Ο Ηλιάδης υπήρξε ο καλύτερος ”ατόφιος” σκόρερ που έβγαλε το Ελληνικό μπάσκετ(μαζί με τον Γιώργο Διαμαντόπουλο) τη τελευταία δεκαετία.Μας έχει αφήσει πολλές αναμνήσεις.Από το αυτοματοποιημένο fast break του Ηρακλή(με Διαμαντίδη δίπλα του και Κακιούση-Δ.Νικολα’ι’δη στον πάγκο),στο ατελείωτο shootout στο παλέ με χρώματα του Πανιωνίου(μαζί με τον Οικονόμου)απέναντι στην ομάδα της καρδιάς του για τα προημιτελικά του uleb cup και στο MVP της αγωνιστικής στην Ευρωλίγκα(με την ομάδα του να έχει χάσει..)σκοράροντας με κάθε τρόπο απέναντι στην καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης τότε,τη Μπενετόν του Μπλάτ(για την ακρίβεια ήταν η 2η καλύτερη άμυνα πίσω από τη ΤΣΣΚΑ).Το θέμα είναι ότι όσο και εάν αδικήθηκε από κάποιους,μάλλον ο ίδιος αδίκησε τον ίδιο του τον εαυτό περισσότερο..
Φέτος δείχνει να έχει βρεί τη χαμένη του όρεξη.Είναι το περιβάλλον,η ομάδα ή η φιλία του με τον πρόεδρο Δημήτρη Χρηστίδη που τον έφερε στον Λαγκαδά?Το σίγουρο είναι ότι ο Ηλιάδης έχει πολύ μπάσκετ ακόμα μέσα του,σε επίπεδο Α1.Βλέποντας τον φετινό Αρη να αγκομαχεί αναρωτιέσαι..Ματς σαν αυτό στη Δράμα ο πρώην αρχηγός των κιτρίνων τα ”έπερνε” μόνος του,με την ικανότητά του να πηγαίνει στη γραμμή.Οσο και εάν το μπάσκετ είναι πλέον άθλημα της ταχύτητας και των φυσικών προσόντων,τέτοιοι παίκτες(έστω σε 10-15 λεπτά συμμετοχής)μπορούν να σου κρίνουν παιχνίδια.Και τουλάχιστον φέτος,ο Σάββας δεν έχει κατέβει για καφέ..