ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ ΔΑΓΚΩΜΑ

 Το ταξίδι δεν έχει τελειωμό! Ο Ολυμπιακός κατάπιε και τη Μπαρτσελόνα που έσκασε από την ένταση που έβγαλαν οι ερυθρόλευκοι για μια ακόμα φορά στο παρκέ. Η φιλοσοφία και ο τρόπος που προσέγγισε το ματς η ”επόμενη μεγάλη ομάδα” της διοργάνωσης είχε ένα μότο. ” Φούλ επίθεση” και στις δύο πλευρές του παρκέ.. Η ομάδα του Ντούσαν Ίβκοβιτς απλά ”δαγκώνει” ενώ η φετινή δουλειά του θα διδάσκεται σε σεμινάρια ως παράδειγμα διαπαιδαγώγησης και ανάπτυξης μια νεαρής ομάδας στο υψηλότερο επίπεδο..





 Απλά άριστη δουλειά εκτός από το αγωνιστικό και στο ψυχολογικό κομμάτι από προπονητικό τιμ του Ολυμπιακού.. Ο Σπανούλης ήταν πολύ agressive από το ξεκίνημα δίνοντας το σύνθημα. Γράψαμε ότι ο Ολυμπιακός έπρεπε να πεί στο παρκέ και να κάνει πάταγο. Αυτό ακριβώς έκανε. Οι Καταλανοί βλέποντας το πάθημα της Σιένα (η οποία επικέντρώθηκε να κλείσει το ντράιβ του Ελληνα γκαρντ περισσότερο απ’ότι οι Χιτ του Ντέρικ Ρόουζ πέρυσι αφήνοντας σουτ στους υπόλοιπους) έδωσαν χώρους στον σταρ των ερυθρόλευκων ο οποίος ήταν προετοιμασμένος και αποφασισμένος να τους τιμωρήσει, εξ ού και η είσοδος του στο παρκέ ως ταύρος εν υαλοπωλείο!

 Ο Ίβκοβιτς βλέποντας ότι ο αστέρας του έβρισκε χώρους, του έδωσε πολύ πικ εν ρολ από τον κεντρικό άξονα και χτύπησε από εκεί. Στην άμυνα έπαιξε με αλλαγές δεδομένου ότι οι ψηλοί των Καταλανών σε σωματότυπο μοιάζουν πολύ με τους αντίστοιχους τη Σιένα, στερούνται δηλαδή ..κυβικών ώστε να κλειδώσουν τον κοντύτερο αντίπαλο και να τελειώσουν τη φάση. Ο Μάντζαρης ήταν εξαιρετικός πάνω στον Ναβάρο με τον ψηλό που μάρκαρε τον σκρίνερ να μένει επίσης πάνω του για αποφυγή του σούτ. Επίσης άφησε τα σουτ τον πόιντ της Μπαρτσελόνα παίζοντας under στα σκριν και αυτοί δε ρίσκαραν καν  το σουτ. Ο Τζόυ Ντόρσεϊ ήταν γεμάτος ενέργεια στη 4η περίοδο όπου ”καθάρισε” με τα επιθετικά του ριμπάουντ. Ο Ολυμπιακός υπερείχε ξεκάθαρα σε δύναμη κερδίζοντας ένα ματς που πήγε σε χαμηλό σκορ με επική αποφασιστικότητα (ειδικά από τον Σπανούλη) στο τέλος.

CREDIT: Το δίδυμο Παπανικολάου-Πρίντεζης έδωσε ρέστα για μια ακόμη φορά με το τραχύ και δυναμικό στυλ του πρώτου να δένει με το δαντελένιο του δεύτερο. Και οι δύο κέρδισαν τις μάχες με τους αντιπάλους όντας πιό φρέσκοι και με λυτά νεύρα στα χέρια πετυχαίνοντας και δύο clutch τρίποντα δείγμα της τεράστιας αυτοπεποίθησης που έχουν αποκομίσει από τη πορεία της ομάδας τον τελευταίο καιρό.

Ο Εησι Λο δε πάτησε καλά από το ξεκίνημα, ίσως πιέστηκε να κάνει το παραπάνω και ο ίδιος δε περίμενε να έρθει το παιχνίδι σε αυτόν. Εαν τελικά απουσιάσει από τον τελικό θα πρόκειται για πολύ σημαντική απώλεια.

 Η Μπαρτσελόνα ήταν η πιό νωθρή παρουσία που έχουμε δεί στα τελευταία φάιναλ-φορ. Χλωμή, παθητική, χωρίς νεύρο, θέληση και καρδιά. Χωρίς αθλητικό εγωισμό. Δε θα πώ ότι επηρεάστηκαν τόσο από το πρόβλημα του Ναβάρο, άλλωστε αυτός ήταν ο μόνος που πάλευε όσο μπορούσε (φανερό το πρόβλημά του). Με 10 παραπάνω ριμπάουντς (+8 επιθετικά), διαφορά που ήταν πολύ μεγαλύτερη αλλά μαζεύτηκε στο τέλος και έξτρα επιθέσεις σε ένα παιχνίδι 65-70 πόντων πρέπει να είσαι κακός για να χάσεις. Η Μπαρτσελόνα ήταν..  Μάικλ και Έντσον έγραψαν συνολικά 1/12 σουτ, με τον πρώτο να βλέπει στο “αγρίμι” που λέγεται Παπανικολάου  τη δύναμη και ενέργεια που είχε ο ίδιος στα νιάτα του. Η ομάδα του Πασκουάλ είχε μεγάλο πρόβλημα στο επιθετικό κομμάτι απέναντι σε ένα σύνολο πιο δυνατό, με καλύτερα πόδια που είχε παίκτη μπροστά από κάθε αντίπαλο και στα 24” της επίθεσης. Ο Ουάλας μπήκε δυνατά κάνοντας αυτό που τον έκανε γνωστό στο Τρεβίζο και τα Κανάρια (πήγε δυνατά στα ριμπάουντ) και δεν έχει δείξει φέτος, αλλά μετά το χαμένο λέι απ από κάτω απ’το καλάθι με τον κοντινότερο αμυντικό στα 2 μέτρα πνίγηκε και οι Καταλανοί έχασαν μια από τις ελάχιστες πηγές ενέργειας. Ο Πασκουάλ προσπάθησε να γυρίσει την εναντίον του κατάσταση στην επανάληψη με το πιο ελαφρύ κορμί του Βάσκεθ στο ”5” αντι του Εν’Ντόνγκ με τον Ιβκοβιτς να κρατά σε όλη την 3η περίοδο τον Χάινς ως σέντερ.

Εντύπωση έκανε το γεγονός ότι η Μπαρτσελόνα δε ρίσκαρε με φάουλ στον Ντόρσεϊ στο τελευταίο δίλεπτο, ακόμα και όταν ο Αμερικανός έπερνε το ένα επιθετικό μετά το άλλο. Εδώ πιάστηκαν ολίγον αδιάβαστοι κατ’εμέ..Η εμφάνιση της πάντως ήταν μπλαζέ σαν τις φανέλες της (τι χρώμα και αυτό, χαθήκαν οι μαύρες που είναι σούπερ..?)

Το καλοκαίρι ετοιμάζονται πολλές αλλαγές στο σύλλογο. Η φροντλάιν θα ξηλωθεί σχεδόν ολόκληρη, ο Σάδα είναι φρι έητζεντ ενώ ο Μάικλ ίσως χαιρετήσει και ας έχει ένα χρόνο ακόμα συμβόλαιο. ”Χτύπησε” άσχημα το ότι η Μπαρτσελόνα έδειχνε υπερβολικά γερασμένη απέναντι σε αυτόν τον Ολυμπιακό..

Για το ματς της Κυριακής δε χρειάζεται να γράψουμε πολλά πράγματα. Η ΤΣΣΚΑ είναι ”άλλο” στυλ σε σχέση με τους Ισπανούς, πιό κοντα σε αυτό των Πειραιωτών. Πολύ αθλητική ομάδα, τρέχει και πηγαίνει στο επιθετικό ριμπάουντ. Θα χρειαστει μεγάλη προσπάθεια ώστε να μην έχουμε βατερλώ στο αμυντικό ριμπάουντ απέναντι σε έναν αντίπαλο που έχει το πλεονέκτημα του βάθους και αντέχει στη φθορά. Ο Ολυμπιακός έκανε με το δυναμισμό του ομάδες όπως η Σιένα και η Μπαρτσελόνα να μοιάζουν ”βούτυρα”. Οι Ρώσοι όμως μπορούν να τον ακολουθήσουν και σε δύναμη και σε ταχύτητα, αυτό είναι που με ανησυχεί περισσότερο. Δεν εμπνέουν όμως εμπιστοσύνη σε κλειστό ματς και αυτό δίνει αρκετές ελπίδες στη δικιά μας ομάδα. Οι ερυθρόλευκοι και κυρίως ο Σπανούλης δύσκολα θα βρούν τους ίδιους χώρους. Σημαντική παράμετρος ο Κρίστιτς και ο βαθμός ετοιμότητας του. Γιατί ήδη η επιθετική λειτουργία των Ρώσων έχει δώσει δικαιώματα. Ριμπάουντ λοιπόν και καλό περιφερειακό σουτ. Τα υπόλοιπα είναι σίγουρο ότι θα τα δούμε από τον Ολυμπιακό