ARIS BC:WHERE AMAZING HAPPENS..

Where… trypes happens
“Δεν χωράς πουθενά“… Αυτό είναι το τραγούδι που αφιερώνει κάθε οπαδός του super-3 στο Λευτέρη Σούμποτιτς μετά την υπογραφή του Ελληνοσλοβένου τεχνικού στην ομάδα με την οποία μεγαλούργησε ωςαθλητής (και όχι μόνο). Οι…τρύπες (όχι η άλλοτε μπάντα) φοριούνται πολύ τελευταία, καθώς οι αντιφρονούντες τονΣούμποτις έφεραν στην επιφάνεια το “δοσμένο” κατ’ αυτούς ματς στο τέλος της σεζόν του ’97 με τον Πειραϊκό και τη δήλωση του Ζ. Σαμολαδά ότι “τότε τρυπηθήκαμε εκ των έσω…“.

Ο Σούμποτιτς ως άριστος διπλωμάτης (κάποτε όταν παρουσιαζόταν από τον ΟΣΦΠμε είχε πείσει ότι ήμασταν και πατριωτάκια, θυμόμενος τη καταγωγή της γιαγιάς του από τη… Κοκκινιά) μίλησε για “οικογενειακό θέμα” και η μόνη τρύπα που βλέπει είναι στην άμυνα της ομάδας, αδυναμία στην οποία εστίασε στις 3 πρώτες προπονήσεις με τους παίκτες (μπας και πείσει και τον Ταπούτο να κάνει κάνα φάουλ! Τελευταίος στη σχετική λίστα με 0,038 φάουλ ανά λεπτό ενώ ο μέσος όρος στη κατηγορία είναι 0,11!!!).

Οι οργανωμένοι πάντως μοιάζουν αμετανόητοι και δήλωσαν “αποχή” από τα παιχνίδια του Αρη. Αντιπροσωπευτική απάντηση σε μέηλ φίλου στον σουπερ-3, προσπαθώντας να τους πείσει για νερό στο κρασί ..”επέτρεψέ μας να μην είμαστε τρύπιοι. Εσύ μπορείς να κάνεις ότι θες με τη δική σου κωλ…δα”.

Where Drucker happens…
Τον Ντρούκερ συνέστησε ο Μπλατ στο Δαμιανίδη, ίσως γιατί και ο ίδιος δεν πολυψηνόταν να τον έχει βοηθό του στην Μακάμπι τη στιγμή που ο Σαρόν είχε συμβόλαιο με την ομάδα του Τελ Αβίβ. Το περιτύλιγμα απεικόνιζε ένα νέο προπονητή με μοντέρνες ιδέες, υποσχέσεις για γρήγορο και επιθετικό μπάσκετ βγαλμένο από τη σχολή της Μακάμπι. Το άνοστο περιεχόμενο ήταν ένας Άρης χωρίς ταυτότητα.

Ο Άρης του Ματζόν είχε ταυτότητα. Ο Άρης του Μπάρτον επίσης. Φέτος οι κιτρινόμαυροι παίζουν, χάνουν, κερδίζουν παιχνίδια των 70 πόντων όπως και αυτά των 90, με την ίδια ευκολία. Ο Άρης πάει όπου τον πάει ο αντίπαλος του. Κανένα πλάνο…

Where GM… happens   
O Γιάννης Δαμιανίδης έφερε τον επαγγελματία τζένεραλ μάνατζερ στην Α1. Διοικητικός με εξειδικευμένες γνώσεις στο χώρο και ειδικότητα στο να φτιάχνειvalue/money ομάδες, ο οποίος πληρώνει φέτος τη φιλοδοξία και το κώλυμα του να κάνει τον Άρη, Μακάμπι. Γοητευμένος απ΄ το μυστικό σύνδεσμο που ενώνει χρόνια τους 2 συλλόγους, το fast pace που έφερε ο Τσαρλς Μπάρτον το 2003και την περσινή του συνύπαρξη με τον καθηγητή Ντέιβηντ Μπλατ, καλωσόρισε φέτος τον Σαρόν Ντρούκερ με την ατάκα “όποιος έχει βγάλει το σχολείο της Μακάμπι μπορεί να ανταπεξέλθει και στον Άρη”.

Δεν μπορώ να φανταστώ ότι φέρνοντας τον Ισραηλινό κόουτς δεν ήταν σίγουρος ότι θα έρθουν κάποιες μαύρες βραδιές με -εκτός προγράμματος- ήττες στοΑλεξάνδρειο. Γνωρίζει ότι ομάδα χωρίς συμπαγή και σκληρή άμυνα δύσκολα επιβιώνει στην ελληνική Α1, γι’ αυτό έχει και αυτός μερίδιο για τη φετινή εικόνα.

Οι διακυμάνσεις στην απόδοση των “κιτρίνων” τη σεζόν που διανύουμε δεν έχουν προηγούμενο. Και αν στο πιο ελεύθερο μπάσκετ του Eurocup η ομάδα την έβγαζε καθαρή, στην Ελλάδα το πλάνο (λέμε τώρα…) του Άρη έχει στοχοποιηθεί και διαβαστεί άριστα. Οι “γάτοι” Έλληνες προπονητές τιμωρούν τους ανυποψίαστους αλλοδαπούς συναδέλφους τους.

Where palaistinios Koubouras happens… 
Μέσα σ’ όλα αυτά ο Ντρούκερ βάζει στο περιθώριο τον Φάνη Κουμπούρα, αθλητή με άριστο χαρακτήρα που μέχρι τότε διεκδικούσε επί ίσοις όροις τΗ θέση του βασικού πόιντ γκαρντ στον Αρη. Αφού ήρθε, δοκιμάστηκε, ήταν καλός και υπέγραψε, ξεκίνησε αρκετά καλά τη χρονιά χωρίς λόγω ο Ισραηλινός τον έθαψεπροσθέτοντας συνεχόμενα DNP-CD δίπλα στο όνομα του. Προσφάτως του ζήτησε να μην προπονείται καν με την υπόλοιπη ομάδα. Ούτε Παλαιστίνιος να ήταν!!!   

Και όλα αυτά για έναν παίκτη “παιγμένο” στη κατηγορία, με εξαιρετική διείσδυση και ικανότητα να πηγαίνει στη γραμμή του φάουλ, καλό στο να ασκεί πίεση πάνω στη μπάλα και ικανό να αλλάξει το ρυθμό ενός παιχνιδιού. Για ομάδα με μπάτζετ 1εκ ευρώ, ο Κουμπούρας είναι πολυτέλεια ως 3ος πόιντ, απλά… Τι πραγματικά συνέβηκε;

Where arianos… happens 
Ο μπασκετικός αρειανός είναι ένα είδος υπό προστασία στη σημερινήποδοσφαιροκρατούμενη Ελλάδα. Εχει κουλτούρα αλλά είναι και πανηγυρτζής. Έχει γαλουχηθεί στα ’80ς με τρόπαια και ολονύχτια γλέντια στο Λευκό Πύργο. Βγάζει γούστα με τίτλους και όχι one night stand και ξεπέτες… (νίκες σε ντέρμπι).

Δεν πήγε καν να δει τον Αρη να γίνεται η 1η ελληνική ομάδα που σπάει το αήττητο των “δύο” της Αθήνας, στη “φιλική” νίκη επί του Παναθηναϊκού στο κύπελλο, ίσως γιατί πιστεύει και θυμάται το ρητό του Στηβ Γιατζόγλου “όταν νικάς σε φιλικό και πανυγηρίζεις είναι σαν να χαμουρεύεις την αδερφή σου και να χαίρεσαι”…

Κράζει και αποβάλλει από το DNA του αυτούς που τον “πρόδωσαν” για λίγα (ή πολλά) αργύρια, ερωτεύεται τα προικισμένα παιδιά του που ξενιτεύονται. Γιατί άλλωστε, “ο κόσμος είναι πολύ μεγάλος για να χαθείς και πολύ μικρός για να σε ξαναβρώ“. Για όλα αυτά το Παλέ ντε Σπορ της Θεσσαλονίκης, είναι απλά αυτόνομο κράτος και συνορεύει με την Ελλάδα…


ΔΗΜΗΤΡΗΣ#4