ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΟΜΑΔΑ..

  Η Εθνική ξεκίνησε παίζοντας σωστό μπάσκετ.ΣΩΣΤΟ.Είχε ένα πλάνο και το ακολουθούσε κατά γράμμα,βήμα προς βήμα με τους παίκτες να βγάζουν αυτοπεποίθηση μεγάλης ομάδας στις κινήσεις τους και σε ότι έκαναν στο παρκέ.Ο Ζούρος με συνταγή Βουγιόσεβιτς-Παρτιζαν,έβαλε στο ”3” ψηλό φόργουορντ με εφεση στο ποστ,τον Κα’ι’μακόγλου ώστε να ελέγξει τα ριμπάουντ και να πάει σε αργό τέμπο και σετ παιχνίδι.Ετσι πήραμε το τιμόνι.Αποστολή 1η,εξετελέσθη.

  Δε μπορούμε να σκεφτούμε οτι το τεχνικό τιμ αμέλησε(ή δε περίμενε)τον Ντε Κολό,ο πιό Ευρωπαίος Γάλλος όσον αφορά τον τρόπο που αγωνίζεται και ο μοναδικός που θα μπορούσε να τιμωρήσει την Ελληνική άμυνα ετσι όπως ήταν παρεταγμένη.Δυστυχώς το έκανε..
 Με την ίδια συνταγή στο δεύτερο ημίχρονο,φορτώνοντας τη ρακέτα με τον Κα’ι’μακόγλου και κυρίως τον Μπουρούση προσπαθούσαμε να ξεφύγουμε αλλά ο Κολέ εστω και αργά απάντησε με τον Πιετρούς στο ”3”,κίνηση που έμελε να αλλάξει τη ροή του ματς μιας και χάλασε το πόστ παιχνίδι μας και έσφηξε πολύ τη Γαλλική άμυνα.

Το πλάνο που ακολουθήσαμε ήταν σωστό.Προέβλεπε χαμηλό τέμπο,σκορ 65πόντων και νίκη στις λεπτομέρειες γιατί με τέτοια επίδοση στην επίθεση σίγουρα δε περιμένεις να κερδίσεις με 10π. μια τόσο καλή επιθετική ομάδα.Ηταν δεδομένο ότι θα χρειαζόσουν 2-3 μεγάλα σουτ,τη στιγμή που θα είχες χαλάσει το παιχνίδι τους,παίζοντας με το μυαλό και τη σκέψη τους.Οι διεθνείς κατάφεραν το δύσκολο κομμάτι,δηλαδή να μείνουν προσηλωμένοι στο πλάνο και τη στρατηγική τους για πολύ μεγάλο διαστημα,να χαλάσουν το επιθετικό παιχνίδι των Γάλλων και δε πέτυχαν στο θεωρητικά πιό εύκολο.αλλά αιώνια δύσκολο έως καταραμένο για το Ελληνικό μπάσκετ,κομμάτι του σούτ.

 Ο Ηλίας Ζούρος πέρνει άριστα στο διάβασμα του παιχνιδιού αλλά έκανε το μοιραίο λάθος στο φινάλε όταν η ομάδα ήθελε ένα μεγάλο σουτ για να ”σηκωθεί” και κράτησε τον Βασιλειάδη μέσα,αντί να παίξει χαντμπολ σε άμυνα-επίθεση με τον γκαρντ της Μπιλμπάο και τον Παπανικολάου ώστε να αποφύγει τα καλάθια του Μπατούμ που εν τέλει έκριναν το αποτέλεσμα.
 Η νέα Ελληνική ομάδα δείχνει οτι χτίζει χαρακτήρα,είναι μαχητική και τα συμπεράσματα από αυτή τη πρώτη περιπέτεια με ένα τόσο νεανικό σύνολο είναι θετικά.Εχει όμως μεγάλη διαφορά να θέλεις να γίνεις champ,από το να είσαι champ..Στα παιδιά αυτά δεν εξασφαλίζει η γαλανόλευκη ότι θα γίνουν Διαμαντήδιδες ή Παπαλουκάδες.Δεν έχουν κάποια φάμπρικα νικητών ούτε σύμβαση με την εταιρεία DNA-winner.Μπορεί να μη γίνουν ποτέ.Αυτό θα κριθεί κυριολεκτικά σε λεπτομέρειες σε ματς σαν το χθεσινό,όπου η προηγούμενη γενειά μεγαλούργησε όντας κάποια στιγμή συνώνυμο του clutch στο παγόσμιο μπάσκετ.Όμάδες σαν τη Γαλλία τις χαλιναγωγούσε εύκολα και τις σκότωνε με σιγουριά επαγγελματία δολοφόνου στο τέλος αν χρειαζόταν.Μακάρι να φτάσουν και αυτά τα παιδιά σε αυτό το επίπεδο.Το μέλλον είναι δικό τους.Αλλωστε πρέπει να πέσεις,να μάθεις για να σηκωθείς..