HOOPFELLAS AIRLINES: ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ: ΠΩΣ ΘΑ ΦΤΑΣΕΤΕ ΣΤΗ ΠΟΛΗ
Ο τουριστικός οδηγός του hoopfellas για το ταξίδι των Ελληνικών ομάδων στη Πόλη βρίσκεται στα χέρια σας. Scouting report για τους αντιπάλους των ομάδων μας. Τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα. Ο Παναθηναϊκός έχει μια κατάσταση πιό ”στα χέρια του”. Η Μακάμπι δε φοβίζει, σου αφήνει την εντύπωση ότι μπορείς να περάσεις χωρίς να πιάσεις το τοπ της απόδοσης σου. Αλλά μια τέτοια ομάδα είναι διπλά επικίνδυνη όταν πολεμάει για τη ζωή της. Από την άλλη ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζει μια ομάδα που κατά τη γνώμη μου αναλογικά με το φετινό της performance είναι ένα κλικ πιό πάνω από τις δύο Ελληνικές. Δεν είναι σε σούπερ κατάσταση όμως, έχει αρκετά προβλήματα. Τολμώ να πώ ότι οι ερυθρόλευκοι ίσως να έχουν και λίγο καλύτερη πιθανότητα από πέρυσι, όπου όλοι τους είχαν περάσει στο φάιναλ φόρ αγνοώντας ότι παίζουν με μια καλύτερη ”ομάδα”. Φέτος είναι αυτοί το αουτσάιντερ. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημά τους αυτή τη στιγμή..
ΜΟΝΤΕΠΑΣΚΙ ΣΙΕΝΑ
–Η Μοντεπάσκι ποστάρει πολύ με τους “πλάγιους” παίκτες της, το κάνει παραδοσιακά χρόνια τώρα γι’αυτό και ο Πιανιτζιάνι διαλέγει δυνατά παιδιά, γύρω στο 1.95, για το 2-3 με αυτή την ικανότητα (Σάτο. Χόκινς, Θόρντον, Μος). Το κάνει σχεδόν πάντα στο ξεκίνημα των αγώνων, εκεί ακουμπάει τις πρώτες της επιθέσεις, βγάζοντας τον Άντερσεν ψηλά (είτε στο φάουλ είτε ανοιχτά προς το τρίποντο) ώστε να αδειάσει η ρακέτα και να μπορούν οι περιφερειακοί της να εκμεταλευθούν τη δύναμη τους. Το πολύ καλό περιφερειακό σουτ των ψηλών της στην ουσία είναι το κλειδί αυτής της τακτικής.
–Η μεγαλύτερη αδυναμία της σαν ομάδα (πάλι διαχρονική) στο υψηλότερο επίπεδο είναι το ριμπάουντ. Της λείπει χρόνια τώρα ο σπουδαίος ριμπάουντερ. Βέβαια δεν είναι χαζός ο Πιανιτζιάνι και δε το βλέπει. Αυτό είναι απόρροια του στυλ που παίζει η ομάδα, στο οποίο εντάσσονται γρήγοροι και ευέλικτοι παίκτες ρακέτας. Ψηλοί που θα μπορούν να παίξουν το hedge out στο πικ εν ρόλ και να τρέξουν το γήπεδο. Το γεγονός ότι δεν είναι ιδιαίτερα δυνατή στο ριμπάουντ, τους οδηγεί φυσικά στο να πιέζουν πολύ στη περιφέρεια και να εξαναγκάζουν τον αντίπαλο στο λάθος. Στη θητεία του Πιανιτζιάνι, η Μοντεπάσκι είναι η ομάδα που κάνει τον αντίπαλο να υποκύπτει στα περισσότερα λάθη στην Ευρωλίγκα.(αυτό άλλαξε λίγο φέτος, θα αναφερθούμε στη συνέχεια). Όλα αυτά (ριμπάουντ-λάθη) σημαίνουν ΚΑΤΟΧΕΣ. Ο βασικός στόχος στο σύγχρονο μπάσκετ, σε τέτοιο επίπεδο για κάθε προπονητή είναι πως θα κερδίσει περισσότερες κατοχές. Σημειώστε κάτι πολύ βασικό. Η Μοντεπάσκι είναι η ομάδα που κάνει τα λιγότερα λάθη σε όλη τη διοργάνωση (1η και στη ρέγκιουραλ σίζον και στο τοπ-16). Τελείωσε μάλιστα το τοπ-16 με μ.ο. 8.8.(!) λάθη ανά ματς. Για το ρυθμό και το τέμπο που παίζει το νούμερο είναι απίστευτο..
-Μετά τους αγώνες του τοπ-16 η στατιστική έδειξε ότι οι Ιταλοί είναι η πιό εύστοχοι ομάδα στα τρίποντα και στις βολές. Είναι η φύση της επίθεσής τους έτσι, με καλές και μελετημένες επιλογές. Στο μισό γήπεδο διακρίνονται για την υπομονή και τη πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας. Διαβάζουν συστηματικά την άμυνα και χτυπάνε στα miss match . Τους ευνοεί η δύναμη των κοντών και η ταχύτητα των ψηλών σε αυτό το κομμάτι.
–Είναι μία από τις καλύτερες αμυντικές ομάδες στη λίγκα αδιαμφισβήτητα. Παίζει ξύλο, όχι αστεία. Είναι απλά η επιτομή της take no prisoners defense, μπαίνει στο γήπεδο για αρπ΄παξει τον αντίπαλο από το λαιμό ας είναι ψηλότερος και πιό δυνατός. Φέτoς άλλαξε κάποια πραγματάκια. Συνεχίζει να απλώνει την άμυνα της σε όλο το γήπεδο, αλλά για μικρότερα χρονικά διαστήματα. Εξ ου και τα λιγότερα κλεψίματα. Ισως αυτό να οφείλεται και ότι φέτος στο ρόστερ της έχει πολλούς σκόρερ ενισχύοντας σημαντικά τη firepower της στην επίθεση. Τι? Κυρίλεψε? Μπαα.. Η ένταση παραμένει η ίδια όπως και η πρωτιά στο πίνακα με τα περισσότερα φάουλ.
–Είναι μία από τις καλύτερες αμυντικές ομάδες στη λίγκα αδιαμφισβήτητα. Παίζει ξύλο, όχι αστεία. Είναι απλά η επιτομή της take no prisoners defense, μπαίνει στο γήπεδο για αρπ΄παξει τον αντίπαλο από το λαιμό ας είναι ψηλότερος και πιό δυνατός. Φέτoς άλλαξε κάποια πραγματάκια. Συνεχίζει να απλώνει την άμυνα της σε όλο το γήπεδο, αλλά για μικρότερα χρονικά διαστήματα. Εξ ου και τα λιγότερα κλεψίματα. Ισως αυτό να οφείλεται και ότι φέτος στο ρόστερ της έχει πολλούς σκόρερ ενισχύοντας σημαντικά τη firepower της στην επίθεση. Τι? Κυρίλεψε? Μπαα.. Η ένταση παραμένει η ίδια όπως και η πρωτιά στο πίνακα με τα περισσότερα φάουλ.
–Το πιό αποτελεσματικό κομμάτι της επίθεσής τους παραμένει το τρανζίσιον. Παρ’ότι δεν έχουν τόσο καλούς finishers όσο πέρυσι (Καουκένας,Χαίρστον), η ύπαρξη του Μακάλεμπ (του καλύτερου finisher αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη) λύνει το πρόβλημα. Ο Αμερικανός γκαρντ είναι μάλλον ο MVP της διοργάνωσης μέχρι τώρα. Τα ποσοστά του είναι απίστευτα, εξ ου και η πρωτοβουλία μας να γίνουμε ”νονοί” του, δίνοντάς του μέσα στη σεζόν το προσωνύμιο never miss. Είναι άξιο προσοχής το πόσο αποτελεσματική είναι η Ιταλική ομάδα σε φάσεις ένας εναντίον δύο ή τρείς, στο ανοιχτό γήπεδο με τον Μακάλεμπ. Γι’αυτό και ψάχνουν πολύ τη μακρινή, 6-7 μέτρων, πρώτη πάσα μετά το ριμπάουντ που του δίνει την ευχέρεια να τρέξει. Προσοχή! Οι Ιταλοί χτυπούν στον αιφνιδιασμό ακόμα και μετά από ελεύθερη βολή του αντιπάλου, με τον Στόουνρουκ –κυρίως- να ψάχνει πολύ αυτή τη πάσα.
–Παίζουν εξαιρετικά το πικ εν ρολ. Ειδικά το κεντρικό, όπου ο Λαβρίνοβιτς ως σκρίνερ κάνει pop out και σουτάρει πολύ καλά από εκείνο το σημείο. Πολλές φορές ο πόιντ διαλέγει πλευρά και οι ψηλοί στήνουν διαδοχικά σκρίν στη κορυφή, με τον ένα να βουτάει σε πρώτο χρόνο και τον άλλον να κάνει pop out ή να ξανασκρινάρει. Αυτό το κάνουν πολύ με το Ζήση στο κουμάντο. Στη ζώνη, η βασική τους προτεραιότητα είναι να πασαρουν στον ψηλό στη γραμμή του φάουλ (Στόουνρουκ κυρίως) και αυτός να δημιουργήσει, είτε πασάροντας στη μπέηζ λάιν είτε ψάχνοντας στη περφέρεια. Όταν ο ψηλός είναι ο Άντερσεν ή ο Λαβρίνοβιτς συνήθως όλοι η άμυνοι κλείνει στη ρακέτα γύρω από τη γραμμή της προσωπικής (λόγω του πολύ καλού τζαμπ σουτ) κατάσταση που οδηγεί σε ένα ελεύθερο σχετικά τρίποντο. Το συμβολίζει ο πόιντ με ένα τράβηγμα στη φανέλα του. Ο Στόουνρουκ είναι ο πραγματικός τους playmaker. Κοιτάζει και ψάχνει συνέχεια το high low στο μισό γήπεδο. Άλλωστε πρόκειται για τον ορισμό του blue collar παίκτη στην Ευρώπη, που κάνει πράγματα στο γήπεδο με απίστευτη προσοχή στη λεπτομέρεια.
–Φέτος παίζει πολύ με δύο πόιντ γκαρντ (Μακάλεμπ-Ζήση) για πρώτη φορά, από τον καιρό των Ιλιέφσκι-Μακιντάιρ. Είναι μια τακτική που χρησιμοποιεί ο Πιανιτζιάνι ακόμα περισσότερο μετά τον τραυματισμό του Καουκένας για να καλύψει τα playmaking abilities που έδινε από το “2” ο Λιθουανός.Στη περυσινή ανάλυση της Μοντεπάσκι είχαμε αναφερθεί στη φοβερή κατάσταση του Χαίρστον. Αυτή τη στιγμή πολύ φορμαρισμένος είναι ο Μός, τελείως διαφορετικός παίκτης με άλλα χαρακτηριστικά.
–Διαθέτει τους δύο μακράν πιό versatile επιθετικά ψηλούς στην Ευρώπη, Λαβρίνοβιτς και Αντερσεν. Παίζουν εξίσου καλά με πρόσωπο και πλάτη στο καλάθι. Θεωρώ ότι ο Αντερσεν θα έχει πρόβλημα με τον Ντόρσι και λιγότερο ο Λαβρίνοβιτς που σουτάρει από διάφορες θέσεις. Ο Ντόρσι παίζει πολύ καλή άμυνα θέσης, έτσι ώστε να μην αφήσει τον Αυστραλό να πάρει τη μπάλα εκεί που θέλει. Η Μπιλμπάο τον έπαιξε εξαιρετικά στο τοπ-16, με τον Φίσερ και ντουμπλάρισμα κατευθείαν μόλις έβαζε τη μπάλα στο παρκέ. Η Μοντεπάσκι θα επιτεθεί στον Ντόρσι πάντως, να είστε σίγουροι, με σκοπό να τον φθείρει νωρίς. Χωρίς τον Αμερικανό στο παρκέ τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα για τους ερυθρόλευκους. Το ίδιο θα πρέπει να κάνει και ο Ολυμπιακός με τον Πρίντεζη πάνω στον Στόουνρουκ.
–Τεράστια η απουσία του Καουκένας στη σειρά. Είναι ο go to guy των Ιταλών, αυτός που ξέρει να σκοράρει ή να πάει στη γραμμή στο τέλος των κρίσιμων ματς. O Ρακόσεβιτς βρίσκεται στη δύσκολη θέση να επαναλάβει τον άθλο του άσπονδου φίλου του, Μάρκο Γιάριτς. Θεωρώ ότι ο Ιβκοβιτς μπορεί να τον διαβάσει και να μη τον αφήσει να “πατήσει” κυρίως γιατί πρόκξειται για πολύ συναισθηματικό παίκτη. Αντίθετα ο Αραντόρι είναι γρίφος με αυτά τα αναίσθητα σουτ που μπορεί να βάλει από το πουθενά. Οταν βρεί ρυθμό δύσκολα σταματιέται (ρωτ΄πηστε τη Μπαρτσελόνα).
-Προσέξτε αυτό. Ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα με τα περισσότερα κερδισμένα φάουλ στη διοργάνωση και οι Ιταλοί αυτοί με τα περισσότερα φάουλ. Θα παίξει λοιπόν πολύ μεγάλο ρόλο ο τρόπος,το στυλ σφυρίγματος των διαιτητών, θέλοντας και μη. Τι περιθώρια θα αφήσουν οι διαιτητές..?
ΜΑΚΑΜΠΙ
-Παραδοσιακά η Μακάμπι τρέχει. Είναι Η UP TEMPO ΟΜΑΔΑ. Φέτος δεν είναι ακριβώς έτσι. Εχει προσεγγύσει πιό πολύ ενα πιό αργό τεμπο, πιό σετ ,πιό ”Παναθηναϊκός”. Εμείς θα πάμε κόντρα σε όλους αυτούς που διαβάσατε και σας είπαν τα τετριμμένα “αργό τεμπό ο Παναθηναϊκός” ή ” θα προσπαθήσει να τρέξει η Μακάμπι”. Ο Παναθηναϊκός ΠΡΕΠΕΙ να ανοίξει το ρυθμό απέναντι σε αυτή τη Μακάμπι, ελεγχόμενα και με πλάνο , όχι να γίνει το παιχνίδι ρόντέο γιατί θα χάσει και ο ίδιος μετά. Θεωρώ ότι η Μακάμπι θα έχει δυσκολίες να ακολουθήσει το σκόρ απέναντι σε μία τέτοια άμυνα.
–Λάθη. Ο Μπλάτ έχει επικεντρωθεί σε αυτό. Η έλλειψη πόιντ γκαρντ έχει παίξει το ρόλο της. . Η Μακάμπι είναι η πίο επιρρεπής ομάδα του τοπ-16 στα λάθη. Ο Παναθηναϊκός από την άλλη είναι η ομάδα με τα περισσότερα κλεψίματα μέσα στη σεζόν. Πίεση λοιπόν. Νομίζω αυτή θα πρέπει να είναι η ναυαρχίδα του πλάνου του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Να πρεσάρει ψηλά τους χειριστές, θεωρώ ότι είναι “λεφτά στη τράπεζα” αυτη η τακτική.
-Η ρακέτα της είναι το βαρύ της όπλο. Είναι μια μάχη που μπορεί να κερδίσει γιατί στη περιφέρεια θα έχει πρόβλημα εφόσον οι πράσινοι πιέσουν. Τόσο ο Λάνγκφορντ τόσο και ο Οχαγιόν θα δυσκολευτουν να κουβαλήσουν τη μπάλα.Ο Παναθηναϊκός λοιπόν θα πρέπει πάση θυσία να προστατέψει τη ρακέτα του (όχι μόνο από τους ψηλούς του αντιπάλου). Ο Σόφο έχει βελτιωθεί στο να πασάρει αντιμετωπίζοντας τα νταμπλ τιμ, αλλά τώρα θα δοκιμαστεί αυτή του η ικανότητα απέναντι σε μια από τις καλύτερες και πιό διαβασμένες άμυνες. Ειδικά εάν ο Ομπράντοβιτς βάλει- σοφά λέω εγώ- τον Διαμαντίδη στον Οχαγιόν, με το μέτριο περιφειακό σουτ- ώστε ο αρχηγός των πρασίνων να μπορει να ντουμπλάρει στη ρακέτα θα είναι δύσκολα. Οι Ισραηλινοί δεν έχουν τον σουτέρ, οι πράσινοι θα ρισκάρουν το σουτ τους, αλλά έχει μεγάλη σημασία ”πως και σε ποιόν το δίνεις..”
–Ο Μπλάτ έχει σχεδιάσει την επόμενη ομάδα της Μακάμπι πάνω σε δύο παίκτες, οι οποίοι αποτελούν κύριους στόχους της πράσινης άμυνας. Τον Κιθ Λάνγκφορντ και τον Ρίτσαρντ Χέντριξ. Ο Λάνγκφορντ είναι ξεκάθαρα ο go to guy της ομάδας του λαού. Εχει πετύχει πολλά σημαντικά σουτ μέσα στη σεζόν. Μπορεί να σε πάει μέσα με τη δύναμη του ή να σουτάρει από τη περίμετρο, είναι πολύ καλός στο τρανζίσιον. Θεωρώ ότι ο ιδανικός παίκτης για να πάει πάνω του είναι ο Σάτο, ο οποίος έχει τη δύναμη να τον κρατήσει μακριά από το καλάθι. Βολεύει και το γεγονός ότι ο Μπλατ τον τοποθετεί στο “3” πολλές φορές, με δύο γκαρντ δίπλα του. Σε τέτοια περίπτωση ο Αφρικανός του Παναθηναϊκού θα τον ποστάρει αυτόματα και θα τον φθείρει.Ο Χέντριξ είναι πλέον ο καλύτερος undersized σέντερ στην Ευρώπη. Και ο πιό περιζήτητος. Μιλάμε για έναν παίκτη που βρισκόταν στο τοπ-5 των “Eυρωπαίων” φρι-έητζεντς και φέτος έχει ανέβει επίπεδο. Στο Ισραήλ αποτελει φόβο και τρόμο καθαρίζοντας μόνος του κάθε αντίπαλο, το ίδιο και στην Αδριατική. Σκοράρει με εκπληκτική αποτελεσματικότητα διψήφιο νούμερα με ποσοστά λίγο κάτω από 70% και παίζει εκπληκτική άμυνα, γι’αυτό και ο προπονητής του τον κρατάει στο παρκέ στα τελευταία λεπτά των αγώνων αντι του Σόφο.
-Το παιχνίδι της Μακάμπι άλλαξε αισθητά μετά τη φυγή του Φάρμαρ. Ηταν το πρώτο λάθος των υπευθύνων της ομάδας, να δώσουν το τιμόνι σε ένα παίκτη που πιθασνόν θα έχαναν μέσα στη σεζόν. Το δεύτερο ήταν που δεν τον αντικατέστησαν με τον “δικό τους” Ντορόν Πέρκινς , ο οποίος κάνει παπάδες στη Καντού. Είμαι σίγουρος ότι ο Μπλάτ , που τον έκρινε μάλιστα “ανέτοιμο” για φέτος, χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο για αυτό μη παραξενευτείτε εαν εμφανιστεί στο ΟΑΚΑ με τίποτα καρούμπαλα… Και έτσι έμεινε η τρύπα στον “άσσο”, με τον Μπλάτ να εμπιστεύεται τα γρήγορα πόδια και τα πνευμόνια στην άμυνα του Οχαγιόν δίπλα στον Λάνγκφορεντ. Δεν είναι λίγοι που περιμένουν τον Θοδωρή Παπαλουκά να βγεί μπροστά σε αυτά τα ματς. Εχει τη κλάση και σίγουρα τη θέληση. Τον τελευταίο καιρ΄παίζει περισσότερο μάλιστα. Νομίζω ότι ο Μπλάτ θα το παίξει το χαρτί του Θοδωρή..
-Επιθετικά, για ομάδα του Μπλάτ θα τη χαρακτήριζα άναρχη. Προσέξτε, για “ομάδα του Μπλάτ”. Παίζει πολύ πικ εν ρολ, ψάχνει τα χέρια του Χέντριξ στο ζωγραφιστό, το παιχνίδι χωρίς τη μπάλα του Ελιάγχου και κατάστασεις απομόνωσεις για τον Λάνγκφορντ, σε λίγο κατά τη γνώμη μου υπερβολικό βαθμό. Και ο Χέντριξ και ο Λανγκφορντ πάντως είναι τέρατα στη μπέηζ λάιν, γραμμή που πρέπει να προσέξουν οι πράσινοι. Ο καλύτερος σουτέρ της είναι ο Μπλού, ο οποίος ως γνωστό έχει τη στόφα μεγάλου παίκτη και είναι clutch. Ο Μπλάτ στήνει σκρίν γι’αυτόν κυρίως στις γωνίες ενώ παίζει συχνά πικ εν πόπ. Φέτος τον χρησιμοποιεί συχνά στο “3”, αποστολή κομμένη και ραμμενη στα μέτρα του Καϊμακόγλου.. Γενικά δεν είναι ομάδα δυνατή στη σκέψη, αν την εκνευρίσεις αρχίζει και παίζει άναρχα στην επίθεση.
-Αμυντικά o Μπλάτ έχει ταυτιστεί με τις ματς απ ζώνες, στοιχείο που φυσικά παρατηρούμε στο παιχνίδι της φετινής Μακάμπι. Συχνά βλέπουμε σύνθετες ζώνες με μετατροπές του μαν του μαν σε ματς απ ζώνη 3-2 με τον Ντέβιν Σμιθ στη κορυφή. Ο Σμίθ, αν και ήρθε στο Τελ Αβιβ ως σκόρερ και εξαίρετος spot shooter έχει εξελιχτεί σε κλειδί της Μακάμπι στην άμυνα μαρκάροντας ουσιαστικά 4 θέσεις. Με τον Χέντριξ στη πεντάδα οι Ισραηλινοί είναι πιό γρήγοροι στις περιστροφές χωρίς να χάνουν σε ριμπάουντ. Έχουν κορμιά και βάθος να δώσουν φάουλ. Δε διστάζουν να πρεσάρουν στα 4/4 εκμεταλλευόμενοι την ικανότητα του Οχαγιόν στην on the ball defense.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ
-Ανακεφαλαιώνοντας η Μακάμπι δεν είναι το ίδιο δυνατή με τη περσινή πολέμική μηχανή των Πέρκινς-Πάργκο-Εηντσον, ούτε έχει βρεί τόσο καλή χημεία. Όμως μη γελιόμαστε,ούτε ο Παναθηναϊκός είναι στα περσινά επίπεδα και ειδικά στην έδρα του θα μπορούσε να είναι πιό αξιόπιστος. Βέβαια και πέρυσι τέτοιο καιρό άλλαξαν τα κόζια.. Ολα τώρα κρίνονται..
