Revolution day..

 Σε πείσμα της όλης κατάστασης που αντιμετωπίζει η χώρα το Ελληνικό μπάσκετ έλαμψε κρατώντας για 1,5 εβδομάδα όλη την Ευρώπη με κομμένη την ανάσα. Φοβίζει η προοπτική της ομάδας του Ίβκοβιτς. Με το κεφάλι ψηλά ο Παναθηναϊκός έπεσε πολεμώντας (είχε την ευκαιρία για τη μεγαλύτερη κλοπή των τελευταίων χρόνων αλλά ατύχησε) και ετοιμάζει ήδη την αντεπίθεση του.. Άλλωστε, πολλές φορές ο τρόπος που αντιμετωπίζεις μια μεγάλη ήττα (και χειρίζεσαι τον εαυτό σου)   μπορεί να μεγαλώσει το θρύλο σου..

Δύο λόγια για το ματς..

-Ο Ολυμπιακός είναι παράδειγμα καλοπροπονημένης και δουλεμένης ομάδας. Π Α Ρ Α Δ Ε Ι Γ Μ Α. Σε τόσο υψηλό επίπεδο δεν φτάνει όμως μόνο αυτό. Χθές, σε ένα ματς που δεν μπήκαν φουριόζοι και έχασαν κάποια καλά σουτ στην αρχή (με τον αντίπαλο σαφώς πιό συγκεντρωμένο από άλλες φορές) “έχτισαν” την αυτοπεποίθηση τους (και έδιωξαν το μούδιασμα και την αίσθηση της κακής βραδιάς) καθάρά πάνω στην κυριαρχία τους στις κατοχές, αποτέλεσμα της φυσικής τους υπεροχής (..ο τίτλος μας μετά το 1ο ματς) στο παρκέ. Νικώντας τον αντίπαλο σε κάθε σπρίντ, κυριαρχώντας κατά κράτος στα ριμπάουντ και πιέζοντας, ξέροντας ότι αυτός έχει μεγάλη δυσκολία να “δαμάσει” την ενεργητικότητα σου. Οι ερυθρόλευκοι ανάγκασαν τους πράσινους σε αρκετά λάθη τα οποία σε συνδιασμό με τον τρόπο που επιτίθονταν στο καλάθι -με ή χωρίς τη μπάλα- τους έδωσαν το πάνω χέρι.

-Οι πράσινοι πήραν ένα φοβερό πρώτο ημίχρονο από τον Καλάθη που ήταν πολύ επιθετικός για πρώτη φορά στη σειρά έχοντας επωμισθεί και τον Σπανούλη στην άμυνα. Παρουσίασαν όμως σε μεγάλα διαστήματα του ματς όλες τις ασθένειες της φετινής σεζόν απέναντι στον αιώνιο. Αστοχία στο τρίποντο, λάθη, έλλειψη συγκέντρωσης και ενέργειας, πρόβλημα στο ριμπάουντ. Δυστυχώς για τον Ομπράντοβιτς η ραχοκοκαλιά αυτής της ομάδας, το δίδυμο Διαμαντίδη-Μπατίστ, βρέθηκε σε μέτρια μέρα με τον πρώτο να γράφει -για μια ακόμα φορά φέτος- το απογοητευτικό 1/7 τρίποντα. Στο κομμάτι αυτό οι πράσινοι στάθηκαν λίγο άτυχοι όταν πραγματικά πήγαν να κλέψουν το ματς με το τρίποντο του Καλάθη στο 80-76. Δε ξέρω γιατί αλλά κάτι μου λέει ότι εαν ευστοχούσε ο Καλάθης δύσκολα θα χανόταν έτσι το αμυντικό ριμπάουντ της επόμενης φάσης. Ένστικτο καθαρά η εικασία αυτή -επιτρέψτε μας- αλλά υπήρξε απίστευτη αδράνεια στη μεγαλύτερη άμυνα της σεζόν απόρροια της απογοήτευσης από τον τρόπο που χάθηκε το σουτ.

-Ο Ομπράντοβιτς κόλλησε λίγο στο τέλος του 1ου ημιχρόνου, καθυστερώντας να αποσύρει τον -εκνευρισμένο- Μπατιστ μετά το 3ο φάουλ του Αμερικανού (σπάνιο για Ζότς) με αποτέλεσμα να τον χτυπήσει ο Ίβκοβιτς αμέσως με ντράιβ του Χάινς. (δε χρειάζεται να πώ πόσο κοστίζει μια φάση σε τέτοια ματς) Σε πολύ κακό βράδυ ο Βουγιούκας ο οποίος απλά τα έτρωγε από παντού, από οποιονδήποτε πήγαινε πάνω του.

-Στο δεύτερο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός έκανε τεράστια προσπάθεια παίζοντας το γνωστό του “μπάσκετ συγκέντρωσης”. Οι πράσινοι καθάρισαν το μυαλό τους από το ότι είχε εκτιληχθεί στο 1ο μισό, ”έτρεξαν” λογικές επιθέσεις με υπομονή εκτελώντας στο σωστό χρόνο (πάλι με το σχήμα Περπέρογλου-Καϊμακόγλου στα φόργουορντ με το οποίο η ομάδα έπαιξε και το καλύτερο της μπάσκετ στη σειρά). Ήταν φανερό ότι πήγαιναν στο καλάθι με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα με το κουμάντο στον Διαμαντίδη και game changer τον Μάριτς ο οποίος τελείωσε μέχρι και άλεϋ-χούπ στη γνωστή “βαθιά πάσα” που χαρακτηρίζει τους Διαμαντίδη-Μπατίστ. Ο σημαντικότερος παράγοντας της ανατροπής ήταν ότι σταδιακά η ομάδα του Ομπράντοβιτς ισορρόπησε τα ριμπάουντς και βελτίωσε σημαντικά την άμυνά της.

-Ναι ο Πρίντεζης ”πέταγε δηλητήριο”, πολύ πάθος από τον Παπανικολάου που έχει τραβήξει όλα τα βλέμματα, απόλυτος leader o Σπανούλης που καθάρισε στον 5ο τελικό ζώντας τη μεγαλύτερη προσωπική του φαντασίωση από την ημέρα που αποφάσιζε να μετακομίσει στο λιμάνι. Η δικιά μας όμως ψήφος για τον MVP  αυτής της σειράς πάει στο underdog που λέγεται Έησι Λο. Έχουμε γράψει σχετικά για τον παίκτη ο οποίος δεν έπαιξε άσχημα στην Παρτίζαν αλλά απέτυχε στα κρίσιμα σημεία των ματς που αυξάνουν το κασέ ενός νέου Αμερικανού στην Ευρώπη, με σημαντικά λάθη. Απαλλαγμένος από το άγχος του απόλυτου κουμάντου στο παιχνίδι της ομάδας ο Αμερικανός έδωσε ρεσιτάλ σκέψης διαβάσματος με εκπληκτική βελτίωση στο shot-selection όταν η μπάλα έκαιγε ή ο Ολυμπιακός χρειαζόταν μια ώθηση(συνολικά 14/27 και 11.9 π.μ.ο.) φτάνοντας σε σημείο να ευστοχεί ακόμα και σε πραγματικά πολύ δύσκολα σουτ. Ανανέωση τώρα? Μπορεί το παιδί σε μερικούς μήνες που αυτή η ομάδα δε θα ρολάρει έτσι να φαίνεται “μαύρο πρόβατο” αλλά η χημεία του με τα υπόλοιπα γκαρντ και το mentality που έβγαλε μας κάνουν να πούμε ναι. Ο Λο βελτιώσε το παιχνίδι και το επίπεδο σκέψης του παίζοντας “κομπιουτεράιζντ” μπάσκετ σε μεγάλο μέρος της σειράς ενώ στην ουσία αποκτήθηκε για “αλητείες” βάζοντας μια δόση προσωπικότητας στην ερυθρόλευκη επίθεση. Μπράβο στο παιδί..

– Η μεγαλύτερη κληρονομιά του νέου πρωταθλητή, θα το ξαναπώ, δεν είναι το απίστευτο ακόμα -και με βάση τα αρχικά δεδομένα, επίτευγμα των δύο τίτλων. Είναι το “μέταλλο” που έβγαλε αυτή η ομάδα μέσα στη χρονιά και τη συνόδευσε σε αυτούς τους τελικούς. Η επίθεση που εξαπέλυσε από το τρίποντο στη 3η περίοδο του 3ου και 5ου τελικού όταν ο αντίπαλος είχε ολοκληρωτικά το μομέντουμ δεν είναι καθόλου τυχαία. Κρύβει πολύ δουλειά, ώρες με κατεβασμένα κεφάλια και πολύ πίστη σε αυτό που κάνεις. Συγχαρητήρια στο προπονητικό τιμ του Ολύμπιακού. Κόουτς Ντούσαν, θα διαφωνήσουμε μαζί σου, παρ’ότι έχουμε δει πολλά πολύ δυνατά πρότζεκτ σου. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΡΙΕΡΑΣ ΣΟΥ.. 



-Η στιγμή που ο Ομπράντοβιτς ανακοινώνει στο Caravel τη θέληση του για “κοινό μέλλον” στους οπαδούς του τριφυλιού και το τι επακολούθησε,στο χρόνο που έγινε (μετά από έναν χαμένο τελικό από τον αιώνιο αντίπαλο) είναι μια από τις συγκλονιστικότερες στιγμές των τελευταίων ετών..

Υ.Γ. Και επειδή γνωρίζουμε και έμείς κάποια πράγματα, η χθεσινή δήλωση γνωστοποίησε τη ΘΕΛΗΣΗ του Ομπράντοβιτς και δεν ανακοίνωσε κάτι. Δεν είναι καθόλου εύκολα τα πράγματα.. Υπάρχει πολύ παρασκήνιο..