Teamwork makes the dream work (γράφει ο “KonChris”)

Η επιστροφή του χαμόγελου στο τριφύλλι και η πίστη των παικτών στο «σύστημα». Τα κομμάτια που έλειψαν από τον Ολυμπιακό και η άνιση μάχη του Φαλήρου. Η ομαδική προσπάθεια και συνεργασία που θα καθορίσουν το ταβάνι των ομάδων μας στην ειδικών συνθηκών φετινή Ευρωλίγκα. Το Hoopfellas αναλύει τι είδαμε στα  παιχνίδια της εβδομάδας που μας πέρασε… 

J.Conway: Η Ευρωλίγκα κατευθύνεται και επίσημα στον χειμώνα μετά από την περίοδο προσαρμογής των δύο πρώτων μηνών. Η κάθε εβδομάδα κρύβει και μια μάχη διαφορετικής φύσεως και παράλληλα μια άλλη, εσωτερική, όπου οι ομάδες έρχονται αντιμέτωπες με τα πνευματικά τους όρια.

Ο λαβωμένος από τις απουσίες Ολυμπιακός δεν τα κατάφερε απέναντι στη Μπασκόνια. Η αναγκαστική αλλαγή κατεύθυνσης σε επίπεδο rotation και η αδυναμία της ελληνικής άμυνας να αποτρέψει τους Βάσκους από το να βρουν ροή στο επιθετικό κομμάτι, έδωσαν από νωρίς το τιμόνι στην ομάδα του Ιβάνοβιτς η οποία με εξαιρετικούς τους “Hoopfelliers” Χένρι και Πίτερς πήρε ένα σημαντικό διπλό. Την Παρασκευή στο ΟΑΚΑ ο Παναθηναϊκός άρεσε αρκετά, σκορπίζοντας χαμόγελα γεμάτα νόημα με την ετοιμότητα του να παίξει ένα τέτοιο ματς και να εκτελέσει ένα πολύ σωστά δομημένο game plan. Απλωμένες, πιεστικές άμυνες στα 4/4, lineups με 5 δίμετρους στο παρκέ που παρήγαγαν deflections, υψηλό επίπεδο ενέργειας απέναντι σε ένα ποιοτικό σύνολο όπως η Μπάγερν. Οι κολεγιακής φύσεως πειραματισμοί του κόουτς Βόβορα (trapping press-άμυνες, η ατομική ευθύνη και η επιθετικότητα  ως σημεία αναφοράς, γρήγορο ξετύλιγμα του rotation με συνεχείς αλλαγές) στα μετόπισθεν είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που μπορεί να δει κανείς στη φετινή Ευρωλίγκα, σε τακτικό επίπεδο.

Είμαι αρκετά χαρούμενος γιατί σήμερα, ένα ακόμα δικό μας παιδί εδώ στην κοινότητα βγαίνει μπροστά σε επίπεδο ανάλυσης & αρθρογραφίας. O “ΚοnChris” ανέλαβε λοιπόν να αξιολογήσει τα όσα είδαμε την προηγούμενα εβδομάδα από τους δύο “αιωνίους”, παραδίδοντας μας μια “pure Hoopfellas” ανάρτηση. Θα καταλάβετε τι εννοώ όσο διαβάζετε το κείμενο του. Το βήμα σε αυτόν λοιπόν…

KonChris: Πρώτα από όλα θέλω να ευχαριστήσω θερμά τον Δημήτρη για την τιμή που μου κάνει να με φιλοξενεί σήμερα σε αυτόν εδώ το χώρο τον οποίο μετά από τόσα χρόνια σαν αναγνώστης αισθάνομαι ως διαδικτυακό μπασκετικό σπίτι μου.

Στα αγωνιστικά τώρα η βδομάδα που μας πέρασε κατέδειξε με τον πλέον πειστικό τρόπο το πόσο κομβική είναι η λειτουργία της ομάδας ως ένα, με τον Παναθηναϊκό να ελέγχει το παιχνίδι με την Μπάγερν μέσα από την συλλογική άμυνά του και τον ελλιπή Ολυμπιακό να παλεύει σκληρά κόντρα στην χειμαρρώδη Μπασκόνια αλλά τελικά να «πέφτει» ακριβώς γιατί του έλειψαν σημαντικοί παίκτες ρόλων. Ας τα πάρουμε όμως με αντίστροφη χρονολογική σειρά ξεκινώντας απο τα όσα διαδραματίστηκαν στο παρκέ του ΟΑΚΑ την Παρασκευή.

 

ΟΑΚΑ

 

 

Ο Παναθηναϊκός επικράτησε 83-76 την Παρασκευή το βράδυ κόντρα σε μια από τις ομάδες που είχαν κάνει κατάληψη στα ανώτερα στρώματα της βαθμολογίας όντας ίσως η πιο ευχάριστη έκπληξη της σεζόν μέχρι τώρα. Ο λόγος φυσικά για την Μπάγερν του Αντρέα Τρινκιέρι. Οι πράσινοι επιβλήθηκαν σε φυσικό επίπεδο των αντιπάλων τους σε μια βραδιά που είχε αναμφισβήτητα την υπογραφή του προπονητή τους.

Μετά από μια δύσκολη αγωνιστική εβδομάδα στην Ισπανία ο coach Βόβορας επέλεξε να ανακατέψει την τράπουλα φέρνοντας στην αρχική πεντάδα παίκτες ρόλων από το βάθος του πάγκου προκειμένου να ξυπνήσει τα αμυντικά ένστικτα της ομάδας και να αυξήσει τα επίπεδα συγκέντρωσης. Έτσι στο backcourt δίπλα στον Σαντ Ρος πήρε θέση ο Καλαϊτζάκης ενώ στο «4» ο coach ξεκίνησε τον Μπέντιλ.

Μάλιστα και οι δύο παίκτες επωμίστηκαν σημαντικές αποστολές με τον νεαρό άσσο να αναλαμβάνει το προσωπικό μαρκάρισμα ενός εκ των κορυφαίων παικτών του αντιπάλου (Baldwin) ενώ ο Γκανέζος ανέλαβε σημαντικό επιθετικό φορτίο καθώς στις απαρχές και των δύο ημιχρόνων ήταν σαφής η στόχευση των πράσινων να ακουμπήσουν την μπάλα χαμηλά στο low post με τον Μπέντιλ. Στόχος ήταν να φθείρουν τον προσωπικό του αντίπαλο και να μην δώσουν πολλές ευκαιρίες για transition στους Γερμανούς στις πρώτες αναγνωριστικές κατοχές.

Αναλυτικότερα, υπήρξαν διαφορετικές εισαγωγικές δράσεις για τα post ups του Μπέντιλ όπως:

– Ram pitch into staggered loop για το «2»

– Απο διάταξη 1-2-2 single Iverson screen & cut που ακολουθείται από cross screen

– Straight post up από SLOB καταστάσεις

Για την πρώτη περίπτωση ρίξτε μια ματιά στο video του BasketHead

 

Να σημειωθεί ότι η παρουσία του Παπαγιάννη σε αυτές τις καταστάσεις προσφέρει έναν έξτρα πονοκέφαλο για τις άμυνες καθώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε στο high post για αλλαγή της γωνίας πάσας σε περίπτωση front the post καταστάσεων (όντας ταυτόχρονα midrange threat αν υπάρξει sag off από τον προσωπικό του αντίπαλο) είτε ως putback threat όντας στην απέναντι πλευρά του low post. Προσωπικά, θα ήθελα να δω λιγότερη στατικότητα σε αυτές τις περιπτώσεις με την εισαγωγή ορισμένων motion concepts με split cuts όπως έτρεχε ο coach Πασκουάλ σε δράσεις στο low post με sideline triangles, flare screens και cuts . Από την άλλη η έλλειψη περιφερειακού sniper στο τωρινό ρόστερ πιθανότατα θα δυσκόλευε σημαντικά το spacing και την αποτελεσματικότητα αυτών των καταστάσεων.

Από εκεί και πέρα αν και ο Μπέντιλ έχει βελτιωθεί σημαντικά σε αυτές τις δράσεις, όπως φάνηκε από την preseason ακόμα, δεν έχει φτάσει ακόμα στο επίπεδο ώστε οι low post actions του να αποτελέσουν μέρος των safe plays στο playbook του coach Βόβορα.

First master the fundamentals

Το υπόλοιπο κομμάτι του επιθετικού playbook που έτρεξε ο Παναθηναϊκός στο παιχνίδι της Παρασκευής στο ΟΑΚΑ ήταν λίγο πολύ αυτό που έχει παρουσιάσει μέχρι τώρα στην εφετινή διοργάνωση και περιλάμβανε basic δράσεις που έχουν ως στόχο για μια νέα ομάδα όπως η φετινή να αναπτύξουν οι παίκτες δεσμούς επικοινωνίας μεταξύ τους, να μάθουν να μοιράζονται την μπάλα, να τηρούν βέλτιστες αποστάσεις, να ψάχνουν την έξτρα πάσα και άλλες βασικές λειτουργίες που πρέπει πρώτα να τις κατέχεις ώστε να αρχίσεις να χτίζεις με την πάροδο του χρόνου κάτι πιο σύνθετο.

Πιο συγκεκριμένα:

– Eίδαμε πολλά plays να στοχεύουν να βάλουν τους wings (Νέντοβιτς, Παπαπέτρου) στον άξονα με πλευρικές δράσεις όπως είναι οι Chicago (Pindown into DHO) και Miami (DHO into Ball screen) actions. Μέσω αυτών των καταστάσεων ο Νέντοβιτς ξεδιπλώνει μέρος των δημιουργικών αρετών του (6 ασσίστ κόντρα σους Βαυαρούς) εναλλάσσοντας τον μανδύα του εκτελεστή με αυτόν του δημιουργού ανάλογα με το τι του δίνει η άμυνα. Μάλιστα αυτές οι δράσεις ακόμα καιόταν δεν δημιούργησαν κάποιο πλεονέκτημα σε πρώτο χρόνο έδωσαν την δυνατότητα στους πράσινους να βρουν κάποιες καλές ματιές για περιφερειακή εκτέλεση στην weakside με ένα απλό cut and replace τα οποία συνέλαβαν την άμυνα των Γερμανών κοιμώμενη.

– Επίσης είδαμε ξανά ιδιαίτερη βαρύτητα σε side PnR καταστάσεις είτε μέσα απο τις κλασσικές Iverson entries είτε μέσα από double exit plays.

Εξαιρετική εντύπωση μου έκανε ένα counter play (από SLOB κατάσταση) που είδα στο κλασσικό Ιverson Pin που «τρέχει» η ομάδα για τον Νέντοβιτς με τον Σέρβο να παραπλανεί την άμυνα ότι θα ανέβει στην κορυφή για pindown εκτέλεση (μετά απο Iverson curl) αλλα τελικά να δίνει back screen στον Παπαγιάννη ο οποίος πήρε την λόμπα από τον Μπέντιλ και κάρφωσε. Η σταδιακή εξέλιξη του playbook σε κάτι πιο σύνθετο που λέγαμε παραπάνω…

O Baskethead έχει προνοήσει και για αυτή την φάση…

 

Blitz

Tην πραγματική διαφορά όμως στο παιχνίδι της Παρασκευής έκανε η άμυνα του Παναθηναικού. Ενέργεια και αμυντική ένταση οι φράσεις κλειδιά όπως τόνισαν οι προπονητές και των δύο ομάδων στο post game. Η ομάδα που κατέθεσε στο παρκέ την μεγαλύτερη ένταση και ενέργεια ήταν αυτή που έφυγε νικήτρια. Ο Παναθηναικός έκανε την Μπαγερν του Τρινκιέρι να φαίνεται «φλώρικη» στο παρκέ και πιστέψτε με όταν μιλάμε για ομάδα του Ιταλού coach αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο, πρέπει πρώτα από όλα να είσαι πανέτοιμος πνευματικά για να το πετύχεις.

Στο αμυντικό μισό λοιπόν ο Παναθηναικός ήταν πλήρως προετοιμασμένος να αμυνθεί απέναντι στον Wade Baldwin IV, έναν από τους πιο βελτιωμένους παίκτες της φετινής Ευρωλίγκας. Αποτέλεσμα 12 πόντοι για τον Αμερικανό αλλά με 4/14 σουτ εντός παιδιάς (True Shooting Ratio: 35.3) , 7(!) λάθη για 3 ασίστ και τον χειρότερο δείκτη plus-minus μεταξύ των παικτών της Μπάγερν με -18 στα 27:30 που βρέθηκε στο παρκέ.

Ποιο ήταν το πλάνο του προπονητικού τιμ όμως;

Ήθελε να βγάλει την μπάλα από τα χέρια του απόφοιτου του Vanderbilt και να τον δυσκολέψει να φτάσει σε περιοχές του παρκέ που είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικός όπως είναι το τόξο της μέσης απόστασης και τα elbow spots. Προσπάθησε ουσιαστικά να του δώσει ταυτότητα δημιουργού και όχι εκτελεστή.Ναυαρχίδα του πλάνου ώστε να επιτευχθούν οι παραπάνω στόχοι (το είδαμε κυρίως τα λεπτά που ήταν ο Μήτογλου στο «5») αποτέλεσε η άμυνα στο (High) PnR με τους πράσινους να επιλέγουν Blitz/trap στα ball screens των Γερμανών όταν χειριστής ήταν ο Baldwin ενώ συνήθως στους υπόλοιπους χειριστές (με τον Παπαγιάννη να αμύνεται στο «5») επέλεγαν την κλασσική Drop & Fight through αντιμετώπιση καθώς το midrange τους δεν είναι τόσο «φονικό» όσο του Αμερικανού.

Έτσι ο νεαρός γκαρντ κλήθηκε να μπει σε ένα ρόλο που δεν είναι συνηθισμένος (περιορίζοντας την ντρίπλα του) ενώ και οι συμπαίκτες του που έπαιρναν (αν την έπαιρναν) την πρώτη πάσα μετά την παγίδα έπρεπε να κεφαλαιοποιήσουν μια κατάσταση 4vs3 για την οποία δεν είχαν προετοιμαστεί κατάλληλα. Μέσω αυτής της τακτικής (Blitz) και του επιλεκτικού full court press οι πράσινοι πήραν το τιμόνι του αγώνα στο διάστημα που μεσολάβησε απο τα τελευταία λεπτά του πρώτου έως και την αρχή του δευτέρου δεκαλέπτου οδηγώντας τον πρώην παίκτη του Ολυμπιακού σε συνεχόμενα λάθη (έψαχνε υψηλού ρίσκου cross court passes μόλις γινόταν η παγίδα) τα οποία «έστρωσαν το χαλί» για εύκολους πόντους στο transition. Ειδική μνεία εδώ σε Σαντ Ρος (μήκος) και Νέντοβιτς (αμυντική αντίληψη) οι οποίοι επωμίστηκαν με μεγάλη επιτυχία τον ρόλοτων zone defenders σε αυτές τις φάσεις μπαίνοντας στις passing lanes των αντιπάλων και δυσκολέυοντας την κυκλοφορία της μπάλας.

Για καλύτερη οπτικοποίηση των παραπάνω…

Σημείωση: Ο coach Βόβορας ακολουθεί απο την αρχή της χρονιάς ένα απο τα μεγαλύτερα trend σε προπονητικό επίπεδο στην Ευρώπη. Μετά απο time out του αντιπάλου επιλέγει (delay) full court press προκειμένου να μειώσει την αποτελεσματικότητα του ATO play που έχει σχεδιαστεί ο αντίπαλος πάγκος χαλώντας ουσιαστικά τους χρόνους επίθεσης του. Στην ιδανική περίπτωση αυτή η κίνηση μπορεί να παράγει και εύκολα κλεψίματα.

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Τρινκιέρι και ο Baldwin διάβασαν καλύτερα αυτές τις καταστάσεις με τον Ζίπσερ να κάνει ζημιά είτε μετά από split του Αμερικανού στην παγίδα είτε μετά από έξτρα πάσα σε short roll του ψηλού. Μάλιστα σε κάποιες από αυτές τις φάσεις υπήρχαν λάθη από τους zone players όπως ο White o οποίος συνελήφθη μια δύο φορές σε αυτό που ορισμένοι προπονητές αποκαλούν γλαφυρά «no man’s land» (μεταξύ προσωπικού παίκτη και βοήθειας δηλαδή χωρίς να κάνουν ούτε το ένα ούτε το άλλο).

Οι παραπάνω προσαρμογές σε συνδυασμό με τον μίνι «τραμπουκισμό» μέσα στην ρακέτα του Ρέινολντς απέναντι στον κουρασμένο Παπαγιάννη(για πρώτη φορά στην καριέρα του στην Ευρωλίγκα έμεινε στο παρκέ πάνω από 30 λεπτά) κατά την τρίτη περίοδο επέτρεψαν στην Μπάγερν να επιστρέψει στο παιχνίδι. Μάλιστα ο σέντερ των Γερμανών ανάγκασε τον coach Βόβορα να ενεργοποιήσει –χωρίς επιτυχία- προς το τέλος του δεκαλέπτου aggressive dig από την strong side.

Ωστόσο οι πράσινοι διαχειρίστηκαν σχεδόν άψογα τα συναισθήματά τους όταν πλησίασαν οι Βαυαροί, αντίθετα με τα παιχνίδια της προηγούμενης εβδομάδας. Μεθοδικά και με την συμβολή των δύο ποιοτικότερων παικτών τους (Νέντοβιτς, Παπαπέτρου) οι οποίοι πέτυχαν 15 πόντους αθροιστικά στην τελευταία περίοδο με προσωπικά καλάθια κατάφεραν και επικράτησαν σε ένα παιχνίδι που είχαν ανάγκη ώστε να ενισχυθεί η πίστη τους στο «σύστημα» η οποία είχε αναπόφευκτα κλονιστεί μετά από τέσσερις συνεχόμενες ήττες.

Α και για να μην το ξεχάσω, το «αλήτικο» runner του Σέρβου που διαμόρφωσε το 77-70 ήταν μουσική για τα μάτια…

Ο «Πύργος», ο Glue guy και η αξία της συνεχούς βελτίωσης

Το μεγάλο κέρδος του Παναθηναικού μέσα από βραδιές όπως αυτή της Παρασκευής κόντρα στους Βαυαρούς είναι ότι βλέπει παίκτες του σκληρού κορμού της ομάδας όπως ο Παπαγιάννης και ο Σαντ Ρος να κάνουν το step up και να εξελίσσονται μαζί με το σύνολο αντιλαμβανόμενοι ποιος είναι ο ρόλος τους μέσα στο σύστημα.

Ο Έλληνας σέντερ είναι δεύτερος σε plus-minus για την ομάδα του μέχρι τώρα στην διοργάνωση με +9 και ένας από τους μόλις τρείς παίκτες των πράσινων με θετικό πρόσημο στον δείκτη αυτό (Καλαϊτζάκης, Γουάιτ οι άλλοι δύο). Όπως τόνισε και το προπονητικό επιτελείο της ομάδας έχει καταφέρει να αποτελέσει παράγοντα στην PnR άμυνα (συνήθως επιλέγεται drop coverage) ενώ μέχρι πρόσφατα ήταν μια απο τις σημαντικότερες αδυναμίες του. Παράλληλα βελτιώνεται συνεχώς σε όρους mobility και rim protection (1.43 blocks/παιχνίδι φέτος).

Από την άλλη πλευρά ο Σαντ Ρος μαθαίνει σταδιακά να ανταποκρίνεται καλύτερα σε έναν ρόλο διαφορετικό από ότι είχε συνηθίσει μέχρι τώρα στην καριέρα του (glue guy) ξεφεύγοντας πλέον από το «καλούπι» του facilitator και καλούμενος να διαχειριστεί μεγάλο όγκο αποφάσεων στο επιθετικό μισό ενώ ταυτόχρονα αμυντικά αναλαμβάνει τις δυσκολότερες αποστολές. Προσωπικά θα ήθελα να τον βλέπω λιγότερο περιφερειακά και περισσότερο κοντά στο καλάθι ως cutter (είδαμε ένα καλά εκτελεσμένο chin play κόντρα στην Bayern) ή ως post up guard.

Σε αντιδιαστολή με την αίσθηση που αποκομίζει ο αναγνώστης φτάνοντας στο τέλος της παραπάνω ανάλυσης για το ματς της Παρασκευής στο ΟΑΚΑ θέλω να τονίσω ότι είμαι ελαφρώς απαισιόδοξος για την μελλοντική πορεία της φετινής ομάδας. Θεωρώ ότι το ματσάρισμα με την Μπάγερν ήταν ευνοϊκό για τους πράσινους όπως θα είναι και με ομάδες ανάλογου στυλ (Ζενίτ) που δεν διακρίνονται τόσο για τις καλοδουλεμένες επιθέσεις τους (όχι ότι είναι αναποτελεσματικές επιθετικά, κάθε άλλο) αλλά κυρίως για την αμυντική τους τραχύτητα. Και αυτό γιατί οι πράσινοι βρίσκουν ρυθμό και αυτοπεποίθηση μέσα από την άμυνα τους. Αν δεν μπορούν να ελέγξουν τον αντίπαλο μέσω αυτής όπως συνέβη με τις Ισπανικές επιθέσεις την προηγούμενη βδομάδα χαλάει το μυαλό τους και απομακρύνονται από τις αρχές που χαρακτηρίζουν το παιχνίδι τους όπως η ομαδικότητα και η αυταπάρνηση.

Το πιο πιθανό είναι να έρθουν και άλλες βραδιές όπως αυτές κόντρα σε Βαλένθια και Μπασκόνια για τους πράσινους ωστόσο αυτό που έχει σημασία σε αυτό το σημείο της σεζόν είναι να βρίσκουν τρόπο να ανακάμπτουν άμεσα βγάζοντας ομαδικό και όχι ατομικό εγωισμό όπως ακριβώς έπραξαν στο παιχνίδι με τους Γερμανούς. Τα διπλά εκτός έδρας παιχνίδια της βδομάδας που διανύουμε θα μας δώσουν μια καλή εικόνα για την πρόοδο της ομάδας στην διαχείριση των συναισθημάτων της.

ΣΕΦ

Ο Ολυμπιακός έπειτα από μια βδομάδα απραξίας παρατάχθηκε ελλιπής (5 απουσίες) κόντρα στους Βάσκους στο ΣΕΦ με τα κενά στην frontline να είναι κραυγαλέα αναγκάζοντας τον coach Μπαρτζώκα να αφήσει τον Πρίντεζη περισσότερα από 28 λεπτά στο παρκέ ενώ ο Χασάν Μάρτιν αγωνίστηκε 37:20 (!).

Θεωρητικά το ματσάρισμα με την Μπασκόνια στην συγκεκριμένη συγκυρία θα μπορούσε να ήταν κρυμμένη ευλογία για τους ερυθρόλευκους υπό την έννοια οτι οι Βάσκοι δεν αρέσκονται να προσαρμόζουν το πλάνο τους στον αντίπαλο και παίζουν το δικό τους trademark dynamic basketball ανεξάρτητα από τις συνθήκες. Θα είχε δηλαδή ο Ολυμπιακός την ευκαιρία να μην αντιμετωπίσει έναν αντίπαλο που θα χτύπαγε μεθοδικά τις αδυναμίες που θα δημιουργούσαν οι απουσίες του.

 

Δυστυχώς για τους ερυθρόλευκους αυτό δεν απεικονίστηκε στον καθρέφτη του γηπέδου καθώς παρά την διάθεση που έδειξαν στο παρκέ δεν κατάφεραν να σταματήσουν σε συνέχεια την ορμητικότητά της Μπασκόνια η οποία τελικά επικράτησε με 76-90 σε ένα παιχνίδι που οι παίκτες και το προπονητικό τιμ του Ολυμπιακού καλούνται να ξεχάσουν σύντομα εν όψει της δύσκολης συνέχειας.

Πάμε να ξετυλίξουμε όμως το κουβάρι του παιχνιδιού στο Φάληρο:

Η πρώτη περίοδος του παιχνιδιού είχε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του «γίγαντα» Fall ο οποίος κυριάρχησε κάτω από τις δύο ρακέτες επιτρέποντας στους Βάσκους να χτίσουν μια διαφορά κοντά στο φάσμα των 10 πόντων. Αν και ο Ολυμπιακός βρήκε αρχικά σκορ από τον Πρίντεζη με spot 3 και transition finishing, μετά από τις πρώτες αναγνωριστικές κατοχές η Μπασκόνια «κλειδώνει» τον άξονα με την drop αντιμετώπιση του Fall (καλό mobility για το μέγεθός του) κάνοντας την High PnR επίθεση του Ολυμπιακού να ασφυκτιά εν τη απουσία φυσικά και των δύο καλύτερων σουτέρ των ερυθρόλευκων (Βεζένκοφ, Χάρισον).

Ωστόσο ο σέντερ της Μπασκόνια καταφέρνει πλήγματα και στην άμυνα των ερυθρόλευκων τελειώνοντας μπάλες στο ζωγραφιστό είτε μετά απο post ups είτε μέσω putbacks (είχε 3 επιθετικά ριμπάουντ σε 17 λεπτά). Μάλιστα στις πρώτες περιπτώσεις η επιθετική front the post (4/4) άμυνα του Μάρτιν καθώς και η βοήθεια που έρχονταν μετά την lob pass ήταν σαν να μην υπήρχαν για τον Fall o όποιος έπαιρνε την μπάλα (χωρίς να κατεβάζει τα χέρια του) και τέλειωνε την φάση σε ύψη που ούτε ο undersized Μάρτιν ούτε κάποιος συμπαίκτης του μπορούσε να φτάσει.

Εξτραδάκι στο πακέτο του το ωμό ακόμα playmaking που φέρνει σε low post καταστάσεις, κυρίως βρίσκοντας τους συμπαίκτες του πάνω στο κόψιμο στην καρδιά της ρακέτας. Baskonia BasketballΗ ομάδα του Ιβάνοβιτς επιθετικά παρουσίασε το κλασσικό fast paced παιχνίδι της με σωρεία quick hitters στο playbook της.

Αναλυτικότερα είδαμε:

– High Spread PnR που δίνει διαφορετικού τύπου επιλογές εκτέλεσης σχεδιασμένες πάνω στις ατομικές δεξιότητες των παικτών της. Έτσι για τον Βιλντόζα υπάρχει η δυνατότητα off drible/pull up σουτ, για τον Γκεντράιτις spot shooting ή close out option και για τον Χένρι είσοδο στον άξονα για lay up/floater ή δημιουργία

.- Σε καταστάσεις transition τώρα ο Ιβάνοβιτς έβαζε τον -εντυπωσιακό φέτος- Χένρι στον άξονα με Drag ή Double Drag screens με το πληθωρικό παιχνίδι του (ακόμα ένα double double φέτος) να μετατρέπει αυτές τις καταστάσεις σε high efficient plays.

– Φυσικά δεν έλειψε η αγαπημένη A-set (Horns) επίθεση του Ντούσκο σε διάφορες παραλλαγές (Horns STS Twist, Horns overload), ενώ είδαμε και Spain PnR στο δεύτερο ημίχρονο.

Σε αυτό το σημείο να κάνουμε ιδιαίτερη μνεία σε δύο από τους – όχι και τόσο αφανείς – ήρωες των Βάσκων στο παιχνίδι απέναντι στον Ολυμπιακό. Ο πρώτος είναι ο hoopfellier Άλεκ Πίτερς τον οποίο κάποτε είχε παρουσιάσει εδώ ο Jim ως ένα ιδανικό fit για το σύστημα του coach Μπλατ την εποχή που είχε αναλάβει τις τύχες του Ολυμπιακού. Τελικώς ο απόφοιτος του Valparaiso αποδεικνύεται εξαιρετικό fit και για το μπάσκετ της Μπασκόνια έχοντας εμπλουτίσει το επιθετικό του οπλοστάσιο (16 pts με 5/9 FG την Πέμπτη) καθώς πέρα από το εξαιρετικό του σουτ με την αυτοματοποιημένη εκτέλεση μπορεί να σκοράρει με μεγαλύτερη συνέπεια από το low post καθώς και να βάλει την μπάλα στο πάτωμα επιτιθέμενος σε close out καταστάσεις.

Ο δεύτερος παίκτης που ξεχώρισα στο παιχνίδι ήταν ο Jekiri ο οποίος έδωσε ανάσα σε κρίσιμες στιγμές στην επίθεση των Βάσκων λειτουργώντας ως εναλλακτικός δημιουργός (5 asssist) είτε απο το high post είτε μετά απο short roll ενώ η ταχύτητά του τον καθιστά εξαιρετικό rim runner σε καταστάσεις επιθετικού transition. Πέρα απο τους παραπάνω παίκτες, ζημιά έκανε και ο Ντράγκιτς (πρώτος σκόρερ με 18 pts) ωστόσο κατα την γνώμη μου πήρε inefficient σουτ (τα οποία είναι οκ να πάρεις ορισμένες φορές σε μια fast paced επίθεση) στα οποία «έτυχε» να ευστοχήσει στο συγκεκριμένο παιχνίδι.

Προσαρμογές

Στο πρώτο ημίχρονο αμυντικά ο Ολυμπιακός είχε κάποιες καλές στιγμές κυρίως με κλεψίματα μπαίνοντας στις γραμμές πάσας των Βάσκων (Παπανικολάου, Τζένκινς) τα οποία μετουσιώθηκαν σε εύκολα layup στοtransition κρατώντας τους Πειραιώτες ζωντανούς στην διεκδίκηση του παιχνιδιού. Να σημειωθεί οτι η Βάσκοι ολοκλήρωσαν το παιχνίδι με 19 λάθη για 23 ασίστ.

O coach Μπαρτζώκας προσπάθησε να αυξήσει την αποτελεσματικότητα της High PnR επίθεσης της ομάδας του προσθέτοντας weakside exchange actions σε ορισμένες περιπτώσεις ώστε να αποτρέψει την ανάμειξη τρίτου αμυντικού απο την αδύναμη πλευρά για την Μπασκόνια. Επιπρόσθετα δοκίμασε και ένα απλό Take μεταξύ κυρίως του Σπανούλη και του εκάστοτε ψηλού προκειμένου ο αρχηγός των Πειραιωτών να δημιουργήσει ανισορροπία στην drop άμυνα μπαίνοντας με σπριντ στον άξονα παίρνοντας την handoff πάσα του ψηλού. Η συγκεκριμένη δράση έδωσε κάποια πολύτιμα layup στους ερυθρόλευκους.

Παρ’ όλα αυτά ο Ολυμπιακός, όπως συμβαίνει στα περισσότερα παιχνίδια του φέτος, δεν βρήκε ποτέ ρυθμό στην επίθεση πληρώνοντας κυρίως στην δεύτερη περίοδο τις αρρυθμίες που παρουσίασε με εύκολους πόντους στο αμυντικό transition όπου απλά δεν μπόρεσε να τρέξει μαζί με την Μπασκόνια (ιδιαίτερα με τον rim runner της). Μετά το πέρας του ημιχρόνου (περίμενα να το κάνει νωρίτερα) ο coach Μπαρτζώκας πραγματοποιεί την κίνηση που εφαρμόζει σχεδόν σε κάθε παιχνίδι φέτος συνήθως μετά την πρώτη περίοδο. Ενεργοποιεί την αγαπημένη του switching άμυνα στο PnR! Καθώς η ενδελεχής ανάλυση της συγκεκριμένης άμυνας αποτελεί μια ανάρτηση απο μόνη της παραθέτω ενδεικτικά ορισμένες απο τις αρχές και τους κανόνες που την διέπουν:

– Switch over the screen απο τον guard αμυντικό

– Συνήθως hedge the switch απο τον ψηλό

– Front the post από τον guard όταν φτάσει η ώρα να αμυνθεί χαμηλά (key player o Τζενκινς εδώ)

– Αρχές pack the paint από την υπόλοιπη ομάδα για να δυσκολέψουν την είσοδο της μπάλας στο mismatch χαμηλά στην ρακέτα. Εμπειρικά από την παρατήρηση των αγώνων του Ολυμπιακού φέτος έχω δει οτι η συγκεκριμένη κίνηση είναι game changer ανατρέποντας τα δεδομένα που ίσχυαν μέχρι εκείνη την στιγμή στο παρκέ. Ουσιαστικά ο αντίπαλος καλείται να προσαρμοστεί σε ένα νέο παιχνίδι. Η συγκεκριμένη αντιμετώπιση βοήθησε τους ερυθρόλευκους να επιστρέψουν στο παιχνίδι με την Εφές και να κερδίσουν το ματς στην Ρωσία με την Ζενίτ του Πασκουάλ. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τα metrics αποτελεσματικότητάς της switching PnR defense απο το Synergyγια τα διαστήματα που την ενεργοποιεί ο προπονητής των ερυθρόλευκων ώστεέχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα. Να σημειώσουμε οτι το χειρότερο δεκάλεπτο των Πειραιωτών σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια τους μέχρι τώρα στην διοργάνωση είναι το πρώτο όπου σχεδόν ποτέ δεν εφαρμόζεται switch σε περιπτώσεις αμυντικού PnR, αν λέει κάτι αυτό…

Επιστρέφοντας στο παιχνίδι της Πέμπτης, η switching άμυνα βοηθάει και πάλι τον Ολυμπιακό να πλησιάσει συνεπικουρούμενη απο τα drives του Μακκίσικ στο σετ παιχνίδι ο οποίος σταμάτησε να παίρνει το σουτ που του έδινε η άμυνα ύστερα απο κάποιο σημείο, σε μια άσχημη βραδιά απο την περιφέρεια για τον ίδιο όπου μέτρησε 0/6 3pt. Ωστόσο η φάση με το αντιαθλητικό του Σπανούλη στο 32ο λεπτό και ενώ η διαφορά είχε πέσει στους εφτά πόντους σηματοδοτεί εκ νέου αλλαγή του momentum με την Μπασκόνια να ξεφεύγει ξανά με την σημαντική συμβολή των Ντράγκιτς και Πίτερς και την διαφορά να μην πέφτει ποτέ ξανά για το υπόλοιπο του παιχνιδιού σε μονοψήφιο νούμερο.

Εν κατακλείδι ο Ολυμπιακός πάλεψε σε ένα παιχνίδι που ήταν εξαρχής το αουτσάιντερ λόγω των απουσιών του. Δεν τα κατάφερε. Δεν έχει όμως την πολυτέλεια να μείνει το μυαλό του σε αυτό το παιχνίδι καθώς ακολουθεί «ανηφορικό» πρόγραμμα στην συνέχεια με πρώτη στάση την Μόσχα όπου θα αντιμετωπίσει την πάντα ισχυρή ΤΣΣΚΑ. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι οι ερυθρόλευκοι έχουν παρουσιάσει μια θετική εικόνα στην φετινή διοργάνωση μέχρι τώρα. Σίγουρα έχουν σημαντικό δρόμο να διανύσουν για να βελτιώσουν τις – κυρίως επιθετικές- αδυναμίες τους αλλά η παρουσία ενός εξαιρετικού coach στην άκρη του πάγκου και ενός αξιόλογου πυρήνα ικανών παικτών μπορούν να τους κάνουν αισιόδοξους ότι θα ανταποκριθούν τώρα που τα πράγματα ζορίζουν.

 

J.Conway: Ευχαριστούμε τον KonChris για το εξαιρετικό του κείμενο…

 

Υ.Γ: “Ειδική συνθήκη” φυσικά και για τις ομάδες στα παράθυρα όπου είχαμε αρκετές εκπλήξεις (οι οποίες στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο “ηχηρές”, τα πράγματα είναι πολύ πιο ρευστά από όσο νομίζει το ευρύ κοινό). Η Επίσημη Αγαπημένη μας δεν είχε το επιθετικό firepower για να ανταγωνιστεί τους Λετονούς όμως κατάφερε (με πρωταγωνιστή τον Αθηναίου) να πάρει τη σημαντική νίκη απέναντι στη Βουλγαρία.  O Gabriel Lundberg έδωσε πραγματικό σόου την εβδομάδα που μας πέρασα με τα χρώματα της Εθνικής ομάδας της Δανίας. Ο 26χρονος άσσος της Ζιελόνα Γκόρα ήταν μέλος της καλοκαιρινής λίστας της σελίδας μας το 2019.

 

 

 

Υ.Γ1: Tο κοκαλάκι της νυχτερίδας…

 

Υ.Γ2: Στη Georgia τελικά ο Bogdan… Oι Hawks έχουν φορτώσει πολύ δυνατό οπλισμό στην περιφέρεια (συν τον Ρόντο) και μπορούν να είναι ο νέος παίχτης στο τραπέζι τη νέα σεζόν στην Ανατολή.

 

Υ.Γ3 Ανυπομονώ για το Πολ-Μπούκερ και τους Σανς της νέας περιόδου. Η ομάδα έχει ταλέντο και δυναμική για να κάνει θόρυβο τη στιγμή που ο βετεράνος πόιντ γκαρντ έχει την ικανότητα να βελτιώνει τους πάντες γύρω του.