EUROEAGUE FINAL 4 2012: AMORES PERROS..

Η ΠΕΡΙΡΡΕΟΥΣΑ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ



Το ψυχολογικό κομμάτι είναι ίσως το σημαντικότερο σε τέτοιους αγώνες, δεδομένου του ότι όλες οι ομάδες είναι ικανές και οι διαφορές μικρές. Στην Ευρώπη γενικότερα υπάρχει μια άποψη ότι η ΤΣΣΚΑ είναι το μεγάλο φαβορί (σίγουρα, αλλά τώρα είναι “αλλιώς”)  με μια ισχυρή μειοψηφία να εμφανίζει τη Μπαρτσελόνα ως τη πιό πιθανή πρωταθλήτρια το βράδυ της Κυριακής (χωρίς να έχει αποδείξει  αγωνιστικά τον τίτλο αυτό). Οι δύο Ελληνικές ομάδες μπαίνουν να παίξουν σε μια υπέρ τους στημένη κατάσταση. Το θέμα είναι πως θα την χειριστούν.. Άλλωστε μια από τις πιό διάσημες ατάκες τις ταινίας από την οποία τιτλοφορείται η ανάλυση μας ήταν  “Το make God laugh , tell him your plans..” (Για να κάνεις τον Θεό να γελάσει, πες του τα σχέδια σου..). Πάμε να πούμε δύο λογάκια..

MΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ



 Πιθανολογώ ότι ο Πασκουάλ θα βάλει τον Σάδα στον Σπανούλη, με δεύτερη λύση τον Έηντσον. Ο προπονητής των Καταλανών πολλές φορές στο παρελθόν έχει στείλει τον Ναβάρο πάνω στον καλύτερο περιφερειακό σκόρερ του αντιπάλου (τις περισσότερες φορες με μεγάλη επιτυχία) αλλά θεωρώ ότι 1.)το πρόβλημα με το πέλμα του αρχηγού του θα τον προσανατολίσει στο να μη τον πιέσει αμυντικά και τον χάσει εντελώς  2.)ο Σπανούλης είναι πολύ agressive παίζοντας πολύ με την επαφή και τη διείσδυση και αυτό θα αποτελέσει μεγάλο ρίσκο για γρήγορα φάουλ του Λα Μπόμπα (όποιος θυμάται το ζευγάρι Ναβάρο-Λάνγκτον με τα ποσταρίσματα του τελευταίου και τα γρήγορα 3 φάουλ του Καταλανού καταλαβαίνει..). Πιθανό λοιπόν να τον παίξουν “side” και να του δώσουν τον δρόμο που οδηγεί στον Εν’Ντονγκ.

Η Μπαρτσελόνα έχει επιλέξει φέτος επίθεση μισού γηπέδου, λανσάροντας ένα πιό αργό τέμπο με σετ επιθέσεις θέλοντας να εκμεταλλευτεί τους αυτοματισμούς που έχει αναπτύξει αυτός ο πολύ ποιοτικός κορμός παικτών που διαθέτει εδώ και χρόνια. Γενικότερα όσο περνούσε η σεζόν ο Πασκουάλ έπαιζε όλο και πιό σετ με αποτέλεσμα να γίνει αλλαγή σκυτάλης στον “άσσο” όπου λεπτά σταρτερ παίρνει πλέον ο Σάδα με τον Χουέρτας να έρχεται από πίσω. Ο Μαρσελίνιο δεν είναι κακός, το αντίθετο θα έλεγα, αλλά κάπου εγκλωβίστηκε στην επίθεση μισού γηπέδου του Πασκουάλ (έχει και μέτριο περιφερειακό σουτ)συνηθισμένος να παίζει σε γρήγορο τέμπο, κατάσταση στην οποία μάλλον είναι ο καλύτερος δημιουργός στην Ευρώπη. Ο Σάδα λοιπόν είναι πιό έτοιμος για το στυλ που επέλεξε ο προπονητής του δεδομένου του ότι είναι μακραν του δευτέρου ο πιο σκληροτράχηλος Ισπανός περιφερειακός (αντε να βάλω και τον Σαν Εμετέριο δίπλα του..),έχει σπουδαία αθλητικά προσόντα, μεγάλο wingspan και ξέρει να “σιωπήσει” κάθε προικισμένο επιθετικά γκαρντ.

 Σε αυτή λοιπόν την επίθεση που τρέχει ο Πασκουάλ (και ξέρει η ομάδα του να τη τρεχει καλά, με μεθοδικότητα και πολύ λίγα λάθη) είναι ευνόητο ότι πρέπει να έχεις παίκτες που παίζουν καλά στο ποστ ώστε να βγάλεις και καλύτερα σουτ. Εδώ λοιπόν πρέπει να εστιάσει ο Ολυμπιακός, καθώς το δίδυμο των φόργουορντ Μάικλ-Λόρμπεκ είναι οι παίκτες κλειδιά των Καταλανών μετά φυσικά τον Ναβάρο, για τον οποίο γράψαμε αποκλειστικά χθες. Ο Μάικλ είναι ο πιό “clutch” παίκτης τους (μετά τον Λα Μπόμπα) πετυχαίνοντας πολλές φορές καλάθια καρδιάς με τον Πασκουάλ να επιδιώκει να του δίνει τη μπάλα γύρω από το ποστ ή στη γραμμη του φάουλ για σουτ ή διείσδυση. Μέχρι προ διετίας ο Μάικλ ήταν ο καλύτερος φόργουορντ στην Ευρώπη ασυζητητί. Τώρα απλά είναι ασταθής. Έχει βραδιές που θυμίζουν εκείνο τον παίκτη αλλά και πολλές μέτριες. Είναι πανέξυπνος όμως και το λέει η καρδιά του. Τέτοιους παίκτες τους φοβάσαι διπλά σε τέτοια παιχνίδια. Ο Παπανικολάου θεωρώ ότι έχει όλα τα προσόντα να πάει μαζί του μέσα-έξω. Σημαντικό. Με τη παρουσία του Μάικλ στο “3” ο Ολυμπιακός δύσκολα θα μπορέσει να χρησιμοποιήσει ένα πιό περιφερειακό σχήμα (π.χ. με δύο πόιντ και τον Γκεσεβίτσιους). Ο Λόρμπεκ από την άλλη έρχεται από πολύ καλή σεζόν και ετοιμάζεται να πακετάρει για ΝΒΑ. Το versatile παιχνίδι του αποτέλεσε το μεγαλύτερο επιθετικό όπλο αυτής της half court offense (με τον Ναβάρο να μπαινοβγαίνει στα πιτς ήταν ο πρώτος σκόρερ και πιό σταθερός παίκτης). Παίζει στο ποστ, στη base line, ξέρει να κινείται χωρίς τη μπάλα, πασάρει καλά στα νταμπλ τιμ και έχει ένα πολύ γλυκό σουτ από το τρίποντο και μέση απόσταση. Ο Εν’Ντόνγκ είναι ίσως ο πιό φορμαρισμένος παίκτης της ομάδας (και ο μοναδικός πυραυλοκίνητος ψηλός που μπορεί να ακολουθήσει τις undersized βόμβες του Ιβκοβιτς) αλλά στον ημιτελικό ο Πασκουάλ από τον Λόρμπεκ θα περιμένει να κάνει τη διαφορά στην επίθεσή του.

Ο Ολυμπιακός πρέπει να μπεί μέσα για να κάνει ΠΑΤΑΓΟ. Έτσι ακριβώς όπως το γράφουμε.. Οχι να παίξει με συμβατικές λογικές ώστε να πάει λάου λάου η βραδιά.. Θέλει λογική κομάντο, όπως κάποτε είχε κάνει η Τάου στον ημιτελικό της Μόσχας. Δε θέλω να δω τίποτα άλλο από τους ερυθρόλευκους. Παίζουν το επιθετικό τρανζίσιον σαν Ισπανική ομάδα (καλύτερα μάλλον απ’όλες τις Ισπανικές εκτός της Ρεαλ που παρουσίασε τη καλύτερη δουλειά σε αυτό το κομμάτι φέτος σε όλη την Ευρώπη)και βγάζουν μια δύναμη και ενέργεια όπου η Μπαρτσελόνα δε μπορεί να αντικρούσει. Ο Ολυμπιακός σαφώς και δε πρέπει να υποτιμήσει την άμυνα των Καταλανών (μακράν τη καλύτερη στην Ευρώπη σε απόλυτα νούμερα), γι’αυτό και πρέπει να παίξει έτσι. Να ψάξει καλάθια στο ανοιχτό γήπεδο ή να βρεί ανοιχτά σουτ με την ταχύτητά του γιατί πιστέψτε με, στο 5-5, η συνεργασία και η αλληλοκάλυψη των Καταλανών δύσκολα θα επιτρέψει πολλά πράγματα. Η Μπαρτσελόνα έχει πολύ ψηλά κορμιά, αλλά στο στυλ των ψηλών της Σιένα (Αντερσεν, Λαβρίνοβιτς) όλοι εκτός του Εν’Ντονγκ. Η διαφορά εδώ είναι ότι είναι πολλοί, υπάρχει βάθος..

Οι μόνες ομάδες που κατάφεραν φέτος να πετύχουν πόντους σε αυτή την άμυνα ήταν η Ζαλγκίρις (έχασε 94-80 στο Παλάου Μπλαουγκράνα) και η μισή Σιένα (νίκησε 77-74 στο Παλασπορτ ) του Αραντόρι και του Ρακόσεβιτς σε ένα μυστήριο ματς. Κανένας άλλος πάνω από 67.. Ειδικά στα εκτός έδρας ματς έχει έναν δικό της τρόπο να κλείνει τον ρυθμό και να  κάνει τον αντίπαλο να βαριέται να βρίσκει σίδερο ρίχνοντας τα ποσοστά του κατακόρυφα. Το έχω γράψει σε σχόλιο αμέσως μετά τα πλέη-οφς.. Θεωρώ ότι εάν η Ελληνική ομαδα φτάσει τους 70 πόντους έχει σημαντική τύχη στο ματς.

Ο ΠΑΙΚΤΗΣ-ΚΛΕΙΔΙ: O Έησι Λο. Ναι ο Μάντζαρης με τον Παπανικολάου θα επωμιστούν ειδικές αμυντικές αποστολές και ο Χάινς θα πρέπει να βρεί φάσεις απέναντι σε μια κλειστή άμυνα και ένα πλήθος από χέρια χαμηλά και ψηλά, αλλά ο Λο είναι ο παίκτης που μπορεί να στείλει τους ερυθρολευκους στον παράδεισο με την έφεση του στη προσωπική φάση (ανοιχτό γήπεδο,ποστ,midrange game)βάζοντας τη προσωπικότητα και τα γερά του πόδια στο παρκέ. Οι πόντοι του Αμερικανού είναι αυτοί που θα δώσουν την έξτρα ώθηση στην επιθεση του Ολυμπιακού για την τελική επικράτηση..

ΤΣΣΚΑ-ΠΑΟ



 Παρακολουθώντας τις μεταξύ τους αναμετρήσεις στη regular season κράταγα στο πίσω μέρος του μυαλού μου( όπως πολύ από εσάς νομίζω..) ότι πολύ πιθανόν το ζευγάρι να βρεθεί πάλι στο Φάιναλ-4. Το συμπέρασμα μου ήταν ένα. Ο Παναθηναϊκός είχε διαστήματα πολύ καλού μπάσκετ  απέναντι στην ΤΣΣΚΑ και χρονικές περιόδους όπου κυριάρχησε στο παρκέ. Οι Ρώσοι πήραν και τα δύο ματς αλλά η όλη εικόνα σίγουρα αφήνει περιθώρια στους πράσινους.

Ο Κατσικάρης είχε εστιάσει πολύ σωστά στα πλέη-οφς. Για να κερδίσεις αυτή την ομάδα πρέπει να επικεντρωθείς αμυντικά στους δημιουργούς της, κυρίως στον Τεόντοσιτς που είναι το κέντρο παραγωγής των επιθετικών προσπαθειών των Ρώσων. Νο2 δημιουργός είναι ο εξαιρετικός σε αυτό το κομμάτι (αν και πιο διαφημισμένος για τα αθλητικά και εκτελεστικά του προσόντα) Σβεντ και φυσικά ο Κριάπα από την κορυφή και το ποστ. Σκεφτείται ότι η ΤΣΣΚΑ, που παρουσίασε μακράν τη πιό ισορροπημένη επίθεση στην Ευρώπη με πολύ ζυγισμένη κατανομή προσπαθειών και μεθοδικό inside outside παιχνίδι, είναι μια ομάδα με εκπληκτικά κορμιά που έχουν ταχύτητα και τεχνική κατάρτιση γκαρντ, δύναμη και πόδια να παίξουν πολύ πάνω από τη στεφάνη έχοντας παράλληλα δουλέψει πολύ την κίνηση μακριά από τη μπάλα παράγοντας συνεχώς με αυτή διαφορετικούς τρόπους σκοραρίσματος. Οι πάσες του Τεόντοσιτς (αλλά και των Σβεντ-Κριάπα) είναι το λάδι για να λειτουργήσει η επιθετική αυτή μηχανή. Βάση της το καλύτερο inside game στην Ευρώπη όπου δεσπόζει το μακράν μεγαλύτερο επιθετικό όπλό του Καζλάουσκας στο ρόστερ, Νεναντ Κρίστιτς αλλά και ο Κάουν, καλός finisher που τελειώνει γρήγορα ότι μπάλα στα βρεθεί στα χέρια του χωρίς καν τα κατεβάσει. Μαζί με τον Βορόντσεβιτς και τον Σβεντ θα κουβαλήσουν τη νέα εθνική Ρωσίας..

ΠΡΟΣΟΧΗ: Ζωτικής σημασίας για την πράσινη επικράτηση το αμυντικό ριμπάουντ. Στη θέση του Ομπράντοβιτς θα έλεγα στους παίκτες να μη μετράνε το σκορ αλλά τη μάχη στα ριμπάουντ, κυρίως αυτά που θα διεκδικηθούν στη πράσινη ρακέτα. Θα έβαζα δικό μου ηλεκτρονικό πίνακα στο γήπεδο που θα εμφάνιζε τους αριθμούς σε αυτή τη κατηγορία! Ο Παναθηναϊκός έχει να κάνει με παίκτες που έχουν τρομερά δεύτερα και τρίτα άλματα σχεδόν στον ίδιο χρόνο. Επικράτηση σε αυτό το κομμάτι θα αποτελέσει πολύ καλή βάση νίκης. 

Ο Παναθηναϊκός αναμφίβολα θα πρέπει να κοιτάξει και τη δική του επίθεση. Έχει να αντιμετωπίσει μια άμυνα με παίκτες που όταν ανοίγουν τα χέρια τους θυμίζουν -όπως είχαμε ξαναγράψει- τους εξωγήινούς του Space Jam, αλλά οι πράσινοι δεν έχουν Τζόρνταν ούτε Μπάγκς Μπάνι.. Αλλιώνουν τις γραμμές πάσας χαλώντας την επίθεση του αντιπάλου, τον οδηγούν στη ρακέτα τους που μοιάζει με ναρκοπέδιο.  Βέβαια η ικανότητα τους στο μπλόκ κάνει τα φόργουορντ ασυναίσθητα να κλείνουν πρός τη ρακέτα σε κάθε διείσδυση, γι’αυτό οι πράσινοι μπορούν να βρούν καλό εξωτερικό σουτ κυρίως από τις γωνίες. Ο Τσαρτσαρής (ίσως ξεκινήσει στο “4” μιας και το πακέτο του προσφέρει εμπειρία,winning mentality και τη κατάλληλη σωματοδομή για τέτοιο αντίπαλο),ο Σμίθ, ο Σάτο με τον Περπέρογλου και φυσικά ο Διαμαντίδης θα έχουν τις ευκαιρίες τους για καλές ματιές στο καλάθι. Από τον τελευταίο περιμένω να δώσει το σύνθημα από την αρχή, ξορκίζοντας το φετινό μαύρο σύνεφο του τριπόντου τη κρίσιμη ώρα. Κακά τα ψέμματα. Απέναντι σε αυτή την ομάδα ο Παναθηναϊκός ΠΡΕΠΕΙ να σουτάρει πολύ καλά από το τρίποντο για να κερδίσει.

ΠΑΙΚΤΗΣ-ΚΛΕΙΔΙ: Ο Ρομέην Σάτο. Η φυσική του δύναμη είναι η απάντηση στα εξωγήινα -για τη διοργάνωση-αθλητικά προσόντα της γραμμής των φόργουορντ του Καζλάουσκας. Σε αντίθεση με περυσι την άνοιξη, ο Αφρικανός δε βρίσκεται σε καλή κατάσταση. Στο πρώτο μισό της σεζόν ήταν ίσως ο σταθερότερος παίκτης του Παναθηναϊκού, αλλά στο β’ μισό είναι κακός. Στη σειρά με τη Μακάμπι ο Ντέβιν Σμιθ τον κέρδισε κατά κράτος. Έτσι όπως είναι τα πράγματα όμως και με τον συγκεκριμένο αντίπαλο ο Σάτο ΠΡΕΠΕΙ να παίξει. Να μπεί για να “δαγκώσει λαρύγγια”.. Η λογική λέει ότι ο Ζοτς θα τον ξεκινήσει πάνω στον Κιριλένκο (η νωθρότητα του όμως και ο εκπληξιομανής Ομπράντοβιτς με έχουν βάλει σε σκέψεις “Καϊμακόγλο ως σταρτερ” στο 3…). Ενα μεγάλο ατού του Σάτο είναι ότι δε ποστάρεται εύκολα. Βασικά σε αυτό το ύψος, δεν υπάρχει πιό δύσκολος αμυνόμενος για να ποστάρεις ακόμα και εαν είσαι 12 πόντους ψηλότερος και λέγεσαι Κιριλένκο. Δε φτάνει αυτό όμως. Ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί και εξωτερικό σουτ απαραίτητα από τον Ρομέην. Ειλικρινά δε ξέρώ πως η Ελληνική ομάδα μπορεί να επιβληεί των Ρώσων χωρίς να πάρει παιχνίδι από τον Σάτο.. Ενδεχόμενη μεταμόρφωση του μπορεί να αλλάξει πολλά δεδομένα σε μια γραμμή που οι Ρώσοι υπερέχουν σημαντικά.

ΠΑΙΚΤΗΣ-ΚΛΕΙΔΙ 2: Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. 4/4 Φάιναλ φορ, 8/8 νίκες. Πατάει στο παρκέ ο τύπος και σείεται ο τόπος..! Μεγάλο πλεονέκτημα ψυχολογικά και αγωνιστικά η παρουσία του γιατί τα χρόνια σίγουρα έχουν περάσει αλλά ο συνδιασμός ταλέντου-προσωπικότητας του Σάρας παραμένει καθοριστικός σε τέτοια παιχνίδια.