ΦΑΜΠΡΙΚΑ!

 Ματιές στην Ελλάδα λοιπόν από το “Μεγάλο Μήλο”. Οι Νεοϋορκέζοι επέλεξαν τον δικό μας, Κώστα Παπανικολάου και μάλιστα δηλώνουν αρκετά ευχαριστημένοι από την επιλογή τους. Τι πήραν όμως οι Νικς με το Νο 48 του φετινού ντραφτ..?

-Καταρχήν έναν αθλητή τον οποίον δεν υπολογίζουν άμεσα. Υπάρχει χρονοδιάγραμμα -όπως πάντα γίνεται με τέτοιου είδους επιλογές- σύμφωνα με το οποίο ο παίκτης θα μείνει τουλάχιστον 1-2 χρόνια στην Ευρώπη ακόμα, να δουλέψει, να βελτιωθεί και να “μεγαλώσει” όντας μέλους ενός πολύ καλού κλάμπ που προσφέρει αυτές τις δυνατότητες.

-Ο 22χρονος φόργουορντ σαφώς και δεν είναι έτοιμος αυτή τη στιγμή για ένα τέτοιο άλμα. Είναι ”άγουρος” για το μπάσκετ που παίζεται στην Αμερική. Αν τα αθλητικά του προσόντα είναι κάτι το εντυπωσιακό για το Ευρωπαϊκό μπάσκετ, δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο για το Αμερικάνικο όπου χαρακτηρίζεται ως “μέσου όρου αθλητής”.

-Το κομμάτι που θα πρέπει να βελτιώσει σημαντικά (αν και τους τελευταίους μήνες εμφάνισε σημαντική πρόοδο) αφορά την επίθεση. Εκεί θα πέσει το μεγάλο βάρος στις ατομικές προπονήσεις. Αυτό συνεπάγεται μεγαλύτερη ικανότητα στο να κινείται στη περιφέρεια με τη μπάλα στα χέρια (οι περισσότεροι πόντοι του φέτος ήρθαν από στατικά σουτ ή από παιχνίδι χωρίς τη μπάλα, εφόδιο σημαντικό βέβαια για το “από εκεί” μπάσκετ), βελτίωση στο ντράιβ και στα τελειώματα (θα έχει θηρία να αντιμετωπίσει), post up παιχνίδι και πολύ δουλειά στο σουτ, ειδικά μετά από ντρίμπλα, απαραίτητο στοιχείο για να σταθεί στο “3” και να διεκδικήσει χρόνο συμμετοχής.

-Οι Νικς με το φετινό Νο48 διάλεξαν μπάσκετ. Γνώση του μπάσκετ. Ο Παπανικολάου σε αυτό είναι σε αρκετά υψηλό επίπεδο σε σχέση με άλλους 90αρηδες κολεγιόπαιδες. Ξέρει να διαβάζει μια άμυνα, να πάρει σωστές αποφάσεις την κατάλληλη στιγμή, τουλάχιστον σε βαθμό αρκετά μεγαλύτερο από τον ανταγωνισμό. Χαρακτηρίζεται ως “funδamental player” και έτσι είναι, ένα εργαλείο που έχει μάθει σωστά το μπάσκετ.

-Οι Νικς διάλεξαν άμυνα.  Τη χρειαζόντουσαν σε αυτή τη θέση μιας και από τη φυγή του Ουίλσον Τσάντλερ και μετά ψάχνουν έναν defensive stopper στο “3”. O Παπανικολάου είναι καλός αμυντικός παίκτης ήδη και με τη δουλειά που θα κάνει σταδιακά στο σώμα του θα γίνει ακόμα καλύτερος.

Οι αποδοκιμασίες των απαιτητικών οπαδών των Νίκς, πρέπει να αποτελέσουν το μεγαλύτερο κίνητρο για τον νεαρό διεθνή.. Έχει ο καιρός γυρίσματα..

 Όσον αφορά τον Γιώργο Πρίντεζη τα πράγματα είναι διαφορετικά. Υπάρχει ένα δεδομένο στη περίπτωση του παίκτη. Ή θα πάει τώρα ή ποτέ.. Οι Νικς έχουν άλλες προτεραιότητες (να ανανεώσουν τους δικούς του φρι-έητζεντ) αυτή τη στιγμή και δυστυχώς δε μπορούν να δώσουν ένα καλό ποσό για τον Πρίντεζη αυτή τη στιγμή. Τους αρέσει όμως και εάν υπέγραφε θα είχε τις ευκαιρίες του. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι τα πράγματα δεν είναι ρόδινα για τον Συριανό. Ναι, κρίνοντας αποκλειστικά σαν ικανότητα, ο διεθνής φόργουορντ μπορεί να παίξει στο ΝΒΑ. Αλλά δύσκολα θα στεριώσει. Ο Πρίντεζης θα αντιμετωπίσει μεγάλο προβλημα ταυτότητας, εύρεσης θέσεως στο παρκέ. Δε μπορεί σε καμία περίπτωση να σπρωχτεί και να αμυνθεί απέναντι στα «φορτηγά» που καλύπτουν το «4» στη λίγκα. Δε μπορεί επίσης να σταθεί στο «3» γιατί απλά δεν έχει την ντρίμπλα ούτε το σταθερό σουτ (παρ’ότι σημείωσε τεράστια πρόοδο φέτος). Στο αμερικανικό μπάσκετ απαλείφεται άμεσα το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του «Πρί» που τον έκανε να ξεχωρίζει στην Ευρώπη. Η ταχύτητα και το “athleticism” που έβαζε στο παρκέ. Προσθέστε ότι για να κερδίσεις σαν παίκτης ρόλων πραγματικά λεπτά, πρέπει να είσαι πολύ καλός σε ένα πράγμα. Δείτε π.χ. μιας και μιλάμε για Νικς τον Νόβακ. Δεν είναι σαν πακέτο τόσο καλύτερος από τον δικό μας, αλλά αποτελεί έναν από τους καλύτερους σουτέρ που είδε η λίγκα τα τελευταία 3-4 χρόνια. Μπαίνει για να κάνει αυτό.. Ο Τζέφρις μπαίνει για να παίξει άμυνα, αποτελεί τον ορισμό του hustle player. Ο Πρίντεζης δεν είναι ιδιαίτερα εξιδικευμένος σε κανένα κομμάτι του παιχνιδιού , αλλά σε αυτό ευθύνεται και η διαφορά νοοτροπίας μιας και στην Αμερική οι παίκτες πέρα από τους σούπερ σταρ χωρίζονται σε κατηγορίες δεξιοτήτων. Και ας είναι ο δικός μας πιο κομπλέ παίκτης. Δύσκολη λοιπόν η δουλειά, αν και θεωρώ ότι ίσως μπορεί να βρεί κάποια λεπτά στο «4» στη λίγκα (στους Νικς τώρα χλωμό) εκμεταλλευόμενος την ταχύτητα της εκτέλεσης που τον διακρίνει. Ο στάρ του Ολυμπιακού είναι παίκτης κομμένος και ραμμένος για τη σημερινή (πιο γρήγορη, πιο μοντέρνα) version του Ευρωπαϊκού μπάσκετ.