One & Done: Το μεγάλο παζάρι..!

Η Λοκομοτίβ Κουμπάν έχει κερδίσει τις εντυπώσεις όλων στη φετινή Ευρωλίγκα, ευρισκόμενη μόλις δύο ματς μακριά από την κατάκτηση του τίτλου και το τέλος μια καταπληκτικής πορείας στο θεσμό. Τον τελευταίο καιρό όμως, πίσω από το δημιούργημα του κορυφαίου ίσως Ευρωπαίου recruiter, Γιώργου Μπαρτζώκα, έχει στηθεί ένας χορός επαφών με το βλέμμα στη καλοκαιρινή αγορά και πολλές ομάδες, μεταξύ τους και οι ελληνικές, να εποφθαλμιούν μέλη του βασικού κορμού της ομάδας του Κρασνοντάρ. Το Hoopfellas σας παρουσιάζει τον φετινό τιμοκατάλογο για να παραγγείλετε..

Η προχθεσινή ήττα της Κουμπάν μάλιστα στην Αγία Πετρούπολη, με την οποία η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα “έπεσε” στη πέμπτη θέση της VTB και αυτομάτως διασταυρώνεται στα playoffs με τη Κίμκι (και σε περίπτωση που περάσει συνεχίζει με CSKA), κάνει τον δρόμο προς την Euroleague της επόμενης περιόδου μια υπόθεση δύσκολη (πρέπει να κατακτήσει τον τίτλο της VTB). Από την άλλη είναι δεδομένη ότι τα βασικά πρόσωπα της φετινής επιτυχίας του club θα προσπαθήσουν να εξαργυρώσουν τη σούπερ αυτή σεζόν με το σχετικό ενδιαφέρον να έχει ήδη πάρει (εδώ και μήνες) μορφή οργασμού  από τους “μεγάλους” της Ευρώπης, καθένας εκ των οποίων ψάχνει να πάρει από τη Κουμπάν το κομμάτι που ταιριάζει περισσότερο στις δικές του ανάγκες. Η Λοκομοτίβ οδεύει προς το F4 του Βερολίνου για να γράψει ιστορία, γνωρίζοντας όμως ότι μπορεί να αποτελέσει ίσως τη πιο πιστή απεικόνιση της One & Done Team στη σύγχρονη ιστορία του θεσμού. Πάμε να δούμε τη πραμάτεια της.. 

Malkolm Delaney (1.91-G-1988): H μεγαλύτερη επιτυχία για τον Delaney και κατ’επέκταση για το προπονητικό τιμ της Κουμπάν φέτος ήταν η επιρροή που είχε στο παιχνίδι της ομάδας ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκε τον εαυτό του ο Αμερικανός “κανονιέρης”. Ο Delaney “ποτίστηκε” με τη φιλοσοφία του να αφήνει στην επίθεση το παιχνίδι να έρχεται σε αυτόν χωρίς να εκβιάζει καταστάσεις, ξεκινώντας με αφετηρία τη συνεργασία και την ανάμειξη των συμπαιχτών του σε αυτή. Αυτός η πιο σοφιστικέ και calm προσέγγιση από τον Αμερικανό ανέβασε τον δείχτη ποιότητας του performance της Κούμπαν η οποία θα ήταν πιο ευάλωτη (σίγουρα πιο ευανάγνωστη) και με πιο αδύνατο status ως one man’s team, με τον Delaney να καταδυναστεύει το επιθετικό κομμάτι. Μέσα από αυτή τη διαδικασία “μεγάλωσε” η ομάδα και ο αθλητής. Νομίζω ότι στον ψυχικό κόσμο του 27χρονου γκαρντ, ο Γιώργος Μπαρτζώκας είδε “παρθένα γη”, ώστε να καλλιεργήσει αυτή τη νοοτροπία στο υψηλό επίπεδο σε έναν σκόρερ ο οποίος έχει μάθει να νικάει όντας πρωταθλητής 3 συνεχόμενες σεζόν σε Γαλλία (Σαλόν), Ουκρανία (Μπουντιβέλνικ) και Γερμανία (Μπάγερν Μονάχου). Αυτό λοιπόν το calm αγωνιστικό προφίλ του βοήθησε τα μέγιστα στο να επιστρέψει η Κουμπάν στη σειρά με τη Μπαρτσελόνα όπου ο Αμερικανός (15.4 PPG-3.8 RPG- 4.8 APG, ελάχιστα λάθη) ακολούθησε τον δρόμο της υπομονής.

Στον Delaney έγινε μια πρώτη προσέγγιση από τον Ολυμπιακό κοντά στα Χριστούγεννα ενώ τον Φεβρουάριο ο Παναθηναϊκός μίλησε με τον μάνατζερ του ανανεώνοντας το ραντεβού για το τέλος της σεζόν. Πλέον, όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα και με τη Λοκομοτίβ στο Βερολίνο, θα είναι αντικειμενικά δύσκολο να μπει ελληνική ομάδα (με προίκα ήδη ένα συμβόλαιο σαν του Καλάθη από τη μία πλευρά και ένα που θα προκύψει από μια πιθανή ανανέωση του Σπανούλη από την άλλη) στο χορό που θα στηθεί γύρω από το όνομα του αθλητή ο οποίος έμαθα ότι φέτος έχει συμβόλαιο όχι ύψους 1.6 εκατομμυρίων δολαρίων όπως αρχικά είχε βγει προς τα έξω αλλά κάτι λιγότερο από 1.2.. Ο μάνατζερ του θα προσπαθήσει να τον ντύσει με χρυσάφι ξεκινώντας τις συζητήσεις από ένα συμβόλαιο ανάλογο με αυτό του Tαϊρίς Ράις..

Anthony Randolph (2.11-F/C-1989): Στο Guard based-ευρωπαϊκό μπάσκετ ο Ντιλέηνι (δίκαια) είναι ο leader της Κουμπάν και το πρώτο όνομα στη μαρκίζα όμως overall ο καλύτερος παίχτης αυτής της ομάδας (και κατά τη γνώμη μου το βαρύ πυροβολικό με ότι και αν αντιπροσωπεύει ο όρος) είναι ο Randolph. Μιλάμε για τον πιο skilled γρήγορο ψηλό της λίγκας αυτή τη στιγμή. Το Midrange παιχνίδι του και τα isolations στα 6 μέτρα αποτέλεσαν το αντίβαρο στη βροχή τριπόντων (και την έλλειψη καθαρού post παιχνιδιού) που χαρακτήριζαν την επίθεση της Κουμπάν φέτος. Εκτός αυτού ήταν ο παίχτης που προστάτεψε το καλάθι της Λοκομοτίβ με το εξαιρετικό touch του ψηλά που γαρνίρει το 7’3” (τεράστιο) άνοιγμα χεριών του. Ήταν επίσης ο παίχτης (αφήνοντας πίσω τον Ντιλέηνι) ο οποίος “καταναλώνει” τις περισσότερες επιθέσεις της ομάδας με USG/G 16.26. Το πιο σημαντικό όμως στοιχείο στη χρονιά που διανύουμε για τον πρώην first rounder του ΝΒΑ είναι το γεγονός ότι (ενάντια στα προγνωστικά) κατάφερε να ανοίξει (ειδικά στη σειρά με τη Μπαρτσελόνα και το 4ο ματς) τη πόρτα που θα τον πάει παραπέρα σε πνευματικό επίπεδο. Το mental toughness του ήταν αμφίβολο όλο αυτά τα χρόνια. Απογοητευόταν εύκολα και στις κακές του βραδιές του effort του (ειδικά στην άμυνα) ήταν αισθητά διαφοροποιημένο σε σχέση με τα βράδια που η επίθεση του “τον πάει”. Χαρακτηριστικό άμεσα συνδεδεμένο με τον δείκτη λαθών του και με το γεγονός ότι δύσκολα έβρισκε τη ψυχική δύναμη να επιστρέψει στο ματς όταν ξεκινούσε άσχημα.Στη σειρά με τη Μπαρτσελόνα έσπασε τον τοίχο αυτό σε προσωπικό επίπεδο κουβαλώντας κυριολεκτικά την ομάδα του (17.4 PPG-6.4 RPG, 91% FT) απέναντι σε έναν πιο έμπειρο αντίπαλο. Μένει να δούμε αν θα κεφαλαιοποιήσει αυτή του την επιτυχία επιδεικνύοντας συνέχεια. Αυτή είναι που σου δίνει μόνιμη θέση στην “ελίτ”..

Μέσω του μάνατζερ του ο Randolph έχει αφήσει να διαρρεύσει ότι του χρόνου θα ήθελε να εργαστεί είτε στη Μόσχα (CSKA, Khimki) είτε στη Πόλη (Fenerbahce, Anadolu, Darrusafaka). Μεγάλες πόλεις με clubs τα οποία μπορούν να τον πληρώσουν διπλάσια χρήματα από τα 950 χιλιάρικα που παίρνει τώρα στο Κρασνοντάρ..

Chris Singleton (2.06-F/C-1989): Ο Singleton είναι ένας παίχτης που έχει το απαιτούμενο πακέτο για να βρει συμβόλαιο στο ΝΒΑ, δεδομένου ότι μπορεί να ανταποκριθεί σωματικά και αγωνιστικά στις σημερινές απαιτήσεις της λίγκας έχοντας έναν συμπληρωματικό καθαρά ρόλο από τον πάγκο (στέκεται αθλητικά, έχει σουτ για να παίξει στο “4” σε μια λίγκα που κατευθύνεται στο downsizing). Η φετινή χρονιά μπορεί να τον βοηθήσει να πάρει το “κάλεσμα”. Έκανε εξαιρετική σειρά απέναντι στη Μπαρτσελόνα αν και η αλήθεια είναι ότι κάπου τελευταία έχει διαφημιστεί περισσότερο από όσο πρέπει. Δεν είναι ακόμα Βέσελι, ούτε Χάινς, τουλάχιστον ακόμα. Σίγουρα όμως μια πολύ καλή περίπτωση παίχτη. Είναι δυνατό παιδί (ο κορμός τους ήταν κλειδί στη post άμυνα της Κουμπάν φέτος και γενικά στον τρόπο που η ομάδα προστάτεψε το ζωγραφιστό της), με μακριά χέρια (τα οποία ξέρει να χρησιμοποιεί βγαίνοντας στη μπάλα), καλό positioning, face up παιχνίδι (που παίρνει και χρειάζεται ακόμα βελτίωση όντας όμως ήδη καλό) και ικανότητα να βάλει τη μπάλα στο παρκέ. Πρέπει να κοντρολαριστεί και να βελτιώσει το shot selection του. Η ικανότητα των ψηλών της Λοκομοτίβ να πάνε με τη μπάλα παντού στο παρκέ αποτέλεσε σήμα-κατατεθέν του φετινού αγωνιστικού της στυλ.. Στα 60 χιλιάρικα το μήνα οι αποδοχές του. Τον Δεκέμβρη, όταν και έληγε η συμφωνία των Ρώσων με τον Singleton, ο Ολυμπιακός μπήκε στο κόλπο ρωτώντας για το συμβόλαιο  του παίχτη όμως ο Μπαρτζώκας είχε φροντίσει να κλείσει το θέμα ανανεώνοντας τον εγκαίρως. Πόσο διαφορετικά θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί η σεζόν άραγε εάν είχε επιτευχθεί για τους ερυθρόλευκους αυτή η μετακίνηση τότε..;

Σημείωση: Πριν μια πενταετία, όταν η σελίδα βρισκόταν στα πρώτα της βήματα, σας είχα υπογραμμίσει στις συζητήσεις μας ότι τα Guard-Forwards των τελευταίων τότε χρόνων στο ΝΒΑ (είτε μιλάμε για Αμερικανούς είτε για Ευρωπαίους), παίχτες τύπου Κριάπα ή Μόνια (wings για την Αμερική), είναι οι καλύτερες περιπτώσεις Strech ή Passing-4s (το νέο trend που θα μας έρθει σύντομα και στην Ευρώπη, τα Passing-4s) για το μπάσκετ της Ευρωλίγκας. Παίχτες π.χ τύπου Correy Brewer μπορούν να κάνουν θραύση στην Ευρώπη παίζοντας πιο κοντά στο ζωγραφιστό (ειδικά με την αμυντική παιδεία του συγκεκριμένου). Η Κουμπάν δούλεψε (από πέρυσι με τον Randolph, φέτος με τον Singleton) με Small Forwards (Βig-3s) του ΝΒΑ (συγκεκριμένου μεγέθους και mobility) απορροφώντας τους στο δικό μας μπάσκετ στη θέση “5”. Mε βρίσκει απόλυτα σύμφωνο η κατεύθυνση της..

Ryan Broekhoff (2.00-F-1990): Μέλος της φετινής καλοκαιρινής λίστας του Hoopfellas ο Broekhoff, αντιπροσωπεύει με το 3&D παιχνίδι του αρκετά μέρος της εικόνας που θέλησε να περάσει ο Γιώργος Μπαρτζώκας στο φετινό σύνολο. Ουσιαστικά με παίχτες όπως ο Αυστραλός Sniper ο κόουτς βρήκε “ισορροπία” στο παιχνίδι της Λοκομοτίβ. Ο Broekhoff είναι Mike Bramos -Type of player και πολύ βασικό εργαλείο σε αυτό που παρουσίασε φέτος η Κουμπάν. Εξαιρετικός Spot shooter , πολύ προσηλωμένος στο αμυντικό κομμάτι όπου έχει την ικανότητα να μαρκάρει και στις δύο γραμμές άμυνας, δε κλέβει και δεν εξοικονομεί ανάσες, blue collar mentality. Ένα πολύ καλό υποστηρικτό εργαλείο σε αυτό που έπαιζε φέτος η Λοκομοτίβ δεδομένο ότι ήταν κομβικός για το spacing (όπως και ο έτερος sniper Voronov που ξεκινούσε μαζί του αρκετά φέτος με τον κόουτς να θέλει να δώσει ύψος στο αμυντικό κομμάτι και να θέλει να βάλει πίεση στις αντίπαλες άμυνες διαμορφώνοντας το πλαίσιο για τους υπόλοιπους της πεντάδας και ειδικά τον άξονα Ντιλέινι-Ράντολφ), παίρνει μόνο καλά σουτ όντας ο πιο efficient εκτελεστής της ομάδας με 62.5 eFG%, 1.11 πόντους ανά κατοχή, 45.7% τρίποντο και 87.5% προσωπικές και δε κάνει λάθη. Ο Broekhoff ανέδειξε και αναδείχθηκε μέσα από το παιχνίδι της Κουμπάν με τον Γιώργο Μπαρτζώκα να παίρνει το μάξιμουμ από την επιλογή του. Του λείπει το παιχνίδι με τη μπάλα στα χέρια για αυτό δεν είναι το ίδιο δυνατός (όσο μπορεί να μοιάζει σε κάποιους φέτος..) σε αυτό το επίπεδο μακριά από το αγωνιστικό περιβάλλον τη Κουμπάν που του ταιριάζει γάντι. Μπορεί όμως να αποτελέσει ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο σε αυτό το επίπεδο (και με τον τρόπο που παίζεται το άθλημα σήμερα, με τον 3&D χαρακτήρα του) στα χέρια του προπονητή που ξέρει πως να απορροφήσει τις δεξιότητες του και δε θα τον βάλει να παίζει προσωπική φάση ή να λειτουργεί ως πηγή δημιουργίας. Για τα 350 χιλιάρικα του συμβολαίου toυ ήταν μια πραγματικά εξαιρετική επιλογή..

Dontaye Draper (1.81-PG-1984): Ο Draper πήρε πέρυσι τη ψήφο μου για το “βραβείο του καλύτερου αμυντικού παίχτης της χρονιάς” στην Αναντολού του Ίβκοβιτς ο οποίος όμως τον άφησε προτιμώντας έναν γκαρντ πιο δυνατό στη προσωπική φάση και γενικά πιο ποιοτικό με τη μπάλα στα χέρια όπως ο Granger. Τότε ο Draper έπαιζε άμυνα για δύο στο backcourt της Αναντολού (και για τον Ερτέλ δηλαδή..) και αυτό φάνηκε φέτος όπου οι Τούρκοι αδυνατούσαν να ελέγξουν τη μπάλα στο αμυντικό τους κομμάτι. Ο πρώην γκαρντ της Ρεάλ Μαδρίτης φέτος αποτέλεσε σημαντικό γρανάζι στο αμυντικό οικοδόμημα του Γιώργου Μπαρτζώκα αλλά και στην ανάπτυξη του Ντιλέηνι αποτελώντας πραγματική πανοπλία για τον Αμερικανό σκόρερ. Θεωρώ ότι ήταν βασικό το γεγονός ότι ο κόουτς Μπαρτζώκας δε ζήτησε από τον Draper παραπάνω πράγματα από αυτά που μπορούσε να του προσφέρει στο υψηλό αυτό επίπεδο, κάνοντας καλή διαχείριση του παίχτη. Ο Αμερικανός PG προσφέρει πολλά σε σημεία-κλειδιά του παιχνιδιού όπως η πίεση στη μπάλα, το αμυντικό transition και η άμυνα στη πίσω γραμμή όπου για το ύψος του είναι ένας από τους πιο ικανούς παίχτες που έχουμε δει ιστορικά μιας και έχει δυνατό κορμό, γρήγορα άκρα/αντιδράσεις και έξυπνες τοποθετήσεις. Ουσιαστικά και ο Ντούντα και ο Γιώργος Μπαρτζώκας κατάλαβαν γρήγορα ότι δεν είναι τόσο μεγάλο ρίσκο να τον αφήσεις στη πλάτη της άμυνας ένας ένας με έναν παίχτη 15 πόντους ψηλότερο του.. 450 χιλιάρικα για έναν παίχτη που τη τελευταία τετραετία έχει φτάσει σε τρία F4s (και έχασε το περυσινό μόνο στο 5ο ματς των playoffs) και αξιολογείtai πολύ θετικά από σπουδαίους προπονητές σίγουρα δεν είναι πολλά. Τα χρόνια περνούν βέβαια όμως το αγωνιστικό του στυλ μπορεί να τον βοηθήσει να μείνει στο υψηλό επίπεδο ως παίχτης-ρόλων. Από το Μιλάνο μου είπαν ότι η ΕΑ7 τον ζαχαρώνει για το καλοκαίρι ενώ σε μια συζήτηση που είχα πέρυσι με διοικητικό έμαθα ότι αρέσει πολύ στον Μαχμούτι..

Matt Janning (1.96-G-1988): O Janning υπέγραψε στη Χαποέλ Ιερουσαλήμ το καλοκαίρι συμβόλαιο ύψους 400 χιλιάδων ευρώ “γράφοντας” στο Eurocup 10.1 PTS με 40.9% στο τρίποντο. Στη Κουμπάν όμως, και σε υψηλότερο επίπεδο, έπαιξε καλύτερο μπάσκετ ανεβάζοντας και ο ίδιος το παιχνίδι του (πολύ σημαντικό αυτό). Ο Janning (το Hoopfellas τον είχε συστήσει στο ελληνικό κοινό μετά τη σεζόν στη Monferrato το 2012) ήταν εναλλακτική του Τζόρτζεβιτς το καλοκαίρι για τη θέση του SG στον Παναθηναϊκό σε περίπτωση που δεν ολοκληρωνόταν η συμφωνία με τον Φελντέιν (όπως και ο Δομινικανός, είναι περιφερειακός με χαρακτηριστικά που αρέσουν στον Σάλε όπως το μέγεθος, η περιφερειακή εκτέλεση, συνέπεια στην άμυνα, παιχνίδι με τη μπάλα στα χέρια) αλλά και το Νο2 στη shortlist του Γιώργου Μπαρτζώκα στα μέσα της σεζόν όταν ο κόουτς προσπάθησε να πάρει το άλλο πουλέν του Hoopfellas, Μichael Roll αλλά εισέπραξε αρνητική απάντηση από την  Buyukcekmece  . Από τον Τζάνινγκ η Λοκομοτίβ, ξεκινώντας πάντα από τη βάση του 3&D, ζητάει κάτι παραπάνω τις σβηστές βραδιές του Ντιλέηνι. Λίγα ψήγματα αστρόσκονης, ένα boost με σκοράρισμα από τον πάγκο. Ο 28χρονος off guard που επίσης (όπως και ο Draper) συνεργάστηκε με τον Ίβκοβιτς πέρυσι στην Αναντολού (δεν ήταν κακός απλά είχε μεταπτώσεις μια και πολλές φορές του ζητήθηκε από το παιχνίδι της ίδιας του της ομάδας να βγει μπροστά) εκτός από έναν πολύ καλό καρπό διαθέτει δεξιότητες στο ballhandling και το ποικιλία στο dribling που του επιτρέπουν να φτιάχνει τον χώρο του στην επίθεση όμως ενώ έχει το ταλέντο δε μπορεί να πιάσει αυτό το Alpha Dog Status (όπως π.χ έκανε φέτος ο Ντιλέηνι) γιατί του λείπει ο χαρακτήρας και κυρίως τα intangibles. Έχει την ευκαιρία στο Βερολίνο να ανεβάσει την αξία του στην αγορά.
Ο δικός μας άνθρωπος..


Victor Claver (2.06-F-27): Εδώ είναι μια περίπτωση με την οποία θεωρώ ότι αξίζει να ασχοληθούμε σε αρκετά ρεαλιστική βάση. Πρόκειται για “παίχτη του Έλληνα προπονητή”..

Ο Βίκτορ Κλαβέρ αποτέλεσε ένα πολύ δυνατό χαρτί στις αμυντικές τακτικές του Γιώργου Μπαρτζώκα φέτος και με τη πολυδιάστατη παρουσία του άνοιξε αισθητά τη γκάμα των επιλογών στο rotation της Κουμπάν καθώς με αυτόν στο παρκέ ο κόουτς μπορούσε να “παίξει” με το μέγεθος της εκάστοτε lineup πηγαίνοντας Big ή Small ανάλογα με τη περίσταση. Ο Ισπανός διεθνής μετά τη στασιμότητα του ΝΒΑ και της Μόσχας έπαιξε επιτέλους μπάσκετ ανάλογο των δυνατοτήτων του δικαιώνοντας τον Έλληνα τεχνικό για την επιλογή του. Η περίπτωση του είναι ιδιαίτερη. Δεν αντικατέστησε ποτέ τον Κάρλος Χιμένεθ ως ο defensive combo-forward/συνδετικός κρίκος μεταξύ περιφερειακών και ψηλών στην Εθνική ομάδα, παρότι είναι παίχτης με αρκετά υψηλότερο ποιοτικό status από τον πρώην αρχηγό της Εστουντιάντες χωρίς όμως το “πολεμικό” mentality του Χιμένεθ.

Ο Κλαβέρ κάνει μια εξαιρετική σεζόν ξεκινώντας από το καλοκαίρι όπου αποτέλεσε και τον παίχτη-κλειδί της εθνικής ομάδας της Ισπανίας με την ικανότητα του να επιτεθεί ψηλά στις διεκδικούμενες μπάλες. Για παράδειγμα, σκεφτείτε τον Ισπανό forward στο φετινό ρόστερ του Παναθηναϊκού και πόσα προβλήματα θα έλυνε σε αυτό με τη πολυχρηστικότητα του. Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως Big-3, PF (πλέον είναι η βασική του θέση) ή ακόμα και ως Mobile-5 (o Mπαρτζώκας το παρουσίασε πολλές φορές φέτος με επιτυχία) καλύπτοντας κάθε κενό και διευρύνοντας τη γκάμα των συνδυασμών στις θέσεις της frontcourt. Αυτό το οποίο με βάζει σε σκέψεις είναι η ιδιοσυγκρασία και ο χαρακτήρας του όταν λειτουργεί υπό πίεση. Στην Ισπανία είναι ένα πολυσυζητημένο θέμα για αυτό και τα top clubs (Ρεάλ, Μπαρτσελόνα) τα οποία φέτος πολύ πιθανόν να τον πλησιάσουν, τον έχουν φοβηθεί μέχρι τώρα μην έχοντας επιδείξει ουσιαστικά ρεαλιστικό ενδιαφέρον για τη περίπτωση του. Το παιχνίδι του χαρακτηρίζεται από μια έλλειψη πρωτοβουλίας και ένα ψυχολογικό “ταβάνιασμα” στα δύσκολα, κομμάτι στο οποίο δουλεύει και προσπαθεί να βελτιώσει φέτος. Η σειρά με τη Μπαρτσελόνα (μέτριος έως κακός μέχρι το τέταρτο ματς όπου έκανε θραύση με 17 πόντους -10 ριμπάουντ και πολλές clutch παρεμβάσεις στη ροή του ματς) αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα.. 

Πιστεύω παρ’όλα αυτά ότι είναι παιδί για το “δικό μας μπάσκετ” και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι φέτος έλαμψε δίπλα σε έναν Έλληνα προπονητή και σε ένα συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού. Μπορεί να αμυνθεί πραγματικά παντού στο παρκέ (multiple positions), είναι High energy τύπος forward, ικανός πάνω από το καλάθι, ο οποίος φέτος σουτάρει με 41.8% από το τρίποντο. Το θέμα είναι η αντίδραση του σε ένα club υψηλών απαιτήσεων για αυτό και θα πρέπει σε ενδεχόμενη προσέγγιση να εκτιμηθεί σωστά η τιμή του (+10 με 15% από τα 600 χιλιάρικα που παίρνει φέτος, σε καμία περίπτωση παραπάνω) και να μη βρεθεί overpaid εξαργυρώνοντας τη σημαντική συνεισφορά του στο φετινό θαύμα της Λοκομοτίβ.

Η πηγή..

Φυσικά η πηγή της δημιουργίας αυτής ακούει στο όνομα Γιώργος Μπαρτζώκας. Ένας από τους καλύτερους (αν όχι ο καλύτερος) recruiters στην Ευρώπη όπως τον έχει χαρακτηρίσει η σελίδα από την αρχή της λειτουργίας της (όχι γιατί έχουμε κοινά γούστα στην αγορά αλλά γιατί έτσι είναι..). Η τέχνη της στελέχωσης είναι ιδιαίτερη και, ενώ βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με το coaching και τη διαχείριση ανθρωπίνου δυναμικού και καταστάσεων αναφορικά με τη λειτουργία της ομάδας, χρειάζεται ειδικές ικανότητες. Ο κόουτς, εφόσον επιλέξει να αφήσει το Κρασνοντάρ είναι σίγουρο πως θα έχει πληθώρα επιλογών. Στη Τουρκία χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης ενώ είναι δεδομένο ότι θα είναι στη shortlist των υποψηφίων σε περίπτωση που αδειάσει πάγκος οποιουδήποτε TOP-4/5 club (ACB, CSKA, MTL) στην Ευρώπη. Αυτό που θα χρειαστεί ο κόουτς Μπαρτζώκας θα είναι να μπει σε μια κατάσταση που θα έχει ο ίδιος τη πλήρη ευθύνη για το χτίσιμο του ρόστερ με τα δικά του υλικά ώστε το σύνολο να μπορεί να υποστηρίξει το μπάσκετ που ο ίδιος έχει στο μυαλό του. Όλα αυτά βέβαια θα τον απασχολήσουν μετά το τέλος της φετινής σεζόν. Προς το παρών προέχει η τεράστια πρόκληση του Βερολίνου. Εκεί που ο Γιώργος Μπαρτζώκας καλείται εκτός των άλλων, να διαχειριστεί σε πνευματικό επίπεδο τον One & Done χαρακτήρα που καλλιεργείται από τους υπόλοιπους για την ομάδα του..


Υ.Γ: Στη Ρωσία είναι σημαντικό να έχει καλούς γηγενείς παίχτες και η τριάδα των Bykov-Voronov-Zubkov είναι ιδιαίτερα ποιοτική. Ο πρώτος (αποτέλεσε αμυντική προσαρμογή για τον κόουτς στη σειρά με τη Μπαρτσελόνα) μάλιστα είναι περιφερειακό εργαλείο με όλη τη σημασία της λέξεως. Καλοπροπονημένος, μαχητής με γερά πνευμόνια λειτουργεί πολύ καλά ως facilitator ενώ μπορεί να ταιριάξει με Scoring guards στο Backcourt αναδεικνύοντας το παιχνίδι τους. Τα καλά χρόνια βέβαια της καριέρας του είναι πίσω σε αντίθεση με τον Zubkov που ουσιαστικά τώρα έχει ξεκινήσει.

Υ.Γ1: Ως γνωστόν, τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση στον Ουέηντ. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν βραδιές που παίζει ως “ο πιο κομπλέ παίχτης της λίγκας” με τη διαφορά ότι πλέον αυτά τα βράδια έχουν μειωθεί δραστικά. Ο τύπος είναι ένας από τους πιο efficient περιφερειακούς που είδε ποτέ το άθλημα και παράλληλα ένας τρομερά ευφυής άνθρωπος. Εχθές το βράδυ “επέστρεψε” (όπως κάνουν οι πραγματικά σπουδαίοι) στο ματς φορώντας τον μανδύα του closer, με τον οποίο έστειλε τη σειρά με τους Χόρνετς στα 7 ματς..

Υ.Γ2: Oι Σέλτικς είχαν εκ των προτέρων δύσκολο έργο απέναντι στους Χοκς. Ο Budenholzer έχει χτίσει μια ομάδα με σπουδαία αμυντική συνοχή και μια Pace & Space επίθεση (όπως επίσης και οι Σέλτικς ή οι Σπερς), είδος το οποίο αποτελεί το νέο trend στο παγκόσμιο μπάσκετ πλέον. Oι “Κέλτες”  δυσκολεύτηκαν πολύ απέναντι στην άμυνα των “Γερακιών” η οποία χτύπησε το φίδι στο κεφάλι (βλ. Isiah Thomas) καταστρέφοντας το κέντρο αποφάσεων της Βοστόνης. Η αλήθεια είναι πάντως ότι η Ατλάντα ως ομάδα βρισκόταν σε πιο ώριμο σημείο από την αντίστοιχη του Στίβενς ώστε να διαχειριστεί μια τέτοια σειρά. Το μπαλάκι πλέον στον Έηντζ, έναν από τους πιο ικανούς διοικητικούς στο σημερινό μπάσκετ, ο οποίος έχει αρκετά assets στα χέρια του ενόψει καλοκαιριού. Οι Χοκς συνεχίζουν και το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι εάν πραγματικά φέτος διαθέτουν τον αμυντικό εξοπλισμό για να στριμώξουν τους Καβς..

Υ.Γ3: Ξεκινάμε και με ημιτελικούς Α1 την εβδομάδα που έρχεται..Προπονητικά το ενδιαφέρον είναι μεγάλο και πολυεπίπεδο. Το ρολάρισμα του Ολυμπιακού, οι προσαρμογές του Πρίφτη που θα πρέπει να καλύψει το κενό του Χάγκινς, η αμυντική τακτική της ΑΕΚ και οι καινοτομίες του Αργύρη Πεδουλάκη στη προσπάθεια του να παίξει ένα μπάσκετ όσο το δυνατόν πιο κοντά στη δική του κατεύθυνση, με διαφορετικά όμως υλικά..

Καλή Ανάσταση σε όλους..