Μια βόλτα στην Ευρώπη

Ο Σέρβος «Bull», ο γκαρντ που γυάλισε στον Δημήτρη Ιτούδη, η περίπτωση Μπέντιλ και ο ψηλός που αρέσει στον Ολυμπιακό. Το Hoopfellas σας παίρνει μαζί του σε μια απολαυστική «βόλτα στην Ευρώπη»…

Τέλη Νοέμβρη και με τον χειμώνα προ των πυλών, επιβάλλεται μια από τις καθιερωμένες βόλτες της σελίδας επάνω από τη μπασκετική Ευρώπη. Οι συλλογικές διοργανώσεις τρέχουν (παράλληλα με τα παράθυρα των προκριματικών), οι ομάδες προσπαθούν να βελτιώσουν το παιχνίδι και -μερικές από αυτές- τα ρόστερ τους, επαναξιολογώντας πρόσωπα και καταστάσεις.

Πάμε μαζί να δούμε τι έχουμε κρατήσει σε αυτό μας το ταξίδι.

Η επόμενη «σταθερά» στη frontcourt της Εθνικής Σερβίας

Είναι μια από τις εκπλήξεις της φετινής σεζόν. Μπήκε πολύ δυνατά από την αρχή της προετοιμασίας, έκανε γλώσσες να κρεμάσουν στα πρώτα ματς και παράλληλα πολλούς από εμάς να αναρωτιόμαστε για την ταχύτητα με την οποία έκανε adapt το παιχνίδι του σε ένα καινούργιο περιβάλλον ανταγωνισμού και κυρίως σε μια τακτική πλατφόρμα πολύ υψηλών απαιτήσεων. Στην περίπτωση του Alen Smailagic (2.08-F/C-2000) μπορώ να πω πως «δεν το έβλεπα  να έρχεται».

Ο 21χρονος F/C παίζει σαν «ταύρος εν υαλοπωλείο» συνδυάζοντας τα σπασμένα φρένα του νεανικού του ενθουσιασμού με το γοητευτικό άγγιγμα της αμερικανικής εμπειρίας σε ένα παιδί που βρέθηκε εκεί στα 18 του (έγινε τότε ο νεαρότερος αθλητής που αγωνιζόταν στη G League), χωρίς να έχει παίξει σε ικανοποιητικό επίπεδο ανταγωνισμού στην Ευρώπη,  για να τα βάλει με μεγάλους.

O Smailagic είναι ο τύπος που ανοίγει την πόρτα του σαλούν με κλωτσιά για να μπει. Γιατί για αυτόν δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να συστηθεί άμεσα. Είναι αυτός που έκανε τον πολυδιαφημισμένο (όχι άδικα, παίζει πολύ καλά) Donta Hall να προσγειωθεί ανώμαλα στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα φιλοδωρώντας τον με 32 πόντους και 2-3 ηχηρές τάπες σε ένα εκπληκτικό φιλικό τον Σεπτέμβρη. Στο πρόσφατο εκτός έδρας ντέρμπι με τον Ερυθρό Αστέρα έπαιζε χωρίς να νιώθει την κερκίδα, τις απαιτήσεις ή κάποιο είδος πίεσης την ώρα που παίχτες με την εμπειρία των Punter και LeDay αδυνατούσαν να ακολουθήσουν. Για τον Smailagic δεν έχει σημασία ο αντίπαλος όταν μιλάμε για το motor που καταθέτει περνώντας στο παρκέ.

Για τον Ζοτς από την άλλη πλευρά, ο νεαρός Σέρβος F/C είναι χρυσάφι. Φαίνεται πως έχει τον χαρακτήρα που απαιτείται για να βρει ο καρπός της διδασκαλίας του «μεγάλου» γόνιμο έδαφος, τα intangibles και το στομάχι για να αντέξει την πίεση (πρωτίστως από τον ίδιο τον κόουτς) και τα skills για να ανέβει γρήγορα τα σκαλοπάτια. Παιχνίδι με πρόσωπο και πλάτη, περιφερειακή εκτέλεση, σωστά reads, 1on1 ικανότητα που δεν βρίσκεις εύκολα σε παίχτη τέτοιας κάστας γαρνίροντας με ένα αρκετά καλό –για την Ευρώπη- αθλητικό επίπεδο. Ο Smailagic μπορεί γρήγορα να γίνει η επόμενη «σταθερά» στη γραμμή ψηλών της Εθνικής Σερβίας (κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τη συχνότητα της επιστροφής των NBAers στην ομάδα τα καλοκαίρια) και ο ακρογωνιαίος λίθος του καινούργιου οικοδομήματος της Παρτίζαν.

Σαφέστατα ο ψηλός της Παρτίζαν θέλει δουλειά. Πρέπει να μειώσει τα λάθη του γιατί «η τέχνη του παραμαζώματος» που συχνά ενεργοποιεί απαιτεί αντίληψη και αίσθηση του χώρου. Επίσης, είναι ακόμα σουτέρ βραδιάς. Streaky. Πάνω από όλα, οφείλει να δείξει σταθερότητα στην μέχρι τώρα ανοδική του πορεία. Ήταν αυτό που του κόστισε στην τριετή παραμονή του με τους Ουόριορς, όπου διέκρινες μια ανακολουθία στην εξέλιξη του.

Η Παρτίζαν έχει τεράστιο ενδιαφέρον φέτος για προφανείς (και μη) λόγους. Ο χρόνος που θα χρειαστεί το σύνολο για να αφομοιώσει μια σύνθετη φιλοσοφία (αυτή του Ζοτς) ειδικά στο επιθετικό κομμάτι, η ταχύτητα και η συνέπεια με την οποία ο ίδιος ο κόουτς θα αναπτύξει νέα παιδιά. Στα τελευταία δύο ματς μάλιστα, ο «ευαγγελιστής» του ευρωπαϊκού μπάσκετ έχει ανεβάσει στο rotation τον νεαρό Σλοβένο Gregor Glas (1.97-G/F-2001). Μετά το αρχικό του «τρακάρισμα» στο ξεκίνημα της σεζόν (πρώτη επαφή με αυτό το επίπεδο ανταγωνισμού) ο νεαρός shooting wing έγραψε 12.5 πόντους με 6/13 τρίποντα στα δύο τελευταία ματς με Μπούντουτσνοστ και Λιετκάμπελις. Τα πολύ χαμηλά ποσοστά του βασικού backcourt –Πάντερ και Αβράμοβιτς- πίσω από τη γραμμή του τριπόντου μέχρι τώρα (οι δύο τους έχουν 8/42 στο Eurocup και 14/55 στην Αδριατική) απαιτούν ανακάτεμα της τράπουλας και ο Ζοτς δεν δίστασε ποτέ σε αντίστοιχες περιπτώσεις…

Για Bentil η Αρμάνι

Όπως έγινε γνωστό και από τα media,  ο παίχτης-έκπληξη που λέγαμε πως κοιτάζει η Αρμάνι είναι όντως ο Ben Bentil (2.06-F/C-1995) της τουρκικής Bahcesehir.  Ο κόουτς Μεσίνα βλέπει την ομάδα του να περνάει περίοδο ντεφορμαρίσματος, γνωρίζοντας τρεις σερί πειστικές ήττες στην Ευρωλίγκα. Φυσικά ο τραυματισμός του Μήτογλου έχει επιδράσει σημαντικά στην εικόνα της ομάδας καθώς ο Έλληνας φόργουορντ έφερνε φρεσκάδα, ενέργεια, rebounding και περισσότερες επιλογές στη γκάμα των διαθέσιμων σχημάτων, όντας κομβικός σε όρους χημείας εντός του ρόστερ αυτού.

Ο Bentil μπορεί να αποτελέσει μια καλή επιλογή (μένει να δούμε την οπτική των Λομβαρδών σχετικά με τον χρόνο του συμβολαίου του στην περίπτωση πάντα που ολοκληρωθεί η μεταξύ τους συμφωνία). Έχω την αίσθηση ότι τα στοιχεία που ιεραρχήθηκαν υψηλά για να προκριθεί ο Γκανέζος F/C είναι δύο:

-έχει τη δυνατότητα (όπως και ο Ντίνος) να «κουμπώσει» με όλους τους ψηλούς της Αρμάνι, παίζοντας και στις δύο θέσεις της frontcourt. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στον κόουτς να παίξει με το μέγεθος και να ανοίξει και πάλι τη γκάμα σχημάτων του.

-διαθέτει εμπειρία Ευρωλίγκας (2 σεζόν με τον Παναθηναϊκό), κάτι που σημαίνει ότι μπορεί να μπει και να παίξει αμέσως, αποφεύγοντας (θεωρητικά πάντα) το «κρασάρισμα» που μπορεί να φέρει η πρώτη επαφή με αυτό το πολύ υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού. Πρόκειται για ένα στοιχείο που οι περισσότεροι προπονητές το ζητάνε (εφόσον μπορούν να το πληρώσουν).

Ο 26χρονος πρώην παίχτης του Πρόβιντενς είναι πιθανόν overqualified για την Bahcesehir όμως και εκεί, παρότι οι ικανότητες του ξεχωρίζουν, ταλανίζεται από τον δαίμονα της αστάθειας. Τον ίδιον με αυτόν που τον ταλαιπώρησε στη διετή παρουσία του στο ΟΑΚΑ. Το πρόβλημα του Bentil είναι πρωτίστως πνευματικό και αφορά την αδυναμία του να διαχειριστεί το προηγούμενο πολύ καλό (ή κακό) παιχνίδι του. Πολλές φορές παρουσιάζεται πολύ cool και δη σε στιγμές που η ομάδα χρειάζεται τους πάντες «στα κόκκινα». Αυτό ειλικρινά δεν ξέρω πως μπορεί να μεταφραστεί στο οικοσύστημα του πολύ απαιτητικού Μεσίνα.

Σημείωση: Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να βλέπαμε το περυσινό core του Παναθηναϊκού φέτος «μαζί» και πάλι στο ΟΑΚΑ. Παπαγιάννης, Μήτογλου, Παπαπέτρου, Χεζόνια, Νέντοβιτς, Μπρέι (πόσο πολύ θα βοηθούσε στην παρούσα φάση…), Μπέντιλ συν τον Μέικον. Ένας πυρήνας ταλαντούχων παιχτών σε πολύ καλή ηλικία και με εμπειρία σε αυτό το επίπεδο. Φυσικά η πραγματικότητα είναι σκληρή. Ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να πληρώσει την υπεραξία που δημιουργήθηκε πέρυσι εντός του ρόστερ (κυρίως στην περίπτωση Μήτογλου, μεγαλύτερο συμβόλαιο Παπαγιάννη επίσης ενώ ακόμα και ο Μπέντιλ βρήκε τα διπλάσια χρήματα).

Παρ’όλα αυτά, ο Bentil βρήκε αρκετά καλά χρήματα στην Τουρκία και ίσως τώρα επιστρέψει στην EL. Έκανε πέρυσι ένα πολύ καλό παιχνίδι απέναντι στους Λομβαρδούς, στο τέλος της κανονικής περιόδου στο ΟΑΚΑ (16 πόντους με 6/8 σουτ και 6 ριμπάουντ). Ο έρωτας  μεταξύ ΠΑΟ & Αρμάνι αναφορικά με την αγορά είναι μάλλον αμφίδρομος…

Από την Αρμάνι είναι πιθανόν να αποχωρήσει ο γνωστός μας Jerian Grant (1.96-G-1992). Ο 29χρονος γκαρντ δεν έχει καταφέρει να αφομοιώσει τον ρόλο του ενώ εκτός των άλλων στο επίπεδο της Ευρωλίγκας τα καλά του στοιχεία (ένας με έναν/finishing από τα 5 μέτρα και μέσα) δεν έχουν την ίδια δυναμική. Παράλληλα δεν είναι σπουδαίος δημιουργός και έχει ύποπτο ball handling. Από την άλλη πλευρά, ο Γκραντ δεν είναι τόσο κακός όσο φαίνεται στο Μιλάνο (σε καμία περίπτωση). Είναι η «κακή κατάσταση/κακό fit» που λέγαμε…

Η κεντρική ιδέα το καλοκαίρι ήταν να αποκτηθούν δύο high energy-περιφερειακοί με μέγεθος για να πλαισιώσουν τους Σέρχιο-Ντιλέινι καθώς ο Μεσίνα είχε θορυβηθεί μετά το «bullying» που δέχθηκαν οι γκαρντ του από τους Παγιόλα-Μάρκοβιτς στους τελικούς της ιταλικής λίγκας. Κάπως έτσι, η Αρμάνι υπέγραψε τον εξαιρετικό Devon Hall και τον Grant.

O γκαρντ που γυάλισε στην ΤΣΣΚΑ

Το βασικό πρόβλημα της ΤΣΣΚΑ από την αρχή της σεζόν εντοπίζεται στο αμυντικό κομμάτι όπου οι επιδόσεις της «αρκούδας» κυμαίνονται σε χαμηλά επίπεδα, όμως ο Δημήτρης Ιτούδης έχει διαγνώσει ότι η ομάδα του χρειάζεται ένα boost στην επίθεση και δη, στον τομέα της προσωπικής φάσης.

Οι Ρώσοι φαίνεται ότι θέλουν να υποκαταστήσουν τα χαρακτηριστικά του Μάικ Τζέιμς με έναν παίχτη που δεν θα φέρει το προφίλ του συγκεντρωτικού ηγέτη, στο βαθμό που το έκανε τουλάχιστον ο νυν άσσος της Μονακό. Ουσιαστικά η ΤΣΣΚΑ ψάχνει έναν κάθετο scoring guard που θα λειτουργήσει ως game changer ή microwave scorer ερχόμενος από τον πάγκο.

Ο παίχτης που αρέσει στο επιτελείο των Ρώσων ήταν ο Isaiah Τaylor (1.90-PG-1994) της Μούρθια. Ο 27χρονος Αμερικανός ήρθε πέρυσι στη νοτιοανατολική Ισπανία από τη Ρισόν και γρήγορα αποτέλεσε ηγετική φυσιογνωμία για το σύνολο του Σίτο Αλόνσο. Ο Taylor είναι ένας scoring-PG με εξαιρετικό φυσικό/αθλητικό προφίλ. Είναι πολύ δυνατός, έχει γερά πόδια, είναι ο τυπικός hard slasher που παίζει επάνω στην επαφή (αν και τα τελειώματα του θα μπορούσαν να είναι καλύτερα). Το κορμί και το αθλητικό του υπόβαθρο μπορούν να τον βοηθήσουν σε μια ενδεχόμενη μετάβαση στο επόμενο επίπεδο.

Ο Taylor φέτος είναι αρκετά αποτελεσματικός σε «δεύτερα» κομμάτια (αναφορικά με τη συχνότητα εμφάνισης τους) του παιχνιδιού του. Ενώ λοιπόν παράγει 0.93 πόντους ως PnR Ball  Handler (16^ος στην ACB,  η δράση αυτή είναι βασικό κομμάτι του ρεπερτορίου του) γράφει επίσης:

-1.62 πόντους από Spot Up εκτελέσεις (No3 στην ACB)

-1.30 από Off Screen (No7 στην ACB)

Σουτάρει συνολικά μάλιστα με 50% πίσω από τη γραμμή του τριπόντου (μιλάμε για έναν σουτέρ του 32-33% περίπου διαχρονικά). Ο Taylor είναι παίχτης ενστίκτου. Είναι πολύ δυνατός στο ανοιχτό γήπεδο όμως δεν τελειώνει πάντα σωστά (τα νούμερα του στο transition αλλά και σε καταστάσεις 1on1 –δηλαδή το στοιχείο του- είναι μέτρια). Δεν βλέπει πάσες επίσης. Ποτέ δεν υπήρξε ο άσσος που θα αναμείξει τους συμπαίχτες του στην επίθεση. Στα  μετόπισθεν του λείπουν τα fundamentals. Έχει δυνατά πόδια και μπορεί να αμυνθεί πολύ καλά επάνω στη μπάλα όταν δεσμευθεί να το κάνει όμως οι επιδόσεις του στην PnR άμυνα δεν είναι ικανοποιητικές (0.81 πόντοι/κατοχή).

Ο πρώην γκαρντ των Longhorns του Τexas είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση σκόρερ στην ανάπτυξη της οποίας όμως το προπονητικό επιτελείο θα έχει πολύ δουλειά ώστε να μάθει ο παίχτης να διακρίνει, να αφομοιώνει και να επεξεργάζεται την πληροφορία και εν τέλει να αποφασίζει σε αποδεκτό -για το επίπεδο της Ευρωλίγκας- χρόνο. Ο Taylor άρεσε στην ΤΣΣΚΑ. Μένει να δούμε εάν μπορεί να προχωρήσει η περίπτωση του.

Μπάκο

Το προχθεσινό παιχνίδι της Σερβίας με το Βέλγιο στο Βελιγράδι εξελίχθηκε (απόλυτα αναμενόμενο, καμία έκπληξη) σε μεγάλο ντέρμπι με τους φιλοξενούμενους να παίρνουν σημαντική νίκη. Οι γηπεδούχοι πήραν σε διαφορετικά (καίρια μάλιστα) σημεία του παιχνιδιού διαφορά 12 πόντων όμως την έχασαν και δεν μπόρεσαν να σταθούν όρθιοι γιατί δεν είχαν κανένα πλάνο στην επίθεση.

Όταν τα πράγματα ζόρισαν όλοι κοιτούσαν τον κουρασμένο Τεόντοσιτς ενώ ο Αβράμοβιτς (19 πόντοι, είχε τραβήξει το κουπί μέχρι εκεί) εξαφανίστηκε, κάνοντας μάλιστα και το μοιραίο λάθος (κακή πάσα στον Μίλος) στα τελευταία δευτερόλεπτα. Ο εκπληκτικός Βαν Ρόσομ (αυτή η παιχτάρα για την οποία κάθε καλοκαίρι λέμε «μέχρι εδώ ήταν, θα αρχίσει να πέφτει» αλλά δεν, ΔΕΝ) ήταν αυτός που γύρισε και εν τέλει καθάρισε το ματς για τους Βέλγους. To πράγμα δεν ξεκίνησε καλά για τον Πέσιτς όπως καταλαβαίνετε.

Η μονομαχία που έκλεψε την παράσταση στην αναμέτρηση ήταν αυτή του Ismael Bako (14 πόντοι, 11 ριμπάουντ, 5 τελικές πάσες) με τον Filip Petrusev (16 πόντοι, 2 ριμπάουντ). Και οι δύο κέρδισαν και έχασαν μονομαχίες στο ένας με έναν. Ο Σέρβος ήταν πιο fundamental σε αντίθεση με τον Βέλγο που επέδειξε υψηλότερο motor, όντας πιο κυριαρχικός κοντά στο καλάθι.

Ο σέντερ της Μανρέσα (και «παιδί» του Hoopfellas από όταν ακόμα έπαιζε στο Βέλγιο) κάνει εξαιρετική σεζόν και έχει τραβήξει το ενδιαφέρον ουκ ολίγων ομάδων. Μια από αυτές είναι και ο Ολυμπιακός. Στους ερυθρόλευκους έχουν προταθεί αρκετοί ψηλοί, με τον Βέλγο όμως να έχει αξιολογηθεί αρκετά ψηλά αφού αρέσει αρκετά στον κόουτς Μπαρτζώκα ο οποίος εκτιμάει τα προσόντα του αλλά και (μαντέψτε) την εμπειρία του στη διοργάνωση. Το πρόβλημα στην περίπτωση του είναι ότι έχει ένα διόλου ευκαταφρόνητο (ειδικά για ένα κλαμπ που δεν έχει τη δυνατότητα της Αρμάνι ή της Ρεάλ)buy out. Ο Bako είναι ένας καλός PnR ψηλός που αναπτύσσεται με γρήγορο ρυθμό και αναμένεται να συγκεντρώσει αρκετό ενδιαφέρον το καλοκαίρι, εφόσον δεν κλείσει κάπου μέχρι τότε.

Υ.Γ: O Jasiel Riviero έκανε φύλλο και φτερό τη γραμμή ψηλών της TEAM USA γράφοντας 34 πόντους και 9 ριμπάουντ στο προχθεσινό ματς των “παραθύρων”. Οι Κουβανοί έπεσαν από ένα μεγάλο σουτ του Isaiah Thomas (pull up three επάνω σε άμυνα) στο τέλος και ο Τζιμ Μπόιλεν γλίτωσε από το κύμα γκρίνιας που θα ακολουθούσε καθώς η ομάδα του δεν ικανοποίησε.

Υ.Γ1: Οι καλύτερες και πιο φορμαρισμένες ομάδες της λίγκας, δύο PGs που στιγμάτισαν -ο καθένας με τον δικό του τρόπο- το άθλημα, μια σπουδαία PnR άμυνα (Warriors) απέναντι σε μια σούπερ αποτελεσματική PnR επίθεση (Suns), δύο σύνολα που διαθέτουν την καλύτερη επίθεση και άμυνα overall, ένα μεγάλο δυτικό ντέρμπι για το Νο1 του πρωταθλήματος. Το σημερινό δεν χάνεται.

Αυτά.