Από τη στιγμή που θα πάρει τη μπάλα ψηλά (ζώνη 1) ο παίκτης θα πρέπει να μείνει κοντά του σχεδόν κολλητά, αλλά αυτό εξαρτάται από το σημείο παραλαβής της μπάλας από τον Καταλανό. Ρίσκο και εδώ γιατί δεν έχει συγκεκριμένη ακτίνα δράσης όμως όπως όλοι έχει τα ”spots” του, που σουτάρει περισσότερο και καλύτερα. Σε αυτά θέλει η μύτη του Μάντζαρη να ακουμπά το πρόσωπο του Ναβάρο και η στάση του σώματος και των χεριών να είναι έτοιμη να αμυνθεί στην απότομη προσπάθεια του Λα Μπομπα να βάλει τη μπάλα στο παρκέ και να περάσει γιατί εκεί είναι το σημείο που κερδίζει τα περισσότερα φάουλ. Γενικά ο Μάντζαρης θα πρέπει να δείξει από την αρχή στους διαιτητές ότι θελει να παίξει καθαρή άμυνα, είναι βασικό (οτιδήποτε άλλο θα είναι “αναίδεια” και θα πάει στο πάγκο στο πι και φι). Αν ο αμυντικός λοιπόν καταφέρει και μείνει μπροστά του, θα πρέπει να είναι έτοιμος να δεχθεί μια σειρά από διαφορετικές ντρίπλες με τις οποίες ο Ναβάρο κερδίζει χώρο στο ένας με έναν. Εκεί μετρά και feeling του αμυντικού για το τι πρέπει να κάνει, αλλά το σωστά είναι να μην οπισθοχωρήσει. (Θυμάμαι τον Βασιλόπουλο παλιότερα να φεύγει κατά πισω και να σοριάζεται λές και είχε φάει γροθιά από τον Ρόκυ Μπαλμπόα..) Σε αυτό το σημείο λογικά θα τον περάσει ο άσσος της Μπαρτσελόνα και μπαίνουμε στη “ζώνη 2”, εξίσου επικίνδυνη όπου ο Καταλανός θα επιτεθεί με floater τη γνωστη ”μπομπίτα’.Είναι ευαίσθητο το κομμάτι γιατί παίζει ρόλο ο χώρος και ο χρόνος (δηλ. πόσο κοντά βρίσκεται ο αμυντικός και πόσο γρήγορος είναι) όμως είτε με τον παίκτη που πάει στη βοήθεια είτε με τον ψηλό που θα βγεί ,οι ερυθρόλευκοι πρέπει να του περιορίσουν την ελευθερία και την άνεση στο σουτ αυτό ΠΕΡΙΟΡΙΖΟΝΤΑΣ κυρίως (αυτό που είπαμε) το χώρο και το χρόνο του.
Σκοπός είναι η “ζώνη 3” , δηλ. να συνεχίσει ο Ναβάρο στη διείσδυση και να φτάσει κοντά στο καλάθι ώστε να τελειώσει το ντράιβ του απέναντι στον ψηλό του Ολυμπιακού. Αν καταφέρεις και τον φέρεις εκεί ,είσαι επιτυχημένος ανεξαρτήτου αποτελέσματος, δεδομένου ότι αποτελεί το πιό αδύνατο κομμάτι του επιθετικού του παιχνιδιού, δηλ. το finishing κοντά στο καλάθι. Αυτό που θέλει προσοχή, είναι το ότι από τη “ζώνη 2” και μετά φαίνεται η τεράστια ικανότητα του σούπερ σταρ της Μπαρτσελόνα στη πάσα, κομμάτι στο οποίο είναι πολύ δυνατός μετά την επιστροφή του από την Αμερική. Είτε με λόμπες εν κινήσει στους ψηλούς, είτε με κάθετες πάσες, σπλιτ άουτ ή τρύπες στη ρακέτα βρίσκει κυρίως τη φροντκόρτ του όπου απαρτίζεται από αθλητικά κορμιά,εξαιρετικούς finisher που επιτίθονται κατά κύμματα στο καλάθι.
Δε συζητώ καν το ενδεχόμενο αντιμετώπισης του σε περίπτωση σκριν, μιας και πρόκειται γενικά για τον βασικό δημιουργό (σε μια ομάδα που έχει τον Χουέρτας και τον Έηντσον..) των Καταλανών. Οταν έχει τον Ντόρσεη και τον Χάινς αλλάζεις και τον αφήνεις να σε πάει μέχρι μέσα και το lay up. Αν το βάλει μάγκας…
Ο Ναβάρο είναι ξεχωριστή περίπτωση βέβαια. Μπορεί να ακολουθήσεις στην εντέλεια το παραπάνω πλάνo και να φας 35, 27 εκ των οποίων με τρίποντα από τα 8 μέτρα πάνω σε εξαιρετική άμυνα. Αυτό σημαίνει τέλεια εκτέλεση.. Ομως παίζοντας σε ένα πλάνο και τηρώντας το, έχειw πιθανότητα να μην τον αφήσεις να “πατήσει” και να ζεσταθεί. Ειδικά τώρα που νιώθει πολύ καλύτερα με το πέλμα του παίζει πραγματικά καλά. Ο Καλάθης είχε πάει πολύ καλά πάνω του πέρυσι σε μια ολόκληρη σειρά, μπορεί λοιπόν και ο Μάντζαρης (ή οποιοσδήποτε άλλος διαλέξει ο Ίβκοβιτς) σε ένα παιχνίδι. Απλά πρέπει και η επίθεση του Ολυμπιακού να είναι προετοιμασμένη να παίξει αρκετά με τον Μάντζαρη στο παρκέ απέναντι στην καλύτερη άμυνα της Ευρώπης..