Welcome to the Madness

H “τρέλα του Μαρτίου” ανοίγει τις πύλες της και οι μύστες του κολεγιακού μπάσκετ ετοιμάζονται να πέσουν στην παραδοσιακή  “νιρβάνα”, αναμένοντας νέους ήρωες και την ιστορία που πρόκειται να γραφτεί. Ο Μitsos παραδίδει το πιο αναλυτικό κείμενο-εισαγωγή σε αυτό που πρόκειται να επακολουθήσει…

Το μενού σήμερα έχει @Mitsos_NBA_E και βουτιά στο χάος του κολεγιακού πρωταθλήματος μιας και το παραδοσιακό τουρνουά που ξεκινάει τις επόμενες ημέρες θα τραβήξει ως είθισται τους προβολείς της δημοσιότητας στην παγκόσμια μπασκετική κοινότητα. Δίνουμε το βήμα στο δικό μας παιδί λοιπόν για να μας ταξιδέψει…

“Λίγα λόγια για τη March Madness…

Τι είναι η March Madness?

Είναι ένα τουρνουά της πρώτης κατηγορίας κολεγιακού μπάσκετ των ΗΠΑ (NCAA Division I) όπου συμμετέχουν 68 πανεπιστήμια και αποτελείται από 7 νοκ άουτ γύρους.

Σε πρώτο στάδιο (First Four) αποκλείονται 4 ομάδες.

Οι 64 που απομένουν χωρίζονται σε 4 περιοχές των 16 ομάδων με κάθε ομάδα να κατατάσσεται από το 1-16.

Αυτή η κατάταξη γίνεται σύμφωνα με το seed της κάθε ομάδας (περισσότερα παρακάτω) και τα ματς πάνε 1ος vs 16ος, 2ος vs 15ος κ.ο.κ.

Στα 81 χρόνια που διεξάγεται το τουρνουά 36 ομάδες το έχουν κατακτήσει με το UCLA να έχει τις περισσότερες κατακτήσεις, 11 με τις 10 να έρχονται την δωδεκαετία 1964-75 (John Wooden αν σας λέει κάτι.)

Η March Madness ξεκινάει επίσημα την Selection Sunday (14 Μαρτίου) όπου μια επιτροπή ανακοινώνει όλες τις ομάδες που θα συμμετέχουν καθώς και τη θέση (seed) που θα έχουν.

Μετά έρχεται το όμορφο χάος του 1ου γύρου (18 Μαρτίου) όπου παίζονται 32 παιχνίδια σε 2 ημέρες. Στις επόμενες 3 εβδομάδες διεξάγεται ο 2ος γύρος και καταλήγουμε στο Sweet 16 (16 ομάδες),έπειτα στο Elite 8 (8 ομάδες) και τέλος στο Final 4.

Γιατί λέγεται March Madness?

Τον όρο εφηύρε ο Henry Porter, αξιωματούχος ενός High School στο Illinois, το 1939.

Ο όρος βέβαια χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στο τουρνουά NCAA του 1982 από τον εκφωνητή του CBS, Brent Musburger κατά τη διάρκεια της κάλυψης των αγώνων και έμεινε από τότε.

Πως επιλέγονται οι ομάδες στη τελική 68άδα;

Στη Division I συμμετέχουν 353 κολέγια που είναι χωρισμένα σε 32 περιφέρειες.

Σε κάθε περιφέρεια πραγματοποιείται ένα post-season τουρνουά και η νικήτρια ομάδα προκρίνεται αυτόματα στο τουρνουά NCAA.

Υπάρχει και ένας δεύτερος τρόπος για να κερδίσει μια ομάδα πρόσκληση στο τουρνουά. Η selection committee συγκαλείται την Selection Sunday, αφού έχουν τελειώσει όλα τα τουρνουά και τα παιχνίδια της κανονικής περιόδου και αποφασίζουν ποιες θα είναι οι υπόλοιπες 36 ομάδες που μπορούν να συμμετέχουν στο NCAA τουρνουά.

Η selection committee είναι μια επιτροπή αποτελούμενη από 10 μέλη που συγκρίνοντας στατιστικά, rankings κ.α. διαλέγει τις υπόλοιπες 36 ομάδες. Δεν υπάρχει συγκεκριμένη φόρμουλα.

Στη συνέχεια και οι 68 ομάδες κατατάσσονται σε seeds από 1-68 με την καλύτερη ομάδα στο κολεγιακό μπάσκετ βάσει επίδοσης στη κανονική περίοδο και στο post-season τουρνουά της περιφέρειας να κατατάσσεται φυσικά στο νο. 1

H ομορφιά της March Madness εντοπίζεται στο ότι υπάρχουν φαβορί μόνο στα χαρτιά. Η φύση των αγώνων την κάνει το πιο απρόβλεπτο τουρνουά στο κόσμο.

Στις ΗΠΑ αποτελεί παράδοση πριν από κάθε March Madness να συμπληρώνουν το bracket και φυσικά να στοιχηματίζουν. Σχεδόν ένας στους πέντε Αμερικάνους θα στοιχηματίσει στο τουρνουά. Περίπου 18 εκ. άνθρωποι θα ποντάρουν δις είτε σε μπούκερ είτε μεταξύ των φίλων τους. Η March Madness αντιπροσωπεύει ένα από τα μεγαλύτερα στοιχηματικά event στον αθλητισμό καθώς υπολογίζεται ότι περίπου $8.5 δις στοιχηματίστηκαν στο προηγούμενο Τουρνουά του 2019. Αυτό το ποσό θα συνεχίζει να αυξάνεται καθώς όλο και περισσότερες πολιτείες θα νομιμοποιούν το στοίχημα σε αθλήματα. Τα στοιχήματα που γίνονται μέχρι στιγμής θεωρούνται παράνομα.

Στα χρόνια των brackets, σε εκατομμύρια κατατεθειμένα στοιχήματα κανένας άνθρωπος δεν έχει συμπληρώσει ολόσωστα τα τέλειο bracket.

Φέτος το τουρνουά θα διεξαχθεί σε 6 γήπεδα εξ ολοκλήρου σε μια “φούσκα” στην Ιντιάνα.

Θα επιτρέπεται μέχρι 25% πληρότητα στα γήπεδα συμπεριλαμβανομένου των αθλητών, προπονητών, προσωπικού και των οικογενειών τους.

Η regular season φέτος όπως και σε κάθε άλλο άθλημα ήταν πολύ περίεργη. Κάποιες ομάδες λόγω κρουσμάτων χρειάστηκε να περιμένουν μέχρι και 4 εβδομάδες μεταξύ παιχνιδιών. Για πρώτη φορά στα τελευταία 60 χρόνια, μεγάλα κολέγια όπως το UNC, το Duke και το Kentucky είναι ταυτόχρονα unranked ενώ μόνο το UNC κέρδισε μια θέση στο φετινό τουρνουά.

Τα δυο κολέγια που έχουν ξεχωρίσει με την απόδοσή τους και θεωρούνται φαβορί είναι το Gonzaga και το Baylor.

Εμείς αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε περιληπτικά κάποια κολέγια που μας έκαναν εντύπωση και πιστεύουμε θα πρωταγωνιστήσουν στη March Madness.

Ξεκινάμε ίσως από τη κορυφαία περιφέρεια, Big 10

Big 10

Michigan Wolverines

Tο πάλαι ποτέ μέλος της Fab 5, Juwan Howard επιστρέφοντας ως προπονητής στο κολέγιο που τον ανέδειξε είχε να διαδεχτεί ένα πολύ μεγάλο και πετυχημένο προπονητή, τον John Beilein. Από τη πρώτη μέρα υπήρξε μεγάλη αμφισβήτηση προς το πρόσωπο του Howard καθώς δεν είχε εμπειρία ως 1ος προπονητής. Παρόλα αυτά το Michigan τα πάει περίφημα εντός παρκέ αλλά και εκτός (recruiting) και αυτό το οφείλει σε μεγάλο βαθμό στον Howard ο οποίος ήταν βαθιά συγκινημένος μετά την κατάκτηση του τίτλου της περιφέρειας καθώς τις 3 σεζόν που βρέθηκε ως παίκτης στο Ann Arbor δεν μπόρεσε να πανηγυρίσει κανέναν τίτλο.

Ο Juwan Howard έχει καταφέρει μέσα σε 2 μόλις χρόνια να εμφυσήσει τη κουλτούρα του και να κερδίσει έναν τίτλο αν όχι στη κορυφαία περιφέρεια τότε σε μια από τις καλύτερες. Είναι η επιτομή του players’ coach.

Οι Wolverines είναι μια πολύ σκληρή ομάδα που παλεύει για κάθε κατοχή. Μάλιστα στις προπονήσεις τρέχουν drills που τα ονομάζουν Hunger Games, όπου δεν σφυρίζονται φάουλ.

Είναι μια έμπειρη ομάδα με 5 senior στο rotation αλλά έναν freshman αποκάλυψη, τον center Hunter Dickinson, έναν κλασσικό low post scoring ψηλό που αποτελεί πρώτο σκορερ της ομάδας με 14.2 PPG, σουτάροντας με 60 FG%.

Ο sophomore, Franz Wagner – αδελφός του Moritz, παίκτη των Wizards – είναι ο πιο βελτιωμένος παίκτης της Big 10 και αποτελεί ένα πολύ σημαντικό γρανάζι σε επίθεση και άμυνα για την ομάδα του Howard. O forward που φτάνει τα 2.06 m. προσφέρει σκορ με efficiency ενώ μπορεί να χειριστεί αρκετά καλά τη μπάλα για το ύψος του και να πασάρει.

Πέρασε την offseason μαζί με τον αδελφό του στην Washington, όπου προπονούνταν μαζί και γύρισε στο Ann Arbor με 10 παραπάνω μυϊκά κιλά. Αυτό όμως που προκαλεί τη μεγαλύτερη έκπληξη είναι το πως έχει καθιερωθεί ως ένας elite wing αμυντικός για το κολεγιακό επίπεδο. Βελτιώθηκε σημαντικά στα πλάγια βήματα και είναι ένας ικανότατος on-ball αμυντικός ενώ χρησιμοποιεί πολύ καλά το μέγεθός του και δεν φοβάται να βάλει το κορμί του μπροστά. Από ένας απλός spot up shooter τη πρώτη του χρονιά, φέτος εξελίχθηκε σε all around παίκτης.

Ο καλύτερος όμως παίκτης της ομάδας και σπουδαίο prospect για το επόμενο ντραφτ είναι ο senior Isaiah Livers, ένα αθλητικό forward με μέγεθος, καλό footwork και εξαιρετική περιφερειακή εκτέλεση (43.1 3Ρ%). Ο Isaiah Livers είναι ο ηγέτης αυτής της ομάδας εντός παρκέ.

Οι προσθήκες από μετεγγραφή των βετεράνων guard Chaundee Brown και Mike Smith έπαιξαν μεγάλο ρόλο στη φετινή πετυχημένη πορεία των Wolverines καθώς και οι δυο παίκτες θυσίασαν προσωπικά στατιστικά για το καλό της ομάδας.

Η ισορροπημένη επίθεση που παρουσιάζουν και μια άμυνα που κατά τη διάρκεια της χρονιάς βελτιώθηκε είναι η ελπίδα των Wolverines να πραγματοποιήσουν μια αξιόλογη πορεία και γιατί όχι να βρεθούν στο F4 για δεύτερη φορά τα τελευταία 4 χρόνια.

Illinois Fighting Illini

Το Illinois φέτος παρουσιάζει ίσως την καλύτερη ομάδα μετά από εκείνη του 2005 που έφτασε μέχρι τον τελικό του F4 και έστειλε τον Deron Williams στο ΝΒΑ.

O coach Brad Underwood άλλαξε εντελώς την επιθετική του προσέγγιση και από μια pinch-post επίθεση πήγε περισσότερο σε PnR ενώ αύξησε κατά πολύ και το τέμπο που έπαιζε σύγκριση με προηγούμενες χρονιές.

Το Illinois έχει την 7η πιο efficient επίθεση ενώ είναι αρκετά πιο εύστοχοι από τη περιφέρεια σε σύγκριση με πέρσι. Είναι μια ομάδα που αρέσκεται στο physical game και είναι 5οι σε def eff.

Ο καλύτερος παίκτης των Illini και 1ος σκορερ της ομάδας είναι ο δευτεροετής Ayo Dosunmu, ένα δυναμικό γκαρντ που και κάνει τα πάντα στο γήπεδο και γεμίζει τη στατιστική. Έχει βελτιωθεί σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού του, ειδικά ως βασικός ball handler σε PnR ενώ είναι ικανός closer. Γράφει 20.7 PPG, 5.3 APG, 6.3 RPG, 1.1 SPG με 48 FG% και 38 3Ρ%. Ο Dosunmu είναι έτοιμος για το ΝΒΑ.

O sophomore Kofi Cockburn (17.6 PPG, 9.6 RPG, 1.2 BPG, 65 FG%) είναι μια ηχηρή παρουσία στο ζωγραφιστό. Από τους πιο dominant ψηλούς φέτος με απαράμιλλη φυσική δύναμη. Αποτελεσματικός και συνεπής κοντά στο καλάθι, πολύ καλός roller στο PnR, στήνει brick wall σκριν και τραβάει πολύ προσοχή πάνω του πράγμα που συμβάλει σε πολλές ευκαιρίες από το 3π για τους συμπαίκτες του. Σχεδόν πάντα ο Underwood παίζει με 4 σουτέρ δίπλα του.

Ο senior Trent Frazier είναι ο ηγέτης αυτής της ομάδας και αποτελεί μια σημαντική φωνή στα αποδυτήρια. Δεν γράφει τρομερά νούμερα αλλά είναι ο πιο έμπειρος παίκτης των Illini.

Τέλος ο freshman Andre Curbelo είναι ένας elite πασερ και ball handler για το κολεγιακό επίπεδο και θα πρωταγωνιστήσει τα επόμενα χρόνια με το Illinois ενώ ο freshman Adam Miller είναι ένα ακόμα ταλαντούχο guard που προσθέτει βάθος.

Το Illinois έχει βάθος στα guard κάτι που αποτελεί x factor για να φτάσει μια ομάδα μέχρι το F4. Έχει guard που μπορούν να χειριστούν καλά τη μπάλα, να πασάρουν και να παίξουν άμυνα

Iowa Hawkeyes

Οι Hawkeyes ξεκίνησαν με μεγάλες προσδοκίες τη φετινή σεζόν. Ήθελαν πολύ να βρεθούν στη κορυφή της Big 10 στόχος που δεν επιτευχθεί καθώς εκτροχιάστηκαν με τον τραυματισμό του βασικού guard, CJ Fredrick και την περίοδο της απουσίας του έκαναν τις 4 από τις 6 φετινές τους ήττες.

Ο παίκτης όμως που δίνει την ελπίδα για μια καλή παρουσία στη March Madness είναι ο Luke Garza. Στη τέταρτη και τελευταία χρονιά του ο center των Hawkeyes πραγματοποιεί μια dominant σεζόν και αποτελεί φαβορί για το βραβείο του καλύτερου κολεγιακού παίκτη της χρονιάς. Ο Garza δεν έχει αντίπαλο στο low post και τραβάει σαν μαγνήτης πάνω του τα double team ενώ είναι ικανός σουτέρ από το τρίποντο. Γράφει 23.7 PPG, 8.8 RPG, 1.7 ΒPG με 54 FG% και 40 3Ρ%

Ο Joe Wieskamp είναι ο δεύτερος σκόρερ της ομάδας και τρομερός σουτέρ. Στη junior χρονιά του ο SG γράφει 14.7 PPG με 49 FG% και 47 3Ρ% (5 3PA)

Είναι και ένας καλός driver, σίγουρα ο καλύτερος στην ομάδα. Οι άμυνες προσαρμόζονται πάνω στον Garza όλη τη χρονιά κι εκεί είναι που ο Wieskamp κάνει τη διαφορά με το φαρμακερό του σουτ και την ικανότητά του να τρυπάει την άμυνα από την περιφέρεια.

Χ factor για μια μεγάλη πορεία στο τουρνουά θα είναι η απόδοση του senior Jordan Bohannon (10.9 PPG, 4.5 APG με 39 FG% και 38 3Ρ%), ενός sharpshooter PG που όμως η απόδοσή του χαρακτηρίζεται από ασυνέπεια. Πολύ σημαντικό να είναι καυτός για να αυξήσουν οι Hawkeyes τις ευκαιρίες τους για κάτι καλύτερο.

Η άμυνά τους αν και βελτιώθηκε στα τελευταία ματς δεν θα τους πάει μπροστά. Επιθετικά έχουν ένα τεράστιο πλεονέκτημα μόνο με την παρουσία του Garza. Μπορούν να σκοράρουν κόντρα σε οποιαδήποτε άμυνα καθώς έχουν την 2η πιο efficient επίθεση, πίσω μόνο από το Gonzaga. Όταν όμως πιάνει καλή απόδοση από την περιφέρεια, το Iowa είναι η καλύτερη επιθετικά ομάδα της φετινής χρονιάς.

Purdue Boilermakers

Οι Boilermakers είναι μια ομάδα που υπό τις οδηγίες του coach Matt Painter έχει μια σταθερή παρουσία στα τουρνουά της March Madness χωρίς να έχει το ταλέντο που έχουν άλλες ομάδες στη Big 10 περιφέρεια. Φέτος παρά την πανδημία και κόντρα στα προγνωστικά που τους ήθελαν να τερματίζουν χαμηλά, ο Painter οδήγησε ένα Purdue γεμάτο freshmen – κάτι που κάνει ακόμα πιο αξιοσημείωτο το κατόρθωμά του – στη 4η θέση της Big 10.

Το Purdue είναι μια πολύ νεανική ομάδα – ήταν και ο λόγος που τα προγνωστικά τους έδιναν χαμηλά – γεμάτη όμως αθλητικότητα και ενέργεια. Είναι μια ομάδα που είναι εξίσου καλή και στις δυο μεριές του παρκέ. Έχει έναν υποτιμημένο σκληρό παίκτη που μου αρέσει πολύ, τον Trevion Williams, με ένα old school παιχνίδι κοντά στη ρακέτα που περιλαμβάνει jump hook και push shots ενώ είναι ικανός πασέρ και έχει έφεση στο επιθετικό ριμπάουντ. Είναι παράδειγμα παίκτη που δεν έχει το τρομερό ταλέντο αλλά έχει δουλέψει μεθοδικά και από τη πρώτη του χρονιά παρουσιάζεται όλο και καλύτερος Στη junior χρονιά του γράφει 15.6 PPG, 9 RPG με 52 FG%.

Ο freshman Zach Edey είναι μια μη αμελητέα παρουσία αφού φτάνει τα 224 εκ. και προσθέτει μέγεθος ενώ οι Eric Hunter Jr και Mason Gillis είναι οι σπεσιαλίστες στην άμυνα. Σκορ από την περιφέρεια προσφέρουν οι Sasha Stefanovic, Brandon Newman και Isaiah Thompson. Δεν είναι συνεπείς σουτέρ αλλά αποτελούν υπολογίσιμη απειλή ειδικά όταν οι Williams και Edey δέχονται double team

Επίσης άξιος αναφοράς είναι ο freshman guard Jaden Ivey. Δεν είναι σκόρερ όπως ήταν ο Carsen Edwards αλλά μου τον θυμίζει αρκετά καθώς έχει την ικανότητα να δημιουργήσει σκορ για τον εαυτό του όποτε θέλει κυρίως με drive και λιγότερο με σουτ.

Το μπάσκετ που παίζει το Purdue δεν είναι “όμορφο” αλλά είναι αποτελεσματικό.

Μπορεί να μην έχει την εμπειρία των άλλων ομάδων αλλά αυτό μέχρι στιγμής δεν έχει δείξει να αποτελεί μειονέκτημα για τους Boilmakers κάτι που λίγοι προπονητές θα μπορούσαν να το πετύχουν.

Ohio State Buckeyes

Οι Buckeyes ξεκίνησαν πολύ καλά τη σεζόν με ένα συνολικό ρεκόρ 18-4 και έδειχναν από τα φαβορί για τον τίτλο της Big 10. Ήρθαν όμως 4 συνεχόμενες ήττες, η ψυχολογία έπεσε και τελικά τερμάτισαν 5οι

Το Ohio State έχει μια πολύ καλή επίθεση (4οι σε off eff) αλλά του λείπει το μέγεθος.

Είναι μια σπάνια περίπτωση ομάδας που μπορεί να έχει στο rotation μέχρι και 11 παίκτες. Αυτό το βάθος πάγκου μπορεί να αποτελέσει και πλεονέκτημα για μια καλή πορεία στο τουρνουά διότι έχουν 5-6 παίκτες αρκετά ικανούς επιθετικά.

Ο sophomore E.J. Liddell και ο junior Duane Washington Jr είναι οι δυο πρώτοι σκόρερ και ο καλύτεροι παίκτης της ομάδας. Ο Liddell είναι ένα βαρύ forward που κάνει πολλά μέσα στο γήπεδο, παίζει κυρίως στο 4 και έχει ένα old school παιχνίδι με καλό spot up shoot. Η απόδοσή του είναι βαρόμετρο για την ομάδα. Γράφει 16 PPG με 46 FG% και 33 3Ρ%.

Aπό την άλλη ο Duane Washington Jr είναι ένα scoring guard που πάει αρκετά στο 3π. (7.5 3PA). Φέτος έχει βγει μπροστά στα δύσκολα και o coach Chris Holtmann τον εμπιστεύεται για να κλείνει παιχνίδια. Γράφει 16 PPG με 41 FG% και 38 3Ρ%

X factor είναι η απόδοση του Justin Ahrens, ενός σπεσιαλίστα από το 3π που σουτάρει με 43.4 3Ρ%. Δεν κάνει πολλά πράγματα στο παρκέ και δεν είναι παραγωγικός παίκτης αλλά μόνο η παρουσία του τραβάει την προσοχή της άμυνας. Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι έχασαν 3 συνεχόμενα παιχνίδια όταν βρέθηκε εκτός φόρμας.

Τέλος σε αυτό που είναι κάκιστοι είναι η άμυνα (79οι σε def eff). Είναι μια undersized ομάδα στο ζωγραφιστό οπότε απαιτείται να καταβάλουν παραπάνω ενέργεια στο αμυντικό κομμάτι αλλά αυτό δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα. Έχουν κακές επιστροφές και γενικά δεν φαίνονται δουλεμένοι σε αυτό το κομμάτι ενώ δίνουν πολλά επιθετικά ριμπάουντ.

West Coast Conference

Gonzaga Bulldogs

Οι Gonzaga Bulldogs είναι η νο. 1 ομάδα φέτος και τελείωσε την σεζόν αήττητη (26-0) για πρώτη φορά στην ιστορία της. Για τους λάτρεις της στατιστικής το Gonzaga είναι μόλις το 8ο κολέγιο που τερματίζει αήττητο τα τελευταία 45 χρόνια. Τα άλλα 7 είναι: Kentucky (2015), Wichita State (2014), Saint Joseph’s (2004), UNLV (1991), Indiana State (1979), Alcorn State (1979) και Indiana (1976).

Το πρόγραμμα του Gonzaga υπό την καθοδήγηση του coach Mark Few – φέτος έγινε ο προπονητής με το υψηλότερο ποσοστό νικών (.8333) – έχει μια σταθερά καλή πορεία τα τελευταία 10 χρόνια και έχει στείλει αρκετούς παίκτες στο ΝΒΑ (Rui Hachimura, Zach Collins, Domantas Sabonis, Kelly Olynyk κ.α.)

Τολμώ να πω ότι η κυριαρχία τους φέτος μου θυμίζει το Κεντάκι του 2015 που έστειλε 9 παίκτες στο ΝΒΑ εκ των οποίον οι 2 ήταν οι Karl Anhtony Towns και Devin Booker

Οι Bulldogs βέβαια παίζουν στην WCC περιφέρεια, μια χαμηλού επιπέδου περιφέρεια σε σύγκριση με τα άλλα κολέγια που διεκδικούν τον τίτλο.

Παρόλα αυτά έδειξαν το πόσο κυρίαρχη ομάδα είναι και στα παιχνίδια που έπαιξαν εκτός περιφέρειας – κάθε κολέγιο έχει το δικαίωμα να διαμορφώσει ένα μέρος του προγράμματός του παίζοντας με αντιπάλους εκτός της περιφέρειάς του – με δυνατούς αντιπάλους όπως τα Kansas, West Virginia, Iowa, και Virginia.

Έχουν την πιο παραγωγική (92.1 PPG, 1οι σε off eff) και versatile επίθεση σουτάροντας με 55.1 FG% (1οι). Έχουν ταλέντο και βάθος πάγκου. Είναι μια ομάδα που σκοράρει κοντά στο καλάθι κυρίως λόγω ομαδικής λειτουργίας – διαθέτει αρκετούς παίκτες που πασάρουν και κόβουν πολύ καλά – και λιγότερο λόγω ατομικής προσπάθειας. Το Gonzaga παίζει ίσως το ομορφότερο μπάσκετ φέτος.

Ο Jalen Suggs (14.3 PPG, 4.5 APG, 5.5 RPG, 51.2 FG%, 35 3P%) είναι ο πιο high profile recruit που είχε ποτέ το Gonzaga και είναι ένας παίκτης που θα δούμε στο τοπ 5 του επερχόμενου ντραφτ. Αποτελεί έναν floor general που βλέπει πολύ καλά γήπεδο. Δεν γράφει τρομερά νούμερα αλλά έχει καταφέρει να ξεδιπλώσει πλήρως το ταλέντο του.

Άλλος ένα παίκτης βαρόμετρο είναι ο forward Corey Kispert, ένα “πολυβόλο” που γράφει 19.2 PPG με 54 FG% και 44 3Ρ% στη τέταρτη και τελευταία χρονιά του στο Spokane.

Ο sophomore Drew Timme μπορεί να μην γεμίζει το μάτι αλλά είναι από τους καλύτερους ψηλούς φέτος και γράφει 18.7 PPG με 65 FG%. Έχει δουλεμένο παιχνίδι στο ποστ, έξοχο footwork ενώ είναι άνετος και με τα δυο χέρια.

Ο glue guy είναι σίγουρα ο τριτοετής Joel Ayayi, ένα combo guard που κινείται πολύ καλά χωρίς τη μπάλα. Ίσως το καλύτερο rebounding guard, είναι από τους παίκτες που περνάνε απαρατήρητοι αλλά επηρεάζει το παιχνίδι με πολλούς τρόπους. Είναι ο ελβετικός σουγιάς του coach Few.

O junior Andrew Nembhard, μετεγγραφή από το Φλόριντα είναι ένα έμπειρο γκαρντ που έχει κάνει μεγάλες εμφανίσεις. Είναι κι αυτός ένας παίκτης που μπορεί να επηρεάσει τη ροή του παιχνιδιού με διάφορους τρόπους. Σε άλλες ομάδες θα ήταν starter αλλά οι Bulldogs έχουν την πολυτέλεια να τον φέρνουν από τον πάγκο

Όσα παιχνίδια του Gonzaga έχω παρακολουθήσει φέτος δεν έχω δει καμιά ομάδα να καταφέρνει να τους κοντράρει για 40 λεπτά. Η επίθεσή τους είναι στο αυτόματο λόγω χρόνων δουλειάς από τον Mark Few και ίσως είναι η καλύτερη δουλειά που έχει παρουσιάσει.

Missouri Valley Conference

Loyola Chicago Ramblers

Οι Ramblers εξέπληξαν τους πάντες το 2018 όταν κατάφεραν να φτάσουν στο F4. Φέτος τολμώ να πω ότι έχουν καλύτερη ομάδα από εκείνη του 2018. Το Loyola την τελευταία πενταετία είναι ένα κολέγιο που βρίσκεται σε άνοδο και παρουσιάζει μια σταθερότητα.

Ο coach Porter Moser φέτος έχει στήσει την καλύτερη άμυνα στη χώρα από άποψη efficiency με τον senior Lucas Williamson να αποτελεί τον defensive anchor. O Williamson είναι ένας lockdown defender που θα αναλάβει να μαρκάρει τον καλύτερο παίκτη της αντίπαλης ομάδας.

Ο senior Cameron Krutwig (15 PPG, 3 APG, 6.7 RPG, 58 FG%) είναι ο πρώτος σκόρερ και βασικός center της ομάδας αλλά δεν είναι ο τυπικός ψηλός που κάνει δουλειά μόνο στο ποστ. Είναι ένας all around ψηλός που βλέπει γήπεδο είτε από το ποστ ή ακόμα και με baseball πάσες για τους συμπαίκτες του στον αιφνιδιασμό ενώ είναι επίσης καλός rim protector. Μην σας ξεγελάει το παρουσιαστικό του, ο Cameron Krutwig ξέρει πολύ μπάσκετ.

Μπορεί ο Krutwig να είναι σημείο αναφοράς στην επίθεση αλλά οι Ramblers είναι μια ομάδα με πλουραλισμό, μια ομάδα που παίζει σε χαμηλό τέμπο και διαθέτει εμπειρία καθώς έχει 6 senior. Είναι ομάδα που μπορεί να πάρει παιχνίδια σε μέρες που ο Krutwig θα είναι άστοχος. Ισορροπία είναι η λέξη κλειδί για την επίθεση των Ramblers. Ο coach Moser βασίζεται σε 10 παίκτες. Πέρα από τον Krutwig όλοι οι υπόλοιποι παίκτες παίρνουν πάνω κάτω τον ίδιο αριθμό προσπαθειών ενώ κανένας παίκτης δεν παίζει πάνω από 30 λεπτά. Παρόλα αυτά έχουν κερδίσει περισσότερα παιχνίδια από την άμυνά τους παρά από την επίθεση που δείχνει ορισμένες φορές προβλέψιμη και “δυσκοίλια”.

Southeastern Conference

Alabama Crimson Tide

Το Alabama φέτος βρέθηκε στη κορυφή της περιφέρειας SEC μετά από 19 χρόνια κατακτώντας τον 9ο συνολικά τίτλο της ιστορίας του.

Οι Crimson Tide είναι μια ομάδα που παίζει σε πολύ υψηλό τέμπο, πρώτη σε pace σε ολόκληρη τη χώρα, μια ομάδα που βασίζεται στο “δόγμα” layups & 3s, μια ομάδα που παίζει το άθλημα όπως παίζατε στο υψηλότερο επίπεδο, μια ομάδα που παρουσιάζει θέαμα και ουσία. Φέτος έχουν καταρρίψει πολλά σχολικά και όχι μόνο ρεκόρ τριπόντων καθώς εκτελούν 30 3π. ανά παιχνίδι. Το Alabama είναι η ομάδα για να δει κάποιος που βαριέται το χαμηλού σκορ κολεγιακό μπάσκετ. Είναι η ομάδα που όχι απλά θέλει να κερδίσει αλλά θέλει να βάλει και 100 πόντους. Ζει και πεθαίνει όμως από το 3π. ενώ δεν διαθέτει το ταλέντο των άλλων φετινών φαβορί.

Στην άλλη μεριά του παρκέ οι Crimson Tide είναι εξίσου καλοί, δεύτεροι σε def eff φέτος, μια τεράστια βελτίωση σε σύγκριση με τη περσινή σεζόν όπου δεν ήταν καν στο τοπ 50!

O senior John Petty είναι ένα 3&D wing, x factor στη φετινή πορεία του Αλαμπάμα ενώ ο

Jahvon Quinerly, μετεγγράφει από το Villanova είναι το βασικό PG. O Jaden Shcaklfeord είναι ο πρώτος σκόρερ της ομάδας με 14 PPG και οι Herb Jones, Jordan Bruner αποτελούν το front court.

Είναι απίστευτο αυτό που έχει καταφέρει ο coach Nate Oats σε τόσο μικρό διάστημα. Ήρθε στην Αλαμπάμα μόλις το 2019 και κατάφερε να δημιουργήσει κάτι πολύ καλό, να ενσταλάξει την φιλοσοφία του στους παίκτες του και τη φιλοδοξία του σε ολόκληρο το πρόγραμμα και τους ιθύνοντες να κοιτάνε για μεγαλύτερα πράγματα και όχι μόνο τον τίτλο της περιφέρειας.

Είναι ένας σχετικά καινούριος προπονητής (7η χρονιά του σε κολεγιακό επίπεδο) που δεν φοβάται να τα βάλει με μεγαλύτερα ονόματα. Είναι ένας προπονητής που δουλεύει πάρα πολύ, ζει και αναπνέει για το κολεγιακό μπάσκετ.

Είναι θιασώτης των analytics και λόγω του παρελθόντος του ως καθηγητής μαθηματικών.

Η πρωτοπορία του Alabama έγκειται στη συνεργασία του κολεγίου με μια μικρή εταιρία analytics που παρέχει στατιστικές αναλύσεις που δεν έχουν άλλα κολέγια, ούτε τα πιο οικονομικά ισχυρά. Κανένα κολέγιο δεν δείχνει τη θέληση και δεν διαθέτει τους κατάλληλους πόρους για να συνεργαστεί με τέτοιες εταιρίες όπως κάνουν οι ομάδες του ΝΒΑ. Συνήθως κάθε προπονητικό επιτελείο έχει 1-2 part time data analysts που κοιτάνε απλά κάποια στατιστικά για συμπεράσματα.

Θα δούμε τα επόμενα χρόνια κατά πόσο αυτή η πρωτοπορία θα αποτελέσει trend

To Alabama είναι το dark horse μου για την κατάκτηση του τίτλου.

Tennessee Volunteers

Το Tennessee είναι άλλη μια ομάδα με βάθος πάγκου που παίζει ένα physical παιχνίδι.

Έχει ένα ρόστερ γεμάτο ταλέντο αλλά τα αποτελέσματα μέχρι στιγμής ήταν μικτά. Το Tennessee δεν μπόρεσε να παρουσιάσει κάτι καλό σύμφωνα με τις προσδοκίες που υπήρχαν και φαίνεται να του λείπει η συνοχή και χημεία στο επιθετικό κομμάτι. Χρειάζεται να δουλέψουν πολύ για να ελπίζουν για κάτι καλό στη March Madness.

Οι Vols είναι στιβαροί αμυντικά αλλά αινιγματικοί επιθετικά. Αθλητικοί και σκληροτράχηλοι αλλά σε σετ παιχνίδι δυσκολεύονται. Δεν σουτάρουν καλά από τη περιφέρεια καθώς οι μόνοι αξιόπιστοι volume shooter είναι οι Victor Bailey, Santiago Vescovi.

Ο Jaden Springer (12.5 PPG, 3 APG, 3.5 RPG, 47 FG% 44 3P%) είναι ο πιο συνεπής σε απόδοση παίκτης. Ο 5 star freshman έχει πολύ ανεπτυγμένο παιχνίδι με σκορ και δημιουργία. Έλλειπε ένας τέτοιος facilitaror από τους Volunteers εκτός του βασικού PG, Santiago Vescovi. Ο Jaden Springer είναι ένας παίκτης που σίγουρα θα δούμε ψηλά στο ντραφτ.

Ο senior forward, John Fulkerson παρουσιάζεται χειρότερος από πέρσι και η χαμηλή παραγωγικότητά του αναγκάζει τους freshmen Springer και Keon Johnson να κουβαλήσουν μεγάλο φορτίο. Ο Fulkerson χρειάζεται να επανέλθει αλλιώς θα χρειαστούν μεγάλες εμφανίσεις από τους Johnson, Springer για να προχωρήσουν μακριά οι Vols.

Λίγες ομάδες μπορούν να ματσάρουν το μείγμα εμπειρίας και νεανικού ταλέντου που έχει

στα χέρια του ο coach Rick Barnes απλά δεν έχει καταφέρει να συνδυάσει όλα τα κομμάτια. Το Tennessee έχει κάνει κατά διαστήματα elite αμυντικές εμφανίσεις. Αν καταφέρουν να παίξουν το γρήγορο παιχνίδι τους και να επιβάλλουν τον ρυθμό τους δύσκολα μπορεί να ακολουθήσει ο αντίπαλος

Big 12

Baylor Bears

Οι Bears όπως αναφέραμε στην αρχή είναι μαζί με τους Bulldogs οι δύο πιο dominant ομάδες τη φετινή σεζόν. Οι Bears όμως παίζουν σε μια πιο δύσκολη περιφέρεια από την WCC. Ενώ έχουν μια σταθερή παρουσία στο τουρνουά NCAA υπό την καθοδήγηση του coach Scott Drew δεν είχαν καταφέρει να τερματίσουν στη κορυφή της Big 12 για πάνω από 70 χρόνια. Το κατάφεραν φέτος κερδίζοντας το West Virginia στη παράταση.

Ο Scott Drew φημίζεται για τις πολύ καλές επιθετικές ομάδες που στήνει. Φέτος έχουν κερδίσει όλα τα παιχνίδια τους με τουλάχιστον 8 πόντους διαφορά ενώ είναι πρώτοι σε 3Ρ% με 41.8.

Στην άμυνα είναι ανελέητοι. Δεν παρατάνε φάσεις και η αμυντική τους φιλοσοφία απαγορεύει στον αντίπαλό τον κεντρικό διάδρομο. Είναι μια ομάδα που όταν τη βλέπεις να αμύνεται σου μεταφέρουν την ένταση με την οποία παίζουν. Είναι όμως μια ομάδα που της λείπει το μέγεθος και μπορεί να χάσει τη μάχη των ριμπάουντ.

Έχουν βρει τον ηγέτη τους στο πρόσωπο του junior guard, Jared Butler, ενός προικισμένου shot creator ο οποίος γράφει 17 PPG με 48 FG% και 42 3Ρ% ενώ έχει αισθητά βελτιωθεί στη πάσα (4.8 APG) και έχει μάθει να “χειραγωγεί” τις άμυνες πολύ καλά στο PnR.

Σίγουρα είναι ο καλύτερος 2-way παίκτης στη Big 12 και ένας από τους καλύτερους στις ΗΠΑ και θα τον δούμε να επιλέγεται στο 1ο γύρο του επερχόμενου ντραφτ.

Ο Διόσκουρός του στη περιφέρεια είναι ο τριτοετής Davion Mitchell που αγωνίζεται κι αυτός ως guard και είναι ένας πολύ καλός αμυντικός ενώ φέτος παρουσιάζεται πολύ βελτιωμένος στο επιθετικό κομμάτι.

O senior MaCio Teague συμπληρώνει την βασική τριάδα των guard. Είναι ένα scoring guard με μεγάλο άνοιγμα χεριών που το χρησιμοποιεί στο έπακρο για να αρπάζει τα ριμπάουντ, πολύ καλός στα catch-n-shoot, ικανός να βάλει δύσκολα καλάθια αλλά δε βλέπει γήπεδο όσο ο Butler.

Ο Adam Flagler είναι ένα guard που έρχεται από τον πάγκο σαν 6ος παίκτης και κάνει τη διαφορά, σουτάρει πολύ καλά (38 3Ρ%) ενώ είναι από τους παίκτες που μπορούν να δημιουργήσουν σκορ από το τίποτα εκεί που η κυκλοφορία της μπάλας έχει κολλήσει.

O Jonathan Tchamwa Tchatchoua είναι ένας ψηλός που έρχεται από τον πάγκο και προσθέτει ενέργεια και αθλητικότητα. Εξαιρετικός σκρινερ και ρόλερ με μεγάλο frame, lob threat για την άμυνα ενώ δείχνει να μπορεί να ακολουθήσει παίκτες στη περιφέρεια μετά από αλλαγές.

Έπειτα υπάρχει και ο βετεράνος guard-forward Mark Vital, ένας πολύ καλός αμυντικός που κάνει στο παρκέ αυτά που δεν δείχνει η στατιστική.

Ο αγαπημένος μου όμως παίκτης είναι ο τριτοετής Matthew Mayer, ένα ψηλό forward με αρκετά καλό χειρισμό της μπάλας, ο ορισμός του “white man can ball”

Τέλος βλέποντας τους Bears παρατηρείς ότι βγάζουν μια χαρά και διασκέδαση όταν παίζουν και φαίνεται να έχουν ένα πολύ υγιές κλίμα. Φυσικά υπεύθυνος για αυτό δεν είναι άλλος από τον Scott Drew ο οποίος ήρθε σε ένα κολέγιο που ήταν στα αζήτητα αλλά αργά και μεθοδικά δημιούργησε κάτι καλό.

Texas Longhorns

Οι Longhorns φέτος έχουν ένα από τα πληρέστερα και πιο έμπειρα ρόστερ των τελευταίων χρόνων στην ιστορία του προγράμματος. Έχουν μέγεθος, αθλητικότητα και έναν προπονητή, τον Shacka Smart που μπορεί να εκμεταλλευτεί στο έπακρο αυτά τα στοιχεία στο αμυντικό κομμάτι. Ξεκίνησαν πολύ καλά κερδίζοντας τα 10 από τα 11 πρώτα παιχνίδια αλλά η πανδημία τους χτύπησε και δεν μπόρεσαν να παίξουν το ίδιο μπάσκετ μετά τη διακοπή. Έχασαν 6 από τα επόμενα 10 παιχνίδια τους και τερμάτισαν 3οι στη περιφέρεια.

Οι Matt Coleman III, Courtney Ramey και Andrew Jones είναι οι τρεις σταθερές στο back court που προσφέρουν με το παιχνίδι τους και στις δυο μεριές του παρκέ ενώ η εμπειρία τους είναι αξιοσημείωτη.

Ο senior, Jericho Sims είναι ένας προικισμένος αθλητικά ψηλός που κάνει τεράστια “χαμαλοδουλειά” που δεν φαίνεται στη στατιστική. Είναι ο παίκτης που θα κάνει τα πάντα για να κερδίσει. Η απόδοσή του είναι κομβική.

Τέλος ο freshman forward, Greg Brown αποτελεί x factor. Δείχνει υποσχόμενος αλλά η απόδοσή του έχει σκαμπανεβάσματα. Είναι αθλητικός, versatile με όχι όμως τόσο καλή αντίληψη του παιχνιδιού.

To Texas δυσκολεύεται να σκοράρει κόντρα σε καλές άμυνες και ειδικά σε κλειστά παιχνίδια κάτι που αποτελεί διαχρονικό πρόβλημα στις ομάδες που στήνει ο Smart.

Αν μπορέσουν να επιστρέψουν στην αρχική τους αγωνιστική κατάσταση δεν υπάρχουν πολλές ομάδες που μπορούν να τους κερδίσουν. Ήδη στη regular season έχουν κάνει νίκες κόντρα σε πολύ καλούς αντιπάλους όπως το Villanova, το Texas Tech, το Oklahoma και το West Virginia. Ο Smart έχει όλο το υλικό για κάτι πολύ καλό φέτος.

West Virginia Mountaineers

O coach Bob Huggins φημίζεται για τις στιβαρές άμυνες που έχει δημιουργήσει τα τελευταία χρόνια στο West Virginia. Η αμυντική πίεση στα 4/4 του γηπέδου (Press Virginia) αποτελούσε την ταυτότητα των ομάδων του. Ανελέητο pressing που οδηγούσε τον αντίπαλο σε πολλά λάθη και εύκολα καλάθια για τους Mountaineers που επιθετικά χώλαιναν. Από το 2014 έχουν φτάσει 3 φορές στο Sweet 16.

Φέτος ο Huggins άλλαξε εντελώς την προσέγγισή του και πήγε σε ένα πιο επιθετικό στυλ μπάσκετ. Πολλοί προπονητές αρνούνται να αλλάξουν το σύστημά τους και να το προσαρμόσουν πάνω στο ρόστερ που έχουν καθώς προτιμάνε οι παίκτες να προσαρμοστούν στη φιλοσοφία τους. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει με τον Huggins. Ο Bob Huggins είναι ένας προπονητικός χαμαιλέοντας.

Μάλιστα χρειάστηκε να προσαρμόσει στα μισά της σεζόν περίπου ξανά το πλάνο του λόγω της αποχώρησης του βασικού center Oscar Tshiebwe ο οποίος μετά από 10 παιχνίδια αποφάσισε να πάρει μετεγγραφή για το Κεντάκι.

Ο sophomore Miles McBride (15.4 PPG, 4.7 APG 42 FG% 39 3P%) είναι ένα 2-way guard που παίζει με αυτοπεποίθηση και δεν φοβάται να βγει μπροστά στα δύσκολα. Θα είναι σίγουρα πικ 1ο γύρου στο ντραφτ.

Ο δευτεροετής guard, Taz Sherman έρχεται από τον πάγκο και προσφέρει σκορ. Είναι game changer και μπορεί να βγει μπροστά όταν υπάρχει επιθετική “ξηρασία” ενώ ο Derek Culver είναι μια μηχανή double-double και συγκαταλέγεται στους καλύτερους ψηλούς της Big 12.

Οι Mountaineers παίζουν μια free-flow επίθεση καθώς έχουν ένα ρόστερ με ικανούς “αυτοδημιούργητους” σκόρερ. Είναι ομάδα που δεν τα παρατάει εύκολα. Φέτος έκανε κάποιες μεγάλες ανατροπές ενώ έχουν κοντράρει πολύ καλά τις δυο καλύτερες ομάδες της χρονιάς. Από τους Bulldogs έχασαν με 5 πόντους διαφορά ενώ με τους Bears χρειάστηκε μια παράταση για να χάσουν.

Αν ανεβάσουν την αμυντική τους απόδοση θα δούμε όμορφα πράγματα από το σύνολο του Bob Huggins.

Oklahoma State Cowboys

Οι Cowboys ξεκίνησαν με 6 συνεχόμενες νίκες τη φετινή τους πορεία στη Big 12 αλλά στη συνέχεια η απόδοσή τους είχε σκαμπανεβάσματα. Έχουν κερδίσει 3 παιχνίδια στη παράταση, ένα εκ των οποίων πήγε σε διπλή παράταση. Είναι ομάδα που κερδίζει κλειστά παιχνίδια κι αυτό κυρίως λόγω του freshman Cade Cunningham.

Όταν σκέφτεσαι έναν superstar από τη φετινή σεζόν που θα κάνει σπουδαία πράγματα και στο μεγαλύτερο επίπεδο ο Cade Cunningham σου έρχεται απευθείας στο μυαλό.

Είναι ένα ψηλό guard (203 cm.), εξαιρετικός σουτέρ και γενικά σκόρερ ενώ ξέρει να παίζει σωστά στην άμυνα. Έχει τρομερή ωριμότητα και ψυχραιμία για παιδί 19 χρονών ενώ είναι εντυπωσιακό το BΒall IQ που διαθέτει και το πως μπορεί να πάρει παιχνίδια “μόνος” του. Είναι λες και έχει βρεθεί αμέτρητες φορές σε τέτοιες καταστάσεις. Του αρέσει όμως και να μοιράζει τη μπάλα και δείχνει να ξέρει πότε να κάνει πίσω για το καλό της ομάδας. Είναι ένας παίκτης που θα κάνει σπουδαίες εμφανίσεις στου τουρνουά.

Πιθανώς το 1ο πικ στο φετινό ντραφτ. Θα μετανιώσουν όσες ομάδες τον προσπεράσουν.

Γράφει 20.2 PPG, 3.6 APG, 6.3 RPG, 45.4 FG%, 41 3P%.

Δυο ακόμη παίκτες που αποτελούν x factor είναι οι Kalib Boone και Isaac Likekele. Ο δευτεροετής Boone είναι ένας αλτικός forward με ωραία τελειώματα κοντά στο καλάθι, άνετος και με τα δυο χέρια. Ο Likekele είναι ένας από τους παρτενέρ του Cunningham στη περιφέρεια, facilitator και πολύ καλός ριμπάουντερ.

Oι Cowboys όμως δεν είναι μόνο ο Cunningham και το απέδειξαν όταν κέρδισαν το West Virginia χωρίς αυτόν. Ο Mike Boynton αν και άπειρος – μόλις 4η χρονιά του σε πάγκο ως head coach – έχει παρουσιάσει κάτι καλό φέτος.

Είναι μια ομάδα που παίζει γρήγορο μπάσκετ με πολύ ενέργεια και μπορεί να φτάσει μακριά.

Texas Tech Red Raiders

Το Texas Tech μπορεί να είναι μια τοπ 15 ομάδα στις ΗΠΑ αλλά τερμάτισε εκτός πεντάδας στη Big 12 γεγονός που καταδεικνύει πόσο ανταγωνιστική περιφέρεια είναι.

O Mac McClung (15.7 PPG, 42 FG%, 33 3P%) είναι ο ορισμός του white man can jump. Social media φαινόμενο καθώς τα καρφώματά του από τα χρόνια του στο high school έγιναν viral. Είναι ένα bouncy scoring guard που μπορεί να δημιουργήσει σκορ για τον εαυτό του και φέτος έχει αναλάβει να βγαίνει μπροστά στα δύσκολα. Πέρσι αποφάσισε να φύγει από το Georgetown για τους Raiders.

O δευτεροετής guard, Terrence Shannon Jr. είναι μακρύς αθλητικός, ικανός και στις δυο μεριές του παρκέ και αποτελεί τον καταλύτη για τους φετινούς Raiders. Μπορεί και αποσυμπιέζει τον McClung που αρκετές φορές δείχνει ο μοναδικός παίκτης που μπορεί να σκοράρει. Ο Shannon είναι αναντικατάστατος για την ομάδα του Texas Tech. Δυστυχώς ταλαιπωρείται από έναν τραυματισμό στον αστράγαλο και δεν έχει καταφέρει να παίξει στο 100% των δυνατοτήτων του.

Ο coach Chris Beard έχει εξελιχθεί σε έναν από τους καλύτερους με μια αμυντική φιλοσοφία που ασφυκτιά τον αντίπαλο. Οι Raiders είναι ξεκάθαρα ομάδα που βρίσκει ρυθμό από την άμυνα ειδικά αν επιβληθεί από την αρχή του αγώνα.

Η άμυνα των Raider και το performance του McClung στα δύσκολα μπορούν να οδηγήσουν την ομάδα του Beard μέχρι το Elite 8 και γιατί όχι στο F4 ξανά. Οι ομάδες που έχει παρουσιάσει στο παρελθόν ανταποκρίνονται θετικά υπό αντίξοες συνθήκες οπότε ίσως δούμε μια ομάδα που καθώς θα προκρίνεται θα παίζει ακόμα καλύτερα.

Atlantic Coast Conference

Virginia Cavaliers

Μετά από μια πολύ απογοητευτική σεζόν (2017-18) όπου οι Cavaliers ήταν η νο. 1 ομάδα στη χώρα και αποκλείστηκαν πολύ εύκολα στο 1ο γύρο από το UMBC, τα “comeback kids” του coach Tony Bennett πραγματοποίησαν μεγάλες εμφανίσεις την σεζόν 2018-19, “ξέπλυναν” την ντροπή της προηγούμενης χρονιάς και σήκωσαν το πρώτο NCAA τρόπαιο στην ιστορία του προγράμματος μπάσκετ.

O Tony Bennett είναι από τους καλύτερους δασκάλους του αθλήματος. Έχει στείλει ουκ ολίγους παίκτες στο ΝΒΑ – Anthony Gill, London Parentes, Malcolm Brogdon, Justin Anderson, Kyle Guy, Ty Jerome, Joe Harris κ.α. – παίκτες που γνωρίζουν πολύ καλά τα βασικά του αθλήματος, να σουτάρουν και να πασάρουν, στοιχεία που κυριαρχούν στο σύγχρονο μπάσκετ.

Είναι μια ήρεμη δύναμη στην άκρη του πάγκου. Τον χαρακτηρίζει μια ψυχραιμία την οποία μεταφέρει και στους παίκτες του. Σε μια περιφέρεια με μεγαθήρια, σε μια περιφέρεια που συμμετέχουν τοπ recruiting κολέγια όπως το Duke και το UNC έχει καταφέρει τη τελευταία πενταετία να κλέψει τη παράσταση χωρίς να έχει το τοπ ταλέντο των “γαλαζοαίματων”. Από το 2009 όπου βρίσκεται στο Charlottesville έχει βελτιώσει το πρόγραμμα μεθοδικά. Η αγωνιστική του φιλοσοφία βασίζεται σε μια pack the paint άμυνα γνωστή ως “pack line defense”.

Φέτος το Virginia παίζει κοντά στα στάνταρ του. Κατέκτησε τον 3ο ACC τίτλο τα τελευταία 4 χρόνια, σε μια περιφέρεια που αγωνίζονται κολέγια όπως το Duke και το UNC.

Η ραχοκοκαλιά του back court είναι ο τριτοετής Kihei Clark και ο freshman Reece Beekman. Πιο συγκεκριμένα ο πρώτος είναι ο ηγέτης και floor general της ομάδας ενώ είχε σημαντική συμβολή στο πρωτάθλημα του 2019. Στατιστικά η απόδοσή του έχει πέσει ελαφρά σε σύγκριση με τη περσινή, δεύτερη χρονιά του αλλά παρουσιάζεται πιο εύστοχος και πιο προσεκτικός με τη μπάλα στα χέρια. Αν όμως δεν πιάσει τα στάνταρ του το Virginia δεν έχει άλλο ικανό facilitator.

Ο senior Jay Huff επιθετικά είναι ένας μοντέρνος ψηλός. Παίκτης που σταδιακά μεγάλωσε μπασκετικά μέσα στο σύστημα του Bennett. Για το ύψος του κινείται καλά λόγω του πολύ αδύναμου και ελαφρύ κορμού που έχει. Είναι εφιάλτης για τους αντίπαλους ψηλούς καθώς μπορεί να σουτάρει από μακριά και να ανοίξει το γήπεδο ενώ μπορεί να βάλει τη μπάλα στο παρκέ και να πασάρει μετά από drive αν και στέκεται στα 216 εκ. Επιπλέον είναι ικανός να απειλήσει και από το ποστ. Στην άμυνα δεν είναι τόσο καλός όσο ήταν ο Diakite αλλά αποτελεί rim protector (2.6 BPG). Γράφει 13.1 PPG και σουτάρει με 59 FG% και 40 3Ρ%.

Ο Sam Hauser είναι ο πρώτος σκόρερ της ομάδας και ένας elite catch n shoot παίκτης.

Έπειτα ο Trey Murphy που ήρθε με μετεγγραφή στο Virginia είναι ένα guard που αποτελεί μια efficient επιθετική επιλογή.

Εν τέλει οι Cavaliers είναι μια ομάδα που συνδυάζει ταλέντο και εμπειρία ενώ θεωρώ είναι εξίσου καλή επιθετικά με την ομάδα του 2019. Έχουν 4 παίκτες που σουτάρουν πάνω από 40 3Ρ% ενώ σαν ομάδα σουτάρει με 38 3Ρ%.

Η περίφημη όμως “pack line defense” του Bennett δεν τα πάει τόσο καλά φέτος.

Florida State Seminoles

Το Florida State πέρσι ήταν από τις αγαπημένες μου ομάδες. Αν και κολέγιο που δίνει περισσότερη βαρύτητα στο πρόγραμμα football το μπασκετικό πρόγραμμα υπό την καθοδήγηση του coach Leonard Hamilton έχει ξεχωρίσει στο κομμάτι του player development ενώ έχει στείλει αρκετούς παίκτες από το 2016 και μετά στο 1ο γύρο του ντραφτ με υψηλότερο πικ τον φετινό rookie των Chichago Bulls, Patrick Williams. Πέρσι μάλιστα κατάφερε να κέρδισε και τον τίτλο της ACC περιφέρειας.

Ο Hamilton και φέτος έχει χτίσει μια ομάδα με ύψος, μάκρος, αθλητικότητα και σκληράδα. Οι Seminoles έκαναν μια πειστική νίκη κόντρα στους πρωταθλητές της ACC, Cavaliers τους οποίους κέρδισαν με 20 πόντους διαφορά. Ήταν ένα ματς που το Virginia κατάφερε να μειώσει τη διαφορά στους 7 πόντους στο 2ο ημίχρονο αλλά οι Seminoles άντεξαν την αντεπίθεση και διεύρυναν τη διαφορά. Είναι από τις ομάδες που θεωρώ έχει περάσει απαρατήρητη ενώ σουτάρουν πολύ καλά από τη περιφέρεια (39.0 3Ρ%)

Ηγέτης και 1ος σκόρερ είναι ο guard M.J. Walker στη τελευταία του κολεγιακή χρονιά.

Μαζί με τον forward Raiquan Gray είναι οι καταλύτες της ομάδας. Ο Gray μοιάζει πολύ στον Mark Vital του Baylor και έχει ακριβώς τον ίδιο ρόλο που έχει και ο Vital. Είναι ο πιο σημαντικός τους παίκτης.

Ο freshman Scottie Barnes, είναι ένα ψηλό point forward και σίγουρα ο πιο ταλαντούχος παίκτης τους τον οποίο θα δούμε ψηλά στο ντραφτ του καλοκαιριού. Έχει εμφυσήσει στη φιλοσοφία του coach Hamilton και έρχεται κυρίως ως 6ος παίκτης από τον πάγκο για να προσφέρει και στις δυο μεριές του παρκέ αλλά η απόδοσή του είναι ασυνεπής.

Δυο ακόμα παίκτες που κάνουν τη διαφορά είναι οι Anthony Polite και Sardaar Calhoun, οι δυο καλύτεροι σουτέρ της ομάδας.

Το FSU έχει βάθος πάγκου και μπορεί να κοντράρει οποιαδήποτε ομάδα. Όταν αρχίζουν να ρολάρουν οι Seminoles τότε ίσως καμία ομάδα δεν μπορεί να ματσάρει την αθλητικότητα, σκληράδα, το μέγεθος και την ταχύτητα με την οποία παίζουν. Ορισμένες φορές όμως τείνουν να παίζουν περισσότερο βιαστικά παρά γρήγορα και οδηγούνται σε χαζά λάθη.

Εντούτοις από τα παιχνίδια που έχω δει τους λείπει ένας closer, ένας βετεράνος όπως ο περσινός αρχηγός Trent Forrest και πρόπερσι ο Terrance Mann ενώ δεν ξέρω κατά πόσο μπορούν να βασιστούν στον άπειρο Barnes ως main facilitator.

Big East

Villanova Wildcats

Το Villanova είναι μια σταθερά στην March Madness τα τελευταία χρόνια. Έχει ένα πρόγραμμα που φέρει φαρδιά πλατιά τη σφραγίδα του coach Jay Wright ο οποίος τα τελευταία χρόνια χωρίς να έχει 5 star recruits έχει κάνει εξαιρετική δουλειά και έχει στείλει στο ΝΒΑ παίκτες που ξέρουν πολύ καλά τα βασικά του αθλήματος.

Και φέτος οι προσδοκίες ήταν μεγάλες καθώς οι Wildcats όλη τη χρονιά ήταν τοπ 15 ομάδα στα rankings. Μια μεγάλη παύση 27 ημερών λόγω κρουσμάτων τους έβγαλε εκτός προγράμματος αλλά δεν τους εμπόδισε να κατακτήσουν τη κορυφή της Big East για 6η φορά τα τελευταία 8 χρόνια. Ο Wright έχει μια έμπειρη ομάδα καθώς το ρόστερ είναι ίδιο με πέρσι – έφυγε μόνο ο Saddiq Bey, draftee των Pistons – ενώ έχουν μόνο έναν freshman.

Οι Wildcats μπορεί να είναι γνωστοί για τη παράδοση που έχουν να “παράγουν” πολύ καλά guard αλλά ο forward sophomore, Jeremiah Robinson-Earl (15.7 PPG, 8.3 RPG, 49 FG%, 28 3P%) είναι ο φετινός ογκόλιθος της ομάδας, εξίσου κομβικός και στις δυο μεριές του παρκέ. Οι Wildcats δεν έχουν μέγεθος στο ζωγραφιστό παρά μόνο τον Robinson-Earl που αποτελεί αξιόπιστη επιλογή στο ποστ ενώ δεν θεωρώ ότι είναι τόσο κακός σουτέρ όσο δείχνει το ποσοστό του. O παρτενέρ του στο front court, Jermaine Samuels είναι ένας παίκτης που δεν έχει φανταχτερά στατιστικά αλλά μπορεί να κάνει λίγο απ’ όλα.

Το μεγάλο πρόβλημα του Villanova εντοπίζεται στο back court. Ο μεγάλος απών θα είναι ο senior Collin Gillespie καθώς υπέστη ρήξη μηνίσκου και δεν θα αγωνιστεί. Ο Gillespie ήταν ένας από τους φιναλίστ για το βραβείο Bob Cousy που δίνεται στο καλύτερο PG της χρονιάς. Ήταν ο βασικός PG του Villanova τα τελευταία 3 χρόνια και ήταν ένα αρχέτυπο του Jalen Brunson καθώς μπορούσε να παίξει πολύ καλά στο ποστ και να δημιουργήσει ευκαιρίες για τους συμπαίκτες του από εκεί. Τη θέση του βασικού PG πήρε ο δευτεροετής Justin Moore ο οποίος όμως ταλαιπωρείται κι αυτός από τραυματισμούς

H λειψανδρία στη θέση 1 και η αμυντική ασυνέπεια των Wildcats καθώς δείχνουν να δυσκολεύονται κόντρα σε πιο αθλητικές ομάδες πιστεύω τους εμποδίζει να φτάσουν πολύ ψηλά φέτος.

Υ.Γ.1.

Να τονίσουμε ότι ομάδες με βάθος στο back court τείνουν να έχουν τις μεγαλύτερες πορείες στο τουρνουά. Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στη τρέλα του Μαρτίου τίποτα δεν είναι σίγουρο.

Υ.Γ.2.

Αφιερώστε ένα 20λεπτο για να δείτε και την άλλη, λιγότερο αθώα πλευρά αυτής της γιορτής μπάσκετ.

Αξίζει.

https://www.youtube.com/watch?v=pX8BXH3SJn0

Αναφορές – Περισσότερα:

https://www.ncaa.com/

https://www.cbssports.com/college-basketball/news/ball-oats-how-alabama-became-an-sec-powerhouse-overnight-on-its-way-to-possibly-changing-college-basketball/

https://kenpom.com/

https://stats.ncaa.org/rankings/change_sport_year_div

https://www.sports-reference.com/cbb

Eye On College Basketball – CBS Sports Podcast”

Ευχαριστούμε πολύ Μητσάρα…

Υ.Γ: Τρόμος επάνω από την Ευρώπη.

Υ.Γ1: Το σημαντικότερο συστατικό στη συνταγή της επιτυχίας ενός αθλητή (ειδικά όταν αυτός είναι Ευρωπαίος) στο ΝΒΑ, είναι το να σταθεί τυχερός βρίσκοντας τη σωστή για αυτόν κατάσταση. Αυτή τη στιγμή ο Ποκουσέφσκι παίζει μπροστά από παίχτες 2-3 κλάσεις καλύτερους του, γιατί έτσι πρέπει. Αυτό θα επιφέρει μεγαλύτερο κέρδος για τον οργανισμό και οποιαδήποτε άλλη απόφαση θα ήταν απλά ανόητη. Έτσι λειτουργεί το ΝΒΑ. Ο νεαρός φόργουορντ δεν έχει ακόμα “παιχνίδι” αλλά το κατασκευάζει. Έχει τα προαπαιτούμενα που ζητούνται στο “πρωτόκολλο προδιαγραφών” και δη την πρώτη ύλη για να “φτιαχτεί” όπως πρέπει. Το που θα πάει από εκεί και πέρα θα καθοριστεί από πολλούς παράγοντες όπως η δική του πνευματική συνοχή και δύναμη. Βρέθηκε στη σωστή κατάσταση όμως. Πολλοί έχασαν πριν καν μπουν στο παιχνίδι γιατί έκατσαν στο λάθος τραπέζι…

Υ.Γ1: Την ώρα που οι περισσότερες από τις ομάδες οι οποίες βρίσκονται “εκτός βαθμολογικών στόχων” δείχνουν να κατεβάζουν ρυθμούς, ο Παναθηναϊκός βγάζει μια φρεσκάδα που εντοπίζεται σε ελάχιστα σύνολα στη διοργάνωση, κεφαλαιοποιώντας (και) τον ενθουσιασμό της έλευσης του Μάριο Χεζόνια αλλά και το γεγονός ότι ο κόουτς δίνει μορφή, εντός του παρκέ, στο αγωνιστικό του όραμα. Οι πράσινοι, ορμώμενοι από την απουσία dynamic ball handler και σπουδαίου δημιουργού στο backcourt, δουλεύουν σε μια άλλη επιθετική πλατφόρμα η οποία έχει ως πυλώνες την κίνηση μακριά από τη μπάλα, την κατάργηση αλόγιστης χρήσης ντρίμπλας και την καλλιέργεια της έξτρα πάσας ως προς την αναζήτηση της καλής κατάστασης. Είναι ένα στοιχείο που οφείλουν -ανεξάρτητου από την εικόνα του επόμενου ρόστερ- να το μεταφέρουν στην αγωνιστική πλατφόρμα της σεζόν που ακολουθεί. Θα φανεί πολύ χρήσιμο.

Υ.Γ2: O Oλυμπιακός επίσης δουλεύει με το βλέμμα στην ερχόμενη σεζόν. Ένα βασικό μέλημα των ερυθρολεύκων είναι να μπορέσουν να κλείσουν με επιτυχία τη θέση του shooting wing, εκεί όπου ο Χάρισον απέτυχε ΄φέτος να δώσει αυτά για τα οποία επιλέχθηκε. Πρόκειται για μια επιλογή η οποία νομίζω πως θα έχει ιδιαίτερη βαρύτητα ως προς τη διαμόρφωση της αγωνιστικής φυσιογνωμίας της νέας ομάδας. Ο Ολυμπιακός, μετά από ένα άσχημο διάστημα, επέστρεψε στα καλά αποτελέσματα επικρατώντας μάλιστα επί ενός συνόλου (Ζενίτ) το οποίο “καιγόταν” για τη νίκη. Ανάλογη επιτυχία (με τον ίδιο τρόπο ως προς τη διακύμανση της αναμέτρησης) θα μπορούσαν να είχαν επιτύχει οι ερυθρόλευκοι και επί της ΤΣΣΚΑ. Τίποτα δεν είναι τυχαίο βέβαια. Ούτε για την ελληνική ομάδα, ούτε για τις δύο ρωσικές, τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο.

Y.Γ3: Ο Μεσίνα επιστρέφει στις κορυφαίες θέσεις της διοργάνωσης και πάλι, απαντώντας στο κύμα αρνητικών σχολίων και χλευασμού που δέχθηκε πέρυσι για την εικόνα της Ολίμπια. Και ο Ζοτς άλλωστε όταν ανέλαβε τη Φενέρ, χρειάστηκε έναν τουλάχιστον χρόνο για να φέρει το τιμόνι εκεί που ήθελε.

“Ένας μεγάλος δημιουργός επιστρέφει στην ευρωπαϊκή  περιπλάνηση και στα σοκάκια της δικής του χώρας. Στο Μιλάνο θα βρεθεί αντιμέτωπος με το  παρελθόν του αλλά και αυτό της άλλοτε κραταιάς ιταλικής ομάδας. Δεν έχει καθόλου χρόνο για χάσιμο. Ο Έτορε Μεσίνα στην αναζήτηση της δικής του “απόλυτης ομορφιάς” (Aπό το δικό μας “La Grande Bellezza“)

Ανεξάρτητα από το τελικό πρόσημο που θα τους τοποθετήσει η ίδια η ιστορία, η φετινή παρουσία των Λομβαρδών στα playoffs και ο τρόπος που θα διαχειριστούν τα πατήματα τους στα λίγα, τελευταία μέτρα του ναρκοπεδίου που χωρίζει την αποτυχία από την επιτυχία, θα έχουν τρομερό ενδιαφέρον.