Μια βόλτα στην Ευρώπη

Το μικροσκόπιο των ομάδων του ΝΒΑ στην Ευρωλίγκα, τα καινούργια “δώρα” των Λετονών και το νέο “διαμάντι” των πλάβι. Το Hoopfellas κάνει μια άκρως ενδιαφέρουσα βόλτα επάνω από τη Χριστουγεννιάτική Ευρώπη.

 

Παραμονή Χριστουγέννων, τέλη 2022. Μόλις έχουμε αφήσει πίσω μια ακόμα αγωνιστική, οδεύοντας προς το τέλος του πρώτου γύρου. Τα τρία πνεύματα επισκέφτηκαν το Μιλάνο δείχνοντας του την “ασχήμια” του (Μεσίνα εκτός, αγωνιστική κατάρρευση, αποβολή Χάινς) και τροφοδοτώντας την “αλλαγή”. Τα μαγικά του Μπάρον και το hustling του Ρίτσι “γέννησαν” ένα θαύμα, από αυτά που συμβαίνουν τα Χριστούγεννα, κρατώντας ζωντανούς τους Λομβαρδούς.

Λίγες ώρες πριν ο Παναθηναϊκός ήταν απογοητευτικός στην Πόλη (ιδιαίτερα σε όρους επιθετικής ανάπτυξης) , συμμετέχοντας απλά στην παράσταση της Αναντολού. Εκεί δεν υπήρχαν “θαύματα”, ούτε Μπάρον. Μοναδικό θετικό της βραδιάς, η (και πάλι) θετική εικόνα του Λευτέρη Μαντζούκα του οποίου η ενεργοποίηση ως rotational player μπορεί να δώσει ώθηση στο “τριφύλλι” αυτήν την περίοδο. Μια ημέρα πριν, ο Ολυμπιακός πετούσε άλλη μια νίκη στον κάδο του ΣΕΦ ο οποίος γεμίζει επικίνδυνα φέτος. Οι ερυθρόλευκοι οφείλουν να δουλέψουν στο αμυντικό κομμάτι όπου έχουν αρκετές αδυναμίες. Είναι κρίμα ένα σύνολο με τέτοια παραγωγική δυναμική το οποίο έχει όλα τα “εργαλεία” για να αμυνθεί, να αδικεί τον εαυτό μέσα από το underperforming στο αμυντικό κομμάτι.

Και φυσικά, στο τέλος της επόμενης εβδομάδας και της χρονιάς αυτής, έρχεται η κορύφωση. Ένα μεγάλο ντέρμπι στο ΟΑΚΑ, με τους δύο “αιώνιους” να καίγονται για το αποτέλεσμα. Ένα παιχνίδι όπου ο φόβος της ήττας χτυπάει την πόρτα του μυαλού και των δύο αντιπάλων. Η εβδομάδα που έρχεται θα είναι αναμφίβολα “καυτή”.

Για αυτό ας χαλαρώσουμε τώρα που μπορούμε κάνοντας μια βόλτα στην Χριστουγεννιάτικη Ευρώπη με διάφορα ενδιαφέροντα insights από το υψηλό επίπεδο του επαγγελματικού μπάσκετ.

 

Οι προβολείς του ΝΒΑ

Βρισκόμαστε τρεις μήνες μετά την έναρξη της φετινής περιόδου στην Ευρωλίγκα και ο παίχτης που έχει συγκεντρώσει τα περισσότερα βλέμματα (εκτός draft pool) από την άλλη άκρη του Ατλαντικού είναι ο Louis Olinde της Άλμπα. Το ενδιαφέρον ήταν μεγαλύτερο στο ξεκίνημα της σεζόν όταν οι Γερμανοί έκαναν εξαιρετικές εμφανίσεις, ατόνησε λίγο στη συνέχεια με τον τραυματισμό του παίχτη και την καθοδική πορεία της ομάδας, αλλά παραμένει βάσιμο.

Στον Οlinde οι Αμερικανοί βλέπουν ένα παιδί που σε πρώτη φάση τηρεί το «πρωτόκολλο» για να ενταχθεί στη λίγκα. Είναι ψηλός (2.06), μακρύς (7’1’’ άνοιγμα χεριών),  φέρνει σπουδαίο αμυντικό versatility όντας ικανός να δώσει stops σε κάθε σημείο του παρκέ (χαμηλώνει σωστά το κορμί του για να ανέβει στο «κεφάλι» της άμυνας, σημαντικό στοιχείο στο σημερινό μπάσκετ των Switching PnR Defenses για έναν αθλητή με αυτά τα φυσικά «εργαλεία»), χρησιμοποιεί σωστά τα χέρια του, είναι καλός ριμπάουντερ και στις δύο πλευρές του γηπέδου, είναι έξυπνος,  παίζει εντός των δυνατοτήτων του και στα 24 του έχει 4 γεμάτες σεζόν στην Ευρωλίγκα (είχε και μια συμμετοχή το 2016-17 στο ντεμπούτο του με τη Brose), στοιχείο που λέει πολλά για την ωριμότητα του σε σχέση με το παιχνίδι.

Φυσικά στην περίπτωση του Γερμανού φόργουορντ υπάρχουν και ενδείξεις που γεννούν δεύτερες σκέψεις. Παρότι είναι καλός αθλητής in space, δεν είναι το ίδιο ικανός in traffic (σημαντικός δείκτης αξιολόγησης της αθλητικότητας). Του λείπει αρκετά η έκρηξη και αυτό του αφαιρεί τη δυνατότητα να κεφαλαιοποιήσει πλήρως τα φυσικά του εργαλεία. Ο Olinde επίσης δεν αυτόφωτος επιθετικά. Δεν έχει παιχνίδι προσωπικής φάσης στοιχείο το οποίο αυτομάτως τοποθετεί το εύρος της εξέλιξης του μέσα στη λίγκα σε πολύ συγκεκριμένα όρια. Στις ΗΠΑ βλέπουν θετικά την πρόοδο του στο περιφερειακό σουτ (είχε δύο χρονιές με 35.7% και γράφει μέχρι τώρα 64.7%) όμως θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους ότι αυτό δεν αποτελεί (τουλάχιστον ακόμα)«κατάκτηση» δεξιότητας μιας και μιλάμε για Low Volume Shooter (μόλις 1.7 εκτελέσεις/παιχνίδι).

Mε τον Οlinde στο παρκέ η Άλμπα ιεραρχεί καλύτερα τις δυνατότητες του παιχνιδιού της, παίζει πιο νοικοκυρεμένα, είναι πιο συμπαγής και ευέλικτη σε όρους τακτικών προσεγγίσεων και σχημάτων. Είναι ένα πολύ καλό κομμάτι του παζλ το οποίο με την παρουσία του προσθέτει «τάξη». Οι Αμερικανοί θα τον ήθελαν ως wing αλλά τα limitations του στο παιχνίδι με τη μπάλα στα χέρια του αφαιρούν αυτήν την προοπτική σε πρώτη φάση.

Δύο είναι οι δείκτες που έχουν τραβήξει το ενδιαφέρον των ομάδων του ΝΒΑ αναφορικά με την προοπτική του να γίνει ένας καλός συμπληρωματικός 3&D παίχτης στη μεγάλη λίγκα:

-Βρίσκεται στο Νο1 ανάμεσα σε όλους τους παίχτες της EL σε Spot Up αποτελεσματικότητα με 1.923 πόντους/κατοχή. Και εδώ παίζει ρόλο το ότι έχει χαμηλό αριθμό εκτελέσεων (1.3) ενώ παράλληλα αποτελεί μέλος μιας επίθεση η οποία παράγει πολλά ελεύθερα σουτ.

-Είναι Νο6 στη διοργάνωση σε αποτελεσματικότητα στα «κοψίματα» προς το καλάθι, δείγμα της ποιότητας του off ball-παιχνιδιού του (σημαντικό στοιχείο για συμπληρωματικό παίχτη) και της αντίληψης του. Κρατήστε το αυτό (θα δείτε πιο κάτω γιατί).

Ο έτερος undrafted αθλητής της διοργάνωσης που επίσης έχει συγκεντρώσει ενδιαφέρον είναι ο Λιθουανός Tadas Sedekerskis της Μπασκόνια. Ο επίσης 24χρονος φόργουορντ των Βάσκων δεν έχει το μέγεθος ή το μήκος του Olinde, όμως είναι πολύ πιο δυναμικός και εκρηκτικός, δείχνοντας ότι σε πρώτη φάση έχει τα «εργαλεία» για να ακολουθήσει τον αγωνιστικό ρυθμό του ΝΒΑ.

Ο Sederkerskis (για τον οποίο είχαμε μιλήσει πριν έξι χρόνια στο Hoopfellas) έχει επίσης πολλά limitations, πολλά από τα οποία αφορούν την απουσία on ball game και shooting consistency από το πακέτο του, όμως:

 

-Είναι ο πιο αποτελεσματικός cutter στη φετινή Ευρωλίγκα, κατέχοντας το Νο1 στη συγκεκριμένη αξιολόγηση όπου «γράφει» 1.944 πόντους/κατοχή. Ο Λιθουανός μάλιστα επενδύει αρκετά σε αυτές τις καταστάσεις για να παράγει, γεγονός που δυναμώνει τη σημασία του αριθμού αυτού.

-«Γράφει» το αξιόλογο 1.2 πόντους/κατοχή σε εκτελέσεις από θέση (Spot up). Όχι, ο Sedekerskis δεν έγινε ξαφνικά σπουδαίος σουτέρ όμως δείχνει ότι έχει τη βάση για να αναπτύξει αυτή τη δεξιότητα μπαίνοντας σε μια λίγκα όπου ως επί των πλείστον θα παίρνει εκτελέσεις τέτοιας φύσεως.

Οι δύο αυτοί αθλητές, Sedekerskis & Olinde, βρίσκονται στο Νο1 και Νο2 της διοργάνωσης αντίστοιχα φέτος σε αποτελεσματικότητα στο μισό γήπεδο (1.424 πόντους/κατοχή o Λιθουανός και 1.392 ο Γερμανός).

 

Μια διαφορετική φιλοσοφία

 

 

-Η περυσινή καταπληκτική χρονιά και τα θαύματα των Moneke-Bako που είχαν καταστήσει τη Manresa ως μια από τις πιο θεαματικές και ενδιαφέρουσες ομάδες στην Ευρώπη, ανήκουν στο παρελθόν. Η φετινή σεζόν δεν εξελίσσεται ιδιαίτερα καλά για τους Καταλανούς οι οποίοι μετρούν ρεκόρ 2-10 στην ACB  (συγκατοικούν στην τελευταία θέση με τη Μπέτις) απογοητεύοντας όλους όσους είχαν υψηλές προσδοκίες από αυτούς.

Ψυχραιμία. Μιλάμε για την ομάδα του Πέδρο Μαρτίνεθ, ενός από τους πιο ικανούς Ισπανούς προπονητές της σύγχρονης εποχής. Και ευτυχώς αυτή βρίσκεται στην Ισπανία όπου υπάρχει μια τελείως διαφορετική (σε σχέση με τα μέρη μας) αθλητική κουλτούρα, χωρίς τις υπερταχείες της απαξίωσης και του μηδενισμού.  O κόουτς Μαρτίνεθ ανακατεύει συνεχώς την τράπουλα με προσθαφαιρέσεις παιχτών, ψάχνοντας τον χρυσό «κωδικό» που θα κάνει το σύνολο να κλικάρει.

Οι Καταλανοί (οι οποίοι ηγούνται του γκρουπ τους στο BCL με ρεκόρ 4-2) έχουν σημαντικά αμυντικά προβλήματα μέχρι τώρα. Είναι η ομάδα που αγωνίζεται στο υψηλότερο pace στην ACB όμως δεν έχει βρει ακόμα κώδικες επικοινωνίας στην επίθεση, παρουσιάζει ροπή στο λάθος, σουτάρει άσχημα και είναι αδύναμη στο ριμπάουντ. Είναι προφανές ότι τους λείπει η χημεία ενώ ακόμα στα μέσα Δεκεμβρίου ανακατανέμει ακόμα ρόλους.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο Πέδρο Μαρτίνεθ ανεβάζει σταδιακά στο rotation τον 21χρονο Marcis Steinbergs (2.06-F/C-2001) ο οποίος έκανε μεγάλη εμφάνιση προχθές στη Ρίγα απέναντι στη VEF (21 πόντοι με 8/9 εντός πεδιάς). Ο Λετονός Steinbergs ήρθε στην πόλη της Καταλονίας πέρυσι από την Γκραν Κανάρια. Βρίσκεται στην Ισπανία από το 2019. Πρόκειται για έναν δυναμικό ψηλό με αρκετές, ενδιαφέρουσες δεξιότητες η πλειονότητα των οποίων ακόμα βρίσκεται σε πρώτο επίπεδο. Είναι αρκετά ικανός στο να βάζει τη μπάλα στο παρκέ και να επιτίθεται (straight line ακόμα), Μπορεί να παράγει και με πρόσωπο και με πλάτη στο καλάθι, τρέχει καλά το γήπεδο και είναι πολύ αποτελεσματικός στο επιθετικό transition.

Ο Steinbergs (καλύπτει το «5» αλλά και το «4») θέλει δουλειά στο αμυντικό κομμάτι και οφείλει να βελτιώσει το body control του (χάνει εύκολα την ισορροπία του μετά από επαφή για αθλητή αυτή της διάπλασης). Είναι φανερά βελτιωμένος σε σχέση με την περυσινή, πρώτη παρουσία του στην Καταλανική πόλη και μοιάζει πιο έτοιμος να διεκδικήσει σταθερά λεπτά στο rotation του Μαρτίνεθ. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα περίπτωση.

Η Μανρέσα έχει τη δική της ξεχωριστή φιλοσοφία αναφορικά με την ανάπτυξη νέων παιχτών η οποία υπαγορεύει να τρέχεις ένα πρότζεκτ μέχρι τέλους. Δεν εγκαταλείπει αθλητές οι οποίοι τελικά δεν είναι αυτό που αρχικά πίστευε η ομάδα αλλά στοχεύει στο να τους φτάσει στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων τους, όποιο και εάν είναι αυτό. Ανεβάζει τα νέα παιδιά σταδιακά, λίγο πιο αργά από ότι τα υπόλοιπα clubs που επενδύουν σε αυτό το κομμάτι, θέλοντας να το κάνει όταν αυτοί είναι έτοιμοι και βρίσκονται σε ένα υψηλό βαθμό αγωνιστικής ωρίμανσης. Τα καλά πράγματα παίρνουν χρόνο και απαιτούν αφοσίωση στη Μανρέσα. Ίσως ο Steinbergs να είναι ένα από αυτά.

 

Meanwhile στη Ρίγα…

Μιλώντας για τη Ρίγα, δεν θα μπορούσαμε να μην πούμε μια κουβέντα για το αστέρι της VEF που ακούει στο όνομα Kristers Zoriks (1.95-G-1998). Ο 24χρονος γκαρντ  των Λετονών, τον οποίον μάλιστα είχαμε παρακολουθήσει στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου με την εθνική ομάδα, κάνει το επόμενο βήμα φέτος και μοιάζει έτοιμος να ανοίξει τα φτερά του για μια μεγαλύτερη λίγκα.

Ο Zoriks είναι ο leading guard της VEF η οποία βρίσκεται στο Νο2 της εγχώριας λίγκας πίσω από την αρκετά δυνατή Prometey  και παράλληλα είναι ουραγός στο Group F του BCL με ρεκόρ 1-5. Πρόκειται για έναν γκαρντ με μέγεθος που μπορεί να καλύψει και τις δύο θέσεις του backcourt. Δουλεύει σωστά σε Pick & Roll καταστάσεις μιας και έχει όλα τα βοηθητικά εργαλεία για να είναι αποτελεσματικός. Ύψος και passing skills για να δει και να εκτελέσει πάσες επάνω από το κεφάλι της άμυνας, pull up εκτέλεση για να βάλει πίεση στην άμυνα.

Είναι επίσης εξαιρετικός Catch & Shoot περιφερειακός. Με 1.542 πόντους/κατοχή σε τέτοιες καταστάσεις είναι ένας από τους καλύτερους σουτέρ του BCL μέσα από αυτόν τον τρόπο εκτέλεσης. Ο Zoriks στην παρούσα φάση θα πρέπει να μάθει να διαχειρίζεται καλύτερο τον μεγάλο όγκο αποφάσεων που του ζητάει να πάρει το παιχνίδι της VEF. Σε πολλά ματς φτάνει στην τελική ευθεία υπερβολικά κουρασμένος και εύλογα οδηγείται σε λάθη.

Η βελτίωση του σε όρους decision-making θα τον κάνει πιο efficient και αυτομάτως πιο έτοιμο για να μπει άμεσα και να δείξει το ταλέντο του σε μια λίγκα όπως π.χ η ACB η οποία του ταιριάζει σε όρους αγωνιστικού στυλ.

 

Το νέο «διαμάντι» των πλάβι

Ο νέος αστέρας των Σέρβων λέγεται Nikola Djurisic (2.02-G/F-2004) και αγωνίζεται στη Mega MIS. To hype γύρω από την περίπτωση του είναι μεγάλο αν και κάποια πράγματα είναι πλέον  αρκετά (και) θέμα μάρκετινγκ, χαρτί το οποίο η πλευρά του παίχτη ξέρει να παίζει καλά.

Παρόλα αυτά, είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για έναν πολύ ενδιαφέρον νέο αθλητή. Ο Djurisic έχει μελετήσει πολύ καλά το παιχνίδι του Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς (και πολύ καλά κάνει, από την αρμονία των κινήσεων μέχρι τον επαγγελματισμό και την αφοσίωση του στο άθλημα ο σταρ των Χοκς είναι ένα πολύ υγιές πρότυπο για τα παιδιά που τώρα ξεκινούν) θέλοντας να βαδίσει σε ένα παρόμοιο μονοπάτι.

Δεν είναι ακριβώς «Μπόγκνταν» βέβαια. Πρόκειται για έναν wing με ανεπτυγμένα playmaking skills, αρκετά smooth και με υψηλή αντίληψη, passing skills και εξαιρετικό για την ηλικία του κορμί (γεμάτος κορμός, ανταγωνίζεται εκεί έξω άμεσα και όχι με τον τρόπο που θα το έκανε ένας συμβατικός 18χρονος). Three Level Scorer. Ξέρει να δημιουργεί τον χώρο του (αν και πρέπει να δυναμώσει τα πόδια του έχει το footwork και το body control για να το κάνει), ικανός να τελειώσει και με τα δύο χέρια στο ζωγραφιστό.

Ο Djurisic στερείται εκρηκτικότητας και δεν έχει το καλύτερο δυνατό πρώτο βήμα. Επίσης το σουτ του θέλει δουλειά. Ακόμα προσπαθεί να κατακτήσει τη συνέπεια σε όρους περιφερειακής εκτέλεσης (για παράδειγμα στα τελευταία 5 ματς έχει 1/16 τρίποντα αλλά αυτό είναι κάτι που παρατηρείται συχνά στις ηλικίες αυτές). Επίσης θα πρέπει να δουλέψει τη συγκέντρωση του στο αμυντικό κομμάτι (έχει πολλές διακυμάνσεις) όπου το μέγεθος της ενέργειας που φέρνει κάθε φορά ποικίλει.

Ο νεαρός γκαρντ της Mega μπορεί να ακούσει το όνομα του στον πρώτο γύρο του φετινού ντραφτ, ειδικά αν έχει από εδώ και πέρα περισσότερες βραδιές όπως εκείνη του Σεπτεμβρίου απέναντι στην Overtime Elite, όταν έκλεψε τα φώτα της δημοσιότητας από τους Amen και Ausar Thompson οδηγώντας την ομάδα του στη νίκη, στο τουρνουά του Βελιγραδίου.

 

 

Κλείνουμε με ένα πέρασμα από το Στρασβούργο που ούτως ή άλλως είναι must αυτήν την εποχή. Στη δεύτερη σεζόν του στην πόλη (και δεύτερη επαγγελματική συνολικά στην καριέρα του) ο Matt Mitchel (1.98-F-1999) δείχνει το εύρος των προδιαγραφών του ως παίχτης αλλά και την ικανότητα του να ηγηθεί.

Ειλικρινά δεν μπορώ να αποφανθώ αν η απομάκρυνση του Φινλανδού Lassy Tuovi και η αντικατάσταση του από τον Λούκα Μπάνκι θα λειτουργήσει θετικά για τον Αμερικανό φόργουορντ, με την έννοια ότι ο Ιταλός πρεσβεύει μια διαφορετική φιλοσοφία (πιο guard-based, περισσότερο κεντρικό PnR με τον Marcus Keene, πιο στατική στο σύνολο της). Παρόλα αυτά το Στρασβούργο βελτίωσε την εικόνα του, όντας πιο κυνικό και κάνοντας  με τον έμπειρο κόουτς Μπάνκι στο τιμόνι 7 νίκες σε 9 αναμετρήσεις εντός και εκτός συνόρων.

O 23χρονος Matt Mitchell είναι το βαρύ χαρτί των Αλλεμάνων από την αρχή της χρονιάς. Πατώντας στην αρκετά υποσχόμενη πρώτη του σεζόν στο Στρασβούργο, εμφανίστηκε έτοιμος να πάρει πλέον καθαρά πρώτο και μέχρι τώρα τα καταφέρνει περίφημα. Ο Mitchell είναι “τανκ”. Πρόκειται για έναν SF ο οποίος μπορεί να καλύψει και τις τρεις ενδιάμεσες θέσεις. Είναι πολύ δυνατός (γεμάτος κορμός, δυνατοί ώμοι) με σπουδαίο εκτόπισμα. Αποτελεί σημείο αναφοράς στο low post (Post up Forward) όπου ξέρει να πηγαίνει μεθοδικά στα καλά του σημεία ενώ το μέσα-έξω παιχνίδι του δίνει άλλη διάσταση στην επίθεση της ομάδας.

Το switchability που φέρνει ο Mitchell στα μετόπισθεν αλλά και η ικανότητα του να καλύψει διάφορες θέσεις ανοίγουν σημαντικά τη γκάμα τακτικών και σχημάτων για τον Μπάνκι που μπορεί να πάει BIG δίνοντας καταστάσεις με τη μπάλα στα χέρια για τον πρώην σταρ του San Diego State που διαθέτει το απαιτούμενο playmaking ή να χαμηλώσει με αυτόν στο “4”. Ο Mitchell είναι εξαιρετικός στο transition (1.222 πόντοι/κατοχή) και έχει τη δεύτερη καλύτερη επίδοση σε όρους “Isolation” στο BCL (1.200 πόντοι/κατοχή).

Οφείλει να βελτιώσει το decision-making του και να “κατακτήσει” τη σταθερότητα στην περιφερειακή εκτέλεση. Ενώ σουτάρει με 38.9% πίσω από τη γραμμή του τριπόντου στο BCL (20.2 πόντοι), αξιολογείται ακόμα ως streaky shooter και οι επιδόσεις του στην ProA (29.3% στα τρίποντα, 16.5 πόντοι) το πιστοποιούν. Η φόρμα του πάντως και η ικανότητα να εκτελέσει τέτοια σουτ στο transition αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας πως σύντομα θα μπορέσει παρουσιάσει ένα καλύτερο αποτέλεσμα στον τομέα αυτόν.

Δυστυχώς τα πράγματα ήρθαν λίγο ανάποδα τις τελευταίες ημέρες για τον 23χρονο φόργουορντ του Στρασβούργου που έπαθε ένα κάταγμα στον καρπό και θα μείνει εκτός για ένα μεγάλο διάστημα (τον Μάρτιο αναμένεται η επιστροφή του) με τον Μπάνκι να φέρνει στην Αλσατία τον “δικό του” Rodions Kurucs, στην προσπάθεια του να καλύψει το κενό.

Ο Mitchell είναι ένας πολύ υποσχόμενος παίχτης με πολλά περιθώρια βελτίωσης. Ένα εξαιρετικό “εργαλείο” στις επιταγές του positionless basketball που υπηρετούν πολλοί προπονητές πλέον, ειδικά στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Νομίζω ότι θα έχουμε νέα του σύντομα…

 

 

Υ.Γ: Ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς έχει ένα χαρακτηριστικό που τείνει να εκλείψει από το άθλημα στις ημέρες. Είναι σπουδαίος προπονητής αλλά και δάσκαλος. Ξέρει να κερδίζει αλλά παράλληλα να αναπτύσσει και νέους παίχτες. Aυτό το στοιχείο είναι δυσεύρετο στο υψηλότερο επίπεδο. Και τόσο πολύτιμο στους καιρούς που ζούμε.

Y.Γ1: Η Νέα Υόρκη διαθέτει τις δύο πιο καυτές ομάδες της λίγκας αυτήν την περίοδο. Και μάλιστα, δύο ομάδες που παίζουν ισορροπημένο μπάσκετ αποδίδοντας εξίσου καλό μπάσκετ και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Οι Nets εχθές κέρδισαν εύκολα τους Bucks και μετρούν 9-1 στα τελευταία δέκα παιχνίδια τους. Οι Knicks (8-2) με τη σειρά τους ελπίζουν σε συνέχεια ενώ οφείλουν να δουλέψουν τη συμπεριφορά τους στο τέλος κλειστών αγώνων. Η χθεσινή ήττα από τους Bulls στο ΜSG δείχνει ότι η ευτυχία σε αυτήν την πόλη είναι εύθραυστη.