ΦΑΚΕΛΟΣ ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ 2010-11

Μπαίνουμε κατ’ ευθείαν, χωρίς εισαγωγές. Ευρωλίγκα 2010-11. Μια πρώτη ματιά στις ομάδες που κατά τα φαινόμενα θα πρωταγωνιστήσουν. Ξεκινάμε από τις δικές μας.  

Ο Παναθηναϊκός θα παρουσιάσει κάτι διαφορετικό αυτή τη χρονιά. Λιγότερο φορτωμένο ρόστερ, πιό διάκριτοι ρόλοι, ομάδα πιο “fun to coach” με παιδιά που θα ματώσουν στα μετόπισθεν για να κερδίσουν λίγα λεπτά παραπάνω στο παρκέ. Ο Ομπράντοβιτς -απουσία πλέον από το ρόστερ των Γιασκεβίτσιους – Σπανούλη – προσανατολίζεται σ’ έναν Παναθηναϊκό από άλλες εποχές, πιο coachable, πιο κολεγιακό, πιο σκληρό από κάθε άλλη φορά, με άμυνα που θα τσακίζει κόκκαλα.

Η παρουσία των Διαμαντίδη – Σατο, των 2 καλύτερων περιφερειακών αμυντικών στην Ευρώπη σήμερα και η πληθώρα σχημάτων που του προσφέρει η σωματοδομή των γκαρντ του (ο αφρικανός θα φορεθεί πολύ κ στο “2”, εξ’ου και γιατί δε ψάχτηκε ο Ζοτς για άλλον γκαρντ) θα αποτελέσουν το σήμα κατατεθέν της ομάδας.  

Αν ο Σέρβος καταφέρει να μοιράσει σωστά το χρόνο στη φορτωμένη αυτή τη χρονιά φροντλάιν του -η συνήθης πλέον 2μηνη είσοδος του Μπατίστ στα πιτς μάλλον θα διευκολύνει αυτή τη φορά- το αποτέλεσμα μπορεί να είναι συναρπαστικό.  

Ο Ολυμπιακός άλλαξε πλεύση με τη πρόσληψη του Ντούσαν Ιβκοβιτς και αυτό είναι εμφανές από το πως συμπληρώθηκε το φετινό ρόστερ. Τέρμα οι σταρ τύπου Τσιλντρες – Κλέιζα. Έμφαση στο σύνολο και στην ομαδική δουλειά. Το δίδυμο Τεόντοσιτς – Σπανούλη στη περιφέρεια θα αποτελέσει το “thing to watch” για όλη την Ευρώπη αυτή τη σεζόν, η ικανότητα του Νίλσεν στη πάσα και στο διάβασμα των φάσεων θα είναι το λάδι για να λειτουργήσει ο επιθετικός μηχανισμός των ερυθρόλευκων.  

Η θέση “3” μένει “σοφά” -δεν είναι τυχαίο- ανοιχτή, χωρίς τον παίκτη μπετόν και μην απορήσετε τελικά αν ο Παπανικολάου ξεκινάει σε αυτήν.. Μόνη ένσταση ότι στο μοντέλο της εθνικής Σερβίας, βάσει του οποίου χτίζει τους ερυθρόλευκους ο Ντουντα, στην 4αδα των γκαρντ υπήρχε -εκτός του Τεόντοσιτς– και ένας σουτέρ, είτε αυτός λεγόταν Τρίπκοβιτς είτε Ράζιτς (αν κ ο τελευταίος δεν είναι ο κλασικός σουτέρ).  

Αντ’ αυτού στο λιμάνι αντί του Λουθερ Χεντ (ιδανικός για τη δουλειά) προτιμήθηκε ο Λούκας (παίκτης που εκτιμάμε πολύ, αλλά σε καμία περίπτωση “χεράς”). Ισως περιμένει να του κάνει τη δουλειά ο Κέσελι από το 3…  

Οπως και να έχει ο Oλυμπιακός φέτος δίνει την αίσθηση, ότι θα είναι ακόμα καλύτερη και πιο “σκληρή” ομάδα, κυρίως σε θέμα χαρακτήρα.    

Η Κάχα Λαμποράλ κατάφερε πέρσι το ακατόρθωτο με το σουίπ και τον τίτλο στην Ισπανία επί της Μπάρτσα και πάνω σε αυτή την ατσαλένια ομάδα που παρουσίασε στους τελικούς θα χτίσει φέτος. Αν προσθέσει ένα σεντερ πίσω από τον Μπαρατς (φέτος θα είναι η breakout season του) και ξεσκαρτάρει το μπακ απ “4” όπου Πιετρούς και Χέισλιπ τρακάρουν λίγο σαν παίκτες νομίζουμε ότι έχει το πιο ομοιόμορφα κατανεμημένο ρόστερ απ’ όλους, με βάση τη σωματοδομή και τις δεξιότητες των παικτών.

Ειδικά στη γραμμή των φόργουορντ μοιάζει πανίσχυρη με τις επιλογές που της δίνουν οι Σαν Εμετεριο – Μπιέλιτσα – Τελετοβιτς – Χέισλιπ (Πιετρούς). Ο Λόγκαν ήρθε να κολλήσει ιδανικά σαν κόμπο γκαρντ στο up tempo μπασκετ σήμα κατατεθέν των Βάσκων και ο Χουέρτας έχει φορέσει για τα καλά τα παπούτσια του Πριγκιόνι.

Ο impossible is nothing χαρακτήρας που έδειξε το ίδιο σχεδόν σύνολο πριν λίγους μήνες κ γενικότερα το dna του συλλόγου έχουν ανεβάσει πολύ τις προσδοκίες όλων μας φέτος από την ομάδα του Ιβάνοβιτς.  

Η ΤΣΣΚΑ μπορεί να αποτελέσει το μεγαλύτερο underdog της φετινής Ευρωλίγκας στη μάχη για τον τίτλο. Απέκτησε έναν σπουδαίο προπονητή που ήρθε σε μια ομάδα ιδανικά καταρτισμένη για να συνεχίσει να παίζει το σκληρό αμυντικό και σετ επιθετικά παιχνίδι της Παρτίζαν, γαρνιρισμένο με περισσότερο ταλέντο. Εφερε τον Μαριάνοβιτς ως αντι-Βράνες (για να εφαρμόσει την αγαπημένη του ζώνη) και ετοιμάζει τον Σμόντις για ένα από τα μεγαλύτερα καμπακ αθλητή στην ιστορία της διοργάνωσης.

Εχει πολύ σπουδαία εργαλεία σε όλες τις θέσεις, Κάουν, Κριάπα, Βορόντσεβιτς, Μπίκοφ, Γκόρντον και η μόνη ανησυχία του είναι το ξαφνικό πρόβλημα του Χόλντεν. Αν η “αρκούδα” φτάσει μέχρι τη Βαρκελώνη, θα έχει πολύ μεγαλύτερο ειδικό βάρος απο πέρσι στα ματς των τίτλων. Πόσες ομάδες πλέον ξέρετε σήμερα να έχουν πλάγιους τους Λάνγκτον – Σισκάουσκας;  

Στη Μαδρίτη το γόητρο του Μεσίνα επλήγει ανεπανόρθωτα πέρσι από τα συνεχή χτυπήματα της Μπαρτσελόνα του νεαρού Πασκουάλ και έτσι ο Ιταλός εστίασε φέτος στο να ανεβάσει το επίπεδο ταχύτητας και αθλητικής ικανότητας της ομάδας του καθώς κατά τη γνώμη του αυτός ήταν ο κύριος λόγος που η Ρεάλ δε μπορούσε να ακολουθήσει το ρυθμό των Καταλανών.  

Η διοίκηση εντασσόμενη στις ανάγκες της εποχής προέβη σε μείωση 30% στους μισθούς των παικτών με τον Ντάριους Λαβρίνοβιτς να είναι η πρώτη απώλεια. Τα φρέσκα πόδια των Ροντρίγκεζ – Γιούλ – Σουάρεζ, το μέγεθος του Βελίσκοβιτς στο “3”,οπου προσπαθεί να τον μονιμοποιήσει ο Μεσίνα και το above the rim παιχνίδι του Φίσερ θα ειναι τα κύρια όπλα στη φαρέτρα των Μαδριλένων μαζί με τη σκληρή “Μεσίνια” άμυνα.  

Εχουμε πάντως την εντύπωση ότι η Ρεάλ φείδεται ενός ακόμα σκόρινγκ γκαρντ. Ο Κλέι Τάκερ είναι ένας σπουδαίος σουτέρ αλλά δεν έχει την ποιότητα και το μπακραουντ των Μπούλοκ – Καουκένας – Χάνσεν που αποχώρησαν από την ομάδα.Θα αντέξει να τραβήξει το κουπί ή η Ρεαλ θα μοιάζει “ξύλινη” μπροστά στην αιώνια αντίπαλό της και φέτος;  

Το καμάρι της Καταλονίας γράφει τη δική του ιστορία, παίζοντας μόνο του σ’ ένα δικό του γήπεδο. Ανεξαρτήτου αποτελέσματος η Μπαρτσελόνα του Πασκουάλ θα μείνει στο πάνθεον για το μπασκετ της υπεροχής που παίζει, που μόνο η κραταιά Γιουγκοπλάστικα είχε παρουσιάσει ανάλογο στα ευρωπαικά γήπεδα.  

Με το φάιναλ φορ στην έδρα της η δουλειά της θεωρητικά γίνεται ευκολότερη όμως και το άγχος μεγαλύτερο. Το περσινό δείγμα κατάρρευσης στους τελικούς της ACB είναι ανησυχητικό. Το ρόστερ παρέμεινε άθικτο, με μόνη προσθήκη τον Πέροβιτς στη φροντλάιν, ενώ άφησε ένα μικρό κενό πίσω από τον Ναβάρο (όπου χρησιμοποιεί τον Λάκοβιτς) μην αποκτώντας τελικά τον Ραφα Μαρτίνεζ και διατηρώντας τον γερόλυκο Μπαζίλε, έτσι ώστε πιθανή ένταξη-έκπληξη του Ρούντι Φερνάντεζ να μην διαταράξει τη υπάρχουσα χημεία.  

Η τελειότητα στη λεπτομέρεια και η ασύλληπτη ταχύτητα στην εκτέλεση μας βάζουν σε συνειρμούς του στιλ… μήπως η παγκόσμια πρωταθλήτρια του Σιζέφσκι -σε μια φανταστική βέβαια κόντρα- θα έμενε αποσβολωμένη από την αρμάδα των μπλαουγκράνα;  

Στη Τοσκάνη, η Σιένα πέρασε σε νέα εποχή. Τέρμα ο ΜακΙντάιρ, τέρμα ο Σατο, τέρμα ο Εζε. Εκλεισε ένας κύκλος γεμάτος επιτυχίες και συναισθήματα. “Θα ψάξουμε για τους νέους Μακινταιρ και Σατο..” έδωσε το σύνθημα ο Μινούτσι, που μαζί με τον Πιανιτζιάνι θα ηγηθούν αυτής της νέας προσπάθειας που κάνει το κλαμπ σε αυτή την μεταβατική περίοδο.  

Με τον Μακαλεμπ (παίκτης με πολύ ισχυρό κίνητρο και φιλοδοξία κατά το Βουγιόσεβιτς) στο τιμόνι και πλάγιους finisher όπως ο Καουκένας (η φανέλα με το 13 κατέβηκε απο την οροφή του Παλαμενσάνα) και ο -υγιής- Χαίρστον (όσοι παρακολουθούν d-league θα ξέρουν, το fast break η Σιένα θα κάνει θραύση.  

Με τον Ράκοβιτς έβαλε “κιλά” μέσα στη ρακέτα, ενώ η άμυνα της -με την προσθήκη του αντι-Σατο, Μος– θα είναι και πάλι το άρμα μάχης της. Θέμα υπάρχει με το εξωτερικό σουτ φέτος, καθώς δεν υπάρχει το φόβητρο Μακιντάιρ, ενώ ο αντικαταστάτης του Ντόμερκατ, Αραντόρι (θεωρείται ο καλύτερος γηγενής περιφερειακός στη serieA, εξαιρετικός σουτέρ) στερείται παραστάσεων σ’ αυτό το επίπεδο.  

Εντωμεταξύ ο συναγωνισμός στην Ιταλία θα είναι πια μεγάλος καθώς το Μιλάνο έχει φέτος ένα πραγματικά πολύ δυνατό σύνολο που δεν στερείται ταλέντου των πρωταθλητών.. Πάντως οι πράσινοι παρά τις μεγάλες περικοπές στο μπατζετ διατήρησαν την ποιότητα τους και θα είναι ανταγωνιστικοί. Οσο μπορεί και βγάζει από τον πάγκο της έναν Ζήση ή έναν Λαβρίνοβιτς (τα 2 πιο δυνατά συμβόλαια μάλιστα) δικαιούται να αισιοδοξεί..  

Χρονιά περικοπών και για τη θρυλική Μακάμπι. Πολύ προσεκτικές κινήσεις, μια μόνο μεγάλη επένδυση με τον Σχορτσιανίτη και εμπιστοσύνη στη προπονητική μαγκιά του Ντ. Μπλάτ.  

Ανανέωσε τους Περκινς – Ειντσον, έφερε πίσω τους Ελιάχου – Μπερστάιν ενώ ο Πάργκο θα ξεσηκώσει μνήμες Ουιλ Μπάινουμ. Γενικότερα αναμένεται να είναι πιο “σφιχτή “σαν ομάδα φέτος, διατηρώντας τα χαρακτηριστικά της σχολής Μακάμπι, με το γρήγορο ρυθμό και το physical game, αλλά είναι εμφανές ότι της λείπει ένας ακόμα γκαρντ.  

Αν και δεν αναβάθμισε το ρόστερ της σε σχέση με πέρσι, η ιδιοσυγκρασία του συλλόγου κ οι “ειδικές καταστάσεις” που περικλείουν το κλαμπ με τη πιο βαριά φανέλα μπάσκετ στην Ευρώπη, μας κάνουν να το υπολογίζουμε στους διεκδικητές.  

Τέλος μεγάλο ενδιαφέρον έχει η προσπάθεια των τουρκικών ομάδων, μετά το Μουντομπάσκετ καθώς το ενδιαφέρον του κόσμου έχει ανέβει σημαντικά. Οι γείτονες επέδειξαν εξαιρετική συμπεριφορά και πολιτισμό το Σεπτέμβρη και παρουσίασαν την εικόνα μιας χώρας στην οποία οι μονάδες της δημοτικότητας του αθλήματος είναι σε άνοδο.  

Είναι και πιασιάρικος ο χορηγός της διοργάνωσης..(Τurkish airlines euroleague).Η Εφες επιτέλους έχει προπονητή και παίκτες ρόλων στο ρόστερ της ενώ η Φενέρ που μπήκε σε νέο γήπεδο, έφερε τον Σπάχια και θέλει να παρουσιάσει κάτι φρέσκο αυτή τη σεζόν.  

Αξια σχολιασμού η προσπάθεια των άλλων δύο ισπανικών ομάδων, Μάλαγα και Βαλένθια. Η ομάδα του Ρενέσες με την προσθήκη του Μακιντάιρ ανέβηκε επίπεδο και στην έδρα της αναμένεται να είναι πανίσχυρη ενώ η κάτοχος του Γιουροκάπ έχει ένα πολύ βαθύ και ποιοτικό ρόστερ και το μόνο ερωτηματικό είναι η απειρία του προπονητή της σε αυτό το επίπεδο.  

Ισως από αυτές τις δύο ομάδες -συν το αναβαθμισμένο κατά πολύ Μιλάνο– να προκύψει η έκπληξη της φετινής διοργάνωσης. Ίδωμεν…

ΔΗΜΗΤΡΗΣ#4