- προσόν στη πάσα, το οποίο είναι ίσως το καλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού του αυτή τη στιγμή. Αυτό αξιοποιησε ο Πόποβιτς, μαζί με την εκπληκτική σε ταχύτητα σκέψη του Αργεντίνου για να τον βγάλει από το επίπονο –όσο και ρισκαδόρικο…-παιχνίδι των χαρακωμάτων με τις συνεχείς διεισδύσεις στη ρακέτα, τραβώντας τον πιό έξω. Χωρίς τον ηγέτη τους –και έναν εκ των καλύτερων clutch performer στο άθλημα – οι Σπέρς δύσκολα θα είναι ανταγωνιστικοί στη ποστ σίζον. Το πόσο καλά ανταποκρίνεται, δείχνει και τη ποιότητα του σαν παίκτη. Άλλωστε το όλο πακέτο το τεχνικών και νοητικών στοιχείων που διαθέτει μας έκανε κάποτε να τον χαρακτηρίσουμε “ καλύτερο παίκτη του κόσμου “ για τις διεθνείς διοργανώσεις- των μεικτών κανονισμών- της FIBA.
H επίθεση των Σπέρς
Βλέποντας τα πόδια να μην είναι το ίδιο γερά με το πέρασμα των χρόνων, ο Πόποβιτς αποφάσισε να αλλάξει το κέντρο βάρους του παιχνιδιού των Σπέρς. Γνωστοί ως μια από τις καλύτερες αμυντικές ομάδες της δεκαετίας, τη τελευταία διέτία είναι ο φόβος και ο τρόμος κάθε άμυνας. Το Σαν Αντόνιο στηρίζεται πλέον, κυρίως στην επίθεσή του (χωρίς να σημαίνει ότι είναι μέτριοι αμυντικά) διαθετοντας τη 4η καλύτερη στη λίγκα.
Οι Σπέρς παίζουν πολύ απλά πράγματα, αλλά είναι τόσο πειθαρχημένοι και εξειδικευμένοι σε αυτά γεγονός που τους κάνει μη αντιμετωπίσιμους από ένα σημείο και μετά. Απλά, ρεαλιστικά και πρακτικά πράγματα (στην αγαπημένη τους επίθεση του μισού γηπέδου) τα οποία ”λειτουργούν” απέναντι στη πλειοψηφία των ομάδων της λίγκας και σε αυτά έχουν στηρίξει το winning μπάσκετ τους. Εχουν βασίσει την επιθετική τους φιλοσοφία στη γρήγορη σκέψη και το τρίποντο. Με το υπάρχον ρόστερ να περιέχει παίκτες που μπορουν να σου αλλάξουν τα φώτα απο τα 7.25, τα Σπιριούνια το “δουλεύουν” και το ψάχνουν χειρουργικά, διατηρώντας το καλύτερο ποσοστό στο πρωτάθλημα (39.5%). Παίζουν flex offense ,η οποία αντιμετωπίζεται ως γνωστό με συνεχείς αλλαγές στα σκριν, με συνέπεια οι εξοικειωμένοι παίκτες του Πόποβιτς να βρίσκουν σε..δέκατα του δευτερολέπτου το μις-ματς, ή zipper offense την οποία χρησιμοποιούν συχνά ως προθάλαμο για να μπουν σε μια άλλη επίθεση εκμεταλλευόμενοι το πολύπλευρο ταλέντο των παιχτών τους ανεξάρτητα της σωματοδομής τους. Για παράδειγμα ο Πάρκερ είναι ένας από τους πίο αποτελεσματικούς παίκτες στο ζωγρ;αφιστό και ο Ντάνκαν ένας εξαιρετικός πασέρ. Σε πολλά plays τους πετούν ”δολώματα”, δείχνοντας εμφατικά με όλες τις κινήσεις ότι θέλω να ”κάνω αυτό” και τελικά κάνουν ”κάτι άλλο” με την άμυνα αποπροσανατολισμένη. Μετά από πολλές ώρες στο βίντεο κατάλαβα ότι η ομάδα του Πόποβιτς δε στηρίζεται σε ”ταμπέλες”, παίζει απλά “έξυπνη επίθεση”..
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ
Οι οπαδοί των Σπιριουνιών σε διάφορα φόρουμ εκδηλώνουν την ανησυχία τους για τον μέλλον της ομάδας, μιας και η επόμενη γενιά της ομάδας που εκπαιδεύει ο Πόποβιτς περιλαμβάνει παίκτες που δεν προβλέπεται να γίνουν σούπερ σταρ (τουλάχιστον κάποιος απ’αυτούς). Δε ξέρω τι θα γίνει στη φετινή ποστ σίζον (όπως με ρώτησε ένας φίλος τους πρόσφατα), βλέπω όμως τη καταπληκτική δουλειά του λοχαγού Πόπ σε μια μεταβατική περίοδο για τον οργανισμό, ο οποίος διατηρείται στην ελίτ και παράλληλα ετοιμάζει τη νέα ομάδα. Δεν είναι και λίγο..
