Ο Guard που θα ήθελα να δω στο μπάσκετ του Πεδουλάκη..

Τον είχαμε στοχεύσει. Τον κυκλώσαμε αμέσως μόλις ανακοινώθηκε η παραμονή του Αργύρη Πεδουλάκη στον πάγκο του Παναθηναϊκού. Στη μετά-Διαμαντίδη εποχή οι πράσινοι χρειάζονται ποιότητα και ο Ουρουγουανός με το ιταλικό διαβατήριο έχει αρκετή για να είναι ανταγωνιστικός απέναντι σε οποιονδήποτε γκαρντ των γηπέδων της Ευρώπης. Το Hoopfellas αναλύει το σκεπτικό του για έναν από τους παίχτες που θα ήθελε να δει τη νέα σεζόν στην Ελλάδα..


Jayson Granger; Μα έχει συμβόλαιο.. Σωστά. Όμως το παιχνίδι που παίζεται εδώ και αρκετό καιρό πίσω από τις πόρτες των γραφείων του κλαμπ που λέγεται Αναντολού είναι χοντρό και η ενδεχόμενη απώλεια του τίτλου ψιθυρίζεται ότι θα φέρει κύμα αλλαγών με τους ιθύνοντες να θέλουν να ξηλώσουν ένα μεγάλο μέρος της ομάδας που έφτιαξε ο Ντούσαν Ίβκοβιτς. Ο δισεκατομμυριούχος κύριος Tuncay “συγχαρητήρια κόουτς, πάλι έχασες από ομάδα με μικροτέρο μπάτζετ” Ozilhan απειλεί με ολική αναδόμηση. Πάμε να δούμε μαζί γιατί ο Ουρουγουανός με ιταλικό διαβατήριο είναι μια καλή και (πιθανόν σύντομα) ρεαλιστική περίπτωση για τη φετινή off season του Παναθηναϊκού..

Οικονομικό Status

O Granger βρίσκεται σε πολύ καλή ηλικία και είναι δεδομένο ότι έχει τα καλά του χρόνια μπροστά. Σημαντικό. Κατάφερε να ανέβει γρήγορα στην οικονομική κλίμακα κεφαλαιοποιώντας τη πολύ καλή τελευταία του χρονιά στην ACB με την Ουνικάχα και το γεγονός ότι αναδείχθηκε κορυφαίος γκαρντ της λίγκας μπροστά από παίχτες-πυρηνικές κεφαλές στο παγκόσμιο μπασκετικό στερέωμα. Αυτό το σημειώνω για να κατανοήσουμε όλοι πως τα βραβεία πληρώνονται στην αγορά (ακόμα και αν αυτά δεν απεικονίζουν 100% τη πραγματικότητα όπως κάτι περίεργες επιλογές που βλέπουμε στην Ευρωλίγκα τα τελευταία χρόνια). Έτσι λειτουργεί το παιχνίδι. Όταν ο Granger βγήκε από το συμβόλαιο του με την ομάδα της Ανδαλουσίας, με δύο χρονιές Ευρωλίγκας στη πλάτη του, έλαβε μια ρεαλιστική, πολύ αξιοκρατική κατά τη γνώμη μου πρόταση από την Ουνικάχα για τριετές συμβόλαιο (2+1) το οποίο θα του απέφερε συνολικά 2.1 εκατομμύρια δολάρια. Αυτή ήταν η πραγματική του αξία τότε δηλ. 650 με 700 χιλιάρικα ετησίως. Τότε μπήκε στο παιχνίδι η Αναντολού  και έκλεισε με συνοπτικές διαδικασίες τον παίχτη ο οποίος αποτελούσε προσωπική επιλογή του Ίβκοβιτς δίνοντας του για τη πρώτη σεζόν (η συμφωνία είναι διετής) περίπου 850 χιλιάδες δολάρια (περίπου 930 για τον δεύτερο χρόνο όπως πληροφορήθηκα) πληρώνοντας υπεραξία τη δεδομένη στιγμή (γνωστή τακτική των Τούρκων συν το ότι ο ατζέντης του χρησιμοποίησε σωστά το ενδιαφέρον της Ρεάλ για να πετύχει καλύτερη συμφωνία) την οποία όμως καρπώθηκε αγωνιστικά ο σύλλογος καθώς ο παίχτης έπιασε με την αγωνιστική του συμπεριφορά αυτό το οικονομικό status μέσα στη σεζόν.

Στη παρούσα φάση όμως τα πράγματα έχουν περιπλεχθεί καθώς στο σύλλογο πνέει άνεμος σαρωτικών αλλαγών μετά την απομάκρυνση του Ντούσαν Ίβκοβιτς και ενόψει του καλοκαιριού. Η ομάδα παίζει τελικούς TBL και εφόσον ηττηθεί (έχασε ήδη το πλεονέκτημα έδρας) θα έχουμε εκκαθάριση. Ο Ερτέλ έχει κλιμακωτό συμβόλαιο μέχρι και το επόμενο καλοκαίρι και μαζί τα κλειδιά της ομάδας ενώ ακούγεται έντονα ότι εφόσον στη Πόλη φτάσει ο Βέλιμιρ Περάσοβιτς, ο Μάικ Τζέημς θα τον ακολουθήσει ως πρώτη του επιλογή στη περιφερειακή γραμμή. “Είναι 50-50 και όλα εξαρτώνται από τον προπονητή που θα βρίσκεται στο τιμόνι του συλλόγου την επόμενη σεζόν” μου είπε ο σύνδεσμος μου σχετικά με το ενδεχόμενο παραμονής του Granger. Προσωπικά εκτιμώ ότι με την Αναντολού εκτός τίτλων για μια ακόμα χρονιά, είναι αρκετά πιθανό ο συγκεκριμένος παίχτης να μη συνεχίσει στο κλαμπ. Ο Παναθηναϊκός από την πλευρά του είναι δεδομένο ότι, χωρίς τον Διαμαντίδη πλέον, θα χρειαστεί να δώσει ένα τουλάχιστον καλό συμβόλαιο για έναν πραγματικά ποιοτικό περιφερειακό, της τάξεως των 800 χιλιάδων με 1 εκατομμύριο. Χρήματα τα οποία σαφέστατα μπορεί να επενδύσει εάν αναλογιστούμε ειδικά ότι πιθανόν θα διατηρήσει στο ρόστερ του τον Φελντέιν με ένα κόστος της τάξεως των 400 χιλιάδων. Άγγελος και δαίμονας στη περίπτωση προσέγγισης του Granger είναι το ιταλικό διαβατήριο το οποίο κατέχει. Πραγματικά λύνει τα χέρια των πρασίνων από τη στιγμή που δε καλύπτει θέση μη κοινοτικού (αυτόματα διατηρείς την ευελιξία σου στην Αμερικανική αγορά) όμως παράλληλα ανεβάζει και την τιμή του όπως γίνεται κάθε φορά σε ανάλογες καταστάσεις. Σε καμία περίπτωση οι πράσινοι δε χρειάζεται να μπουν σε πλειστηριασμό. Απλά πρέπει να είναι έτοιμοι και να κινηθούν γρήγορα και αποφασιστικά. Ο Granger (εξασφαλίζει στάνταρντ ποιότητα και είναι πλέον “παιγμένος” σε πρώτο ρόλο στο υψηλό επίπεδο) θα αποτελεί μια πραγματικά καλή αγορά με ένα πόσο από τα 850 χιλιάρικα έως μάξιμουμ τα 950-1 εκατομμύριο ετησίως, σε ένα διετές συμβόλαιο μιας και βρίσκεται σε εξαιρετική ηλικία και επαναλαμβάνω αγωνιστικά έχει δώσει διαπιστευτήρια σε διαφορετικά στυλ παιχνιδιού το οποίο αυτόματα μειώνει κατά πολύ το ρίσκο της συγκεκριμένης κίνησης.

Υπόβαθρο

Ο γεννημένος στο Μοντεβιδέο, Ουρουγουανός playmaker είναι ο ορισμός του παίχτη με μπασκετικά γονίδια. Οι γονείς του υπήρξαν επαγγελματίες μπασκετμπολίστες. Ο Αμερικανός (New Jersey native) πατέρας του έπαιξε σπουδαίο μπάσκετ στην Ουρουγουάη (όπου πήρε και την υπηκοότητα αργότερα στελεχώνοντας την εθνική ομάδα) ενώ η μητέρα έχει ιταλικές ρίζες (εξ ου και το διαβατήριο). Ο αδερφός, η αδερφή, τα ξαδέρφια και ο θείος του έπαιζαν μπάσκετ σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Ο ίδιος σε πολύ μικρή ηλικία και επηρεασμένος από το γεγονός ότι ζούσε σε μια καθαρά ποδοσφαιρική χώρα καταπιάστηκε αρχικά με το ποδόσφαιρο όμως γρήγορα κατάλαβε για ποιο άθλημα είναι γεννημένος. Θεωρώ ότι το οικογενειακό του περιβάλλον βοήθησε στο να μάθει το μπάσκετ σωστά και έβαλε το λιθαράκι του ώστε να γίνει ο fundamental παίχτης που βλέπουμε σήμερα. Στα 16 του έφτασε στην Ισπανία και γαλουχήθηκε σε ένα πρόγραμμα στο οποίο προσωπικά τρέφω μεγάλη εκτίμηση για τον τρόπο που δουλεύει (ανεξαρτήτων προσώπων) σε επίπεδο scouting και ανάπτυξης παιχτών, αυτό της Εστουντιάντες. Σίγουρα από τα πιο μπασκετικά στην Ευρώπη διαχρονικά. 

Το 2007 ο Βέλιμιρ Περάσοβιτς δεν τον ανέβασε στη πρώτη ομάδα (ο Granger έπαιζε στη Β’ της Εστουντιάντες) όμως το έκανε ο Λουίς Κασιμίρο (κόουτς που αρέσκεται να δουλεύει με νέα παιδιά, τον ήθελε η Σεβίλη όταν αποχώρησε ο Αϊτο, τελικά τον υπέγραψε μια σεζόν μετά) την επόμενη χρονιά. Ο Granger μπήκε αμέσως στην ομάδα και από τα 19 του ανταποκρίθηκε σε σημαντικό ρόλο βελτιώνοντας σημαντικά το κομμάτι του playmaking, σημάδι της ωρίμανσης του μέσα σε ένα πραγματικά μπασκετικό σύνολο. Στα 24 του άφησε τη Μαδρίτη και ταξίδεψε στην Ανδαλουσία για την Ουνικάχα του Πλάθα όπου πήρε το πρώτο βάπτισμα σε επίπεδο Ευρωλίγκας (μέχρι τότε είχε μόνο μια σεζόν στο Eurocup) συνθέτοντας ένα πολύ καλό backcourt με τον Ryan Toolson (στη Μαδρίτη είχε συνεργαστεί με σπουδαίους σουτέρ όπως ο English, o Kuric, o Chris Lofton). Πέρυσι το καλοκαίρι είχα ερωτηθεί από φίλους της σελίδας μεταξύ άλλων και για τον Granger αναφορικά με το πόσο έτοιμος ήταν για το βήμα στο τοπ επίπεδο. Ήμουν επιφυλακτικός και ήθελα να τεστάρω τον χαρακτήρα του σε ένα διαφορετικό περιβάλλον. Πλέον μπορώ να πω με σιγουριά ότι σε πνευματικό επίπεδο έχει αυτό που χρειάζεται για να μακροημερεύσει και να διακριθεί σε συνθήκες τοπ-ανταγωνισμού στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Άλλωστε εάν ακτινογραφήσουμε σε βάθος μερικές από τις ικανότητες του κόουτς Ίβκοβιτς θα εστιάσουμε σίγουρα στην ικανότητα του να χειρίζεται και να αναπτύσσει νέους παίχτες όμως ένα επίσης δυνατό του προσόν (και λιγότερο διαφημισμένο) είναι ο τρόπος που βελτιώνει περιφερειακούς.

Profile

Θεωρώ ότι το πρώτο στοιχείο του 27χρονου γκαρντ το οποίο θα μπορέσει να εντάξει ο Αργύρης Πεδουλάκης στο δικό του μπάσκετ σχετίζεται με το φυσικό προφίλ του παίχτη. Είναι φανερό πως το παιδί έχει δουλέψει πολύ με το κορμί του και αποτελεί εύκολα έναν από τους πιο φυσικούς γκαρντ στην Ευρώπη. Το upper body και τα χέρια του είναι τοπ σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Δύσκολα θα βρεθεί τόσο καλά χτισμένο κορμί σε γκαρντ ο οποίος δεν έχει απολέσει μέρος της πλαστικότητας του όσο δούλευε πάνω σε αυτό το κομμάτι (γιατί δεν ήταν πάντα έτσι σωματικά). Με ύψος 1.88μ. και άνοιγμα χεριών 6’7”, πολύ δυνατό κορμό και καλό footwork είναι ένα “μέγεθος” στο παρκέ και περιφερειακός ο οποίος παίζει (και έτσι αντιμετωπίζεται από τους αντιπάλους του) ως αρκετά πιο ψηλός από ότι είναι στη πραγματικότητα. Μπορεί και αναπτύσσει ταχύτητες με τη μπάλα στα χέρια και χρησιμοποιεί το προφίλ του power guard για να σπάσει παγίδες, να κατέβει με τη μπάλα χαμηλά στο ζωγραφιστό  ή να τελειώσει μετά από επαφή. Παράλληλα οι φυσικές του ικανότητες ανοίγουν πολλές (πάρα πολλές όμως) πόρτες στο αμυντικό κομμάτι ειδικά για έναν κόουτς-σπεσιαλίστα της άμυνας όπως ο Αργύρης Πεδουλάκης. Αθλητικά είναι above average. Σε καμία περίπτωση ο PG που θα παίξει πάνω από το καλάθι (δεν είναι το στυλ του αυτό άλλωστε) όμως αξιολογείται σε καλό επίπεδο σε σχέση με τον ανταγωνισμό.

Playmaking/Προσωπική φάση

Το πιο δυνατό κομμάτι στο παιχνίδι του Granger είναι η ικανότητα του να παίξει με τη μπάλα στα χέρια χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι επίσης αποτελεσματικός μακριά και από αυτή. Φέτος επέδειξε εξαιρετική συμπεριφορά παίζοντας δίπλα σε έναν ball dominant-PG όπως ο Ερτέλ “πατώντας” στην ικανότητα του να διαβάζει την αντίπαλη άμυνα. Αυτό ήταν ένα στοιχείο που ήθελε να προσθέσει ο Ντούντα στο παιχνίδι της φετινής Αναντολού η οποία πέρυσι έκανε μια εκπληκτική σειρά απέναντι στη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ρεάλ. Όποιος είχε δει τα παιχνίδια θα θυμάται ότι ουσιαστικά αυτοκτόνησαν οι Τούρκοι χάνοντας μεγάλες διαφορές γιατί δεν είχαν πέραν του Ερτέλ τον γκαρντ που θα πάρει μέρος της πίεσης από πάνω του παίζοντας προσωπική φάση στο τέλος κλειστών ματς. Ο Ντρέηπερ έκανε μια εξαιρετική σεζόν (σας είχα πει, DPOY για εμένα) όμως δε μπορούσε να δημιουργήσει ρήγμα και καταστάσεις για τους συμπαίχτες του, χαρακτηριστικό το οποίο χρειαζόταν απελπιστικά η Αναντολού για να υποστηρίξει την PnR επίθεση από τον άξονα (Ερτέλ-Κριστιτς ήταν εντυπωσιακοί) ώστε να τελειώσει τη σειρά ολοκληρώνοντας την έκπληξη. Για αυτό και το τεχνικό τιμ των Τούρκων έφερε τον Granger στη Πόλη. Ο 27χρονος περιφερειακός είναι Pick & Roll-PG. Τρέχει πολύ καλά τις συγκεκριμένες καταστάσεις, έχει ανεπτυγμένη αντίληψη του χώρου και αίσθηση του παιχνιδιού. Εξαιρετικός passer, αρκετά καλός στο κομμάτι της απόφασης, τον χαρακτηρίζει η ανιδιοτέλεια στην αγωνιστική του συμπεριφορά και στις δύο πλευρές του παρκέ. Είναι επίσης ο τύπος του γκαρντ που θα επιδιώξει τη προσωπική φάση χτυπώντας στα πόδια κάθε miss match κατάσταση αν και στη τελική προσπάθεια του (αυτό είναι μειονέκτημα) δε φτάνει πολύ ψηλά, κατάσταση που προσπαθεί να ματσάρει χρησιμοποιώντας σωστά το σώμα του και την ικανότητα να κρύβει τη μπάλα και να την εμφανίζει στον σωστό χρόνο στη τελική προσπάθεια για το lay up. 
Ο τρόπος που έχτισε πάνω στο penetration του Granger ο Ντούντα φέτος διαφοροποίησε και τη συμπεριφορά του παίχτη μιας και στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων στις οποίες πήγαινε προς τα μέσα, τα plays οδηγούσαν σε skip πάσες (είναι καλός σε αυτό), τελικές για ελεύθερο τρίποντο ή συνεργασίες με τους finishers της τελικής γραμμής πάνω στους οποίους βασιζόταν αρκετά η Αναντολού. 

Αυτόματα έπεσαν δραματικά οι επισκέψεις του Granger στη γραμμή των προσωπικών ενώ και ο ίδιος συνειδητά ή μη άρχισε να αυξάνει την εκτέλεση του (σε ποσότητα) από μέση απόσταση και τον αριθμό των floaters τα οποία χρησιμοποιεί πολύ στο παιχνίδι του (και πρέπει να τα δουλέψει ακόμα καλύτερα φρονώ). Έχει αρκετά υψηλό IQ πάντως και αυτό θα το πιστωθούν οι συμπαίχτες του, ειδικά οι ψηλοί τους οποίους μπορεί να αξιοποιήσει υποδειγματικά.

Άμυνα και επίθεση στο Low Post

Δεύτερο στοιχείο το οποίο ο κόουτς Πεδουλάκης θα μπορούσε να αξιοποιήσει στον νέο Παναθηναϊκό. Ο Granger συνολικά είναι ένας αρκετά καλός αμυντικός παίχτης, ιδιαίτερα αποτελεσματικός και στις δύο γραμμές άμυνας. Αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους γκαρντ είναι η ικανότητα του να αμυνθεί στη πίσω γραμμή άμυνας απέναντι όχι απλά σε ψηλότερους αντιπάλους αλλά σε πραγματικά ψηλούς αντιπάλους. Όποιος από εσάς έχει την ευκαιρία και το μεράκι ας ρίξει μια ματιά στους τελικούς της Τουρκίας για να δείτε το αμυντικό του effort στη πίσω γραμμή αμυνόμενος σε πολλές περιπτώσεις απέναντι ακόμα και σε παίχτες (χαμένες υποθέσεις για αμυνόμενο περιφερειακό) όπως ο Βέσελι ή ο Ούντοχ. Αξίζει τον κόπο πιστέψτε με. Το βασικό του εφόδιο σε αυτό το κομμάτι εκτός από τον πολύ δυνατό κορμό και τα χέρια του είναι η ικανότητα του στο positioning (Α Class). Είναι αξιόλογος Help defender και βάζει σωστά τα (αρκετά ενεργά) χέρια του στη μπάλα. Από το παραπάνω σχόλιο μας σχετικά με το αθλητικό κομμάτι γίνεται κατανοητό πως δε πρόκειται για τον γκαρντ που θα αμυνθεί ψηλά, πάνω από το καλάθι.

Στην άλλη πλευρά του παρκέ, ο Granger χαρακτηρίζεται επίσης ως ένας πολύ αξιόλογος περιφερειακός αναφορικά με την αποτελεσματικότητα του σε post up καταστάσεις. Τόσο ο Πλάθα όσο και ο Ίβκοβιτς τον ανέμειξαν αρκετά σε αυτό το πλαίσιο επίθεσης καθώς είναι πολύ δυναμικός, διαβάζει σωστά την άμυνα και απέναντι σε ισοϋψείς γκαρντ μπορεί να παράγει καθώς είναι δύσκολο να τον βγάλεις από τη θέση του, παρότι πηγαίνει συνήθως στο δεξί του χέρι (αριστερά post ups, κατεύθυνση προς το κέντρο) όπως και στο συντριπτικό ποσοστό των φάσεων που τελειώνει με drive. Η δραστηριότητα του στη τελική γραμμή είναι σίγουρα στοιχείο που μπορεί να αξιοποιηθεί από έναν κόουτς όπως ο Πεδουλάκης που αρέσκεται να βάζει τη μπάλα χαμηλά με διάφορους τρόπους στο μισό γήπεδο.

Περιφερειακή εκτέλεση

Είναι δεδομένο (και το έχουμε υπογραμμίσει από πέρυσι όταν μιλούσαμε για Ρότσεστι και Κοπόνεν) ότι ο Παναθηναϊκός (όπως και ο Ολυμπιακός άλλωστε) θα χρειαστεί έναν Guard ο οποίος θα μπορεί να τρέξει Pick & Roll καταστάσεις και θα σουτάρει καλά από το τρίποντο ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο λειτουργικός παίζοντας (και) μαζί με τον Καλάθη. Η περίπτωση του Granger είναι λίγο ιδιαίτερη με την έννοια ότι εντάσσεται στη κατηγορία αυτών στις οποίες οι αριθμοί δε λένε όλη την αλήθεια (παράδειγμα: 26% ο Σπανούλης ο οποίος στάζει δηλητήριο ή ο Φελντέιν του 31.4% στη φετινή EL, ένας αντικειμενικά πολύ αποτελεσματικός εκτελεστής). Σούταρε φέτος με 34.1% τρίποντο στην Ευρωλίγκα με ένα μ.ο. 3.5 περίπου προσπαθειών ανά παιχνίδι. Το ποσοστό καριέρας του κυμαίνεται όμως στο 30-31%.. Η αλήθεια είναι ότι ο γκαρντ της Αναντολού δε διεκδίκησε ποτέ δάφνες σουτέρ όμως διαθέτει την ιδιοσυγκρασία του “σουτάρω σε κάθε καλή ευκαιρία, δε παραχωρώ εκατοστό” και αυτό φαίνεται στο πόσο επιθετικός είναι σε αυτό το κομμάτι. Έχει αρκετά καλό μηχανισμό, αρμονική κίνηση και αυτό αποδεικνύεται από τον τρόπο (και την αποτελεσματικότητα) που εκτελεί σουτ πάνω σε άμυνα από τα 6-6.5 μέτρα. Είναι αρκετά ικανός στο να φτιάχνει τον δικό του χώρο για να εκτελέσει από την περιφέρεια (θα τον θυμάστε συγκεκριμένα στο ματς της Πόλης απέναντι στον Ολυμπιακό όπου είχε μάλιστα τελειώσει με 26 πόντους) και σουτάρει άφοβα ακόμα και εάν πρόκειται για τρίποντο μετά από χειρόφρενο στο transition. Το καλύτερο στοιχείο του σε αυτό το κομμάτι είναι το Pull up Jumper καθώς μετά από ντρίμπλα είναι αρκετά αποτελεσματικός. 
Το πρόβλημα με τον Granger είναι ότι (αναφορικά με τη περιφερειακή εκτέλεση πάντα) χαρακτηρίζεται inconsistent. Tα ποσοστά του στο μακρινό σουτ κάνουν βουτιές μέσα στη σεζόν, πολλές φορές για συνεχόμενα ματς. Είναι βραδιές στις οποίες μπορεί να είναι μόνιμα συνδεδεμένος με το καλάθι και άλλες που κλείνει ο διακόπτης του. Θεωρώ ότι σημαντικό ρόλο σε αυτό το κομμάτι παίζει το γεγονός ότι το shot selection του επηρεάζεται σημαντικά από το πιστεύω του και την αυτοπεποίθηση με την οποία πηγαίνει σε σουτ πάνω σε άμυνα ορισμένες φορές στα οποία η ιστορία δείχνει ότι μπορεί να ευστοχήσει αλλά στη πραγματικότητα είναι unefficient επιλογές. Έχει πάντως το mentality να πάρει και να γράψει μεγάλα σουτ ακόμα και σε βραδιές που δεν είναι εύστοχος. Τον θέλεις στη γραμμή των προσωπικών όταν το παιχνίδι βρίσκεται στη τελική ευθεία. Η Αναντολού πλήρωσε οικτρά φέτος το γεγονός ότι έδωσε τα κλειδιά στο κομμάτι της απόφασης στο τέλος κλειστών ματς στον Ερτέλ πολύ περισσότερες φορές από ότι στον Granger..

ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΗΣ: Spacing οπωσδήποτε..

Σίγουρα ο προπονητής που θα έχει έναν τέτοιο παίχτη στη διάθεση του δε χρειάζεται οδηγίες χρήσης από το Hoopfellas όμως καλό είναι να πούμε δύο πραγματάκια για το πλαίσιο στο οποίο μπορεί να λειτουργήσει και να παράγει πραγματικά ο Granger. Πιο ξεκάθαρα.. O Oυρουγουανός γκαρντ έχει την ιδιοσυγκρασία, την ικανότητα και τον χαρακτήρα να παίξει μπάσκετ στην Ελλάδα. Μιλάμε για έναν κομπλέ περιφερειακό, ικανό να προσφέρει και στις δύο πλευρές του παρκέ, έναν αρκετά ποιοτικό παίχτη στο μισό γήπεδο. Θα χρειαστεί απαραίτητα καλό spacing γύρω του. Παίχτες οι οποίοι μπορούν να ανοίξουν άμυνες και να αποτελέσουν εργαλεία στη δημιουργία χώρων. Εκεί μπορεί να κάνει θραύση, σε οποιοδήποτε τέμπο παιχνιδιού. Για αυτό και στον Ολυμπιακό των Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Πρίντεζη, Αγραβάνη στα φόργουορντς και των Μάντζαρη, Χάκετ στον “άσσο” πιθανόν δε θα ήταν το καλό fit αυτός αλλά κάποιος ο οποίες να έχει ως βασικό προσόν του τη περιφερειακή εκτέλεση. Στη περίπτωση όπου ευνοήσουν οι καταστάσεις (επαναλαμβάνω διόλου απίθανο) και ο Παναθηναϊκός κοιτάξει τη περίπτωση του, θα χρειαστεί να τον “ντύσει” σωστά. Αν υποθέσουμε ότι οι πράσινοι διατηρούν τον Φελντέιν στο “2” (στα 400 χιλιάρικα ο παίχτης έχει σίγουρα αξία όπως σίγουρο είναι ότι η ομάδα δε θα έλεγε όχι σε έναν πιο aggressive σουτέρ με άλλα intangibles από αυτά του Δομηνικανού), θα χρειαστούν οπωσδήποτε δύο παίχτες του 38-40% από το τρίποντο στις θέσεις “3” και “4” αντίστοιχα, συν έναν PnR ψηλό για να δομήσουν την επίθεση τους στο μισό γήπεδο σωστά, στο κατάλληλο πλαίσιο. Ο Granger έχει παίξει ως off guard δίπλα σε Point Guards πολύ πιο αδύναμους στη περιφερειακή εκτέλεση από τον Καλάθη (Μάρκοβιτς, πολλές φορές Μπαλμπάι φέτος) και παρήγαγε γιατί ξέρει να χειριστεί τον εαυτό του όμως συνολικά η επίθεση της ομάδας δεν ήταν όσο λειτουργική έπρεπε. Στην Αναντολού φέτος είχε δίπλα του τον καλύτερο ίσως σουτέρ της Ευρώπης (Ντίμπλερ), δύο “4” τα οποία είχαν πάνω 40% τρίποντο όλη τη σεζόν και σουτέρ όπως ο Μπατούκ, ο Κορκμάζ και φυσικά ο Ερτέλ (όλοι άνω του 40%) για να υποστηρίζουν το πλαίσιο. Για αυτό και επίθεση της “φύσαγε”, σε αντίθεση με το αμυντικό κομμάτι.. Είναι ενδεικτικό πάντως το γεγονός ότι η μετάβαση από το τιμόνι της Ουνικάχα σε ένα σύνολο γεμάτο παίχτες-αστέρια δεν επηρέασε τον Granger ο οποίος έγραψε τα ίδια νούμερα με πέρυσι (10.2 PPG, 44.8% 2PT- 3.1 REB- 3.9 AST, 1.7 TO).

Leadership

..για αυτό και εκτιμώ ότι ο Granger είναι μια καλή, ασφαλής περίπτωση για να επενδύσει φέτος (στη σωστή τιμή) τα χρήματα του ο Παναθηναϊκός. Τα χρήματα του ενός, καλού συμβολαίου που θα δώσει σε έναν περιφερειακό. Είναι ένας High character αθλητής ο οποίος βρίσκεται σε διαρκή άνοδο και (το πιο σημαντικό από όλα) έχει τα χνώτα να κολλήσει στον οργανισμό. Φέρνει leadership σε κάθε ομάδα και αυτό το χρειάζεται απεγνωσμένα αυτή τη περίοδο ο Παναθηναϊκός ενώ παράλληλα έχει στοιχεία τα οποία μπορούν να μεταφραστούν πολύ καλά στο παιχνίδι του Αργύρη Πεδουλάκη. Ας μη γελιόμαστε άλλωστε.. Ο Παναθηναϊκός όπως και ο Ολυμπιακός δε μπορούν να πληρώσουν τα χοντρά πακέτα των Τούρκων και των Ρώσων αυτή τη στιγμή. Χρειάζονται και επιβάλλεται να βρουν μερικούς παίχτες οι οποίοι μπορεί να αμείβονται με ποσά της τάξεως των 500, 700 ή 800 χιλιάδων ευρώ/δολαρίων, όμως μέσα στο παρκέ θα μπορούν να εκμηδενίζουν τη χρηματική διαφορά απέναντι σε παίχτες των 2.5 εκατομμυρίων..




Υ.Γ: Mπλατ λοιπόν.. Η Νταρουσάφακα έπιασε πολύ κόσμο στον ύπνο επαναφέροντας τον Ισραηλινό mastermind στην Ευρωλίγκα και την Πόλη. Το τουρκικό κλαμπ θα είναι ένας από τους πιο δυνατούς παίχτες στη φετινή off season. Ήδη ο Μπλατ σχεδιάζει να χτίσει ένα δυναμικό backcourt με τα ονόματα των Ράις, Ντιλέηνι, Τζέημς να συζητιούνται έντονα ενώ στα φόργουορντς η Νταρουσάφακα θέλει εδώ και μήνες τον Κουζμίνσκας ο οποίος δείχνει από τη πλευρά πως προτιμά τη Φενέρ. 

Y.Γ1: Ο Sito Alonso είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους νέους προπονητές στην Ευρώπη. Έχει ιδέες και είναι καλός τακτικά. Η πιθανότητα να αναλάβει έναν καλό πάγκο είναι αυξημένη..

Υ.Γ2: Αυτό που έκανε στον έκτο ημιτελικό ο προπονητής της Βενέτσια, Walter De Raffaele είναι τρομερό. Το παιχνίδι τελειώνει, ο αντίπαλος μπορεί να σκοράρει αποκλειστικά και μόνο με post ups των περιφερειακών και αυτός επιμένει με δίδυμο Green-Pargo στα γκαρντς (τη στιγμή που έπρεπε να αμυνθεί με Βιτζιάνο-Μπράμος για να ματσάρει τους Σιμόν-Τζεντίλε χαμηλά). Με τις υγείες σας..

Υ.Γ3: Τρομερό βάθος οι πρωταθλητές όμως η σειρά δε θα πάει έτσι εύκολα (αν και με τον Κάρι ποτέ δε ξέρεις..)